Search

Öngörülmesi giderek güçleşen, sarsıntılı ve savrulmalı zamanlardan geçiyoruz. İkinci Dünya Savaşı ve Soğuk Savaş ortak deneyimleri sonrasında 1950’lerden ve 1990’lardan itibaren demokratik sistemlerin peş peşe dalgalarla meşrulaşacağı, yaygınlaşacağı ve güçleneceği öngörüsü hakimdi. Ancak son yıllarda yaşanan bazı gelişmelerle demokrasilerin geleceği tekrar sorgulanmaya başladı. Gerek 11 Eylül ile başlayan ve IŞİD ile devam eden ve şiddet içeren İslamcı radikalizm, gerek Batı demokrasilerinde popülist radikal sağ hareketlerin ve beyaz ırkçı grupların yükselişi ve iktidara gelişi, bir yandan güvenlik-özgürlük ikileminin demokrasi dengesini bozdu, bir yandan da hem demokratik sistemlerin hem dünya barışının geleceğini bizi tekrar sorgular, sorgulatır hale getirdi. Demokrasileri bildiğimizi zannediyoruz, ama demokrasiler ile ilgili daha öğrenmemiz gereken çok şey var. Demokrasi kaderimiz de geleceğimiz de olmak zorunda değil belki de. Ya da belki yanlış yerden soru sormaya başlıyoruz, belki demokrasi yerine yeni bir referansa ihtiyacımız var. Aslında demokrasileri çantada keklik görmeyip, sabırla büyütüp yeşertmek, geliştirmek, korumak, ileri safhalara taşımak ve bizden sonraki nesillere aktarmak bir sorumluluk, ve bu sorumluluk bizlere ait. Popülizm, demokrasi, güvenlik kavramlarının her biri bugün sıkça ve yaygın olarak kullandığımız kavramlar olarak gündelik sohbetlerimizin içine kadar girmiş durumda. Bu yaygın kullanımlarına rağmen her bir kavram, üzerine düşünmeye, tartışmaya ve değerlendirmeye tekrar tekrar olanak verecek derinlikte. Her bir tartışma bir diğerini açarken, farklı gibi görünen bu kavramların birbirleriyle kesiştikleri zeminler bulmak mümkün. Popülist liderlerin politikaları bütün siyaset yapma biçimlerini kendine çeken ya da kendinden uzaklaştıran eksenler yaratarak her ikisini de aynı anda besleyebiliyor. Popülist politikaya angaje olan liderler ve grupların yanında bu politikaya karşı mücadele eden kişiler ve kitleler de yok değil, ancak kimi zaman bu kitleler eleştirdiği bu siyaset biçiminin kurucu öznesi haline de gelebiliyor. Bunun karşısında tabandan gelen demokratikleşme talepleri ve popülist siyasetle beraber kurumsallaşan diğer politika yapma biçimleri, demokrasi anlayışımızı farklı yönlere çekebiliyor. Bu demokratikleşme talepleri kimi zaman olumlu karşılıklar alsa da, kimi zaman devletlerin güvenlik politikaları ile etkisizleştirilmeye ve bastırılmaya çalışılıyor. Güvenlik politikalarının alanı günümüz teknolojisi sebebiyle o kadar genişledi ki, bu politikanın nesnesi haline gelmemiş varlık ve alan bulmak neredeyse mümkün değil. Ulusaldan Küresele: Popülizm, Demokrasi, Güvenlik konferansımız bu alanların kendine özgülüklerini göz önünde bulundururken, aralarındaki kesişimleri de ortaya koyan pek çok değerli sunuma ev sahipliği yaptı. Konferansın düzenlenmesinde emeği geçen herkese, ve bu bildiri kitabında tam metinleri ve özetleri bulunan bütün katılımcılarımıza çok teşekkür ederiz. Publisher's Version

Demokrasiye geçiş süreçlerinin niyet edilmemiş sonuçları olabilir. Geçiş sürecinin biçimi, geçi sonrası yaşanacaklar üzerinde ciddi bir etkiye sahiptir. Bu makalede ‘Üçüncü Dalga Demokratikleşme’ süreçlerine dâhil ve birbirine benzer iki vaka olarak İspanya ve Türkiye incelenmektedir. Kritik dönemeçlerde yaşananları Croissant, Kuhn, Chambers ve Wolf (2010)’un temel çerçevesi ile değerlendirdikten sonra, geçiş sürecindeki asker-sivil ilişkilerinin yeni kurulan demokratik yapıyı açıklamak için anahtar olduğunu iddia ediyorum. Askerin geçiş sürecindeki kararlarda ne derece etkili olduğu siyasal rejimler üzerine ne ölçüde kalıcı etki bıraktığı ile doğru orantılı gözükmektedir. Bu vesile ile, küresel olarak demokrasinin düşüşte olduğu bir çağda, yeni kurulan demokrasileri daha iyi anlayabilmek için karşılaştırmalı ve tarihsel analizlerin önemine vurgu yapıyorum., Democratic transitions may have unintended consequences. Modes of transition exert significant influence on post-transition outcomes. Here, I focus on two most similar cases; Spain and Turkey, included in the ‘Third Wave of Democratization’. After an evaluation of critical junctures by using Croissant, Kuhn, Chambers and Wolf (2010)’s framework, I argue that civil-military relations during transitions are key to explain post-transitional outcomes. The extent to which military power was influential in transitional decision making creates a long-lasting impact for the political regimes. Hereby, I recall the importance of a comparative analysis of historical cases to develop an understanding of emerging democracies in an era of democratic decline.

