Search

In society of old Turks, the people came together by means of amusement like,“toy”, “şölen”. It is mentioned that there are some determined rules and traditions intheie meeting. East Türkistan to Macedonia a part of pecularity meeting is protectedin past. Nowadays, the meeting shave stil gone on and it is known that differentnames.In period of Ottaman and Selçuklu Goverments, Yâran tradition is situated beingsocial, political, military and economic an organise. The Yâran tradition wascommen morated, called “Sohbet”, in past. After that, the members of communityare called “Yâran” or “Yâren”, means of community or meeting. There is hierarcy inmeting. Monia, enigma, tongue twister, folk song, local comstible, local clothes areapplication of folk laws.Applications of music, local tune is extremely important in Yâran tradition. Theother one, the different regions of Anatolia, the trace shave stil gived voice to.

Eski Türk Toplumu’nda “toy” ve “şölen” gibi eğlenceler vasıtasıyla bir araya gelen insanların, belirli kural ve gelenekler çerçevesinde gerçekleştirmiş oldukları toplantılardan çeşitli kaynaklarda bahsedilmektedir. Doğu Türkistan’dan Makedonya’ya kadar geçmişteki özelliklerinin bir kısmının korunarak günümüzde de yaşatıldığı bu toplantılar, farklı adlarla Anadolu’da da yaşatılmaktadır. Toplantılar başlamadan önce, yöneticilerin seçileceği veya eski yöneticilerin görevlerinin teyit edileceği, topluluğa dâhil olmak isteyenlerin durumlarının görüşüleceği, yemek çeşitlerinin kararlaştırılıp, müzisyenlerle ilgili bağlantıların yapılacağı, yani toplantıların genel işleyişinin belirlenip, sınırlarının çizildiği bir “ilk toplantı” yapılır. Makalede, bu toplantıların işleyiş sitemi ve işlevleri üzerinde durulacaktır., In society of ancient Turks, the people came together by means of amusement like, “toy”, “şölen”. It is mentioned that there are some determined rules and traditions in the meeting. From East Turkistan to Macedonia a part of peculiarity meeting is protected in past. Nowadays, the meetings have still gone on and it is known that different names. Before the meetings, the managers will be elected or confirmed duties of the former managers, who wish to be included in the community to discuss the situation, decided and varieties of food, musicians, be made about the connections, Determining the overall functioning of the meetings, the boundaries are drawn in a “first meeting” is.

Eski Türkler Toplumu'nda Toy, Şölen gibi eğlenceler vasıtasıyla bir araya gelen insanların, belirli kural ve gelenekler çerçevesinde gerçekleştirmiş oldukları toplantılardan çeşitli kaynaklarda bahsedilmektedir. Doğu Türkistan'dan Makedonya'ya kadar geçmişteki özelliklerinin bir kısmının korunarak günümüzde de yaşatıldığı bu toplantılar, farklı adlarla Anadolu'da da yaşatılmaktadır. Selçuklu ve Osmanlı Devletleri döneminde, sosyal, siyasi, askeri ve ekonomik bir teşkilat olarak yer almış olan Ahi Teşkilatı'nı uzantısı olarak da kabul edilmiş Yâran Geleneği, geçmişte daha çok ?sohbet? adıyla anılmış, sonraları ise, topluluk üyelerine verilmiş olan ?Yâran? yada ?Yaren? adlandırmaları, anlam genişliğine uğrayarak, topluluğu ve toplantıyı ifade edecek biçime bürünmüştür. Yirmi dört kişiden oluşan Yâran Topluluğu'nun, günümüzde, Büyük Başağa, Küçük Başağa ve Reis adlarıyla anılan yöneticileri bulunmakta, toplantıda hizmeti ve işleyişi sağlayan savuş adı verilen bir de görevli bulunmaktadır. Toplantının gerçekleştirileceği mekana girişten itibaren görülen hiyerarşik yapılanma ve buna bağlı olarak geliştirilmiş kurallı ve disiplinli işleyiş toplantının sonuna kadar sürdürülmektedir. Mani, bilmece, tekerleme, seyirlik oyunlar, türküler, yöresel yiyecekler, yöresel giysiler, halk hukukunun bir uygulaması olan Yâran Mahkemesi gibi farklı sözlü gelenek ürünleri toplantı boyunca sergilenmektedir. Müzik