Search

Yenidoğanın alloimmün hemolitik hastalığının (YHH) etiyolojisinde Rhesus D dışındaki antikorların önemi giderek artmaktadır. Anti E, c ve Kell antikorlarının birlikte olduğu YHH daha önce bildirilmemiştir. Bu olgu sunumunda ciddi hemolitik hastalık ve sarılık nedeni ile tekrarlayan intravenöz immunoglobulin (İVİG) ve eritrosit transfüzyonu ile tedavi edilen bir vakayı sunmak istedik. Erkek yenidoğana doğumdan sonra 2 ve 3. günde 1 gr/kg IVIG verildi. Eritrosit transfüzyonu 6. günde yapıldı. Postnatal 12. günde hemoliz bulgularının devam etmesi üzerine 3. doz İVİG 1 gr/kg dozunda verildi. Taburculuk sonrası 3. haftada hemoliz bulguları saptanmadı. Sonuç olarak hemoliz, anemi ve sarılık saptanan yenidoğanlarda nadir olsa da birden fazla subgrup uyuşmazlığının olması akla gelmelidir. Fototerapi, İVİG ve eritrosit transfüzyonu tedavi seçenekleri arasındadır., Maternal Ig-G type blood group antibodies other than Rhesus D (RhD) are an increasingly significant cause of alloimmune hemolytic disease of the newborn (HDN). Anti-E, c and Kell associated HDN has not been reported in the literature. We report first case report of this combination with severe hemolytic anemia and hyperbilirubinemia requiring repeated doses of intravenous immunoglobulin (IVIG) and erythrocyte transfusion. He received 1 g/kg IVIG therapy on postnatal day 2 and 3 because of hemolysis. Erythrocyte transfusion was performed on postnatal day 6. Third dose IVIG as 1 gr/kg was given because of ongoing hemolysis on postnatal day 12. Three weeks after discharge he had no hemolysis. In conclusion, isoimmunization due to combination of subgroup incompatibility such as anti-E, c and Kell should be considered in patients with hemolysis, anemia and jaundice although combination of these isoimmunization is rare. Phototherapy, IVIG and erythrocyte transfusion are treatment options.

The lacunar skull is a fetal ossification disorder first defined in the early 19th century, commonly associated with spina bifida and meningocele, and rarely seen as an isolated defect. It is characterized by defects on the inner table of the skull, in the form of shallow depressions or deep cavitations causes the skull to appear fenestrated because of mesenchymal dysplasia during intramembranous ossification. These bone defects may be present in any part of the calvarium but most frequently occur in the parietal and frontal bones. Clinically, lacunar skull may be suspected, but the diagnosis usually depends on the roentgenographic appearance. We report a newborn diagnosed with severe lacunar skull defect without any congenital malformations however accompanying severe vitamin D deficiency of maternal origin., Laküner kafatası, ilk olarak 19. yüzyılın başlarında tanımlanan, genellikle spina bifida ve meningosel ile ilişkili, nadiren izole bir defekt olarak görülen bir fetal kemikleşme bozukluğudur. Kafatasının iç tabulasındaki yassı kemiklerde, intramembranöz kemikleşme sırasında gelişen mezenkimal displazisi nedeni ile oluşan, sığ veya derin boşluklarla karakterize bir kemikleşme kusurudur. Lezyonlar kafatasının herhangi bir bölümünde görülebilir ancak frontal, parietal ve üst oksipital kemiklerde daha belirgindir. Tanıda kafa grafisi bulguları önemlidir. Bu yazıda herhangi bir doğumsal malformasyonu olmayan, kafatasında büyük laküner defektleri olan ve ağır D vitamini eksikliği eşlik eden bir yenidoğan olgu sunulmuştur.

