Search

Today’s societies face the minorities that want recognition and respect for cultural differences. Kymlicka names it the challenge of multiculturalism. It is considered that identity and recognition problems have recently come to the fore because of a transformation in the perception of subject, truth, reason caused by postmodernism. Kymlicka claims that even if it is more difficult to live together today, it is not because of the so-called post-truth age. In his opinion, we have never reached absolute common grounds before, either. So, it is not true that we cannot get common grounds by we do not believe metaphysical truths anymore. He already believes that a sense of justice does not count on the metaphysical truths, but it can be based on social identities and a sense of belonging. So, he thinks that an overlapping consensus is possible. However, I will defend a different perspective about pluralism and living together. I think that modus vivendi is an undeniable universal fact. For this reason, an overlapping consensus as a model of living together can only be possible domestically at the expense of a global modus vivendi.

The claim that liberal democracy is the end of history has recently been challenged by practical events in the areas of religion, language, culture, politics of idendity and recognition etc. Accordingly, since traditional liberal democracy can’t cope with postmodern pluralism, some outstanding thinkers have started to propose that liberal democracy should be entitled to give answers to new conditions , Of these philosophers, Mouffe maintains a radical democracy which is against the universalistic essence of liberalism that ignores the differences and welcomes rational consensus. For her, we/they tension is an ineradicable fact. Differences and antagonism are at the hear of politics. The incompatibility of the ethical and the political is the democratic paradox. Mouffe’s thesis is to reduce big problems to the conflicts between adversaries by accepting differences will be more reasonable than to cause an uncontrolled war of all against all just because of negation of differences. With these kind of be areble disagreements at hand, therefore, it is possible for democratic societies to be able to endure its energy and prevent this energy from exploding unexpectedly as a result of being suppressed. Mouffe suggests that dominant politics is deficient because it has failed to make the telos above real and develops her theory by using poststructalist and postmodern concepts such as anti-essentialism, anti-foundationalism, perspectivism, deconstruction, ineradicability of differences, the lack of transcendent sources of legitimacy deferral of meaning. After focusing on her poststructualist and postmodern ‘foundations’, I will allege that Mouffe’s efforts to solve the problems of differences/pluralism/the other which have been exaggerated are in vain. I do believe the place of her exploration is wrong, which is deep inside the cave. Additionally, what is more problematic is that this sort of search causes us to forget the fact that we are in the cave by means of various doxas such as freedom, pluralism, anti-truth, anti essentialism. İn my opinion, the obssesion with the idea of liquid truth has no positive role to hold differences together., Liberal demokrasinin tarihin sonu olduğu iddiasına, son zamanlarda din, dil, kültür, kimlik ve tanınma politikaları alanlarındaki gelişmeler tarafından meydan okunmaktadır. Dolayısıyla bazı seçkin düşünürler, geleneksel liberal yaklaşımların postmodern çoğulculukla başa çıkamadığı için, liberal demokrasiyi yeni koşullara cevap verebilir hale getirmek gerektiğini savunmaya başladılar. İşte Mouffe, liberalizmin farklılıkları yutan rasyonel bir mutabakat öngören evrenselci tutumuna karşı olan radikal bir demokrasi düşüncesi sunmuştur. Ona göre, biz onlar gibi kategoriler aşılmazlar. Farklılık ve çatışma siyasetin özündedir. Etik ve politik olan arasındaki uzlaşmazlık demokratik bir paradokstur. Düşünürün tezi, farklılıkların görmezden gelinmesinin’ düşmanlar’ arası kontrol edilemez bir herkesin herkese karşı savaşına yol açmasındansa, farklılıkların kabul edilerek ‘rakipler’ arası bir çekişmeyi başarmanın daha makul olduğudur. Bu şekilde katlanılabilir ihtilaflar halinde demokratik toplumların enerjisini sürdürmesi sağlanacak ve bu enerjinin farklılıkların baskılanması dolayısıyla beklenmedik biçimlerde patlamasına engel olunacaktır. O, egemen siyaseti bu hususta başarısız olduğu için kusurlu görür ve anti-özcülük, anti-temelcilik, perspektivizim, anlamın ötelenmesi, yapı-bozum, aşkın meşruıyet kaynaklarının yokluğu, farkın giderilmezliği vb. gibi postyapısalcı ve postmodern kavramları kullanarak kuramını geliştirir. Biz Mouffe’ün postyapısalcı ve postmodern ‘temellerini’ inceleyip, kuramının geç kapitalizmin mantığı içinde yüceltilen farklılıklara/ötekine/çoğulculuğa çözüm çabalarının beyhude olduğunu savunacağız. Kanımızca çözüm yanlış yerde, mağaranın içinde aranmaktadır. Daha da sorunlu olan, bu arayışın mağarada olduğumuz gerçeğini, ‘özgürlük, çoğulculuk, hakikat karşıtlığı, öz karşıtlığı’ gibi doxalarla unutturmasıdır. Bizlere göre akışkan hakikat saplantısının farklılıkları bir arada tutan pozitif bir işlevi yoktur.

