Search

Amaç: Bu çalışmanın amacı Özel Cerrahi Hastanesi Diz Replasman Ameliyatı Hasta Beklenti Anketi’nin Türkçe versiyonunun geçerlilik ve güvenirliğini incelemektir. Yöntem: Bu çalışmaya total diz artroplasti endikasyonuna sahip 104 gönüllü hasta (Kadın: 81/Erkek:23), dâhil edildi. Hastaların diz replasman cerrahisinden beklentilerini sorgulayan anket 19 maddeden oluşmaktadır. Yapı geçerliliğinin değerlendirilmesinde faktör analizi yöntemi kullanıldı. Eşzamanlı geçerliliği hesaplamak için hastaların beklenti düzeylerini belirttikleri diğer ölçüm yöntemi olan Visuel Analog Skalası (VAS) kullanıldı. Anketin güvenilirliği, test-tekrar test, madde analizi ile iç tutarlılık Cronbach’s alfa katsayısı ile değerlendirildi. Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 60,25±9,72 yıl idi. Örneklem yeterlilik endeksi 0.884 idi. Faktör analizi sonucunda toplam varyansın %65,95’nin açıklandığı ve anketin özgün formundaki gibi tek boyutlu olduğu bulgusuna ulaşıldı. Anketin Türkçe versiyonu iç tutarlılık katsayısı bakımından mükemmel derecede güvenilir bulundu (Cronbach's alfa=0,929). Test-tekrar test analiz sonuçları arasında anlamlı ilişki bulundu (r=0,564; p=0,002). Eş zamanlı geçerlilik sonuçlarına göre anket ile VAS arasında anlamlı ilişki bulundu (r=0,446; p, Aim: The aim of the study was to examine the validity and reliability of the Turkish version of the Hospital for Special Surgery Knee Replacement Expectations Survey. Method: One hundred four participants (Female: 81/Male: 23) with total knee arthroplasty indications were included in the study. The survey assessing the expectations of the patients from knee replacement surgery consists of 19 items. The factor analysis method was used to evaluate construct validity. The Visual Analogue Scale (VAS) was used to calculate concurrent validity, which is another measurement method in which patients specify their expectation levels. The reliability of the survey was evaluated by using test-retest, item analysis, and internal consistency Cronbach's alpha coefficient. Results: The mean age of the participants was 60.25±9.72 years. The sample adequacy index was 0.884. As a result of the factor analysis, it was found that 65.95% of the total variance was explained, and it was unidimensional as in the original form of the questionnaire. The Turkish version of the questionnaire was found to be perfectly reliable regarding the internal consistency coefficient (Cronbach's alpha=0.929). A significant correlation was found between test-retest analysis results (r=0.564; p=0.002). According to the concurrent validity results, a significant relationship was found between the questionnaire and the VAS (r=0.446; p

Purpose: Serum cytokines were associated with symptoms and progression of osteoarthritis. It is unknown whether these cytokines have a predictive role on the severity of symptoms after total knee arthroplasty (TKA) or not. This study was performed to investigate the effect of preoperative Serum Cytokine Levels (SCL) on length of stay in hospital (LOS), postoperative pain intensity, functional status, joint position sense, and change in X-ray. Methods: Twenty-nine patients with Grade 4 osteoarthritis degeneration level were included in the study. SCL (IL-6, TNF-alpha, IL-1beta) were assessed before surgery. Pain intensity at rest/activity and lower limb alignment were evaluated preoperative, postoperative 72nd hour and 6th week. Functional status and joint position sense were assessed before surgery and 6 weeks after surgery. Length of stay in hospital was also recorded. Results: The mean age of the participants was 67.55±6.55 years. The length of stay in the hospital mean was 6.48±3.06 day (min:3, max:16 days). Preoperative IL-6 and TNF-alpha level negatively correlated with functional status in the 6th week after surgery (r=0.46; p=0.01, r=0.39; p=0.03). Also, there was a positive correlation between preoperative TNF-alpha and the lower limb alignment at the 6th week after surgery (r=0.39; p=0.04). Conclusion: Patients with osteoarthritis who had lower preoperative IL-6 and TNF-alpha levels had better functional status and better lower limb alignment in the postoperative period. So in order to decide TKA surgery timing, primarily decreasing SCL might be caused better biomechanical development after surgery. Preoperative SCL was not directly related to the length of stay in the hospital. Amaç: Serum sitokinleri osteoartritin semptomları ve progresyonu ile ilişkilidir. Bu sitokinlerin Total Diz Artroplastisi (TDA) sonrası semptomların şiddeti üzerinde tahmin edici bir etkisinin olup olmadığı bilinmemektedir. Bu çalışma cerrahi öncesi serum sitokin seviyelerinin (SSS) hastanede kalış, cerrahi sonrası ağrı şiddeti, fonksiyonel durum, eklem pozisyon hissi ve X-ray deki değişim üzerine etkisini göstermek amacıyla gerçekleştirildi. Yöntem: Evre 4 osteoartriti olan yirmi dokuz hasta çalışmaya dahil edildi. Cerrahi öncesi SSS (IL-6, TNF-alfa, IL-1beta) değerlendirildi. İstirahat/aktivite ağrı şiddeti ve alt ekstremite dizilim düzgünlüğü cerrahi öncesi, cerrahi sonrası 72. saat ve 6. haftada değerlendirildi. Fonksiyonel durum ve eklem pozisyon hissi cerrahi öncesi ve cerrahi sonrası 6. haftada değerlendirildi. Hastanede kalış süresi kaydedildi. Sonuçlar: Bireylerin yaş ortalaması 67,55±6,55 yıldı. Hastane kalış süresi ortalaması 6,48±3,06 gündü (en düşük:3, en yüksek:16). Cerrahi öncesi IL-6 ve TNF-alfa seviyeleri 6. haftada fonksiyonel durum ile negatif yönde koreleydi (r=0,46; p=0.01, r=0,39; p=0,03). Ayrıca, cerrahi öncesi TNF-alfa ve alt ekstremite dizilim düzgünlüğü arasında pozitif korelasyon vardı (r=0,39; p=0,04). Tartışma: Cerrahi öncesi daha düşük IL-6 ve TNF-alfa seviyesi olan osteoartritli hastalar cerrahi sonrası dönemde daha iyi fonksiyonel durum ve alt ekstremite düzgünlüğüne sahiptiler. Bu nedenle TDA cerrahisi zamanlamasına karar verebilmek için öncelikle SSS'nin azaltılması, cerrahi sonrası daha iyi bir biyomekanik gelişime neden olabilir. Cerrahi öncesi SSS hastane kalış süresi ile direk bağlantılı değildir. Karadeniz Technical University -- TSB-2018-7671 WOS:000924527900004 2-s2.0-85159716333

Purpose: The pragmatic aim of this study was to show affected factors including pain, disabilitylevel, and anxiety of kinesiophobia using structural equation modeling (SEM) in postmenopausalwomen with chronic low back pain (CLBP).Methods: The study was conducted with 200 women aged 45–75 years. Tampa Scale forKinesiophobia 11, Hospital Anxiety and Depression Scale, Roland Morris Disability Questionnaire,and Visual Analog Scale were used. The SEM was also used to analyze the direction and powerof complex interactions between kinesiophobia and anxiety, pain intensity, and disability level byusing hypothetically designed models. The average pain intensity was 5.98 (2.39).Results: The average age of the women was 58.00±8.39 years. The average menopausal age was45.75±5.95. The average kinesiophobia point was 25.97±8.57. Anxiety risk score was 14.74±11.27;depression risk score was 12.39±10.51. The SEM analysis outcome showed that the final modelwas expository kinesiophobia with pain, anxiety, and disability level (chi-square=21.37; df=28;p=0.810). Anxiety was found as a strong mediator in the relationship between kinesiophobia andpain intensity and disability.Conclusion: This study showed that SEM was appropriate method to explain relationships betweenkinesiophobia and pain, anxiety, and disability. The created model also showed that anxiety was astrong mediator in postmenopausal women with CLBP., Amaç: Bu çalışmanın amacı, postmenopozal dönemdeki kronik bel ağrılı (KBA) kadınlarda ağrı, özür,kinezyofobi ve anksiyete düzeyini etkileyen faktörleri yapısal eşitlik modeli (YEM) ile incelemekti.Yöntem: Çalışma 200 kadınla gerçekleştirildi. Tampa Kinezyofobi Ölçeği Kısa formu 11, HastaneAnksiyete ve Depresyon Ölçeği, Roland Morris Engellilik Anketi ve Vizüel Analog Skalası kullanıldı.YEM hipotetik olarak modeller tasarlanarak kinezyofobi ile anksiyete, ağrı şiddeti ve