Search

Objective: The aims of this study are to determine the community-based studies on coronary heart disease (CHD) and cerebrovascular disease (CVD) prevalence in Turkey, critical appraisal of methodological appropriateness of these studies, and analyze the yearly trends using the research findings which have comparable data. Methods: The studies in this systematic review were selected by searching MEDLINE, ULAKBIM, Higher Education Thesis databases. The inclusion criteria were; to be 1) conducted in Turkey and 2) community-based, and cross-sectional, 3) providing at least one morbidity (prevalence or incidence) rate of either coronary heart disease or cerebrovascular disease, 4) not to be conducted in hospital or nursing setting. A total of 23 studies were selected for critical evaluation, two researchers evaluated the studies using checklists. Results: According to the regression equations created by using five study data that had the same definition for the diseases, and provided CHD and CVD prevalence by age and sex, the estimated prevalence of CHD in 2008, for above the age of 35 was 10.7% in men, 12.7% in women while in 2012 it was 6.6% in men, 7.0% in women. In 2008, the estimated prevalence of CVD in men over the age 35 was 1.6%, 2.0% in women, while it was 1.3 in men and women in 2012, respectively. Conclusions: Most of the studies examining cardiovascular disease epidemiology in Turkey are either regional or do not provide comparable data as an appropriate method has not been used. Further studies should be nationwide, represent all regions, provide comparable data, and be conducted using valid diagnostic methods., Amaç: Bu çalışmanın amacı koroner kalp hastalığı ve inme sıklığı ile ilgili Türkiye’de yapılan toplum tabanlı araştırmaların saptanması, bu araştırmaların yöntem bakımından uygunluğunun eleştirel olarak değerlendirilmesi ve karşılaştırılabilir verisi olanların sonuçlarını kullanarak yıllar içindeki değişimin incelenmesidir. Yöntem: Bu sistematik derlemede 1966-2012 yılları arasında yayımlanmış çalışmalar MEDLINE, ULAKBİM, YÖK Tez veri tabanları, kongre özet kitapları taranarak ve elle tarama yapılarak seçilmiştir. Her bir çalışmanın derlemeye alınması için gereken koşullar; 1) Türkiye’de yapılmış olması, 2) toplum tabanlı ve kesitsel olması, 3) koroner kalp hastalığı (KKH) veya serebrovasküler hastalıkla (SVH) ilgili en az bir morbidite (prevalans veya insidans) verisi sunmuş olması, 4) hastane veya huzurevi tabanlı olmamasıdır. Toplam 23 çalışma eleştirel değerlendirme için seçilmiş ve oluşturulan kontrol listeleri yardımıyla iki araştırmacı tarafından değerlendirilmiştir. Bulgular: Yaşa ve cinsiyete göre KKH ve SVH sıklığı verilmiş olan ve hastalık tanımları birbirine benzeyen beş çalışmanın verileri kullanılarak oluşturulan regresyon eşitliğine göre 2008 yılı için öngörülen 35 yaş üstü KKH sıklığı erkeklerde %10.7, kadınlarda %12.7 iken, 2012 yılında erkeklerde %6.6, kadınlarda %7.0 olmuştur. 2008 yılında SVH için öngörülen 35 yaş üstü sıklıklar ise erkeklerde %1.6, kadınlarda %2.0 iken, 2012 yılında erkeklerde ve kadınlarda %1.3 olmuştur. Sonuç: Türkiye’de kalp damar hastalıklarının epidemiyolojisini incelemek için yapılan çalışmaların çoğu bölgeseldir veya uygun yöntemle yapılmadığı için karşılaştırılabilir veri sunmamaktadır. Çalışmaların ulusal düzeyde, tüm bölgeleri temsil eden, karşılaştırılabilir ve geçerli tanım yöntemleri kullanılarak yapılması gerekmektedir.

