Search

Background: Nurses are at the forefront in the fight against the coronavirus (COVID-19) epidemic, which affects the whole world in a short time. In this process, it is important for nurses to protect and maintain their health. Objectives: In this study, it was aimed to determine the status and attitude of nurses using complementary treatment methods for COVID-19. Methods This descriptive study was conducted with 385 nurses who were serving in public hospitals during the COVID-19 process in our country between January and March 2021 and responded to the online survey conducted with virtual snowball sampling method throughout Turkey without any provincial limitation. The data of the study were collected using the Individual Identification Form and the Attitudes towards Using Complementary Treatments. The online questionnaire link of the data collection form prepared using the "Google Forms" application was sent to the nurses via e-mail or WhatsApp application, and the data of the research were collected. Mean, standard deviation, percentage, t test in independent groups and one-way Anova test in comparisons in more than two groups were used. Results: Of the nurses participating in our study, the mean age was 29.67 ± 7.27 and 76.1% were women. It was determined that 32.5% of the nurses used at least one complementary treatment method and the most preferred complementary treatment method was the use of herbal products. The mean score of the Attitudes towards Using Complementary Treatments was determined as 22.16 ± 6.06. In our study, it was determined that the total mean score of the Attitudes towards Using Complementary Treatments of the nurses who were female, in the 31-41 age group and who used treatment other than the doctor's recommendation in COVID-19 was statistically significantly higher (p < .05). Conclusion: In our study, although the rate of use of complementary treatment methods by nurses was low, it was found that their attitudes towards complementary treatment methods were positive. For this reason, it is recommended that nurses update their knowledge of complementary therapy methods for both their patients and themselves, and to conduct planned trainings on these methods., Giriş: Tüm dünyayı kısa sürede etkileyen Koronavirüs (COVID-19) salgınıyla mücadelede hemşireler ön saflarda yer almaktadır. Bu süreçte hemşirelerin sağlıklarını koruyabilmeleri ve sürdürebilmeleri önem arz etmektedir. Amaç: Bu çalışmada hemşirelerin COVID-19’a yönelik tamamlayıcı tedavi yöntemlerini kullanım durumu ve tutumunun belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı nitelikte olan bu araştırma, ülkemizde Ocak-Mart 2021 tarihleri arasında COVID-19 sürecinde kamu hastanelerinde hizmet veren ve Türkiye genelinde il sınırlaması olmaksızın sanal kartopu örnekleme yöntemiyle yürütülen online ankete yanıt veren 385 hemşire ile yürütülmüştür. Araştırmanın verilerinin toplanmasında, Birey Tanıtım Formu ve Tamamlayıcı Tedavileri Kullanmaya Yönelik Tutum Ölçeği (TTTÖ) kullanılmıştır. “Google Forms” uygulaması kullanılarak hazırlanan veri toplama formunun online anket linki hemşirelere e-posta veya WhatsApp uygulaması üzerinden gönderilerek araştırmanın verileri toplanmıştır. Araştırma verilerinin değerlendirilmesinde ortalama, standart sapma, yüzde, bağımsız gruplarda t testi ve ikiden fazla grupların karşılaştırılmasında One-way ANOVA testi kullanılmıştır. Bulgular: Bu çalışmaya katılan hemşirelerin yaş ortalaması 29.67 ± 7.27 ve %76.1’i kadındır. Hemşirelerin %32.5’inin en az bir tane tamamlayıcı tedavi yöntemi kullandığı ve en sık tercih edilen tamamlayıcı tedavi yönteminin bitkisel ürün kullanımı olduğu belirlenmiştir. Hemşirelerin Tamamlayıcı Tedavileri Kullanmaya Yönelik Tutum Ölçeği toplam puan ortalamasının 22.16 ± 6.06 olduğu saptanmıştır. Bu çalışmada kadın, 31-41 yaş grubunda olan ve COVID-19’da doktor önerisi dışında tedavi kullanan hemşirelerin Tamamlayıcı Tedavileri Kullanmaya Yönelik Tutum Ölçeği toplam puan ortalamasının istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu saptanmıştır (p < .05). Sonuç: Bu çalışmada hemşirelerin tamamlayıcı tedavi yöntemi kullanım oranı düşük olmasına rağmen tamamlayıcı tedavi yöntemlerine ilişkin tutumunun olumlu olduğu saptanmıştır. Bu nedenle hemşirelerin hem hastaları hem de kendileri için tamamlayıcı tedavi yöntemlerine ilişkin bilgilerini güncellemeleri ve bu yöntemlere ilişkin planlı eğitimler yapılması önerilmektedir.