özür düzeyiarasındaki karmaşık etkileşimlerin yönünü ve gücünü analiz etmek için kullanıldı. Ağrı şiddetiortalamaları 5,98±2,39 idi.Sonuçlar: Kadınların yaş ortalaması 58,00±8,39 yıldı. Katılımcıların menapoza girdikleri yaşortalaması 45,75±5,95 idi. Kinezyofobi puan ortalaması 25,97±8,57. Anksiyete risk ortalaması14,74±11,27; depresyon risk ortalaması 12,39±10,51 idi. Yapısal eşitlik analizi sonucundaoluşturulan son model; ağrı şiddeti, anksiyete ve özürlülük düzeyiyle kinezyofobi etkileşiminiaçıklamada yeterli bulundu (ki-kare=21,37; df=28; p=0,810). Anksiyete; kinezyofobi, ağrı şiddeti veözürlülük arasındaki ilişkide güçlü bir mediatör olarak bulundu.Tartışma: Çalışma, YEM’in kinezyofobi ile ağrı şiddeti, anksiyete ve özür arasındaki ilişkileriaçıklamak için uygun bir yöntem olduğunu gösterdi. Bu çalışmada oluşturulan model, anksiyeteninpostmenopozal dönemdeki kronik bel ağrılı kadınlarda güçlü bir mediatör olduğunu ortaya koydu.

Supplemental Material, Survey for Orthopedics and Traumatology Inpatient Satisfaction Survey by Arzu Erden and Murat Emirzeoğlu in Journal of Patient Experience

Amaç: Bel farkındalığı, interoseptif ve propriyoseptif sistemlerle ilişkili olması sebebiyle, menopoz sonrası dönemdeki kronik bel ağrılı kadınlarda oldukça önemlidir. Bu çalışmanın amacı, postmenopozal dönemindeki kronik bel ağrılı kadınların bel farkındalık düzeylerinin kinezyofobi seviyesi, ağrı, özür durumu ve beden farkındalığı ile ilişkisini incelemektir. Yöntem: Çalışmaya 185 (yaş ortalaması 58.3±8.53 yıl) postmenopozal dönemdeki kronik bel ağrılı kadın dâhil edildi. Bele özgü vücut algısı (bel farkındalığı) Fremantle Bel Farkındalık Anketi ile değerlendirildi. Ayrıca Tampa Kinezyofobi Ölçeği-11, Görsel Analog Skalası, Roland Morris Özürlülük Anketi ve Vücut Farkındalık Anketi kullanıldı.Bulgular: Kadınların %61'inin en az son bir yıldır bel ağrısı şikayeti vardı. Fremantle Bel Farkındalık Anketi toplam puanı ile kinezyofobi seviyesi (r=0.193; p=0.009), ağrı şiddeti (r=0.352; p=0.001), ağrı süresi (r=0.191; p=0.009) ve özürlülük (r=0.394; p=0.001) arasında zayıf düzeyde ilişki vardı. Fremantle Bel Farkındalık Anketi toplam puanı ile beden farkındalık düzeyi arasında ilişki yoktu (r=0.033; p=0.654).Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarına göre, bele özgü vücut algısı kinezyofobi, ağrı ve özürlülük ile ilişkilidir. Çalışma bu bakımdan, bel bölgesindeki değişiklikleri algılama düzeyini ifade eden bel farkındalığı kavramının önemini ortaya koymaktadır., Purpose: Back awareness, which related with interoceptive and proprioceptive systems, is very important for postmenopausal women with chronic low back pain. The of this study was to show the relationship between back awareness and kinesiophobia level, pain, disability and, body awareness in postmenopausal women with chronic low back pain.Methods: One hundred and eighty-five women (with a mean age of 58.3±8.53 years) with chronic low back pain in the postmenopausal period were included in the study. The Fremantle Back Awareness Questionnaire was used to evaluate back- specific body perception (back awareness). The Tampa Scale of Kinesiophobia-11, Visual Analogue Scale, The Roland Morris Disability Questionnaire, and The Body Awareness Questionnaire were also used.Results: Sixty one percent of the women reported chronic low back pain at least last year. There were weak correlations between Fremantle Back Awareness Questionnaire total score and kinesiophobia level (r=0.193; p=0.009), pain intensity (r=0.352; p=0.001), pain duration (r=0.191; p=0.009) and disability (r=0.394; p=0.001). There was no correlation between Fremantle Back Awareness Questionnaire total score and body awareness level (r=0.033; p=0.654).Conclusion: According to the results of this study, the back-specific body perception associated with kinesiophobia, pain, and disability. In this respect, the study reveals the importance of the concept of back awareness, which expresses the level of perception of changes in the back region.

