Search

Purpose: Stuttering is a fluency disorder characterized by repetitions (sounds, syllables, words, phrases), prolongations, blocks, additions and corrections that can affect the speed and rhythm of speech. Psychological counselors are people who have received at least an undergraduate education from the department of guidance and psychological counseling or from programs considered equivalent to this field. Psychological counselors have roles in preparing a report on stuttering through the guidance service of students with stuttering, making assessments at the Guidance and Research Centers and creating a need-based training program. The knowledge and attitude of psychological counselors who interact with students who stutter is very important. The purpose of this study is to determine the knowledge levels, attitudes and awareness of psychological counselors working in schools about stuttering; It was aimed to compare general attitudes towards stuttering and towards individuals with stuttering and to see if counselors differed in their attitudes according to their gender. Method: The participant group of the research consists of 106 psychological counselors who teach in primary, secondary and high schools in different provinces of Turkey. Personal Information Form and POSHA-E3 were used as data collection tools. After the collected data were transferred to the SPSS-21 program, the percentage/frequency values of the data were calculated, and various statistical analyzes were performed to measure the differences between the groups and the relationships between the variables. Results: As a result of the analysis, 78.3% of the psychological counselors believe that the cause of stuttering is an event that the person fears. 79.2% of the psychological counselors had access to information about stuttering during their school years. All of the psychological counselors think that individuals who stutter should seek help from a speech and language therapist. 54.7% of the psychological counselors stated that they would say slow down or relax while talking to the person who stutters. 63.2% of psychological counselors think that individuals who stutter are shy, 63.2% of the psychological counselors state that they would be upset/worried if they had stuttering. Conclusion: The results also indicate no statistically significant difference between the answers given to the majority of the questions that would determine the attitudes of male and female psychological counselors towards stuttering. Therefore it can be said that gender is not a determining factor in terms of attitudes towards stuttering and individuals with stuttering. However, the female counselors who indicated that they had a neutral attitude towards stutterers were significantly higher than the male counselors., Amaç: Bu araştırmada okullarda çalışan psikolojik danışmanların kekemelik hakkındaki bilgi düzeylerini, tutumlarını ve kekemeliğe yönelik farkındalıklarını belirlemek; cinsiyet faktörüne göre kekemeliğe ve kekemeliği olan bireye karşı genel tutumlarını karşılaştırmak amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmanın katılımcı grubunu Türkiye’nin farklı illerindeki ilkokul, ortaokul ve liselerde eğitim vermekte olan 106 psikolojik danışman oluşturmaktadır. Veri toplama araçları olarak Kişisel Bilgi Formu ve POSHA-E3 kullanılmıştır. Toplanan veriler SPSS-21 programına aktarıldıktan sonra verilerin yüzde/frekans değerleri hesaplanmış, gruplar arası farklılıkları ve değişkenler arası ilişkileri ölçmek amacı ile çeşitli istatistiksel analizler yapılmıştır. Bulgular: Yapılan analizler sonucunda, psikolojik danışmanların %78,3’ü kekemeliğin sebebinin kişinin korktuğu bir olay olduğuna inanmaktadır. Psikolojik danışmanların%79,2’si kekemelik hakkındaki bilgiye okul döneminde erişmiştir. Psikolojik danışmanların tamamı kekeleyen bireylerin dil ve konuşma terapistinden yardım alınması gerektiğini düşünmektedir. Psikolojik danışmanların %54,7’si kekeleyen birey ile konuşurken yavaşla ya da rahat ol diyeceğini belirtmiştir. Psikolojik danışmanların %63,2’si kekeleyen bireylerin utangaç ya da çekingen olduklarını düşünmektedir. Psikolojik danışmanların %63,2’si kendilerinin kekemeliği olsaydı üzüntü/endişe duyacaklarını ifade etmektedir. Sonuç: Çalışmanın sonuçlarına bakıldığında kadın ve erkek psikolojik danışmanların kekemeliğe yönelik tutumlarını belirleyecek olan soruların çoğunluğuna verdikleri yanıtlar açısından aralarında istatiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür. Bu bulguyla cinsiyetin kekemeliğe ve kekemeliği olan bireye karşı tutumlar açısından belirleyici bir faktör olmadığı söylenebilir. Ancak psikolojik danışmanların kekemeliğe yönelik tutumlarını belirlemek amacıyla yapılan çalışmada katılımcıların anket sorularına verdikleri bazı yanıtlar, cinsiyet faktörüne göre istatiksel olarak anlamlı bir şekilde farklılaşmaktadır.