Search

The abuse or neglect of a child is an important public health problem; that may impair or inhibit the child’s development; that may cause serious wounds, disabilities and even deaths.Our case is a 3-4 year old boy presenting with an anamnesis of fall from the stairs. Subarachnoid hematoma, hypoxic encephalopathy, wounds at various places of the body at different ages, second degree burns, an old fracture of parietal bone, malnutrition, retinal hemorrhage and various disorders of sight was detected at the case that we evaluated in terms of shaken baby syndrome and physical abuse done by an adult woman who was the partner of his father.There is a considerable number of children having permanent disabilites and even died in the whole world and in our country. In this study, we are aiming to raise an awareness for the child abuse and draw an attention to the studies of treatment and prevention., Çocuk istismarı veya ihmali, çocuğa bakmakla sorumlu kişiler tarafından uygulanan, çocuğun gelişimi engelleyen ve kısıtlayan, ciddi yaralanmalara, sakatlıklara ve hatta ölümlere neden olan önemli bir halk sağlığı sorunudur.Olgumuz, merdivenden düşme öyküsüyle adli rapor için müracaat ettirilen 3-4 yaşlarında erkektir. Subaraknoid kanama, hipoksik ensefelopati, vü-cudun çeşitli yerlerinde farklı yaşlarda yaralar, 2.derece yanık, parietal kemikte eski kırık, malnütrisyon, retinal hemoroji ve görme yollarında çeşitli bozukluklar saptanan olgu, sarsılmış bebek sendromu ve babasının partneri olan yetişkin kadın tarafından fiziksel istismara uğrama öyküsü açısından değerlendirilmiştir.Ülkemizde ve tüm dünyada çocuk istismarına bağlı kalıcı hasarlar meydana gelen hatta yaşamını yitiren çocuk sayısı azımsanamayacak kadar fazladır. Bu çalışmada; sunulan olgu ile çocuk istismarına yönelik farkındalık geliştirmek, tanı, tedavi ve önleme çalışmalarına dikkat çekmek amaçlanmıştır.

Üniversiteler, bilimsel çalışmalarının değerlendirilmesinde çok fazla emek ve zaman harcamaktadırlar. Bu süreçte akademik değerlendirme ürünleri olan InCites ve SciVal'dan sıklıkla yararlanmaktadırlar. Bu çalışma, bu iki ürün hakkında genel bilgiler vermeyi amaçlamaktadır.

Amaç: Adli tıpta cinsiyetlere göre olay türü dağılımının değer- lendirilmesi, şiddet ve suç önleme çalışmaları açısından önemlidir. Bu çalışmada, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Has- tanesi Adli Tıp Polikliniğinde adli rapor düzenlenen erişkin olgularda, cinsiyet farklılığını ortaya koyarak; cinsiyetlere göre olay türü dağılı- mını değerlendirmek, bölgesel özellikleri ortaya koymak, suç önleme çalışmaları açısından cinsiyete dayalı farklılıklara yönelik önlemler ge- liştirebilmek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: 01.06.2014- 31.12.2018 tarihleri arasında düzenlenen adli raporlar arasında 18 yaş üstü olgulara ait raporlar retrospektif olarak irdelenmiştir. Olgular yaş, cinsiyet, hangi tür olay nedeniyle rapor talep edildiği, rapor talep eden birimler, olay tarihi, travma ve kaza türleri, yaralanma ağırlığı ve rapor sonuçları açısından değerlendirilmiştir. Bulgular: Toplam 7.556 ra- pordan 6.449 (%85,3)’u 18 yaş üzerindeki erişkin olgular için düzen- lenmiştir. Erişkin olguların 4.529 (%70,2)’u erkek, 1.920 (%29,8)’si kadın, erkek/kadın oranı: 2,4’tür. En fazla rapor talebi, polis merkezle- rinden olmuştur (%64,1). Erkek olgu sayısı travma nedeniyle başvu- ranlarda kadınlara göre daha yüksek, kadın olguların sayısı intihar girişimi ve cinsel istismar nedenli başvurularda erkeklere göre daha yüksektir (p

Üstün yetenekliler eğitimi konusu öğretmen adaylarının lisans dönemindeoldukça önemli bir konudur. Bu çalışmada üstün yeteneklilerin eğitimi ile ilgiliseçmeli dersi alan ve almayan öğrencilerin üstün yeteneklilerin eğitimine ilişkintutumlarında ve öz-yeterliklerindeki farklılaşmanın araştırılması amaçlanmıştır.Araştırmada çalışma grubu olarak Bülent Ecevit Üniversitesi Ereğli EğitimFakültesi’nde ”Üstün Yetenekliler ve Eğitimleri” seçmeli dersi açılmış olan FenBilgisi öğretmenliği ve Okul öncesi öğretmenliği bölümü 60 öğretmen adayıalınmıştır. Veri toplama araçları olarak, Tortop (2014) tarafından uyarlananÜstün Yeteneklilik ve Üstün Yetenekliler Eğitimine İlişkin ÖğretmenTutumları Ölçeği (ÜYETÖ) ve Tortop (2014) tarafından geliştirilen ÜstünYetenekliler Eğitimine İlişkin Öz-yeterlik Ölçeği (ÜYEÖÖ) kullanılmıştır.Verilerin analizi, SPSS programında yüzde, frekans, t-Testi gibi istatistikhesaplamaları kullanılarak yapılmıştır. Araştırma sonucunda, öğretmenadaylarının üstün yeteneklilerin eğitimine ilişkin tutumlarında dersi alanlar vealmayanlar ve cinsiyet faktörü açısından herhangi bir farklılaşmagörülmemektedir (p>.05). Buna karşın öğretmen adaylarının üstünyeteneklilerin eğitimine ilişkin öz-yeterliklerinde dersi alanlara ve almayanlaragöre farklılaşma görülmektedir (p

