Search

İnternet kullanımının her geçen gün arttığı günümüzde çevrim içi ortamlarda yaşanan risk durumlarında da artış olması kaçınılmaz bir hal almaktadır. Araştırmada ortaokul öğrencilerinin internet etik ihlal algıları ile çevrim içi risk algıları arasındaki ilişkinin ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Örneklemini Bursa ilinin dört farklı ilçesinde yer alan 1002 ortaokul öğrencisinin oluşturduğu çalışmada tarama yönteminden faydalanılmıştır. Çalışmada, araştırmacı tarafından oluşturulan kişisel bilgi formu, Salman (2019) tarafından geliştirilen internet etik ihlali algı ölçeği, Arslankara ve Usta (2018) tarafından geliştirilen sanal dünya risk algısı ölçeği kullanılarak veri toplama işlemi gerçekleştirilmiştir. Toplanan veriler analiz edilmeden önce normallik testi yapılmış ardından uygun olan test yöntemleri uygulanmıştır. Yapılan analizlere göre öğrencilerin internet etik ihlal algı düzeylerinin yüksek seviyede olduğu görülürken çevrim içi risk algı düzeylerinin ise düşük seviyede olduğu ortaya çıkmıştır. Öğrencilerin internet etik ihlal algılarının cinsiyet, sınıf düzeyi, günlük internet kullanım süresi ve okul başarısı değişkenlerine göre farklılık gösterdiği görülmüş olup çevrim içi risk algılarının ise cinsiyet ve günlük internet kullanım süresi değişkenlerine göre farklılık gösterdiği görülmüştür. Kız öğrencilerin erkek öğrencilere göre çevrim içi ortamlarda internet etiğine daha uygun davrandıkları aynı zamanda erkek öğrencilerin de kız öğrencilere göre çevrim içi risk algılarının daha yüksek olduğu sonucu çalışmanın bir diğer önemli noktalarından birisidir. Araştırmaya katılan öğrencilerin internet etik ihlal algısı ile çevrim içi risk algısı arasında pozitif yönde ve düşük düzeyde bir ilişki olduğu ortaya çıkmıştır. Elde edilen bulgulara ilişkin sonuçlar ayrı ayrı tartışılarak uygulayıcı ve araştırmacılara birtakım öneriler sunulmuştur. In today's world, where the use of the Internet is increasing day by day, it is inevitable that there will be increase in the risk situations experienced in online environments. In the study, it was aimed to reveal the relationship between secondary school students' perceptions of internet ethical violations and online risk perceptions. The survey method was used in the study, whose sample consisted of 1002 secondary school students in four different areas of Bursa. In this study, data collection was carried out using the personal information form created by the researcher, the internet ethics violation perception scale developed by Salman (2019), and the virtual world risk perception scale developed by Arslankara and Usta (2018). Before analyzing the collected data, normality test was performed and then appropriate test methods were applied. According to the analyzes were made, it was seen that the students' internet ethical violation perception levels were at a high level, while their online risk perception levels were found to be low. It has been observed that students' perceptions of internet ethical violations differ according to the variables of gender, grade level, daily internet use time and school success, while online risk perceptions differ according to gender and daily internet use time variables. Another important point of the study is the result that female students behave more in accordance with internet ethics in online environments than male students, and that male students also have higher online risk perceptions than female students. It has been revealed that there is a positive and low level relationship between the internet ethical violation perception of the students participating in the research and their online risk perception. The results of the findings were discussed separately and some suggestions were presented to practitioners and researchers.

Considering the current period, it has become inevitable for teachers at the education level to have a command of digital technologies and to include them in their teaching processes. This state, which can be expressed with the concept of digital literacy, has gained importance therein the scope of education and training practices with the Covid-19 process. With research, it is purposed to analyze the digital literacy levels of who teach during the Covid-19 process in the 2020-2021 academic year in situation of different variables. The mixed method was utilizated in the info collection process in the survey, whose pattern come about 124 secondary school working in different branches in Bursa. During the examination, the Digital Literacy Scale improved by Ng 2012 and the conformation studies of the scale into Turkish were made by Hamutoğlu, Güngören, Uyanık and Erdoğan (2017) was used. Within the scope in the research, open-ended queries were also asked to the participants to examine their use of technology in the teaching activities carried out during the Covid-19 period. The results indicated that teachers have high levels of digital literacy. There was no important difference between the digital literacy levels of the teachers and the variables of seniority, computer usage time, daily internet usage time; that was determined that there was a major distinction between the variables of gender, seniority (technical sub-dimension), educational status, computer usage time (technical and social sub-dimension). As an outcome of the open-ended questions directed to teachers, it was defined that most of the teachers experienced positive changes with the experience gained at the point of benefiting from technology in the teaching processes. During the Covid-19 pandemic process, which lasted approximately 2 years, teachers found that the digital learning content they used in their lectures was highly beneficial and specified that teaching activities applied in this way removed time and space limits, learning became faster and more memorable, the teaching environment was enriched and the incentive of the students to lesson increased. They mentioned that this pandemic period should be seen as an advantage sustained the digital age and they wished it to be permanent for the future. Various suggestions have been presented in the context of the result., Yaşanılan dönem itibariyle düşünüldüğünde