Amaç: Araştırmanın amacı, yaşlı bireylerin ağrıya yönelik tamamlayıcı ve alternatif tedavi yöntemlerini kullanım durumu ve tutumunu incelemektir. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı bu çalışmanın örneklemi, Kasım 2018-Nisan 2019 tarihlerinde bir eğitim araştırma hastanesinin dahiliye kliniklerinde yatan 178 yaşlı bireyden oluşmaktadır. Veriler “Birey Tanıtım Formu” ve “Tamamlayıcı Tedavileri Kullanmaya Yönelik Tutum Ölçeği (TTTÖ)” ile toplanmıştır. Bulgular: Yaşlı bireylerin %25.8’i ağrıya yönelik tamamlayıcı ve alternatif tedavi yöntemi kullanmaktadır. Kullanılan yöntemler çoğunlukla bitkisel ürünler (%65.2) olmakla birlikte, masaj (%19.6), dua etme (%6.5), aromaterapi (%4.3) ve sıcak uygulama (%4.3) kullanılan diğer yöntemlerdir. Katılımcıların, Tamamlayıcı Tedavileri Kullanmaya Yönelik Tutum Ölçeği puan ortalaması 12.82±7.45’dir. Ölçek toplam puanı ile yaş, cinsiyet, medeni durum, eğitim durumu, çalışma durumu, gelir düzeyi, birlikte yaşadığı kişi, sürekli ilaç kullanımı, ağrı bölgesi ve kullanılan yöntem arasında anlamlı fark bulunmazken (p>0.05), ağrısı olan ve ağrısına yönelik tamamlayıcı ve alternatif tedavi yöntemi kullananlarda anlamlı fark bulunmuştur (p, The aim of the study is to examine the status and attitude of elderly individuals using complementary and alternative medicine methods for pain. Material and Methods: The sample of this descriptive study consists of 178 elderly individuals hospitalized in internal medicine clinics of a training and research hospital between November 2018- April 2019. Data were collected using the “Individual Information Form” and “Attitudes towards Using Complementary Treatments Scale (ACTS)”. Results: 25.8% of elderly individuals use complementary and alternative medicine for pain. Although the methods used are mostly herbal products (65.2%), massage (19.6%), praying (6.5%), aromatherapy (4.3%) and hot application (4.3%) are other methods used. The mean score of ACTS was determined as 12.82±7.45. While there was no significant difference between the total score of the scale and age, gender, marital status, educational status, employment status, income level, the person with whom he/she lived, continuous drug use, pain area and the method used (p>0.05), there was a significant difference in patients with pain and using complementary and alternative treatment methods for their pain (p

WOS: 000458649500018, Objective: Frailty has negative consequences such as reduced quality of life and increased need for specialized care. This study aimed to determine the impact of frailty on health service use among older adults. Methods: A sample of 189 patients (>= 65 years) was recruited from internal and surgical disease services and polyclinics at the State Hospital in Turkey. Data were collected in face- to- face interviews using an information form, the Edmonton Frail Scale and the Nottingham Health Profile. Relationships between continuous variables were analysed using Pearson rank- correlation coefficient. Multiple linear regression analyses were conducted to determine the association between frailty and each health service use variable. Results: In total, 49.2% of the participants were frail. The mean Nottingham Health Profile score was 163.58 +/- 114.03. The Edmonton Frail Scale score increases by 1 unit, the frequency of using health care service increases by 0.892. There were statistically significant moderate positive linear relationships between The Edmonton Frail Scale score, and Nottingham Health Profile score (r=0.692, p