Üstün yetenekli öğrencilerin eğitimine yönelik üniversite düzeyinde program sayısı oldukça azdır. Buprogramlar arasında Prof.Dr. Uğur SAK hocanın koordinatörlüğünde yürütülen Anadolu Üniversitebünyesinde Üstün Yetenekliler Eğitim Programları (ÜYEP) ve Doç.Dr. Hasan Said TORTOPkoordinatörlüğünde yürütülen Üstün Yetenekliler Üniversite Köprüsü Eğitim Programı (ÜYÜKEP)müstakil ve özgün programlar olarak ülkemizde üstün yetenekliler eğitimine model oluşturmaktadırlar.ÜYÜKEP’in sosyal geçerliği ile ilgili çalışmaların yapılması programın geleceği açısından oldukçaönemlidir. Bu çalışmada ÜYÜKEP’e katılan üstün yetenekli öğrencilerin örgün eğitimdeki sınıföğretmenlerinin ÜYÜKEP hakkındaki görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada çalışma grubuolarak 6 sınıf öğretmeni belirlenmiştir. Veriler görüşme formu ile alınmış, elde edilen veriler içerikanalizine tabi tutulmuştur. Araştırma sonucunda sınıfındaki üstün yetenekli öğrencilerin en belirginözellikleri arasında en sık olarak meraklılık, özgüven ve detaycı olma özellikleri olduğunu, en çok karşılangüçlük olarak sürekli konuşması, verilen görevleri bitirip sıkılması, özel ilgiye ihtiyaç duyması olduğunubelirtmişlerdir. ÜYÜKEP’e başlamadan önce sınıf öğretmenin öğrenci hakkındaki gözlemleri arasındasınıf içerisinde uyumsuzluk, kapris yapma, uzun süre bilgisayarla meşgul olma, gibi olumsuz davranışlarınolduğunu belirtmişlerdir. ÜYÜKEP’e başladıktan sonra öğrencide meydana gelen değişmeler ile ilgiliolarak düzenlilik, olumlu davranış sergileme, derse katılım, bildiklerini paylaşma gibi durumlarınınolduğunu belirtmişlerdir. ÜYÜKEP hakkında olumlu düşünceler içerisinde oldukları, ÜYÜKEP’inöğrencilerin ilgi alanlarında artışa neden olduğu, öz-farkındalıklarını geliştirmeye destek olduğu,zamanlarını verimli kullanma becerisini geliştirici olduğunu belirtmişlerdir. ÜYÜKEP hakkında ise şuönerilerde bulunmuşlardır; ülke çapında yaygınlaştırılmalı, ÜYÜKEP hakkında sınıf öğretmenlerineseminer verilmeli gibi önerilerde bulunmuşlardır.

Diyabetik Retinopati (DR), diyabetin en çok bilinen komplikasyonlarından biridir ve ileri safhalarında nöron dejenerasyonu ve bir takım damarsal anormalliklerle karakterize edilmektedir. Retinadaki Müller gliyanın fonksiyonel değişikliklerinin tümünü kapsayan gliyozisin, DR gelişiminde nöronların fonksiyon bozukluğu ve dejenerasyonuna sebep olan öncü bir faktör olması yaygın olarak kabul gören bir kanıdır. Önceki çalışmalarımız göstermiştir ki kronik hiperglisemi SIK2'nin ifade ve aktivite artışıyla beraber kültür ortamındaki Müller hücrelerinin insüline bağlı sağkalımının azalmasına yol açmaktadır. Daha sonraki in vitro çalışmalarımız, SIK2'nin IRS1 aktivitesini baskılaması yoluyla insülinle indüklenen sağkalım yolağının negatif regülatörü görevi gördüğünü ve hiperglisemi ile indüklenen Müller gliya ölümüne katkı sağladığını ileri sürmüştür. Bu bulgular hiperglisemi ile indüklenen SIK2'nin ifade ve/veya aktivite artışının DR'nin ilerlemesine katkı sağlama olasılığını yükseltmektedir. Bu çalışmada, SIK2'nin DR'deki olası rolüne delil ileri sürmek için Streptozotocin'le sıçanlar üzerinde geliştirilen DR modelinde SIK2'nin hiperglisemi altında ifade ve aktivite modülasyonunu inceledik. Öncelikle; 2,4,8 haftalık diyabetik ve kontrol retinalarının analizi göstermiştir ki Müller hücrelerinin gliyozisi diyabetin 2. haftasından itibaren başlamak suretiyle aşamalı olarak artarak bütün retinayı kaplamaktadır. Hücre ölümleri de diyabetin 4. haftasında ilk olarak ganglion hücrelerinde görülmüş, diyabetin 8. haftasında da Müller hücreler ve retinanın iç çekirdek tabakasındaki nöronlarda gözlemlenmiştir. Aynı süre içerisinde diyabetik koşullara karşılık SIK2'nin miktar ve retinadaki ifade ediliş şeklinde bir değişiklik olmamasına rağmen, 2 ve 4 haftalık diyabetik retinadaki aktivitesinde geçici bir artış varmış gibi görülmektedir. Ancak 8 haftalık diyabet ve kontrol retinasını kıyasladığımızda SIK2 aktivitesinde bir değişiklik gözlemlenmemektedir. Ek olarak, ko-immünçökelme sonuçları da göstermiştir ki SIK2 ve IRS1 etkileşimi diyabetin 4. haftası itibariyle artmakla beraber, bu sonuç diyabetik retinada SIK2'nin IRS1'i negatif modüle ederek insülin uyarımlı sağkalım yolağının bozulmasına sebep olma olasılığını da desteklemiştir. Diabetic Retinopathy (DR) is one of the most common complications of diabetes and in advanced stages it is characterized by vascular abnormalities and neuronal degeneration. It is widely accepted that the functional changes in retinal Müller glia, collectively named as gliosis, constitutes an important factor leading to the dysfunction and degeneration of neurons in the development of DR. Our earlier research indicated that chronic hyperglycemia results in decrease in insulin-dependent survival of cultured Müller cells with concomitant increase in SIK2 activity and expression. Further studies suggest that SIK2 may act as a negative regulator of insulin-induced survival pathway and contributes to hyperglycemia-induced death of Müller glia through downregulation of IRS1 activation in vitro. These findings raise the possibility that hyperglycemia induced upregulation of SIK2 expression and/or activity may contribute to development of DR. In this study, to