Son birkaç on yıldır tekrar canlanan siyaset felsefesi alanındaki egemen tartışma, liberaller ile John Rawls’un hak temelli deontolojik liberalizmine karşı çıkan cemaatçiler arasında cereyan etmektedir. Liberal adaletin dayandığı birey anlayışında yoğunlaşan cemaatçi eleştiri, bireyin deontolojik tarzda anlaşılmasının bizatihi teorinin adalet hedefinin gerçekleştirilmesi önündeki engel olduğunu savunmaktadır. Çalışmamız özellikle M. Sandel’in geliştirdikleri olmak üzere, bu eleştirileri ele alacaktır

Mordernity raised on the indivudual who constructed his own self and the nation-state became the political organization of this individual. However, the nation-state that claims to be based on homogeneous race, language and culture has produced many “others” and caused fatal sorrows. With the second part of the 20. century, the subject and the nation-state underwent weakining. The placement of the subject in history, culture and a context gave rise to a perception according to which he/she was a product of their environment. Therefore it was accepted that the commitments that encompass the subject such as language, culture, religion were effective factors in the process of the making of the identity. The logical result of this acceptance is that the individuals who are deprived of their commitments feel an ontological imperfection and disintegration. That’s why the politics of the identity, recognition and muliculturalism that demands some respect and rights for those with different culture, language etc. the nation-state has usually supressed instead of discerning has gained an important position in the political theory of the postmodern world, Modernlik bir öz-inşa olan soyut birey üzerinde yükselmiş ve ulus-devlet bireyin siyasal yönetim şekli olmuştur. Fakat homojen bir ırk, dil ve kültüre dayanma iddiasındaki ulus-devlet ötekiler yaratmış ve onulmaz acılara yol açmıştır. Yirminci asrın ikinci yarısıyla birlikte özne ve ulus-devlet aşınma sürecine girmiştir. Öznenin tarihe, kültüre, bir bağlama yerleştirilmesi onu çevresinin ürünü olarak algılamayı doğurmuştur. Dolayısıyla öznenin kuşatıldığı dil, kültür, din gibi bağlılıklarının kimliğinin oluşumunda etkili unsurlar olduğu benimsenmiştir. Bu kabulün mantıksal sonucu bağlılıklarından mahrum edilen bireylerin varoluşsal bir eksiklik ve parçalanma hissetmeleridir. Bu nedenle ulus-devletin algılamak yerine çoğunlukla bastırdığı farklılıklara saygı ve hak talep eden kimlik, tanınma ve çokkültürcülük siyaseti, postmodern dünyada siyasal teorinin gündemine yerleşmiştir

