Search

İmparatorluk içindeki ulusların bağımsızlık arzularını dizginlemek için 1908 İnkılâbını bir fırsat olarak gören İttihat ve Terakki Cemiyeti, inkılâbın hemen ardından yaşanan gelişmelerden sonra uzun süredir yürüttükleri ittihad-ı anasır politikasının imparatorluğun toprak bütünlüğünü korumakta yetersiz kaldığını anlamışlardır. Özellikle Balkan uluslarının ayrılıkçı hareketleri fiili bir savaşa dönüştükten sonra İttihatçı kadrolar Türkçülük politikasına yönelmişlerdir. Hemen hemen her alanda başlayan bu millileşme hareketinden iktisadi hayat da ciddi oranda etkilenmiştir. Ekonomik hayatta gayrimüslim olan ve Türk olmayan unsurların etkisini azaltmak ve Müslüman/Türk bir orta sınıf oluşturabilmek için başlayan gayretler boykotajlar, himayeci ekonomik politikalar, milli ibareli şirket ve bankaların kurulması, kapitülasyonların tek taraflı kaldırılması gibi gelişmelerle somutlaşmıştır. Milli iktisadın hedefe ulaşması İttihatçılar için büyük önem taşımaktaydı. Ancak bu politikanın başarıya ulaşabilmesi her şeyden önce tebaanın Müslüman/Türk kesimini aydınlatmaya ve onları harekete geçirebilmeye bağlıydı. Bunu başarabilmek İttihatçılar için çok zor değildi zira propaganda konusunda İttihatçılar akla gelebilecek her türlü aracı kullanmakta ustaydılar. Bu konuda halka doğrudan ve etkili bir şekilde ulaşacak iki araç vardı: Basın ve edebiyat. İttihatçılar II. Meşrutiyet’in ilanından sonra yayınlanmaya başladıkları ve politikalarını anlattıkları gazetelerin yanında edebi eserler vasıtasıyla da bir kamuoyu oluşturma gayreti içerisine girmişler, başta tiyatro olmak üzere, roman, şiir ve hikâye gibi edebi ürünlerle halka ulaşmışlardır. İttihat ve Terakki’nin önde gelen isimlerinden birisi olan Kâzım Nami Bey’de II. Meşrutiyet’in ilanından sonra yazdığı edebi eserlerinde bu noktaya daima özen göstermiştir. 1916 yılında I. Dünya Savaşı sürerken Milli İktisat politikası doğrultusunda bir İş Ordusu adlı bir hikâye kitabı kaleme alan Kâzım Nami Bey edebi bir eser ortaya koymaktan çok eserin verdiği mesajlar üzerinde durmuştur. Askerlik mesleğini sürdürürken Demirci Ustası Hasan ile tanışan Turgut Bey adlı bir genç zabitin istifa ederek Konya’da bir demirhane açması üzerine inşa edilen bu hikâyede yıllarca yabancıların Türk çiftçisini fahiş fiyatlar altında ezdiği ve paranın yabancıya giderek bize silah olarak döndüğü vurgulanır ve Turgut Bey’in açtığı fabrika örneğinde Türk ve Müslüman tebaa müteşebbis olmaya teşvik edilir. Türkçü öğelerle bezeli bu hikâyede Türklerin Ergenekon’dan çıkışı ile Turgut Bey’in girişimi arasında bir bağ kurulmakta ve Türklerin en eski mesleği olarak kabul edilen demircilik kutsanmaktadır. Dönemin aydınlarının birçoğunun kullandığı gibi Kâzım Nami Bey de sade bir Türkçe ile kaleme aldığı bu hikâyesinde iktisaden kurtuluşun reçetesinin yerli üretim ve tüketim olduğu üzerinde durmaktadır.

During the Second Constitutional Period,which was one of the most important stages of the Ottoman modernization period,there were significant developments in not only the political, economic andsocial fields, but also in education. The Committee of Union and Progress triedto educate primary and secondary school students to become citizens who areloyal to their government and to the constitution. They also gave importance tovocational education to create a national bourgeoisie, which was the largest deficitof the government. The traditional way of acquiring a profession in the OttomanEmpire was apprentice training. Since the Tanzimat reform era, a disciplinedvocational education in schools began along with this training. The purpose ofthis study is to present the condition of the schools of commerce, industry andagriculture during the years 1908-1914. This study, which was preparedaccording to the newspapers and magazines of that period, showed that althoughthere was a reform and recovery in these schools due to the excitement theSecond Constitutional Period caused, the desired success could not be achievedbecause of the destructive effect of the Balkan Wars., Osmanlımodernleşme sürecinin en önemli aşamalarından birisi olan II. Meşrutiyetdöneminde siyasi, iktisadi ve sosyal alanlarda olduğu gibi eğitim alanında daönemli gelişmeler meydana gelmiştir. İttihad-Terakki Cemiyeti bir yandan ilk veorta öğretimde kendi iktidarına ve meşrutiyete bağlı vatandaşlar yetiştirme gayretiiçerisine girerken diğer yandan da devletin en büyük eksikliği olan milli birburjuva sınıfını oluşturmak için mesleki eğitime önem vermeye başlamıştır.Osmanlı Devletinde meslek edinmenin geleneksel yolu çırak olarak bir ustanınyanında yetişmekti. Tanzimat döneminden itibaren bu usulün yanında mekteplerdedisipline edilmiş bir mesleki eğitim başlamıştır. Bu çalışmanın amacı meslekieğitim veren mektepler içerisinde büyük öneme sahip olan ticaret, sanayi veziraat mekteplerinin 1908-1914 yılları arasındaki durumunu ortaya koymaktır.Başta arşiv kaynakları olmak üzere dönemin gazete ve dergilerine dayanılarakhazırlanan bu çalışma göstermiştir ki, II. Meşrutiyet’in getirdiği heyecan ilebu mekteplerde bir yenilik ve canlanma yaşanmasına rağmen özellikle BalkanSavaşlarının yıkıcı etkisi nedeniyle istenilen başarı elde edilememiştir. II.Meşrutiyet’ten sonra Osmanlı Devleti’nin parçalanma sürecine girmesi bumektepleri büsbütün atıl duruma getirmiş ve Cumhuriyet’in devraldığı meslekieğitim mirası neredeyse yok denecek bir seviyeye gelmiştir.

