Search

Proliferative glomerulonephritis with monoclonal immunoglobulin deposits is defined as membranoproliferative glomerulonephritis like injury with monotypic Ig deposits restricted to a single light chain isotype.

Introduction. Acute kidney injury (AKI) is an important life-threatening complication in patients hospitalized in intensive care units (ICU). This study was conducted to determine the incidence of AKI in the medical intensive care unit of a tertiary university hospital and to compare the predictive performance of three different AKI criteria (RIFLE, AKIN, and KDIGO) for in-hospital mortality.

Gebeliğin hipertansif hastalıkları; gestasyonel hipertansiyon, kronik hipertansiyon, preeklampsi ve süperempoze preeklampsi durumlardır. Bu hastalıkların hem anne hem de fetüs üzerine olumsuz etkileri vardır. Bu nedenle olguların tanı, tedavi ve takibi titizlikle yapılmalıdır. Özelikle preeklampsi, gebeliğin en çok korkulan komplikasyonlarındandır. Preeklampsinin erken tanı alması ve yakın takibi oluşabilecek komplikasyonları ve şiddetini azaltabilmektedir. Bu nedenle pek çok çalışma denenmekte, ancak çoğu çalışmanın yüksek maliyet ve entegre laboratuvar sistemlerini gerektirdiği görülmektedir. Bu çalışmada gebelerin demografik ve laboratuvar parametrelerini değerlendirerek preeklampsi ve komplikasyonları açısından erken tanı için kullanılabilecek basit, kolay ulaşılabilir ve uygulanabilir parametreleri saptaması amaçlandı. Çalışmamıza Ocak 2014- Aralık 2019 tarihleri arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği'nde doğum yapmış preeklampsi, eklampsi, süperempoze preeklampsi, HELLP sendromu tanıları konulmuş olan toplam 174 gebe alındı. Olguların 18 tanesi çoğul gebelik nedeniyle, 34 tanesi de dışlama kriterleri nedeniyle çalışmadan çıkarıldı. Toplam 122 hasta çalışmaya alınmıştır. Bu gebelerin demografik özellikleri ve sistemik inflamatuvar belirteçleri retrospektif olarak değerlendirildi. Çalışmamızda elde edilen sonuçlar; • Erken başlangıçlı preeklampside, geç başlangıçlı preeklampsiye oranla daha sık olumsuz fetal komplikasyon izlenmiştir. • Düşük doğum ağırlığı ile doğmuş annelerde erken başlangıçlı preeklampsi riski, HELLP Sendromu ve trombositopeni görülme sıklığı istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde daha yüksek bulunmuştur. • Konsepsiyon mevsimi özellikle kış ve sonbahar mevsimi olanlarda erken başlangıçlı preeklampsi açısından daha riskli bulunmuştur. • Şiddetli preeklampsi grubunda daha yüksek proteinüri saptanmış olup, artan proteinüri miktarında daha sık olumsuz fetal komplikasyonlar görülmüştür. • Sistemik inflamatuvar belirteçler preeklampsi başlangıç zamanını ve preeklampsi şiddetini belirlemede anlamlı bulunmamıştır. Gestational hypertension, chronic hypertension, preeclampsia and superemposed preeclampsia are hypertensive disorders of pregnancy. These disorders have unfavorable effects on both mother and fetüs. Hence, diagnosis, treatment and follow-up should be done rigorously in these cases. Especially, preeclampsia is one of the most important complications of pregnancy. So, early diagnosis and close follow-up of preeclampsia can reduce complications and severity of the disease. For this purpose, several studies are tried, but most of these seem to require high cost and integrated laboratory systems. In this study, it was aimed to evaluate the demographic and laboratory parameters of pregnant women to determine simple, easy acceptable and applicable parameters that may be useful for early diagnosis in terms of preeclampsia and complications. A total of 174 pregnant women who were diagnosed with preeclampsia, eclampsia, superimposed preeclampsia, HELLP syndrome who delivered at Gazi University Faculty of Medicine Hospital Gynecology and Obstetrics Clinic between January 2014 and December 2019 were evaluated. Of these, 18 cases were excluded from the study because of multiple pregnancy and 34 of them due to exclusion criteria. A total of 122 patients were included in the study. Demographic features and systemic inflammatory markers of these pregnant women were evaluated retrospectively. The results of this study; • In early-onset preeclampsia, poor fetal complications were observed more frequently than late-onset preeclampsia. • The frequency of early-onset preeclampsia, HELLP Syndrome and thrombocytopenia were found to be statistically significantly higher in mothers born with low birth weight. • The conception season was found to be more risky in terms of early-onset preeclampsia, especially in those with winter and autumn seasons. • In the severe preeclampsia group, higher proteinuria was detected and poor fetal complications were observed more frequently in the increased amount of proteinuria. • Systemic inflammatory markers were not significant in determining preeclampsia onset time and severity of preeclampsia.