provide evidence towards potential involvement of SIK2 in DR, we investigated modulation of its expression and activity under hyperglycemic conditions using Streptozotocin-induced DR model rats. Analysis of 2-week, 4-week, 8-week diabetic and the age-matched control retinae showed that gliosis of Müller cells gradually increased and spanned the entire thickness of the retina by time, beginning from the 2nd week of diabetes. On the other hand, cell death in retina was first observed in ganglion cells within 4 weeks of diabetes onset then became apparent in Müller cells and neurons of inner nuclear layer in the 8th week of diabetes. Although SIK2 level and expression pattern in the retina showed no change in response to diabetes, its activity seemed to be transiently increased in 2-week and 4-week diabetic retina. No change in SIK2 activity was observed in 8-week diabetic retina compared to control retina. Moreover, co-Immunoprecipitation results demonstrated that SIK2 and IRS1 interaction was upregulated beginning from the 4th week of diabetes supporting the possibility that IRS1 can be negatively regulated by SIK2 leading to the impairment of insulin-induced cell survival in diabetic retina. 79

Endometriosis is an inflammatory condition in which the immune system is thought to play a fundamental role in establishment and progression. Within peritoneal endometriotic lesions there is evidence of increased immune cell recruitment and activation. However, it is still unclear how the immune environment relates to peritoneal endometriotic lesion development. Therefore, the main aim of this project was to investigate peritoneal endometriotic lesion development by characterising the immune environment by macroscopic appearance (red, black and white scarred). Peritoneal endometriotic lesions were prospectively collected and immunohistochemically stained to identify T cells, B cells, macrophages and dendritic cells. Immune cells were present in both the endometriotic stroma and lesion-surrounding tissue. Additionally, there were some differences in immune cell population densities between stroma and surrounding tissue. Also a number of correlations were found between the densities of different immune cell populations in both tissue types, indicating relationships and interactions between cell types. The density of immune cells in and around peritoneal endometriotic lesions was not correlated with lesion appearance. The recruitment of immune cells to tissue within and around peritoneal endometriotic lesions is likely an attempt to attack the lesion. However, products released by these cells may in fact promote processes such as angiogenesis and fibrosis and thereby lesion growth and persistence. The findings from this thesis have implications for understanding of endometriosis pathogenesis, and also potentially for development of novel treatment approaches.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2015, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Instıtute of Science and Technology, 2015, Türkiye hidroelektrik enerji üretim potansiyeli yüksek olan ve birçok projenin gelişim sürecinde bulunduğu bir ülkedir. İrili ufaklı birçok önemli proje tamamlanıp faaliyete geçmiş olmasına rağmen halen planlama, tasarım ve inşaat halinde olan birçok proje bulunmaktadır. Projeler için yukarıda bahsedilen aşamaların kat edilmesinde ve yapıların nihai hallerini almalarında mühendislik jeolojisinin çok büyük önemi vardır. Proje tasarım ve inşaatı başlamadan önce gerekli olan bütün mühendislik jeolojisi çalışmaları (haritalamalar, sondajlar, arazi ve laboratuvar deneyleri, vb.) yapılmalı, proje tasarımı ve inşaatı buna göre hayata geçirilmelidir. Arazi koşulları doğru ve yeterli düzeyde belirlenmediği durumlarda proje alanında beklenmedik jeolojik problemlerle karşılaşılabilir. İnşaat aşamasında karşılaşılan bu problemler, bir yandan projeye beklenmedik riskler getirirken, diğer yandan projenin maliyetini ve tamamlanma süresini etkiler. Mühendislik jeolojisi çalışmaları yapılacak olan projelerin temelini oluşturmaktadır. Projelerin planlama aşamasında yapılan mühendislik jeolojisi çalışmaları proje alanı hakkında tasarım için gerekli olan bilgileri verir. Bu bilgiler ışığında yapılan tasarım ile proje inşaatları, bütçesi ve tamamlanma süresi şekil alır. Bu nedenle mühendislik jeoloji çalışmaları büyük bir titizlik ve detay içerisinde, projelerin planlama aşamasında yapılmalıdır. Bu çalışma, Yukarı Ceyhan havzasında projelendirilen bir barajın eksen yerinde meydana gelmiş olan heyelan probleminin çözümüne yönelik yapılan araştırma ve değerlendirmeleri içermektedir. Yukarıda önemi vurgulanan mühendislik jeoloji çalışmalarının eksikliği, baraj projesinin inşası aşamasında sıkıntılar yaşanmasına neden olmuştur. Projenin planlama aşamasında eksik yapılan saha araştırmaları projeye ek maliyet getirmekle beraber, projenin hayata geçirilme süresini de olumsuz yönde etkilemiştir. Baraj yapıları detaylı olarak projelendirilmeden önce sahada mühendislik