Search

Amaç: Bu deneysel çalışmada iloprostun karaciğer dokusu üzerindeki koruyucu etkisini bir iskemi/reperfüzyon (İ/R) sıçan modelinde araştırmak amaçlanmıştır.Yöntem: Toplam 32 adet dişi Sprague–Dawley sıçan, 4 eşit gruba ayrıldı. Grup 1’deki sıçanlarda overyan dokulara herhangi bir cerrahi işlem uygulanmadı. Sırasıyla Grup 2, 3 ve 4’teki overyan dokulara ise 3 saatlik torsiyon, 3 saatlik torsiyon + 3 saatlik detorsiyon, ve 3 saatlik torsiyon + 3 saatlik detorsiyon + 60 dakikalık iloprost infüzyonu uygulandı. Dokulardan 7 μm kalınlıkta kesitler alındı, hematoksilen–eozin, Masson trikrom ve toluidin mavisi ile boyandı. Kesitler üzerinde ışık mikroskobik inceleme yapıldı.Bulgular: Grup 2, 3 ve 4’te Grup 1’e kıyasla sinüzoidal dilatasyon ve vasküler konjesyonda istatistiksel olarak anlamlı artış tespit edildi (p0,05). Histopatolojik skorlamada Grup 2 ve 4’te benzer, Grup 3’te ise daha yüksek skorlar gözlendi.Sonuç: İloprostun İ/R hasarına karşı karaciğer dokusu üzerinde koruyucu etkileri olduğu sonucuna varılmıştır., Aim: In this experimental study, we aimed to investigate the protective effect of iloprost on liver tissue in a rat model of ischemia/reperfusion (I/R).Methods: A total of 32 female Sprague–Dawley rats were divided into 4 equal groups. The ovarian tissues of the rats in Group 1 did not undergo any surgical procedure. The ovarian tissues of Group 2, 3, and 4 underwent 3-hour of torsion, 3-hour detorsion + 3-hour torsion, and 3-hour torsion + 3-hour detorsion + 60-minute iloprost infusion, respectively. Sections of 7 μm thickness were taken, stained with hematoxylin–eosin, Masson trichrome, and toluidine blue, and examined with light microscopy.Results: Compared to Group 1, a statistically significant increase in sinusoidal dilatation and vascular congestion was found in Group 2, 3, and 4 (p0.05). In the histopathological scoring, Group 2 and 4 had similar scores while Group 3 scored higher.Conclusion: It was concluded that iloprost had protective effects on liver tissue against I/R injury.

Amaç: Bu çalışmada; ülkemizde 2014’te çıkarılan kanun hükmünde kararname ile beyin ölümü tanısı koyacak hekim sayısının dört’ten iki’ye düşürülmesi beyin ölümü (BÖ) tanı süresini kısaltıp kısaltmayacağını inceleyerek literatüre katkı sağlamayı amaçlandık.Materyal ve metod: 2008-2018 yılları arasında beyin ölümü tanısıyla yatan hastaların arşiv kayıtları taranarak; cinsiyet, yaş, BÖ sürecine götüren tanıları, hastane yatış süreleri, yatış zamanı ile beyin ölümü tanısı konana kadar gecen süre ve glaskow koma skoru (GKS) 3 ile BÖ tanısı arasındaki süreler kayıt altına alındı. Hastalar 2008 -2013 yıları arasında alınanlar Grup A ve 2014-2018 yıları arasında alınanlar Grup B olmak üzere iki gruba ayrıldı.Bulgular: Bu çalışmanın örneklemi yaşları 1 ile 89 arasında değişen (Ort=53,9±22,7) 74’ü (% 59,7) erkek, 50’si (%40,3) kadın olmak üzere 124 vakadan oluşturuldu. Grup A 30 hasta, Grup B 94 hastadan oluşmaktadır. Yatış zamanı ile beyin ölümü tanısı konana kadar gecen süre Grup A’da 7.4±2,1 gün ve Grup B’de 6.1±3,6 gün ve GKS-3 ile BÖ tanısı arasındaki sure Grup A’da 57,7±20,3 ve Grup B’da 40.6±17.6 ortalama (saat) olarak tespit edilmiştir. Sıra ile (p< 0.016), (p, Background: In this study; We aimed to contribute to the literature by examining whether redu-cing the number of physicians who will diagnose brain death from four to two with the statutory decree enacted in 2014 in our country will shorten the time for brain death diagnosis.Materials and Methods: The files of patients diagnosed with brain death in our hospital between 2008 and 2018 were scanned, and their age, gender, hospitalization diagnoses leading to the IA process, hospitalization times, the time between hospitalization and the diagnosis of brain dead, and the time between Glasgow coma score (GCS) 3 and brain death (BD) diagnosis were recorded. The patients were divided into two groups as Group A, those recruited between 2008 and 2013, and Group B, those recruited between 2014 and 2018.Results: The sample of this study consisted of 124 cases, 74 (59.7%) male and 50 (40.3%) female, aged between 1 and 89 years (Mean= 53.9±22.7). Group A consisted of 30 