eğitim kademesinde yer alan öğretmenlerin dijital teknolojilere hâkim olmayı ve bunları öğretim süreçlerinde yer vermeyi kaçınılmaz hale getirmiştir. Dijital okuryazarlık kavramıyla açıklanabilecek bu durum, Covid-19 süreciyle eğitim ve öğretim uygulamaları kapsamında önem kazanmıştır. Bu araştırmayla birlikte 2020-2021 eğitim yılında eğitim öğretim faaliyetlerini gerçekleştiren öğretmenlerin Covid-19 pandemisi sürecinde dijital okuryazarlık düzeylerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Örneklemini Bursa ili içerisinde farklı branşlarda görev yapan 124 ortaokul öğretmenin oluşturduğu araştırmada verilerin toplanma sürecinde karma yöntemden faydalanılmıştır. Çalışmada Ng (2012) tarafından geliştirilen Dijital Okuryazarlık Ölçeği (DOYÖ) kullanılmış olup ölçeğin Türkçe’ye uyarlama çalışmaları Hamutoğlu, Güngören, Uyanık ve Erdoğan (2017) tarafından yapılmıştır. Araştırma kapsamında katılımcılara ayrıca Covid-19 döneminde gerçekleştirilen öğretim faaliyetlerinde teknolojiden faydalanma durumlarını belirleme adına açık uçlu sorular sorulmuştur. Öğretmenlerin elde edilen sonuçlara göre dijital okuryazarlık düzeylerinin yüksek olduğu görülmektedir. Öğretmenlerin dijital okuryazarlık düzeyleri ile kıdem, bilgisayar kullanma süresi, günlük internet kullanım süresi değişkenleri arasında bir anlamlılık bulunmadığı; cinsiyet, kıdem (teknik alt boyutu), eğitim durumu, bilgisayar kullanma süresi (teknik ve sosyal alt boyutu) değişkenleri arasında bir anlamlılık bulunduğu belirlenmiştir. Öğretmenlere yöneltilen açık uçlu sorular neticesinde öğretmenlerin büyük çoğunluğunda öğretim süreçlerinde teknolojiden faydalanma noktasında kazanılan deneyimlerle beraber olumlu değişimlerin yaşandığı tespit edilmiştir. Yaklaşık olarak 2 yıl süren Covid-19 salgın sürecinde öğretmenler; ders anlatımlarında kullandıkları dijital öğrenme içeriklerini büyük ölçüde faydalı bulmuş, bu şekilde yapılan öğretim faaliyetlerinin zaman ve mekân sınırını ortadan kaldırdığını, öğrenmenin daha hızlı ve akılda kalıcı hale geldiğini, öğretim ortamının zenginleştiğini ve öğrencilerin derse güdülenmesinin arttığını belirtmişlerdir. Salgın dönemini dijital çağa ayak uydurma noktasında bir avantaj olarak görülmesi gerektiğini ve ilerisi için kalıcı olması temennisini dile getirmişlerdir. Araştırma kapsamında elde edilen bulgular bağlamında çeşitli öneriler sunulmuştur.

Silhouettes, which we call the symbolic definition of visual information for cities, reveal the city’s identity with their morphological features. Therefore, the change in the cities formed in the historical process can be observed through symbolic silhouettes. Symbolic silhouettes are the semantic definition of change for cities and are directly related to cultural evolution. Because the change in the symbolic silhouettes of cities is culture-based. The memetic theory, the theoretical definition of cultural evolution, describes the cultural knowledge transferred between people for generations. In the light of this information, it is aimed to develop a perspective on the evolutionary reflection in city silhouettes by examining the symbolic silhouettes of metropolitan cities, where we can see a matching reflection of cultural evolution.For this reason, firstly, a literature review of studies on cultural evolution, memetic theory, city silhouettes and symbolic silhouettes was conducted to create the theoretical framework of the study. In line with the information obtained because of the scans, the criteria of the memetic theory revealed by Heylighen are explained in detail. In the second stage of the research, the photographs were taken from Üsküdar, Beşiktaş-Kadıköy ferry line European and Asian side points of view, and Fındıklı-MSGSU points were analyzed with digital drawing techniques to reveal the symbolic silhouette of the city of Istanbul, which was chosen as a field study, regionally. Then, the symbolic silhouettes of the cities of Istanbul, New York, and Dubai, which have similar characteristics in terms of being metropolitan and coastal cities, were analyzed with digital drawing techniques. Thus, three cities were compared within the framework of memetic theory criteria. In this context, it has been determined that the cultural evolution and the change between the symbolic silhouettes of cities develop in parallel with each other., Şehirler için görsel bilginin sembolik tanımı diyebileceğimiz silüetler, morfolojik özellikleriyle birlikte şehrin kimliğini ortaya koymaktadır. Dolayısıyla tarihsel süreç içerisinde oluşan şehirlerin değişimlerini, sembolik silüetler üzerinden gözlemlenebilir. Sembolik silüetler, şehirler için değişimin anlamsal tanımıdır ve kültürel evrimle doğrudan bağlantılıdır. Çünkü şehirlerin sembolik silüetlerindeki değişim kültür tabanlıdır. Kültürel evrimin kuramsal tanımı olan memetik kuram ise, nesiller boyunca insanlar arasında aktarılan kültürel bilgiyi nitelemektedir. Bu bilgiler ışığında çalışmada, kültürel evrimin eşleyici bir yansımasını görebileceğimiz metropol şehirlerdeki sembolik silüetler incelenerek, şehir silüetlerinde oluşan evrimsel yansımaya dair bir bakış açısı geliştirmek amaçlanmaktadır. Bu sebeple, ilk olarak çalışmanın kuramsal çerçevesini oluşturmak için kültürel evrim, memetik kuram, şehir silüetleri ve sembolik silüet konulu çalışmaların alan yazın taraması yapılmıştır. Taramalar sonucu ulaşılan bilgiler doğrultusunda Heylighen’in ortaya koyduğu memetik kuram ölçütleri detaylandırılarak açıklanmıştır. Araştırmanın ikinci aşamasında, alan çalışması olarak seçilen İstanbul şehrinin sembolik silüetini bölgesel olarak ortaya koymak için Üsküdar, Beşiktaş-Kadıköy vapur hattı Avrupa ve Asya yakası bakış açıları ile Fındıklı-MSGSÜ noktalarından çekilen fotoğraflar, dijital çizim teknikleriyle analiz edilerek ortaya koyulmuştur. Ardından, İstanbul şehri ile metropol ve kıyı şehir olması açısından benzer özelliklere sahip New York ve Dubai şehirlerinin sembolik silüetleri, dijital çizim teknikleriyle analiz edilmiştir. Böylece üç şehir memetik kuram ölçütleri çerçevesinde karşılaştırılmıştır. Bu bağlamda, kültürel evrim ve şehirlerin sembolik silüetleri arasındaki değişimin birbirlerine paralel olarak gelişim gösterdiği tespit edilmiştir.

