Search

Çocuğun işi olan oyun, gerçek oyun ve dijital oyun olmak üzere iki şekilde ele alınmaktadır. Teknolojinin gelişmesiyle birlikte teknolojik araçlarla dijital oyunlar oynanabilmektedir. Bu oyunların olumlu ve olumsuz yönleri de vardır. Bu nedenle çalışmada ergenlerin bakış açısından dijital oyunların olumlu ve olumsuz yönlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu nedenle araştırma, 12-14 yaşları arasında dijital oyun oynayan gönüllü 106 ergen ile gerçekleştirilmiştir. Verilerin nicel olarak toplandığı çalışmada, açık uçlu ve çoktan seçmeli sorulardan oluşan bir anket kullanılmıştır. Ergenlere göre dijital oyunların olumlu yönleri; can sıkıntısını giderme, refleks geliştirme, dil öğrenme, stratejik düşünme, rekabet edebilme, para kazanma, rahatlama, e-spor oyuncusu olma imkanıdır. Dijital oyunların olumsuz yönleri ise; fiziksel sorunlar, dersler, dikkat ve aile ile ilgili sorunlardır., The game, which is the work of the child, is handled in two ways as real play and digital play. From these games, digital games can be played with technological tools owing to the development of technology. These games also have positive and negative aspects. For this reason, it was aimed to reveal the positive and negative aspects of digital games from the point of view of adolescents in the study. Therefore, the study was carried out with 106 voluntarily adolescents who play digital games and between ages 12-14. In the study, where the data were collected quantitatively, a questionnaire consisted of open-ended-multiple-choice questions were used. According to the adolescents, the positive aspects of digital games were; eliminating boredom, reflex development, learning language, strategic thinking, experiencing competitiveness, earning money, relaxation, possibility to being an e-sport player. The negative aspects of digital games were; physical problems, problems related to lessons, attention, family.

The World Health Organization (WHO) defines healthcare human resources as one of the basic building blocks of the health system. Human resources drive the health system. The WHO has reported a global shortage of health workers. When the demand for healthcare is higher than the supply, problems can arise in terms of healthcare human resources and delivery. Some studies suggest that there is an insufficient number of healthcare employees in Turkey, whereas others report that the number of healthcare workers is sufficient in some health fields. The Covid-19 pandemic, which has influenced the whole world, has also changed the profession choices of young people, who are now placing the professions related to healthcare at the top of their list. Therefore, both the demand for and the interest in the healthcare sector and the related occupations are likely to increase. As health human resources planning grows in importance, carrying out this study during the pandemic period becomes critical. Considering the importance of health human resource planning and university education, and focusing on the human resources trends in the healthcare sector, this study analyzed the number of health-related faculties and programs, student quotas, academic staff, and the number of students per faculty member. The findings indicate that the number and student quota of all the healthcare programs and faculties have increased rapidly in the past decade; however, the number of academic staff in some programs remains insufficient., Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) sağlık insan gücünü, sağlık sisteminin temel yapı taşlarından biri olarak tanımlamaktadır. Sağlıkta insan gücü, sağlık sistemini yönlendirmektedir. DSÖ’ye göre dünyada sağlık çalışanı açığı olduğu tahmin edilmektedir. Sağlığa olan talep sağlık arzından daha fazla olduğunda, sağlık insan gücü ve sağlık hizmeti sunumu açısından problemler meydana gelebilmektedir. Bazı çalışmalar Türkiye’de sağlık çalışanlarının sayısının yetersiz olduğunu ortaya koymaktadır. Buna ek olarak bazı çalışmalar ise sağlıkla ilgili çeşitli meslek alanlarında yeterli sayıda sağlık çalışanın bulunduğunu ifade etmektedir. Tüm dünyayı etkisi altına alan Covid-19 pandemisi gençlerin meslek tercihlerini de etkilemiş ve gençlerin ilk tercihi sağlık sektörü olmuştur. Dolayısıyla sağlık sektörüne, sağlıkla ilgili mesleklere talebin artması olasıdır. Bu noktada sağlık insan gücü planlaması çok daha önemli hale geldiği için bu çalışmanın pandemi döneminde yapılması önem taşımaktadır. Sağlık insan gücünde planlamanın ve üniversite eğitiminin öneminden dolayı, bu çalışmada Türkiye’de son on yılda sağlıkla ilgili fakülte ve program sayıları ve kontenjanları, öğretim elemanı sayıları, öğretim elemanı başına düşen öğrenci sayıları incelenmiştir. Sağlık insan gücü eğilimlerinin incelendiği bu çalışmaya göre sağlıkla ilgili program ve fakültelerin tamamının son on yılda sayı ve kontenjanlarının hızla arttığı, öğretim elemanı sayılarının ise bazı programlarda yeterli olmadığı belirlenmiştir.