Objective: Epidemiological data on the prevalence and determinants of smoking are important for determining the most suitable intervention methods and for evaluating the effectiveness of these interventions. The aim of this study was to identify and appraise studies on smoking prevalence in order to determine the trends and make projections for the year 2015 in Turkey. Method: In this systematic review, cross-sectional studies or surveys on smoking prevalence were searched from national and international electronic databases using the keywords “smoking or tobacco”, “prevalence” and “Turkey” without a time limit (n=690). Seven out of 86 studies from the ULAKBIM database and two of 78 studies from the YOK thesis database had data on smoking. Additionally, theses and congress presentations, Websites of the Turkish Society of Public Health Specialists and the Turkish Thoracic Society and reference lists of articles were manually searched. Experts were consulted; National research reports were also evaluated. In total 31 studies were assessed. Four national studies were chosen for linear regression analysis to predict smoking prevalence in 2015. Results: The earliest studies on the prevalence of smoking in Turkey were conducted in 1988 and in 1993; and the latest was conducted in 2010. - Samples sizes ranged between 246 and 26546. Smoking prevalence ranged from 27.5% to 63.8% in men and 8.4% to 27.8% in women in 31 studies. Smoking prevalence in men over 25 years of age decreased 1.33 % annually between 1997-- 2010, in women prevalences did not change. If the same linear trend goes on, then the expected smoking prevalence would be 18.8% (95%CI: 11.2-26.3) in men and 9.06%( 95%CI: 9.03-9.09) in women aged over 25 in 2015. Conclusion: In Turkey, the number of national studies on the epidemiology of smoking are limited. Smoking prevalence has been declining especially in men in Turkey. Recent tobacco control strategies may sustain or even accelerate this trend. However good quality, nationally representative, periodic epidemiologic research with comparable methods on the extent and determinants of smoking should be supported., Amaç: Sigara içme sıklığı ile ilgili epidemiyolojik bilgi en uygun girişimin belirlenmesi ya da girişimin etkinliğinin değerlendirilmesi için önemlidir. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de erişkinlerde sigara içme sıklığı konusunda yapılan araştırmaların eleştirel değerlendirmesini yapmak ve seçilmiş bazı çalışmaların sonuçlarına dayanarak Türkiye’de 2015 yılı için beklenen sigara içme sıklığını hesaplamaktır.Yöntem: Bu sistematik derlemede çalışmalar, uluslararası ve ulusal elektronik veri tabanlarından taranmıştır. Medline’da ‘smoking’ ‘prevalence’ ve ‘Turkey’ anahtar sözcükleriyle ulaşılan 690 çalışmadan yedisinin ULAKBİM’deki 86 çalışmadan yedisin, YÖK tez veritabanındaki 78 çalışmadan ikisinin sigara verisinin olduğu saptanmıştır. Tezler, kongre bildirileri, halk sağlığı ve göğüs hastalıkları dernek web siteleri, bazı makalelerin kaynak listeleri elle taranmış, uzmanlara danışılmış, ulusal araştırma raporları incelenmiştir. Toplam 31 çalışma değerlendirilmiştir.Çalışmalardan kriterlere uygun olan dördünün verisi kullanılarak doğrusal regresyon eşitlikleri oluşturulmuş ve 2015 yılı için beklenen sigara içme sıklıkları hesaplanmıştır. Bulgular: Türkiye’de sigara içme sıklığını belirlemeye yönelik ilk çalışmalar 1988, 1993’te yapılmış, en son 2010 TURDEP II verisine ulaşılmıştır. İncelenen çalışmaların örnek büyüklükleri 246 ile 26546 arasında değişmektedir. Araştırmaların beşi sadece kadınları kapsamaktadır. Araştırmalarda sigara içme için farklı tanımlamalar kullanılmıştır. Değerlendirmeye alınan 1988–2010 yılları arasında yapılmış olan 31 çalışmada sigara içme sıklığı erkeklerde %27.5–63.8, kadınlarda %8.4–27.8 arasında değişmektedir. Türkiye’de sigara içme sıklığı 1997 yılından 2010 yılına kadar erkeklerde yılda %1.33 azalırken, kadınlarda ise değişmemiştir. Türkiye’de 1997–2010 arası gözlenen eğilim devam ederse 2015 yılında 25 yaş üzeri erkeklerde sigara içme sıklığının %18.8 (%95GA: 11.2–26.3), kadınlarda %9.06 (%95GA: 9.03–9.09) olması beklenebilir. Sonuç: Türkiye’de toplumda sigara içme sıklığını belirlemeye yönelik çalışmaların daha çok bölgesel yapıldığı ve sigara içme tanımının ortak olmadığı görülmüştür. Sigara içmenin epidemiyolojik özelliklerinin yıllar içindeki değişimini değerlendirmek için ulusal boyutta, karşılaştırılabilir yöntemlere dayanan ve belli aralarla tekrarlanan çalışmalara gereksinim vardır. Var olan çalışmalara göre sigara içme sıklığının erkeklerde azalma eğiliminde olduğu dikkati çekmektedir.