At the end of the 19th century, Ottoman legal terminology met with an unfamiliar notion called “white slave traffic”. In fact, the authorities were not unfamiliar with the usual abuse of established concubinage and polygamy practices, as well as the use of slave women for prostitution. However, they began to hold a closer interest in the issue as the internationalization of it could pave the way for interference in the internal affairs of the state. The origins of the modern concept of white slave traffic in the Ottoman Empire dates back to early ages, and it was published in the foreign press as well as various sources. International press claimed that Istanbul became one of the headquarters of the white slave traffic. It was obvious that the addition of tension-rising white women trade to the discussions of slavery and polygamy would not have very positive results in terms of the international prestige of the Ottoman Empire, which was struggling to settle proper relations with Western powers. In this context, the Tanzimat administration gradually became more concerned in the issue starting from the middle of the century. The government's worry about concubinage, polygamy and marriage was not in vain. The exploitation of such stereotyped social habits for criminal purposes led slave women to be dragged into prostitution, but the actual hazard was that this activity extended beyond the borders of the country. This study proposes to put a debate on the origins of the white slave traffic in Istanbul through concubinage, which has been on the rise especially since the second half of the 19th century and turned into an internationally organized crime over time. 19. yüzyılın sonunda Osmanlı hukuk terminolojisi, "beyaz köle ticareti" denen alışılmadık bir kavramla karşılaştı. Aslında yetkililer, yerleşik cariyelik ve çok eşlilik uygulamalarının olağan suistimaline ve köle kadınların fuhuş için kullanılmasına aşinaydı. Ancak, konunun uluslararası boyutları devletin iç işlerine müdahalenin önünü açabileceği için onunla daha yakından ilgilenmeye başladılar. Osmanlı İmparatorluğu'ndaki modern beyaz köle ticareti kavramının kökenleri çok erken dönemlere kadar uzanıyordu ve çeşitli kaynaklarla birlikte yabancı basında da bu konuda muhtelif yazılar yayınlanmıştı. Uluslararası basın, İstanbul'un beyaz köle trafiğinin merkezlerinden biri olduğunu iddia ediyordu. Kölelik tartışmalarına gerilimin yükselen beyaz kadın ticaretinin eklenmesinin, Batılı güçlerle düzgün ilişkiler kurmaya çalışan Osmanlı İmparatorluğu'nun uluslararası prestiji açısından olumlu sonuçları olmayacağı aşikardı. Bu bağlamda, Tanzimat yönetimi yüzyılın ortalarından itibaren konuyla giderek daha fazla ilgilenmeye başladı. Hükümetin cariyelik, çok eşlilik ve evlilik konusundaki endişeleri boşuna değildi. Bu tür kalıplaşmış sosyal alışkanlıkların kişisel çıkar amacıyla sömürülmesi köle kadınları fuhşa sürüklüyordu ama asıl tehlike bu faaliyetin ülke sınırlarının ötesine uzanmasıydı. Bu çalışma, İstanbul'da özellikle 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren yükselişe geçen ve zamanla uluslararası düzeyde organize bir suça dönüşen beyaz kadın ticaretinin kökenlerini cariyelik kurumu üzerinden tartışmayı önermektedir., {"references":["Akkaya, Mustafa, (2011), \"XVII. Yüzyılın İlk Çeyreğinde Üsküdar'da Köle Ticareti, Kölelerin Ticaretle Uğraşması\", Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14 (25), 204-217.","Akyılmaz, Gül, (2004). \"Osmanlı Hukukunda Köleliğin Sona Ermesi ile İlgili Düzenlemeler ve Tanzimat Fermanı'nın İlanından Sonra Kölelik Müessesesi\", Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 9 (1-2), 213-238.","Ali Rıza Bey, Balıkhâne Nazırı, (2001). Eski Zamanlarda İstanbul Hayatı (haz: Ali Şükrü Çoruk). İstanbul: Kitabevi Yayınları.","Altınay, Ahmet Refik, (2011). Eski İstanbul (1553-1839). İstanbul: Kapı Yayınları.","And, Metin, (2012). 16. Yüzyılda İstanbul Kent-Saray-Günlük Yaşam. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.","Araz, Yahya, (2014). \"Cariyeler, Efendiler ve Pusuda Bekleyenler: Osmanlı İstanbul'unda Hamile ve Çocuk Annesi Cariyeler Üzerine Düşünceler (1790-1880)\", Kebikeç, 37, 233-260.","Badem, Candan, (2010). The Ottoman Crimean War (1853-1856). Leiden: Brill Publishing.","Ben-Naeh, Yaron, (2006). \"Blond, Tall, With Honey-Colored Eyes: Jewish Ownership of Slaves in the Ottoman Empire\", Jewish History, 20 (3-4), 315-332.","B.O.A., A.}MKT.DV.., 71/20, 12 Cemaziyelahir 1269 (23 Mart 1853)","B.O.A., A.}MKT.UM.., 123/62, 14 Rebiülahir 1269 (25 Ocak 1853).","B.O.A., A.