Search

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική έχει ως θέμα το σχεδιασμό ενός Διεθνούς Κέντρου Πολεμικών Τεχνών, στην Κύπρο, στο χωριό Αλάμπρα της επαρχίας Λευκωσίας. Στην Κύπρο υπάρχουν αρκετές σχολές πολεμικών τεχνών και προάγεται το πνεύμα του αθλητισμού, εντούτοις στην ευρύτερη περιοχή μελέτης δεν υπάρχει κάτι, με αποτέλεσμα οι ενδιαφερόμενοι να αναγκάζονται να ταξιδεύουν μέχρι την πόλη της Λευκωσίας για να προπονηθούν. Μια άλλη σχεδιαστική πτυχή που καλύπτει η αρχιτεκτονική πρόταση, είναι η φιλοξενία αθλητικών γεγονότων στο πλαίσιο των πολεμικών τεχνών. Υπάρχει έλλειψη χώρου, που να φιλοξενεί αποκλειστικά και μόνο αγώνες πολεμικών τεχνών, με αποτέλεσμα όταν διοργανώνονται να γίνονται σε χώρους που δεν είναι κατάλληλοι για τέτοιου είδους αγώνες, μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν με τα δεδομένα των πολεμικών τεχνών. Η συγκεκριμένη περιοχή είναι το ιδανικό σημείο για την υλοποίηση του Διεθνούς Κέντρου Πολεμικών Τεχνών, γιατί είναι σε κεντροβαρικό σημείο στο νησί και έχει περίπου την ίδια απόσταση από κάθε πόλη. Επίσης, το οικόπεδο είναι λίγο έξω από το χωριό και σε σημείο που δεν υπάρχουν σπίτια κοντά. Βρίσκεται σε πιο ψηλό υψόμετρο σε σύγκριση με τα γύρω σπίτια, με αποτέλεσμα να μην ενοχλούνται οι κάτοικοι. Ένα ακόμη θετικό είναι ότι με την κατασκευή του Κέντρου στο συγκεκριμένο σημείο, θα μπορούν να αθλούνται οι κάτοικοι από τα γύρω χωριά και περιοχές, χωρίς να χρειάζεται να πηγαίνουν μέσα στην πόλη της Λευκωσίας, δίνοντας στο Κέντρο ένα υπερτοπικό χαρακτήρα. Η κεντρική ιδέα της οργάνωσης του Κέντρου προκύπτει από το οκταγωνικό ρινγκ, δηλαδή το ρινγκ που χρησιμοποιείται για τους αγώνες της πολεμικής τέχνης ΜΜΑ, Μεικτών Πολεμικών Τεχνών. Το οκταγωνικό σχήμα στη συνέχεια αποδομήθηκε για να ανασυνταχθεί με τη χρήση ψηφιακών εργαλείων ως διάγραμμα voronoi και συνδετικό στοιχείο των όψεων του συγκροτήματος. Η αρχιτεκτονική πρόταση αντιμετωπίζει το οκτάγωνο ως το συστατικό στοιχείο ενός μοτίβου, και διερευνά τους τρόπους ανάπτυξής του με μια bottom up λογική.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί την λογική συνέχεια της ερευνητικής εργασίας με θέμα "Ανάγκες του ανθρώπου και της κοινωνίας: αρχιτέκτονας για την κοινωνία του μέλλοντος". Παρουσιάζεται µια προσέγγιση σχεδιασμού που δίνει προσοχή σε όλες τις ανθρώπινες ανάγκες, και δημιουργεί μια πλατφόρμα πειραματισμού και διερεύνησης του «ιδανικού» χώρου κατοίκησης για όλους. Όπως ακριβώς συμβαίνει στην ανθρώπινη ζωή, η ικανοποίηση των προσωπικών αναγκών πραγματοποιείται σε στενή σύνδεση με τις ανάγκες της κοινωνίας, έτσι και στην παρούσα μελέτη η ιδέα, η διαδικασία σχεδιασμού και η μορφή του έργου προσεγγίζουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας, όπως αυτές προσδιορίστηκαν στην προηγηθείσα ερευνητική εργασία. Μέσα από την διπλωματική διερευνάται η εξέλιξη της χωρικής/αρχιτεκτονικής παιδείας του ανθρώπου, από την πρώιμη ηλικία και μετά, μέσα από την διαδικασία της παιγνιοποίησης. Παράλληλα, δημιουργούνται τα απαραίτητα παραμετρικά εργαλεία για την συνεχή εξέλιξη της κατασκευής, προκειμένου να ικανοποιεί τις ανάγκες και τις επιθυμίες που αλλάζουν με το χρόνο. Στην συνέχεια, εξετάζονται συγκεκριμένες ιδιότητες του μελλοντικού χωρικού παράγωγου, που ταιριάζουν καλύτερα για την ικανοποίηση της κάθε ανάγκης. Μετά, ακολουθεί η διαδικασία διασταύρωσης των αποτελεσμάτων και η επιλογή τελικών χαρακτηριστικών– μορφής, τρόπου κατασκευής και των υλικών. Τέλος, εφαρμόζεται η πρακτική της τρισδιάστατης εκτύπωσης, μέσα από την λογική «φτιάξτο μόνος σου», προκειμένου ο χρήστης να ελέγχει ο ίδιος την εξέλιξη της κατασκευής, τόσο στον σχεδιασμό όσο και στην κατασκευή., The present thesis is the logical continuation of the research project "Human and society needs: architect for the society of the future". It presents a design approach that pays attention to all human needs, and creates a platform for experimentation and exploration of the "ideal" habitat for all. As in human life, the satisfaction of personal needs takes place in close connection with the needs of the society, so in this study the concept, the design process and the form of the project come as close as possible to the needs of contemporary society as identified in the previous research work. Through the thesis, the development of spatial/architectural education of human beings, from early age onwards, is explored through the process of gamification. At the same time, the necessary parametric tools for the continuous evolution of construction are created in order to satisfy the needs and desires that change over time. Then, specific properties of the future spatial derivative that best suit the satisfaction of each need are considered. Then, follows the process of cross-checking the results and selecting final characteristics - form, construction method and materials. Finally, the practice of 3D printing is applied, through the "do-it-yourself" logic, in order to allow the user to control the development of the project himself, both in design and construction.

Περίληψη: Σε κεντρικό σημείου του οικισμού Γάζι, του Δήμου Μαλεβιζίου, χωροθετείται η πλατεία του οικισμού, καθώς και το Δημαρχείο. Ανατολικά της πλατείας βρίσκεται αδόμητος δημοτικός χώρος, αποκομμένος από την υπόλοιπη πλατεία, σε χαμηλότερο, μεσοσταθμικά, κατά δύο μέτρα επίπεδο. Στον εν λόγω αδόμητο χώρο, προβλέπεται η ανέγερση ναού. Στα πλαίσια της παρούσας διπλωματικής εργασία, παρουσιάζεται πρόταση ανάπλασης της πλατείας, σχεδιασμού του ελευθέρου δημόσιου χώρου, καθώς και μελέτη του νέου ναού, σε συνδυασμό με ένα κτιριακό συγκρότημα που δύναται να φιλοξενήσει χρήσεις, οι οποίες υποστηρίζουν την ενορία, καθώς και το Δήμο.