Religion Within The Boundaries of Public Reason(Within the Context of John Rawls’s Toughts)Of the most influential political thinkers in the last centruy, perhaps the most influential one, John Rawls is said to have revived the political philosophy by A Theory of Justice. In this book, primarily based on Kantian noumenal self and social contract theory, he tried to formulate a highly complicated theory of justice called “justice as fairness”. Rawls did not, however, dwell on religious matters. But, day by day, new developments in social and political milieu unprecedentedly changed the agenda of political philosophy. As modernism fades away, postmodernism has emerged with a bunch of new ideas with which religions again are able to have cultural, sociological and political power. Rawls has seen this point and engaged himself to the new reality. That’s why, instead of defining the “justice as fairness” with reference to a background theory that makes it “metaphysical”, he has developed a surprising approach to liberalism. Now, he is concerned about how (or whether) the citizens with reasonable but irreconcilable doctrines in a democratic society can also accept a political conception of justice. It seems that religions are regarded as the most problematic doctrines because of their transcendent basics. Accoridng to Rawls, public reason is the common reasons of reasonable citizens who are expected to voluntarily enter into the matters related to political justice, which results in a narrow public sphere and exclusive, not as inclusive as Rawls thinks, approach to the religions, Son asrın en etkili siyaset düşünürlerinden, belki de en etkilisi olan John Rawls’un Adalet Teorisi adlı eseri ile siyaset felsefesini canlandırdığı kabul edilmektedir. Öncelikle Kantçı numenal ben ve sözleşme teorisine dayanan bu eserinde, Rawls “hakkaniyet olarak adalet” isimli oldukça derinlikli bir adalet teorisi ortaya koymaya çalışmıştır. Bununla birlikte Rawls dini meselelere odaklanmamıştır. Fakat zaman içerisinde toplumsal ve siyasal atmosferdeki değişimler siyaset felsefesinin gündemini beklenmedik şekilde değiştirmiştir. Modernizm etkisini yitirdikçe, postmodernizm, dinlerin kendileriyle kültürel, toplumsal ve siyasal güç kazanabilecekleri yeni fikirlerle belirmiştir. Rawls değişimi kavrayarak kendisini bu yeni olguya adapte etmiştir. Bu nedenle, o, “hakkaniyet olarak adaleti” “metafizik” kılan gerisindeki bir teoriye atıfla tanımlamak yerine, liberalizme şaşırtıcı bir yaklaşım geliştirmiştir. Artık o, demokratik bir toplumda makul fakat uzlaşmaz öğretileri olan yurttaşların keza siyasal bir adalet anlayışını da nasıl benimseyebilecekleri (veya benimseyip benimseyemeyecekleri) ile ilgilenmektedir. Dinlerin, müteal temelleri nedeniyle, en sorunlu öğretiler sayıldıkları görülmektedir. Rawls’a göre, kamusal akıl ise, siyasal adalet meselelerine gönüllü olarak dahil olması beklenen makul yurttaşların müşterek akılları olarak ortaya koyar ki, bu dar bir kamusal alan ve dinlere karşı Rawls’un düşündüğü kadar kapsayıcı değil bilakis dışlayıcı bir tutulma neticelenmiştir