uygulamalarının da, ağırlıklı bir yer işgal ettiği Yâran Geleneği'nde seslendirilen yöresel ezgilerin yanında, Anadolu'nun farklı yörelerinde de seslendirilmekte olan eserler de bulunabilmektedir. In society of old Turks, the people came together by means of amusement like, toy, şölen. It is mentioned that there are some determined rules and traditions in theie meeting. East Türkistan to Macedonia a part of pecularity meeting is protected in past. Nowadays, the meetings have stil gone on and it is known that different names.In period of Ottaman and Selçuklu Goverments, Yâran tradition is situated being social, political, military and economic an organise. The Yâran tradition was commenmorated, called ?Sohbet?, in past.After that, the members of community are called Yâran or Yâren, means of community or meeting. This community ocurs 24 persons. In nowadays, this community of managers are known that Büyük Başağa, Küçük Başağa and Reis. The other one there is a commisioned called Çavuş in meeting. There is hierarcy in meting.Monia, enigma, tongue twister, folk song, local comstible, local clothes are application of folk laws.Applications of music, local tune is extremely important in Yâran tradition. The other one, the different regions of Anatolia, the traces have stil gived voice to. 317

Cumhuriyet sonrası dönemde, ülkemizdeki kültür politikasının bir sonucu olarak GTHM, uluslaşma sürecine bir katkı, ulusal müziğin oluşumunda da bir nüve olarak düşünülmüş ve buna yönelik çalışmalar yapılmıştır. Bu çalışmaların çok azı beklenen ilgi ve başarıyı yakalamıştır. Bunun sonucunda da uzunca bir süre GTHM ve başta bağlama olmak üzere GTHM çalgıları değersiz görülmüş ve hak edilen ilgi gösterilmemiştir. Yurttan Sesler Korosu'nun kurulmasıyla GTHM'de ve dolayısıyla bağlama çalımında bir gelişim ve toparlanma görülmüştür. Daha sonra da Türk müziği konservatuarlarının kurulmasıyla usta çırak ilişkisiyle yürütülen bağlama eğitimi akademik bir boyuta ulaşmıştır. Yalnız bu gelişimin yanında açıkça görülmektedir ki dünya üzerindeki bir çok halk çalgısı ve bağlama gibi kopuzdan türeyen halk çalgıları için de eserler yazılmış, metodlar üretilmiş ve teknik kapasiteleri geliştirilmiştir. Yaptığımız çalışmadaki amaç, köklü bir geçmişi olan bağlama hakkındaki tarihsel, yapısal ve teknik bilgilerin belgelenmesi, zaman içersindeki bu uzun süreçte geçirdiği değişimlerin saptanması, bağlamaya gerek icracı gerek de eğitimci ve araştırmacı olarak emeği geçenlerin belirtilip, bütün bu bilgilerin bir arada bulunduğu bir başvuru kaynağı oluşturmaktır. After the declaration of Republic, as a result of our country's policy, the Traditional Turkish Folk Music has been accepted as a focus on the formation of the national music and it has also been taught as an addition to the period of the nationalism and many studies have been done on these subjects, too. But only few of these studies could be able to catch the expected success and have the right interest. As a result of these, Traditional Turkish Folk Music and Turkish Folk instrument Bağlama and other folkloric instruments have been accepted invaluable and couldn't have had the right attention for a long time.. After the foundation of Yurttan Sesler Korosu, Traditional Turkish Folk Music and folk instrument bağlama started to have a good place among the people and more people started to play bağlama, and after the foundation of the conservatory of Turkish Music, the education of the playing bağlama have had an academic dimention. Instead of relation between masters and their assistants. Beside these developments, it has clearly been seen that many works and songs were written new methods were produced and new techniques were improved for many folkloric instruments like bağlama and other folkloric instrument which derine from the other folkloric instrument `Kopuz`. But Bağlama is very limited for this productivity and improvement. The aims of these studies are to prove the technical, historical and consructive knowledges of Bağlama, to fix the ckanges of this instrument in these long period and to point out the people who have worked on it a3 researchers and trainers or just played it as an instrument. 106