Περίληψη: Αντλώντας τις πληροφορίες και τα συμπεράσματα από την ερευνητική μου εργασία, η διπλωματική επικεντρώνεται στην διευκόλυνση του σχεδιασμού μίας κατοικίας συμπεριλαμβάνοντας ενεργά την καθημερινότητα των ανθρώπων στο σχεδιασμό. Για να επιτευχθεί αυτό, η διαδικασία χωρίζεται σε δύο σκέλη: Από τη μία, δημιουργείται ένα ερωτηματολόγιο το οποίο προορίζεται για τους ενοίκους της κατοικίας με σκοπό την καταγραφή των καθημερινών συνηθειών τους. Από την άλλη, δημιουργείται ένα εργαλείο με σκοπό να μεταφράσει την καθημερινότητα των ανθρώπων αυτών μέσω του ερωτηματολογίου και να παρουσιάσει σε τρισδιάστατη μορφή τους χώρους της κατοικίας με τα αντίστοιχα ποιοτικά χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτουν. Το εργαλείο αυτό δεν εχει σκοπό να αντικαταστήσει τον αρχιτέκτονα αλλά να τον διευκολύνει στο να συμπεριλάβει στο σχεδιασμό της κατοικίας τις καθημερινές δραστηριότητες των κατοίκων της. Χρησιμοποιώντας τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου που δόθηκε σε ένα ζευγάρι και σύμφωνα με τις πληροφορίες που εξάγονται απο το εργαλείο, καλούμαι να σχεδιάσω ξανά την υπάρχουσα κατοικία του ζευγαριού με σκοπό οι χώροι της νέας κατοικίας να διαθέτουν ποιοτικά χαρακτηριστικά σύμφωνα με τις ανάγκες και τις συνήθειες του ζευγαριού.

Διπλωματική εργασία στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, για την ολοκλήρωση προγράμματος σπουδών. Περίληψη: Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η δημιουργία ενός νηπιαγωγείου στην περιοχή των Παχιανών στα Χανιά, Κρήτης. Στο σχεδιασμό του νηπιαγωγείου κυρίαρχο ρόλο παίζει το ίδιο το άτομο στην νηπιακή του ηλικία και στόχος είναι η κάλυψη των αναγκών που διαπιστώνονται μετά από έρευνα και αφορούν το συγκεκριμένο ηλικιακό φάσμα. Ως αποτέλεσμα επιδιώκεται η ανάπτυξη της διαδικασίας μάθησης και κοινωνικοποίησης μέσα σε ένα περιβάλλον με ποικίλα ερεθίσματα καθώς και η κοινωνικοποίηση του ατόμου μέσα σε ένα περιβάλλον ασφαλές και οικείο. Επιπρόσθετα επιχειρείται η επανένταξη του εν λόγω οικοπέδου στον αστικό ιστό με την δημιουργία μιας πλατείας ως σημείο εκτόνωσης και αναψυχής για τους κατοίκους της περιοχής. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένα σύμπλεγμα αποτελούμενο από την πλατεία, το νηπιαγωγείο και το υφιστάμενο δημοτικό σχολείο που γειτνιάζει με το οικόπεδο δημιουργώντας έτσι ένα πυρήνα ο οποίος θα προδώσει «πνοή ζωής» σε ολόκληρη την περιοχή.

The design of three seating furniture is based on three basic postures of the human body: supine position ,then a position similar to semi Fowler’s position and finally a perching position, a stance between sitting and standing. Also, a social-urban sitting is composed by using two of the produced furniture. Analysis started with the development of a graphical algorithm where a computer tomography scan of user’s spine is evaluated with a very simple machine learning component. Parameters like height and angles of the furniture change the outcome geometry according to the user. More specifically, sitting furniture even nowadays are more based on designing principles and norms of the past, which are proven that are not optimum for the human body. Of course, there is no perfect posture but the next posture is the best as Peter Opsvik, wrote. This thesis is not an effort of reinventing the wheel, but an approach of finding a static position more suitable and optimum for the human body, where human spine is not curved (like a C instead of its S shape) after a while of sitting. Although this is not an architectural problem completely, but it is a design problem which affects the architectural design of an accommodation in very big way., Ο σχεδιασμός τριών επίπλων έγινε βασιζόμενος σε τρεις βασικές στάσεις του ανθρώπινου σώματος: ύπτια θέση, θέση ημισφαίρισης/semi-Fowler’s & κουρνιάσματος μια ενδιάμεση στάση μεταξύ όρθιας και καθιστής θέσης. Επιπλέον, προτείνεται ο σχεδιασμός ενός κοινωνικού-αστικού καθιστικού, που συντελείται από δύο εκ των τριών παραγώμενων γεωμετριών. Η ανάλυση ξεκίνησε με την ανάπτυξη ενός γραφικού αλγορίθμου όπου μια αξονική τομογραφία της σπονδυλικής στήλης του χρήστη, αξιολογείται με τη χρήση ενός αλγόριθμου μηχανικής μάθησης. Ύστερα, παράμετροι όπως το ύψος το και γωνίες της γεωμετρίας του επίπλου, αλλάζουν τη μορφολογία σύμφωνα με τον χρήστη. Πιο συγκεκριμένα, τα έπιπλα καθισμάτων ακόμη και σήμερα βασίζονται περισσότερο στις αρχές σχεδιασμού και τις νόρμες του παρελθόντος, οι οποίες αποδεικνύονται ότι δεν είναι βέλτιστες για το ανθρώπινο σώμα. Φυσικά δεν υπάρχει η τέλεια στάση σώματος, αλλά η επόμενη είναι η καλύτερη, όπως έγραψε ο Peter Opsvik. Αυτή η εργασία δεν είναι μια προσπάθεια επανεφεύρεσης του τροχού, αλλά μια προσέγγιση για την εύρεση μιας στατικής θέσης πιο κατάλληλης για το ανθρώπινο σώμα. Αν και αυτό δεν είναι ένα αμιγώς αρχιτεκτονικό πρόβλημα, αλλά είναι ένα πρόβλημα σχεδιασμού που επηρεάζει τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό ενός καταλύματος καθοριστικά.

Περίληψη: Έναντι του Δημοτικού Κήπου, στην συμβολή των οδών Ερωτοκρίτου & Στρ. Τζανακάκη σε υφιστάμενο αστικό μέγαρο του 20ου αιώνα, τωρινής ιδιοκτησίας του Δήμου Χανίων γίνεται επανάχρηση αυτού για την στέγαση του κτιρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Η επανάχρηση αποσκοπεί στην αποκατάσταση του υπάρχοντος κτιρίου, την προσθήκη μεσοπατώματος με ελαφριά κατασκευή και την προσθήκη κατ επέκταση νέου κτιρίου. Δεδομένου ότι ήταν ανεπαρκής λόγω καταστροφής η εσωτερική λειτουργία του υφιστάμενου αστικού μεγάρου έγινε επέκταση με χρήση κτιριακού όγκου που θα παραλάβει όλες τις λειτουργίες πρόσβασης, συμπεριλαμβανομένων των λουτρών, των αρχείων και των τεχνικών συστημάτων. Τέλος στον τελευταίο όροφο του υφιστάμενου αστικού μεγάρου θα δημιουργηθεί η χρήση συνεδριακού χώρου , ενώ στο δώμα θα εγκατασταθεί η χρήση χώρου συνάθροισης κοινού με θέα το αστικό τοπίο της πόλης και τον Δημοτικό κήπο.