Fokal segmental glomerüloskleroz (FSGS) en sık görülen glomerülonefritlerden bir tanesidir. Hastaların yaklaşık %50’sinde ortalama 10 yılda son dönem böbrek yetmezliği gelişmektedir. Tedavi edilmediğinde spontan remisyon oranı %5-15 civarındadır. Kortikosteroid tedavisi alan hastaların yaklaşık %50-%70’inde tam veya kısmi yanıt alınmaktadır.Çalışmamız Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Nefroloji Bilim Dalında 2008-2018 yılları arasında böbrek biyopsileri ile fokal segmental glomerüloskleroz tanısı almış hastaları kapsayan tek merkezli retrospektif kohort çalışmasıdır.Merkezimizde belirtilen yıllar arasında böbrek biyopsileri ile FSGS tanısı alan 185 hasta değerlendirmeye alındı. 185 hastadan; 125 hastada (%67,6) NOS varyantı, 21 hastada (%11,4) sellüler varyant, 23 hastada (%12,4) kollapsing varyant, 8 hastada (%4,3) tip lezyonu ve 8 hastada (%4,3) perihiler varyant olduğu görüldü. Histolojik tiplerin görülme oranları literatür verileri ile benzerdi. Verileri tam olan ve hastanemizde rutin izlemde olan 57 hasta tedavi yanıtı ve prognostik belirteçler açısından değerlendirildi. Takip eden klinisyenler tarafından 57 hastanın; 41’i primer FSGS, 16’sı sekonder FSGS kabul edilerek takip edilmişti. Bu iki grup karşılaştırıldığında; primer FSGS grubuna göre, sekonder FSGS grubunun daha ileri yaşta tanı aldığı, tanı sırasında saptanan 24 saatlik idrar protein miktarının daha düşük olduğu, VKİ ortalamasının daha yüksek olduğu ve tanı anındaki serum albümin düzeyinin daha yüksek olduğu görüldü. Ayrıca primer FSGS’de nefrotik sendrom ön planda iken, sekonder FSGS nefrotik olmayan klinik tablo ile kendini göstermişti. Primer FSGS tanılı hastalarda kortikosteroid tedavisine yanıt oranı %69,2 olarak bulundu ve literatür verileri ile benzerdi. Primer FSGS tanılı hastalarda tedavi yanıtı olan ve olmayan iki grup arasındaki temel farklar; tedavi yanıtsız grupta daha yüksek proteinüri miktarı ve daha düşük hemoglobin düzeyi olarak gözlendi. Çalışmamızda; proteinürinin şiddeti ve anemi varlığı FSGS tedavi direnci açısından olası risk faktörleri olarak saptandı. Focal segmental glomerulosclerosis is one of the most common glomerulonephrites. Approximately, %50 of patients progress to end-stage renal disease averagely within ten years. Spontaneous remission rate is about 5-15 % without treatment. About 50-70 % of patients on corticosteroid treatment reach complete or partial remission.Our study is a single centered, retrospective cohort composed of the patients diagnosed FSGS within years 2008-2018 in Gazi University Faculty of Medicine Nephrology Department.Between the years mentioned in our center, 185 patients diagnosed as FSGS with renal biopsy were evaluated. From 185 patients; NOS variant in 125 patients (67.6%), cellular variant in 21 patients (11.4%), collapsing variant in 23 patients (12.4%), type lesion in 8 patients (4.3%) and perihilar variant (%4,3) in 8 patients were seen. The rates of histological types were similar to the literature data. Fifty seven patients with complete data and routine follow-up in our hospital were evaluated for treatment response and prognostic markers. Among the 57 patients, 41 were diagnosed and followed up as primary FSGS, and 16 were diagnosed and followed up as secondary FSGS. When these two groups were compared; according to the primary FSGS group, the patients with secondary FSGS group were diagnosed at an older age, and the 24-hour urine protein levels were lower at the time of diagnosis, the higher BMI and serum albumin levels were also seen in these patients at diagnosis. Additionally, while nephrotic syndrome was in the forefront at primary FSGS, secondary FSGS showed itself with a non-nephrotic clinical picture. The rate of response to corticosteroid treatment in patients with primary FSGS was 69.2%, that is similar to the literature data. When two groups with and without response to initial therapy were compared; in the group not responding to the treatment, the amount of 24 hours urine protein was higher at the time of diagnosis and hemoglobin values were lower. In our research; severity of proteinuria and the presence of anemia were found to be possible risk factors in terms of FSGS treatment resistance

