Search

Amaç: Çocukluk çağının en sık başvuru nedenini oluşturan lenfadenopatilere (LAP), genellikle öykü ve fizik muayene ile tanı konulabilir ve ek tetkik gerekmezken malign hastalık korkusu nedeni ile pek çok tetkik istenmekte ve hastalar uzun süre takipte tutulmaktadır. Bu çalışmada 2012-2021 yılları arasında LAP nedeni ile, merkezimiz Çocuk Onkoloji polikliniğine malignite şüphesi ile yönlendirilmiş olguların, dosya verileri taranarak geriye dönük olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Yöntem: Hastaların demografik verileri, tetkikleri, poliklinik başvuru sayıları, izlem süreleri, ek tetkiklerin tanıya katkısı ve tanıları geriye dönük olarak, benign grupta olup, başvuru anında, fizik muayenede LAP boyutu 2cm olan olgular (grup B) ve malign hastalık gurubu (grup C) olarak üç gruba ayrılarak değerlendirildi.Bulgular: Grup C’de, yaş ortancası istatistiksel anlamlı olarak diğer gruplara göre daha yüksekti (p2cm and group C is the malignant disease group.Results: In group C, the median age was statistically significantly higher than the other groups (p

Amaç:Optik gliom nedeniyle takip edilen pediatrik hastaların en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK, logMAR), flaş görsel uyarılmış potansiyeller (fVEP) ve manyetik rezonans görüntüleme (MRG) sonuçlarının karşılaştırılması.Yöntem:Marmara Üniversitesi Göz Hastalıkları, Pediatrik Onkoloji ve Radyoloji bölümlerince takip edilen 22 pediatrik optik gliom hastasının 38 gözü çalışmaya dahil edildi. Hastaların başlangıç ve son takipteki EİDGK’leri, MRG’deki optik sinir kalınlıkları (OSK), kontrast tutulumları, sinyal değişimleri ve fVEP’te P2 dalgasının amplitüd ve latansları değerlendirildi.Bulgular:Hastaların yaş ortalamaları 12±5.7 yıl ve kız/erkek oranı 13/9 idi. Ortalama takip süresi 63.95±24.5 ay olarak bulundu. Gözlerin ilk ve son EİDGK’leri sırasıyla, ortanca (1.ve 3. çeyrekler aralığı) 0.2 (0-2.18) ve 0.2 (0-2.3) logMAR (p=0.586); MRG’de ölçülen ortalama OSK’leri sırasıyla, 6.51±6.03 ve 6.31±7.84 mm (p=0.650); fVEP P2 dalga ortalama amplitüdleri sırasıyla, 16.68±14.21 ve 17.93±11.96 mV (p=0.577) ve ortalama latansları sırasıyla, 149.38±50.30 ve 133.39±29.78 ms (p=0.009) olarak saptandı. Son logMAR EİDGK ile OSK (r=0.434, p=0.015), P2 amplitüdü (r=-0.432, p=0.014)) ve P2 latansı (r=0.614, p0.05). P2 latansı ile MRG’de görülen sinyal (r=0.426, p=0.013) ve kontrast tutulumu (r=0.386, p=0.027) değişiklikleri arasında anlamlı korelasyon olduğu görüldü.Sonuç:Optik gliom hastalarında fVEP P2 dalga amplitüdleri ve latansları EİDGK ile ilişkili gözükmektedir. Ayrıca, P2 dalga latansının MRG’de görülen sinyal ve kontast tutulumu değişiklikleri ile de ilişkili olduğu görülmektedir. Bu bulgular, özellikle preverbal yaştaki optik gliom hastalarının değerlendirilmesinde ve hastalık ilerlemesinin takibinde fVEP’in kulanılabileceğini göstermektedir.