Orta Anadolu, Türk Halk Müziğinin en önemli yörelerinden biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Orta Anadolu'da iller özelinde birçok çalışma yapılmasına karşın, özgün müzik kültürü ile ayrı bir yere sahip olan Yozgat'ın Yerköy ilçesi ile ilgili hiç çalışma yapılmadığı görülmektedir. Bu amaçla gün yüzüne çıkmamış bu kültürün yaşatılması ve gelecek nesillere aktarımı temel hedeflerimizden biri haline gelmiştir. Çalışmamızda öncelikle Yozgat, devamında Yerköy ve Çiçekdağı ilçeleriyle ilgili genel bilgiler verilmiştir. Tezimizin şekillenmesinde önemli etkisi bulunan Yerköy ve Çiçekdağı ilçelerinin olağan dışı konumları vurgulanmış ve çevre illerden alınan abdallık geleneği temsilcilerinin ilçeye göçleri ve bu göçlerin yöredeki müzik kültürünün şekillenmesindeki etkileri üzerinde durulmuştur. Özellikle Neşet Ertaş ve Muharrem Ertaş gibi ustaların yaşamlarının bir dönemini Yerköy'de geçirmeleri, yörede kullanılan çalgılar konusunda bazı değişiklikleri beraberinde getirmiş ayrıca bu değişimler yaptığımız kişisel görüşmelerde de ortaya çıkmıştır.Orta Anadolu müzik kültürünün aktif etkileşim içerisinde olduğunu düşündüğümüzde Yerköy ilçesinde de bu etkileşim kendisini göstermektedir. Sosyal bilimler açısından değerlendirildiğinde siyasi sınırlardan çok, kültürel sınırların daha ön plana çıktığı konusu çalışmamızda kendisini göstermiştir. Son olarak tez konumuzla ilgili kişisel görüşmeler yapılmış, Yerköy ilçesinde tespit edilen türler sınıflandırılmış ve incelenmiştir. Alan araştırmamızda bir bozlak, üç kırık hava ve yedi halay havası derlenmiş ve notaya alınmıştır. Ayrıca bahsettiğimiz etkileşimlere rağmen Yerköy ilçesinin en özgün yaratılarının yöreye ait halaylar olduğu tespit edilmiştir., Central Anatolia emerges as one of the most important regions of Turkish Folk Music. Although many studies have been carried out in the provinces of Central Anatolia, it is seen that no work has been done on the Yerkoy district of Yozgat, which has a distinct place with its original music culture. For this purpose, keeping this culture alive and transferring it to future generations has become one of our main goals. In our study, firstly, general information about Yozgat, then Yerköy and Çiçekdağı districts were given. The unusual positions of Yerköy and Çiçekdağı districts, which had an important effect on the shaping of our thesis, were emphasized and the migration of the representatives of the Abdal tradition from the surrounding provinces to the district and the effects of these migrations on the shaping of the music culture in the region were emphasized. Especially the fact that masters such as Neset Ertas and Muharrem Ertas spent a period of their lives in Yerköy brought some changes in the instruments used in the region, and these changes were also revealed in our interviews. When we consider that the Central Anatolian music culture is in active interaction, this interaction manifests itself also in the Yerkoy district. When evaluated in terms of social sciences, the issue that cultural boundaries are more prominent than political boundaries has shown itself in our study. Finally, personal interviews were made regarding our thesis topic, and the species identified in Yerkoy district were classified and examined. In our field research, 1 bozlak, 2 kirik hava, and 7 halay forms were compiled and noted. Besides, despite the interactions mentioned above, it has been determined that the most original creations of Yerkoy district are the local halay.