İmparatorluk içindeki uluslarınbağımsızlık arzularını dizginlemek için 1908 İnkılâbını bir fırsat olarak görenİttihat ve Terakki Cemiyeti, inkılâbın hemen ardından yaşanan gelişmelerdensonra uzun süredir yürüttükleri ittihad-ı anasır politikasının imparatorluğuntoprak bütünlüğünü korumakta yetersiz kaldığını anlamışlardır. Özellikle Balkanuluslarının ayrılıkçı hareketleri fiili bir savaşa dönüştükten sonra İttihatçıkadrolar Türkçülük politikasına yönelmişlerdir. Hemen hemen her alanda başlayanbu millileşme hareketinden iktisadi hayat da ciddi oranda etkilenmiştir.Ekonomik hayatta gayrimüslim olan ve Türk olmayan unsurların etkisini azaltmakve Müslüman/Türk bir orta sınıf oluşturabilmek için başlayan gayretlerboykotajlar, himayeci ekonomik politikalar, milli ibareli şirket ve bankalarınkurulması, kapitülasyonların tek taraflı kaldırılması gibi gelişmelerle somutlaşmıştır.Milli iktisadın hedefe ulaşması İttihatçılar için büyük önem taşımaktaydı.Ancak bu politikanın başarıya ulaşabilmesi her şeyden önce tebaanınMüslüman/Türk kesimini aydınlatmaya ve onları harekete geçirebilmeye bağlıydı.Bunu başarabilmek İttihatçılar için çok zor değildi zira propaganda konusundaİttihatçılar akla gelebilecek her türlü aracı kullanmakta ustaydılar. Bu konudahalka doğrudan ve etkili bir şekilde ulaşacak iki araç vardı: Basın veedebiyat. İttihatçılar II. Meşrutiyet’in ilanından sonra yayınlanmayabaşladıkları ve politikalarını anlattıkları gazetelerin yanında edebi eserlervasıtasıyla da bir kamuoyu oluşturma gayreti içerisine girmişler, başta tiyatroolmak üzere, roman, şiir ve hikâye gibi edebi ürünlerle halka ulaşmışlardır. İttihatve Terakki’nin önde gelen isimlerinden birisi olan Kâzım Nami Bey’de II.Meşrutiyet’in ilanından sonra yazdığı edebi eserlerinde bu noktaya daima özengöstermiştir. 1916 yılında I. Dünya Savaşı sürerken Milli İktisat politikasıdoğrultusunda bir İş Ordusu adlı bir hikâye kitabı kaleme alan Kâzım Nami Beyedebi bir eser ortaya koymaktan çok eserin verdiği mesajlar üzerinde durmuştur.Askerlik mesleğini sürdürürken Demirci Ustası Hasan ile tanışan Turgut Bey adlıbir genç zabitin istifa ederek Konya’da bir demirhane açması üzerine inşaedilen bu hikâyede yıllarca yabancıların Türk çiftçisini fahiş fiyatlar altındaezdiği ve paranın yabancıya giderek bize silah olarak döndüğü vurgulanır veTurgut Bey’in açtığı fabrika örneğinde Türk ve Müslüman tebaa müteşebbis olmayateşvik edilir. Türkçü öğelerle bezeli bu hikâyede Türklerin Ergenekon’dançıkışı ile Turgut Bey’in girişimi arasında bir bağ kurulmakta ve Türklerin eneski mesleği olarak kabul edilen demircilik kutsanmaktadır. Döneminaydınlarının birçoğunun kullandığı gibi Kâzım Nami Bey de sade bir Türkçe ilekaleme aldığı bu hikâyesinde iktisaden kurtuluşun reçetesinin yerli üretim vetüketim olduğu üzerinde durmaktadır.

