Search

The aim of this study is to determine the views of the elderly who have lost a spouse about death. The research is a qualitative study and was conducted with 11 patients whose spouses died, who were hospitalized in a university hospital in a city in the west of our country between November and December 2019. The study data were collected through face-to-face individual interviews with a semi-structured interview form consisting of 8 open-ended questions. A voice recorder was used during the interview with the permission of the participants. The interviews lasted an average of 20-30 minutes. The audio recordings obtained in the research were transferred to the text by the researchers, and a 12-page raw data document was created. Content analysis method was used in the evaluation of the obtained data. As a result of the analysis, 43 codes were reached, similar codes were brought together and gathered under 2 main themes. Theme 1 was determined as feelings and thoughts about the death of the spouse, and theme 2 was determined as the feelings and thoughts about his own death. The ages of the participants vary between 63 and 75, 6 participants are women and 5 participants are men. In addition, four of the participants are illiterate, while two of them are university graduates. More than half of the elderly have lost their spouse 10 years or more ago. At the end of the study, it was determined that the participants felt loneliness and sadness with the death of their spouses, their lives had changed a lot, they considered death as a part of life, they did not experience anxiety about their own death and they wanted to die without needing care. As a result of the study, it has been suggested that this situation should be taken into consideration in the health services provided to the elderly who have experienced the loss of a spouse, and that environments should be created where they can express their feelings and thoughts about death., Bu araştırmanın amacı, eş kaybı yaşayan yaşlıların ölüme ilişkin görüşlerini belirlemektir. Araştırma nitel desenli bir çalışma olup, Kasım- Aralık 2019 tarihleri arasında ülkemizin batısında yer alan bir ildeki üniversite hastanesinde yatarak tedavi gören eşleri ölmüş 11 hasta ile gerçekleştirilmiştir. Çalışma verileri, 8 adet açık uçlu sorudan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme formu ile yüz-yüze bireysel görüşmeler yoluyla toplanmıştır. Görüşme sırasında katılımcıların izni ile ses kayıt cihazı kullanılmıştır. Görüşmeler ortalama 20-30 dakika sürmüştür. Araştırmada elde edilen ses kayıtları araştırmacılar tarafından metne aktarılmış, 12 sayfalık bir ham veri dokümanı oluşturulmuştur. Elde edilen verilerin değerlendirilmesinde, içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Analiz sonucu 43 koda ulaşılmış, benzeşen kodlar bir araya getirilerek, 2 ana tema altında toplanmıştır. Tema 1 eşin ölümüne dair duygu ve düşünceler, tema 2 kendi ölümüne ilişkin duygu ve düşünceler olarak belirlenmiştir. Katılımcıların yaşları 65 ile 75 arasında değişmekte, 6 katılımcı kadın, 5 katılımcı erkektir. Ayrıca katılımcıların dördü okuma yazma bilmezken, ikisi üniversite mezunudur. Yaşlıların yarısından fazlası eşini 10 yıl ve üzeri süre önce kaybetmiştir. Çalışmanın sonunda katılımcıların, eşlerinin ölmesiyle yalnızlık ve üzüntü hissettikleri, yaşamlarının fazlasıyla değiştiği, ölümü yaşamın bir parçası olarak değerlendirdikleri, kendi ölümleriyle ilgili kaygı yaşamadıkları ve bakıma muhtaç olmadan ölmek istedikleri belirlenmiştir. Çalışma sonucunda, eş kaybı yaşamış olan yaşlılara sunulan sağlık hizmetlerinde bu durumun göz önüne alınması, ölüme ilişkin duygu ve düşüncelerini ifade edebilecekleri ortamların oluşturulması önerilmiştir.

