Search

Öğretmenlerin mezun oldukları üniversitede aldıkları eğitimin mesleki yaşamlarına sağladığı katkıların ve eksik kaldıkları konuların belirlenmesi programların yenilenmesi ve geliştirilmesi açısından önemlidir. Bu düşünceden hareketle bu çalışmada, okul öncesi öğretmenlerin üniversite deneyimlerinin mesleki yaşantılarına etkisine ilişkin görüşlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma on okul öncesi öğretmeni ile gerçekleştirilen nitel bir çalışmadır. Veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış bir görüşme formu kullanılmıştır. Veriler içerik analizi tekniği kullanılarak analiz edilmiştir. Elde edilen bulgulardan okul öncesi öğretmenlerin lisans eğitimleri boyunca aldıkları çoğu teorik ve pratik bilgiyi meslek yaşantılarına yansıtmada bazı sorunlarla karşılaştıkları belirlenmiştir. Öğretmenlerin karşılaştıkları sorunları çözmede sırasıyla; basılı yayınlar, internet ve meslektaşlarına başvurdukları tespit edilmiştir., If universities are to renew and improve, it is essential that their contributions to teachers’ professional lives and where they fall deficient be understood. This study aims to identify preschool teachers’ views about the effects of university life on their professional lives. The study has a qualitative nature and involves 10 preschool teachers. Semi-structured interviews have been used as the data collection instrument. The data were analyzed by using the content analysis technique. As a result of the analysis; teachers indicated that they have difficulties in reflecting professional lives of theoretical and practical knowledge. Teachers indicated that they resorted printed publications, the internet and their colleagues to solve problems.

The purpose of this study is to determine the teachers’ and parents’ attitudes towards home visits in early childhood education. The study has been conducted on a group composed of thirty-two teachers from Konya, Ankara, Mersin, and Manisa provinces who work in private or public preschools and thirty-two parents of the children who attend these schools. Participants’ opinions were collected by using structured questionnaires. During the analysis phase, qualitative research methods have been used, teachers and parents responses were examined by content analysis. Results of this study revealed that parents and teachers have similar opinions about home visits. Teachers indicated that they are planning home visits primarily to obtain detailed information about the child and family, and then to strengthen school-parent communication. Parents expectations from home visits are primarily exchanging of information about the children and teacher evaluations by observing children in their home environment. Teachers and parents stated that home visits give opportunities to know each other, develop school-family collaboration, enhance intimacy and relation between teacher-parent and child, and during the home visits teachers and parents were comfortable while expressing themselves. Both teachers and parents stated that home visits are efficient and the visiting atmosphere is warm and positive, Bu araştırmanın amacı, okul öncesi eğitimde ev ziyaretlerine ilişkin öğretmen ve ebeveyn görüşlerini belirlemektir. Araştırmanın çalışma grubunu, Konya, Ankara, Mersin ve Manisa illerinde resmi ve özel okul öncesi eğitim kurumlarında çalışan 32 öğretmen ve çocukları bu kurumlara devam eden 32 ebeveyn oluşturmuştur. Katılımcıların görüşleri yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizinde nitel araştırma yöntemi kullanılmış olup, öğretmenlerin ve ebeveynlerin cevapları içerik analizi tekniği ile çözümlenmiştir. Çalışmanın sonuçları; öğretmen ve ebeveynlerin, okul öncesi eğitim kurumlarında yapılan ev ziyaretlerine yönelik birbirine benzer görüşlere sahip olduğunu ortaya koymuştur. Öğretmenler, öncelikle çocuk ve aile hakkında detaylı bilgi edinmek ve sonra okul-aile iletişimini güçlendirmek için ev ziyaretleri gerçekleştirdiklerini belirtirlerken, ebeveynler ev ziyaretlerinden beklentilerinin, öncelikle çocuk ile ilgili bilgi alış-verişinde bulunma ve öğretmenin çocuğu ev ortamında da gözlemleyerek değerlendirmeleri olduğunu ifade etmişlerdir. Öğretmen ve ebeveynler, ev ziyaretlerinin en çok aile ve öğretmenin birbirlerini tanımalarına fırsat verdiğini, okul-aile işbirliğini geliştirdiğini, öğretmen-veli ve çocuk arasındaki iletişimi ve samimiyeti artırdığını ve ev ziyaretleri sırasında öğretmen ve velinin kendilerini rahat ifade ettiklerini bildirmişlerdir. Hem öğretmenler hem de ebeveynler, gerçekleştirilen ev ziyaretlerini verimli bulduklarını, ziyaretlere olumlu ve sıcak baktıklarını ifade etmişlerdir.

Bu araştırma okul öncesi eğitiminin ilköğretim birinci sınıf öğrencilerinin Türkçe dil becerilerinin gelişimine olan etkisini çeşitli değişkenlere göre incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu ilköğretim okullarının birinci sınıflarına 2010-2011 eğitim-öğretim yılında başlayan 205 çocuk oluşturmuştur. Çalışmanın verileri “Kişisel Bilgi Formu” ve “Okuma Yazma Becerileri Ölçekleri” kullanılarak toplanmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler, Kruskal Wallis Testi ve Mann Whitney-U Testi ile değerlendirilmiştir. Çalışmanın sonuçları, öğrencilerin Türkçe dil becerileri üzerinde okul öncesi eğitim, anne ve baba öğrenim düzeylerinin istatistiksel olarak anlamlı bir fark yarattığını ancak; kardeş sayısı ve cinsiyet faktörlerinin dil becerileri üzerinde anlamlı bir fark yaratmadığını ortaya koymuştur