İnsanlık tarihinin en eski ve eski olduğu kadar en acı ve kötü uygulamalarından birisi köleliktir. Kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma ve emeğinin sömürülmesi olarak tanımlanabilecek olan kölelik ne kadar eskiyse kölelerin hürriyetlerine kavuşma arzusu başta olmak üzere diğer farklı sebeplerle efendilerinden kaçma girişiminde bulunmaları da o kadar eskidir. Bu çalışma esas itibariyle iki ana bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde kısaca Eski Yakındoğu olarak adlandırabileceğimiz coğrafyada kurulmuş olan bazı devletlerde kaçak kölelik ile ilgili kayıtlar incelenmiştir. Kölenin efendisinden kaçması bir suç olarak kabul edildiği için daha çok hukuk metinlerinde karşımıza çıkan bu kavramın neleri kapsadığı, kaçak kölelerin bulunması, sahiplerine teslim edilmesi, barındırılması, köle sahibinin köleyi bulana bir ücret ödemesi, kaçak köleliğin engellenmesinde alınacak önlemler, devletin bu konudaki fonksiyonları ve yaptırımları değerlendirilmiştir. İkinci bölümde ise Osmanlı hukukunda kaçak kölelerin durumuna değinilerek, en azından coğrafi ve kültürel olarak kendisinden önce yaşamış olan devletlerin geleneklerini sürdüren Osmanlı Devleti'nde Üsküdar Kadılığının sınırları içerisine giren bölgede yakalanan kaçak köleler üzerinde durulmuştur. Belgelerden edindiğimiz bilgiler ışığında Üsküdar'da yakalanıp mahkeme tarafından kayda geçirilen kölelerin milliyetleri, kim veya kimler tarafından yakalandıkları, fiziki özellikleri, üzerlerindeki kıyafetleri ve taşıdıkları eşyaları, kime teslim edildikleri ve kendilerine ne kadar nafaka bağlandığı, sahiplerinin kim olduğu, nereden kaçtıkları ve eğer müddet-i örfiyeleri dolup satıldılarsa kime, ne kadara satıldıkları hakkında yorumlar yapılmıştır. Ayrıca belgelerin bize çok sınırlı bilgi verdiği konularda boşluklar doldurulmaya çalışılmıştır. Görülen o ki kaçak kölelerin kaydedilmesi ve uygulanan prosedür ile ilgili eski dönemlerde başlayan gelenek devletten devlete geçmiş ve Osmanlı Döneminde bu uygulama sürdürülmüştür Slavery is one of the oldest and beside being old the crulest and the worst practice of the history of humankind. Slavery, which can be described as divesting one’s freedom and the exploitation of the labour force is old as flight attempts of slaves from their masters due to especially the desire of freedom with many other reasons. This study consists of two main sections. In the first section entries on fugitive slaves in some states of the region that is called Ancient Near East are investigated. Extent of the term, detection of fugitive slaves, their deliverence to their masters, their accommodation, the payment to the tracker of fugitive slaves, measurements to prevent running away, enforcements and practices of the states on the subject are evaluated according to records in legal documents as a result of states attitude against running away was a crime. In the second section the case of fugitive slaves in Ottoman law is mentioned. As maintaining a tradation of former states at least in a geographical and a cultural sense, fugitive slaves in Ottoman Empire, specificially in the jurisdiction of the Kadı of Üsküdar, is analyzed. Subjects like the nationalities of the fugitive slaves that is captured and legally recorded in Uskudar, their captors, appearances, their clothes and the items they carry, who they had delivered to, how much aliment they got paid, their owners, where they had escaped from, and if they had served their period by custom and sold, how much fee they had sold for is evaluated according to the documents. Furtheremore, some blank points on the subject which the documents lack to enlight are tried to disclosed. Apparently, recording the fugitive slaves and practices against them began with ancient periods and went through state to state and finally had past to Ottoman Empire

Kanuni Döneminde Osmanlı topraklarına katılan ve eyalet merkezi haline gelen Temeşvar konumu itibariyle devlet merkezi ile Orta Avrupa arasında önemli bir geçiş güzergâhıdır. Bu özelliği ile idari, iktisadi ve sosyal açıdan önemle üzerinde durulması gereken bir kenttir. Temeşvar hakkında bugüne kadar yapılan çalışmalarda kentin daha çok idari ve iktisadi yapısı üzerinde durulmuş, sosyal açıdan değerlendirmeler yapılmamıştır. Bu çalışma yaklaşık bir buçuk asır Osmanlı toprağı olarak kalmış olan Temeşvar'ın günümüze ulaşan tek şer'iye sicilindeki kayıtlardan hareketle hukuki ve sosyal bir olgu olan suç konusuna odaklanacaktır. Çalışmada bir sene zarfında Temeşvar kentinde kadı mahkemesine yansımış olan hırsızlık, gasp, cinayet, yaralama, hakaret, dolandırıcılık gibi suçların analizi ve dökümü yapılacak, suç çeşitleri, suçların işlendiği mekânlar, suç aletleri, fail(ler) ve mağdurların profilleri, suç işleme nedenleri ve benzeri konular üzerinde değerlendirmeler de bulunulacaktır. Bu şekilde ihtiva ettiği bilgiler ile tarih araştırmalarında zengin bir kaynak olarak kullanılan şer'iye sicil(ler)i vasıtasıyla XVII. yüzyılda Orta Avrupa'da bir Osmanlı eyalet merkezinde Osmanlı/İslam hukukunun nasıl uygulandığı, müslimgayrimüslim ilişkilerinin nasıl yürüdüğü ve suç olgusunun toplumsal yansımalarının ne şekilde cereyan ettiği ortaya koyulmaya çalışılacak ve bu konularda Osmanlı coğrafyasının diğer