Amaç: Bu çalışma, hastanede yatarak tedavi gören yaşlılardaki kırılganlık ile uyku kalitesi arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Kesitsel nitelikteki bu araştırma, 01 Temmuz-30 Aralık 2016 tarihleri arasında Aksaray Devlet Hastanesi’nin dahiliye ve cerrahi kliniklerinde yatarak tedavi gören 186 yaşlı hasta ile yürütülmüştür. Araştırmanın verileri, araştırmacılar tarafından literatür ışığında hazırlanan tanıtı-cı bilgiler formu ve Edmonton Kırılganlık Ölçeği (EKÖ) ve Görsel Kıyaslama Uyku Ölçeği (GKUÖ) kullanılarak toplanmıştır. Araştırmanın verileri tanımlayıcı istatistiksel yöntemlerin yanı sıra Pearson korelasyon testi kullanılarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Araştırmaya katılan yaşlı bireylerin yaş ortalaması 72.02±6.72 ve %57.5’inin kadın olduğu belirlenmiştir. Yaşlı bireylerin %84.4’ünün hastanede yattığı süre içerisinde uyku sorunu yaşadığı belirlenmiştir. Araştırma kapsamındaki yaşlı bireylerin EKÖ puan ortalamasının 8.18±3.4 ve GKUÖ puan ortalamasının olduğu 529.03±206.05 olduğu ve bireylerin %27.4’ünün şiddetli kırılgan, %19.9’unun hafif kırılgan, %19.4’ünün orta kırılgan olduğu saptanmıştır. Yaşlı bireylerin kırılganlık ve uyku kalitesi arasındaki ilişki incelendiğinde, EKÖ puan ortalaması ile GKUÖ puan ortalamasını arasında pozitif yönde bir ilişki olduğu belirlenmiştir (p =0.034, r =0.155). Sonuç: Araştırmamızda yaşlı bireylerin uyku kalitesinin kötü olduğu ve kırılganlık arttıkça uyku kalitesinin düştüğü belirlenmiştir., Objective: This study was conducted to determine the relationship between sleep quality and the frailty in the elderly who are hospitalized. Material and Method: This descriptive and cross sectional study was conducted on 186 elderly patients who were hospitalized in the internal and surgical clinics of Aksaray State Hospital between 01 July-30 December 2016. The data of the study were collected using the identification informa-tion form prepared by the researchers and the Edmonton Fragility Scale (EFS) and the Visual Analog Sleep Scale (VAS Scale). The data of the study were evaluated using descriptive statistical methods and Pearson correlation test. Results: The mean ages of the elderly individuals participating in the study were 72.02 ± 6.72 years and 57.5% were female. It was determined that 84.4% of elderly persons had sleeping problem during their hospitalisation period. The EFS point average of the elderly individuals who have partici-pated in the study was 8.18±3.4 and VAS Scale point average was 529.03±206.05 b and 27.4% of them were found as severely fragile, while 19.9% were slightly fragile and 19.4% of them were found as medium fragile. When the relationship between the fragility and sleep quality of the elderly individuals were determined EFS and VAS Sacele point revealed average positive correlation (p =0.034, r =0.155). Conclusion: In our study, it was determined that elderly people had poor sleep quality and that the sleep quality decreases with increased fragility.

Duru Aşiret, Güler (Aksaray, Yazar) Bu çalışma 15- 21 Kasım 2013 tarihinde Antalya’da yapılan 49. Ulusal Nöroloji Kongresi’nde sözlü bildiri olarak sunulmuştur., Tanımlayıcı tipte olan bu araştırma, Multiple Skleroz’lu (MS) hastaların Tamamlayıcı ve Alternatif Tedavi (TAT) kullanım durumlarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma, 15 Haziran 2013-15 Kasım 2014 tarihleri arasında yapılmıştır. Araştırma örneklemini 130 MS hastası oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında bireylerin demografik özellikleri ve TAT kullanma durumlarını belirlemek amacı ile anket formu kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik ve ki-kare testi kullanılmıştır. Çalınmamızda 48 hastanın (%35,7) en az bir tane TAT yöntemi kullandığı ve TAT yöntemi kullanan hastaların %39,6’sı (n=19) TAT yöntemini kullanmaya bağlı yarar gördüğünü belirlenmiştir. Hastaların %23,8’sinin TAT yöntemi ile ilgili bilgi aldığı saptanmıştır. Hastaların en fazla kullandığı TAT yöntemleri arasında bitkisel ürünler (n=28), vitamin desteği (n=8), dua etme (n=7)’nin yer almaktadır. Hastaların TAT yöntemlerinin kullanma amaçlarının tıbbı tedaviye destek (%59), semptomları tedavi etme (%24,5), rahatlama (%13,3) ve atakları önleme (%3,2) olduğu saptanmıştır. Çalınmamızda hastalık süresi 9 yıldan az ve Relapsing-Remitting MS öyküsü olan hastaların TAT yöntemlerini daha fazla kullandığı belirlenmiştir. MS hastaları aldıkları tıbbi tedavinin