Supplemental Material, pp-2017-0084-File003 for Staying active and focused? The effect of parliamentary performance on candidate renomination and promotion by Tevfik Murat Yildirim, Gülnur Kocapınar and Yüksel Alper Ecevit in Party Politics

Kitap, makale ve gazete arşivleri gibi ikinci el kaynaklara dayanan bu çalışmada, 1950-1965 arası yaşanan Türkiye-Mısır ilişkileri ve bununla bağlantılı dış politikayla ilgili konular irdelenmiştir. Amaç, tek parti iktidarıyla sonraki koalisyon hükümetlerinin icraatlarının karşılaştırılarak farklı hükümet sistemlerinin dış politikalarında istikrar ya da başarı ilkesini nasıl ve hangi ölçüde uygulayabildiklerinin anlaşılmasıdır. 1950-1960 yılları arasında tek parti iktidarının Mısır özelinde uyguladığı dış politikaların koalisyon hükümetleri ile karşılaştırılması sonucu istikrarsız olduğu saptanmış fakat bu istikrarsızlığın bir başarı getirip getirmediği sorusunu ayrıca ortaya çıkarmıştır. 1961-1965 yılları arası koalisyon hükümetleri ise kendisinden önceki hükümete yapılan askeri darbenin etkisinde kalarak pasif bir dış politika izlemiştir. Ülkede yaşanan bu olağanüstü gelişmeler doğrultusunda pasif bir politika izlemek zorunda kalan koalisyon hükümetleri dönemini, siyaset biliminde kabul edilmiş olan koalisyon hükümetleri yapısında değerlendirmek mümkün olamamış, dış politikada istikrarlı ya da istikrarsız bir politika izlediği yargısına varılamamıştır. Bu çalışmanın gerek Türkiye-Mısır ilişkilerine ilişkin çalışmalara, gerekse Türkiye'nin Ortadoğu politikasıyla ilgili yapılacak araştırmalara katkı sağlaması ümit edilmiştir. This thesis, carried out mainly by using secondary sources, such as books and articles and archival research, deals with the relations between Turkey and Egypt and related issues in foreign policy between 1950 and 1965. The aim of the thesis is to examine the outcome of the single party regime (1950-1960) and those of the following coalition governments (1961-1965) on foreign policy making and understand to what extent the different governmental systems realized stability and success when a specific bilateral relations are considered. Consequently, in the thesis, it is determined that the foreign policy of the single party government was quite unstable compared to that of the coalition governments between 1961 and 1965. But it is also arguable whether this stability brought any success regarding foreign policy. Influenced by the military coup executed against the previous government, the coalition governments between 1960 and 65 pursued a passive foreign policy. Therefore, the passive policies of the coalition governments, which were the result of extraordinary factors in Turkey, do not fit into the general models of coalition governments in political science. Therefore, it did not possible to judge whether the coalition governments pursued a stable or unstable policy between the period of 1961-1965. This thesis will hopefully contribute to the field of Turkish- Egyptian relations and the research on Turkey's Middle East policy. 104

Christian Davenport (2007a, 2007b) ve diğerlerinin devlet baskısı literatürü, otoriter rejimlerde siyasi baskıya odaklanırken demokratik enstrümanların kullanıldığı devletler gibi farklı siyasi sistem türlerini yeterince göz önünde bulundurmamıştır. Bu çalışma, İsrail vakasına odaklanarak `İsrail hükümetinin Arap-Filistin toplumunun siyasi eylemciliğine karşı uyguladığı devlet baskısını neden ve nasıl gerçekleştirdiği` sorusunu incelemektedir. Araştırmanın temel hipotezi, İsrail'in `demokratik` olarak tanımlanmış olmasına rağmen aynı zamanda (Yahudi) devleti olarak tanımlanmış olmasında saklı yapısal çelişki nedeniyle demokrasi uygulayamayacağı yargısına dayanmaktadır.Bu soruyu yanıtlamak için araştırma, iki Arap-Filistin siyasi hareketi olan Ulusal Demokratik Meclis -parlamenter hareket ve İslami hareketin kuzey kolu arasında karşılaştırmalı analiz gerçekleştirmiştir. Karşılaştırma yoluyla devlet tarafından iki tarafa karşı sergilenen baskıcı eylemlerde farklılıklar olup olmadığını anlamak hedeflemiştir. Araştırma, devlet baskısı ve Yahudi demokrasisi literatürünün taramasını da