bölgeleri ile karşılaştırma yapma olanağı sağlanacaktır. Şehrin yöneticilerinin ve ileri gelenlerinin suç işleme eğilimleri ile mahkemenin bu kişi ya da kişiler hakkında ki verdikleri kararlar da çalışmamızın önemle üzerinde duracağı konulardan birisi olacaktır Temeşvar that became an Ottoman soil and province center during the reign of Kanuni Sultan Süleyman, is a very important transition route between center of the State and Central Europe. Therefore, should be studied in terms of administrative, economic and social aspects. Studies on Tameşvar that had done until today have been mostly about administrative and economical state of the city but evaluations by a social perspective. This study will focus on crime as a legal and social phenomenon according to one and only court record that is reached today from Temeşvar which had been stayed as an Ottoman soil for approxinatly one and a half centuries. The study will try to take out the inventory and analyze these crimes such as burglary, robbery, laceration, verbal insult, and grifting which is encountered in the court of the Kadı in the city of Temeşvar through a year. Types of crimes, crime scenes, weapons of offences, offender and victim profiles, motives of crimes and etc. will be evaluated. Thus, execution of Ottoman/Islamic law in an Ottoman state center in the central Europe in 17th century relations between muslims and non-muslims, and social occurences of crime as a phenomenon will be revealed via court record(s) which are generous sources for history researches with the information they contain. Thus, a comparison of legal executions between the regions of Ottoman Empire will be possible. Also, one of the important issues of the study will be the crime tendency of the administrators and the prominent people of the city and the sentences which the courts decide on these people

WOS: 000402506500010

[No abstract available]

Ministers of Education of the Second Constitutionalism Period With the announcement of the Constitutionalism II., which is one of the important milestones of the Ottoman modernization movement, there have been several improvements in terms of political, economical and social contexts, except from the traditional structure. Education was inauspiciously the most important tool for the team that has done the revolution to bring these improvements to the public and make them stable. The political power that knows this situation has considered the education as the main problem of the country and they have started a total work with its institutions, mechanisms, and organizations. The most important point of these attempts was, of course, the choosing of the ministers who would carry out all these education activities with a certain power. This study is about the education ministers who have worked during the period from the announcement of the Constitutionalism II to the end of the World War, Osmanlı modernleşme hareketinin önemli dönüm noktalarından birisi olan II. Meşrutiyet’in ilanı ile siyasi, iktisadi ve sosyal anlamda geleneksel yapının dışında bir takım yenilikler yapılmaya başlanılmıştır. İnkılâbı gerçekleştiren kadronun yapılacak olan yenilikleri halka ulaştırma ve kalıcı kılma yolunda kullanabilecekleri en önemli araç hiç şüphesiz ki eğitimdi. Bu durumun bilincinde olan iktidar güçleri eğitimi ülkenin öncelikli sorunu olarak görmüşler, kurumları, işleyişi ve organizasyonlarıyla bu alan üzerinde topyekûn bir çalışma başlatmışlardır. Elbette ki bu çalışmaların en önemli noktası tüm bu faaliyetleri yürütecek, daha açık bir ifadeyle maarif işlerini birinci elden yönetecek olan nazırların seçilmesiydi. Bu çalışma II. Meşrutiyet’in ilan edildiği tarihten I. Dünya Savaşı’nın son yıllarına kadar uzanan süreçte görev yapmış olan Maarif Nazırlarını ve onların faaliyetlerini konu edinmektedir. Anılan zaman diliminde asaleten ve vekâleten 11 Maarif Nazırı görev yapmıştır. Bu on bir nazırdan üç tanesinin farklı zaman dilimlerinde iki kez nazırlık koltuğuna oturmuş olmaları ve çok kısa süreli görev yapmaları dönemin ne derecede istikrarsız bir zaman dilimi olduğunun da kanıtıdır. Maarif teşkilatının zirvesinde bulunan bu kişilerin eğitim görüşlerinin doğrudan devletin maarif politikalarını da etkilediği düşünüldüğünde II. Meşrutiyet döneminde Nazırlık yapmış olan bu isimlerin etkileri araştırılmaya değer bir konudur

Osmanlı modernleşme hareketinin önemli dönüm noktalarından birisi olan II. Meşrutiyet’in ilanı ile siyasi, iktisadi ve sosyal anlamda geleneksel yapının dışında bir takım yenilikler yapılmaya başlanılmıştır. İnkılâbı gerçekleştiren kadronun yapılacak olan yenilikleri halka ulaştırma ve kalıcı kılma yolunda kullanabilecekleri en önemli araç hiç şüphesiz ki eğitimdi. Bu durumun bilincinde olan iktidar güçleri eğitimi ülkenin öncelikli sorunu olarak görmüşler, kurumları, işleyişi ve organizasyonlarıyla bu alan üzerinde topyekûn bir çalışma başlatmışlardır. Elbette ki bu çalışmaların en önemli noktası tüm bu faaliyetleri yürütecek, daha açık bir ifadeyle maarif işlerini birinci elden yönetecek olan nazırların seçilmesiydi. Bu çalışma II. Meşrutiyet’in ilan edildiği tarihten I. Dünya Savaşı’nın son yıllarına kadar uzanan süreçte görev yapmış olan Maarif Nazırlarını ve onların faaliyetlerini konu