Tür kavramı, ortak özelliklere sahip olguların bir araya gelmesi ile oluşmuş birlikteliğe işaret eder. Bu birliktelik, olgunun belli ölçütler aracılığı ile sınıflandırılmasına dayanır. Sınıflandırma sayesinde, olgunun konumu belirlenir ve irdelenebilir yapısı göz önüne serilir. Bu anlamda sınıflandırmanın anlamayı kolaylaştırdığı söylenebilir. Müzik fenomeni için pek çok sınıflandırma modeli geliştirilmiştir. Çünkü müziğin sınıflandırılması, onu anlama, performansa dönüştürme, aktarma ve öğretme gibi süreçleri kolaylaştırır. Anadolu’nun yerel müzik pratiklerinden olan gurbet havası, özgün içeriği ile pek çok kaynakta Türk halk müziği’nin alt türü olarak yer almıştır. Bu çalışma, gurbet havasının özgün içeriğini ortaya koymayı ve Türk halk müziğinin bir alt türü olarak değerlendirilmesini sağlayan dinamiklerini irdelemeyi amaçlamıştır. Bu çalışmada, ilgili alan yazının taranması ve yazılı, işitsel, görsel kaynaklar üzerinde gerçekleştirilen içerik analizi yoluyla, betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Ayrıca Burdur il merkezi ile Tefenni ve Gölhisar ilçelerinde mahalli icracılarla yarı yapılandırılmış alan araştırması görüşmeleri gerçekleştirilmiştir. Gurbet havası, şiir içeriği ve müziksel bir kompozisyon ile inşa olur. Çalışmamızın bulguları göstermiştir ki, gurbet havası olarak seslendirilen şiirler büyük oranda anonimdirler, ancak şiir üretimi halen devam etmektedir. Bu da bize sayılarının artmakta olduğunu gösterir. Bu şiirlerin seslendirildiği müziksel kompozisyonlar ise geleneğin ürünüdürler, anonimdirler ve de sayıları bellidir. Çoğu zaman seslendiricinin insiyatifi ile gurbet havasının şiir ve müzik içerikleri değişkenlik gösterir. Bu bağlamda gurbet havasının yeniden üretimi süreçleri dinamiktir ve bir tercihler sistemine işaret eder. Ancak tercihler sistemine dahil olmayarak, yer aldıkları her performansta değişmez müzik ve şiir içerikleri ile seslendirilen gurbet havaları da vardır. Gurbet havası, kendine has müziksel kompozisyonları ve bu kompozisyonları seslendirme üslupları ile de bir Türk halk müziği türüdür., The concept of genre refers to the togetherness formed by the combination of facts that have common characteristics. This togetherness is based on the classification of the fact using certain criteria. By means of classification, the location of the fact is determined and its structure that can be examined is revealed. In this sense, it can be said that the classification makes it easier to understand. Many classification models have been developed for the music phenomenon. Since classifying music facilitates processes such as understanding it, turning it into performance, transferring and teaching it. One of the local music practices of Anatolia gurbet havası, has been included as a sub-genre of Turkish folk music in many sources with its original content. This thesis, aims to reveal the original content of the gurbet havası and to examine the dynamics that enable it to be evaluated as a sub-genre of Turkish folk music. In this thesis, descriptive scanning model was used by scanning the related literature and content analysis performed on written, audio and visual sources. In addition, semi-structured fieldwork interviews were conducted with local performers in the city center of Burdur and Tefenni and Gölhisar districts. Gurbet havası consists of poetry content and a musical composition. The outcomes of this study show that the poems that are voiced as gurbet havası are mostly anonymous, but poetry production still continues. This shows us that is increasing. The musical compositions in which these poems are performed are the product of tradition, they are anonymous and their number is definite. Often, with the initiative of the local performer, the poetry or music contents of the grurbet havası can be changed. In this context, the reproduction processes of gurbet havası are dynamic and refers to a system of preferences. However, there are also gurbet havası that are outside of this system and are voiced with their music and poetry content that do not change in every performance they take place. Gurbet havası is a Turkish folk music genre with its unique musical compositions and style used while performing them.