içeren nitel araştırma yöntemini kullanmıştır. Araştırma yöntemi uygulayarak ve kuramsal arka planı tartışarak İsrail'in İkinci İntifada'dan sonra farklı gözetim ve baskı çeşitleri kullanarak İslamcı Hareket ve NDA'yı baskıcı eylemlere maruz bıraktığı ve İsrail'deki Arap-Filistin toplumuna karşı baskının temel kaynağının İsrail'in tanımındaki Yahudilik bileşeni olduğu sonuçlarına varılmıştır. Ayrıca bu eylemlerin ardındaki motivasyonun kaynağının, İsrail tehdit olarak gördüğü Ulusal-Arap, Ulusal-Filistin ya da Ulusal-İslami esaslı iki hareketin siyasi eylemleri olduğu sonucuna varılmıştır.Anahtar Kelimeler: Devlet Baskısı, İsrail, İsrail'deki Filistinliler, İslami hareket, NDA. Literature on state repression, by Christian Davenport (2007a, 2007b) and others, focuses on political repression in authoritarian regimes, while different types of political systems have not received enough attention, for example. This study focuses on the case of Israel to examine `How/why state repression is implemented by the Israeli government concerning the Arab-Palestinian community's political activism`. The main hypothesis is that Israel, although defined as `democratic`, cannot implement democracy due to structural contradiction inherited in its definition of itself as a (Jewish) state.The research conducts comparative analysis between two Arab-Palestinian political movements, National Democratic Assembly - a parliamentary movement, (NDA) and the northern branch of the Islamic Movement (an extra-parliamentary movement). The comparison aims to uncover any differences in the repressive actions undertaken by the state against both organizations. In addition, this paper seeks to discover the main factors behind the repressive. This research uses the qualitative research method which includes a literature review of state repression and Jewish democracy. The paper concludes that Israel used repressive actions against The Islamic Movement and NDA after the second Intifada using different methods of surveillance and repression, while the Jewish component of Israel's definition is the main source of repression. In addition, the motives behind the state's actions stemmed from the political actions taken by the two movements on the basis of national-Arab, National-Palestinian or National-Islamic sentiments, in which Israel see as threat.Keywords: State Repression, Israel, Palestinians in Israel, Islamic Movement, NDA. 80

Mustafa Akıncı'nın 2015 yılında Kıbrıs Türk liderliğine seçilmesiyle birlikte, Kıbrıs sorununun çözümüne ilişkin yeniden olumlu bir hava ortaya çıkmıştır. Liderlerin anlaştıkları formülden bağımsız olarak, bulunacak bir çözüm Kıbrıs Rum ve Kıbrıs Türk toplumları tarafından 2004 yılında olduğu gibi ayrı ayrı referandumlarda onaylanmak zorunda olup, siyasi partilerin ve liderlerinin tutumu bir referandumun sonucunu etkileyecek parametreler arasındadır. Bu çalışma ana akım Kıbrıs Türk siyasi partilerinin Kıbrıs sorununa yaklaşımlarını anlamayı ve bu yaklaşımlar arasında önemli farklılıklar bulunup bulunmadığını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Çalışmada 2016 Kasım itibariyle KKTC Cumhuriyet Meclisi'nde temsil edilen partilerin tarihi ile Kıbrıs sorununa ilişkin geçmişteki ve günümüzdeki yaklaşımları incelenmiştir. Sayıları bir referandumun sonucunu etkileyecek kadar önemli olduğundan, KKTC vatandaşlığı elde etmiş Türkiyeli göçmenler ve siyasi davranışları hakkında da bilgi aktarılmaktadır. Buna ek olarak, Kıbrıs ve Kıbrıs sorununun tarihi hakkında kısaca bilgi verilmektedir. With the election of Mustafa Akıncı as the Turkish-Cypriot leader in 2015, a new positive atmosphere emerged for a solution to Cyprus problem. Whatever the leaders agree on, a solution formula will have to be approved by Greek and Turkish-Cypriots in separate referendums, as it was the case in 2004. The attitudes of political parties and their leaderships are among the parameters which will determine the outcome of a referendum. The purpose of this study is to explore mainstream Turkish-Cypriot political parties' approach to Cyprus problem and determine whether there are significant differences between them. In the study, history of mainstream political parties represented in the TRNC parliament as of November 2016 and details of their past and current opinions on a solution are explored. Since their number is significant enough to affect the result of a referendum, we also provide information on Turkish-immigrants who acquired TRNC citizenship and their political behaviours. Moreover, we give a short history of Cyprus and Cyprus conflict. 131