yanı sıra alternatif ve tamamlayıcı tıbbi uygulamalar kullanmaktadır. Ancak bilgi kaynaklarının profesyonel olmadığı ve bu konuda bilgi alma gereksinimi duydukları saptanmıştır., This descriptive research was carried out to determine the situation of Complementary and Alternative Treatment (CAT) use of multiple sclerosis (MS) patients. The research was carried out between 15 June 2013- 15 November 2014. The study sample consisted of 130 MS patients. The data was collected by using questionnaire consisting of the information about the patient’s demographic characteristics and using state of complementary and alternative treatment. The results were analyzed using percentage and Chi-square test. Fourty-eight patients (35.7%) experienced at least one method of complementary and alternative medicine previously and of the patients using complementary and alternative medicine, 43.6% reported benefit. The most frequently used methods of complementary and alternative medicine were herbal therapies (n=28), vitamin supplementation (n = 8), and pray (n = 7). Purpose of use methods CAT of patients were found medical support treatment (59%), to treat the symptoms (24.5%), relaxation (13.3%) and attack prevention (3.2%). In our study, disease duration less than 9 years and it is determined that Relapsing Remitting MS patients with a history of more use CAT methods. MS patients use of alternative and complementary medical practices in addition to medical treatment. However, it is not professional of information sources and getting information about this is found to be in need.

Giriş: Hasta eğitimi, hasta ve yakınlarının gereksinimlerinin bireysel olarak karşılanmasında önemli bir yere sahiptir. Amaç: Bu çalışma dahiliye ve cerrahi kliniklerde yatan hastaların öğrenim gereksinimlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı türdeki bu araştırma, bir devlet hastanesinin dahili ve cerrahi kliniklerinde 1 Ocak-1 Temmuz 2015 tarihleri arasında, son 24-48 saat içerisinde taburculuğu planlanan ve araştırmaya katılmayı kabul eden hastalar (n = 146) ile yürütülmüştür. Veriler araştırmacılar tarafından hazırlanan kişisel bilgi formu ve Hasta Öğrenim Gereksinimleri Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılan hastaların, Öğrenim Gereksinimi Ölçeği puan ortalaması 186.67 ± 29.22’dir. Hastaların demografik değişkenleri ile Hasta Öğrenim Gereksinimleri Ölçeği toplam puan ortalaması arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır (p > .05). Sonuç: Araştırma sonucunda hastaların öğrenim gereksinimlerinin yüksek düzeyde olduğu belirlenmiştir. Hemşirelerin taburculuk sürecinde hasta ve yakınlarının öğrenim gereksinimleri belirleyip, bu doğrultuda bireysel eğitim programları düzenlemesi önerilmektedir., Background: Patient education has an important place in meeting individually of the needs of patients and their relatives. Objectives: This study was carried out to determine the learning needs of the patients in internal medicine and surgical clinics Methods: This descriptive study was conducted with patients (n = 146) who planned to be discharged within the last 24-48 hours between 1 January - 1 July 2015 in internal and surgical clinics of a state hospital and who agreed to participate in the study. The data were collected by using The Patients Learning Needs Scale and Personal Information Form prepared by the researchers. Results: Patient Learning Needs Scale point average of the patients who has participated in research is 186.67 ± 29.22. Demographic variables were not statistically significant difference with learning needs of the patient (p > .05). Conclusion: As a result of the research it is founded that learning needs level of the patients is high. Nurses should be organize teaching programs according to their individual needs in order to provide their patients' care. Key