edinmektedir. Anılan zaman diliminde asaleten ve vekâleten 11 Maarif Nazırı görev yapmıştır. Bu on bir nazırdan üç tanesinin farklı zaman dilimlerinde iki kez nazırlık koltuğuna oturmuş olmaları ve çok kısa süreli görev yapmaları dönemin ne derecede istikrarsız bir zaman dilimi olduğunun da kanıtıdır. Maarif teşkilatının zirvesinde bulunan bu kişilerin eğitim görüşlerinin doğrudan devletin maarif politikalarını da etkilediği düşünüldüğünde II. Meşrutiyet döneminde Nazırlık yapmış olan bu isimlerin etkileri araştırılmaya değer bir konudur. With the announcement of the Constitutionalism II., which is one of the important milestones of the Ottoman modernization movement, there have been several improvements in terms of political, economical and social contexts, except from the traditional structure. Education was inauspiciously the most important tool for the team that has done the revolution to bring these improvements to the public and make them stable. The political power that knows this situation has considered the education as the main problem of the country and they have started a total work with its institutions, mechanisms, and organizations. The most important point of these attempts was, of course, the choosing of the ministers who would carry out all these education activities with a certain power. This study is about the education ministers who have worked during the period from the announcement of the Constitutionalism II to the end of the World War I, and their activities. 11 education ministers have worked as principal or representative during this period. Three of them have worked as a minister in different periods for a very short time, and this proves how the period was unstable. The effects of these people in the Constitutionalism period is worth analyzing when we think that the education views of these people who are at the top position of the education institutions affect the education policies of the government.

İnsanların içlerinde barındırdıkları şiddet duygusunun en son noktası bir diğer insanın yaşamına son vermesidir. İnanışa göre Hz. Ademin oğullarından Kabil’in Habil’i öldürmesi ile ilk örneğine rastlanılan bu olgu insanın yeryüzündeki serüveni ile yaşıttır denilebilir. Zamanın tüm evrelerinde insanlar neden ya da nedenlerle karşılarındakilerin yaşamlarına son vermişler ve bunu yaparken de ırk, yaş, cinsiyet, din, mezhep ve benzeri farkları göz önünde bulundurmamışlardır. İnsanlar arasındaki anlaşmazlıkların çözümü arzusundan ortaya çıkmış olan hukuk duygusu ise bu tür durumlarla yakından ilgilenmiştir. Bu çalışmada Osmanlı Dönemi Mardin’inde Kadı mahkemesine yansımış olan cinayet davaları konu edinilmiştir. Osmanlı kadı sicillerinin bu olaya nasıl yaklaştığı, cinayeti işleyen ve cinayete kurban gidenlerin profilleri, cinayet işlenen mekânlar, cinayet aletleri ve insanları bu duruma sürükleyen nedenler üzerinde durulmuştur. Geçmişte yaşanmış cinayet olayları ile bugün yaşananlar arasında ne tür benzerlikler ve farklılıklar olduğu ortaya koyulmaya çalışılmıştır. The final point of the violence emotion that people shelter inside is killing another person. According to the belief, Habil, one of Adam’s sons killed his other son Kabil, and this is the first example of this matter. So, it can be said that this matter is contemporary with the adventure of the people in the world. In every time of the world people killed each other because of a reason or various reasons and they didn’t consider the differences such as race, age, sex, religion, or sectarian while doing that. The feeling of law that has come into existence as a result of the desire to solve the conflicts between people has been closely interested in it. The subject of this study is the murder cases that have been investigated in Mardin Qadı Court during Ottoman period. It is stated how the Ottoman qadı registers consider to this event, the profiles of the murderers and the people who were murdered, the scene of the murders, the murder tools and the reasons why people face this event. We tried to emphasize what the differences and similarities between the murder cases in the past and today are.

The final point.of the violence emotion that people shelter inside is killing another person. According to the belief, Habll, one of Adam's sons killed his other son Kabil, and this is the first example of this matter. So, it can be said that this matter is contemporary with the adventure of ithe people in the world. In every time of the world people killed each other because of a reason or various reasons and they didn't consider the differences such as race, age, sex, religion, or sectarian while doing that. The feeling of law that has come into existence as a result of the desire to solve the conflicts between people has been closely interested in it. The subject of this study is the murder cases that have been investigated in Mardin Qadi Court during Ottoman period. It is stated how the Ottoman qadi registers consider to this event, the profiles of the murderers and the people who were murdered, the scene of the murders, the murder tools and the reasons why people face this event. We tried to emphasize what the differences and similarities between the murder cases in the past and today are.