Amaç: Respiratuvar sinsityal virüs, parainfluenza virüs ve rhinovirüs yenidoğan döneminde akut alt solunum yoluenfeksiyonlarının en sık nedenidirler. Bu çalışmada alt solunum yolu enfeksiyonu mevcut olan yenidoğanların klinik vedemografik özelliklerini değerlendirmeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: Yenidoğan yoğunbakım ünitemize Ocak 2013 ve Nisan 2016 tarihleri arasında yatırılan hastalarınmedikal kayıtları retrospektif olarak incelendi.Bulgular: Çalışmaya 19'u kız 24'ü erkek olmak üzere 43 hasta alındı. Ortalama gestasyonel hafta ve doğum ağırlığı 32 ±4.4 hafta ve 1735 ± 820 gr'dı. Başvuru anında ortalama postnatal gün ve postmenstrüel hafta 61 ± 48 gün ve 41 ± 4.3haftaydı. Polimeraz zincir reaksiyonu testi sonucunda respiratuvar sinsityal virüs (n:8), rhinovirüs (n:3), parainfluenza-3virüs (n:3) ve adenovirus (n:3), respiratuvar sinsityal virüs ve parechovirus (n:1), respiratuvar sinsityal virüs ve adenovirüs(n:1), rhinovirus ve insan bocavirüs (n:1) tespit edildi (toplam 20 hasta). Evde kardeş (n:31), ailede viral enfeksiyon (n:23),yetersiz anne sütü (n:15), bronkopulmoner displazi (n:13), okula giden kardeş (n:10) ve ikiz veya üçüz olma (n:7) ensık ana risk faktörleriydi. Ortanca hastanede kalış süresi 9 (1-60) gündü. Prematürite, ral, solunum desteği ihtiyacı vebeslenme güçlüğü polimeraz zincir reaksiyonu pozitif hastalarda istatistiksel olarak daha sıktı. Respiratuvar sinsityalvirüs pozitif hastalar diğer virüslerin saptandığı gruba göre daha büyük gestasyonel hafta ve doğum ağırlığına sahipkendaha az respiratuvar distres sendromu, surfaktan kullanımı, patent duktus arteriozus öyküsü mevcuttu ve semptomlarınbaşlangıcı ile hastaneye başvuru zamanı arasında geçen süre daha kısaydı.Sonuç: Respiratuvar sinsityal virüs yenidoğanlarda alt solunum yolu enfeksiyonunun en sık rastlanan etkeni iken koenfeksiyonve daha nadir görülen insan bocavirüs ve parechovirus gibi etkenlerin klinik önemi akılda tutulmalıdır. Destektedavisi tedavinin en önemli bileşenidir., Aim: Viruses including respiratory syncytial virus, parainfluenza virus, rhinovirus are the primary etiologic agents in acutelower tract infections in neonates. We aimed to evaluate the clinical and demographic characteristics of newborns withacute lower tract infections.Material and Method: Data was recorded from patients' medical records admitted between January 2013 and April 2016.Results: The study population consisted of 43 neonates (19 girls, 24 boys). Mean gestational age and birthweight were 32 ±4.4 weeks and 1735 ± 820 g, respectively. On admission, mean postnatal day and postmenstrual ages were 61 ± 48 days and41 ± 4.3 weeks. Respiratory syncytial virus (n:8), rhinovirus (n:3), parainfluenza-3 virus (n:3) and adenovirus (n:3), respiratorysyncytial virus and parechovirus (n:1), respiratory syncytial virus and adenovirus (n:1), rhinovirus and human bocavirus (n:1)were detected by polymerase chain reaction 20 patients in total. Siblings in the house (n:31), viral infection in the family(n:23), insufficient breastfeeding (n:15), bronchopulmonary dysplasia (n:13), siblings attending school (n:10) and being twinor triplet (n:7) were leading risk factors. Median hospital stay was 9 (1-60) days. Prematurity, fever, rales, respiratory supportand feeding difficulty were statistically more common in polymerase chain reaction positive patients. Patients with therespiratory syncytial virus had higher gestational age, birth weight, less respiratory distress syndrome, surfactant use andpatent ductus arteriosus, and lower postnatal day on admission than patients with other viruses (p