jeolojisi araştırmaları yapılmıştır. Bu kapsamda gerek baraj aks yeri gerekse diğer yapıların bulunduğu alanlarda sondajlar açılmış, bu sondajlara ait karotlardan numuneler seçilerek laboratuvar deneyleri yapılmıştır. Bunlara ek olarak eksen yerindeki geçirgenlik durumunu belirlemek amacı ile basınçlı su deneyi yapılmıştır. Yapılan arazi deneylerini takiben proje kapsamında inşa edilecek olan yapıların detay tasarımları yapılmış ve inşaat aşamasına geçilmiştir. Baraj aks yerini inşaat koşullarına hazırlamak amacı ile sol sahilde yapılan yamaç kazısı sırasında heyelan meydana gelmiştir. Kazı çalışmaları başlamadan önce sahada şiddetli yağış olmuş ve zemin suya doygun hale gelmiştir. Buna ek olarak eksen yerinde yapılan kazı çalışmaları da sol yamaçta pasif durumda bulunan heyelanın, aktif hale gelmesine neden olmuştur. Bu olaydan sonra hem güvenlik hem de heyelan sınırlarının detaylı araştırılması için baraj yerindeki çalışmalar durdurulmuştur. Meydana gelen duraysızlık probleminin proje planlaması sırasında ortaya çıkarılamamasının iki önemli sebebi vardır: bunlardan ilki yapılmış olan sondajların iyi irdelenmemiş olması, bir diğer sebep ise labaratuvar deneyleri için seçilen numunelerin baraj eksen yerinde yapılan sondajlardan alınmamış olmasıdır. Durdurulan inşaat çalışmaları sonrasında, heyelanın meydana geldiği ve etkilediği saha sınırları içerisinde detaylı saha gözlemleri yapılmıştır. Arazi incelemeleri sonucunda sahada ilave sondaj ve laboratuvar deneyleri yapılmasına karar verilmiştir. Yapılan bütün deney sonuçları göstermektedir ki; eksen yerini oluşturan metafiliş biriminin dayanımı heyelan sahasında düşüktür (34 MPa). Ana kayanın daha sağlam olan kısımlarından numune alınarak Schmidt çekici deneyi yapılmıştır. Bu deney ile ana kayayı oluşturan en sağlam tabakaların alabileceği dayanım değeri belirlenmiştir. Sahadaki heyelanın hareket yönü ve hızını belirlemek amacı ile sekiz adet inklinometre kuyusu açılmıştır. Yaklaşık bir yıllık süre içerisinde inklinometre okumaları yapılarak heyelan sahasındaki hareket izlenmiştir. Okuma sonuçlarından hem hareketin miktarı ve yönü hem de yaklaşık kayma derinliği belirlenmiştir. İzlemelerden hareketin miktarının yaklaşık olarak 15-20 mm/yıl mertebesinde olduğu saptanmıştır. Kayma derinliği ise yaklaşık olarak 20-25 m derinliktedir. Ancak kurulmuş olan bütün inklinometre kuyularından istenen veriler elde edilememiştir. Bazılarında sağlıklı okuma yapılamamış, bazılarında ise hareketin fazla olması, kuyunun göçmesine neden olmuştur. Tez kapsamında projeci tarafından heyelanı destekleme amacıyla yapılan tasarım irdelenmiştir. Projecinin yaptığı tasarım üzerinde optimizasyon çalışması yapılarak farklı alternatif çözümler geliştirilmiştir. Gerek irdelenen tasarım, gerekse de alternatif çözümlerin geliştirilmesi sırasında SLOPE/W uygulaması kullanılmıştır. SLOPE/W, GEO-SLOPE International tarafından üretilmiş olan ve dağıtımı yapılan GeoStudio yazılım programının bir alt uygulaması olup iki boyutlu sonlu elemanlar metodunu kullanarak analizler gerçekleştirmektedir. Bu kapsamda öncelikle projecinin tasarım aşamasında yapmış olduğu kabuller değerlendirilmiştir. Projeci tarafından tasarımda kullanılan mühendislik jeolojisi sayısal modelinde ortam üç tabakalı olarak tanımlanmıştır. Bu birimler yukarıdan aşağı doğru yamaç molozu, geçiş zonu (ayrışma zonu, weathered zone), ve metafiliştir. SLOPE/W programı gereken dayanım parametreleri ve uygulama projesinde verilen ankraj özellikleri tanımlandıktan sonra çalıştırılmıştır. İlk aşamada çalıştırılan model için, projede belirlenen ankraj yükü projeci tarafından kabul edildiği şekilde 469 kN olarak alınmıştır. Bu analizden güvenlik katsayısının 4,27 olduğu belirlenmiştir. Ancak modelin verdiği diğer bir sonuç da modelde tanımlanmış olan boylardaki dört ankrajın, 6 m olan kök bölgesinin, 469 kN’luk ankraj yükünü taşımıyor olmasıdır. 469 kN’luk ankraj yükünü bu ankrajların taşıyabilmesi için kök bölgesi uzunluklarının, programın hesapladığı şekilde 14,9 m olması gerekmektedir. Bu noktada SLOPE/W programının “Variable Load” (Değişken Yük) özelliği kullanılmış ve 6 m’lik kök bölgesi uzunluğu için ankraj yükünün kaç olması gerektiği hesaplanmıştır. Yeni ankraj yükleri orijinal kabul edilen değerin yaklaşık üçte biri mertebelerinde bulunmuş, buna rağmen hesaplanan güvenlik katsayısının minimum değerlerin üzerinde olduğu anlaşılmıştır. Bu iki analizin sonuçlarından elde edilen bilgiler doğrultusunda yeni kabuller yapılmış ve optimizasyon çalışmasına başlanmıştır. Yeniden yapılan değerlendirmede projeci tarafından üç tabakalı alınan model, iki tabakalı kabul edilmiştir. Bu kapsamda yamaç molozu ilk tabaka olarak alınmış, projeci tarafından geçiş zonu olarak kabul edilen birim ise metafiliş birimine dâhil edilmiştir. Projeci tarafından dört ankraj için seçilmiş olan ankraj boyları kısaltılmış ve kök bölge uzunlukları ise kıyaslama yapabilmek amacıyla 6 m olarak korunmuştur. Bu değerlendirmeler sonucunda; • Projenin planlama aşamasında yapılan mühendislik jeolojisi