II. Meşrutiyet dönemi, Osmanlı modernleşme sürecinin en önemli aşamalarından birisidir. Bu dönem Tanzimat Fermanıyla başlayan ve Cumhuriyet Türkiye'siyle sonuçlanan batılılaşma evrimini birbirine bağlayan köprü durumundadır. Bu açıdan II. Meşrutiyet dönemi layıkıyla anlaşılmadan Cumhuriyet dönemi ve günümüz Türkiye'si tam olarak anlaşılamaz.Modernleşme araçlarının en önemlilerinden birisi yaygın ve örgün kurumlarıyla eğitimdir. Klasik Osmanlı eğitim sistemi, XVII. Yüzyılın sonlarından itibaren Avrupa karşısında alınan mağlubiyetlerden sonra başta aydınlar olmak üzere sivil ve askerî bürokrasi tarafından üzerinde düşünülmeye başlanılan bir konu olmuştur. İlk zamanlarda ekseriyetle askerî eğitim ve teknik konularda yapılan ıslahatlar XIX. Yüzyılın ortalarında Tanzimat Fermanı ile başlayan süreçte artık sivil ve yaygın eğitim alanında da uygulanmaya başlanılmıştır. Özellikle Tanzimat aydınları devletin kötü gidişatının eğitimsel sorunlardan kaynaklandığının farkına varmışlardır.Bu farkına varış Osmanlı Devletinin iç ve dış politikada sancılı bir dönemde bulunmasından dolayı tam anlamıyla pratiğe yansıyamamıştır. Mevcut siyasi otoriteye karşı başlayan ciddi muhalefet hareketi, tüm alanlarda olduğu gibi eğitim alanında da önlerinde tek engel olarak II. Abdülhamit'i görüyordu. II. Abdülhamit'in Meşrutiyet'i ikinci defa ilan etmesi ile birlikte Osmanlı coğrafyasında büyük bir hürriyet ortamı doğmuş, siyasi, ekonomik ve politik bir takım dönüşümler yaşanmaya başlamıştır. Fakat bu dönüşümlerin devletin bekası için yeterli olmadığı görülmüştür. Artık Osmanlı aydınlarının tek amacı devleti yıkılmaktan kurtarmak olmuştur. Bu da ancak eğitim sayesinde sağlanabilirdi.II. Meşrutiyet dönemi eğitim konusunda ortaya atılan fikirler açısında en zengin dönemdir. Başta Emrullah Efendi olmak üzere, Sâtı' Bey, Tevfik Fikret, Ziya Gökalp, Kâzım Nami, Selim Sırrı, İsmail Mahir Efendi, Halide Edip ve Ethem Nejat Bey gibi eğitimciler çeşitli eğitimsel fikirler ileri sürmüşlerdir. Siyasi iktidar tarafından da eğitim örgütlenmesi ve bürokrasisi başta olmak üzere bir takım girişimlerde bulunulmuştur.Çalışmamızın birinci bölümünde II. Meşrutiyet öncesi eğitim anlayışının genel yapısından hareketle II. Meşrutiyet'in ilanından sona bu yapının nasıl bir hal aldığı ve ne gibi gelişmeler yaşandığı üzerinde durulmuştur. Açılan okullar, önemli eğitimciler, idareciler ve fikirlerin sistematik bir değerlendirmesi yapılmıştır.Çalışmamızın ikinci bölümünde ise bu dönemin önemli eğitimcilerinden birisi olan Ethem Nejat Bey'in hayatı, Meşrutiyet döneminde inandığı Osmanlıcılık, İslamcılık ve Türkçülük görüşleri ve uygulamaları ile 1918'den sonra katıldığı sol hareket içerisindeki yeri, iktisadi görüşleri ve eğitim alanında ortaya koyduğu fikirler ve yenilikler konu edinilmiştir. Özellikle ziraat ve ticaret eğitimi, izcilik, beden terbiyesi, milli eğitim, köy muallim mektepleri, öğretmen yetiştirilmesi gibi konularda dikkate değer öneriler ve fikirler öne süren Ethem Nejat Bey, sürekli yenilikten, hareketlilikten ve ilerlemekten yana bir görüntü çizmiştir. Eğitim alanında ileri sürdüğü görüşlerin birçoğunun II. Meşrutiyet ve Cumhuriyet dönemlerinde uygulamaya geçirilmiş olması Nejat Bey'in ne denli önemli bir eğitimci olduğunun en açık göstergesi olmuştur.Bu açıdan bakılınca çalışmamız hem bir dönem çalışması hem de bu dönemin aydınlarından Ethem Nejat Bey'in biyografisinden ibarettir. Second Constitutional Era is one of the most important stages of Ottoman modernization progress. This progress is a bridge that unites the westernization evolution starts with Tanzimat Fermanı and ends with Republic of Turkey. From this aspect, unless the Second Constitutional Era understood perfectly, Republic progress and today's Turkey is not understood entirely, too.One of the most important modernization means is education with common and systematic corporations. Classical Ottoman education system started to be critisized by intellectuals and military and civil bureaucrat after the defeats against europe in the late 17th century. Reformations usually about military education and technic points started to be used civil and common education area with the middle of the 19th century, the time Tanzimat Fermanı started. Especially Tanzimat intellectuals realized that falling down of the government arised from the educational problems.This realization could not reflect practically because of Ottoman Government's hard progress both internal and external politics. Major oppositions against existing authority considered Abdulhamit the Second as the main obstacle in education like in the other areas. With the second proclaim of the constitutional era by Abdulhamit the Second, a wide independence atmosphere occurred, transformations about politics and economy