Aim: Neonatal sepsis is the most common cause of morbidity and mortality. Serum ischemia modified albumin (IMA) is a specific and sensitive marker for ischemic conditions. We aimed to investigate IMA levels in neonatal sepsis and its relation to disease severity.Material and Method: A prospective controlled study was conducted in a tertiary neonatal intensive care unit (NICU) between March 2012 and December 2012. Neonates diagnosed with sepsis younger than 28 days’ postnatal age were enrolled. Serum IMA levels with blood culture, C- reactive protein (CRP) complete blood count, and peripheral smear were obtained at the time of diagnosis. Clinical data, clinical risk index for babies (CRIB), and pediatric logistic organ dysfunction score (PELOD), septic shock, and prognosis were recorded.Results: 39 patients and 22 healthy controls were enrolled. Mean gestational age (GA) and birth weight (BW) of patients were 30.1 ± 4.2 weeks and 1257 ± 474 g, respectively. Serum IMA levels were significantly higher in patients compared to controls (p=0.04). Serum IMA levels were higher in patients with septic shock (n=8) compared to patients without shock (n=31), but the difference was not statistically significant (p=0.348). Serum IMA levels were correlated CRIB score (p=0.008, rho=0.337), white blood count (WBC) (p=0.008, rho=0.419) and absolute neutrophil count (ANC) (p=0.006, rho=0.429). Conclusion: Serum IMA levels were significantly higher in septic neonates. However, there was no significant difference between neonates with septic shock and without shock. Serum IMA levels may be useful in neonatal sepsis at the time of diagnosis. Further studies are needed for predicting disease severity in a larger group of septic neonates., Amaç: Yenidoğan sepsisi en sık görülen morbidite ve mortalite nedenidir. Serum iskemi modifiye albümin (IMA), iskemik durumlar için spesifik ve hassas bir belirteçtir. Bu çalışmada yenidoğan sepsisinde IMA düzeylerini ve hastalık şiddeti ile ilişkisini araştırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntem: Mart 2012 ile Aralık 2012 tarihleri arasında üçüncü basamak yenidoğan yoğun bakım ünitesinde (NICU) prospektif kontrollü bir çalışma yapılmıştır. Postnatal 28 günden küçük sepsis tanısı alan bebekler çalışmaya dahil edildi. Sepsis tanısında kan kültürü, C-reaktif protein (CRP) tam kan sayımı ve periferik yayma ile birlikte serum İMA düzeylerine bakıldı. Klinik veriler, bebekler için klinik risk indeksi (CRIB) ve pediyatrik lojistik organ disfonksiyon skoru (PELOD), septik şok ve prognoz kaydedildi.Bulgular: Çalışmaya 39 hasta ve 22 sağlıklı kontrol dahil edildi. Hastaların ortalama gebelik haftası ve doğum ağırlığı sırasıyla 30.1 ± 4.2 hafta ve 1257 ± 474 gramdı. Hastalarda serum IMA düzeyleri kontrollere göre anlamlı olarak yüksekti (p=0.04). Septik şok tanısı alan hastalarda (n=8) serum IMA düzeyleri şok olmayan hastalara göre daha yüksekti (n =31), ancak fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0.348). Serum İMA düzeyleri, beyaz hücre sayısı (p=0.008, rho=0.419), mutlak nötrofil sayısı (p=0.006, rho=0.429) ve CRIB skoru (p=0.008, rho=0.337) ile korelasyon gösterdi.Sonuç: Sepsisli yenidoğanlarda serum İMA düzeyleri anlamlı olarak yüksek bulundu. Bununla birlikte, septik şoku olan ve olmayan yenidoğanlar arasında anlamlı bir fark yoktu. Serum İMA düzeyleri yenidoğan sepsis tanısında yararlı olabilir. Hastalığın şiddetini tahmin etmede kullanılabilmesi için sepsis tanısı olan daha çok sayıda yenidoğanda yapılan çalışmalara ihtiyaç vardır.

Background To evaluate the prevalence, risk factors and treatment of retinopathy of prematurity (ROP) in Turkey and to establish screening criteria for this condition., Methods A prospective cohort study (TR-ROP) was performed between 1 April 2016 and 30 April 2017 in 69 neonatal intensive care units (NICUs). Infants with a birth weight (BW)=1500 g or gestational age (GA) 1500 g or GA> 32 weeks with an unstable clinical course were included in the study. Predictors for the development of ROP were determined by logistic regression analyses., Results The TR-ROP study included 6115 infants: 4964 (81%) with a GA 32 weeks. Overall, 27% had any stage of ROP and 6.7% had severe ROP. A lower BW, smaller GA, total days on oxygen, late-onset sepsis, frequency of red blood cell transfusions and relative weight gain were identified as independent risk factors for severe ROP in infants with a BW=1500 g. Of all infants, 414 needed treatment and 395 (95.4%) of the treated infants had a BW, Conclusions Screening of infants with a GA