Zambır, Gaziantep'te Barak aşiretinin yaşadığı yörelerde icra edilen nefesli bir çalgıdır. Yörede "çatal kamış" ve "kartal kanadı" olarak da adlandırılan çalgı, "abdal" ya da "aşiret" olarak tanınan ve tek geçim kaynakları müzisyenlik olan mahalli müzisyenler tarafından usta-çırak ilişkisi çerçevesinde icra edilmektedir. Birbirine yan yana birleştirilen iki adet borudan oluşan zambırın bir borusunda perdeler bulunmakta, diğer borusu ise sadece dem sesi vermektedir. Türk halk müziğinde değişik tınılar elde etmek açısından, zambır polifonik bir çalgı olarak değerlendirilebilir. Zambıra benzer çift borulu üflemeli çalgılar birçok uygarlıkta bulunmaktadır. Çok eski çağlara dayanan bu çalgılar, Antik Yunan'da "Aulos"; Türkiye'de "Çifte Kaval"; "Çifte" veya "Zambır"; İtalya'da "Launeddas"; Orta Asya Türklerinde "Koş–ney"; İran'da "Duzare"; Arap Dünyasında "Zummara" ve "Argul"; Rusya'da "Double Pishik" vb. isimlerle anılmaktadır. Formlarında, icra biçimlerinde ve repertuvarlarında farklılıklar olabilen bu çalgıların ortak noktaları çift borulu olmalarıdır., Zambır is a wind instrument which is performed in Barak regions in Gaziantep. It is also called "çatal kamış" and "kartal kanadı" in the region and performed within master-apprentice relationship by the musicians who are called "abdal" or "aşiret" and whose only means of existence is musicianship. Zambır is comprised of two pipes that are tied or sticked to each other. There are pitches on one of the pipes. The other pipe plays only "dem" sound. Zambır can be evaluated as as a polyphonic instrument in terms of gaining different resonances in Turkish folk music. There are many "two pipe" instruments in different civilizations and countries. It is called "Aulos" in Ancient Greece; "Çifte Kaval"; "Çifte" and "Zambır" in Turkey; Launeddas" in Italy; "Koş–ney" in Central Asian Turks; "Duzare" in Iran; "Zummara" and "Argul" in Arab World and "Double Pishik" in Russia. Altough they vary in terms of their form, performing styles and repertories, they all have two pipes.

“Kanun’un, Türk ve Azeri Müziklerinde İcrasının Teknik ve İşlevsel Yönleriyle Mukayeseli Olarak İncelenmesi” konulu bu yüksek lisans tezi E.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü`nde hazırlanmıştır. Yapılan çalışmada ister Azerbaycan`da ister Türkiye`de tarihi gelişimi, çalış tekniği, süslemeleri, yapımı, sanatçıları, kanun metodları ve kanun için yazılmış olan eserler araştırılıp ortaya konmuştur. Bu çalışmada, “kanun” çalgısının diğer ülkelerdeki çalgılarla benzerlikleri incelenmiş; Türkiye’de kullanılan “kanun’un yapı ve icra teknikleri ile Azerbaycan “kanun’undaki yapı ve icra teknikleri ve etüdleri karşılaştırılmıştır. İran, Mısır ve Azerbaycan’da, Orta Asya müzik bilimcileri ve özellikle Abdülkadir Meragi üzerinde geniş incelemeler yapılmışsa da “kanun” çalgısının her yönüyle tanınması ve bilimsel olarak incelenmesi konusu hâlâ tam olarak çözüme ulaşmamıştır. Azerbaycan’da “kanun”un tarihi gelişimi, ses özellikleri ve kullanım alanları ile ilgili en önemli incelemeler, Ü. Hacıbeyov, S. Abdullayeva, S. Elesgerov, E. Rehmetov, E. Bedelbeylî, A. Necefzâde ve F. Ezimli’ye ait eserlerdir. Sözü edilen bu araştırmacılar sayesinde kanun, müzik eğitiminde ve dünya literatüründe hak ettiği yeri bulmuştur. Türkiye’de kanun yapımı ve metotları konusundaki çalışmalar Azerbaycan’dan daha fazladır. İ. Şençalar, Ü. Mutlu H. Karaduman, T. Tezelli gibi ustalar kanun metotları üzerinde çalışmış olmasına rağmen kanun yapımı, usta-çırak ilişkisine dayandığından “kanun yapımı dersi” üniversitelerde hak ettiği yeri bulamamıştır. Kanun, klasik üslup ile çalış icrasının dışında, birçok farklı müzik türlerinde de çok çeşitli icra teknikleri ile çalınabilme imkanlarına sahip bir çalgıdır. Tezin amacı, bu çalgının iki devlet arasında tarihinin, yapımının, sanatsal ve teknik imkânlarının araştırılması ve icra özelliklerinin karşılaştırılmasıdır. Çalışma, yedi bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde “Tarihsel Süreçte Kanun Çalgısının Benzeri Olan Telli Çalgılar” konusu ele alınmıştır. İkinci bölümde “Türkiye ve Azerbaycan’daki Kanun Çalgısının Kısa Tarihi”, üçüncü bölümde “Kanun Çalgısının Yapısal Özellikleri ve Yapımcıları”, dördüncü bölümde “Tarihsel Süreçte Türkiye’deki ve Azerbaycan’daki Kanun İcracıları”, beşinci bölümde “Kanun Metodları, Kanun Çalış ve Süsleme Teknikleri”, altıncı bölümde “Kanun İçin Yazılmış Olan Eserler” birbiri ile