Avrupa Birliği, 1951 yılında temelleri atılmış, zaman içerisinde bütünleşme ve derinleşme sürecinden geçerek bugün 28 üyeye ulaşmış, ulus üstü bir yapı olarak karşımıza çıkmıştır. Birlik, dünyadaki küresel güçler arasında yerini alabilmek ve dünya siyaseti ile ekonomisinde söz sahibi olabilmek adına, kurumsal yapısı içerisinde ciddi değişikliklere giderek Ortak Dış ve Güvenlik Politikasını hayata geçirmiştir. Bu çalışmada, AB ve üyelerinin Orta Doğu'ya ilişkin dış politikası ile Arap Baharı süreci ve sonrasına yönelik yaklaşımlarının ne olduğu sorusuna cevap aranmıştır. 2010 yılında başlayıp Orta Doğu ve Kuzey Afrika coğrafyasında hızla yayılan Arap Baharında, Tunus, Mısır ve Libya örnekleri özelinde Birliğin izlediği ortak dış politika, söz konusu politikanın üyeler nezdindeki yansımaları ve ne ölçüde uygulanabildiği, ne kadar başarılı olduğu konularında önemli ipuçları sunulmaya çalışılmıştır. Bu çalışma ile Arap Baharında, AB'nin ODGP'sinin ne yönde değişim gösterdiği, söz konusu değişimin üyeler arasında uyum ve birliktelik sağlayıp sağlayamadığı analiz edilmiştir. Çalışmada AB'nin; ODGP'si, Orta Doğu'ya ilişkin geçmişten günümüze yürüttüğü dış politika ile Arap Baharı sürecine ilişkin politikası hakkında literatür taraması yapılmıştır. Bununla birlikte konuya ilişkin yayımlanan rapor, açıklama, bülten ve basın arşivleri taranarak gelişmeler saptanmıştır. Çalışmanın sonuç kısmında ise AB ve üyelerinin gerçek anlamda bir ODGP'ye sahip olup olmadığı, özellikle Orta Doğu bölgesi, Arap Baharı ve sonrasında yürütülmek istenilen 'ortak' dış politikanın nasıl uygulandığı, bu konuda AB ile üyeleri arasında yaşanan farklılıkların neler olduğu hususlarında değerlendirmeler yapılmıştır. The European Union (EU) was founded in 1951 and through the process of integration and deepening, it has reached 28 members today and it has emerged as a supranational structure. In order to be able to take place among the global powers in the world and to have a say in world politics and economy, the Union has gone through serious changes in its institutional structure and has created the Common Foreign and Security Policy (CFSP). In this study, the answer was asked about the EU and its members' foreign policy on the Middle East and their approach towards the Arab Spring and its aftermath. The Arab Spring, which has been spreading rapidly in the Middle East and North Africa starting from 2010, has tried to provide important clues about the common foreign policy followed by the Union in Tunisia, Egypt and Libya examples, how these politics are reflected to the members and to what extent they are implemented and how successful they are. In this study, it is analyzed that in the Arab Spring, the EU's CFSP is changing in which direction, and the change does provide harmony and unity between the members or not. In the study, conducted a literature review on the CFSP, foreign policy from the past to present in relation to the Middle East and Arab Spring process. In addition, the reports, descriptions, bulletin and press archives related to the subject were searched and improvements were identified. In the conclusion of the study, it was evaluated whether the EU and its members had a real CSGP, especially the Middle East area, the Arab Spring and how the 'common' foreign policy to be implemented afterwards was applied and the differences between the EU and its members. 148