Aim: Thrombocytopenia is a common clinical problem in neonatal intensive care units (NICU). Hemorrhagea due to thrombocytopenia is rare than expected and 95% of platelet transfusions (PTs) in NICU are prophylactic transfusions. We aimed to evaluate our previous PTs according to PMI and compare the effect of platelet count based guideline (PCBG) and PMI based guidelines in transfusion decision, and whether the frequency of PTs should be reduced if PMI based guideline was considered. Material and Methods: Prophylactic PTs performed between January 1, 2013 and December 31, 2015 were evaluated. Data was obtained from medical records.Results: Prophylactic PT number was 66 in 48 patients, and account for 28% of platelet transfusions. Median gestational age and birthweight were 32 (23-41) weeks and 1670 (450-4095) g, respectively. 22 of the patients were 1500 g. There was no bleeding episode in these patients. Compliance with PCBG was 96% (64/66). If PMI based guideline was used, 3 of the PTs should not have been performed and 4.5% reduction could be achieved. Conclusions: Compliance with guideline strictly even which of PCBG or PMI based guideline used seems to be primary factor to eleminate unnecessary PTs and to reduce tranfusion associated risks. Platelet mass index may be used as supportive if compliance of PCBG is highly adhered., Amaç: Trombositopeni yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde (YYBÜ) sık görülen bir problemdir. Trombositopeniye sekonder kanama tahmin edilenden azdır ve platelet transfüzyonlarının (PT) %95’i profilaktik olarak yapılmaktadır. Ortalama platelet hacminin (OPH) yüksek olması genç, aktif ve daha etkili platelet plağı oluşumu ile ilişkilendirilmiş ve kanamanın OPH düşük olanlara göre daha az olduğu bildirilmiştir. Bu çalışmada geçmiş PT’larımızı platelet kitle indeksine (PKİ, OPH x platelet sayısı / 1000 ) göre değerlendirmek; platelet sayısı ve PKİ’e dayanan kılavuzların transfüzyon kararı üzerine etkilerini değerlendirmek ve PKİ’e dayanan kılavuz kullanılmış olsaydı transfüzyon sayısında azalma olup olmadığını değerlendirmeyi amaçladık.Gereçler ve Yöntemler: 1 Ocak 2013 ve 31 Aralık 2015 arasında yapılan profilaktik PT’ları değerlendirildi. Veriler hastane kayıtlarından elde edildi. Bulgular: Profilaktik PT 48 hastada 66 kez yapılmıştı ve tüm PT’larının %28’iydi. Ortanca gestasyonel yaş ve doğum ağırlığı 32 (23-41) hafta ve 1670 (450-4095) gramdı. Hastalardan 22’si 1500 gramın altındaydı. Profilaktik PT yapılan hastaların hiçbirisinde kanama gözlenmedi. Platelet sayısına dayalı kılavuza uyum 96%’ydı. Eğer PKİ’e dayalı kılavuz kullanılsa idi 3 profilaktik PT’u yapılmayacaktı ve transfüzyon sayısında %4.5 azalma olacaktı. Çıkarımlar: Gereksiz PT sayısını ve transfüzyon ilişkili riskleri azaltmak için ilk olarak hangi transfüzyon kılavuzu kullanılırsa kullanılsın sıkı bir şekilde uyulması gereklidir. Platelet kitle indeksi platelet sayısına dayalı kılavuza sıkı bir şekilde uyuluyor ise transfüzyon kararı verirken destekleyici olarak kullanılabilir.

Amaç: Surfaktan tedavisinin, solunum yetmezliği olan geç preterm ve term bebeklerde gaz değişimini iyileştirmede etkili olduğu gösterilmiştir.Ancak bu bebeklerde surfaktan uygulaması ile ilgili öneriler net değildir. Bu çalışmada, solunum yetmezliği nedeni ile surfaktan tedavisi uygulanan geç preterm ve term bebeklerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: 2011-2013 yılları arasında, gestasyon yaşı 34 hafta ve üzerinde olan RDS dışı akciğer hastalığı nedeni ilesurfaktan uygulanan hastalar retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Çalışma süresince gestasyon yaşı 34 haftanın üzerinde olan 3212 hasta yenidoğan yoğun bakım ünitesine yatırıldı. Bu hastaların 28’ine (16 erkek/12 kız) solunum yetmezliği nedeni ile surfaktan uygulandı. Hastaların ortalama doğum ağırlığı 2907±145 gr, ortalama doğum haftası 36,14±0,52 hafta idi. Surfaktan uygulanan hastaların 16’sında (%57,2) neonatal pnömoni, 6’sında(%21,4) yenidoğanın geçici takipnesi, 4’ünde (%14,2) MAS, 2’sinde (%7,1) pulmoner hipoplazi saptandı. Surfaktan uygulanma zamanı ortalama 1,85±0,44 gün saptandı.Sonuç: Sekonder surfaktan eksikliği geç preterm ve term bebeklerde ciddi solunum yetmezliğine neden olabilir. Bu bebeklerde solunum destek tedavisinde surfaktan kullanılabilir. Ancak geç preterm ve term bebeklerde sekonder surfaktan eksikliğinde surfaktan kullanımı ile ilgili ek çalışmalar gerekmektedir.