Διπλωματική εργασία που υποβλήθηκε στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Σεπτέμβρης 2020 Περίληψη: Χώρος-βίωμα-μετεωρισμός. Η ανάλυση του δημόσιου χώρου μόνο αρχιτεκτονικά, αγνοώντας τον χρήστη, την εμπειρία και το βίωμα του, θα μπορούσε να καταλήξει μία στείρα διαδικασία. Όταν όμως μιλάμε για εμπειρία, πρέπει να μπούμε και στα κομμάτια της εσωτερικής εμπειρίας, της σκέψης και του φαντασιακού. Η εργασία αυτή επιχειρεί μία τριπλή ανάλυση του χώρου όπου η ίδια η πόλη και οι άνθρωποί της υπάρχουν, ζουν και ονειρεύονται. Λόγω της ζωής μας εδώ ως πόλη επιλέχθηκαν τα Χανιά. Κατά την διάρκεια της διπλωματικής, πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις (δείγμα 27 ατόμων) για την συλλογική ανάγνωση της πόλης, ανάλυση του δημόσιου χώρου και της ιδιαιτερότητας των Χανίων, ψυχογεωγραφική αποτύπωση και κολλάζ με φαντασιακή βάση. Δημιουργήθηκαν έτσι 3 χάρτες, που έπειτα από την ταυτόχρονη έκθεση και ανάλυση τους, προέκυψαν σημεία μεγάλης έντασης και δυναμικής χώρου. Η παρούσα εργασία σε καμία περίπτωση δεν στόχευε να δώσει συγκεκριμένες αρχιτεκτονικές λύσεις για το δημόσιο κομμάτι της πόλης, επιχειρεί περισσότερο να σκιαγραφήσει τις ποιότητες του χώρου, τις εντάσεις και τον κρυμμένο χαρακτήρα του. Έτσι ως λύση της εν λόγω διαδικασίας υπήρξαν 5 installations-performances (project in situ:un-see(n)_Chania) που πραγματοποιήθηκαν στο δρόμο, στα σημεία ενδιαφέροντος. Αξίζει να αναφερθεί πως στόχος της εργασίας ήταν και η δημιουργία μίας έκθεσης στον Πολυτεχνειακό χώρο για να συζητηθούν ευρύτερα τα θέματα του δημόσιου χώρου, ωστόσο λόγων των συνθηκών η έκθεση πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά.

Το Αίγιο είναι μία παράκτια πόλη της Βόρειας Πελοποννήσου και αποτελεί της δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αχαίας. Το παραλιακό μέτωπο της πόλης του Αιγίου είναι μία μεγάλη μακρόστενη περιοχή μήκους περίπου δύο χιλιομέτρων, αρκετά διαχωρισμένη και απομόνωμένη από την πόλη εξαιτίας του μεγάλου πρανούς που υπάρχει στα νότια της περιοχής ύψους 60μ. Πρόκειται για μία περίπτωση προβληματικού μετώπου, με έλλειψη ποικιλίας χρήσεων και δημόσιων χώρων, πλήθος αναξιοποίητων βιομηχανικών κτιρίων καθώς και ελάχιστες διαμήκεις συνδέσεις από το ανατολικό στο δυτικό άκρο. Η παρούσα εργασία ανάπλασης του κεντρικού μέρους του παραλιακού μετώπου , έχει ως κύριο στόχο την αναδιαμόρφωση της περιοχής αποβλέποντας στην καλύτερη, πρακτικότερη και ατμοσφαιρικότερη σύνδεση της περιοχής με την πόλη. Η επέμβαση μας βασίζεται στην αναβίωση του ιστορικού και βιομηχανικού χαρακτήρα της περιοχής, με γνώμονα την ανάδειξη των σταφιδαποθηκών της περιοχής καθώς και την αξιοποίηση του ιδιαίτερου φυσικού τοπίου για την δημιουργία εναλλαγών μεταξύ τεχνητού και φυσικού στοιχείου., Aigio is a coastal city in the Northern Peloponnese and is the second largest city in Achaia. The coastal front of the city of Aigio is a large elongated area about two kilometers long, quite separated and isolated from the city due to the large slope that exists in the south of the area of 60m. This is a case of a problematic front, with a lack of variety of uses and public spaces, a large number of unused industrial buildings as well as weak connections from the east to the west end. The present work of regeneration of the central part of the coastal front, has as main goal the remodeling of the area aiming at the better, more practical and atmospheric connection of the area with the city. Our intervention is based on the revival of the historical and industrial character of the area, with the aim of highlighting the raisin warehouses of the area as well as the utilization of the special natural landscape to create alternations between artificial and natural element

Περίληψη: Η πόλη της Σκιάθου αλλάζει διαρκώς. Η τουριστική ανάπτυξη του νησιού φέρνει στο επίκεντρο της προσοχής τον επισκέπτη και ξεχνά τον μόνιμο κάτοικο. Οι δημόσιου χώροι του νησιού είναι λίγοι και ο σχεδιασμός τους αποδεικνύεται ανεπαρκής . Η παρούσα εργασία εστιάζει σε 3 διαφορετικούς χώρους, εντοπίζει τις αιτίες απουσίας επισκεψιμότητας με σκοπό τον επανασχεδιασμό τους.

Περίληψη: Η παρούσα εργασία αποτελεί ένα στιγμιότυπο μιας έρευνας σε εξέλιξη . Έχοντας ως αφόρμηση την παρατήρηση πως οι περισσότερες ανθρώπινες δραστηριότητες εξελίσσονται πλέον σε μια νέα μορφή χώρου , αυτή του διαδικτύου , επιδιώκει να διαλευκάνει κατα πόσο αυτό καθ’αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει εργαλείο σχεδιασμού . Σε πρώτο χρόνο συμμετέχοντες στην έρευνα κλήθηκαν να αναζητήσουν εικόνες και να εντοπίσουν σε αυτές στοιχεία του δημοσίου χώρου που παρατηρούν σε αυτόν ώστε να διαμορφωθεί μια «βιβλιοθήκη» με αντικείμενα που οι χρήστες αξιολογούν ως χρηστικά στον χώρο. Στη συνέχεια για τις ανάγκες τις έρευνας υλοποιήθηκε μια ιστοσελίδα σε πειραματικό επίπεδο που καλεί τους χρήστες μέσω μιας «βιβλιοθήκης» αντικειμένων να διαμορφώσουν μόνοι τους έναν δημόσιο χώρο της επιλογής τους. Όπως γίνεται αντιληπτό, αν και η συγκεκριμένη έρευνα βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο με τις κατάλληλες υποδομές τόσο στον φυσικό όσο και στον ψηφιακό χώρο, δύναται να αποτελέσει μια νέα πρόταση στον τρόπο που οι αρχιτέκτονες μέχρι σήμερα επικοινωνούν τις σχεδιαστικές τους ανησυχίες και έρχονται σε επαφή με τους χρήστες του δομήμένου χώρου.

Περίληψη: Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί το βιομηχανικό κτίριο, πρώην «Κλωστήρια Λαυρίου», που βρίσκεται δίπλα στο λιμάνι της πόλης, σε ένα ιδιάζουσας τοπικής και υπερτοπικής βαρύτητας σημείο. Αποτιμώντας την αρχιτεκτονική αξία των επιμέρους κτιριακών δομών, προτείνεται ένα σενάριο επανάχρησης. Οι χρήσεις αφορούν μια στεγασμένη λαϊκή αγορά με δυνατότητα επέκτασης σε υπαίθριο χώρο, καθώς και χώρους πολιτιστικών δράσεων (θέατρο, φιλαρμονική, χορωδίες, εικαστικά, λαογραφικές ομάδες, εκθέσεις κ.α.). Παράλληλα, επιχειρείται η ανάπλαση της γύρω περιοχής με τη διαμόρφωση πάρκου, πλατείας και παραλιακού μετώπου.