çalışmaları yeterli yapılmadığından ve arazi koşulları detaylı olarak belirlenmediğinden sol sahilde yamaçta askıda bulunan heyelanın aktif hale getirildiği belirlenmiştir. İnşaat başlangıç aşamasında karşılaşılan bu problem, bir yandan projeye beklenmedik riskler getirmiş, diğer yandan da projenin maliyetini ve tamamlanma süresini etkilemiştir. • Heyelan sorununun meydana gelmesinden sonra sahada yapılan ilave sondaj ve deneyler sahadaki formasyonların jeomekanik özellikleri ile ilgili daha detaylı bilgi vermiştir. • Heyelanın yönü, hızı ve ortalama derinliği inklinometre okumaları yardımıyla belirlenmiştir. • Projeci tarafından tasarlanan destekleme sistemi için alınan kabullerde gereksiz bir şekilde güvenli tarafta kalındığı saptanmıştır. Yapılan kabuller sırasında bazı tutarsızlıklar söz konusudur. Bunlardan ilki mühendislik jeolojisi modelinin yanlış oluşturulmasıdır. Geçiş zonu için alınan dayanım parametreleri aslında zayıf durumda olan ana kayanın (metafiliş) özelliklerini yansıtmaktadır. Ankraj tasarımı yapılırken amaç, tasarlanan dört ankrajın kök bölgesinin geçiş zonu altında bulunan sağlam kayaya (metafiliş) saplanmasıdır. Bütün bu nedenlerden ötürü; tasarımı yapılan dört ankrajın boyu olması gerekenden daha uzun seçilmiştir. Ankraj boyları gereğinden fazla tutularak maliyet artmıştır. Projeci tarafından yapılan diğer bir yanılgı ise seçilen ankraj yüküdür. Çünkü seçilen ankraj yükü, 6 m’lik kök bölgesi tarafından taşımamaktadır. 6 m’lik kök bölgesi uzunluğu için daha düşük bir ankraj yükünün seçilebileceği anlaşılmıştır. • Yapılan değerlendirme sonucunda daha kısa ankraj boyu ve daha az ankraj yükü ile ortam minimum güvenlik katsayısını sağlayacak şekilde yeniden dizayn edilmiş ve toplam ankraj uzunluklarında (kök bölgesi aynı kalmak suretiyle) yüzde ellilere varan azalmanın olabileceği görülmüştür. • Projenin başlangıç aşamasında eksik yapılmış olan mühendislik jeolojisi çalışmaları nedeni ile kaybedilen zaman ve ilave maliyetler, projeciyi destekleme sistemi tasarımı sırasında gereksiz güvenli tarafta kalarak, risk koşullarını ortadan kaldırmaya itmiştir. Oysaki sahadan elde edilen ilave bilgiler ışığında hem maliyet hem de güvenlik açısından optimum sonuçlar elde edilebileceği görülmüştür. • Sonuç olarak; doğru ve yeterli mühendislik jeolojisi çalışmaları hem projenin planlama hem de uygulama aşamalarında çok önem taşımaktadır. Projenin planlama ya da uygulama aşamalarında eksik yapılan çalışmalar projeye ilave maliyet getirmektedir., In Turkey, a significant number of hydropower projects are under planning, design, or construction stages. The geological engineering investigations comprise one of the most important parts of the project planning. The necessary geological investigations should be performed before the construction stage of the projects. Based on the investigation results, the locations of the structures are finalized and the design stage of the project begins. The geological risks at project areas increase if there is not sufficient number of geological investigations that cover the entire project area. Accordingly, unexpected geological problems may occur at project areas that may cause project budget increases and/or delay of the completion of the project. Several geological investigations performed at the site before the design of the proposed structures. Test borings and laboratory and in-situ tests were conducted to define the geological conditions at the site. In addition, water pressure tests were performed in the test borings to determine the permeability values of the bedrock formation. Based upon the site investigations, proposed structures were designed and the construction began. The construction of the project started with the excavation of the slopes and access roads. The slope excavation works was ongoing at dam axis area to prepare the slopes for dam body filling works. A landslide occurred which took place at the left bank of the dam axis after heavy rainfalls at the beginning of 2010. The works at the left abutment were stopped due to security reasons. As pointed out above, geological investigations are crucial part of the project planning. The landslide area could not be figured out during the planning stage due to lack of site investigations and misinterpretation of the existing ones. Immediately after the landslide occurred, a site visit performed to the landslide area. The affected areas were observed to define the landslide borders. The situation at the left bank revealed a highly unstable sliding mass, which has considerable amount of deformations and cracks. The reactivation of similar landslides cannot be ignored especially after heavy rain events. Based upon site visit findings, additional investigations (new borings and laboratory tests) were recommended to get more information about the geological conditions. The results of laboratory tests showed that the strength parameter of bedrock (meta-flysch) was around 34 MPa at the landslide area, which is low-medium strength, based on