Search

Introduction: The present paper was aimed at indicating and discussing the possible problems related to inhaler devices by considering the knowledge and practices of the physicians regarding the inhalation therapies. Materials and Methods: The present study is a prospective, cross-sectional survey carried out by Turkish Respiratory Society Inhalation Therapy Group between February 2010 and February 2011 with a participation of ten individual centres. Seven inhaler devices that were available on the market in the country were assessed. The data on the problems that 684 clinicians actively attending patients with respiratory disorders experienced in daily clinical practice or their evaluations of their patients were obtained through the questionnaire. Results: The respondents, most of whom were pulmonologist (37.5%), and pediatrist (38.1%), had been, on average, 11.6 years in profession. The source of information on inhalers and administration techniques were reported to be mainly the internet and patient leaflets. Of the participants only 18.5% reported to have had adequate knowledge of inhaler devices and proper administration techniques. Most of the participants stated that they themselves provided the instructions of administration and that the method was often verbal explanation. The physicians believed that although approximately 60% of the patients used the drug correctly, 40.7% made critical mistakes to have adverse effects on the therapeutic outcome. The most important criteria on which the physians lay greater emphasis in choosing the inhaler devices were the physical capability, skills and age of the patients. Conclusion: The awareness of proper use of inhaler devices is a fundamental prerequisite for effective inhalation therapy has been improved in physicians. The results of the present study have shown that more effort is required for professional training. Assisting the physicans with medical personnel for training of the patients and educational motivation are required., Giriş: Bu yazıda, hekimlerin inhaler tedavi konusundaki bilgi düzeyleri ve günlük pratiklerini göz önünde bulundurarak bu tedavilerle ilgili olası problemlerin değerlendirilmesi ve tartışılması amaçlandı. Materyal ve Metod: Bu çalışma, Türkiye Solunum Araştırmaları Derneği (TUSAD) İnhalasyon Tedavileri Çalışma Grubu (INTEDA) tarafından Şubat 2010-Şubat 2011 tarihleri arasında 10 ayrı merkezin katılımıyla yürütülen prospektif, kesitsel bir anket çalışmasıdır. Bu çalışmada, ülkemizde çalışmanın yapıldığı dönemde piyasada bulunan yedi ayrı cihaz değerlendirildi. Aktif olarak solunum yolu hastalarıyla ilgilenen 684 hekimin günlük pratikte karşılaştıkları sorunlar ya da hastaları ile ilgili görüşleri anket yoluyla elde edildi. Bulgular: Çoğunluğunu göğüs hastalıkları uzmanları (%37.5) ve pediatristlerin (%38.1) oluşturduğu katılımcılar ortalama 11.6 7.9 yıldır hekimlik yapıyordu. Hekimlerin inhalasyon cihazları ve uygulama teknikleri konusunda bilgi kaynağı başlıca internet ve ilaç broşürleri olarak bildirilmişti. Katılımcıların yalnızca %18.5'i inhaler cihazlarla ilgili bilgilerini yeterli buluyordu ve uygulama tekniklerini yeterince biliyordu. Katılımcıların çoğunluğu ilaç uygulaması konusunda hastalarına kendilerinin bilgi verdiğini ve bu eğitimin sıklıkla sözlü talimatlar şeklinde olduğunu bildirdiler. Hekimler, hastaların yaklaşık %60'ının ilacını doğru kullandığını düşünüyorken, %40.7'sinin tedavi sonuçlarını olumsuz olarak etkileyebilecek kritik hatalar yaptığına inanıyordu. Hekimlerin inhaler cihaz seçiminde göz önünde bulundurduğu en önemli kriterler, fiziksel yeterliliği, cihaz kullanma becerisi ve hastanın yaşı olarak bildirildi. Sonuç: Etkin inhaler için temel ön koşul olan inhaler cihazların uygun kullanımına ilişkin hekimlerin farkındalığı artmıştır. Bu çalışmanın sonuçları profesyonel bir hasta eğitimi için daha fazla girişimin gerekli olduğunu gösterdi. Hasta eğitiminde hekimlere yardımcı sağlık çalışanlarının destek olması ve hasta eğitimi için hekimleri motive edecek girişimlere ihtiyaç vardır.