}MKT.UM.., 78/48, 18 Zilhicce 1267 (14 Ekim 1851).","B.O.A., DH.MKT., 831/45, 1 Muharrem 1322 (18 Mart 1904).","B.O.A., HR.MKT., 737/27, 18 Muharrem 1289 (28 Mart 1872)","B.O.A., HR.SFR.1..., 34/24, 15 Haziran 1872.","B.O.A., MVL., 197/82, 29 Cemaziyelahir 1266 (12 Mayıs 1850).","B.O.A., MVL., 720/4, 2 Zilhicce 1282 (18 Nisan 1866).","B.O.A., ZB., 603/84, 14 Cemaziyelahir 1327 (3 Temmuz 1909)","Bozkurt, Gülnihal, (1981). \"Eski Hukuk Sistemlerinde Kölelik\", Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 38 (1), 65-103.","Conermann, Stephan ve Şen, Gül, (2020). \"Slavery is Not Slavery: On Slaves and Slave Agency in the Ottoman Empire, Introduction\", Slaves and Slave Agency in the Ottoman Empire (Eds. Stephan Conermann ve Gül Şen). Göttingen: V&R Unipress, 11-27","Doğan, Cem, (2019). Osmanlı'da Cinselliğin Saklı Kıyısı: II. Abdülhamid Dönemi ve Sonrası İstanbul'da Fuhuş, Frengi ve İktidar (1878-1922). İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.","Duman, M. Zeki, (2011). \"İslam'ın Köle ve Cariye Sorununa Yaklaşımı\", Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, S. 12, s. 1-54.","Erdem, Y. Hakan, (1996). Slavery in the Ottoman Empire and its Demise 1800-1909. Londra: Macmillan Press.","Faroqhi, Suraiya, (1994). \"Crisis and Change 1590-1699\", An Economic and Social History of the Ottoman Empire 1300-1914 (Ed. Halil İnalcık ve Donald Quataert). Cambrdige: Cambridge University Press, 413- 637.","Fleet, Kate, (2016). \"The Extremes of Visibility: Slave Women in Ottoman Public Space\", Ottoman Women in Public Space (Eds. Ebru Boyar ve Kate Fleet). Brill: Leiden.","[Fraşeri], Şemseddin Sami, (1317/1901). Kâmûs-ı Türkî. Dersaadet: İkdam Matbaası","Garnett, Lucy Mary Jane, (1893). The Women of Turkey and Their Folklore. London: David Nutt","Gedik, Betül, (1996). Eski İstanbul Hayatı ve İstanbul Yahudileri. İstanbul: Pera Orient Yayınları.","Girard, René, (1986). The Scapegoat (trans: Yvonne Freccero). Baltimore: The Johns Hopkins University Press.","Hunter, William, (1803). Travels Through France, Turkey, and Hungary, to Vienna, in 1792 (C. 1). London: Printed for J. White.","İnalcık, Halil, (2008). \"Osmanlı İmparatorluğu'nda Köle Emeği\", Doğu Batı Makaleler-II. Ankara: Doğu Batı Yayınları, 123-153.","Karal, Enver Ziya, (2007). Osmanlı Tarihi VI: Islahat Fermanı Devri (1856 - 1861). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları","Kömürciyan, Eremya Çelebi, (1988). İstanbul Tarihi: XVII. Asırda İstanbul (Çev. Hrand D. Andreasyan, Haz. Kevork Pamukciyan). İstanbul: Eren Yayınları.","Kurnaz, Şefika, (1997). Cumhuriyet Öncesinde Türk Kadını (1839-1923). İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.","Law, E. Norine, (1909). The Shame of a Great Nation: The Story of the \"White Slave Trade\". Harrisburg: United Evangelical Publishing House.","Leila Hanoum, (1888). A Tragedy at Constantinople (çev: R. E. Colston). New York: William S. Gottsberger Publisher.","Lewis, Bernard, (1990). Race and Slavery in the Middle East: An Historical Enquiry. New York ve Oxford: Oxford University Press.","Lewis, Reina, (2004). Rethinking Orientalism: Women, Travel and the Ottoman Harem. London ve New York: I. B. Tauris.","Mantran, Robert, (1990). 17. Yüzyılın İkinci Yarısında İstanbul Kurumsal, İktisadi, Toplumsal Tarih Denemesi I (Çev. Mehmet Ali Kılıçbay ve Enver Özcan). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayını","Martal, Abdullah, (1994). \"19. Yüzyılda Kölelik ve Köle Ticareti\", Tarih ve Toplum, S. 121, 13-22.","Mme. Kıbrızlı Mehemet Pacha, (1875). Trente Ans dans les Harems d'Orient Souvenirs Intime de MelekHanum Femme de S. A. Le Grand-Vizir Kıbrızlı Mehemet Pacha 1840-1870. Paris: Libraire de la Société dans Gens de Lettres.","Morgenthau, Henry, (1919). Ambassador Morgenthau's Story. New York: Doubleday, Page & Company","Moro, A. M., (1910). Jewish International Conference on the Supression of the Traffic in Girls and Women: Official Report. Londra: Wertheimer, Lea & CO.","Özbilgen, Erol, (2011). Bütün Yönleriyle Osmanlı: Âdâb-ı Osmâniyye. İstanbul: İz Yayıncılık.","Pakalın, Mehmet Zeki, (1971). \"Esir Tüccarı\", Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü I. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.","Parlatır, İsmail, (1992). Tanzimat Edebiyatında Kölelik. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları","Roe, Clifford Griffith., (1911). Horrors of the White Slave Trade: The Mighty Crusade to Protect the Purity of Our Homes. London, no publishers.","Sabouroff, A., (1899). \"Russia\", The White Slave Trade: Transactions of the International Congress on the White Slave Trade (21-23 June 1899). London: Wertheimer, Lea and Co., 22-29.","Sakaoğlu, Necdet, (1994), \"Esir Ticareti\", Dünden Bugüne İstanbul Ansiklopedisi 3 (Eds. Nuri Akbayar, Ekrem Işın, Necdet Sakaoğlu, Oya Baydar, M. Baha Tanman, M. Sabri Koz, Bülent Aksoy, Afife Batur ve Yalçın Yusufoğlu). İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 200-202.","Sancar, Aslı, (2011). Ottoman Women Myth and Reality. USA: Tughra Books.","Sevengil, Refik Ahmet, (1990). İstanbul Nasıl Eğleniyordu (1453'ten 1927'ye Kadar)/(Haz. Sami Önal). İstanbul: İletişim Yayınları.","Taşbaş, Erdal, (2018). \"Osmanlı Devleti'nin Ortadoğu'da Köle Ticaretini Engelleme Çalışmaları\", Akademik İncelemeler Dergisi, 13 (2), 119-157.","Taşkıran, Tezer, (1976). Women in Turkey (çev: Nida Tektaş). İstanbul: Redhouse Yayınevi.","The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem (Çev. ve Ed. Douglas Scott Brookes), (2008). Austin: University of Texas Press.","Toledano, Ehud R., (1982). The Ottoman Slave Trade and Its Suppression 1840-1890. New Jersey: Princeton University Press.","Toledano, Ehud R., (1984). \"The Imperial Eunuchs of Istanbul: From Africa to the Heart of Islam\", Middle Eastern Studies, 20 (3), 379-390.","Toledano, Ehud R., (1998). Slavery and Abolition in the Ottoman Middle East. Seattle: University of Washington Press.","Toledano, Ehud R., (2009). \"Bringing the Slaves Back In\", Slavery, Islam and Diaspora, (Eds. Behnaz A. Mirzai, Ismael Musah Montana ve Paul E. Lovejoy). Trenton ve Asmara: Africa World Press, Inc, 7-20.","Toledano, Ehud R., (2011), \"Enslavement in the Ottoman Empire in the Early Modern Period\", The Cambridge World History of Slavery 3: Ad 1420-Ad 1804 (Eds. David Eltis ve Stanley L. Engerman). Cambridge: Cambridge University Press.","Üçel-Aybet, Gülgün, (2010). Avrupalı Seyyahların Gözünden Osmanlı Dünyası ve İnsanları (1530-1699). İstanbul: İletişim Yayınları.","\"White Slave Lecturer Charges Neglect by Girls' Mothers\", (1914). The Log Cabin Democrat, 6(139), 1","Von Langenau, Baroness, (1899). \"Austria\", The White Slave Trade: Transactions of the International Congress on the White Slave Trade (21-23 June 1899). London: Wertheimer, Lea and Co., 83-89","Yağcı, Zübeyde Güneş, (2020). \"Slave Traders (Esirciler) in the Ottoman Istanbul\", Slaves and Slave Agency in the Ottoman Empire (Eds. Stephan Conermann ve Gül Şen). Göttingen: V&R Unipress, 321-352.","Zilfi, Madeline C., (2006). \"Muslim Women in the Early Modern Era\", The Cambridge History of Turkey, The Later Ottoman Empire 1603-1839 (Ed. Suraiya N. Faroqhi). Cambridge: Cambridge University Press, 226- 255."]}

Within the scope of working areas in residential spaces, the home-office working method, which is becoming more common as a flexible working style, has been examined The relationship between circadian lighting as a reinforcement system and human biology in working places from home has been investigated. In terms of the interior design setup of the home offices, the design approaches in the working areas are taken into consideration, and their spatial solutions are evaluated from the point of working efficiency, concentration and comfort of the person. As a result of the examinations, the current approach criteria of home-office designs and the evaluation of lighting, which is one of the important design factors, within the framework of human beings are made. Circadian rhythm and factors affecting this rhythm; " The effect of triggering the circadian rhythm of home workers by lighting can increase the individual's working performance." The accuracy of the hypothesis was questioned in line with the information obtained through research and literature review., Konut mekanlarındaki çalışma alanları kapsamında, esnek çalışma biçimi olarak giderek yaygınlaşan evden çalışma yöntemi incelenmiştir. Donatı sistemi olarak sirkadiyen aydınlatmanın evden çalışma mekanlarında insan biyolojisi ile ilişkisi araştırılmıştır. Evden çalışma düzeninde iç mekân tasarım kurgusu açısından, çalışma alanları içinde yer alan tasarım yaklaşımları ele alınarak mekân çözümlemeleri, çalışma verimi, kişinin konsantrasyonu ve konforu açısından değerlendirilmektedir. İncelemeler sonucunda, evden çalışma konut tasarımlarının güncel yaklaşım ölçütleri ve önemli tasarım faktörlerinden olan aydınlatmanın değerlendirilmesi yapılmaktadır. Sirkadiyen ritim ve bu ritmi etkileyen faktörlerin ‘’Evden çalışanların sirkadiyen ritminin aydınlatma ile tetiklenme etkisi bireyin çalışma performansını artırabilir.” hipotezinin geçerliliği yapılan araştırmalar ve literatür taraması ile elde edilen bilgiler doğrultusunda incelenmiştir.