patients and Group B 94 patients. The time between hospitalization and diagnosis of brain death was 7.4±2.1 in Group A, 6.1±3.6 in Group B, and the time between GCS3 and BD diagnosis in Group A 57.7± 20.3 and 40.6±17.6 (hours) in Group B. In order (p=0.016), (p=0.000) were statistically longer.Conclusions: In this study, it was observed that reducing the number of physicians to 2 in the regulation change made in 2014 shortened the time to diagnose brain death. The number of pati-ents waiting for organ transplantation is increasing day by day in our country and all over the world. We believe that this change will contribute to increasing the number of cadaveric donors.Keywords: Brain death, Diagnosis time, Apnea test

Background: In the present study, it is aimed to determine theintervention-related change in the mean platelet volume (MPV) and plateletcount in saphenous vein embolization performed using cyanoacrylate in chronicvenous stasis and varicose treatment, as well as explaining the possible venousthromboembolism events.Methods:60 patients involved in the present study were selected from the patients, whohad varicose and chronic venous stasis and who applied to the CardiovascularSurgery Polyclinic of Medical Faculty of Adıyaman University. The files ofpatients undergone saphenous vein embolization using CA were performeddigitally and their USG and laboratory results were analyzed. Among 437patients, 60 patients’ undergone hemogram and biochemical examination beforeand after the intervention were involved in the present study. The preoperative(pre-op) and postoperative (post-op) platelet counts and mean platelet volumesof the patients were analyzed. Results: Whencompared to the pre-op period, no significant change was observed on 1st post-ophourand 1stpost-op month (p ˃ 0.05), however the MPV value observed on the3rd post-op day was significantly higher than the pre-op period (p ˂ 0.05). The MPV value observed on the 3rdpost-op day was statistically higher than on 1st post-op hour(p ˂ 0.05) and the MPV value observed on the 1stpost-op month was statistically significantly lower than on 3rd post-opday (p ˂ 0.05). Conclusion: MPV did not significantly increase from the normal values on the 1stpostoperative day, whereas it significantly increased on the 3rdpostoperative day. Assuming that MPV is related with the increasingthrombogenicity, it can be stated that the saphenous vein embolization by usingCA that is one of the minimally invasive methods used in varicose treatment maycause thromboembolic events in the early pre-op period (in the first week)., Amaç: Bu çalışmada amacımız kronik venöz yetmezlik ve varis tedavisindesiyanoakrilat (CA) ile yapılan safen ven embolizasyonunda işleme bağlı ortalamatrombosit hacminin (MPV) ve trombosit sayısının değişimini saptamak veoluşabilecek venöz tromboembolizm olaylarına açıklık getirmektir.Materyal veMetot: Bu çalışmaya dâhiledilen 60 hasta Adıyaman Üniversitesi Tıp Fakültesi Kalp ve Damar CerrahisinePolikliniğine başvuran varis ve kronik venöz yetersizliği olan hastalardanseçildi. CA ile safen ven embolizasyonu yapılan hastaların dosya taramasıdijital ortamda yapılarak USG ve laboratuvar tetkikleri incelendi. İşlemyapılan toplam 437 hastadan işlem öncesi ve sonrası hemogram ve biyokimyatetkikleri alınan60hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların işlem öncesi vesonrası trombosit sayısı ve ortalama trombosit hacmi değerlendirildi. Bulgular: Postoperatif(post-op) 1. Saat ve 1.ay MPV değeri preoperatif (pre-op)döneme göre anlamlı (p ˃ 0.05) değişim göstermezken post-op 3.gün MPVdeğeri pre-op döneme göre anlamlı (p ˂ 0.05)artış gösterdiği tespit edildi. Post-op 3.gün MPV değeri post op 1.saategöre anlamlı (p ˂ 0.05) artış ve post-op 1.ay MPVdeğeri post-op 3.güne göre anlamlı (p ˂ 0.05)düşüş göstermiştir.Sonuç: MPV işlemden 1 gün sonra normal değerlerden anlamlı artış göstermeziken post op 3. günde anlamlı artış gösterdi. MPV’ün artan trombojenite ileilişkili olduğunu varsayarsak varis tedavisinde kullanılan minimal invazivyöntemlerden olan CA ile safen ven embolizasyonu post-op erken (İlk bir haftaiçinde) dönemde tromboembolik olaylara sebep olabilmektedir.