ÖZETAmaç: Bu araştırma, kronik obstrüktif akciğer hastalığı olan bireylerde yorgunluğun günlük ve enstrümental yaşam aktiviteleri üzerine etkisini belirlemek amacı ile yapılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı nitelikteki bu araştırma 4 Mayıs – 30 Eylül 2015 tarihleri arasında, bir devlet hastanesinin göğüs hastalıkları kliniğine ve polikliniğe başvuran 140 hasta ile yapılmıştır. Araştırmada “Tanıtıcı Bilgiler Formu”, “Günlük Yaşam Aktiviteleri Ölçeği”, “Enstrümental Günlük Yaşam Aktiviteleri Ölçeği” ve “KOAH ve Astım Yorgunluk Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemler uygulanmıştır.Bulgular: Çalışmaya katılan hastaların %62.9’unun 65 ve üzeri yaşta, %68.6’sının erkek, %92.9’unun evli ve %56.4’ünün sigarayı bıraktığı saptanmıştır. Hastaların önemli bir kısmının dispne ve yorgunluk yaşadığı, başta enstrümental günlük yaşam aktiviteleri olmak üzere günlük yaşam aktivitelerinde yardıma gereksinim duydukları belirlenmiştir. Ayrıca yaşanan yorgunluğun hastaların günlük ve enstrümental yaşam aktivitelerini bağımsız yapabilme düzeylerini olumsuz yönde etkilediği görülmüştür (p

Yaşam süresinin uzaması ve yeni tedavi seçeneklerinin geliştirilmesi ile kronik hastalıklarve bu hastalıkların tedavisinde kullanılan ilaç sayısında artış olmuştur. Antikoagülanlarkullanım sıklığı, süresi ve yan etki potansiyeli açısından kronik hastalıkların tedavisindeözel bir yere ve öneme sahiptir. Kanama, hematom, trombositopeni gibi hayati önem taşıyanyan etkileri olan antikoagülan ilaç kullanan bireylerin özellikle sağlık personeli tarafındandeğerlendirilmesi gerekmektedir. Hemşireler antikoagülan ilaç kullanan bireyleri doğruilaç, doğru hasta, doğru yol, doğru zaman ve doğru doz gibi güvenli ilaç uygulama ilkeleriaçısından değerlendirmeli; aynı zamanda ilaçların etki ve yan etkisini izlemelidir. Hemşire;hastanın antikoagülan ilaçları kullanmaya başladığı andan itibaren ilacın kandaki değerininizlenmesi, bu değerlerin kayıt edilmesi, doktor kontrolleri, ilaç-ilaç ve ilaç-besin etkileşimleri,egzersiz ve seyahat hakkında hasta birey ve ailesini bilgilendirmeli; hastanın antikoagülanilaçları güvenli bir şekilde kullanmasını sağlamalıdır.

Duru Aşiret, Güler ( Aksaray, Yazar ), Alzheimer, bireylerde hem bilişsel hem de fiziksel fonksiyonlarda yıkıma neden olmakta ve artan yıkım ile birlikte bireyler zamanla bakıma muhtaç hale gelmektedir. Alzheimer tedavisinde kullanılan farmakolojik yöntemler genellikle hastalığın semptomları üzerinde etkili olmaktadır. Bu nedenle Alzheimer hastalarında görülen semptomların yönetiminde farmakolojik olmayan uygulamalar önem kazanmaktadır. Bu uygulamalar arasında en yaygın kullanılan yöntemlerden birisi “Anımsama Terapisi” dir. Bağımsız bir hemşirelik müdahalesi olan anımsama terapisinde, yaşlı bireylerin geçmiş olumlu deneyimlerini anımsamaları sağlanarak, bu deneyimler üzerine konuşulmakta ve bireysel ya da grup içerisinde olumlu duyguların paylaşımı sağlanmaktadır. Genellikle anımsama terapisi, 2-5 kişilik gruplar ile haftada bir gün, 30-45 dakika süre ile toplam 12 hafta olarak yapılmaktadır. Araştırmalarda anımsama terapisinin Alzheimer hastalarının bilişsel ve davranışsal sorunları üzerinde etkili olduğu bildirilmektedir. Bu makalede anımsama terapisi uygulaması için bir bilgi birikiminin sağlanması ve ülkemizdeki hemşirelik uygulamaları arasında anımsama terapisinin kullanımının yaygınlaştırılması amaçlanmaktadır., Alzheimer’s disease causes deteriorations in both cognitive and physical functions and patients gradually require more care with these increasing deteriorations. Pharmacologic agents used in the treatment of Alzheimer’s are usually effective on symptoms of the disease. Therefore, non-pharmacological therapies are gaining importance in management of the symptoms that are experienced by Alzheimer patients. Among those non-pharmacologic therapies, “Reminiscence Therapy” is one of the most common methods. In reminiscence therapy, which is an independent nursing intervention, older adults are encouraged to recall and discuss their positive past experiences, and share their positive emotions in individual or group sessions. Usually, reminiscence therapy is administered for consecutive 12 weeks with 30-45 minute duration sessions within groups consisting 2-5 people. Recent studies showed the effectiveness of reminiscence therapy in management of cognitive and behavioral problems of Alzheimer patients. This article aims to provide basic information on reminiscence therapy and increase the use of reminiscence therapy among nursing interventions in our country