Περίληψη: Υπάρχει η παραδοχή πως η μεγάλη κλίμακα ενός οικοδομήματος έχει συνήθως μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τις χρήσεις που ενσωματώνει ή αλληλεπιδρά. Συγκεκριμένα το φαινόμενο αυτό, παρατηρείται και στην περίπτωση του εργοστάσιου του Γκαζιού στην Αθήνα, το οποίο όταν έκλεισε άφησε πίσω του πολλές γειτονιές που είχαν αναπτύξει σχέσεις εξάρτησης από αυτό, ορφανές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εγκατάλειψη των εργατικών κατοικιών, την απομάκρυνση των εργατών και την έννοια της συλλογικής κατοίκησης που υπήρχε εξ' ορισμού στην περιοχή να εξαλειφθεί εντελώς, με μόνα σημεία αναφοράς αυτής τα άδεια κελύφη μίας βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Οι γειτονιές έγιναν 'περιθωριακές' στην συνείδηση εκείνων που τις κατοικούσαν μετέπειτα, αφού έχασαν την ταυτότητά τους, και οι κάτοικοι έπαψαν να συνδέονται με την προυπάρχουσα έννοια της 'κατοίκησης'. Η παρούσα διπλωματική εργασία λοιπόν, εστιάζει στην επανασχεδίαση της γειτονιάς πίσω από το μουσείο Μπενάκη(Πειραιώς), μέρος των παραπάνω γειτονιών. Επεμβαίνει σε δύο υπάρχοντα κελύφη της περιοχής, δημιουργεί ένα νέο κτιρίο, ενεργοποιεί χρήσεις που εντείνουν την αλληλεπίδραση στο δημόσιο χώρο, και έχει στόχο να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις στον αστικό και κοινωνικό ιστό της περιοχής.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά τη διερεύνηση δυναμικού φωτοβολταϊκού συστήματος όψης, το οποίο κινείται σε δυο άξονες, σύμφωνα με την εκάστοτε θέση του ήλιου συντελώντας στη μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης του κτιρίου. Η διαχείριση του ηλιακού φωτός με την ενσωμάτωση ανταποκρινόμενων αρχιτεκτονικών στοιχείων, που προσαρμόζονται σε κάθε κτίριο, βάσει της διαδρομής του ήλιου στην ανάλογη τοποθεσία αποτέλεσαν βασικό στόχο της συνθετικής διαδικασίας. Η απόφαση δημιουργίας ενός δυναμικού μοντέλου, οδήγησε στη μελέτη αρχικά παραδείγματων υλοποιημένων προσαρμόσιμων, κινητικών συστημάτων από τον τομέα της τέχνης και της αρχιτεκτονικής. Δόθηκε έμφαση στην επίλυση του μηχανισμού κίνησης και στον τρόπο στήριξης αυτών. Στη συνέχεια, η πρόθεση ενσωμάτωσης στο μοντέλο αυτό, φωτοβολταϊκών στοιχείων, προκάλεσε την αναφορά στα είδη αυτών, καθώς και στον τρόπο λειτουργίας τους. Η έρευνα αυτή, αποτέλεσε αφετηρία για το σχεδιασμό ενός νέου μοντέλου, όπου η αρχιτεκτονική έκφραση θα συνδυαζόταν με τη λειτουργία του φωτοβολταϊκού πάνελ, εξασφαλίζοντας την αυτόνομη κίνηση της κάθε μονάδας, ώστε να επιτυγχάνεται η βέλτιστη προσαρμογή στην πορεία του ήλιου. Επόμενο στάδιο αποτέλεσε ο έλεγχος του συστήματος με την τεχνολογία αισθητήρων, κινητήρων και τη χρήση υπολογιστικού συστήματος για την προσομοίωση της κίνησης του. Ακολούθησε η επανάληψη του συγκεκριμένου μοτίβου καθώς και η επιλογή της μεταξύ τους στήριξης, σε υφιστάμενο κτίριο καταστημάτων, στην όψη με νότιο προσανατολισμό, με τη χρήση τρισδιάστατου προγράμματος σχεδιασμού, διαμορφώνοντας έτσι το τελικό συνθετικό αποτέλεσμα. Επιχειρώντας την ένταξη του νέου συνόλου στο υπάρχον κέλυφος, βασικό προβληματισμό αποτέλεσε το βάρος της κατασκευής και η οπτική ελευθερία που επιτρέπει στο χρήστη. Η εξέταση της δυναμικής όψης και η απόδοση της σκιάς της στο κτίριο σε διάφορες χρονικές στιγμές, χωρίς να περιορίζεται, στο βαθμό που αυτό που είναι δυνατό, η παραγωγή ενέργειας για την κάλυψη των αναγκών της νέας επιδερμίδας και όχι μόνο, ολοκλήρωσαν την εικόνα του μοντέλου αυτού.

Στην παρούσα διπλωματική εργασία μελετάται η εκμετάλλευση υφιστάμενου χώρου και η δημιουργία νέου θέτοντας ως στόχο να μετατρέψει το άτομο, την αδιαφορία και την έλλειψη βαρύτητας της πρόσφατης τεχνολογικής κατασκευής σε μια θετική εμπειρία του χώρου, του τόπου και του νοήματος διατηρώντας ταυτόχρονα τον απόλυτο σεβασμό στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Γίνεται χρήση της αντανάκλασης, των διαβαθμίσεων της διαφάνειας, της επικάλυψης, της αντιπαράθεσης και των σύγχρονων τεχνολογικών μέσων για να δημιουργηθεί μια αίσθηση βάθους στο χώρο, καθώς και λεπτών και μεταβαλλόμενων αισθήσεων κίνησης και φωτός. Σε έναν και μόνο χώρο μπορεί να υπάρχουν πολλαπλά περιβάλλοντα συμπεριφοράς σε διαφορετικές στιγμές. Αναφορικά με το τι βιώνουμε σε έναν συγκεκριμένο χώρο, αυτός αποτελεί κομμάτι της εμπειρίας μας και καθορίζεται σε συνάρτηση με τους ανθρώπους που ζούνε μέσα σε αυτόν. Έτσι, όπως αναφέρει και ο Canter (1988), τα συναισθήματα που ένα άτομο αποκτά για το χώρο είναι συστατικό της έννοιας «χώρος», και μπορούν να καταγραφούν με τη μελέτη που αφορά στην ικανοποίηση του, καθώς και στη θέληση που εκφράζει για συχνές επισκέψεις στο χώρο αυτό. Επομένως ο χώρος καθορίζει και την κατανόηση των ανθρώπινων εμπειριών και συμπεριφορών και επιτρέπει τη δημιουργία πλέον ενός «πολυχώρου» που ανταποκρίνεται σε οποιοδήποτε μοντέλο χρήστη., In this thesis, the correct use of the current space as well as the creation of new one is studied, in order to transform the person into a positive experience of the actual space, place and general content, avoiding the lack of gravity of the recent technological methods, maintaining at the same time the absolute respect to the past, the present and the future. This is achieved by making use of the reflection, the levels of transparency, the covering, the contradiction as well as the modern technological means in order to create a sense of space depth and delicately fluctuating senses of movement and physical light. In a single space there could be multiple behavioral environments at different points in time. Our experience of a certain space is defined by the persons who live in it. As quoted by Canter (1988), a person’s feeling of a space is an actual ingredient of the meaning of “space”, and they can documented in the study concerning its satisfaction and its will to visit this space. Therefore, the space also defines the understanding of the human experiences and behaviors, allowing the creation of a “multi-space” that can respond to any user-model.

