Search

RESUMEN: La Dictadura de los Coroneles es abordada como un fenómeno inherente al déficit democrático, no tanto de la sociedad griega, sino del sistema internacional. El hecho de que la Dictadura Griega se atribuya a valores geoestratégicos y al déficit democrático (p.e. la prohibición del acceso al poder de los partidos políticos no liberales) de los líderes de la Guerra Fría está también en sintonía con la diferencia fundamental que lo distingue de las dictaduras de la Península Ibérica. Estas últimas están relacionadas con un mismo fenómeno anterior de la Europa anterior a la Segunda Guerra Mundial y como tales están clasificadas como una parte del proceso de transición que tuvo lugar en el Viejo Continente. Por el contrario, el fenómeno autoritario en el sistema político griego constituye un paréntesis porque la sociedad griega no experimentó la transición del feudalismo a la modernidad y su sistema político fue desde el comienzo (desde 1821) el primero entre los estados-nación con una base representativa asentada sobre el sufragio universal. Todo ello demuestra que las distinciones entre Norte y Sur, relativas a la democracia, están ideológicamente condicionadas y no derivan de conclusiones extraídas del desarrollo político de las sociedades. Palabras clave: Totalitarismo, Dictadura, Déficit democrático, Estado representativo, Guerra Fría, Protesta, Consenso político. ABSTRACT: The Dictatorship of the Colonels is approached as a phenomenon, which is inherent in the democratic deficit, not of Greek society, but of the international system. The fact that the Greek Dictatorship is attributed to geostrategic reasons and to the democratic deficit (e.g. the prohibition of access to power of non-liberal political parties) of the leaders of the Cold War is also in line with the fundamental difference, which distinguishes it from dictatorships of the Iberian Peninsula. The latter are related to the same phenomena of Europe before WWII and, as such, are classified as a part of the process of transition, which took place in the Old Continent. On the contrary, the authoritarian phenomenon in the Greek political system constitutes a parenthesis because Greek society did not experience the transition from feudalism to modernity and its political system was from the start (from 1821) the first among the nation-states with a representative basis under conditions of universal suffrage. The truth of the above makes it clear that distinctions such as that between North and South, as far as democracy is concerned, are ideologically weighted, do not emerge from conclusions drawn from the political development of societies. Keywords: Totalitarianism, Dictatorship, Democratic Deficit, Pre-representative State, Cold War, Contestation, Political Consensus

Περιλαμβάνει βιβλιογραφία. Αριθμός δεδηλωμένων πηγών στη βιβλιογραφία: 937 Διατριβή (Διδακτορική) -- Πανεπιστήμιο Κύπρου, Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, 2019. Η βιβλιοθήκη διαθέτει αντίτυπο της διατριβής σε έντυπη μορφή. Η διατριβή καταπιάνεται με την περιφερειακή πολιτική άμυνας και ασφάλειας της Βρετανίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής. Παρουσιάζει την εξέλιξη της βρετανικής προσέγγισης για την περιοχή και το πώς αυτή επηρέασε συγκεκριμένα την Κύπρο ειδικά μετά το τέλος τους του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου και κατά τη διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ μέχρι και την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η διατριβή παρουσιάζει επίσης την αντανάκλαση του Κυπριακού κατά τη δεκαετία του 1950 εντός του Οργανισμού του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), και το πώς εκλαμβανόταν η νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία εντός του διεθνούς οργανισμού. Η περιφερειακή πολιτική της Βρετανίας εξετάζεται υπό το πρίσμα των συμφερόντων άλλων δυνάμεων στην περιοχή, εξελίξεων και πολιτικών αποφάσεων που διαμόρφωσαν το διεθνές σύστημα. Έμφαση δόθηκε στην παρουσίαση πρωτογενούς αρχειακού υλικού. Ειδικότερα, εκτός από την παρουσίαση υλικού από τα Εθνικά Αρχεία του Ηνωμένου Βασιλείου και των αρχείων του Υπουργείου Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, παρουσιάζονται πρωτογενείς πηγές, σημειώματα, πρακτικά, επιστολές και έγγραφα από το Αρχείο του ΝΑΤΟ. Εξετάζεται το προσωπικό αρχείο του δεύτερου Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Paul-Henri Spaak, που αφορά ειδικά τις ενέργειες του σχετικά με την Κύπρο. Το εν λόγω αρχείο ερευνήθηκε στο Ίδρυμα Spaak στις Βρυξέλλες. Πρωτογενές αρχειακό υλικό λήφθηκε από τα Στρατιωτικά Αρχεία του King’s College London, τα αρχεία του National Army Museum, του Βασιλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και του Royal United Services Institute στο Λονδίνο. Η εξέταση και παρουσίαση του πρωτογενούς αρχειακού υλικού από τα αρχεία του ΝΑΤΟ και του προσωπικού αρχείου του Paul-Henri Spaak αποτελούν συνεισφορά στη μελέτη της περιόδου 1949-1959 και ειδικά σε ό,τι αφορά τον αντίκτυπο και επίδραση που