Tez araştırmasının ana konusu Orta Asya kıtasında yeni bir koalisyon oluşumununetkilerinden ve dünyada nasıl bir yankı yaratmasından esinlenerek yazılmıştır. OrtaAsya'nın siyasetçiler için yeni bilim dalı olmasının ana sebebi yalnız jeopolitik önemtaşıması değil, büyük güçler tarafından bu bölgede yeni enerji kaynaklarınınbulunmasıyla ilgilidir. Bir çok siyasetçiler Rusya'nın Orta Asya kıtasında eski gücünükayıp ettğini savunurken, diğer siyasetçilerse hala Rusya'nın bölgede dominant roloynadığını savunuyor. Tez konusunda Çinin ve Amerika'nın Orta Asya doğalzenginliklerinden faydalanma peşinde olduğundan da bahis ediliyor. Konuda koalisyonoluşumunun ana etkenleri uluslararası organizasyonlar, boru hatları ve yurt dışı ilişkileriolarak gösterilmiştir.CADGAT araştırmasının sonuçları gösteriyor ki Orta Doğuda koalisyon oluşumu çeşitliorganizasyonlar, liderlerin ülkeşere ziyaretlerindenve konsolosluk aktivitesi sonucundagerçekleşmeye başlamıştır. Tezde literatür taramasıyla araştırma sonucunun özleştiğisonucuna vararak Orta Asya ülkelerinde doğal zenginliklerin önem taşıdığından bahisediliyor. Sonuç olarak bu ülkelerin jeopolitik önem taşımasının en önemli faktörü doğalzenginliklerinin olmasıyla sonlandırılıyor. The research thesis claims to identify Central Asian alliance formation in the worldarena. The study is important because of the geopolitical importance and naturalresource abundance, which led to competition world powers in the region. Mostscholars criticize Russia lost power in Central Asia, while some other scholars stilladvocate that Russia is a major dominant power in the region. Thesis illustrated Chinesepower strategy based on natural resources, and US military presence importance in theregion. Moreover, thesis illustrates alliance formation by using regional andinternational organizations, pipelines, and networks in the region.According to CADGAT analyzing team, findings shows that Central Asian allianceformation based on creation of organizations, visits of the leaders and embassiespractices in the region. Following analyzing shows that it is similar to the literatureview of the research study. Another important finding was the purpose of internationalbased on abundance of natural resource in Central Asian region. Consequently, thisstudy basically illustrates alliance formation in the region based on natural resource ofthe Central Asia. 56

Bu çalışmada, başkanlık sistemi ve Türkiye'de bu sistemin uygulanabilirliği incelenmektedir. Çalışmanın ilk bölümünde genel olarak hükümet sistemleri incelenmekte, daha sonra ise başkanlık sistemi ve başkanlık sistemiyle ilgili çeşitli yaklaşımlar üzerinde durulmaktadır. İkinci bölümde, demokrasinin sürdürülebilirliğinde önemli bir unsur olan siyasal kültürün tanımı yapılmış, siyasal kültürün demokrasi ve dinle bağlantısı üzerinde durulmuştur, Türkiye'nin siyasal kültürü incelenmiştir. Üçüncü bölümde; Türkiye ile benzer şekilde, İslami kültür etkisi altında olan ülkelerde başkanlık sistemine sahip ülkelerin, Türkiye ile durumları karşılaştırılmıştır. Son bölümde ise İslami kültür etkisi altında olan ülkelerin, dünya ülkeleri içindeki durumunun görülebilmesi açısından, Systemic Peace Polity 4 2014 ve Freedom House 2016 Raporlarından yararlanılarak, bütün ülkelerin demokrasi ve özgürlük statüleri incelenmiştir. Çalışmada, literatür taraması ve karşılaştırma tekniklerinden yararlanılmıştır. Konu ile ilgili; çeşitli araştırmacılar ve akademisyenler tarafından yapılan incelemeler, çeşitli makale, kitap, gazeteler ve resmi araştırma verileri kaynak olarak kullanılmıştır. In this study, presidential system and the applicability of presidential system in Turkey is examined. The first part of this study, government systems are examined in general and then focuses on the presidential system and the various approaches about the presidential system. In the second section, the definition of Political culture, which is an important element in the sustainability of Democracy, is reviewed. Moreover, the connection of Political culture, Democracy and religion is analysed and then the Political culture of Turkey is also examined. In the third part, situations of countries with presidential system, which are under the influence of Islamic Culture, are compared with Turkey. In the last chapter, status of freedom and Democracy of all the countries are examined with using the Systemic Peace Polity 4 2014 and Freedom House 2016 Reports. In this study, a literature review and comparison techniques were used. Reviews made by various researchers and academicians on the subject, various articles, books, newspapers and survey reports was used as a source. 178