Alerjik rinit, nasal mukozanın IgE aracılığıyla oluşan hapşırık burunda kaşıntı, akıntı ve tıkanıklık ile karakterize enflamatuvar bir hastalığıdır. Yıl boyu alerjik rinite ev tozu akarları, hamamböceği, küf mantar sporları ve ev hayvanlarından kaynaklanan alerjenler gibi iç ortam alerjenlerinin neden olduğu kabul edilmektedir. Özellikle genetik olarak yatkın kişilerin iç ortamda kronik olarak alerjenlere maruz kalması genellikle alerjik bir hastalığın gelişimi ile sonlanır. Tanı deri testleri ve serum spesifik IgE bakılarak konulmaktadır. Deri testleri ve serum spesifik IgE negatif olmasına rağmen alerjik rinit semptomları görülen hastalarda mukozaya lokalize alerjiden bahsedilmektedir. Bu konuda yapılan çalışmalarda nasal provokasyon sonrasında nasal mukozada lokal IgE sentezinin artığı gösterilmiştir. Sistemik yanıt oluşmadan mukozaya lokalize bir yanıt oluşmaktadır.Çalışmamızda nonalerjik rinit olarak kabul edilen 65 hastaya ev tozu D pteronyssinus ile nasal provokasyon yapılmış ve 8 hastada deri testleri ve serum spesifik IgE negatif olmasına rağmen nasal provokasyon sonrasında rinit semptomları oluşmuştur ve rinomanometride en az % 40' lık bir düşüş saptanmış.D pteronyssinus ile nasal provokasyon pozitif saptanan hastalar nonalerjik diğer hastalardan farklı bir grubu oluşturduğu düşünülmektedir. Tedavileri ve daha sonraki klinik izlemleri nonalerjik rinitli hastalar açısından yol gösterici olacaktır. Allergic rhinitis is a disease stemming from IgE-induced mucosal inflammation characterized by sneezing, rhinorrhea, nasal intching and blocking. Indoor allergens originated from house dust mites, cockroaches, molds and animals are known to cause perennial allergic rhinitis. Chronic stimulation with indoor allergens may trigger an allergic reaction in subjects genetically prone to develop allergic inflammation. Skin prick tests and specific IgE measurements are used in making the diagnosisAllergy localized to the mucosa has been implicated in patients present allergic rhinitis symptoms in the absence of a positive skin prick test and specific IgE test results. Increased local IgE production has been reported following nasal provocation test in recent studies. This kind of reaction can be explained by an isolated local response to an allergen in the absence of systemic response.In this study 65 patients diagnosed with non-allergic rhinitis in view of negatif skin prick test and specific IgE responses have been performed nasal provocation tests with D pteronyssinus and 8 of them developed rhinitis symptoms in conjunction with 40% decrease in rhinomanometry. Patients with positive nasal provocation test to D pteronyssinus are considered to present a different group than other non-allergic patients. Treatment and clinical observation of this kind of patients may provide to gain insight in management of the subjects labeled as non-allergic. 44

VII. ÖZET Alerjik rinit, nazal mukozanın IgE aracılığıyla gelişen enflamatuvar bir hastalığıdır. Başlıca semptomları; burun akıntısı, burun tıkanıklığı, hapşırma ve burunda kaşıntıdır. Alerjik rinit tüm dünyada oldukça yaygın görülen bir hastalıktır. Hayatı tehdit eden bir hastalık olmamakla birlikte yaşam kalitesini bozması, okul ve iş devamını olumsuz etkilemesi açısından önem taşımaktadır. Son yıllarda alerjik enflamasyonun tek bir hedef organı değil, tüm solunum sistemini içine alan bir klinik tablo şeklinde seyrettiği görüşü giderek yaygınlık kazanmakta ve ` birleşik hava yolları` kavramı kabul görmektedir. Alerjik rinitin en klasik sınıflaması; mevsimsel, yıl boyu ve mesleksel rinit olarak bilinmektedir. Mevsimsel ve yıl boyu ayırımı alerjene maruz kalınan zaman dilimi esas alınarak yapılan bir sınıflandırmadır. MAR, polenler ve mantar sporları gibi dış ortam alerjenlerinin, yıl boyu alerjik rinite ise ev tozu akarları, hamamböceği, küf mantar sporları ve ev hayvanlarından kaynaklanan alerjenler gibi iç ortam alerjenlerinin neden olduğu kabul edilmektedir. Polenlerin alerjiye neden olabilmesi için çevrede yaygın olarak bulunmalı, konsantrasyonu çok olmalı, çapları 35 mikrondan küçük, kuru, ve yuvarlak biçimde olmalı, rüzgarlarla uzak mesafelere taşınabilmeli, antijenik gücünün fazla.olması gereklidir. Genetik faktörler, hava kirliliği, sigara, ve viral enfeksiyonlar gibi birçok ekstrensek faktör bu alerjenlerin immun sistem tarafından tanınmasına katkıda bulunur. Hava kirliliğinin giderek artması, sigara içilmesi, ozon, sülfür ve azot oksitlerin solunum yolu epitelinde yaptığı hasarlar daha çok alerjenin immün sistemle karşılaşmasına neden olmaktadır. Alerjik rinit tanısından deri