were happened. Yet, it was not considered as these transformations were enough for survival of the government. Henceforth, Ottoman intellectuals' main purpose was surviving the government. That purpose could only be achieved by education.The Second Constitutional Era is the most substantial period in terms of suggestions about education. Educators foremost Emrullah Efendi, and Satı Bey, Tevfik Fikret, Ziya Gökalp, Kazım Nami, Selim Sırrı, İsmail Mahir Efendi, Halide Edip and Ethem Nejat Bey launched out arguments about education. Political authority attempted as education organization and bureucracy, too.In the first part of the thesis, hence the education system before the second constitutional era, it is emphasized how the way this construction took and developments were seen. Newly opened schools, important educators, managers and ideas are analysed systematically.In the second part of the thesis, one of the most important educators of that era, Ethem Nejat Bey, his life, his beliefs and appliances about Ottomanism, Pan-Islam and Turkism and his situation in revolutionary left that he had participated in1918 in Constitutional Era, his vision about economy, and the ideas and modernities about education he displayed is investigated. Ethem Nejat Bey always went about with modernity, activity and improvement and he expressed opinions and suggestions about points like agricultural and commercial education, scouting, physical education, public education, village teacher training college, teacher education. It is obvious that Ethem Nejat Bey was an important educator because most of his ideas about education were applied in the Second Constitutional Era and Republican Government period.In this respect, this thesis is both a term paper and biography of one of intellectuals of this term: Ethem Nejat Bey. 612

Osmanlı Devleti'nin değişim sürecinin önemli aşamalarından biri olan ve siyasi, iktisadi, sosyal ve kültürel anlamda Osmanlı Devleti'ni etkilemiş olan II. Meşrutiyet, Osmanlı Devleti'nin son döneminde büyük bir heyecan ve umut ortamının oluşmasına sebep olmuştur. II. Meşrutiyet'in mimarı olan İttihat ve Terakki Cemiyeti, yani dönemin önde gelen aydınları devletin içinde bulunduğu bedbaht halden kurtulması amacıyla toplumu aydınlatmak ve bunun da ülkeyi ekonomik olarak daha iyi bir hale getirmekle mümkün olacağı konusunda hemfikirdirler.II. Meşrutiyet'in ilanından sonra hızlı bir artış gösteren dergi ve gazeteler, yani basın dönemin en önemli kitle iletişim aracıdır. Aydınların daha ziyade topluma ulaşmak, aydınlatmak, bilinçlendirmek ve eğitmek amacıyla kullanmaya çalıştığı basın büyük bir çeşitlilik göstermektedir. Güncel, siyasi, iktisadi haberlerin yayınlandığı gazetelerin yanı sıra daha lokal konuları yayın politikası belirleyerek yola çıkan dergiler, topluma bir nevi yol gösterici olarak, daha bilinçli bir Osmanlı toplumu oluşturmayı amaçlamışlardır.Toprak Mecmuası mezkur dönemin ziraat ve iktisad gibi konularını yayın politikası olarak belirleyen önemli dergilerinden biridir. Mart 1329 (1913) senesinde yayın hayatına başlayan Toprak Mecmuası'nın kapağında `Ziraat, toprak kazub altun çıkarmakdır.` ifadesi bulunmaktadır. Ziraatın, üretimin ve her türlü iktisadi faaliyetin önemini, bunların çağın gereklerine uygun ifa edilmesi fikrinin gerekliliğini okurlarına aşılamak isteyen Toprak Mecmuası, milli iktisada önem verilirse Osmanlı Devleti'nin içinde bulunduğu kötü halden kurtulacağını kendine şiar edinmiştir. Osmanlı toplumunda üretimde asıl rolü üstlenmiş olan çiftçilere ve köylülere yani ziraatle uğraşanlara hitap eden Toprak Mecmuası'nın yayın hayatı 1 Haziran 1330 (1914) senesinde 21. sayıyı yayınladıktan sonra nihayete ermiştir.Bu çalışmada, Toprak Mecmuası'nda ziraat, ticaret, hayvancılık ve Osmanlı ekonomisinin yapı taşları niteliğindeki her türlü üretime ve köy ve köylülere dair yayınlanmış yazılar paralelinde dönemin ekonomik faaliyetleri, aydınların ekonomiyi iyileştirmek adına amaçladıkları ve yazdığı yazılar ve mezkur dönemde bir ziraat mecmuasının üstlendiği misyon ortaya konulmaya çalışılmıştır.Anahtar Kelimeler: II. Meşrutiyet, Basın, Toprak, Mecmua, Milli İktisad, Ziraat, Ticaret The second constitutional is one of the most important stages of the change process of the Ottoman Empire. Second Constitutional influenced the Ottoman Empire as a political, economic, social and cultural. Second Constitutional Monarchy in the last period of the Ottoman Empireled to the formation of great excitement and hope. It is planned by the Second Constitutional Committee of Union and Progress. The Committee of Union and Progress period consists of intellectuals. intellectuals believed that people need to improve the state of the economy to recover from a bad situation.After the declaration of