Amaç: Çalışmanın amacı Bedensel Engelli Bireyler Destek Eğitim Programı’na katılan bireylerin performanslarındakideğişikliklerin belirlenmesi ve performanslarına etki edebilecek faktörlerin incelenmesi idi.Yöntem: Çalışma Trabzon Rehberlik ve Araştırma Merkezi’ne kayıtlı 120 bireyin dosya bilgileri (53 kız, 67 erkek) ilegerçekleştirildi. 2012-2016 yılları arasındaki performans değişimleri, Performans Belirleme Formunda yer alan becerimodüllerindeki seviye artış miktarları ile değerlendirildi. Performanslarındaki değişimin sosyodemografik özellikler ile olanilişkisi tanı grupları arasında incelendi. Tanı grupları: sınıflandırılmamış serebral palsi (SP), myelomeningosel, mental motorretardasyon (MMR), spina bifida, spastik tetraparezi, hemiplejik SP ve paraplejik SP olarak kaydedildi.Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 13,1±6,4 yıldı. Annelerin % 16’si, babaların % 98’i meslek sahibi idi. Ailelerinekonomik durumları: % 19’u kötü, % 68’i normal, % 13’ü iyi düzeyde idi. 2012 - 2016 yılı performans değerlendirmeleriarasındaki fark, artış yönünde anlamlı idi (p0,05).Sonuç: Destek Eğitim Programı bireylerin kaba motor becerilerini geliştirmede etkin bir hizmettir. Ekonomik durum, bireylerinyaşları ve tanı farklılığı bu gelişimi etkileyen faktörlerdir. Kayıtlardaki mevcut veri eksikliği de önemli bir bariyerdir.p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 9.0px Helvetica}

Amaç: Bu çalışmada Trabzon ilinde evde yaşayan genç yaşlıların ilaç yönetimi, ev içi düzenlemeleri, egzersiz alışkanlıkları ve yaşam kalitesi ile düşme risk düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma için gerekli izinler alındıktan sonra Trabzon il merkezinde belirlenen iki aile sağlığı merkezine kayıtlı 65-74 yaş arası ve araştırma kriterlerine uyan 35 yaşlı birey çalışmaya dâhil edilmiştir. Verilerin toplanmasında, Düşme Yönünden Ev İçi Özellikleri Değerlendirme Formu, DENN Düşme Risk Değerlendirme Skalası, SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği ve araştırmacılar tarafından oluşturulan sosyodemografik veri formu, İlaç Kullanıma İlişkin Bilgi Formu ve Düşmeye İlişkin Veri Toplama Formu kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde SPSS 21.0 Paket programı, analizinde frekans, ortalama ve yüzde değerleri kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan yaşlıların yaş ortalaması 69.57±3.50’tir. Yaşlıların %91.4’ünün eğitim durumu ortaöğretim ve altı, %54.3’ü bekardır. Araştırma kapsamına alınan yaşlıların tamamının kronik hastalığı bulunmakta ve ilaç kullanmaktadır. Günde bir-iki adet ilaç kullanan yaşlıların oranı %51.4’tür. Son bir yıl içinde yaşlıların %51.4’ü hiç düşmemişken, %22.9’u bir kez, %25.7’si ise iki kez ve üzeri düşmüştür. Ayrıca yaşlıların %31.5’inin az, %31.4’ünün orta ve %37.1’inin yüksek düşme riski bulunmuştur. Düşme yönünden ev içi çevre özellikleri değerlendirmesinde yaşlıların yaşadığı evde banyo ve tuvalet (3.34±1.58) yüksek düşme riskine sahip olan alandır. SF-36 Yaşam kalitesi ölçeğinin alt boyutlarına göre ise sosyallik işlevsellik (45.71±4.66), fiziksel fonksiyon (50.42±5.13), enerji/ canlılık/vitalite (52.00±2.63), genel sağlık algısı (52.71±2.83) ve ruhsal sağlık (67.31±2.39) alt boyutu yüksektir. Sonuç: Araştırma kapsamındaki yaşlıların yaklaşık yarısının düştüğü ve düşme risklerinin yüksek olduğu, ayrıca yaşlıların yaşam kaliteleri incelendiğinde fiziksel rol puanlarının düşük, ruhsal sağlık puanlarının yüksek olduğu belirlenmiştir., Objective: In this study, it was aimed to determine the risk levels of drug administration,domestic regulation, exercise habits and quality