Amaç: Femur kırıkları, yaşlı hastalarda morbidite ve mortalitenin önemli bir nedenidir. Ameliyat sonrası hastalığın seyrini etkileyen faktörlerle ilgili birçok çalışma vardır. İncelenen faktörlerden bir tanesi de ameliyat öncesi bekleme süresidir. Biz bu çalışmada yaş, cinsiyet, preoperatif hemoglobin, komorbid hastalıkların varlığı ve preoperatif bekleme süresinin mortalite ve hastanede kalış suresine etkisini araştırdık.Materyal ve Metod: Etik Kurul onayı (21 /11 /2017, 2017 / 8-23) alındıktan sonra 2015-2016 yılları arasında kliniğimizde 60 yaş ve üzeri minör travma sonrası femur kırığı tanısı alan ve anestezi yöntemi olarak kombine spinal epidural (KSE) ve spinal anestezi ile ameliyat olan 133 olgu çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaş, cinsiyet, preoperatif hemoglobin, komorbid hastalıkların varlığı ve preoperatif bekleme süresi incelenerek bu değişkenlerin mortalite ve hastanede kalış süresi üzerine etkisine bakıldı.Bulgular: Mortalite ve hastanede kalış süresi üzerine etkili faktörleri belirlemek için yaş, cinsiyet, ameliyat öncesi bekleme süresi, komorbid hastalık varlığı, preoperatif albümin, hemoglobin ve hematokrit değerleri retrospektif olarak incelenerek analiz edildi ve düşük hemoglobin ve hematokritin erken dönem mortalite üzerine etkili faktörler olarak tespit edildi (p=0,01). Tek başına ameliyat öncesi bekleme süresinin mortaliteye etkisinin olmadığı kanısına varıldı. Fakat ameliyat öncesi beklemenin, hastanede kalış süresini (p=0,000) etkilediği saptandı.Sonuç: Kalça kırıklı hastalarda mortaliteye ve hastanede yatış süresine etki eden birçok faktör mevcuttur. Bu çalışmada, kalça kırığı olan yaşlı olgularda hipertansiyonun ve aneminin preoperatif dönemde düzeltilmesinin çok önemli olduğunu ve iyi bir preoperatif hazırlık yapılarak kısa zamanda ameliyat edilmesinin faydalı olacağını düşünüyoruz., Background: Hip fractures are an important cause of morbidity and mortality in elderly patients. There are many studies on the factors affecting the post-operative course of disease. One of the factors examined is pre-operative waiting time. In this study, we investigated the effects of age, sex, preoperative hemoglobin, presence of comorbid diseases and preoperative waiting time on mortality and hospital stayMaterial and Methods: The Ethics Committee of Adiyaman University Faculty of Medicine approved this study (21 /11 /2017, 2017 / 8-23). 133 cases older than 60 years and diagnosed with minor post traumatic femur fracture and treated with combined spinal epidural (CSE) and spinal anesthesia between 2015 and 2016 were included in the study. Patients' age, sex, preoperative hemoglobin, presence of comorbid diseases and preoperative waiting time were examined and the effects of these variables on mortality and hospital stay were examined.Results: Age, sex, preoperative waiting time, presence of comorbid diseases, preoperative albumin, hemoglobin and hematocrit values were analyzed retrospectively to determine the factors affecting the mortality and hospital stay. Low hemoclobin and hematocrit (p = 0,010) were found to be effective factors on mortality. The preoperative waiting time was found to has no effects on mortality but only has effects on hospital stay (p = 0,00).Conclusions: There are many factors affecting mortality and hospital stay in hip fracture patients. In this study, we think that it is very important to correct hypertension and anemia in elderly patients with hip fractures in the preoperative period and it will be beneficial to perform surgery in a short time with good preoperative preparation.