Eş kaybı yaşayan annelere yönelik yapılan bu araştırma, annelerin ebeveyn tutumlarını; bilişsel duygu düzenleme, depresyon, anksiyete, stres düzeyleri ile sosyodemografik özelliklerini sosyal hizmet bakış açısıyla incelemiştir. Bu amaçla 25-66 yaş aralığındaki İstanbul ilinde yaşayan yaş ortalaması 45.16 olan 389 eşini kaybetmiş anneye; "Demografik Bilgi Formu'', "Ebeveyn Tutum Ölçeği'', 'Bilişsel Duygu Düzenleme Ölçeği'', 'Depresyon, Stres ve Anksiyete Ölçeği ''uygulanmıştır. Annelere rastgele örneklem yöntemiyle ulaşılmıştır. Araştırmanın ortaya koyduğu sonuçlara göre eşini kaybetmiş annelerin çocukları ile olan ilişkilerinde annelerin yas süreçleri, psikolojik durumları, sosyal çevreleri, ekonomik düzeyleri, eğitim seviyeleri gibi faktörlerin etkili olabildiği görülmüştür. Eş kaybı yaşayan annelerin gelir seviyeleri azaldıkça daha fazla aşırı koruyucu ebeveyn tutumu sergiledikleri, kendilerini suçladıkları, felaketleştirdikleri, depresyon, stres ve anksiyete puanlarının arttığı görülmüştür. Anneler ekonomik gelirleri arttıkça daha fazla yeniden odaklanabilmektedirler. Eş kaybı sonrası ekonomik destek alanlar daha fazla demokratik tutum göstermektedirler. Annelerin çocuklarının okul başarısı arttıkça depresyon, anksiyete, stres puanlarının azaldığı; daha fazla demokratik tutum sergiledikleri ve daha fazla olumlu yeniden değerlendirme yapabildikleri saptanmıştır. Bu çalışma, eşini kaybetmiş annelerin iyilik hallerinin geliştirilmesine katkı sağlayan veriler sunmaktadır. The present study examined depression, anxiety, stress, cognitive emotion regulations, parental attitudes and socio demographic characteristics of mothers who lost their spouses from a social work perspective. For this purpose, "Demographic Information Form," "Parental Attitude Scale," "Cognitive Emotion Regulation Scale," "Depression, Stress and Anxiety Scale" were applied to 389 widowed mothers between the ages 25 and 66 with the mean age 45.16, who are living in Istanbul. In this study, the sample of widowed mothers was selected by the random sampling method. Research findings show that grief processes, psychological states, social environments, economic levels, and education levels of mothers influence their relations with their children. The study shows that, first, as the income levels of the mothers who lost a spouse decrease, they exhibit more overprotective parental attitudes, blame themselves, become catastrophic, and their depression, stress, and anxiety scores increase. Second, mothers are more able to refocus as their economic income increases. Third, those who receive financial aid following the loss of a spouse show more democratic attitudes. Fourth, findings revealed that as the school success of widowed mothers' children improved, depression, anxiety, and stress scores of mothers decreased. They displayed more democratic attitudes and were able to make positive reassessments. This study provides novel data that contributes to the well-being of mothers who have lost their spouses.

With this study, it is aimed to present data about the important effects of losing a spouse among elders, especially to the related areas which provide services for elderly people such as healthcare, nursing and psychological counseling. Three sub-objectives were examined within the scope of the current study, namely, (1) emotional, cognitive, social and physical influences caused by the loss of a spouse in the elderly, (2) coping strategies used by the elders to cope with the loss of a spouse, and (3) the future expectations of elders after loss of a spouse. In the research, phenomenological approach is used from qualitative research methods. Semi-structured interviews were conducted with ten participants (5 males, 5 females) who were were 65 years old or older, have lost their spouses, and were not in the nursing home. The gathered data was analyzed with frequency and categorical analysis. The results of the analysis demonstrated that the loss of a spouse in the elderly can be classified in five main general area namely, “cognitive, emotional, social and physical effects of losing of a spouse”, “methods used to cope with loss of a spouse”, “future expectations of the elders”, “expressions related the loss of a spouse”, and “other expressions”. When the statements on the effects of the losing a spouse were examined, it was seen that “cognitive effects” were the most frequent, and “physical effects” were the least frequent subcategories. Besides, “lifestyle habits” were the most frequent and “receiving psychological support from an expert” was the least frequent subcategories of the second main general category which is called as the coping strategies after loss of a spouse among elders. Lastly, “expectations, plans and objectives” were the oftenest subcategory in the future expectations category of the current study. The findings of the study were discussed in comparison to the relevant information in the field of psychology, and suggestions were provided in the context of guidance and psychological counseling. Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file . Ozet Bu calisma ile yaslilik doneminde onemli etkileri olan es kaybi hakkinda ozellikle yaslilara saglik, bakim, psikolojik danisma gibi hizmet veren ilgi gruplarina veri sunulmasi amaclanmistir. Calisma kapsaminda; (1) yaslilarda es kaybetmenin yarattigi duygusal, bilissel, sosyal ve fiziksel etkilerin (2) yaslilarin es kaybiyla bas etmede kullandiklari stratejilerin ve (3) yaslilarda es kaybi sonrasi gelecege iliskin beklentilerin neler oldugu alt amac olarak incelenmistir. Arastirmada nitel arastirma yontemlerinden fenomenolojik yaklasim kullanilmistir. Belirlenen amaclar dogrultusunda 65 yas ve uzeri esini kaybetmis ve bakim evinde olmayan on katilimci (5 erkek, 5 kadin) ile yari yapilandirilmis gorusmeler gerceklestirilmistir. Gorusmelerde toplanan veriler frekans analizi ve kategorisel analiz yontemleri kullanilarak incelenmistir. Yapilan analizler sonucunda “ ya s lilarda e s kaybetmenin bili s sel, sosyal, duygusal ve fiziksel etkileri”, “e s kaybiyla ba s etmede kullanilan stratejiler”, “gelece g e ili s kin beklentiler”, “e s kaybina ili s kin soylemler ” ve “ di g er ifad eler” seklinde siralanan bes genel alan kategorisi olusturulmustur. Yaslilarda es kaybetmenin yarattigi etkilere iliskin ifadeler incelendiginde en sik “ bili s sel etkilerden ” en az ise, “ fiziksel etkilerden ” bahsedildigi gorulmustur. Bununla birlikte yaslilarin es kaybi ve bu kaybin ortaya cikardigi durumlarla bas etmede en sik “ ya s am ali s kanliklari ” en az da “ uzmandan destek alma ” alt alanina iliskin soylemleri oldugu belirlenmistir. Yaslilarin gelecege iliskin beklentilerine yonelik soylemleri incelendiginde en sik “ beklentiler, planlar ve hedefler” alt alanina iliskin ifadelerin yer aldigi gorulmustur. Calismanin bulgulari alan yazindaki bilgilerle karsilastirilarak tartisilmis, bulgular dogrultusunda psikolojik danisma ve rehberlik alaninda yaslilara verilecek hizmetler cercevesinde oneriler sunulmustur.