Duru Aşiret, Güler (Aksaray, Yazar), Amaç: Bu araştırma yoğun bakım ünitelerinde yatan ve fiziksel kısıtlama uygulanan hastaların yakınlarının fiziksel kısıtlamaya ilişkin görüşlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntemler: Tanımlayıcı nitelikteki araştırma, Hacettepe Üniversitesi Erişkin Hastanesi'nin Dahiliye ve Cerrahi Yoğun Bakım Ünitelerinde, Ağustos 2012-Ağustos 2013 tarihleri arasında yatan ve fiziksel kısıtlama uygulanan 42 hastanın yakınları ile yürütülmüştür. Araştırmanın verileri araştırmacılar tarafından ilgili literatür incelenerek hazırlanan veri toplama formu ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemler ve Ki-kare testleri kullanılmıştır.Bulgular: Araştırmamızda yaş ortalaması 41,2±11,2 olan hasta yakınlarının %52,4'ünün kadın, %61,9'unun hastanın çocuğu olduğu saptanmıştır. Araştırmamızda hastaların %90,5'inin sadece üst ekstremite ve %9,5'inin hem üst hem de alt ekstremite bileklerine fiziksel kısıtlama uygulandığı belirlenmiştir. Hasta yakınlarının %78,6'sı fiziksel kısıtlamaya ilişkin olarak sağlık personeli tarafından bilgilendirildiklerini ve %90,9'u da verilen bilginin yeterli olduğunu belirtmiştir. Ayrıca hasta yakınlarının %85,7'si hastasının fiziksel olarak kısıtlanmasını gerekli, %9,5'i gereksiz gördüğünü ve %4,8'i ise uygulamanın gerekliliği konusunda kararsız olduğunu ifade etmiştir. Hasta yakınlarının yalnızca %8,6'sı yoğun bakımda hastalarının yanında kalmalarını fiziksel kısıtlamanın yerine uygulanabilecek bir girişim olarak önermiştir. Araştırmamızda hasta yakınlarının sadece %9,8'inin fiziksel kısıtlamaya ilişkin olarak onamları alınmıştır. Sonuç: Hasta yakınlarının çoğunluğunun fiziksel kısıtlamaya ilişkin olarak bilgilendirildiği ve fiziksel kısıtlamayı gerekli gördüğü ancak fiziksel kısıtlama öncesinde çok az hasta yakınından onam alındığı sonucuna ulaşılmıştır., Objective: This study aimed to determine the opinions of family caregivers on the use of physical restraints in patients admitted to intensive care units. Material and Methods: This descriptive study included the caregivers of 42 restrained patients admitted in Medical and Surgical Intensive Care Units of the Hacettepe University Adult Hospital between August 2012 and August 2013. Data was collected using a data collection form developed by researchers based on the literature. Descriptive statistical analyses and chi-square tests were used for data analysis. Results: The mean age of patients was 41.2±11.2; 52.4% of the patients were females. Among the caregivers, 61.9% were the patients' children. In this study, physical restraints were applied to the upper extremity alone and to both wrists and ankles in 90.5% and 9.5% of the patients, respectively. Among the relatives, 78.6% stated that they were informed of the physical restraining; 90.9% stated that the information provided was adequate. In addition, 85.7% of the relatives reported that physical restraint on the patient was necessary, 9.5% of the relatives stated that it was unnecessary, and 4.8% of the caregivers were ambivalent regarding the requirement of physical restraining. Only 8.6% of the patients suggested that their presence next to the patient in the intensive care unit may be a substitution for physical restraint. Informed consent for physical restraining was obtained from only 9.8% of the caregivers. Conclusion: Most of the caregivers were informed about physical restraining, and they thought that it was necessary; however, it was determined that informed consent was obtained from only a small percentage of caregivers.