Amaç: Abdominal aort cerrahisinde intravenöz aminoasit infüzyonunun miyokard ve postoperatif analjezi üzerine etkileri incelendi. Gereç ve yöntem: Ardışık 40 hasta genel anestezide aminoasit infüzyonu uygulanan ve uygulanmayan (Grup 1 ve 2, n=10), kombine genel/epidural anestezide aminoasit infüzyonu uygulanan ve uygulanmayan (Grup 3 ve 4, n=10) olarak rastgele ayrıldı. 2007 AHA/ACC ve Modifiye Goldman ile kardiyak risk değerlendirildi. Genel anestezide intravenöz remifentanil, rokuronyum ve sevofluran uygulandı. Kombine genel/epidural anestezide, indüksiyon öncesi lomber epidural kateterden 10 mL %0,25 bupivakain sonrası infüzyon %0,25 bupivakain 4 mL/saat, 24 saat uygulandı. İntravenöz aminoasit 80 g/L solüsyonundan 2,5 ml/kg/saat, toplam 8 saat uygulandı. İntraoperatif 10 dakikada bir, postoperatif 1. ve 24. saatlerde kan basıncı ve kalp atım hızı değerleri kaydedildi. Plazma kreatin kinaz MB fraksiyonu, troponin değerleri, numerik analog skala ile ağrı değerlendirmesi preoperatif, postoperatif 1. ve 24. saatte ölçüldü. Postoperatif 24 saatlik analjezik tüketimi ve yan etkiler kaydedildi. Bulgular: 2007 AHA/ACC sınıflamasında orta ve yüksek kardiyak riskli hasta sayısı (26/40, %65), modifiye Goldman ile olan hasta sayısından (5/40, %12,5) yüksekti (p=0,04). Gruplar karşılaştırıldığında, miyokardiyal enzimlerin değerleri ve komplikasyonlar açısından fark bulunmadı (p>0,05). Postoperatif analjeziklerin Grup 3 ve 4’deki kullanımları Grup 1 ve 2’den düşük bulundu (p=0,002). Sonuç: Abdominal aort cerrahisinde, intravenöz aminoasit infüzyonunun intraoperatif ve postoperatif hemodinamik parametreler yanısıra miyokardiyal enzim değerlerinde belirgin farklılıklar saptanmadı. Kombine genel + epidural uygulanan hastalarda postoperatif analjezi daha başarılı bulundu. Objective: Effects of intravenous aminoacid infusion on myocardial functions and postoperative analgesia in abdominal aortic surgery were investigated. Materials and methods: Forty patients were randomly divided into groups of general anaesthesia with or without aminoacid infusion (Group 1 and 2, n=10), combined general+epidural with or without amino acid infusion (Group 3 and 4, n=10). Cardiac risk was evaluated using 2007 AHA/ ACC and modified Goldman classifications. Intravenous aminoacid solution of 80 g/L was infused at 2.5 ml/kg/h for a total of 8 hours. General anaesthesia included intravenous remifentanil, rocuronium, sevoflurane. The lumbar epidural include; 10 mL of 0.25% bupivacaine; bolus dose, an infusion of 0.25% bupivacaine; 4 ml/h for 24 hours. Heart rate, arterial blood pressures were collected intraoperative every 10 minute, 1, 24 hour postoperatively. Plasma creatine kinase MB fraction, troponin levels, pain assessment with numeric analog scale were collected preoperatively, 1, 24 hour postoperatively. Postoperative 24 hour analgesic usage, complications were recorded. Results: Patients with mild and severe cardiac risk were higher in 2007 AHA/ACC classification (26/40, 65%) than modified Goldman risk classification (5/40, 12.5%) (p=0.04). In comparison between groups, myocardial enzyme levels and complications showed no difference (p>0.05). The use of analgesics were lower in group 3 and 4 in comparison to group 1 and 2 (p=0.002). Conclusion: During abdominal aortic surgery, intravenous infusion of amino acid did not show significant changes on intraoperative and postoperative hemodynamic parameters and myocardial enzymes. The patients received combined general plus epidural anaesthesia showed more successful postoperative analgesia.