Bu araştırma okul öncesi eğitiminin ilköğretim birinci sınıf öğrencilerinin Türkçe dil becerilerinin gelişimine olan etkisini çeşitli değişkenlere göre incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu ilköğretim okullarının birinci sınıflarına 2010-2011 eğitim-öğretim yılında başlayan 205 çocuk oluşturmuştur. Çalışmanın verileri "Kişisel Bilgi Formu" ve "Okuma Yazma Becerileri Ölçekleri" kullanılarak toplanmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler, Kruskal Wallis Testi ve Mann Whitney-U Testi ile değerlendirilmiştir. Çalışmanın sonuçları, öğrencilerin Türkçe dil becerileri üzerinde okul öncesi eğitim, anne ve baba öğrenim düzeylerinin istatistiksel olarak anlamlı bir fark yarattığını ancak; kardeş sayısı ve cinsiyet faktörlerinin dil becerileri üzerinde anlamlı bir fark yaratmadığını ortaya koymuştur This study was conducted in order to examine the effects of preschool education on first graders’ school development of Turkish language skills with respect to certain variables. The study group consisted of 205 children who started attending the first grade of elementary school during the 2010-2011 school year. Data were collected by using the “Literacy Skills Scale”. Data from the study were analyzed by the Kruskal Wallis and Mann Whitney-U Tests. The results showed that preschool education and both parent’s educational background had a significant effect on first graders’ school Turkish language skills, while number of siblings and gender were not

This study relies on information obtained from teachers to compare the behavioral/emotional problems of preschool children with and without previous experience of earthquakes with respect to the variables of sex and mother’s educational level. The study sample comprised a total of 482 children, 210 of whom were attending preschools in the Sultandağı (Afyon) earthquake zone (study group) and the remaining 272 attending preschools in Ankara (control group). “The Caregiver-Teacher Report Form for Ages 11/2 _ 5; C-TRF / 11/2 â€"5” and the “Demographic Data Teacher Form” were used as the data collection instruments. The results suggested that experiencing earthquakes and the variable of mother’s educational level did not create a meaningful difference in children’s behavioral/emotional problems. However, it was observed that the variable of sex caused a meaningful difference in the participating children’s behavioral/emotional problems, independently from the experience of earthquakes. It was found that teachers viewed boys as having more somatic problems, and girls as having more attention problems., Bu çalışmada, deprem yaşayan ve yaşamayan okul öncesi çocukların davranışsal/duygusal sorunları öğretmenlerden elde edilen bilgiler doğrultusunda cinsiyet ve anne öğrenim düzeyi değişkenlerine göre karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Araştırmanın örneklemini, Sultandağı (Afyon) deprem bölgesinde okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 210 çocuk (çalışma grubu) ve Ankara’da okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 272 çocuk (kontrol grubu) olmak üzere toplam 482 çocuk oluşturmuştur. Veri toplama aracı olarak “Öğretmen Bilgi Formu - 11/2 â€"5 yaş (The Caregiver-Teacher Report Form for Ages 11/2 _ 5; C-TRF / 11/2 â€"5)” ve “Demografik Bilgiler Öğretmen Formu” kullanılmıştır. Analiz sonuçları, deprem deneyiminin ve anne öğrenim düzeyi değişkeninin çocukların davranışsal/duygusal problemlerinde anlamlı bir farklılık yaratmadığını ortaya koymuştur. Ancak, cinsiyetin deprem deneyiminden bağımsız olarak örneklemdeki çocukların sorun davranışları üzerindeki temel etkisinin anlamlı olduğu bulunmuştur. Öğretmenler, erkek çocukları somatik sorunlarda, kızları ise dikkat sorunlarında daha sorunlu olarak değerlendirdikleri tespit edilmiştir.

This study aims to reveal the effects of father education programs on the levels of their involvement with their children aged 2 to 9. The study group comprised 14 fathers who participate in a father education program. The study employed the pre-test-posttest design. Data were collected by using Father Interview Forms. The independent variable of the study is the Father Education Program activity implemented on the study group between the pre- and posttest. Starting from one week after the fathers were given the Father Interview Form as a pretest, the fathers took participated a 10-week education. One week after the education program was complete, the same test was administered once again to the fathers as a posttest. Data obtained from the study were analyzed with the Non-Parametric Wilcoxon Signed Rank Test. The findings have shown that the father education program increased "the frequency of fathers becoming involved with their. children's games, going out with their children, having verbal interactions with them, teaching them new things, becoming involved with their daily care, and looking after them at special times".

İlk çocukluk yılları, bireyin tüm hayatını yönlendirecek bir etkiye sahiptir. Bu dönemde çocukların aileleri özellikle de anneleri ile olumlu etkileşim kurmaları onların çok yönlü gelişiminin temellerini oluşturur. İnsan yaşamının bu önemli yıllarında çocuğun hayatındaki en önemli kişi olması nedeniyle annelerin çocuklarını kabul ya da reddetme davranışlarının incelenmesi önem kazanmaktadır. Bu araştırmanın amacı, Diyarbakır ili Ergani ilçesinde yaşayan ve 5 yaşında çocuğu olan alt sosyo-ekonomik düzeydeki annelerin çocuklarını kabul ve reddetme davranışlarını incelemektir. Araştırmanın verileri Kişisel Bilgi Formu ve Rohner tarafından geliştirilen Ebeveyn Kabul- Red Ölçeği (Anne Formu) kullanılarak toplanmıştır. Early childhood period has a great effect on individuals’ future life. Having a positive interaction with parents, especially with mothers, will establish a basis for a child’s many-sided development. As mothers are the most important figures in children’s life, especially at that period, it becomes important to study the acceptance and rejection behaviors of mothers.The aim of this study is to examine the acceptance and rejection behaviors of mothers from lower socio-economic backgrounds who live in Diyarbak›r province, Ergani district and who have children at the age of 5. The data of the research will be obtained by using Personal Information Form, and Parent’s Acceptance and Rejection Scale (Form for Mothers) developed by Rohner .