the second constitutional in magazines and newspapers have shown a significant increase. Press is the most important of the mass media in that times. Intellectuals use the media to inform and educate, enlighten society. Press shows a great diversity in this period. Magazine as the broadcasting policy for determining local issues, they aim to create a conscious Ottoman society. Toprak magazine is an important magazine in that times. It includes important issues such as agriculture and economics. Magazine was published for the first time in March 1329 year. In the magazine's cover `Ziraat, toprak kazub altun çıkarmakdır. Agriculture means that dig in the land an take out in the gold` is written. It addresses the main role in Ottoman society in the production has been undertaken so that farmers and peasants engaged in agriculture. Magazine was published on 1 June 1330 the latest.This study focused on the mission undertaken by the magazine. The articles in the magazine on agricultural trade livestock were examined. Parallel to this articles, examined economic activity in that period. Efforts to improve the economy of the ıntellectuals were examined.Key Words: second constitutional, press, earth, Toprak, magazine, economy, agriculture, trade 146

Osmanlı Devletinin modernleşmesinin önemli merhalelerinden birisi olan ve siyasi, iktisadi, sosyal ve kültürel anlamda yakın tarihimizin şekillenmesinde derin etkileri görülen II. Meşrutiyet'in ilanı İmparatorluk coğrafyasında büyük bir heyecan uyandırmış ve hareketin baş aktörü olan İttihat ve Terakki Cemiyeti'nin önemli bir zaferi olarak görülmüştür. İnkılâbı planlayan kadro, gerçekleştirme düşüncesinde olduğu birçok icraat olmakla birlikte işe, II. Abdülhamid döneminde siyasi fikirleri nedeniyle hapiste bulunan veya sürgüne gönderilen neredeyse tamamına yakını İttihatçı olan suçluların affedilmesi için bir af teklifi ile başlamıştır. Ancak toplumdan gelen baskılar ve biraz da padişahın bir lûtfu olarak affın kapsamı genişletilmiş ve bir genel af ilan edilmiştir. Bu derecede kapsamlı bir af neticesinde adi suçlular başta olmak üzere hapishanelerde bulunan birçok suçlu serbest bırakılmıştır. Bu çalışmada olumlu veya olumsuz etkileriyle hala tartışıla gelen umumi aflardan birisi olan 1908 affının İstanbul gazetelerine yansıdığı kadarıyla İstanbul asayişine ne gibi etkileri olduğu ortaya koyulmaya çalışılmıştır. Sabah, İkdam, Tanin ve Tercüman-ı Hakikat gazetelerine yansıyan adi suçların, 1908 aff-ı umumisinden üç ay öncesi ve sonrası taranarak, suç oranlarında bir değişim olup olmadığı karşılaştırılmaya çalışılmıştır.Gazetelere yansıyan haberlere göre; aftan önceki adi suç oranlarıyla aftan sonraki adi suç oranları arasında belirgin bir farklılık görülmemektedir. Böyle bir farklılığın görülmemesinde ki temel sebep dönemin genel yapısıyla bağlantılıdır. Bunun yanı sıra aftan önce yukarıda bahsettiğimiz gazetelerde görülmeyen fakat aftan sonra İstanbul asayişinde bozulmalara neden olacak bazı suçların da ortaya çıktığı görülmüştür. The declaration of the Constitutionalish II which is one of the crucial stages and which has a great effect on the formation of our near history in sense of political, economical, social and cultural aroused a great excitement in the Premises of Ottoman Empire and it was regarded as a victory of union and progress which is the main actor of the movement.However many operations they had been plannig to perform the cadre who had planned the revolution started with the proposal of an amnesty so that the criminals almost with the all of whom were the members of union and progress and who had been put into prison because of their political opinions or who were exiled during Abdülhamid II regime. Nevertheless, because of the pres the society and partly as a kindness of the Sultan, the coverage of the amnesty, beginning with the ordinary criminals, plenty of prisoners were released.In this study, we tried to expose how 1908 amnesty one of the amnesties which is stil being discussed with its positive and negative effects influenced the public order of İstanbul as for as it was reflected by İstanbul newspapers. We tried to compare whether there happened a change in crime rates which were reflected to Sabah, İkdam, Tanin and Tercüman-ı Hakikat newspapers by scanning the three months before and after the 1908 amesty.Considering the news reflected to the newspapers, there isn't a significant difference between the ordinary. Crime rates before and after the amnesty. The basic reason why there isn't such a difference is related to the general social structure of that period. Besides that, it was seen that some crimes which weren't seen in those newspaper mentioned above and which would lead to deterioration in the public order of İstanbul. 189