είχε ο αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-1959 εντός του ΝΑΤΟ. Η παρουσίασή τους, συμπληρώνει τη γνώση μας και τη μέχρι τούδε βιβλιογραφία, η οποία στηρίζεται εν πολλοίς σε απομνημονεύματα και βιογραφίες πολιτικών της τότε εποχής. Περαιτέρω επιστημονική συνεισφορά, αποτελεί η περιπτωσιολογική μελέτη και παρουσίαση των πρωτοβουλιών που επιχείρησαν να αναλάβουν οι δύο πρώτοι Γενικοί Γραμματείς του ΝΑΤΟ, Lord Ismay και Paul-Henri Spaak, μέσω πρωτογενούς αρχειακού υλικού που συλλέχθηκε από τα Αρχεία του ΝΑΤΟ, το προσωπικό αρχείο του Lord Ismay, που ευρίσκεται στη συλλογή Στρατιωτικών Αρχείων του King’s College London και του προσωπικού αρχείου του Spaak. Η εξέταση, παρουσίαση και ανάλυση των εν λόγω αρχείων συμβάλλει σε μια πολυεδρική θεώρηση των υπό μελέτη περιόδων και καλύτερη κατανόηση της γεωπολιτικής σημασίας της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο ήδη από τις πρώτες δεκαετίες λειτουργίας του ΝΑΤΟ. Μέσω της έρευνας προκύπτει αριθμός συμπερασμάτων που αφορούν αφενός την ιστορική, πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική αξία του συνόλου της περιοχής της Μέσης Ανατολής και Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και συγκεκριμένα της Κύπρου, για τη Βρετανία και πώς αυτή μετεξελίσσεται μετά τη δημιουργία του ΝΑΤΟ, για την ασφάλεια της Δύσης σε γενικότερο πλαίσιο. Στο πλαίσιο της μελέτης εξετάζονται και παρουσιάζονται, συμπληρωματικά, σειρά οριζόντιων ζητημάτων που αφορούν την περιοχή της Μέσης Ανατολής και Ανατολικής Μεσογείου, όπως τα ισοζύγια ισχύος και δυνάμεως, ο ρόλος των υπηρεσιών συλλογής πληροφοριών, ο σημερινός ρόλος και σημασία των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο. This doctoral research focuses on the political and military dimensions of the British foreign and security policy in the Eastern Mediterranean, the Middle East, and particularly in regard to Cyprus. It provides a comprehensive study of the British approach towards regional security and defence especially after the the Second World War and during the period of the National Organisation of Cypriot Fighters’ (EOKA) struggle upuntil the establishment of the Republic of Cyprus . This research appraises British competition with other powers, emerging threats and crises, and the means and policies followed for the safeguard of British strategic objectives. This is also a study of how the Cypriot Issue was perceived and addressed within the North Atlantic Treaty Organisation (NATO), during the organisation’s operational activity, and how the EOKA struggle (1955-1959), and later the young Republic of Cyprus was assessed by it. Εxamination and analysis of the available literature, special attention has been given to the study of primary resources. These include relevant documents found at the UK National Archives, the archives of the US State Department, as well as notes, meeting minutes, correspondence letters and official documents from the NATO archival centre in Brussels. Another important primary source used for the purposes of this study is the personal archive of the second Secretary General of NATO, Paul-Henri Spaak, who showed special interest in the Cypriot Issue. Complementary material was also found at the King’s College London Military Archives, the National Army Museum in London, the Royal Institute of International Relations and the Royal United Services Institute. This comparative study of archival material from so many different sources, especially the material deriving from the NATO archives and the personal archive of Paul-Henri Spaak can be considered as a substantial contribution to modern historical studies and an enrichment of the already existing literature regarding the period between 1949 and 1959, and how the EOKA struggle was perceived within NATO. Specifically, the initiatives undertaken by Paul-Henri Spaak, but also he is predecessor, the First Secretary General of NATO, Lord Ismay, are assessed with the study and analysis of documents made available by the NATO archives, and the personal archives of both Lord Ismay and Spaak found in the Military Archives of King’s College London and the NATO Archives and Spaak Foundation respectively. These personal archives are studied comparatively, allowing a comprehensive understanding of the overall periods under study, and the geopolitical significance of Cyprus within the basin of the eastern Mediterranean, already from the first decades after the establishment of NATO. This doctoral study has allowed the construction of a plethora of arguments, drawing conclusions regarding the historical, political, diplomatic and military significance of the entirety of the eastern Mediterranean region and the Middle East, and Cyprus in particular, for Great Britain, and how this evolves after the foundation of NATO. A final dimension of the study is the link with contemporary issues and developments vis-à-vis the British-Cypriot relationship, current regional developments in the εastern Mediterranean and the Middle East.

Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. Αριθμός δεδηλωμένων πηγών στη βιβλιογραφία: 235 Διατριβή (Διδακτορική) -- Πανεπιστήμιο Κύπρου, Σχολή Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών Αγωγής, Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Μαϊος 2009. Η βιβλιοθήκη διαθέτει αντίτυπο της διατριβής σε έντυπη μορφή. Η παρούσα ερευνητική εργασία αφορά στο ευρύτερο θέμα της εμπλοκής των εθνικών κοινοβουλίων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EE) στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, παίρνοντας ως περιπτωσιακή μελέτη την προσαρμογή της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, με έμφαση στη Δημόσια Συζήτηση για το Μέλλον της Ευρώπης. Η εξελικτική προσαρμογή της Βουλής και η θέση που κατέχει στο πολυεπίπεδο σύστημα διακυβέρνησης της ΕΕ, αφενός, καθοδηγείται από την ανάγκη προσαρμογής στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι (Europeanization) και, αφετέρου, περιορίζεται από παράγοντες που αφορούν στη δομή και λειτουργία της Βουλής, αλλά και σε συνταγματικές ρυθμίσεις. Μέσα από την εμπειρική μελέτη που αφορά στη δομή και λειτουργία, στη νομοθετική εργασία, στην άσκηση κοινοβουλευτικού ελέγχου, αλλά και στην ανάπτυξη της κοινοβουλευτικής διπλωματίας από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, διαφαίνεται ότι η ενταξιακή πορεία και η συνεπαγόμενη ανάγκη για προσαρμογή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι (Europeanization) παράλληλα με την ευρύτερη ανάγκη για εκσυγχρονισμό έχουν επηρεάσει τη Βουλή των Αντιπροσώπων σε τέσσερις βασικούς τομείς στην εσωτερική της λειτουργία, αλλά και στις εξωτερικές της σχέσεις: λειτουργία, δομή, πόροι και σχέση του σώματος με την Κοινωνία των Πολιτών και άλλους θεσμούς. Επίσης, σύμφωνα με την τυπολογία του Mezey (1979), η Βουλή έχει διαχρονικά εξελιχθεί από ένα αδύναμο σε ένα μεσαίας ισχύος νομοθετικό σώμα, το οποίο έχει μεν ενισχύσει και βελτιώσει κατά πολύ τη θέση του, πλην όμως το εύρος σημαντικών πρωτοβουλιών, που το θεσμικό πλαίσιο του επιτρέπει να αναπτύσσει, παραμένει περιορισμένο. Θεωρητικά στηρίζεται στην πλούσια ακαδημαϊκή συζήτηση που αναπτύχθηκε γύρω από τις έννοιες του Εuropeanization και της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης. Σε ότι αφορά στο εμπειρικό μέρος, αξιοποιούνται πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές της ΕΕ καθώς και πρωτότυπο αρχειακό υλικό της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας. This research deals with the broader issue of the involvement of national parliaments of the European Union (EU) member states in the European integration process, using the House of Representatives of the Republic of Cyprus as a case study, with emphasis given on the Public Debate on the Future of Europe. The House of Representatives’ evolving adaptation process and its position in the EU’s multi-level system of governance is driven by the Europeanization process on the one hand, and on the other hand is restrained by factors pertaining to the structure and functioning of the House of Representatives, as well as constitutional stipulations. Empirical research concerning the structure, functions, the legislative work and the exercise of parliamentary control, but also the development of parliamentary diplomacy by the House of Representatives, has revealed that the accession to the EU, and the implicit need for adaptation to the Europeanization process, in parallel with the broader need for modernization, have affected the House of Representatives in four main areas, regarding both its inner and external functions and relations: operational, structural, resource stability and relations with Civil Society and other institutions. In addition, according to Mezey’s (1979) typology on legislatures, the House of Representatives has through time developed from a “minimal” to a “reactive” legislature which, despite having reinforced and improved its position remarkably, has maintained limited potential apart from the breadth of important initiatives it develops. From a theoretical perspective, this research builds upon the scholar debate dealing with Europeanization and multilevel governance. The empirical part draws on both primary and secondary EU sources, as well as unexplored archives of the House of Representatives of the Republic of Cyprus.

Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. Αριθμός δεδηλωμένων πηγών στη βιβλιογραφία: 235 Διατριβή (Διδακτορική) -- Πανεπιστήμιο Κύπρου, Σχολή Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών Αγωγής, Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Μαϊος 2009. Η βιβλιοθήκη διαθέτει αντίτυπο της διατριβής σε έντυπη μορφή. Η παρούσα ερευνητική εργασία αφορά στο ευρύτερο θέμα της εμπλοκής των εθνικών κοινοβουλίων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EE) στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, παίρνοντας ως περιπτωσιακή μελέτη την προσαρμογή της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, με έμφαση στη Δημόσια Συζήτηση για το Μέλλον της Ευρώπης. Η εξελικτική προσαρμογή της Βουλής και η θέση που κατέχει στο πολυεπίπεδο σύστημα διακυβέρνησης της ΕΕ, αφενός, καθοδηγείται από την ανάγκη προσαρμογής στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι (Europeanization) και, αφετέρου, περιορίζεται από παράγοντες που αφορούν στη δομή και λειτουργία της Βουλής, αλλά και σε συνταγματικές ρυθμίσεις. Μέσα από την εμπειρική μελέτη που αφορά στη δομή και λειτουργία, στη νομοθετική εργασία, στην άσκηση κοινοβουλευτικού ελέγχου, αλλά και στην ανάπτυξη της κοινοβουλευτικής διπλωματίας από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, διαφαίνεται ότι η ενταξιακή πορεία και η συνεπαγόμενη ανάγκη για προσαρμογή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι (Europeanization) παράλληλα με την ευρύτερη ανάγκη για εκσυγχρονισμό έχουν επηρεάσει τη Βουλή των Αντιπροσώπων σε τέσσερις βασικούς τομείς στην εσωτερική της λειτουργία, αλλά και στις εξωτερικές της σχέσεις: λειτουργία, δομή, πόροι και σχέση του σώματος με την Κοινωνία των Πολιτών και άλλους θεσμούς. Επίσης, σύμφωνα με την τυπολογία του Mezey (1979), η Βουλή έχει διαχρονικά εξελιχθεί από ένα αδύναμο σε ένα μεσαίας ισχύος νομοθετικό σώμα, το οποίο έχει μεν ενισχύσει και βελτιώσει κατά πολύ τη θέση του, πλην όμως το εύρος σημαντικών πρωτοβουλιών, που το θεσμικό πλαίσιο του επιτρέπει να αναπτύσσει, παραμένει περιορισμένο. Θεωρητικά στηρίζεται στην πλούσια ακαδημαϊκή συζήτηση που αναπτύχθηκε γύρω από τις έννοιες του Εuropeanization και της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης. Σε ότι αφορά στο εμπειρικό μέρος, αξιοποιούνται πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές της ΕΕ καθώς και πρωτότυπο αρχειακό υλικό της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας. This research deals with the broader issue of the involvement of national parliaments of the European Union (EU) member states in the European integration process, using the House of Representatives of the Republic of Cyprus as a case study, with emphasis given on the Public Debate on the Future of Europe. The House of Representatives’ evolving adaptation process and its position in the EU’s multi-level system of governance is driven by the Europeanization process on the one hand, and on the other hand is restrained by factors pertaining to the structure and functioning of the House of Representatives, as well as constitutional stipulations. Empirical research concerning the structure, functions, the legislative work and the exercise of parliamentary control, but also the development of parliamentary diplomacy by the House of Representatives, has revealed that the accession to the EU, and the implicit need for adaptation to the Europeanization process, in parallel with the broader need for modernization, have affected the House of Representatives in four main areas, regarding both its inner and external functions and relations: operational, structural, resource stability and relations with Civil Society and other institutions. In addition, according to Mezey’s (1979) typology on legislatures, the House of Representatives has through time developed from a “minimal” to a “reactive” legislature which, despite having reinforced and improved its position remarkably, has maintained limited potential apart from the breadth of important initiatives it develops. From a theoretical perspective, this research builds upon the scholar debate dealing with Europeanization and multilevel governance. The empirical part draws on both primary and secondary EU sources, as well as unexplored archives of the House of Representatives of the Republic of Cyprus.