Aim:Nutritional deficiencies and metabolic syndrome (MS) is challenge in chronic kidney disease patients with peritoneal dialysis(PD). This study was planned in order to assess the nutritional status and metabolic syndrome in PD patients. Methods:This study was performed on clinically stable patients that were undergoing PD therapy. Energy and nutrient intakes were determined with consequently three days dietary record. The statement of MS was identified according to MS criteria adopted for PD patients. Results:The prevalence of MS was found 64.3%. The mean duration of PD in with-MS(35.4±25.23mo.) was lower than without-MS(44.3±30.99mo.) (p>0.05). Patients with MS had significantly greater systolic/diastolic blood pressure and lower high-density-lypoprotein cholesterol levels (HDL-C) (p, Amaç: Beslenme yetersizlikleri ve metabolik sendrom (MS), peritoneal diyaliz (PD) alan, kronik böbrek hastalarında ciddi sorunlardır. Bu çalışma PD hastalarında beslenme ve metabolik sendromu durumunu değerlendirmek amacıyla planlanmış ve yürütülmştür. Yöntem: Bu çalışma, PD tedavisi gören klinik olarak stabil hastalar üzerinde gerçekleştirildi. Enerji ve besin öğesi alımları ardışık üç günlük besin tüketim kaydı alınarak belirlendi. MS durumu, PD hastaları için uyarlanan MS kriterlerine göre tanımlandı. Bulgular: MS prevelansı %64.3 bulundu. Ortalama PD süresi MS'li hastalarda (35.4 ± 25.23 ay), MS olmayanlardan (44.3 ± 30.99 ay) daha kısaydı (p> 0.05). MS hastalarında sistolik / diyastolik kan basıncı ve HDL-C düzeyleri anlamlı derecede daha yüksekti (p

Aim: Nutritional deficiencies and metabolic syndrome ( MS) is challenge in chronic kidney disease patients with peritoneal dialysis(PD). This study was planned in order to assess the nutritional status and metabolic syndrome in PD patients. Methods: This study was performed on clinically stable patients that were undergoing PD therapy. Energy and nutrient intakes were determined with consequently three days dietary record. The statement of MS was identified according to MS criteria adopted for PD patients. Results: The prevalence of MS was found 64.3%. The mean duration of PD in with-MS(35.4 +/- 25.23mo.) was lower than without- MS(44.3 +/- 30.99mo.) (p> 0.05). Patients with MS had significantly greater systolic/ diastolic blood pressure and lower high- density- lypoprotein cholesterol levels (HDL-C) ( p< 0.05). According to the body mass index (BMI), the 83.3% of patients' with- MS and 30% without- MS were found overweight and body fat mass was significant higher in patients with- MS(p< 0.05). The mean daily protein intakes per kilograms of body weight determined lower with- MS patients (0.8 +/- 0.25g/kg) than without- MS (0.9 +/- 0.29 g/kg). Conclusion: The prevalence of MS is remarkably high. The daily dietary energy and protein intakes were found under the recommended levels. Inadequate energy and protein intake increase loss of muscle mass and also excessive energy intake leads to obesity. Monitoring of nutritional status of PD patients is important both in prevention and progression of MS., Amaç: Beslenme yetersizlikleri ve metabolik sendrom (MS), peritoneal diyaliz (PD) alan, kronik böbrek hastalarında ciddi sorunlardır. Bu çalışma PD hastalarında beslenme ve metabolik sendromu durumunu değerlendirmek amacıyla planlanmış ve yürütülmştür. Yöntem: Bu çalışma, PD tedavisi gören klinik olarak stabil hastalar üzerinde gerçekleştirildi. Enerji ve besin öğesi alımları ardışık üç günlük besin tüketim kaydı alınarak belirlendi. MS durumu, PD hastaları için uyarlanan MS kriterlerine göre tanımlandı. Bulgular: MS prevelansı %64.3 bulundu. Ortalama PD süresi MS'li hastalarda (35.4 ± 25.23 ay), MS olmayanlardan (44.3 ± 30.99 ay) daha kısaydı (p> 0.05). MS hastalarında sistolik / diyastolik kan basıncı ve HDL-C düzeyleri anlamlı derecede daha yüksekti (p