Ülkemizde yaşanan hızlı sosyal ve ekonomik değişimlere paralel olarak sağlık sorunlarının boyutları da önemli ölçüde değişmektedir.Günümüzde toplum sağlığını çeşitli fiziksel hastalıkların yanı sıra ruhsal bozukluklar da büyük ölçüde etkilemektedir. Son yıllarda özellikle ilkokul çocuklarında gözlenen dikkat eksikliği-hiperaktivite bozukluğu, öğrenme güçlüğü, kaygı, depresyon, psikosomatik sorunlar gibi ruhsal sorunlarda gözlenen artışlar dikkatleri okul öncesi döneme çekmektedir. Çünkü, bu dönemdeki çocuklar sıkıntılarını ve sorunlarını, bunlarla başetme güçlüklerini doğrudan ifade edememekte, ancak, oyun, resim, somatik yakınmalar için, koruyucu/önleyici hizmetlerin etkin bir şekilde verilmesi gerekmektedir. Bunun için de risk altındaki hedef kitlelerdeki belirtilerin taranması ve tanınması öncelik kazanmaktadır. Bu araştırmada, Ankara’daki okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden çocukların sorun davranışlarının incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini 3-4 yaş grubunda, 162 erkek ve 176 kız olmak üzere seçkisiz (rastgele) örnekleme yöntemiyle seçilen 338 çocuk oluşturmuştur. Araştırmada çocukların sorun davranışlarını belirlemek amacıyla Achenbach ve Rescorla (2000) tarafından geliştirilen, Erol ve Acı (2002) tarafından Türkçe’ye uyarlanan 1.5 - 5 Yaş Çocuk Davranışı Değerlendirme Ölçeği(Child Behavior Check-List For Ages 11/2-5, CBCL / 11/2-5) ve 11/2-5 Yafl Öğretmen Bilgi Formu (The Caregiver-Teacher Report Form for Ages 11/2-5, C-TRF 11/2-5) kullanılmıştır. Çocukların ölçekten aldıkları puanların yaş ve cinsiyete göre fark gösterip göstermediği tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ile incelenmiştir. The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

Bu araştınna üniversitelerimizin Eğitim Fak:ültelerinin yeniden yapılanması ile ilişkili olarak açılan okulöncesi Öğretmenliği ana bilim dalına devam eden öğrencilerin kişisel bilgileri ile Öğretmenlik mesleğini seçmelerini etkileyen faktÖrler incclenerek, bu meslek grubn öğretmenlerinin profilini ortaya çıkannak amacıyla planlanmıştır. Araştırmanın Örneklemini; sekiz üniversiteden toplam 821 Öğretmen adayı oluşturmaktadır. Örnekleme alınan öğ- rencilere; "Kişiscl bilgilerden oluşan bir anket formu" uygulanmıştır. Bu makalede öğrencilerin kişisel bilgileri, aile bilgileri ve üniversite tercihlerine ait bilgileri sunulmuştur. Araştırma sonucunda elde edilen veriler uygun istatistiksel yÖntemlerle değerlendirilmiştir. Okulöncesi öğretmenliği bÖlÜmÜ, araştııma örneklemini oluşturan öğrencilerin büyük bir çoğunluğunun, ilk beş tercihi içinde yer almıştır ve araştırma sonuçları öğrencilerin bölÜmle ilgili olumlu duygu ve düşünccler içinde olduklarmı göstermiştir The file in this item is the publisher version (published version) of the article.

Günümüze gelinceye kadar üzerinde gereken önemle durulmamış çocuk haklarının başında çocuğun özellikle korunması, bakımı ve eğitimi gelmektedir. Bundan yüz yıl önce, birçok insan küçük çocukların zor ve uygun olmayan koşullar altında uzun saatler boyunca çalışarak kendi hayatlarını kazanmalarını son derece doğal karşılıyordu. Roma İmparatorluğu devirlerinde, hukuksal olarak çocuk anne ve babaya, genellikle de babaya ait bir mülk olarak kabul edilmekteydi. 19. yüzyıla kadar çocukların; emeklerinin sömürülmesinin engellenmesi, temel bir öğretimsağlanması, muhtaç durumda olanlara ekonomik destek sağlanması, ilgisizlik ve dayağın önlenmesine yönelik özel bir korunmaya gereksinimleri olduğu düşünülmemiştir.

Bu araştırmanın amacı, okul öncesi öğretmenleri, okul yöneticileri ve ebeveynlerin aile katılımı kavramına; ev ve okul temelli aile katılımına ve aile katılımını engelleyen etmenlere ilişkin algılarının belirlenmesidir. Çalışma, 2012-2013 eğitim öğretim yılında Ankara ili Çankaya ilçesinde Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı anasınıfı/anaokullarında görev yapan 30 okul öncesi öğretmeni, 21 yönetici ve 30 ebeveyn ile yürütülmüştür. Araştırmanın verileri araştırmacılar geliştirilen “yarı yapılandırılmış görüşme formları” aracılığıyla toplanarak betimsel analiz yöntemi ile çözümlenmiştir. Analizler sonucunda ebeveynlerin aile katılımını çocuğun okuldaki eğitimini desteklemek, öğretmen ve yöneticilerin ise çocuğun gelişimini/eğitimini desteklemek olarak algıladıkları görülmüştür. Ebeveynlerin ev temelli aile katılımını engelleyen etmenler; ebeveynler, öğretmen ve yöneticiler tarafından ebeveyn kaynaklı engeller olarak belirtilmiştir. Ebeveynlerin okul temelli aile katılımını engelleyen etmenler; ebeveynler tarafından okulun bu tür etkinliklere yer vermemesi olarak gösterilmiş, öğretmen ve yöneticiler ise engellerin ebeveynlerden kaynaklandığını belirtmişlerdir., The aim of this study was to identify the perceptions of preschool teachers, school administrators, parents about parent involvement, and the barriers at home and schoolbased parent involvement. The study was conducted during the 2012-2013 school year in Çankaya, Ankara with 30 preschool teachers working at the preschools/kindergartens affiliated with the Ministry of Education, 21 administrators, and 30 parents. Data were collected by the researchers by using “semi-structured interview forms” developed, analyzed with the descriptive analysis method. The results showed that parents perceived parent involvement as supporting children's school education, while teachers and administrators perceived it as supporting children's development/education. The factors that prevented parents’ home-based involvement were judged as stemming from parents by parents themselves, teachers and administrators. The factors that prevented parents’ school-based involvement were listed by parents as the failure of schools to include this type of activities, by teachers and administrators as stemming from parents themselves