Bu çalışma ile yaşlılık döneminde önemli etkileri olan eş kaybı hakkında, özellikle yaşlılara sağlık, bakım, psikolojik danışma gibi hizmet veren ilgi gruplarına veri sunulması maçlanmıştır. Çalışma kapsamında; (1) yaşlılarda eş kaybetmenin yarattığı duygusal, bilişsel, sosyal ve fiziksel etkilerin (2) yaşlıların eş kaybıyla baş etmede kullandıkları stratejilerin ve (3) yaşlılarda eş kaybı sonrası geleceğe ilişkin beklentilerin neler olduğu alt amaçlar olarak incelenmiştir. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden fenomenolojik yaklaşım kullanılmıştır. Belirlenen amaçlar doğrultusunda 65 yaş ve üzeri eşini kaybetmiş ve bakım evinde olmayan on katılımcı (5 erkek, 5 kadın) ile yarı yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Görüşmelerde toplanan veriler frekans analizi ve kategorisel analiz yöntemleri kullanılarak incelenmiştir. Yapılan analizler sonucunda “yaşlılarda eş kaybetmenin bilişsel, sosyal, duygusal ve fiziksel etkileri”, “eş kaybıyla baş etmede kullanılan stratejiler”, “geleceğe ilişkin beklentiler”, “eş kaybına ilişkin söylemler” ve “diğer ifadeler” şeklinde sıralanan beş genel alan kategorisi oluşturulmuştur. Yaşlılarda eş kaybetmenin yarattığı etkilere ilişkin ifadeler incelendiğinde en sık “bilişsel etkilerden” en az ise, “fiziksel etkilerden” bahsedildiği görülmüştür. Bununla birlikte yaşlıların eş kaybı ve bu kaybın ortaya çıkardığı durumlarla baş etmede en sık “yaşam alışkanlıkları” en az da “uzmandan destek alma” alt alanına ilişkin söylemleri olduğu belirlenmiştir. Yaşlıların geleceğe ilişkin beklentilerine yönelik söylemleri incelendiğinde en sık “beklentiler, planlar ve hedefler” alt alanına ilişkin ifadelerin yer aldığı görülmüştür. Çalışmanın bulguları alan yazındaki bilgilerle karşılaştırılarak tartışılmış, bulgular doğrultusunda psikolojik danışma ve rehberlik alanında yaşlılara verilecek hizmetler çerçevesinde öneriler sunulmuştur.