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά την ευρύτερη περιοχή των Ταμπακαριών της Αγίας Κυριακής στην Χαλέπα. Στόχος είναι η ανάδειξη του συνόλου των Ταμπακαριών και της γύρω τους περιοχής, μέσω επεμβάσεων τόσο σε αστικό, όσο και σε αρχιτεκτονικό επίπεδο, καθώς μέχρι στιγμής στην εν λόγω περιοχή παρουσιάζεται μια εικόνα εγκατάλειψης, παρακμής και μη αξιοποίησης του χώρου. Η εργασία επικεντρώνεται κυρίως στον σχεδιασμό καταλυμάτων εναλλακτικού τουρισμού, πίσω από τα υφιστάμενα κτίρια των παλαιών βυρσοδεψείων και στην ανάπλαση του παραλιακού μετώπου. Παράλληλα προτείνεται η αποκατάσταση και επανάχρηση των παλαιών βυρσοδεψείων σε χώρους πολιτισμού, αναψυχής, λιανικού εμπορίου και υποδομών εναλλακτικού τουρισμού, με κυρίαρχο σκοπό να αποτελέσει η περιοχή έναν πυρήνα που θα προσελκύει, τόσο πολίτες, όσο και τουρίστες. Μεγάλη έμφαση δίνεται στη δημιουργία ενός ενιαίου δικτύου κυκλοφορίας για τους πεζούς, μέσω του οποίου επιδιώκεται η βέλτιστη οπτική επαφή του περιπατητή με το σύνολο των Ταμπακαριών, το φυσικό περιβάλλον και τη θάλασσα, καθώς και η βιωματική αντίληψη της περιοχής.

Περίληψη: Συνδυάζοντας την θεωρία του game design με τα τρέχοντα επιτεύγματα στην τεχνολογία του virtual reality, η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία ασχολείται με τον σχεδιασμό ενός πάρκου διασκέδασης στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη Ρέντη, στην Αθήνα. Το βασικό εφαλτήριο σχεδιασμού έχει διαμορφωθεί από δύο παράγοντες. Ο πρώτος έχει να κάνει με την σχέση εικονικού και πραγματικού χώρου όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μέσα από τις τρέχουσες τεχνολογικές εξελίξεις. Ο δεύτερος παράγοντας εστιάζει στους χρήστες – παίκτες που θα επισκεφθούν το πάρκο και στις κατηγορίες που αυτοί χωρίζονται. Ο συνδυασμός των δύο παραγόντων αποδίδει στον χώρο ένα τοπιακό πάρκο που τοποθετείται στο ενδιάμεσο πεδίο της αρχιτεκτονικής και του game design.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Διπλωματική Εργασία Περίληψη: Η διπλωματική εργασία τοποθετείται χρονικά στην μεταπολεμική Ελλάδα και συγκεκριμένα στην περίοδο εφαρμογής του προγράμματος οικιστικής ανοικοδόμησης (1945-1950) με επικεφαλή τον Κωνσταντίνο Δοξιάδη. Στο πλαίσιο των οικοδομικών εργασιών που υλοποιήθηκαν στη χώρα λόγω των εκτεταμένων καταστροφών κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου, εντοπίζουμε και τους οικοισμούς που δημιουργήθηκαν εκ νέου με τη χρηματοδότηση του σχεδίου Μάρσαλ. Ένας τέτοιος οικισμός είναι και η περιοχή μελέτης, ο Πεύκος στον Δήμο Βιάννου (νότια του νομού Ηρακλείου) Στόχος του κρατικού προγράμματος ήταν η κατασκευή του ελαχίστου πυρήνα για μια αγροτική οικογένεια, που είναι δυνατόν να αναπτυχθεί σε πλήρες σπίτι ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες της. Παραδείγματα τέτοιων αγροτικών οικισμών πέρα από τον Πεύκο Βιάννου βρίσκονται στην Κάντανο (Χανιά) και στα Βορίζια (Ηράκλειο) που όμως η κατασκευή τους δεν αποπερατώθηκε, φανερώνοντας την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού στη διαχείρηση της ξένης βοήθειας όσο και την γενικότερη χαοτική κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας την περίοδο αυτή. Οι οικισμοί απαξιώθηκαν από τους δικαιούχους στέγασης και δεν κατοικήθηκαν ποτέ. Αναγνωρίζοντας στο σήμερα μια κατ'αναλογία κοινωνική συνθήκη επειχειρούμε να δώσουμε μια νέα εκδοχή Ανασυγκρότησης. Στόχος της μελέτης είναι η επανάχρηση των κελυφών των πυρήνων για την στέγαση των προσφύγων που καλείται να φιλοξενήσει η περιφέρεια της Κρήτης. Η επέμβαση στον οικισμό γίνεται σε στάδια: αρχικά με την αποκατάσταση των κτιρίων στα οποία εγκαθίστανται οι πρώτες ομάδες καθώς και τη δημιουργία δομών ένταξης του πληθυσμού στους γύρω οικισμούς. Στη συνέχεια ο οικισμός θα πυκνώνει με τις αντίστοιχες επεκτάσεις των κατοικιών και τη δημιουργία επιπλέον κτηριακών εκγαταστάσεων για την εξυπηρέτησή του.

Πινακίδες παρουσίασης Διπλωματικές εργασίας Περίληψη: Επέμβαση στην περιοχή του Νέου Φαλήρου Πειραιά με την κατασκευή συγκροτήματος πολυχώρων γραφείων, πλαισιωμένων από ένα συνεδριακό κέντρο και εμπορικούς χώρους.