Bu araştırma İstanbul ve Ankara illerinde okulöncesiöğretmenleri için düzenlenen seminerlere katılan 182 okulöncesiöğretmeni üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırma, okulöncesiöğretmenlerinin normal çocuklarla, özel eğitim gereksinimi olançocukların kaynaştırılmasına ilişkin görüşlerini belirlemek amacıylayapılmıştır. Araştırmaya dahil olan öğretmenlerin % 42.3’ü dört yıllıkçocuk gelişimi ve eğitimi bölüm mezunu, % 39.0’u kız meslek lisesimezunu öğretmenlerdir. Öğretmenlerin % 62.1’i özel eğitimegereksinim duyan çocuğun tanımını yapamamışlardır. Öğretmenlerin% 67.1’i kaynaştırmanın yararlı olduğunu savunurken ,% 30.3’üengelli çocuklarla çalışmayı tercih etmediklerini belirtmiştir.Öğretmenlerin %36.2’si özel eğitim gereksinimi olan çocuklarlaçalışırken, bu çocukların eğitim-öğretim gereksinimlerini karşılamadayardıma ihtiyaç duyduklarını, öğretmenlerin % 32.2’si ise başvurukaynaklarını bilmediklerini ifade etmiştir, This study was, conducted with 182 preschool teachersattending seminars held for preschool teachers in the districts ofİstanbul and Ankara. The study was conducted with the aim ofestablishing the attitudes of preschool teachers mainstreamingconcerning of children with special educational needs with normalchildren.42.3 % of the teachers included in the study are graduates ofa four- year university program in the Department of ChildDevelopment and Education, where as 39.0 % are teachersgraduated from High Schools for Girls. 62.1 % of the teachers werenot able to provide a definition of a special education child. While67.1 % of teachers advocate the efficacy of applying integration, 30.3% claim not to prefer working with children in need of specialeducation. While 36.2 % worked with children in need of specialeducation they also stated to need assistance in meeting theeducational and training needs of these children. 32.2 % of teachersstate not to know where to turn to for help and advice concerningsuch perceived needs

Bu çalışma var olan durumu ortaya koymaya yönelik betimsel bir çalışmadır. EVREN VE ÖRNEKLEM Araştırmanın örneklemini Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı anaokullarında 2002-2003 öğretim yılında çalışan ve random olarak seçilen 164 anaokulu öğretmeni oluşturmaktadır. VERİ TOPLAMA ARACI Verilerin elde edilmesinde, tanıtıcı bilgilerin yer aldığı ve araştırmacı tarafından geliştirilen “Kişisel Bilgi Formu” ve Aşkar ve Orçan 1987 tarafından geliştirilen ve bireylerin bilgisayara yönelik tutumlarını belirleyen “Bilgisayara Yönelik Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçek 156 Orta Doğu Teknik Üniversitesi öğrencisinden elde edilen verilere dayanmaktadır. Ölçme aracının amacı Aşkar ve Orçan 1987 tarafından “… Öğrenciler bilgisayardan korkuyorlar mı ya da bilgisayar kullanmaya isteklilikler mi? Bilgisayar hakkındaki duyguları nedir? Ve bilgisayarın önemini gerçekten takdir edip etmediklerini belirlemek” olarak ifade edilmiştir. Ölçek 15 olumlu ve 9 olumsuz olmak üzere toplam 24 maddeden oluşan 5’li Likert tipindedir 1= “kesinlikle katılmıyorum”, 2= “katılmıyorum”, 3= “kararsızım, nötr”, 4= “katılıyorum”, 5= “tamamen katılıyorum” . Olumlu maddeler “tamamen katılıyorum” seçeneğinden başlayarak 5, 4, 3, 2, 1 olarak puanlanmış, olumsuz maddelerde ise ters yönde bir işlem uygulanmıştır. Ölçeğin alfa güvenirlik katsayısı 0.89’dur. Ölçekten alınabilecek en yüksek puan 120, en düşük puan ise 24’tür. 72’nin üstündeki puanlar pozitif tutumları, 48’in altındaki puanlar da negatif tutumları göstermektedir. Veri toplama araçları öğretmenlere bir hizmet içi eğitim seminerinde araştırmacı tarafından uygulanmıştır. Verilerin analizinde SPSS paket programı 10. versiyonu kullanılmıştır. BULGULAR VE YORUM Öğretmenlerin Kimlik Bilgileri:Araştırma kapsamındaki anaokulu öğretmenlerine ait Kişisel Bilgi Formunda yer alan tanıtıcı bilgiler incelendiğinde; öğretmenlerin yarısına yakın bir kısmının 18-25 yaşlar arasında %45.7 olduğu , %38.4’ünün eğitim fakültesi mezunu, %20’sinin ön lisans mezunu ve %36’sının kız meslek lisesi çocuk gelişimi ve eğitimi bölümü mezunu olduğu, % 55.5’inin 2-5 yıllık , %15.9’unun 6-10 yıllık , % 10.4’ünün 11-15 yıllık ve % 18.3’ünün 16 yıldan daha fazla öğretmenlik deneyimine sahip olduğu tespit edilmiştir. Öğretmenlerin % 68.9’unun bilgisayar deneyimine sahip olduğu, ve öğretmenlerin % 50.6’sının ev bilgisayarına sahip olduğu görülmüştür

This study was conducted to explore the effects of mosaic and project-based instruction on children’s involvement levels. Another aim of the study was to determine preschool teachers’ and children’s views about the involvement processes at school. The study adopted the sequential explanatory design of mixed research. The quantitative stage of the study utilized the pretest-posttest-retention test control group experimental design. The qualitative stage was based on case study. The study population in the quantitative stage included the five-year-old children attending independent kindergartens affiliated with the Ministry of Education in Afyonkarahisar during the 2016-2017 school year. The sample group comprised a total of 74 children, 24 of them assigned to experimental group 1, 26 to experimental group 2, and 24 to the control group. In the qualitative stage, the study group comprised a total of 50 children in experimental groups 1 and 2, and their respective preschool teachers. Data were collected with a ”General Information Form”, the “Leuven Involvement Scale for Young Children” to assess children’s involvement levels, a “Children’s Interview Form” to identify children’s views about the involvement processes at school, and a “Teacher Interview Form” to identify teacher’s views about involvement processes. Experimental 1 children followed project-based instruction 3 days weekly, for approximately 4 hours each day, for a total of 10 weeks. Experimental 2 children, on the other hand, followed mosaic-based instruction 3 days weekly, for approximately 4 hours each day, for a total of 10 weeks. The quantitative data were analyzed by using the Mann Whitney U and Kruskal Wallis-H tests while the qualitative data were analyzed with the content analysis technique. The results showed that project- and mosaic-based instruction created a significant difference in the involvement levels of Experimental 1 and 2 children, respectively (p