Bu çalışmada, havayolu taşımacılığının gelişmekte olan ülkelere kaymasının politik ve ekonomik sebepleri tartışılmıştır. Dünya Bankası'nın havayolu ile taşınan yolcu ve kargo verileri incelendiğinde 2000 yılı sonrası belirgin biçimde Asya ve Körfez ülkelerinin küresel pazardaki paylarını artırdığı, buna karşın Avrupa ülkeleri ve diğer gelişmiş ekonomilerinin pazar paylarında daralma olduğu görülmektedir. Bu durum ülkelerin makroekonomik verilerindeki değişim ve uluslararası ticaret hareketliliğindeki değişimden kaynaklanmaktadır. Asya ve Körfez ülkeleri başta olmak üzere gelişmekte olan ekonomilerdeki hareketlilik ve buna bağlı küresel sisteme entegre olma çabaları havayolu taşımacılığına yeni bir boyut kazandırmıştır. Dünya ticareti Asya kıtasına doğru yön değiştirirken havayolu pazarı da merkez değiştirmekte bu da transit yolcu ve kargo pazarının doğuya kaymasına sebep olmaktadır. Gelişmekte olan ekonomilerde ülke içi talebin de artması ile havayolu taşımacılığı kullanımı belirgin biçimde artmıştır. Gelişmekte olan ekonomilerin yüksek nüfus artışı ve şehirleşme oranları havayoluna talebi doğrudan etkilemektedir. Ekonomik ve demografik göstergelerin yanında havayolu taşımacılığı, aktif bir diplomasi ve yumuşak güç unsuru olarak da ülkelerin gündemine girmiştir. Çalışma temel olarak dört bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde bölgesel olarak havayolu tarihçesi incelenmiş ve havayolu taşımacılığının geldiği nokta gözlenmiştir. Sektörün doğrudan ekonomik katkısının yanında, turizm başta olmak üzere diğer sektörlere katalizör etkisi oluşturması, ikinci bölümde yer almaktadır. Üçüncü bölümde bu kez sektörün sosyal ve politik katma değeri incelenirken; son bölümde de değişimi etkileyen faktörler, ekonomik, sosyolojik ve politik olmak üzere üç başlıkta analiz edilmiştir. Bölüm sonunda ise belirlenen bağımsız değişkenlerin havayolu talebine etkisi panel veri modeli ile analiz edilmiştir. The economic and political reasons behind the increasing market share of aviation sector in emerging markets are argued in this study. According to World Bank's data regarding number of carried air passenger and cargo, it can be easily observed that, there has been a significant increase in market share of Asian and Gulf countries; whereas the market share of developed countries like European have been decreased since 2000. This situation originates from the change in macroeconomic parameters and international trade patterns. In developing countries, especially Asian and Gulf countries, increasing economic activities and accordingly the motivation of integration with global system brought a new dimension into the sector. While the world trade activities are moving toward Asia, air traffic center of gravity has been also shifted eastward which causes shift in the market of transit passenger and cargo to the same direction. The increasing domestic demand of aviation in emerging economies is another reason of this movement. The rate of population growth and urbanization has a direct influence on the demand of air transportation. In addition to economic and demographic indicators; air transportation is an important political instrument in terms of proactive diplomacy and soft power of countries. There are four chapters in this research. In the first chapter, history of air transportation and final picture of this sector are analyzed. In addition to direct economic contribution of this sector, catalyzing role of air transportation on other sectors like tourism is the main topic of second chapter. In the third chapter, social and political benefits of aviation is examined; while in the following part, the factors affecting the shift at issue are examined in economic, politic and demographic context. At the end of last chapter, the effect of selected independent variables on the demand of air transportation is analyzed with panel data. 81