Διπλωματική εργασία στη σχολή αρχιτεκτόνων μηχανικών Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά μια αστική παρέμβαση στο κέντρο της Αθήνας και πιο συγκεκριμένα στη περιοχή του εμπορικού τριγώνου. Στόχος της εργασίας είναι η αναζωογόνηση του της περιοχής αυτής χρησιμοποιώντας και ενισχύοντας τα εργαλεία που υπάρχουν ήδη και η ίδια η πόλη μας δίνει έχοντας μείνει κενά και ανεκμετάλλευτα. Αφορμή λοιπόν είναι η ύπαρξη και η παρακμή των εργαλείων αυτών όπως τα κενά κελύφη νεοκλασικών, οι ακάλυπτοι χώροι,οι τυφλές όψεις ψηλών πολυκατοικιών και οι στοές. Το εξωγενές αρχιτεκτονικό εργαλείο που χρησιμοποιείται ώστε να ενισχύσει την υπάρχουσα κατάσταση είναι ένα είδος παρασίτου που αναπτύσσεται κατά κύριο λόγο κατακόρυφα στις τυφλές όψεις το ψηλών πολυκατοικιών αλλά και στο επίπεδο του δρόμου. Σε αστική κλίμακα δημιουργείται ένα δίκτυο πεζοδρόμων όπου συνδέονται τα νεοκλασικά και οι πλατείες αλλά και στοών όπου δίνεται η δυνατότητα να διασχίσεις και να εισχωρήσεις στα τετράγωνα και τους ακάλυπτους χώρους ανάμεσα στις πολυκατοικίες. Οι χρήσεις που δίνονται έχουν ως κύριο στόχο να ενισχύσουν την κατοίκηση της περιοχής είτε με φοιτητικές εστίες είτε με κατοικίες οικογενειών αλλά και υποστηρικτικές σε αυτές χρήσεις που έχουν ως κριτήριο και την πολυπολιτισμικότητα του κέντρου από μετανάστες- πρόσφυγες αλλά και τουρίστες. Σε αρχιτεκτονική κλίμακα η επιλογή της επέμβασης γίνεται ώστε να λειτουργεί ως μια ¨πύλη¨ του τριγώνου, στην διασταύρωση της Σταδίου με την Αιόλου από την περιοχή της ομόνοιας. Κάνοντας επανάχρηση στο διατηρητέο νεοκλασικό πρώην ξενοδοχείο ¨Μέγας Αλέξανδρος¨ σε φοιτητικές εστίες και δημιουργώντας στον ακάλυπτο του χώρο μία εσωτερική πλατεία αλλά και μια πιο ανοικτή και δημόσια πλατεία απέναντι του στο παλιό οικόπεδο που έχει μείνει κενό λόγω πυρκαγιάς στο πολυκατάστημα που υπήρξε εκεί. Στις τυφλές όψεις που λειτουργούν ως φόντο των πλατειών τοποθετείται η παρασιτική κατασκευή σε μορφή κουτιών έχοντας ένα πολυχρηστικό χαρακτήρα υποστηρικτικό στις πλατείες και στα δίπλα υπάρχοντα κτίρια.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: Σκοπός της διπλωματικής εργασίας είναι η δημιουργία ενός μουσείου ναυπηγικής τέχνης και επιβατικού σταθμού ως αναγνωρίσιμο στοιχείο αστικής αναφοράς και οργάνωσης του χώρου. Το κτιριακό αυτό συγκρότημα αποτελεί την πύλη στη νέα μαρίνα και ενεργοποιεί την περιοχή του καρνάγιου. Πρόκειται, δεδομένων των χρήσεων που χωροθετεί, για ένα υβριδικό κτίριο με κεκλιμένο βατό δώμα μέσω του οποίου πραγματοποιείται η πρόσβαση στο κτίριο, εξασφαλίζοντας έτσι πολλαπλές και εναλλάξιμες διαδρομές οι οποίες συνδέουν την πόλη με την θάλασσα.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Διπλωματική εργασία που υποβλήθηκε στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης για την πλήρωση προϋποθέσεων λήψης του Διπλώματος Περίληψη: Μετά το ‘60 η οικονομική βάση της Θήρας αλλάζει και το νησί αναπτύσσεται με καινούριους όρους. Ως μόνη διέξοδος οικονομικής ανάπτυξης θεωρείται ο τουρισμός. Γρήγορη και εύκολη λύση που προωθείται από το κράτος και την αναπτυξιακή πολιτική του. Η σημερινή εικόνα του νησιού χαρακτηρίζεται από την υπέρμετρη δόμηση η οποία καλύπτει όλη την επιφάνεια του, ακόμα και τις περιοχές που βρίσκονται μακριά από την εντυπωσιακή θέα της Kαλντέρας. Ο χώρος μετατρέπεται σε σκηνικό και ακινητοποιείται ενώ ο τουρίστας ανάγεται σε συλλέκτη εικόνων χωρίς να βιώνει το χώρο και την κοινωνική ζωή μέσα σε αυτόν. Οι δημόσιοι χώροι ιδιωτικοποιούνται και περιφράσσονται ενώ οι ανάγκες των μόνιμων κατοίκων του νησιού υποτάσσονται στο οικονομικό όφελος του τουρισμού. Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η ενεργοποίηση του δημόσιου χώρου, της περιοχής Καμαρίου, στον οποίο θα μπορούν να συνυπάρξουν ο τουρισμός και ο μόνιμος κάτοικος. Μέσα από τον σχεδιασμό ενός υβριδίου μεταξύ πάρκου, πλατείας και κυψέλης δραστηριοτήτων, σύνολο αποτελούμενο από διαφορετικές καταστάσεις, επίπεδα και χωρικές διαστάσεις ο επισκέπτης ενθαρρύνεται να οικειοποιηθεί τον χώρο και να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του.

Διπλωματική εργασία που υποβλήθηκε στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πολυτεχνείου Κρήτης Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική αποτελεί συνδυασμό δύο διαπιστωμένων συνθηκών για την πόλη του Ναυπλίου. Η μία είναι η υπερβολική προβολή του νεοκλασικού στοιχείου της πόλης, με την πλειονότητα των επισκεπτών να μην έρχεται σε επαφή με περισσότερες φάσεις της μακραίωνης ιστορίας της και ιδιαίτερα με το υποβιβασμένο οθωμανικό στοιχείο. Η δεύτερη είναι η πρόθεση της πόλης για αξιοποίηση ιστορικών κτιρίων και δημιουργία ενός μουσείου ιστορίας της πόλης. Μετά από επιτόπια έρευνα και χαρτογράφηση, επιδιώχθηκε ο εντοπισμός κτιριακών σύνολών στο μεταίχμιο της τουριστικής κάτω πόλης και της πιο ανεξερεύνητης άνω πόλης του Ναυπλίου, που να συνιστούν ένα ικανό δείγμα της αρχιτεκτονικής ιστορίας της, με διαθέσιμους για άνοιγμα προς την πόλη χώρους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, ώστε να λειτουργήσουν ως γέφυρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, στα ψηλότερα επίπεδα της πόλης που λίγοι επισκέπτονται και στα παλαιότερα και πιο κρυμμένα στρώματα της ιστορίας της. Ανάμεσα σε τρεις κατάλληλες θέσεις επιλέχτηκε η πιο ιστορική και κεντρική, πίσω ακριβώς από την πλατεία Συντάγματος. Δύο οικοδομικά τετράγωνα με κτίρια από όλο το φάσμα της ιστορίας της πόλης: Η παλαιότερη εκκλησία της πόλης (11ου αιώνα) η Αγία Σοφία, οι αποθήκες της εφορείας αρχαιοτήτων, πρώην φυλακές και ακόμη παλαιότερα μεντρεσές, γνωστές ως Φυλακές Λεονάρδου, το μεγαλύτερο τζαμί της πόλης και μετέπειτα πρώτη Βουλή του Ελληνικού Κράτους, το Βουλευτικό, κατάλοιπα της θεμελίωσης του οθωμανικού κονακιού της πόλης, η αρχοντική κατοικία Έλληνα τοπικού άρχοντα του 17ου αιώνα, σήμερα ξενοδοχείο, καθώς και άλλα κτίρια κατοικιών και άλλων χρήσεων με στοιχεία της οθωμανικής αλλά και της οθωνικής και της νεοκλασικής περιόδου. Σκοπός μας κατέστη η ανάδειξη και αποκατάσταση των κτιρίων αυτών με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, η απελευθέρωσή τους από νεότερα στοιχεία που δυσχέραιναν την κατανόηση της κατασκευαστικής τους εξέλιξης χωρίς να αλοιωθεί ο χαρακτήρας τους, η κατάργηση φυσικών ορίων και εμποδίων, τόσο μεταξύ των ιδιοκτησιών, για δημιουργία ενοποιημένων ανοιχτών χώρων και περασμάτων μεταξύ τους, όσο και καθ' ύψος, με δημιουργία στοιχείων κατακόρυφης κίνησης, ανελκυστήρων και ραμπών, για να καταστεί προσβάσιμη η άνω πόλη και τα κτίρια σε όλους. Βασική συνθετική επιλογή ήταν η συρραφή μεταξύ υφιστάμενων και νέων ελεύθερων χώρων με εσωτερικούς για δημιουργία ροής κινήσεων προς στα κτίρια και την γύρω περιοχή, με σκοπό να αποτελέσει τμήμα μιας ανοιχτής πολιτιστικής διαδρομής ωστε να γνωρίσουν οι κάτοικοι της πόλης και οι επισκέπτες της ένα από τα πιο κομβικά σημεία της μέσα από τα κτίρια αυτά που αποτελούν έναν απτό οδηγό της ιστορίας της, και να παροτρυνθούν να περιηγηθούν ακόμη ψηλότερα. Η προτεινόμενη χρήση για το συγκρότημα ως πολιτιστική γειτονιά απορρέει όχι τόσο από την πραγματική ανάγκη για ένα ακόμα μουσείο, αλλά από την ικανότητα αυτών των κτιρίων να στεγάσουν τις πολιτιστικές αυτές χρήσεις που οι κάτοικοι έχουν διατυπώσει την επιθυμία να δημιουργήσουν, σε ένα βάθος χρόνου, ανάλογα με το πως θα διαμορφωθούν από τους ίδους τους φορείς της πόλης. Θεωρήθηκε λοιπόν ως καταλληλότερη η κατά το δυνατόν μικρότερη παρέμβαση ως προς της αυθεντική αρχιτεκτονική λογική, με μεταφορά στοιχείων κατακόρυφης σύνδεσης σε ενοποιητικές πτέρυγες εκτός των πυρήνων των κτιρίων και ενοποίησή των διασπασμένων εσωτερικών σε μεγάλες αίθουσες, ικανές να στεγάσουν τις κατά καιρούς πολιτιστικές ανάγκες που θα δημιουργούνται, για παράδειγμα μια βιβλιοθήκη ή μια μόνιμη μουσειακή έκθεση, προσωρινές εκθέσεις, εκδηλώσεις, εκπαιδευτικές δραστηριότητες και ίσως ανοιχτή διάθεση χώρων στο κοινό για διοργάνωση δράσεων και εκδηλώσεων. Ένας τέτοιος τρόπος λειτουργίας, τον οποίον ήδη εφαρμόζει το Βουλευτικό, θα μπορέσει να καταστήσει ένα τόσο μεγάλο συγκρότημα, όχι μια κλειστή μουσειακή νησίδα με ενδιαφέρον και αξία μόνο για τους επισκέπτες της πόλης αλλά μια πραγματική ζωντανή γειτονιά και κομμάτι της πόλης, ειδικά για τους κατοίκους της.