Giriş ve Amaç: Çocuk Hematoloji ve Onkoloji ünitelerinde kemoterapi uygulamak, kan ürünlerinin transfüzyonları, hastalardan sık kan örneği alımları yapabilmek, parenteral beslenmenin de güvenli şekilde verilebilmesi için uzun süreli santral kateterler gereklidir. Santral kateterler, hastalara girişimsel işlemlerle santral venöz kateterler ve port kateterleri olarak yerleştirilirler. Uzun süren tedavi sürecinde yoğun ve çoklu infüzyonlar için uygulama kolaylığı sağlarlar. Ancak yine bu özellikli hasta grubu için kateter varlığı enfeksiyon odağı için ek bir risk faktörü olabilmektedir. Bu çalışmada merkezimizde kanser tanısı ile tedavi edilen hastalarda santral kateter ilişkili enfeksiyonlar, bakteriyemi ve sorumlu mikroorganizmaların epidemiyolojik olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Marmara Üniversitesi Çocuk Hematoloji Onkoloji Bölümü’nde Ocak 2016-Mart 2021 yılları arasında kanser tanısı ile tedavi gören,santral kateter olarak santral venöz kateter ya da port kateteri takılan hastalar retrospektif olarak incelenmiştir.Hastaların demografik verileri,tanıları, santral venöz katater ilişkili komplikasyonlar kayıt edilmiş; bunların yönetimi ve tedavi süreci gözden geçirilmiştir. Bulgular: Çalışma dönemi boyunca toplam 71 hastaya toplamda 84 port kateteri ve/veya santral venöz kateter yerleştirilmiştir. Bu süre boyunca toplam kemoterapi alan hasta sayısı 511 idi.Erkek/ Kız oranı 38:33 idi.Hastalarda ortalama kateterin kalış süresi 8.5aydı. Kateter ilişkili enfeksiyonlardan sorumlu olan patojenlerden en sık görüleni metisiline dirençli-koagülaz negatif stafilokoklardı. Otuz hastada (%42) kateterde enfeksiyöz bir ajan üremesi saptandı.Enfeksiyöz ajan tespit edildikten hemen sonra tüm kateterler çıkartıldı.İntraluminal oklüzyonları ve kateter kolonizasyonunu önlemek için de hemen antibiyotik ile kilit tedavileri uygulandı. Hematojen komplikasyon olarak 9 hastada(%12) infektif endokardit,24 hastada(%33) sepsis gelişti. Tüm hastalar başarıyla tedavi edildi. Enfeksiyöz nedenle kaybedilen hastamız olmadı.Santral kateteri olan 41 hastada(%57) hiçbir organizma tanımlanmadı. Sonuç: Çocuk Hematoloji Onkoloji hastalarında santral kateter kullanımı tedavi süreçleri boyunca uzun süreli olmaktadır.Santral katater varlığı nötropenik hastalarda bakteriyemi ve sepsisin en sık kaynağıdır. Bu hastalarda sepsisin önlenmesi için en önemli adım santral kateter ilişkili enfeksiyonların erken tespiti ile başlamalıdır.Antibiyotik kilit tedavisi,uygun antibiyotik ile tedavi başlanması ve kateterin hemen çıkarılması tedavi süreci uygun şekilde yönetilmesinde oldukça önemlidir.

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, kronik hemofilik sinoviti olan hastaların eklemlerinde Yttrium- 90 ve Rhenium- 186 ile radyoizotop sinovektominin etkisini değerlendirmektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Haziran 2005 - Eylül 2014 yılları arasında Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi`nde Yttrium- 90 ve Rhenium186 ile radyoizotop sinovektomi yapılan pediyatrik hemofili hastalarımızın verileri geriye dönük olarak analiz edildi. BULGULAR: Çalışmamızdaki 18 ağır hemofili hastasına (12,55 ± 4,93 yıl) uygulanan 32 radyoizotop sinovektomi işleminin; 13’ü (% 40,6) dirsek, 9’u (% 28,2) diz, 9’u (%28,1) tibiotalar ve biri (%3,1) de metatars eklemine yapıldı. Hastaların 10’unda (% 55,5) bir ekleme radyoizotop sinovektomi uygulandı. Aynı seansta birden çok ekleme uygulama yapılan beş (%27,8) hasta vardı ve eş zamanlı olarak en fazla iki ekleme uygulama yapıldı. İnhibitör pozitifliği olan üç hastaya toplam beş (% 15,6) işlem gerçekleştirildi. İşlem sonrası hastaların 15` inde (% 83,3) radyoizotop sinovektomi uygulanan eklemlerde kanamaların azaldığı ve izlemde tekrar bir cerrahi ya da radyoizotop sinovektomi uygulanması gerekmediği görüldü. Diğer üç hastanın dört eklemine ortalama 20,75 ±14,77 ay sonra ikinci kez uygulama yapıldı. Hastalarımızın ortalama izlem süresi 8,81 ± 4,87 yıldı [9,42 yıl (min-max; 1-22,58)]. Radyoizotop sinovektomi sırasında ve sonrasında kontrol altına alınamayan kanama, ek doz koagülasyon faktör tedavi ihtiyacı, radyoizotop sızıntısı, lokal enflamatuar reaksiyon gözlenmedi. SONUÇ: Radyoizotop sinovektomi, hemartrozda kalıcı eklem hasarını önlemek, kanama sıklığını ve pıhtılaşma faktörü kullanımını azaltmak için kullanılabilecek etkin bir tedavi yöntemidir. Radyoizotop sinovektomi, ilerleyici eklem hasarı gelişmeden önce düşünülmelidir. OBJECTIVE: This study aimed to evaluate the effect of radioisotope synovectomy with Yttrium-90 and Rhenium-186 on the joints of patients with chronic hemophilic synovitis. MATERIAL AND METHODS: Retrospective analysis of radioisotope synovectomy using Yttrium-90 and Rhenium-186 in pediatric hemophilia patients treated in the Akdeniz University School of Medicine between June 2005 and September 2014 was carried out. RESULTS: Eighteen patients with severe hemophilia (mean age 12.55±4.93 years) underwent a total of 32 radioisotope synovectomy procedures: 13 elbow (40.6%), nine knee (28.2%), nine tibiotalar (28.2%), and 1 metatarsal (3.1%) joint. Ten patients (55.5%) had radioisotope synovectomy to a single joint; five patients (27.8%) had simultaneous radioisotope synovectomy to two joints. Three patients with inhibitors underwent a total of five radioisotope synovectomy procedures (15.6%). In 15 patients (83.3%), hemarthrosis was reduced after radioisotope synovectomy and no further treatment was required. The other three patients (four joints) underwent repeat radioisotope synovectomy after a mean of 20.75±14.77 months. The mean follow-up period of our patients was 8.81 ± 4.87 years [9.42 years (min-max; 1-22.58)]. Uncontrolled bleeding, need for additional dose factor treatment, radioisotope leakage, and local inflammatory reaction were not observed during and after radioisotope synovectomy. CONCLUSIONS: Radioisotope synovectomy is an effective treatment method that can be used to prevent permanent joint damage in hemarthrosis and to reduce the frequency of bleeding and the use of coagulation factors. Treatment of radioisotope synovectomy should be considered before progressive joint damage has developed.