*Duru Aşiret, Güler ( Aksaray, Yazar ) *Bu çalışma 23-27 Mayıs 2012 tarihleri arasında Antalya’da gerçekleştirilen 5. Akademik Geriatri Kongresi’nde poster bildiri olarak sunulmuştur., Amaç: Araştırma hemşirelerin yaşlıya ilişkin tutumlarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı nitelikte yapılan araştırma, Ankara’da bir üniversite ve bir askeri hastanede 15 Ocak-15 Nisan 2012 tarihleri arasında yürütülmüştür. Araştırmanın örneklemini iki hastanenin servis ve yoğun bakım ünitelerinde çalışan toplam 227 hemşire oluşturmuştur. Araştırmanın verileri araştırmacılar tarafından oluşturulan anket formu ve UCLA Geriatrik Tutum Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Araştırmanın verilerinin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiklerin yanı sıra Mann-Whitney U ve Kruskall-Wallis testleri kullanılmıştır. Bulgular: Araştırma kapsamına alınan hemşirelerin %98,7’si kadın ve yaş ortalamaları 29,8±5,5’tir. Daha önce yaşlı bir akrabası ile birlikte yaşayama deneyimi olan hemşirelerin oranı %44,1 olup birlikte yaşama süresi ortalamalarının 77,7±70,9 ay olduğu belirlenmiştir. Araştırmamızdaki hemşirelerin UCLA Geriatrik Tutum Ölçeği’nden aldıkları toplam puan ortancasının 48 (min:26-max:66) olduğu ve hemşirelerin yaşlıya ilişkin olumlu tutuma sahip oldukları belirlenmiştir. Hemşirelerin yaş, cinsiyet, medeni durum, ekonomik durum, aile yapısı, aynı evde yaşlı ile yaşama durumları ile UCLA Geriatrik Tutum Ölçeği toplam puanları karşılaştırıldığında istatistiksel olarak gruplar arasında anlamlı bir farkın olmadığı belirlenmiştir (p>0,05). Ayrıca yaşlı birey ile yaşamayı isteyen hemşirelerin UCLA Geriatrik Tutum Ölçeği’nden daha yüksek puan aldıkları saptanmıştır (p=0,015) . Sonuç: Araştırmamızda hemşirelerin yaşlılara karşı tutumlarının pozitif olduğu belirlenmiştir. Hemşirelik eğitimi içeriğinde yaşlılık dönemi ve yaşlı bakımına ilişkin konuların daha ayrıntılı yer alması, mezuniyet sonrası geriatri eğitiminin ayrı bir uzmanlık alanı olarak görülmesi ve bu alanda hizmet veren hemşirelere geriatri konusunda sertifika, yüksek lisans ve doktora programlarının düzenlenmesi ile yaşlılara karşı pozitif tutumun sürekliliğinin sağlanabileceği düşünülmektedir. Ayrıca yaşlıya ilişkin olumlu tutumun sürekliliği için hemşirelerin çalıştıkları kurumlardaki oryantasyon programlarında yaşlılık dönemi ve yaşlı bakımı konularına da yer verilmesi gerektiği düşünülmektedir., bjective: The study aims to determine the attitudes of nurses toward elderly people. Method: The descriptive study was conducted in a university hospital and in a military hospital in Ankara, Turkey in between January 15, 2012 and April 15, 2012. The sample of the study consists of 227 nurses who work in the service and intensive care units of these two hospitals. The study data were collected by using UCLA Geriatric Attitude Scale and a questionnaire prepared by the researchers. Mann-Whitney U test and KruskalWallis test was used as well as the descriptive statistics for the evaluation of the study data. Results: Of nurses included in the study, 98.7% was female and the mean age was 29.8±5.5. Of the nurses, 44.1% had a previous experience of living with an elderly relative, and, the average duration of living together was found to be 77.7±70.9 months. It was found that the median of the total score taken in the UCLA Geriatric Attitude Scale by the nurses in our study was 48 (min:26-max:66), and the nurses had positive attitudes toward the elderly. There was no statistically significant difference between groups in the comparison of the total UCLA Geriatric Attitude Scale scores and nurses' age, gender, marital status, economic status, family structure and experience of living with an elderly at home (p>0.05). It was also found that nurses who want to live with elderly individuals take higher scores on the geriatric UCLA Attitude Scale (p=0.015). Conclusion: In our study, it was determined that nurses have positive attitudes toward elderly. It is thought that the positive attitudes toward elderly can be maintained by inclusion of issues related to elderly care in nursing education comprehensively, considering the postgraduate geriatric training as a separate area of expertise, and providing geriatric certification, master and doctoral programs to the nurses serving in this field. It is also thought that the subjects related to old age and elderly care should be provided in the orientation programs in institutions where nurses work, for the continuity of the positive attitude toward elderly.