The purpose of this study is to examine direct and indirect relationships between children’s self-regulation skills, school readiness and parenting styles, behavioral problems observed in children. Within the scope of research, mediatory effect of children’s self-regulation skills was examined in terms of relationship between parenting styles and school readiness and between behavioral problems among children and their school readiness. In accordance with the purpose of research, data was obtained from 140, 66-72-month-old children attending preschools affiliated to the Ministry of Education in Central district of Burdur province and from their parents in 2015-2016 academic year. Parents Attitude Scale (PAS) developed by Karabulut Demir and Şendil (2008) was used for determination of parents’ parenting styles; Preschool Behavior Problems Questionnaire (PBQ) developed by Behar (1974) and adapted into Turkish by Kanlıkılıçer (2005) was used for determination of children’s behavioral problems. Besides, Preschool Self-Regulation Assessment (PSRA) developed by Smith-Donald, Raver, Hayes and Richardson (2007) and adopted into Turkish by Fındık Tanrıbuyurdu and Güler Yıldız (2014) was used in determining children’s self-regulation skills; Metropolitan School Readiness Test - Sixth Version (MRT6) developed by Nurss and McGauvran (1995) adopted into Turkish by Erkan and Kırca (2010) was used to determine children’s schol readiness. Demographic information belonging to children and parents were obtained by Family Information Form developed by the researchers. In the research, using multiple regression analysis and hierarchical regression analysis, it was tested whether parenting styles affected behavioral problems observed among children and their school readiness. Children’s self-regulation skills were examined, and significance of indirect effect in mediatory model was tested using Sobel test. As a result of analyses, model’s power of effect was not found significant in mediatory model for parenting styles. However, partial mediatory effect was found between children’s self-regulation skills, behavioral problems and their school readiness. Moreover, when direct and indirect effects between variables were examined, attention/impulse control skills among children’s self-regulation skills showed partial mediatory effect between children’s school readiness and their being anxious/tearful. Research results shows that children’s anxious/tearful behavior negatively affects their attention/impulse control skills, and on the other hand, children’s attention/impulse control skills positively affect their school readiness. Research findings have been discussed within the scope of school readiness model, and suggestions are made for researchers and practitioners in line with these results. ETİK BEYANNAMESİ vii TEŞEKKÜR viii İÇİNDEKİLER ix TABLOLAR DİZİNİ xii ŞEKİLLER DİZİNİ xiii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ xiv 1. GİRİŞ...... ............................................................................................................1 1.1. Problem Durumu 1 1.2. Araştırmanın Amacı ve Önemi 5 1.3. Problem Cümlesi 7 1.3.1. Alt Problemler 7 1.4. Sayıltılar 8 1.5. Sınırlılıklar 8 1.6. Tanımlar 9 1.7. Araştırmanın Kuramsal Temeli 10 1.7.1. Okula Hazır Bulunuşluk 10 1.7.1.1. Okula Hazır Bulunuşluğu Etkileyen Temel Faktörler 14 1.7.1.1.1. Fiziksel Faktörler 14 1.7.1.1.2. Zihinsel Faktörler 16 1.7.1.1.3. Sosyal ve Duygusal Faktörler 17 1.7.1.1.4. Çevresel Faktörler 19 1.7.2. Ebeveynlik ve Okula Hazır Bulunuşluk 19 1.7.2.1. Ebeveynlerin Çocuk Yetiştirme Tutumları 21 1.7.2.1.1.Demokratik (Ilımlı-Otoriter) Çocuk Yetiştirme Tutumu 23 1.7.2.1.2. Otoriter Çocuk Yetiştirme Tutumu 24 1.7.2.1.3. İzin Verici Çocuk Yetiştirme Tutumu 25 1.7.2.1.4. Aşırı Koruyucu Çocuk Yetiştirme Tutumu 26 1.7.3. Çocuklarda Görülen Davranış Problemleri ve Okula Hazır Bulunuşluk 30 1.7.3.1. Dışa Yönelim Davranış Problemleri 35 1.7.3.2. İçe Yönelim Davranış Problemleri 40 1.7.4. Çocukların Öz Düzenleme Becerileri ve Okula Hazır Bulunuşluk 43 1.7.4.1. Öz Düzenleme Becerilerinin Boyutları 49 1.7.4.1.1. Dikkati (Bilişsel) Düzenleme 49 1.7.4.1.2. Duygu Düzenleme 52 1.7.4.1.3. Davranış Düzenleme 56 2. İLGİLİ ARAŞTIRMALAR 59 2.1. Yurt Dışında Yapılan İlgili Araştırmalar 59 2.1.1. Ebeveynlerin Çocuk Yetiştirme Tutumları ve Çocukların Okula Hazır Bulunuşlukları İle İlgili Araştırmalar 59 2.1.2. Ebeveynlerin Çocuk Yetiştirme Tutumları ve Çocukların Öz Düzenleme Becerileri İle İlgili Araştırmalar 61 2.1.3. Ebeveynlerin Çocuk Yetiştirme Tutumları, Çocukların Öz Düzenleme Becerileri ve Okula Hazır Bulunuşlukları İle İlgili Araştırmalar 65 2.1.4. Çocuklarda Görülen Davranış Problemleri ve Öz Düzenleme Becerileri İle İlgili Araştırmalar 66 2.1.5. Çocuklarda Görülen Davranış Problemleri, Öz Düzenleme Becerileri ve Okula Hazır Bulunuşlukları İle İlgili Araştırmalar 72 2.1.6. Çocukların Öz Düzenleme Becerileri ve Okula Hazır Bulunuşlukları İle İlgili Araştırmalar 75 