prick testi büyük önem taşımaktadır. Fakat kesin tanı koymada tek başına yeterli değildir, özellikle çok sayıda alerjene karşı cilt testi pozitifliği gösteren kişinin hastalığında hangi alerjenin rol alıp almadığı göstermek için o polenin ekstratı ile NPT yapılması uygun olur. Akdeniz havzasında yaygın olarak bulunan Cupresseceae türü ağaçların polenlerine karşı oluşan kışın görülen alerjik rinit nedenleri arasında selvi polen alerjisi son yıllarda özellikle güney avrupa ülkelerinde hızlı bir artış gösterdiği birçok yayında gösterilmiştir. Ege bölgesinde yer alan İzmir'in doğal bitki florası içinde özellikle park ve bahçelerde yaygın olarak cupressus sempervirens türü ağaçlar 39-bulunmaktadır. İzmir'de Kasım 1998 ve Ekim 1999 tarihleri arasındaki yapılan ölçümlerde cupressaceae/ Taxaceae türünün atmosferde yüksek konsantrasyonda bulunduğu fakat polen alerjik derecesinin düşük olduğu gösterilmiştir(39). Havadaki toplam polen miktarını oluşturan ağaçlar arasında 4' üncü sırada yer almaktadır. Selvigiller bütün yıl polenisazyon yapmalarına rağmen cup arizonica avrupada ekim ayından itibaren polenisazyonu başlar ve giderek artar şubat veya mart ayında polenisazyonu biter. Cup sempervirens ise avrupada ocakta polenisazyona başlar nisanda polenisazyonu biter. Izmirde Kasım 1998 ve Ekim 1999 tarihleri arasındaki yapılan ölçümlerde cupressaceae/ Taxaceae türünün polenisazyonunun ocak ayında düşük seviyelerde olduğu şubat ayından itibaren arttığı ve mart ayında yükselerek nisan mayıs aylarında en yüksek seviyelere ulaştığı ağustosa kadar azalarak devam ettiği görülmüştür. Avrupada yapılan yayınlarda selvi polen alerjisinin ülkelere ve bölgelere göre değişmesine rağmen % 10 - 20 arasında değişmektedir. Avrupa'nın bazı bölgelerinde % 30 kadar çıkmaktadır. Epidemiyolojik bilgiler selvi polen duyarlılığının yıllar içinde artacağını göstermektedir. Yaptığımız çalışmada alerjik rinit ve/veya astım şikayetleri ile kliniğimizi başvuran 455 hastada, cup sempervirens ekstresi ile yapılan deri prick testin sonuçlarına göre % 12.5 selvi (cup sempervirens ) polen duyarlılığı saptanmıştır. Bu hastalarda sadece bir tanesi selvi polenine karşı monosensitif olarak saptandı. Hastaların geriye kalanında selvi poleni duyarlılığı yanında ağaç polenleri, ot polenleri, yabani ot polenlerine karşı duyarlı olduğu saptandı. Cup sempervirens poleni duyarlığı avrupadaki ülkelerde görülenlere benzer bulunmuştur fakat hastaların çoğu polisensitize olduğu için alerjik rinit veya astım semptomlarından cup sempervirens poleni sorumlu olduğu söylenemez. Özellikle cup sempervirens polen ekstratı ile yapılan nasal provakasyon testinde hastalarda hiçbir semptom ve rinometrik değişiklik oluşmamıştır. Bu polisensitize olan hastaların duyarlı oldukları zeytin veya ot polen karışımları ile yapılan nazal provakasyon testi sonuçlarına bakıldığında selvi ve/veya ardıç deri prick testi pozitif ve zeytin poleni deri prick pozitif 6 hastanın 5' inde zeytin poleni ekstratı ile yapılan nazal provakasyon testi pozitif saptandı, selvi ve/veya ardıç deri prick pozitif ve ot polen deri prick pozitif 1 1 hastanın T sinde ot polen karışımı ekstratı ile yapılan nazal provakasyon pozitif saptandı. Bizim çalışmamızda selvi 40-polen duyarlılığı olan hastalarda semptomların selvi poleninden çok diğer polenlerle ilişkili olabileceğini desteklemektedir. Sonuç olarak deri prick ve rast sonuçlarına göre cupressus sempervirens duyarlılığı olan hastalara cupressus sempervirens ekstratı ile yapılan nazal provakasyon testleri negatif bulunduğu için izmir bölgesinde cupressus sempervirens polenleri mevsimsel alerjik rinit semptomları oluşturmamaktadır. Fakat bu konuda kesin bir yargıya varmak için her yıl İzmir bölgesinin polen haritasının düzenlenmesi ve daha fazla kişiyle yapılmış çalışmalara gerek vardır. -41 46

Although there are several studies showing the association between cancer and urticaria, the mechanisms by which these events occur are not yet known. In this report, a case of acute urticaria with a diagnosis of thyroid papillary carcinoma is presented. Disappearance of treatment-resistant urticarial lesions after thyroidectomy suggests that this association was not a coincidence. The fact that urticaria which was nonresponsive to treatment disappeared spontaneously as a result of tumorectomy, strongly suggests that this association is not a coincidence. To our knowledge, this is the first report of the coexistence of acute urticaria and thyroid papillary carcinoma. This case provides further support that detailed history taking and a thorough physical examination are of paramount importance.