of life and falling levels of communitydwelling young seniors living in Trabzon province. Materials and Method: After obtainingthe necessary permissions for the study, 35 elderly people were included into the study whowere between 65-74 years, matched the research criteria and registered to two determinetedfamily healthcare centers. In the collection of data, Household Characteristics Evaluation Formfor Fall, DENN Fall Risk Assessment Scale, SF-36 Quality of Life Scale and socio-demographicdata form, research form for Drug Use and Data Collection Form for Falling were used. In theevaluation of data SPSS 21.0 package program was used. In the analysis of data; frequency,mean and percentage values were used. Findings: The mean age of elderly people who wereincluded in the study was 69.57 ± 3.50 years. 91.4% of the elderly graduated from secondaryeducation or lower, and 54.3% are unmarried. All of the elderly included in the study hadchronic disease and used medicines. The proportion of the elderly who used one or two drugsper day was 51.4%. In the last year, 51.4% of the elderly never fell, while 22.9% once, 25.7%twice and more. Also, 31.5% of elderly had low falling risk, while 31.4% had moderate risk and%37.1 had high risk of falling. The bathroom and toilet (3.34 ± 1.58) had a high risk of falling inthe house where the elderly live in considering the environmental characteristics of the housein terms of falling. According to the subscales of SF-36 quality of life scale, social functioning(45.71 ± 4.66), physical functioning (50.42 ± 5.13), energy / liveliness / vitality (52.00 ± 2.63),general health perception (52.71 ± 2.83) and mental health ± 2.39) sub-dimension were high.Conclusion: It was determined that approximately half of elderly in the study falled and theirfalling risk were high. Also; it was determined that physical role scores were low and mentalhealth scores were high when analyzed the quality of life of elders.

Amaç: Bu araştırmadaki temel amaç Türkiye'de yürütülmekte olan fizyoterapi lisans eğitim programlarının son sınıf öğrencileri ile programı yürüten öğretim elemanları tarafından değerlendirilmesiydi. Diğer amaçlar öğrencilerin ve öğretim elemanlarının eğitim programıyla ilgili memnuniyet düzeylerini karşılaştırmak ve öğrencilerin öğretim elemanlarından memnuniyet düzeylerini belirlemekti. Yöntem: Bu çalışmaya fizyoterapist mezun etmekte olan beş üniversitedeki lisans programına kayıtlı 348 son sınıf öğrencisi (yaş ortalaması: 22,86±1,56 yıl) ve bu programlarda görevli 69 öğretim elemanı (yaş ortalaması: 37,38±2,86 yıl) dahil edildi. Katılımcıların programlarındaki eğitim hizmetleri ile ilgili görüşleri iki anketle sorgulandı. Anket-1 (18 madde) eğitim programının içeriği, fiziksel ortam gibi alanlarla ilgili geribildirimleri yansıtan ifadelerden oluşmaktaydı. Anket-2 (20 madde) ise, öğrencilerin öğretim elemanlarını değerlendirdikleri anketti. Sonuçlar: Anket-1'in sonuçlarına göre, öğrencilerin ve öğretim elemanlarının memnuniyet düzeyleri, eğitim programının içeriği, stajların etkinliği ve genel memnuniyet kategorilerinde en yüksekti. Fiziksel ortam, araç-gereç yeterliliği ve sınav kategorilerinde en düşüktü. Anket-2'nin sonuçlarına göre, öğrencilerin memnuniyet düzeyleri iletişim becerileri, sınav ve not verme kategorilerinde en düşüktü. Ders hazırlığı, mesleki bilgilendirme ve konu anlatım becerisi kategorilerinde en yüksekti. Tartışma: Sonuçlar, Türkiye'de fizyoterapi eğitiminin kalitesini artırmak için son sınıf öğrencilerinin ve öğretim elemanlarının geri bildirimlerinin dikkate alınması gerektiğini ortaya koymuştur.