2.2. Yurt İçinde Yapılan İlgili Araştırmalar 83 2.3. İlgili Araştırmalar Özet 87 3. YÖNTEM 88 3.1. Araştırmanın Modeli 88 3.2. Araştırmanın Çalışma Grubu 88 3.2.1. Araştırmanın Çalışma Grubunun Belirlenme Süreci 88 3.2.2. Katılımcılara İlişkin Demografik Bilgiler 89 3.2.2.1. Araştırmaya Katılan Çocukların Cinsiyete Göre Dağılımları 89 3.2.2.2. Araştırmaya Katılan Ebeveynlerin Yaşı, Öğrenim Durumu, Sahip Oldukları Çocuk Sayısı ve Medeni Durumlarına Göre Dağılımları 90 3.3. Veri Toplama Araçları 91 3.3.1. Aile Bilgi Formu 91 3.3.2. Ebeveyn Tutum Ölçeği (ETÖ) 91 3.3.3. Okul Öncesi Davranış Sorunları Tarama Ölçeği (OÖDSTÖ) 93 3.3.4. Okul Öncesi Öz Düzenleme Ölçeği (OÖDÖ) 94 3.3.5. Metropolitan Okula Hazırlık Bulunuşluk Testi Altıncı Versiyonu (MRT6) 96 3.3.6. Ölçeklerin Betimsel Analizlerine İlişkin Bulgular 98 3.4. Veri Toplama Araçlarının Uygulanışı 101 3.5. Verilerin İşlenmesi ve Çözümlenmesi 102 4. BULGULAR VE TARTIŞMA 107 4.1. Çocukların Okula Hazır Bulunuşlukları, Ebeveyn Tutumları, Davranış Problemleri ve Öz Düzenlemeleri Arasındaki İlişkilere İlişkin Bulgular 107 4.1.1. Birinci Alt Probleme İlişkin Bulgular ve Tartışma 108 4.1.2. İkinci Alt Probleme İlişkin Bulgular ve Tartışma 110 4.1.3. Üçüncü ve Dördüncü Alt Probleme İlişkin Bulgular ve Tartışma 114 4.2. Çocukların Okula Hazır Bulunuşlukları, Ebeveyn Tutumları, Davranış Problemleri Alt Boyutları ve Öz Düzenlemeleri Alt Boyutları Arasındaki İlişkilere İlişkin Bulgular 119 4.2.1. Beşinci Alt Probleme İlişkin Bulgular ve Tartışma 120 4.2.2. Altıncı Alt Probleme İlişkin Bulgular ve Tartışma 121 4.2.3. Yedinci ve Sekizinci Alt Probleme İlişkin Bulgular ve Tartışma 125 5.SONUÇ VE ÖNERİLER 133 5.1. Sonuçlar 133 5.2. Öneriler 135 5.2.1. Araştırmaya Yönelik Öneriler 135 5.2.2. Uygulamaya Yönelik Öneriler 137 KAYNAKÇA 139 EKLER DİZİNİ 155 ÖZGEÇMİŞ... .......................................................................................................171 Araştırmanın amacı, ebeveyn tutumları, çocuklarda görülen davranış problemleri, çocukların öz düzenleme becerileri ve okul hazır bulunuşlukları arasındaki doğrudan ve dolaylı ilişkileri incelemektedir. Araştırma kapsamında, çocukların öz düzenleme becerilerinin; ebeveyn tutumları ile okula hazır bulunuşluk arasındaki ve çocuklarda görülen davranış problemleri ile okula hazır bulunuşlukları arasındaki aracı etkisi araştırılmıştır. Araştırmanın verileri, 2015-2016 eğitim-öğretim yılında Burdur İli, Merkez ilçesinde MEB’e bağlı bağımsız anaokullarına devam eden 66-72 aylık 140 çocuk, bu çocukların ebeveynleri ve okul öncesi kurumlarda çalışan 8 öğretmenden elde edilmiştir. Ebeveynlerin çocuk yetiştirme tutumlarının belirlenmesinde; Karabulut Demir ve Şendil (2008) tarafından geliştirilen Ebeveyn Tutum Ölçeği (ETÖ), çocukların davranış problemlerinin belirlenmesinde Behar (1974) tarafından geliştirilen Türkçe’ye uyarlama çalışması Kanlıkılıçer (2005) tarafından yapılan Okul Öncesi Davranış Sorunları Tarama Ölçeği (OÖDSTÖ) kullanılmıştır. Ayrıca çocukların öz düzenleme becerilerinin belirlenmesinde; Smith-Donald, Raver, Hayes ve Richardson (2007) tarafından geliştirilen Türkçe’ye uyarlama çalışması Fındık Tanrıbuyurdu ve Güler Yıldız (2014) tarafından yapılan Okul Öncesi Öz Düzenleme Ölçeği (OÖDÖ) kullanılmıştır. Çocukların okula hazır bulunuşluklarının belirlenmesinde ise Nurss ve McGauvran (1995) tarafından geliştirilen ve Türkçe’ye uyarlama çalışması Erkan ve Kırca (2010) tarafından yapılan Metropolitan Okula Hazır Bulunuşluk Testi-Altıncı Versiyon kullanılmıştır. Çocukların ve ebeveynlerin özelliklerine ilişkin bilgiler, araştırmacı tarafından hazırlanan Aile Bilgi Formu ile elde edilmiştir. Araştırmada ebeveyn tutumlarının, çocuklarda görülen davranış problemlerinin, çocukların okula hazır bulunuşluklarını etkileyip etkilemediği çoklu regresyon analizi ve hiyerarşik regresyon analizi ile test edilmiştir. Çocukların öz düzenleme becerilerinin aracılık etkisi incelenmiş ve Sobel testi kullanılarak aracılık modelindeki dolaylı etkisinin anlamlılığı sınanmıştır. Analizler sonucunda ebeveyn tutumlarının aracılık modelinde okula hazır bulunuşluğu etkileme gücü anlamlı bulunmamıştır. Fakat çocukların öz düzenleme becerilerinin, davranış problemleri ile çocukların okula hazır bulunuşlukları arasında kısmı aracı etkisi bulunmuştur. Ayrıca değişkenler arasındaki doğrudan ve dolaylı etkiler alt boyutlar bazında incelendiğinde, çocukların öz düzenleme becerilerinden dikkat/dürtü kontrol becerilerinin, çocukların endişeli/ağlamaklı olma davranışı ile okula hazır bulunuşlukları arasında kısmı aracı etki göstermiştir. Araştırma sonuçları çocukların endişeli/ağlamaklı olma davranışının dikkat/dürtü kontrol becerilerini negatif yönlü etkilediği, çocukların dikkat/dürtü kontrol becerilerinin de çocukların okula hazır bulunuşluklarını pozitif yönlü etkilediğini göstermektedir. Araştırma bulguları, okula hazır bulunuşluk modeli kapsamında tartışılmış ve sonuçlar doğrultusunda araştırmacılara ve uygulamacılara yönelik önerilerde bulunulmuştur.