Amaç: Çalışmamızda, merkezimizde hematopoetik kök hücre nakli (HKHN) yapılan çocuk hastalarda santral sinir sistemi (SSS) komplikasyonları ve pozitif radyolojik bulguların sağkalıma etkisinin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ağustos 1998-Ocak 2014 yılları arasında merkezimizde HKHN yapılan 489 olgudan, nakil dönemi veya sonrasında nörolojik bulgu gelişen ve nöroradyolojik görüntüleme yapılan 91 (%18,6) olgu alındı. Veriler geriye dönük olarak incelendi. Bulgular: Olgular, radyolojik bulgu saptanan ve saptanmayan olmak üzere iki gruba ayrıldı. Kırk yedi (%51,6) olguda radyolojik bulgu saptanırken, 44’ünde (%48,3) radyolojik bulgu saptanmadı. Radyolojik bulgusu pozitif ve negatif olgularda SSS komplikasyonlarına bağlı ölüm oranları karşılaştırıldı ve radyolojik bulgu pozitif olgularda SSS komplikasyonuna bağlı kaybedilme oranı anlamlı olarak daha fazla saptandı (p=0,015). Radyolojik bulgu varlığına göre genel sağkalım süresi değerlendirildiğinde radyolojik bulgu saptanan grupta 30,5±4,5 ay, radyolojik bulgu saptanmayan grupta ise 68,6±10,1 ay olarak hesaplandı. Radyolojik bulgu varlığının sağkalım sürelerini anlamlı olarak azaltmakta olduğu saptandı (p=0,046). Saptanan radyolojik bulgular serebrovasküler komplikasyonlar (kanama, iskemi, enfarkt), beyaz cevher tutulumu (posterior reversibl ensefalopati sendromu dahil) ve enfeksiyonlar olarak 3 gruba halinde incelendiğinde, en düşük sağkalım sürelerinin serebrovasküler komplikasyon grubunda olduğu görüldü (p=0,016). Sonuç: HKHN yapılan olgularda nörolojik komplikasyonlar nadir değildir. Bu olgularda nöroradyolojik değerlendirme mümkün olduğunca erken dönemde yapılmalıdır. Bu olguların yönetiminde radyolojik pozitif bulgu varlığının, özellikle serebrovasküler komplikasyonlara ait pozitif radyolojik bulguların sağkalımı belirgin derecede azaltabileceği göz önünde bulundurulmalıdır Purpose: We evaluated the relation between positive radiological findings and patient survival among patients who had HSCT in our institution. Material and Methods: We retrospectively evaluated records of all the patients who had HSCT between August 1998-January 2014 in our institution. There were total 489 patients who had HSCT in this period and 91 (18.6%) of them had developed neurologic symptoms and neuroradiologic evaluation. Results: Forty-seven (51.6%) patients had positive findings and 44 (48.3%) patients had no radiologic findings. In the patients with positive radiologic findings, the ratio of death due to neurologic complications was significantly higher than the patients with no radiologic findings (p=0.015). In the group of patients with positive findings, mean survival was 30.5±4.5 months, whereas in patients with no findings, mean survival was 68.6±10.1 months. The presence of radiologic findings was significantly decreasing the mean survival (p=0.046). When the findings were divided into three groups as cerebrovascular complications (bleeding, ischemia and infarction), white matter involvement (including posterior reversible encephalopathy syndrome) and infections, the shortest mean survival was in the cerebrovascular complication group (p=0.016). Conclusion: Neurologic complications are not rare in patients who had HSCT. In these patients, prompt neuroradiologic evaluation is mandatory. In the management of these patients, it should always be kept in mind that positive neuroradiologic findings may considerably shorten the patients’survival.

European Group for Blood and Marrow Transplantation

The European Group for Blood & Marrow Transplantation