GİRİŞ VE AMAÇ: Koroner kalp hastalığı (KKH) ve inme dünya genelinde en önemli, aynı zamanda önlenebilir ölüm nedenleri arasındadır. Yaşlı nüfusun artması ile KKH ve buna bağlı ölümler artacak; bu durum toplum temelli girişim gereksinimini de arttıracaktır. Çalışmanın amaçları koroner kalp hastalığı risk düzeyi (10 yıllık Framingham KKH riski) bilinen 65-74 yaş bireylerde iki yıllık koroner olay insidansı ve ölüm riskini belirlemek, KKH risk düzeyine göre koroner olay insidansını değerlendirmektir.YÖNTEM: İleriye yönelik toplum tabanlı bir araştırmadır. Evreni oluşturan İzmir Balçova ilçesine bağlı beş mahallede yaşayan 65-74 yaş arası 1382 bireyin tümüne ulaşılması planlanmıştır. Araştırmanın bağımlı değişkeni koroner olay ve ölümdür. Bağımsız değişkenler; sosyo-demografik özellikler, Framingham risk düzeyi ve KKH risk etmenleridir. KKH ya da KKH'dan ölüm koroner olay olarak tanımlanmıştır. Çözümlemede Ki-kare, Cox regresyon analizi, Kaplan Meier Sağkalım analizi ve Long Rank testi kullanılmıştır.BULGULAR: KKH risk etmenleri sıklığı yüksek bulunmuş, ancak risk etmenlerinin koroner olayla ilişkisi iki yıllık dönemde gösterilememiştir. İki yıllık koroner olay insidansı %3.8'dir. Framingham risk düzeyi arttıkça koroner olay insidansının anlamlı olarak arttığı saptanmıştır. Framingham risk düzeyi yüksek olan grupta düşük olan gruba göre iki yıllık koroner olay riski (GR=3.18) anlamlı olarak fazla bulunmuştur. Araştırma grubunda iki yıl içinde 20 birey ölmüştür. İki yıllık ölüm riski %1.5'tir. Sigara kullanan bireylerde ölüm riski anlamlı olarak fazladır.SONUÇ VE ÖNERİLER: Çalışmada 65-74 yaş genç yaşlılarda Framingham risk düzeyi arttıkça iki yıllık koroner olay insidansının anlamlı olarak arttığı saptanmıştır. Yaşlı sağlığı açısından önemli kronik hastalıklardan biri olan KKH risk etmenleri düzenli olarak kontrol edilmeli ve bireylerin risk düzeyi belirlenmelidir. KKH risk etmenlerinin azaltılmasına yönelik toplum tabanlı girişimler yapılması yanı sıra özellikle yüksek riskli bireyler sürekli izlenmelidir. INTRODUCTION and OBJECTIVES: Coronary heart disease(CHD) and stroke are the most important and also preventable causes of death in the world. The rise in the elderly population will result in an increase of CHD incidence and mortality; because of this situation, the necessity of community-based intervention will also increase. The objectives of the study are to determine two-year CHD incidence and death risk in people aged 65-74 years with known risk score for CHD (Framingham 10-year CHD risk score) and to evaluate the incidence of coronary event according to the level of CHD risk.METHODS: This is a population-based cohort study. The study population is 1382 people aged 65-74 years living in five districts in Balçova, İzmir. It was planned to reach entire population without sampling. The dependent variables of the study were coronary event and death. Independent variables were socio-demographic characteristics, Framingham risk level and CHD risk factors. Coronary event was defined as coronary heart disease or death from CHD. For analysis, Chi-square analysis, Cox regression analysis, Kaplan-Meier survival analysis and long-rank test were used.RESULTS: Prevalence of CHD risk factors was high in this study population, but the relationship between risk factors and two-year incidence of coronary event was not determined. Two-year incidence of coronary event was found as 3.8%. It was determined that the incidence of coronary event increases significantly as Framingham risk score increases. The relative risk was 3.18 for high versus low CHD risk level. In the study group, 20 people died within two years and two-year death risk was 1.5%. The risk of death was significantly higher among smokers.CONCLUSIONS AND RECOMMENDATIONS: In conclusion, in the young elderly the incidence of coronary event increases significantly as Framingham risk score increases. For the health of elderly people, risk factors for coronary heart disease which is the one of the major chronic diseases in the elderly, should be regularly checked and the risk level should be determined. Community-based interventions should be implemented to reduce CHD risk factors and high-risk individuals should be monitored. 104