ilişkilendirilmiştir. Yedinci bölüm “Türkiye ve Azerbaycan’daki Kanun Çalgısının Fonksiyonel Karşılaştırmaları” ilk bölümlerin kazanımlarından değerlendirmeler içermektedir., “Investigation of Kanun Performance in Technical and Functional Aspects in Comparison of them in Turkish and Azerbaijan Music” is the theme of this dissertation for master degree. It’s prepared in the Institute of Social Sciences of the Ege University. As a result of research, the historical development, performance technique, decorations, production, musicians, kanun methods and musical works in Turkey and Azerbaijan, are represented. In this study the kanun’s and other countries musical instruments’ similarities are analyzed. The kanun structure, performance techniques and etudes in Turkey and Azerbaijan are compared. Though in Iran, Egypt and Azerbaijan a lot of investigations were done by the Middle Asia music scientists especially about Abdulkadir Mergai, the kanun is not known well in any aspect and scientifically not investigated enough yet. In Azerbaijan the most important investigations about the kanun’s historical development, sound features and spheres of use were performed by U. Hacibeyov, S. Abdullaeva, S. Elesgerov, E. Rehmetov, E. Bedelbeyli, A. Necefzade and F. Ezimli. Due to these investigators the kanun resumed its well-deserved place in the musical education and the world literature. The kanun methods and investigations in Turkey are more than in Azerbaijan. In spite of the fact that such masters as I. Sencalar, U. Mutlu, H. Karaduman, T. Tezelli worked on the kanun methods, “the kanun production course” hasn’t resumed its well-deserved place at universities, because of the matter of master-apprentice. Apart from kanun classic genre performance techniques, the kanun can be used for many other performance techniques in many other kinds of music. The purpose of this dissertation is to investigate the kanun’s history, production, artist and technical possibilities and compare its performance features in Turkey and Azerbaijan. The work consists of 8 parts. The theme of the first part is “The history of stringed musical instruments which are similar to kanun”. The second part is “The short story of Turkish and Azerbaijan kanun”. The third part is “The structural features of kanun and its producers.” The forth part is “The Turkish and Azerbaijan kanun players in the history.” The fifth part is “Kanun methods”. The sixth part is “Pieces of music for kanun.” These parts are connected with each other. The seventh part is “The functional comparison of kanun in Turkey and Azerbaijan.” The eighths part is “The kanun performance and decoration techniques”, which includes appreciation of achievements of the initial parts.

Çınarköy, İzmir’in Kemalpaşa ilçesine bağlı bir Tahtacı köyüdür. 1950’li yıllardan önce bir Tahtacı yerleşim bölgesi değilken, Nif Dağı’nın eteklerinde yer alması ve bu bölgenin ormancılık mesleği için uygun bir coğrafyaya sahip olması sebebiyle, Çınarköy geçimini bu meslekten sağlayan Tahtacılar tarafından ilgi görmüş ve 1950’li yıllardan itibaren giderek bir Tahtacı köyü haline gelmiştir. Günümüzde orman işçiliğini büyük ölçüde bırakmış olsalar da, Çınarköylüler Tahtacı inanç pratiklerini ve geleneklerini büyük ölçüde sürdürmeye ve gelecek kuşaklara aktarmaya devam etmektedirler. Literatür tarama, gözlem ve yarı yapılandırılmış görüşme tekniklerine dayanan bu çalışma ile haklarında çok fazla araştırma bulunmayan Çınarköy Tahtacılarının inançları ve geleneklerini açığa çıkarmak hedeflenmektedir ve gelecekte bu kültürle ilgili başka çalışmaların da yapılması umut edilmektedir., Çınarköy is a village in the district of Kemalpaşa, Izmir. The village was not a Tahtacı location before 1950s. Because it is located on the foot of Mount Nif and has an appropriate geography for forestry, the village has drawn the interest of Tahtacı population and it has gradually become a Tahtacı village since 1950s. Altough they have largely quitted forestry, they still keep Tahtacı beliefs and traditions alive and go on passing them to next generations. The techniques of literature survey, observation and semi-structured interview have been aplied in this paper. In this paper, it is aimed to reveal some beliefs and traditions about Tahtacı people in Çınarköy about whom there aren’t many studies and it is hoped that more studies can be carried out about this culture in the future.