Membranöz nefropati, yetişkinlerde nefrotik sendromun en sık rastlanan sebeplerinden birisi olup, hastalarının üçte birinde spontan remisyon gözlenirken, uzun dönemde (5-15 yıl içinde) hastaların %40 -50'sinde son dönem böbrek yetmezliği gelişir. Membranöz nefropati sıklıkla idiyopatik(%75) olmakla beraber, vakaların %25'inde ise malignensi, enfeksiyonlar, ilaçlar, romatolojik bozukluklara ikincil gelişebilmektedir. Çalışmamıza Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Nefroloji Bilim Dalında 2008 ile 2015 yılları arasındaki sürede böbrek biyopsileri ile tanı alan araştırmaya dahil edilme kriterlerini taşıyan 74 membranöz nefropati hastası dahil edildi. Hastaların 40'ı erkek(%54,1), 34'ü ise kadın(%45,9) olup, erkek/kadın oranı 1,2 olarak bulundu. Hastaların yaşları 23-75 arasında olup, yaş ortalaması 47,6±14 olarak bulundu. Vakaların 60'ı(%81) birincil membranöz nefropati, 14'ü(%19) ise ikincil membranöz nefropati olarak değerlendirmiş olup, ikincil nedenler arasında 8 hastada(%57) malignite saptanmış, literatürün aksine hematolojik maligniteler daha sık görülmüştür. KDIGO kılavuzunda da belirtildiği gibi orta ve yüksek risk grubu hastalara immünsüpresif tedavi verilmiş, düşük risk grubundaki hastalar sadece konservatif tedavi ile takip edilmiş olup, toplam 74 hastanın 56'sında(%75,7) literatürle benzer oranlarda remisyon sağlanmıştır. İmmünsüpresif tedavi olarak kortikosteroid ve siklosporin kullanımının etkin olduğu görülmekte olup, dirençli vakalarda rituksimab tercih edilebilir. Hastaların ortalama immünsüpresif tedavi alma süreleri 12±6 ay olup, tüm hastaların ortalama takip süresi 4±2 yıldır. Kadın cinsiyet, genç yaş, başlangıçta düşük serum kreatinin değerleri, başlangıçta yüksek glomerüler filtrasyon hızı, başlangıçta düşük proteinüri düzeyleri literatürle benzer olarak iyi prognostik faktörler olarak değerlendirilmiştir. Membranous nephropathy is one of the most frequent causes of nephrotic syndrome in adults. One-third of patients with spontaneous remission was observed. In the long term (within 5-15 years) in 40-50 % of patients will develop end-stage renal failure. Membranous nephropathy is often idiopathic (75%). In 25% of cases it may develop secondary to malignancies, infections, drugs and rheumatic disorders. Our study was conducted at the Gazi University Faculty of Medicine, Department of Internal Medicine, Department of Nephrology. Seventy four membranous nephropathy patients who were diagnosed between 2008 and 2015 were included in the study. Fourty patients were male (54.1%) and 34 patients were female (45.9%). The male / female rate was 1,2. The patients were between 23-75 years of age and the average age was found 47.6 ± 14. Sixty cases (81%) were considered as primary membranous nephropathy and fourteen of them (19%) were considered as secondary membranous nephropathy. Eight patients (57%) in the secondary causes were malignant. Unlike literature, hematologic malignancies were found more frequently. In moderate and high risk group, immunosuppressive treatments were given to patients as specified in KDIGO guide. Patients in the low risk group received only conservative treatments. Fifty six of patients (75.7%) had similar remission rates in the literature. Use of corticosteroids and cyclosporine as immunosuppressive therapy is effective, but rituximab can be preferred in resistant cases. The average duration of the patients receiving immunosuppressive therapy was 12 ± 6 months and mean of follow-up period of patients was 4 ± 2 years. Female sexuality, young age, low serum creatinine levels, increased glomerular filtration rate, low proteinuria levels were evaluated as good prognostic factors which is corresponded with literature.