Duru Aşiret, G. Anımsama Terapisinin Alzheimer Hastalarının Bilişsel Durumu, Depresyon ve Günlük Yaşam Faaliyetlerine Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İç Hastalıkları Hemşireliği Programı Doktora Tezi, Ankara, 2014. Araştırma, anımsama terapisinin, kurumda kalan hafif ve orta evre Alzheimer hastalarının bilişsel durumu, depresyon ve günlük yaşam faaliyetlerine etkisini incelemek amacıyla deneysel olarak yapılmıştır. Araştırma, Ankara 75. Yıl Huzurevi Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi, Ümitköy Huzurevi Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi, Seyranbağları Huzurevi Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi ve Demetevler Fatma Üçer Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi olmak üzere dört kurumda, 31 müdahale, 31 kontrol grubunda olmak üzere toplam 62 birey ile tamamlanmıştır. Araştırma 1 Temmuz-20 Aralık 2013 tarihleri arasında yapılmıştır. Anımsama terapisi oturumları, 4-5 kişilik gruplarla, toplam 12 hafta, haftada bir gün ve 30-45 dakika süre ile yapılmıştır. Araştırmanın örneklem seçiminde `Standardize Mini Mental Test` kullanılmış ve bu ölçekten uygun aralıkta puan alan bireyler listelenip, tek sayılara karşılık gelen bireyler kontrol, çift sayılara karşılık gelen bireyler müdahale grubunu oluşturacak şekilde randomize edilmiştir. Araştırmanın verileri, araştırmacı tarafından literatür taranarak geliştirilen `Tanıtıcı Bilgiler Formu` ve `Günlük Yaşam Faaliyetleri İzlem Formu` ile birlikte `Standardize Mini Mental Test` ve `Geriatrik Depresyon Ölçeği` kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, ki-kare, Mann-Witney U, tekrarlı ölçümlerde varyans analizi ve Bonferroni testleri kullanılmıştır. Anımsama terapisi sonunda müdahale grubundaki bireylerin bilişsel durumundaki artışın ve depresyondaki azalmanın istatistiksel olarak anlamlı olduğu belirlenmiştir (p

Çalışma, inmeli hastalara bakım veren hasta yakınlarının bakım yükünün belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Erişkin Hastanesi Nöroloji polikliniği ve Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon polikliniğine başvuran yaşlı inmeli hastalara bakım veren 70 hasta yakını oluşturmuştur. Çalışmanın verileri, araştırmacı tarafından ilgili literatür incelerek geliştirilen hasta ve bakım verene yönelik hazırlanan veri toplama formu, Rivermead Mobilite İndeksi (RMI) ve Bakım Verme Yükü Ölçeği (Burden Interview) kullanılarak toplanmıştır. Çalışmanın verileri, tanımlayıcı istatistiklerin yanı sıra korelasyon, Mann-Whitney U testi ve Benferoni düzeltmeli Kruskall-Wallis H testi kullanılarak değerlendirilmiştir. Çalışmanın sonucunda araştırma kapsamına alınan bakım verenlerin bakım verme yükü ölçeği puan ortancası 42.5 olarak saptanmıştır. Hastanın yaşı, cinsiyeti, eğitim durumu ve ek hastalık olma durumuna göre bakım verme yükü puan ortancası incelendiğinde aradaki fark istatistiksel olarak önemsiz bulunurken (p>0.05), hastaların RMI'den aldıkları puan ile bakım verenlerin bakım verme yükü puan ortancası arasındaki fark istatistiksel olarak önemli bulunmuştur (p0.05), the difference between the point received by the patients from RMI and the point average of the caregiver burden of the caregivers was found statistically significant (p