ÖZET ERİNCIK Selçuk, Sofistler ve T. Hobbes'un Devlet Felsefelerinin Mukayesesi, Danışman: Prof. Dr. Murtaza KORLÂELÇI, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara 2002, (p) V, 200 Bu tez bir giriş üç ana bolüm, sonuç ve bibliyografyadan müteşekkildir. Girişte tezin kavramsal çerçevesi ortaya konuldu. Ayrıca bazı önemli devlet tanımları verildi. Daha sonra devletin menşeine ilişkin çeşitli görüşler belirtildi. Birinci bölümde `Sofistlerin devlet felsefesi` ele alındı, ikinci bölümde Hobbes'un siyaset üzerine görüşleri derinlemesine incelendi ve bir çok eleştirilere işaret edildi. Sonuç olarak üçüncü bölümde bu iki siyaset telakkisi çeşitli açılardan incelendi. Netice itibariyle, Sofistlerin çağdaş siyaset düşüncesinin gelişimine hayati bir etkide bulundukları anlaşıldı. Onların toplumsal sözleşme nazariyeleri ve yasa ve doğa (nomos - physis) ayrımları siyaset düşüncesi tarihi boyunca oldukça büyük bir öneme haiz olmuştur. Bu sebeple Thomas hobbes da bu görüşlerden etkilenmiştir. Bununla beraber Hobbes bu görüşleri çok daha ayrıntılı bir şekilde ele almış ve onları siyasi fikirlerinin temeli yapmıştır. ABSTRACT ERİNCİK Selçuk, Political Philosophies of The Sophists and Thomas Hobbes: A Comparative Study, Advisor: Prof:Dr. Murtaza KORLAELÇİ, Ankara University Social Sciences Inst, Ankara 2002, (p) V, 200 This postgraduate thesis is made up of an introduction, three main parts, a conclusion and a bibliography. In the introduction, the conceptual route of the thesis is stated. Moreover, some important definitions of `the state` are given. And then various views concerning the origin of the state are made clear. In the first part, `the political philosophy of The Sophists` is specially dealt with. In the second part, Hobbes' political ideas are scrutinized and lots of criticisms are pointed out. Consequently, in the third part, these two political mentalities are deeply tackled by means of various sides. In conclusion, it is understood that The Sophists made a crucial impact on the development of the contemporary political thought. Their theory of social contract and separation of nature and law (nomos-physis) have had a big importance in the course of the political thought. So Thomas Hobbes was impressed by these views. However he took them up more specifically and made them the basis of his political ideas. 205

Özgürlük Antik dünyada daha metafizik bir şekilde anlamlandırılmıştır fakat modern dönemde politik ve sosyal değişimlerle birlikte pratik bir anlam kazanmıştır. Antik dönemden sonra asıl değişim Thomas Hobbes'un devleti bir toplum sözleşmesi etrafında meşrulaştırması ile gözlemlenir. Bununla birlikte birey özgürlüğünü çıkarları için kısıtlamanın ilk adımını atmıştır. Ardından Locke ile birlikte otorite de birey karşısında sınırlandırılmaya başlar. Mill ve Klasik Liberalizm ile ise bu sınırlandırma arttı. Özgürlük pozitif ve negatif yönlerden konuşulmaya başlanmıştır. Ardından, John Rawls, adalet teorisi ile hem siyaset felsefesi adına hem de otorite-birey ilişkisi adına oldukça verimli tartışmaların çıkmasına sebep olmuştur. Rawls'tan sonra ortaya çıkan tartışmalarda, Joseph Raz otoriteyi meşrulaştırmak için oluşturduğu tezlerle otoritenin meşruiyet kazanabilmek için bireye olan ihtiyacının altını çizmiştir. Ardından mükemmeliyetçilik, ahlak, özerklik ve değer çoğulculuğu anlayışlarını içinde barındıran ve toplumdan kopmadan özerk bir hayat sürebilmenin yolunu gösteren bir özgürlük ahlakı tezi ortaya koymuştur.Anahtar Kelimeler: Özgürlük, Özerklik, Ahlak, Otorite, Birey, Mükemmeliyetçilik, Freedom has been understood more metaphysically in the Ancient World, but it has gained practical meaning with social and political changes in Modern times. After the antiquity, the real change is observed with Thomas Hobbes legitimizing state with social contract. However, the individual has taken the first step in restricting his freedom for his benefits. Then, with Locke, authority is also limited by the individual this limitation has increased with Mill and Classical Liberalism. Also freedom has been spoken from positive and negative (freedom) sides. With the theory of justice, John Rawls led to fruitful discussions both in the name of political philosophy and in the name of authority-individual relations. In the discussions following Rawls, Joseph Raz underlined the need of authority to individual with for legitimizing authority with legitimizing thesis. Then, he presented a morality of freedom thesis which consists notions of perfectionism, morality, autonomy and value pluralism and shows that the path of autonomous life without being disconnected from the society and culture.Key Words: Freedom, Autonomy, Morality, Authority, Individual, Perfectionism 167