Fidye için insan kaçırma suçu sıklıkla kriminal gruplar tarafından işlenir ve birçok kültürde köklü bir geçmişi vardır. Bu eylem, hem mağdur hem de ailesi açısından şiddetli duygusal, fiziksel ve ekonomik zorluklara yol açar. Fidye için insan kaçırma üç temel bileşenden oluşur. Bunlardan ilki, kaçırma eyleminin sonunda ne olacağını tahmin etmeyi imkansız kılan öngörülemez doğasıdır. Kaçıranlar, iradelerine bağlı olarak rehineyi öldürebilir ya da canını bağışlayabilirler. İkincisi, kaçırmanın asıl amacıyla ilişkilidir. Suçlular, bu edimi salt para için gerçekleştirmiş olabilecekleri gibi bir yandan rakiplerine siyasi mesaj göndermek diğer yandan da kolayca para kazanmayı planlamış olabilirler. Dahası, kaçırma eylemini tetikleyen faktörler bazı vakalarda intikam ve misilleme duygularıyla iç içe geçmiştir. Son olarak, cezanın caydırıcılığı, kaçıranların davranışsal pozisyonlarını etkiler. Bu nedenle, kaçırma vakası yürürlükte bulunan ceza kanunuyla birlikte düşünülmelidir. Bu makale, II. Abdülhamid dönemindeki fidye için insan kaçırma hadiselerini yukarıda belirtilen ilkeler ışığında tartışmayı amaçlamaktadır., The crime of ransom kidnapping is frequently performed by criminal groups, and it possesses a long past in many cultures. It leads to drastic emotional, physical, and economic hardships both in terms of the victim and his/her family. Ransom kidnapping consists of three essential components. First of them is its unpredictable nature that makes it impossible to guess what would be at the end of this action. Kidnappers could either murder the hostage or spare his/her life, depending on their will to kill. Second is the actual objective of kidnapping. The kidnappers might have organized the crime merely for money, or intending to send a political message to their rivals when they plan to make a good deal of money. Moreover, they could combine these factors with the feelings of vengeance and retaliation in some incidents. Once for all, the deterrence of punishment influences the behavioral positions of kidnappers, and therefore it should be interrelated with the penal code of the time. This paper aims to argue the ransom kidnapping in the reign of Abdulhamid II in the light of above-mentioned principles.

The distinctive aspect of the traditional Middle Eastern political style, which has been accepted for hundreds of years, has been that it can convey the complaints of the people to the management level both individually and in plural form. Thus, on the one hand, the sultan and his entourage were able to take into account the complaints of the people, and, on the other hand, the people were able to convey their troubles to the sultan by writing a small compass when necessary and delivering it to the authorities. Moreover, the main duty of the Divân-ı Hümâyûn, which served as one of the basic state institutions in the Ottoman Empire, is to open the complaints and suggestions from the public directly before the sultan. The area where the Ottoman grievance mechanism worked most frequently was the Friday Parade. Here, they expressed their expectations from the sultan with their exposure called \textit{arz-ı hâl or rik‘a}. This was also a way of consolidating the sultan’s authority over his subjects. Because the frequent collection of these petitions was a symbol of how much a sultan was interested in his people and how much he cared for them. From the very beginning, the states of supply paved the way for an intermediary bureaucracy to keep the pulse of the relations between the sultan and his subjects, and in the sense of the abrasion and continuous reproduction of political power, they shared wealth and surveillance of the government with the people up to a point. This study aims to show the petitions presented to the sultan by the people during the reign of Sultan Abdülhamid II (1876-1908) and how these supplies functioned as a power practice with their importance in terms of the administrative system., Geleneksel Ortadoğu siyaset üslubunun yüzlerce yıl kabul gören ayırıcı yönü, halkın mustarip bulunduğu bir konu hakkında gerek bireysel gerekse çoğul biçimde şikâyetlerini yönetim katına ulaştırabilmesi olmuştur. Böylece, bir yandan padişah ve çevresindekiler halkın yakınmalarını göz önünde bulundurabilmişler, diğer yandan da halk gerektiğinde küçük bir pusula kaleme alarak yetkililere teslim etmek suretiyle derdini padişaha aktarabilmiştir. Dahası, Osmanlı’daki temel devlet kurumlarından biri olarak hizmet veren Divân-ı Hümâyûn’un aslî görevi halktan gelen şikâyet ve önerileri doğrudan padişahın huzurunda tartışmaya açmaktı. Osmanlı şikâyet mekanizmasının en fonksiyonel taraflarından biri ise Cuma Selamlığı idi. Burada, halk arz-ı hâl veya rik\=a‘, ruk‘a, mahzar, kâğıt ve son dönemlerde bazen arîza adı verilen maruzat pusulalarıyla padişahtan beklentilerini dile getirirdi. Bu, padişahın reaya üzerindeki otoritesini pekiştirmenin de bir yoluydu. Zira bu dilekçelerin sık sık toplanması bir padişahın halkıyla ne kadar ilgilendiğinin, onları ne kadar önemsediğinin de sembolü oluyordu. Arz-ı hâller hem en başından beri aracı bir bürokrasinin padişah-halk ilişkisinin nabzını tutmasına zemin hazırlamış hem de politik gücün aşındırılması ve sürekli olarak yeniden üretilmesi anlamında halkı iktidarın zenginliği ve gözetimine bir kertede ortak etmiştir. Bu çalışma, II. Abdülhamid (1876-1908) döneminde halk tarafından padişaha sunulan maruzatları ve bu arzların idarî sistem açısından önemiyle bir iktidar pratiği olarak nasıl işlevselleştiğini göstermeyi amaçlamaktadır.