Μεταπτυχιακή διατριβή που υποβλήθηκε στα πλαίσια του Μεταπτυχιακού Διπλώματος της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΔΟΜΗΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΜΕ ΠΡΟΗΓΜΕΝΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΥΛΙΚΑ Περίληψη: Η παρούσα εργασία έχει ως αντικείμενο την πρόταση αποκατάστασης του φάρου του Αγίου Ιωάννη ή Αφορεσμένου που βρίσκεται στο ΒΔ άκρο του κόλπου του Μεραμπέλου στο ανατολικό άκρο της νήσου Κρήτης. Πρόκειται για φαρικό συγκρότημα το οποίο ανεγέρθηκε από τη Γαλλική Εταιρεία Φάρων στα τέλη του 19ου αιώνα κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας στην Κρήτη και συμπληρώθηκε και επεκτάθηκε στη συνέχεια στις αρχές του 20ου αιώνα την εποχή της ανασυγκρότησης του Ελληνικού φαρικού δικτύου. Το κτίριο ακολουθεί την τυποποίηση των υπόλοιπων φαρικών συγκροτημάτων της εποχής εκείνης στην Κρήτη ενώ αποτελεί το μοναδικό δείγμα αρχιτεκτονικά που συνδυάζει δύο διαφορετικές φάσεις κατασκευής. Αρχικά ο φάρος λειτουργούσε με κλεισιάδα ενώ στη Β φάση επί Ελληνικής κυριαρχίας κατασκευάστηκε πύργος πάνω στον οποίο τοποθετήθηκε φωτιστικό μηχάνημα. Ο φάρος λειτούργησε επανδρωμένος ως το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Σήμερα ο φάρος λειτουργεί ως αυτόματος φάρος εκτός του φαρικού συγκροτήματος σε θέση λίγο ψηλότερα. Φέρει σημαντικές βλάβες κυρίως λόγω εγκατάλειψης και κακής συντήρησης ενώ ο πύργος έχει απολέσει το φωτιστικό του μηχάνημα. Για τη σύνταξη της παρούσας εργασίας πραγματοποιήθηκε ιστορική τεκμηρίωση των οικοδομικών φάσεων του μνημείου, αρχιτεκτονική αποτύπωση, ανάλυση της παθολογίας του κτιρίου, προσομοίωση του υλικού δόμησής του και προσομοίωση του κελύφους της προγενέστερης οικοδομικής του φάσης, όπως προέκυψε από την ιστορική τεκμηρίωση, και της πρότασης αποκατάστασης στο πρόγραμμα Marc-Mentat. Η παραπάνω ανάλυση κατέληξε στη σύνταξη των προτεινόμενων μέτρων για την ενίσχυση-αποκατάσταση και επανάχρησή του ως μουσείο.

Περίληψη: Το αθηναϊκό οικοδομικό τετράγωνο, το οποίο αποτελεί το κύτταρο της πόλης και απαντάται σε διάφορες τυπολογίες εντός του αστικού ιστού, παρουσιάζει ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά ως προς την πολυπλοκότητα, την μορφή, την κλίμακα και τις σχέσεις μεταξύ των χώρων του, όπως και τα κτήρια από τα οποία αυτό αποτελείται. Στην παρούσα εργασία, μέσω της ανάλυσης των συγκεκριμένων χαρακτηριστικών, επιχειρείται η ανάπλαση 6+1 οικοδομικών τετραγώνων στην περιοχή του Βύρωνα, στα ανατολικά του κέντρου της Αθήνας. Με την εν λόγω επέμβαση δίνεται έμφαση στην ενεργοποίηση κενών και μη χρησιμοποιούμενων χώρων όπως είναι οι ακάλυπτοι των υφιστάμενων κτηρίων, και στη σύνδεση τόσο μεταξύ αυτών αλλά και με τη γύρω περιοχή και ανασχεδιάζονται τα δίκτυα χρήσεων, κίνησης και στάσης (πεζών και αυτοκινήτων), με σκοπό τη βελτίωση του κτισμένου περιβάλλοντος. Η πρόταση περιλαμβάνει επίσης, τον σχεδιασμό τεσσάρων νέων κτηρίων διαμερισμάτων και ενός κτηρίου στάθμευσης οχημάτων, με συμπληρωματικές χρήσεις.

Περίληψη: Η εργασία εξερευνά και αναδιαρθρώνει τη σημασία του διαλογισμού για το σύγχρονο άνθρωπο του δυτικού πολιτισμού και το σώμα του, μέσα από το σχεδιασμό αντικειμένων που επαναπροσδιορίζουν την έννοια της λειτουργικότητας. Τα αντικείμενα για διαλογισμό απαντούν σε πρακτικές ερωτήσεις και θέλουν να αποκαταστήσουν παρανοήσεις αναφορικά με το πώς ‘στέκεται’ το σώμα στο χώρο και πώς διαδρά με τα τα υπόλοιπα , έμψυχα και άψυχα. Ο δυτικός άνθρωπος αναζητά την ηρεμία και την περισυλλογή στην καθημερινότητά του. Η μειωμένη σωματικότητα και η κινητικότητα τον εμποδίζουν. Οι κήποι ζεν, αποτελούν σημείο αναφοράς αυτής της εργασίας, καθώς προωθούν τη συνεχή ροή μέσα σε ένα σχεδιασμένο περιβάλλον και προτείνουν μοτίβα αλλαγής τα οποία επέρχονται από την σωματική εμπλοκή του ‘ασκούμενου’ της πρακτικής του ζεν. Η εργασία υιοθετεί την παραπάνω προσέγγιση κι έτσι σχεδιάζονται αντικείμενα ασυνήθιστα και όχι προφανή ως προς τη χρήση και τη μορφή τους, που ενθαρρύνουν την κινητικότητα και την εξερεύνηση προσωπικών τρόπων και σωματικών στάσεων διαλογισμού. Η σχεδιαστική διαδικασία περιλαμβάνει μια σειρά από 1:1 ‘πρωτότυπα’ (prototypes), τα οποία στη συνέχεια αποτυπώνονται μετατρέπονται σε τρισδιάστατα μοντέλα, και εκτυπώνονται, αποτελώντας πλεόν προϊόντα βιομηχανικού σχεδιασμού. Ενας διάλογος ανάμεσα στη χειρωνακτικό πειραματισμό της φόρμας, το σύγχρονο βιώσιμο σχεδιασμό και την 3D εκτύπωση.