Bu araştırma, bir üniversiteye bağlı okul öncesi eğitim kurumuna devam eden beş yaş grubu çocuklarla, yönlendirilmiş beyin fırtınası (SCAMPER) tekniğine dayalı eğitim alan ve almayan çocukların problem çözme becerileri arasında farklılık olup olmadığını saptamak amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, 2013-2014 eğitim-öğretim yılında İstanbul İl'indeki Yıldız Teknik Üniversitesi'ne bağlı Davutpaşa kampüsündeki Davutpaşa okul öncesi eğitim biriminden 15 ve Yıldız kampüsündeki Sadıka Sabancı okul öncesi eğitim biriminden 15 olmak üzere toplam 30 çocuk, deney grubunu oluşturan çocukların sınıf öğretmeni, bir öğretmen yardımcısı, bir stajyer öğretmen ve bu grubun ailelerinden gönüllülük esasına dayalı olarak çalışma grubuna katılan 15 veli oluşturmuştur. Araştırmada, `Kişisel Bilgi Formları`, `Problem Çözme Becerisi Ölçeği(PÇBÖ)`, `Uygulamaya Yönelik Katılımlı Gözlem Formu`, `Uygulayıcı Görüşme Formu` ve `Veli Görüşme Formu` veri toplama araçları olarak kullanılmıştır. Deney grubuna `SCAMPER tekniğine dayalı eğitim ` uygulanmıştır. Bu araştırmada 2x3 faktörlü ve tekrar eden ölçümler (deney - kontrol grubu, ön test - son test - kalıcılık testi) olduğundan; ön test, son test ve kalıcılık testi puanları arasında fark olup olmadığı `Tekrarlı Ölçümler İçin İki Faktörlü ANOVA` ile test edilmiştir. Araştırma sonucunda elde edilen bulgular; ön test problem çözme becerisi puanlarına göre deney ve kontrol gruplarının son test problem çözme becerisi puanları arasında 0.001 düzeyinde anlamlı farklılık olduğunu ve deney grubundaki çocukların problem çözme becerisi puanlarında gözlenen artış yönündeki farklılıkların, uygulanan eğitimden kaynaklandığını göstermiştir. SCAMPER tekniğine dayalı eğitimin problem çözme becerisini artırma etkisinin uzun süreli olup olmadığını sınamak için eğitimden bir ay sonra kalıcılık testi uygulanarak analiz edilmiştir. Analiz sonucunda hem deney hem de kontrol grubunun problem çözme becerisi son test ve kalıcılık testi puanları arasında anlamlı bir farklılık olmadığı saptanmıştır. Sonuçlar SCAMPER tekniğine dayalı eğitimin olumlu etkisinin 0.05 düzeyinde devam ettiğini göstermiştir. This research was conducted to determine whether there is a significant difference between the problem-solving skills of children who had been trained or not trained based on directed brainstorming technique (SCAMPER), with five age groups of children attending pre-school education that affiliated a university. The participants of the research consists of 30 five years old children, the teacher of the experimental group, one teacher assistant, one trainee teacher and their 15 parents who voluntarily involved in research. The sample of research is 30 children who are attending two different preschools. 15 of the participant were from Davutpaşa pre-school which is located in Davutpaşa Campus and 15 of them were attending Sadıka Sabancı pre-school which is located Yıldız Campus. Both schools are affiliated by Yıldız Technical University in İstanbul. The research was conducted during the 2013-2014 academic year.In the research, `Personal Information Form`, `Problem Solving Skills Scale (PÇBÖ)`, `Participant Observation Form Intended for Application`, `Implementer Interview Form` and `Parent Interview Form` was applied as data collection tools. For experimental group, a designed SCAMPER technique was applied. In this research, since there are 2x3 factor and repeated measurements (experimental-control group, pre-test, post-test, permanence test), to find out whether there is a difference between scores of pre-test, post-test and permanence test, `Two-Way ANOVA for Repeated Measurement` was applied.Regarding the findings of the research, there are a significant differences (0.001) in pre-test and post test scores of problem solving ability between control and experimental group. The problem solving ability scores of experimental group is increased through the applied education techniques. To figure out that whether the rising effect of designed SCAMPER technique application is permanent or not, the permanence test was applied after one mouth and analyzed. According to the analysis, there is no significant difference in post test scores and permanence test scores of both experimental and control groups. The results indicate that the positive effect of designed SCAMPER technique education continue at the level of 0.05. 89