Adultery (zinā’) as a sexual act is a double-edged affair that plays a prominent part in reshaping the legal and social image of both the adulterer and the cheated person. Besides being a social phenomenon, adultery is a process that transforms people into objects of positive law. Throughout history, various sanctions have punished adulterers, and compensated those who violated the rights arising from family ties. Punishment for adultery, which sometimes reveals itself as exposure, violence or execution, has gained a more secular character with the progress of contemporary legal systems. Thus, the strict attitude of the Middle Ages and the early modern period on sexual crimes have gradually softened because of the transformation in law. From the viewpoint of the Ottoman criminal code, which nourishes on the Islamic heritage, adultery had to bring about a fine, but there were still some cultural forms directed at displaying, which would humiliate adulterers in society without discrimination between men and women. With the Tanzimat period, on the other hand, principles of the Western countries became the origin of the modernization of Ottoman law system. This scene influenced the parameters that furnished the juridical content of infidelity in the manner of those extracted from Western law by overlapping with it. This study shall seek to discover the social and legal roots of the modifications regarding adultery and family institution in terms of Ottoman criminal act from the classical age to 1915., Cinsel bir edim olarak zina hem zinacıya hem de aldatılan kişiye ilişkin hukuksal ve toplumsal algının yeniden şekillenmesinde kayda değer bir rol oynayan çift uçlu bir meseledir. Zina toplumsal bir olgu olmanın yanı sıra bireyleri pozitif hukukun nesnelerine dönüştüren bir süreçtir. Tarih boyunca ülkelerin hukuk gelenekleri çerçevesinde yürürlüğe konulan muhtelif müeyyideler bir yandan zinacıları cezalandırmış, diğer yandan da aile bağlarından doğan hakları ihlal edilenlerin zararlarını tazmin yoluna gitmiştir. Kimi zaman teşhir, şiddet veya idam biçiminde tezahür eden zina cezaları modern hukuk sistemlerinin gelişmesiyle daha seküler bir karakter kazanmıştır. Böylece, Orta Çağ’ın ve erken modern dönemin cinsel suçlar konusundaki katı tutumu hukuktaki dönüşümün bir neticesi olarak tedricen yumuşamıştır. Meseleye büyük ölçüde İslami gelenekten beslenen Osmanlı ceza hukuku açısından bakıldığında, zinaya daha ziyade para cezasıyla mukabele edildiği ancak teşhire yönelik, zinacıları kadın-erkek ayrımı yapmaksızın toplum içinde aşağılayacak birtakım kültürel tahkir mekanizmalarının da uygulamaya konulduğu görülür. Öte yandan, Tanzimat dönemiyle birlikte Osmanlı hukuk sisteminin modernleştirilmesinde Batılı ülkelerin getirdiği temel ilkeler kerteriz alınmaya başlamıştır. Bu durum ise geleneksel Osmanlı hukukunda zinanın yasal içeriğini dolduran başlıca parametrelerin Batı hukukundan iktibas edilenlerle çakışmasına yol açmıştır. Bu çalışma, 1845-1915 yılları arasında Osmanlı ceza hukuku açısından zina ve aile kurumuna ilişkin değişimlerin toplumsal ve hukuksal izlerini sürmeye çalışacaktır.

Kentler, sosyal yaşamın devam ettiği ve kültürel mirasın sergilendiği alanlardır. Tarihi kent meydanlarında, bölgenin kültürel mirasını açıkça görmek mümkündür. Ancak tarihi bölgeyi gece görünür kılan en önemli unsur, bir kent mobilyası olan aydınlatma elemanlarıdır. Kent aydınlatmasını sağlayan aydınlatma elemanları, doğru bir planlama çerçevesinde konumlandırılmış ve tasarlanmış olmalıdır. Doğru bir planlama ancak, kentte yaşayan insanları ve kente gelen misafirleri tasarımın odağına alan bir anlayış ile mümkündür. Bu bağlamda, kent aydınlatmalarının insan odaklı tasarım kavramı çerçevesinde yorumlandığı zaman doğru sonuca ulaşılacağı düşünülmektedir. Bu çalışmada tarihi Ankara Beypazarı Bölgesi örneği üzerinden, insan odaklı tasarım kavramı çerçevesinde incelenmesi sonucunda, bölge kullanıcılarının kent aydınlatması bağlamındaki ihtiyaçlarının karşılanmadığı gözlemlenebilir. Günümüzde halen kabul görmekte olan Maslow’un İhtiyaçlar Hiyerarşisi Kuramı, insanı odağına almakta ve insanın biyolojik ve çevresel faktörlere dayanan ihtiyaçlarını ortaya koymaktadır. Bu ihtiyaçlar çerçevesinde, Ankara Beypazarı Bölgesi için yeni bir öneri ortaya konulmuştur. Kent bağlamında insanın ihtiyaçlarını karşılamak ve gündüz gibi gece de insanın sosyal hayattaki hareketinin devamlılığını sağlamak oldukça önemlidir. Maslow’un İhtiyaçlar Hiyerarşisi Kuramını, insan odaklı kent aydınlatma planlaması için bir ilke olarak ele aldığımızda ortaya çıkacak planlama ve tasarımın başarılı bir kent mobilyası sistemine dönüşeceği bu çalışmada ortaya konulmaya çalışılmıştır., Cities are areas where social life continues and cultural heritage is exhibited. In the historical city squares, it is possible to see the cultural heritage of the region clearly. However, the most important factor is the lighting elements as an urban furniture that is the feature to makes visible the historical region. Lighting elements that provide urban lighting should be positioned and designed within the framework of a correct planning. A correct planning is only possible with an understanding that puts the people living in the city and the guests coming to the city at the center of the design. In this context, it is thought that the correct result will be achieved when urban lighting is interpreted within the framework of the human-oriented design concept. In this study, it can be observed that the needs of the users of the region in the context of urban lighting are not met, as a result of examining the historical Ankara Beypazarı region within the framework of the concept of human-oriented design. Maslow's Hierarchy of Needs Theory, which is still accepted today, focuses on human and reveals human needs based on biological and environmental factors. Within the framework of these needs, a new proposal has been put forward for the Ankara Beypazarı Region. In the context of the city, it is very important to meet the needs of people and to ensure the continuity of the movement of people in social life at night as well as during the day. When we consider Maslow's Hierarchy of Needs Theory as a principle for human-oriented urban lighting planning, it is tried to be put forward in this study that the planning and design will turn into a successful urban furniture system.