Amaç: Brakiyal pleksus bloğu rejyonal anestezide yaygın olarak kullanılan periferik sinir bloklardandır. Kalp, böbrek, solunum sistemi hastalıklarında, göğüs travmalarında ve diyabetik hastalarda olduğu gibi genel anestezinin veya spinal anestezinin riskli olduğu durumlarda periferik sinir blokları daha avantajlı koşullar sağlar. Başarılı periferik sinir blokajı; sempatik liflerin bloke olmasına bağlı olarak lokal vazodilatasyon, artmış lokal kan akımı, cilt sıcaklığında bir miktar artma ve ekstremitede duyu kaybı şeklinde görülür. Ancak yoğun ve soğuk bir ameliyathane ortamında, ameliyat öncesi veya sırasında blok yeterliliğini teyit etmek için bu klinik bulgular yeterince hızlı görünemeyebilir ve hasta işbirliği de gerektiren bu bulgular klinik karar vermek için kullanılamayabilir. Çalışmamızda; perfüzyon indeksi (PI) ölçümünün üst ekstremite bloklarının yeterliliğini değerlendirmek için güvenilir ve objektif bir yöntem olarak kulanılabilir olup olmadığını araştırmayı amaçladık.Yöntem: El, ön kol, kol operasyonu olacak ASA I-II grubuna giren 18-65 yaş arası 33 hasta çalışmaya alındı. Bu hastalara operasyona uygun tipte brakiyal pleksus bloğu uygulandı. Blok uygulaması tamamlandıktan sonra duyusal ve motor blok 20 dk. içinde 5, 10 ve 20. dakikalarda değerlendirildi. Ayrıca 5, 10 ve 20. dakikalarda hastanın periferik oksijen satürasyonu (SpO2), kalp atım hızı (KAH), noninvaziv arter basıncı (NİAB) ve her iki ekstremiteden ölçülen perfüzyon indeksleri (PI) kayıt altına alındı.Bulgular: Brakiyal pleksus bloğu uyguladığımız 33 hastanın 32'sinde yapılan bloğumuz başarılı oldu ve blokaj uygulanan ekstremitede perfüzyon indeksi (PI) ölçümleri 20 dakikalık gözlem süresi boyunca 5. dakikadan itibaren sürekli artış gösterdi. Bloğun başarısız olduğu 1 hastada ve blok uygulanmayan kol grubunda ise ; 5. dk, 10. dk ve 20. dk perfüzyon indeksi (PI) ölçümlerinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmedi.Sonuç: Perfüzyon indeksi (PI) ölçümü; periferik sinir bloklarının başarısının erken, kolay ve objektif olarak değerlendirilmesinde çok değerli ve kullanılabilir bir yöntemdir.Anahtar Kelimeler: Periferik sinir bloğu, brakiyal pleksus bloğu, aksiller blok, infraklavikular blok, supraklavikular blok, perfüzyon indeksi. Objective: Brachial plexus block is one of the peripheral nerve blocks commonly used in regional anesthesia. Peripheral nerve blocks provide more advantageous conditions in cases where general anesthesia or spinal anesthesia is risky, such as heart, kidney, respiratory system diseases, chest trauma and diabetic patients. Successful peripheral nerve blockage; local vasodilatation, increased local blood flow, a slight increase in skin temperature and loss of sensation in the extremities due to blockage of sympathetic fibers. However, in an intense and cold operating room environment, these clinical findings may not appear quickly enough to confirm block adequacy before or during surgery, and may not be used for clinical decision making, which also requires patient collaboration. In our study; we aimed to investigate whether perfusion index (PI) measurement can be used as a reliable and objective method to evaluate the adequacy of upper extremity blocks.Method: Thirty three ASA I-II patients aged 18-65 years were included in the study. Brachial plexus block of the appropriate type was applied to these patients. After the completion of the block application sensory and motor block 20 minutes within 5, 10 and 20 minutes. Peripheral oxygen saturation (SpO2), heart rate (HR), noninvasive arterial pressure (NAB) and perfusion index (PI) measured from both extremities were recorded at 5, 10 and 20. minutes.Findings: In 32 of 33 patients with brachial plexus block, our block was successful and perfusion index (PI) measurements in the blocked extremity increased continuously from the 5th minute on during the 20 minutes observation period. In one patient with block failure and in the arm group without block; no statistically significant difference was found in the perfusion index (PI) measurements at 5, 10 and 20th min.Conclusion: Perfusion index (PI) measurement; it is a valuable and useful method for early, easy and objective evaluation of the success of peripheral nerve blocks.Keywords: Peripheral nerve block, brachial plexus block, axillary block, infraclavicular block, supraclavicular block, perfusion index. 87