Bu araştırma, okul öncesi eğitiminin ilköğretim birinci sınıf öğrencilerinin okula uyum ve Türkçe dil becerileri üzerindeki etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır.Araştırmanın örneklem grubunu, 2010-2011 Eğitim-Öğretim yılında Diyarbakır İli Kocaköy ilçesinde, bünyesinde anasınıfı ve bağımsız birinci sınıfı olan (birleştirilmiş sınıf uygulaması olmayan), ilköğretim okullarının birinci sınıflarına devam eden 109'u kız, 96'sı erkek toplam 205 öğrenci oluşturmaktadır.Araştırmada, Ladd, Kochenfender ve Coleman tarafından 1996 yılında geliştirilen, ?Okul Uyumu Öğretmen Değerlendirmesi Ölçeği? ile, Obalar (2010) tarafından geliştirilen ?Okuma Yazma Becerileri Ölçeği? veri toplama amacı olarak kullanılmıştır.Araştırmada elde edilen verilerin analizinde SPSS 17. 0 paket programı kullanılmıştır. Çalışma verileri değerlendirilirken tanımlayıcı istatistiksel metodları, normal dağılımın incelenmesi Kolmogorov - Smirnov Dağılım Testi kullanılmıştır. Normal dağılım göstermeyen parametrelerin gruplar arası karşılaştırmaları Kruskal Wallis Testi ve Mann Whitney U -Testi kullanılarak değerlendirilmiştir.Araştırmanın sonuçları şu şekilde özetlenebilir:Okul öncesi eğitimi alan ilköğretim birinci sınıf çocuklarının, okula uyum düzeylerinin, okul öncesi eğitimi almayan çocuklara göre, Okula Uyum Öğretmen Değerlendirmesi Ölçeği'nin ?İşbirlikli Katılım? ve ?Kendi Kendini Yönetme? alt ölçeklerinde ve toplamda daha iyi olduğu saptanmıştır.Çocukların cinsiyetlerinin ?Okula Uyum Öğretmen Değerlendirmesi Ölçeği?nin tüm alt ölçeklerinde ve toplam puanında anlamlı bir fark oluşturmadığı görülmüştür.Anne öğrenim durumunun Okula Uyum Öğretmen Değerlendirmesi Ölçeği puanlarına göre çocukların okula uyum düzeylerinde etkili olmadığı, sadece ?Okuldan Kaçınma? alt ölçeğinde anne öğrenim durumunun etkili olduğu görülmüştür. Baba öğrenim durumunun ise; çocukların okula uyum düzeylerinde etkili olmadığı tespit edilmiştir. Sahip olunan kardeş sayısının Okul Uyumu Öğretmen Değerlendirmesi Ölçeği puanlarına göre çocukların ilköğretimdeki okula uyum düzeyleri üzerinde etkili olmadığı görülmüştür.Okul öncesi eğitimi alan çocukların, dinleme, konuşma, okuma, dikte ve yazma becerilerinin Okuma Yazma Becerisi Ölçek puanlarına göre, okul öncesi eğitimi almayan çocuklardan daha yüksek olduğu tespit edilmiştir.Cinsiyet değişkeninin ilköğretim birinci sınıftaki çocukların okuma yazma becerisi ölçeğinin alt ölçeklerini oluşturan dinleme, konuşma, okuma ve dikte ve yazma becerileri üzerinde etkili bir faktör olmadığı görülmüştür.Çocukların sahip oldukları kardeş sayılarının onların ilköğretimdeki Türkçe dil becerilerini oluşturan dinleme, konuşma okuma dikte ve yazma becerileri üzerinde etkili olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.Çocuğun anne öğrenim durumunun dinleme becerisi alt ölçeği dışında; konuşma, okuma, dikte ve yazma alt ölçeklerinde etkili olduğu saptanmıştır. Baba öğrenim durumunun ise çocukların tüm Türkçe dil becerilerinin gelişimi üzerinde etkili bir faktör olduğu saptanmıştır.Anahtar kelimeler: Okul öncesi eğitimi, ilköğretim, okula uyum, Türkçe dil becerisi. This study was conducted in order to determine of the effect of pre-school education on the school adjustment and Turkish language skills of elementary school first grade students.The study population consisted of a total of 205 first grade students, 109 girls and 96 boys, who attended the primary schools with a nursery class and single-grade classes (comprised of one grade of students) of the first grade in 2010-2011 school year in Kocaköy, Diyarbakır, Turkey.The research data was collected through ?The Teacher Rating Scale of School Adjustment? developed by Ladd, Kochenfender and Coleman in 1996 and ?A scale of Reading-Writing Skills? developed by Obalar (2010).Statistical analyzes for the research data were carried out with SPSS 17.0 software package. Descriptive statistical methods were also used; normal distribution was examined by the Kolmogorov - Smirnov Distribution Test while the comparisons of not-normally-distributed parameters between the groups were carried out using the Kruskal-Wallis test and Mann-Whitney U-test.According to the results in this study:It was found that, in comparison with those children who did not receive pre-school education, elementary school first grade students who received pre-school education had higher levels of school adjustment in ?Cooperative Participation? and ?Self- directiveness? sub-scales of ?The Teacher Rating Scale of School Adjustment? and in total.It was determined that gender of the children did not make a significant difference in all of the sub-scales of ?The Teacher Rating Scale of School Adjustment? and in total score.The educational status of the mother was not found to be effective in the children?s school adjustment levels according to The Teacher Rating Scale of School Adjustment but to be effective only in ?School Avoidance? sub-scale. On the other hand, it was determined that the educational status of the father did not affect the children?s school adjustment levels. The number of siblings did not affect the children?s school adjustment in elementary school levels according to The Teacher Rating Scale of School Adjustment, either.This study determined that the children who received pre-school education had higher levels of listening, speaking, reading, dictation and writing than the children who did not receive pre-school education according to The Teacher Rating Scale of School Adjustment scores.Gender variable was not found to be an effective factor on the listening, speaking, reading, dictation and writing sub-scales of the scale of reading-writing skills for elementary school first grade children.This study also showed that the number of siblings of the children did not have an affect on their listening, speaking, reading, dictation and writing skills, which make up their Turkish language skills in elementary school.Finally, it was found that the educational status of the mother was effective in speaking, reading, dictation and writing sub-scales but not in listening skill sub-scale whereas the educational status of the father was an effective factor on the development of the children?s all Turkish language skills.Keywords: Pre-school education, elementary school, school adjustment, Turkish language skill. 157