Objective: This study was an investigation of the severity ofinflammation (SOI) in aspirated material and thrombus age toexamine any association with pre-discharge and long-term leftventricular (LV) function after ST-elevation myocardial infarction (STEMI).Methods: The study group comprised 25 patients with STEMIfrom whom an occlusive thrombus was aspirated from the infarct-related artery with a 7-F catheter. The SOI in the aspirate was determined according to the mean leukocyte countin 5 high-power magnification fields and graded as mild in thepresence of ≤100 leukocytes per field or significant if therewere >100 leukocytes per field. The thrombi were categorizedas fresh or lytic/organized (L/O) using predefined criteria.Echocardiographic assessment was performed prior to discharge and at 1 year. Adverse left ventricular remodeling (LVR)was defined as a 20% increase in LV end-diastolic volume incomparison with baseline values.Results: LVR was observed in 8 patients. The mean leukocytecount of the aspirate (127.5±86.0 vs 227.2±120.7; p=0.026)and frequency of significant inflammation (35% vs 75%;p=0.046) were significantly higher in the group with LVR. Theserum high-sensitivity C-reactive protein (hsCRP) level wassignificantly correlated with the leukocyte count of the aspirate (r=0.532; p=0.006). An L/O thrombus was related to betterpre-discharge and long-term LV volumes and ejection fractionvalues compared with a fresh thrombus.Conclusion: A significant increase in the leukocyte count inthe aspirate and a fresh thrombus might predict long-term LVfunctional deterioration irrespective of the clinical and procedure-related characteristics. In addition, serum markers of inflammation, like hsCRP, might also reflect the intensity of thelocal inflammatory response at the site of occlusion. Amaç: Bu çalışmada, ST yükselmeli miyokart enfarktüsü(STYME) sonrası emme yöntemiyle alınan pıhtının yaşı veyangı düzeyinin (YD), taburculuk öncesi ve uzun dönem solventrikül (SV) fonksiyonlarıyla olası ilişkisi araştırıldı.Yöntemler: Çalışmaya enfarktüsle ilişkili arterden tıkayıcı pıhtının 7-F kateter yardımıyla alındığı 25 STYME hastası dahiledildi. Pıhtının YD, beş yüksek düzeyde büyütme alanındagörülen ortalama lökosit sayısına göre derecelendirildi: alanbaşına hafif ≤100 lökosit ve belirgin >100 lökosit. Ayrıca, örnek daha önceden tanımlanmış kriterlere göre taze veya litik/organize (L/O) olarak da sınıflandırıldı. Ekokardiyografik değerlendirme taburculuk öncesi ve birinci yılda yapıldı. Olumsuzsol ventrikül yeniden biçimlenmesi (SVYB), SV diyastol sonuhacminde başlangıç değerine göre %20 artış olması şeklindetanımlandı.Bulgular: SVYB sekiz hastada gözlendi. Alınan örneğin ortalama lökosit sayımı (127.5±86.0 ve 227.2±120.7; p=0.026) vebelirgin yangısı olan hastaların sıklığı (%35 ve %75; p=0.046)SVYB gözlenen grupta anlamlı olarak daha yüksekti. Serumyüksek duyarlıklı keratin C-reaktif protein (hsCRP) düzeyi, örneğin lökosit sayımıyla anlamlı biçimde orantılıydı (r=0.532,p=0.006). Örneğin L/O yapısı, taze pıhtı varlığına kıyasla dahaiyi taburculuk öncesi ve uzun dönem SV hacimleri ve ejeksiyonfraksiyonu değerleriyle ilişkiliydi.Sonuç: Örnekte artmış lökosit sayısı ve taze pıhtı varlığı, klinikve işlemle ilişkili özelliklerden bağımsız olarak SV fonksiyonlarında uzun dönemde bozulma ile ilişkili olabilir. Bunun yanında, hsCRP gibi serum yangı belirteçleri tıkanıklık bölgesindekiyangısal cevabın şiddetini yansıtabilir.