uniaxial compressive strength (UCS) classification. In addition to the aboratory tests, Schmidt hammer tests were performed to define the maximum strength characteristic of the bedrock. The maximum UCS estimated by using the Schmidt rebound value was around 146 MPa, which falls into high-strength rock category. Eight inclinometers installed to observe the speed and direction of the landslide zone. One-year-long inclinometer readings provided detailed information about the landslide zone. The average movement was measured to be 15-20 mm. Based on the readings of all inclinometers, the depth of slip surface was estimated to be around 20 to 25 m. It was assumed that all site investigations have been taken into consideration by the designer during the design of left bank stabilization. Tieback anchor installation was considered for the stabilization of the failed slope. The application drawings and methodology were prepared by the designer. Site application of the improvement initiated with the excavation of the slopes to the limits defined in the design drawings. The slope supported with two stages of steel mesh and shot-crete in order to allow the installation of the tieback anchors. The applied solution for the stabilization of left bank was debated in this study. The current design that was prepared by the designer was run by using SLOPE/W software in order to mimic the existing conditions. The assumptions of the designer were taken into consideration for the first model. Three different layers designated to the model, which were slope wash, transition zone, and meta-flysch from ground to bottom. The strength parameters of the layers and the characteristics of the tieback anchors given in the detail design drawings were input into the model. “Constant load” option of SLOPE/W program used to apply the anchor load of 469 kN that was given by the designer. The factor of safety was estimated to be 4.27, which is significantly higher than the allowable limits. The other result that was observed was the lack of the bond length to carry the designated tieback load. A bond length of 14.9 m was required for that purpose, which was selected as only 6 m by the designer. Whenever “Variable Load” option of SLOPE/W program used to determine the load that can be carried by a 6-m-long bonded zone, it was realized that the design loads drop almost one-third of the design values. Based on these observations, optimization study was performed to find the proper anchor length and associated load. Two different layers designated to the model, which is different from the assumption of the designer. The thickness of the transition zone was selected quite high by the designer. This conclusion was not supported by any of the boring results. The strength parameters of the transition zone used for the entire meta-flysch zone in the optimization model. The length of the tieback anchors was shortened, but the bond length was kept as 6 m in order to have a meaningful comparison. Based on all these analysis and assessments; • Unexpected landslide problem was occurred at the left bank of dam axis due to the lack of site investigation and misinterpretation of the project data. Landslide problem, which occurred at the beginning of the construction period, adversely affected the project cost and completion time. • Additional borings and investigations that were performed after the landslide gave detailed information about the geological formations at the site. • The direction, speed, and slip surface of the landslide zone were defined based upon the inclinometer readings. • The assumptions that were used for the design were on the conservative side. Although the selected section includes two layers based on test borings, three-layer solution was assumed by the designer, which forced the designer to lengthen the tieback anchors up until the strongest formation. In addition, the thickness of the transition zone was very high without sufficient supporting data. Therefore, the total length of the tieback anchors were unnecessarily increased which affects the project cost directly. This was one of the considerations for the optimization study. The current model optimized by decreasing the total length and the load of anchors as well until the minimum allowable factor of safety is satisfied. Total length of the anchors was decreased around 50 percent. • Project budget increase and schedule delay due to the landslide problem at dam axis at the beginning of the project forced the designer to choose rather a conservative design for the stabilization of the left bank. However, optimum solution could be found based on the additional site investigations. This case study shows the importance of the geological investigations during the planning stage of the projects. If the proper investigations are conducted at the site on time and the results are evaluated with care, the geological risk that can affect the projects in terms of economy and schedule may be minimized., Yüksek Lisans, M.Sc.