Amaç: Çalışmamızda kalça kırıklı hastalarda albümin ve hemoglobin değerlerinin hastanede kalış süresini ve mortaliteye olan etkisini inceleyerek literatüre katkıda bulunmayı amaçladık. Materyal ve metot:Olguların yaş, cinsiyet, mortalite oranları, komorbid hastalıklar, ASA durumları, lezyon tipleri, anestezi süresi, anestezi tipi, ejeksiyon fraksiyonu (EF), operasyon esnasındaki vital takipleri, BUN, kreatinin, albümin, hemoglobin, hematokrit, platelet, preoperatif bekleme süresi, yoğun bakım ve servis yatış sürelerideğerlendirildi. Yatış süresinin ve mortalitenin albümin ve hemoglobin ile olan ilişkisi araştırıldı. Mortaliteye etki eden diğer faktörler incelendi. Bulgular: Çalışmamızda hastaların yaş ortalamasının 77,9±9 yıl olduğu, %41,1'inin erkek olduğu belirlendi. Hastaların %4,6'sının kısa dönemde eksitus olduğu saptandı. Yaş ve cinsiyetin mortalite ile ilişkisine rastlanmadı (p>0,05). Komorbid hastalık sayısı, ASA grubu, preoperatif takip süresi, anestezi şekli, ameliyat süresive postoperatif yatış/yoğun bakım yatış sürelerinin mortalite ile arasında ilişki saptanmadı (p>0,05). Ejeksiyon fraksiyonu ve mortalite arasında ilişki saptanmadı (p>0,05). Eksitus olan ve yaşayan hastalarda operasyon esnasındaki SKB, DKB ve SPO2 tüm zaman dilimlerindeki değerleri benzerdi (p>0,05). Yaşayan grubun indiksiyon ve ilk 30 dakikadaki KAH'ları anlamlı olarak yüksekken (p0,05).Yaşayan ve eksitus olan hastaların zaman içindeki KAH, SKB, DKB ve SPO2 değişimleri benzerdi (p>0,05). BUN, kreatinin, hemoglobin, hematokrit ve platelet düzeylerinin mortalite ve hastane yatış süresi ile arasında ilişki saptanmadı (p>0,05).Sonuç olarak;eksitus olan hasta sayımızın düşük olmasına bağlı olarak hemoglobin ve albümin düzeyleri anlamsız çıkmıştır. Anahtar kelimeler: Albümin, hemoglobin, mortalite, yatış süresi Aim: In this study, we aimed to make contribution to the literature by analysis the effects of albumin and hemoglobin levels on the duration of hospital stay and mortality in the patients with hip fracture.Materials and Methods: The age, sex, mortality rates, comorbid diseases, ASA status, types of lesions, anesthesia type, ejection fraction (EF), vital follow-up during operation, BUN, creatinine, albumin, hemoglobin, hematocrit, platelet levels, preoperative waiting duration, and duration of stay in the intensive care unit and the service of the patients were evaluated. The relationship between the duration of stay, mortality and albumin, hemoglobin was analyzed. Other factors affecting mortality were analyzed.Results: We determined the mean age of patients as 77.9±9 years, 41.1% of the patients were male. It was found that 4.6% of the patients had eksitus a short time ago. No correlation was found between age, gender and mortality (p>0.05). The number of comorbid diseases, ASA group, preoperative follow up time, anesthesia type, the duration of operation and the duration of postoperative stay/stay in intensive care unit were not correlated with mortality (p>0.05). No correlation was found between ejection fraction and mortality (p>0.05). The survived patients with eksitus had similar SBP, DBP ve SPO2 values during operation for all times (p>0.05). The induction and HR values of the survived patients at the first 30 minutes were statistically significantly higher (p0.05). The survived patients with eksitus had similar HR, SBP, DBP and SPO2 changes (p>0.05). No correlation was found between BUN, creatinine, hemoglobin, hematocrit, platelet levels and mortality, duration of stay in the hospital (p>0.05).Conclusion:Hemoglobin and albumin levels became meaningless due to the low number of patients who were exited.Key words: albumin; hemoglobin; mortality; duration of stay 64