Oyun bağımlılığı çok uzun süre oyun oynama ile karakterize davranışsal bir bağımlılıktır. Oyun bağımlılığında arkadaş ilişkilerinin önemli olduğu ergenlik dönemi kritik bir öneme sahiptir. Kimlik bütünlüğünün kazanıldığı ergenlik döneminde yaşanan sorunlar, ergenin sadece kendisini değil ailesini, okul yaşantısını ve arkadaş ilişkilerini de etkilemektedir. Oyun bağımlılığı da bu dönemde yaşanabilecek önemli sorunlar arasında yer almaktadır. Bu bağlamda ergenin hayatını etkileyebilecek oyun bağımlılığına ilişkin müdahale programı geliştirmek ve bu programın ergenin oyun bağımlılığı ve oyun motivasyonu ile duygusal davranışsal sorunlarına ve annelerinin düşüncelerine etkisini incelemek çalışmanın başlıca amacını teşkil etmektedir. Bu amaç doğrultusunda çalışma öntest, sontest ve kontrol gruplu deneysel desen ve yarı yapılandırılmış görüşmelerle yürütülmüştür. Araştırmaya Ankara il merkezinde resmi ortaokullara devam eden 12-13 yaş grubu ergenler ve anneleri dahil edilmiştir. Oyun Bağımlılığı Ölçeği'nin sonuçlarına göre deney ve kontrol grupları oluşturulmuş, oyun bağımlılığı puanı yüksek olan ve çalışmaya katılmayı kabul eden ergenlerden 14'ü deney, 17'si ise kontrol grubu olarak belirlenmiştir. Çalışmada araştırmaya dahil edilen deney ve kontrol grubundaki ergenlere `Oyun Bağımlılığı Ölçeği`, `Dijital Oyun Motivasyonu Ölçeği`, `Güçler ve Güçlükler Anketi` ve DSM 5'teki İnternet Oyun Oynama Bozukluğu tanı kriterleriyle geliştirilen İnternet Oyun Oynama Bozukluğu Ölçeği öntest ve sontest olarak uygulanmıştır. Deney grubundaki ergenlerin anneleriyle çocuklarının mevcut durumuyla ilgili bilgi almak için müdahale programı uygulanmadan önce ve sonra yüz yüze görüşmeler gerçekleştirilmiş ve duygusal davranışsal sorunlarını taramak için `Güçler ve Güçlükler Anketi`nin anne-baba formu öntest ve sontest olarak uygulanmıştır. İkinci aşamada hazırlanmış olan `Oyun Bağımlılığı Müdahale Programı` ergenlere 10 hafta boyunca, haftada bir gün 60-70 dakika olarak uygulanmıştır. Üçüncü aşamada, uygulama sonrasında ölçme araçları sontest olarak tekrar uygulanmıştır. Deney grubuna dört hafta sonra izleme testi için ölçme araçları tekrar uygulanmıştır. Araştırma sonucuna göre Oyun Bağımlılığı Müdahale Programı ergenlerin oyun bağımlılığı, oyun motivasyonu düzeyleri üzerinde anlamlı bir etki göstermemiştir. Bununla birlikte, deney grubunun oyun bağımlılığı puanlarında düşüş olduğu belirlenmiştir. Ayrıca deney grubu kendi içinde karşılaştırıldığında Oyun Bağımlılığı Müdahale Programı sonrasında dijital oyun motivasyonu ve güçler-güçlükler anketi puanlarında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık belirlenmiştir. Oyun bağımlısı ergenlere yapılacak müdahalelerde eğitim programlarına ek olarak okul, aile ve arkadaş işbirlikleriyle bütüncül müdahale ve gerekli durumlarda terapötik müdahaleler yapılabilir. Game addiction is a behavioral addiction characterized by playing games for a very long time. The adolescence period which friendships are important has a critical importance in game addiction. Problems in the adolescence period in which identity integrity is gained may affect the life of the adolescent, her/his family, school life and friendship. Game addiction is one of the important problems that may be experienced in this period. In this context, the primary purpose of the study is to prepare a intervention program on game addiction and to examine the effects of the program on adolescents' game addiction, game motivation, emotional behavioral problems and their mothers' thoughts. According to this aim, the research was conducted as an experimental design with pretest-posttest and control groups and semi-structured interviews. Adolescents between the ages of 12-13, who continues to the formal secondary schools in Ankara city center and their mothers were included in the research. According to the results of the Game Addiction Scale, experimental and control groups were formed, 14 of the adolescents who had high game addiction scores and accepted to participate in the study were determined as experimental and 17 as control group. Gaming Addiction Scale, Gaming Motivation Scale, The Strengths and Difficulties Questionnaire and Internet Gaming Disorder Scale developed with DSM 5 diagnostic criteria were applied as pre-test and post-test to the adolescents in both experimental and control groups. Face-to-face interviews were conducted with adolescents' mothers before and after the intervention program to