ÖZETİNME AÇISINDAN YÜKSEK RİSKLİ HASTALARDA ASEMPTOMATİK ATRİYAL FİBRİLASYON GÖRÜLME SIKLIĞI VE BUNU BELİRLEYEN FAKTÖRLERAtriyal fibrilasyon toplumda en sık görülen kalıcı ritim bozukluğudur. Atriyal fibrilasyon bağımsız bir risk faktörü olarak 5-7 kat inme riskini artırmaktadır. Bu tromboemboli riski nedeniyle atriyal fibrilasyon toplum sağlığı açısından da önemli bir sorun haline gelmiştir. Asemptomatik atriyal fibrilasyon atakları klinikte semptomatik olanlardan daha sık izlenir. Bu asemptomatik atriyal fibrilasyon olgularında inme riski semptomatik atriyal fibrilasyonlu hastalarla aynıdır. Biz çalışmamızda daha önceden bilinen atriyal fibrilasyonu olmayan ancak atriyal fibrilasyon ve inme risk faktörlerine sahip hastalarda asemptomatik atriyal fibrilasyon sıklığı ve bunu belirleyen risk faktörlerini araştırmayı amaçladık.Çalışmamıza Kardiyoloji polikliniğinde değerlendirilen atriyal fibrilasyon öyküsü olmayan, atriyal fibrilasyonu düşündürecek semptom tariflemeyen inme için risk faktörleri olan 140 hasta dahil edilmiştir. Hastaların atriyal fibrilasyonla ilişkili olabilecek demografik, klinik ve ekokardiyografik verileri kaydedilerek bu hastalara 24 saatlik ambulatuar elektrokardiyografik izlem (Holter monitorizasyonu) ile ritim takibi yapılarak 5 saniye ve 30 saniye üzerinde asemptomatik atriyal fibrilasyon görülme sıklığı araştırılmıştır. Daha sonra 5 ve 30 saniye üzerinde asemptomatik atriyal fibrilasyonu olan ve olmayan hastalar risk faktörleri açısından karşılaştırılmıştır.Hastaların yaş ortalaması 74.5 ± 7.16 idi (%50 kadın ve %50 erkek). Hastaların 5 saniye üzerinde asemptomatik atriyal fibrilasyon sıklığı %17.9 iken, 30 saniye üzerindekiler için ise bu oran %5.0 saptanmıştır. Beş saniye üzerinde asemptomatik atriyal fibrilasyon saptanan hastalarda yaş ve kronik obstruktif akciğer hastalığının belirleyici faktörler olduğu izlenmiştir (p=0.001 ve p=0.002). Otuz saniye üzerinde asemptomatik atriyal fibrilasyon saptanan hastalarda ise yaş ve Holter monitorizasyonu sırasında saptanan maksimum kalp hızı belirleyici olmuştur (p=0.028 ve p=0.044). Sonuç olarak bu çalışmada inme açısından yüksek riskli olan hastalarda asemptomatik atriyal fibrilasyon sıklığının yüksek olduğunu ve ileri yaş, kronik obstruktif akciğer hastalığı varlığı ve ambulatuar elektrokardiyografik monitorizasyonda izlenen maksimum kalp hızının asemptomatik atriyal fibrilasyonla ilişkili olabileceğini saptadık.Anahtar kelimeler: Atriyal fibrilasyon, inme, yaş, kronik obstruktif akciğer hastalığı, Holter monitorizasyonu, ABSTRACTINCIDENCE OF ASYMPTOMATIC ATRIAL FIBRILLATION IN PATIENTS AT HIGH RISK FOR STROKE AND ASSOCIATED FACTORSAtrial fibrillation is the most common permanent arrhythmia in the society. Atrial fibrillation increases the risk of stroke 5-7 times. Atrial fibrillation has become a major public health problem because of this thromboembolic risk. Asymptomatic episodes of atrial fibrillation are more common than symptomatic ones in general population. The risk of stroke in patients with asymptomatic atrial fibrillation is similar to that of patients with symptomatic atrial fibrillation. In the present study, we aimed to search the incidence of asymptomatic atrial fibrillation in patients at high risk for stroke but no history of atrial fibrillation and determine the factors associated with asymptomatic atrial fibrillation.One hundred fourty patients, evaluated in our cardiology department, with no history of atrial fibrillation or symptoms which might suggest atrial fibrillation and have risk factors for stroke included in our study. Patients' demographic, clinical and echocardiographic data which might be associated with atrial fibrillation were recorded. These patients were then followed by 24-hour ambulatory electrocardiographic monitoring (Holter monitoring). Patients who had with episodes of asymptomatic atrial fibrillation over 5 seconds and 30 seconds were analyzed for factors associated with atrial fibrillation.The mean age of patients was 74.5±7.16 (50% female). The frequency of asymptomatic atrial fibrillation lasting