Bu araştırmadaki temel amaç ülkemizde yürütülmekte olan lisans programlarının son sınıf öğrencileri ile programı yürüten öğretim elemanları tarafından değerlendirilmesidir. Temel amacımıza ilave olarak iki amacımız daha bulunmaktadır: (1) öğrencilerin ve öğretim elemanlarının eğitim programından memnuniyet düzeyleri arasındaki farklılığı göstermek, (2) öğrencilerin öğretim elemanlarından memnuniyet düzeylerini belirlemektir. Bu çalışmaya fizyoterapist mezun etmekte olan beş üniversitenin öğrencileri ve öğretim elemanları dahil edilmiştir: Pamukkale Üniversitesi, Hacettepe Üniversitesi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İstanbul Üniversitesi, Dumlupınar Üniversitesi. Çalışmaya 348 son sınıf öğrencisi (yaş ortalaması: 22,86±1,56 yıl) ve 69 öğretim elemanı (yaş ortalaması: 37,38±2,86), toplam 417 katılımcı dahil edilmiştir. Katılımcıların görüşleri iki anket ile sorgulanmıştır. Anket 1 (18 önerme; cronbach alfa:0,90) eğitim programının içeri, fiziksel ortam, eğitim olanakları gibi alanlarla ilgili bilgi toplamak üzere yapılandırılmıştır. Anket 2 (20 önerme; cronbach alfa:0,95) ise öğrencilerin öğretim elemanlarını değerlendirdikleri ankettir. Anket 1'in sonuçlarına göre, öğrencilerin ve öğretim elemanlarının eğitim programının içeriği, stajların etkinliği ve genel memnuniyet kategorilerindeki memnuniyet düzeyleri en yüksek iken, fiziksel ortam, araç-gereç yeterliliği ve sınav değerlendirme sistemi kategorilerinde en düşüktü. Anket 2 sonuçlarına göre memnuniyet düzeyi iletişim becerileri, sınav soruları ve not verme kategorilerinde en düşük iken, ders hazırlığı, mesleki bilgilendirme ve konu anlatım becerisi kategorilerinde en yüksekti. Bu çalışmanın sonuçları fizyoterapi ve rehabilitasyon eğitiminde kalite standartlarının yüksek tutulabilmesi ve uygun düzeyde eğitim verilebilmesi için paydaşların görüş ve önerilerinin dikkate alınarak gerekli düzenlemelerin yapılmasının önemli olduğunu göstermiştir.Anahtar Kelimeler: fizyoterapi eğitimi, öğrenci, memnuniyet, eğitici The main aim of this study is to evaluate final year physiotherapy students and teaching staff feedback in terms of physical environment, possibilities, and physiotherapy education in five different universities offering phsiotherapy and rehabilitation education in Turkey. In addition to this, the study has two more aims: (1) to describe the differences in terms of satisfaction level between final year students and instructors. (2) to show final year students feedback reflecting satisfaction and this satisfaction is about teaching staff. This study was conducted in five universities in Turkey: Pamukkale University, Hacettepe University, Dokuz Eylül University, İstanbul University Dumlupınar University. Totally 417 participants were included in this study: 348 final year physiotherapy students (mean age: 22,86±1,56 yr) and 69 teaching staff (mean age: 37,38±2,86 ) were asked to give their feedback in terms of physical environment, possibilities, and physiotherapy education. To obtain the feedback from the participants, two questionnaires were used: Questionnaire 1 (18 statements; cronbach alfa: 0,90) consisting of statements reflecting the students and teaching staff feedback related physical environment, possibilities, and physiotherapy education. Questionnaire 2 (20 statements; cronbach alfa: 0,95) consisting of statements reflecting the students satisfaction and dissatisfaction about teaching staff. Questionnaire 1 results showed that the students and the teaching staff reported higher scores in terms of the curriculum, the effectviness of clinical placement, and general satisfaction about the program. On the other hand, they gave negative feedback about physical enviroment including classes and labs, equipments, and grading style. According to the Questionnaire 2 results, the students satisfied with the teaching staff's professional information, course preparation, and lecturing skills. Students rated their lecturers as poor in terms of communication, exam questions, and grading style. The results obtained from this study indicate that feedback of the stake holders, including final year students and teaching staff should be considered in order to improve quality of physiotherapy and rehabilitation education. Key Words: physiotherapy education, student, satisfaction, instructor 113