obtain information about the current situation of the adolescents in the experimental group and in order to screen emotional-behavioral problems, the parent form of The Strengths and Difficulties Questionnaire was applied as pre-test and post-test. In the second stage, `Game Addiction Intervention Program` was applied to adolescents for 10 weeks and 60-70 minutes a day in a week. In the third stage, the measurement tools were re-applied as a final test after the application. After four weeks, the measurement tools for retention test were applied to the experimental group again. According to the results of the study, The Game Addiction Intervention Program did not show a significant effect on game addiction and game motivation levels of adolescents. However, it was found that there was a decrease in the game addiction scores of the experimental group. In addition, when the experimental group was compared in itself, a statistically significant difference was found in the scores of digital game motivation and the strengths and difficulties questionnaire after The Game Addiction Intervention Programme. In addition to educational programs, school, family and friend collaborations, holistic intervention and therapeutic interventions can be provided in the interventions for game addicted adolescents. 211

Amaç: Çocuk Gelişimi Birimi’ne yönlendirilen çocuklar hakkında tanımlayıcı ve istatistiki bilgi eldeetme amaçlanmıştır. Gereç-Yöntem:Bu çalışma retrospektif (geriye dönük) olarak planlanmıştır. Çalışmada2012-2015 yılları arasında hastanede Çocuk Gelişimi Birimi’ne yönlendirilen çocukların değerlendirme sonuçları incelenerek veriler toplanmıştır. Bulgular: Çocuk Gelişimi Birimi’ne 2012-2015 yılları arasında toplam 2466 çocuk yönlendirilmiştir. Çalışmada, birime başvuru nedenleri sırasıyla; % 28.5’i (703) gelişimsel değerlendirme, % 18’i (444) okula hazır bulunuşluğun değerlendirilmesi, % 14.9’ü (367) dil-konuşma problemi, % 13.6’sı (335) diğer problemlerle (uyku bozuklukları, davranış sorunları, kardeş kıskançlığı, anne-baba tutumları, aşırı televizyon izleme, aşırı bilgisayar kullanma, parmak emme, mastürbasyon, döneme özgül gelişimsel zorluklar, vd.), % 11.8’i (292) beslenme problemi, % 7.2’si (178) alt ıslatma, % 3.9’u (96) dikkat problemi, % 1.2’si (29) tırnak yeme ve % 0.9’u (22) kaka kaçırmadır. Birime başvuran 2466 çocuğun% 57.4’ü (1417) erkek, % 42.6’sı (1049) kızdır ve % 27.2’si (672) beş yaşındadır. Birime başvuran 0-6 yaş grubu çocukların % 35.9’unun (394) gelişim tarama testi sonucu normal, % 31.1’inin (341) anormaldir. Birimde okula hazır bulunuşluğun değerlendirilmesi için başvuran 444 çocuğun % 56.3’ü (250) testten ortanın altı (D) sonucunu almıştır. Sonuç: Bu çalışma Çocuk Gelişimi Birimi’ne başvuran çocukların özelliklerini anlama ve Çocuk Gelişimi Birimleri ile ilgili ileriye dönük yapılacak çalışmalar açısından önemli ve anlamlı olabilir.Anahtar kelimeler: Poliklinikler, hastane, çocuk gelişimi, hastaneye başvuru testleri., Amaç: etme amaçlanmıştır. Gereç-Yöntem:Bu çalışma retrospektif (geriye dönük) olarak planlanmıştır. Çalışmada 2012-2015 yılları arasında hastanede Çocuk Gelişimi Birimi’ne yönlendirilen çocukların değerlendirme sonuçları incelenerek veriler toplanmıştır. Bulgular: Çocuk Gelişimi Birimi’ne 2012-2015 yılları arasında toplam 2466 çocuk yönlendirilmiştir. Çalışmada, birime başvuru nedenleri sırasıyla; % 28.5’i (703) gelişimsel değerlendirme, % 18’i (444) okula hazır bulunuşluğun değerlendirilmesi, % 14.9’ü (367) dil-konuşma problemi, % 13.6’sı (335) diğer problemlerle (uyku bozuklukları, davranış sorunları, kardeş kıskançlığı, anne-baba tutumları, aşırı televizyon izleme, aşırı bilgisayar kullanma, parmak emme, mastürbasyon, döneme özgül gelişimsel zorluklar, vd.), % 11.8’i (292) beslenme problemi, % 7.2’si (178) alt ıslatma, % 3.9’u (96) dikkat problemi, % 1.2’si (29) tırnak yeme ve % 0.9’u (22) kaka kaçırmadır. Birime başvuran 2466 çocuğun % 57.4’ü (1417) erkek, % 42.6’sı (1049) kızdır ve % 27.2’si (672) beş yaşındadır. Birime başvuran 0-6 yaş grubu çocukların % 35.9’unun (394) gelişim tarama testi sonucu normal, % 31.1’inin (341) anormaldir. Birimde okula hazır bulunuşluğun değerlendirilmesi için başvuran 444 çocuğun % 56.3’ü (250) testten ortanın altı (D) sonucunu almıştır. Sonuç: Bu çalışma Çocuk Gelişimi Birimi’ne başvuran çocukların özelliklerini anlama ve Çocuk Gelişimi Birimleri ile ilgili ileriye dönük yapılacak çalışmalar açısından önemli ve anlamlı olabilir