over 5 seconds was 17.9%, and lasting over 30 seconds was 5.0%. Age and chronic obstructive pulmonary disease were found to be independent risk factors for atrial fibrillation lasting at least 5 seconds (p=0.001 ve p=0.002). Age and maximum heart rate during Holter monitoring were found to be independent risk factors for atrial fibrillation lasting at least 30 seconds (p=0.028 ve p=0.044). In conclusion, there is a high incidence of asymptomatic atrial fibrillation in patients at high risk for stroke. Older age, chronic obstructive pulmonary and maximum heart rate during Holter monitoring may be associated with asymptomatic atrial fibrillation.Key words: Atrial fibrillation, stroke, age, chronic obstructive pulmonary disease, Holter monitoring 86

Practical Applications and Case Studies

DEUTERİUM’U AZALTILMIŞ SUYUN İN VİTRO FİBRİNOJEN OKSİDASYONUNA ANTİOKSİDAN VE MONONÜKLEER HÜCRELERE APOPTOTİK ETKİSİNİN İNCELENMESİBurcu Ersoy Bu çalışmada, deuterium azaltılmış suyun( DDW) plazma proteinlerinden olan fibrinojenin Kloramin-T ile in vitro oksidasyonuna karşı koruyucu etkisi olup olmadığını araştırmak çalışmamızın ilk bölümünü oluşturmuştur. Oksidasyon sırasında 30 ppm DDW ve 150 ppm DW ile oksidan şiddeti karbonil miktarı tayini ile takip edilmiştir. Karbonil tayininde spektrofotometrik ölçümdeki değerler 150 ppm deuterium içeren suda 7,73±0,18 nmol karbonil/mg protein iken, 30 ppm deuterium içeren suda 4,54±1,23 nmol karbonil /mg protein (n=7)olarak bulunmuştur. Çalışmamızın ikinci bölümünde, oksidasyona uğratılan fibrinojen molekülüne farklı konstrasyonlarda DDW’nin(30 ppm, 90 ppm ve 150 ppm) protein yapısı üzerine etkisi HPLC analizi ile incelendi. Pik alanları ve retention time değişiklikleri değerlendirildi. Kloramin-T ile modifikasyon ve DDW’li çözeltilerle incelendi. Değerlendirmede eluatların retention time 10. ve 11. Dakikalarındaki % alan değişiklikleri öne çıkmıştır. Çalışmamızın üçüncü bölümünde bir sağlıklı gönüllüden elde edilen tam kanda flov sitometrik çalışma yapıldı. Bu yöntemle mononükleer hücrelerdeki apoptoza 135 ppm ve 150 ppm konsatrasyonudaki deuterium ihtiva eden DDW’in zaman bağlı (0. 30.dak, 2.saat ve 6.saat) etkisi incelendi. 135 ppm’lik DDW’i konsantrasyonunun bu hücreler üzerindeki apoptoza nötr etki yarattığı görüldü. Anahtar kelimeler: Deuterium azaltılmış su, fibrinojen, Kloramin-T, HPLC, flov sitometri Antioxidant Effect of Deuterium Depletion on in vitro Fibrinogen Oxidation and its effect on Apoptosis of Mononuclear Cells Burcu Ersoy In this study, deuterium-reduced water (DDW) is the plasma protein fibrinogen in vitro oxidation of the chloramine-T and whether to investigate the protective effect in the first part of our work has created. During the oxidation with 30 ppm DDW and 150 ppm DW Determination of the amount of oxidant and carbonyl intensity were followed. Oxidant effects on protein radicals tracking methods was analyzed as a marker of oxidant stress on fibrinogen molecule in the literature as one of the most important that the determination was done with the amount carbonyl measure metod. In the measurents Carbonyl Metod spectrophotometric analysis was dedected fibrinogen carbonyl concenration was lower in DDW(30 ppm) than in DW(150 ppm) (4.54±1.23 18 nmol/mg protein, 7.73.±0.18 nmol/mg protein(n=7). In second part of our study, the eluation of exposure of fibrinogen added different consentration of deuterium depleted water (30 ppm,90 ppm and 150 ppm) . We detected peak and area eluting within 10.min. and 11.min after fibrinogen modification. In the third part of our study of healthy volunteers, effect of decreased deuterium contents of incubation media of mononuclear cells from human whole blood were analysed for apoptosis levels on flow cytometry where cells were incubated either with distilled water (DW) or DDW for different time periods prior to staining with AnnexinV for measuring apoptosis. Applied on these cells of 30 ppmlik DDW'i consentration was apoptosis is neutral effect. Keywords: Deuterium Depleted water, fibrinogen, Chloramin-T, HPLC, Flow cytometry