Ritim, birçok disiplinde farklı şekillerde tanımlanan ve en genel ifadeyle "düzen, hareketlerin düzenli işleyişi" anlamlarına gelen bir kavramdır. Müziğin, ezgi (melodi) ve armoniyle birlikte üç temel unsurundan biri olan ritim, ezgilerin düzenli bir halde sıralanması, icra edilmesini sağlar ve ritim katmanını icra etmek için vurma çalgılar kullanılır. GTM'nin iki ana kolu olan GTHM ve GTSM'nde ritmik hareketler "usul" kavramıyla açıklanır. GTSM'nde özel düzüm kalıplarına ve özel adlara sahip olan usuller, GTHM'de ise ölçüleri oluşturan vuruşları ifade eder. Asma davul, bendir, darbuka, kaşık gibi vurma çalgılarla yörelerde icra edilen yöresel ritim kalıplarının usuller olarak ele alınması ve bu şekilde GTHM nazariyatında yer alması, araştırmacılar tarafından tartışılan bir konudur. Asma davul, uzun yıllardır Türk kültür tarihinde yer almış olan ve günümüzde Türkiye'nin hemen her yerinde kullanılan bir vurma çalgıdır. GTHM'nin en temel vurma çalgılarından biri olan asma davul, ebatları, yapımında kullanılan malzemeleri ve özellikle icra şekilleri bakımından yöreden yöreye farklılıklar gösterir. Bu icra şekilleri arasında, Bergamalı müzisyenler tarafından, ilk kez Şekerci Mustafa adlı bir müzisyen tarafından uygulandığı belirtilen ve "tremolo, tırr" gibi isimlerle ifade edilen icra şekli, günümüzde birçok asma davul icracısı tarafından "Bergama tavrı" olarak adlandırılmaktadır. Söz konusu icra şeklinin "Bergama tavrı" olarak adlandırılması yöre müzisyenlerinin kendilerine atfettikleri "Bergamalılık" müziksel kimliğinin bir örneğidir., Rhythm is a concept that defined differently in many disciplines and means "order, regular action of movements" in general terms. Rhythm, which is one of the three basic elements of music with melody and harmony, allows the melodies to be arranged in a regular order and percussion instruments are used to perform the rhythm layer. Rhythmic movements in Traditional Turkish Folk Music and Traditional Turkish Art Music, which are two main branches of Traditional Turkish Music, are explained by the concept of "usul". The concept of "usul" that has special "düzüm" patterns and names in Traditional Turkish Art Music, refers to beats that make up measures in Traditional Turkish Folk Music. To consider regional rhythmic patterns that are performed using percussion instruments such as asma davul, bendir, darbuka, kaşık as "usul" and to be involved in the Traditional Turkish Folk Music theory in this way is a subject discussed by researchers. Asma davul is a percussion instrument that has been in Turkish culture history for many years and is used almost everywhere in Turkey today. As the most basic percussion instrument of Traditional Turkish Folk Music, asma davul, varies from region to region in terms of sizes, materials used in construction and especially forms of performances. In these performance forms, the form mentioned by the musicians from Bergama that was first performed by a musician named "Şekerci Mustafa" and expressed by names such as "tremolo, tırr" is called as "the Style of Bergama" by many asma davul performer today. It is an example of the musical identity of "being from Bergama" that regional musicians attribute to them that calling this performance form as "the Style of Bergama".