Bu araştırmada, uzun yıllardır gündemde olan "boşanma" konusu ile daha önce çalışılmamış olan "eş kaybı" bağlamında Türk toplumundaki dul kadın algısı konu edilmektedir. Araştırmanın amacı eşi ölen ve eşinden boşanan kadınlara toplumun bakış açısı, Türk toplumunun dul kadınları nasıl algıladıklarının belirlenmesidir. Araştırmaya 25'i boşanan, 15'i eşi ölen toplam 40 kadın katılmıştır. Kocası ölen veya boşanan dul kadınların; çocuklu-çocuksuz, birinci derecede yakını olan veya olmayan kategorilerine göre farklı sonuçlar gözlemlenmektedir. Araştırmada kadınlara "dul kadın" imajıyla ilgili hazırlanan yarı yapılandırılmış 15 mülakat sorusu yöneltilmiştir. Kadınların deneyimleri, yaş, eğitim, ekonomik özgürlük, sosyo-kültürel düzey, yaşanılan çevre, aile desteği gibi çeşitli değişkenlere göre farklılık göstermiştir. Araştırmanın sonuçlarına göre kadınlar Türk toplumunda dul kadın olmanın en zor tarafının "dul kadın" etiketi olduğunu ve güvensizlik yaşadıklarını söylemişlerdir. Eşi vefat eden kadınlar dul kadın olmanın zorlukları arasında yalnızlık duygusunun yer aldığını, kendisini korumak için kısıtladığını, sosyal ortamlara girmeye çekindiklerini belirtmişlerdir. Türk toplumundaki "dul kadın" imajı zamanla azalmaya başlamıştır. Bu bulgular çerçevesinde toplumumuzda boşanan veya eşini kaybeden kadınlara karşı olumsuzlukların azaltılması, kendisini "dul imajı" altında ezilmiş hisseden bu kadınlarımızı topluma kazandırıp, benlik saygılarını ve özgüvenlerini tamir ederek desteklememiz gerekmektedir., This research focuses on the perception of widow women in Turkish society, relatively on "divorcement" that has remained on the agenda through long times; though in relation with "partner loss". The objective of the research is to examine the society's point of view towards women whose partner died or who are divorced in Turkish society. The research has been carried by 40 women, 25 divorced women and 15 whose husband died. The results differ between those whose husband died or widowed after divorcement; through women with child or childless, women having first degree relatives or not etc. In the research "widowed women" subjected to answer semi-structured 15 interview questions. Women's experiences have differed according to age, education, economic freedom, social-cultural level, living environment and family support. According to the results of the research, woman told the hardest side of being a widow in Turkish society was being labeled as "widow woman" and they told they felt insecure. The women who lost their husbands noted that among the difficulties of being widow, there was the feeling of loneliness, they restricted themselves to guard and hesitate to take in place in society. "Widow woman" image in Turkish society has started to decline over time. In conclusion, in our society the negativity towards widow women, divorced or whose husband passed away, should be decreased. Also we need to reintegrate those widow-labeled oppressed women into society, support them by repairing their self-confidence and self-respect.

Bu araştırmada eşini kaybetmiş yaşlı bireylerin yaşadıkları depresyon ve travma sonrası gelişim düzeyleri ve bunlarla ilişkili kaynakları incelemek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda huzurevinde yaşayan eşini kaybetmiş 65 yaş ve üstü bireylerle (N=161) çalışılmıştır. Katılımcılara toplam 7 veri toplama aracı uygulanmıştır. Yapılan analizler sonucunda eşini kaybeden kadın ve erkeklerin depresyon düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık olmadığı; travma sonrası gelişim ve alt boyutları açısından kadınların erkeklerden anlamlı olarak daha fazla gelişim rapor ettiği bulunmuştur. Bireyin kendi sağlığını daha olumsuz değerlendirmesi depresyon ve travma sonrası gelişimin 'hayat felsefesindeki değişim' alt boyutunda artışla ilişkili bulunmuştur. Daha düşük benlik saygısına sahip olma, olumsuz dini baş etmeyi daha fazla kullanmanın depresyon düzeyindeki artışı yordadığı; dini baş etmenin travma sonrası gelişim ile pozitif yönde ilişkili olduğu ve olumlu dini baş etmenin travma sonrası gelişimi pozitif yönde yordadığı bulunmuştur. Sosyal destekteki artışın depresyon düzeyinde azalma ve travma sonrası gelişim düzeyinde artış ile ilişkili olduğu belirlenmiştir. Elde edilen bulgular Kaynakların Korunması Kuramı ve ilgili literatür ışığında tartışılmıştır.Anahtar Kelimeler: Kaynakların Korunması Kuramı, yaşlılık, eş kaybı, depresyon, travma sonrası gelişim, benlik saygısı, dini baş etme, sosyal destek The present research aims to examine depression, post traumatic growth (PTG) and related resources among elderly widows and widowers. In line with this purpose the study sample (N= 161) consists of a group of widows/widowers at the age of 65 and above lives in nursing homes. Participants completed 7 forms in total. The results showed that no significance diffirence between widows and widowers at level of depression but widows reported significantly more growth than widower both PTG and the all subscales of PTG. More negative subjective health evaluation was associated with more depression and change in philosophy of life which is one of PTG's subscales. According to results, lower level of self esteem, using negative religious coping predicted an increase in the level of depression. In addition to this PTG was associated positively with religious coping and PTG was predicted by positive religious coping. Finally higher level of social support was related with lower level of depression and higher level of PTG. The results and the limitations of the study are discussed within the scope of Conservation of Resources Theory (COR) and the relevant literature.Keywords: Conservation of Resources Theory, older adults, spousal bereavement, depression, PTG, self-esteem, religious coping, social support 153