Η παρούσα διπλωματική προτείνει το σχεδιασμό ενός κέντρου ίασης και ευεξίας, τόσο για τους έχοντες ανάγκη θεραπείας όσο και για τους υγιείς. Ο χαρακτήρας του κέντρου είναι κοινωνικο-κεντρικός και με έμφαση στην ανάπτυξη του άτομου, επιδιώκεται πέρα από τη λειτουργία της θεραπείας να δημιουργηθεί ένας νέος τόπος-σύνδεση ανάμεσα σε δυο φαινομενικά αποκομμένες περιοχές (Χαλέπα- Ταμπακαριά). Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική προτείνει το σχεδιασμό ενός κέντρου ίασης και ευεξίας, τόσο για τους έχοντες ανάγκη θεραπείας όσο και για τους υγιείς. Ο χαρακτήρας του κέντρου είναι κοινωνικο-κεντρικός και με έμφαση στην ανάπτυξη του άτομου, επιδιώκεται πέρα από τη λειτουργία της θεραπείας να δημιουργηθεί ένας νέος τόπος-σύνδεση ανάμεσα σε δυο φαινομενικά αποκομμένες περιοχές (Χαλέπα- Ταμπακαριά).

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: Βασικές αρχές σχεδιασμού: Στο σχέδιο δράσης προτείνεται: -Αφαίρεση όλου του ξενικού επιθετικού υλικού -Η αφαίρεση των κακών παρεμβάσεων, ως καταλύτης, για την επιστροφή στο τοπίο που έχει χαθεί. -Καθαίρεση όλων των κτισμάτων και των κολυμβητικών δεξαμενών που βρίσκονται εντός των υγροβιότοπων αφήνοντας όμως ως ίχνος μνήμης, νέες ήπιες παρεμβάσεις από ξύλο και corten. -Θεσμοθετείται νέο Master Plan και σχέδιο δράσης με σκοπό την εξήγηση του τοπίου, ανάγνωση, αναγνώριση του τοπίου, ώστε να το καταστήσει πόλο τουριστικής, οικονομικής έλξης, και να το καθορίσει ως τοπίο σπόρο για μεταγενέστερες παρεμβάσεις. -Περιπλάνηση, κίνηση, αναφορές στο πριν, ελαιώνες, η ελαιοπαραγωγή μέσα στους αιώνες, συμμετοχή του επισκέπτη στην διαδικασία συλλογής καρπού και της ξεχασμένης διαδικασίας ψυχρής σύνθλιψης για την παραγωγή του καλύτερου ελαιολάδου. Σκοπός – να χορογραφείται η κίνηση του επισκέπτη ώστε να στοχεύσει σε συγκεκριμένα σημεία του τοπίου και να ταυτιστεί σε αυτό. Αφαιρώντας τα κακώς κείμενα προστίθεται νόημα. -Το έργο καταστροφής των κακών παρεμβάσεων γίνεται έργο δημιουργίας επανασύνθεση και επανασύνδεση με το τοπιο -Ψυχική εμπειρία, ενδοσκόπηση -Πολιτιστική στάθμη, σωματική εμπειρία, ψυχική εμπειρία -το Τοπίο που χάνεται... Η βιωματική σχέση με την περιοχή συνέβαλε στην διεξοδική διερεύνηση-ανάλυση των πολιτισμικών δεδομένων που διαμορφώνουν την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της. Με άξονα τη διατήρηση αλλά και την ενίσχυση της φυσικής διάστασης του τόπου, προτείνεται μια ήπιας μορφής παρέμβαση στα όρια του ανθρωπογενούς τοπίου με το φυσικό, που υλοποιεί την πρόσβαση στην παράλια ζώνη τον αρχαιολογικό χώρο του Ρουσσόλακου και στους υγροβιότοπους της περιοχής. Επιχειρώντας την ένταξη της πρότασης, βασικός προβληματισμός ήταν, ποια θα είναι τα όρια της μέσα σε ένα τοπίο φυσικό και προστατευόμενο αλλά και μέσα σε ένα αγροτικό τοπίο κατά βάση ελαιώνων. Η σχέση του φυσικού με το τεχνητό, τα όρια και η έκταση του σχεδιασμού, η υλικότητα της ιδέας, η γεωμετρία του αγροτικού τοπίου, καθώς και η αυθόρμητη αρχιτεκτονική αποτέλεσαν παράγοντες που διαμόρφωσαν το συνθετικό αποτέλεσμα. Η επιλογή του ξύλου ως κυρίαρχο υλικό, έγκειται στην επιθυμία για την δημιουργία μίας επέμβασης φιλικής προς το περιβάλλον και εφήμερης, όπου σε περίπτωση μετασχηματισμών, η καταστροφή της δε θα αφήσει “ίχνη”.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η εκπόνηση μιας πρότασης για την δημιουργία ενός υβριδικού κτιρίου πολιτισμού στην περιοχή της Ηλιούπολης, τη διαμόρφωση της πλατείας Παλαιών Πατρών Γερμανού ως συνέχεια του πολιτιστικού κτιρίου και τη δημιουργία αστικών συνδέσεων για την καλύτερη οργάνωση και σύνδεση του αστικού και φυσικού χώρου της ευρύτερης περιοχής. Σήμερα παρά τη μορφή της συνοικίας της Ηλιούπολης, με το σύστημα πλατειών και τη πληθώρα πράσινων χώρων να τη χαρακτηρίζουν, παρατηρείται έλλειψη σύνδεσης αυτών σε ένα οργανωμένο δίκτυο. Πιο έντονα η έλλειψη αυτή εντοπίζεται στη σύνδεση των δύο σημαντικότερων πράσινων χώρων, του ρέματος της Πικροδάφνης και του Δημοτικού άλσους Κιντή που βρίσκονται κοντά στην περιοχή μελέτης. Βασική χειρονομία της πρότασης ήταν η δημιουργία ενός δημόσιου περάσματος στο οποίο μεταγράφονται φυσικά μορφολογικά στοιχεία ενός ρέματος έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί μετάβαση από την πόλη στη γειτονιά και από τη γειτονιά στο ρέμα. Μέσα από την μελέτη του έργου, στόχος ήταν η αναγωγή του νέου κτιρίου σε τοπόσημο για την περιοχή, σε συνδετήριο κρίκο πόλης και φυσικού τοπίου και σε χώρο-πυκνωτή διαφόρων δραστηριοτήτων, που θα λειτουργούν όλο το χρόνο και θα απευθύνεται σε όλες τις ηλικιακές ομάδες των κατοίκων του Δήμου Ηλιούπολης.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: Τα φράγματα κατά κύριο λόγο τοποθετούνται σε περιοχές μεγάλης τοπιακής αξίας και η παρουσία τους τροποποιεί έντονα τον χαρακτήρα του τοπίου. Με τον ίδιο τρόπο οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες αλλοιώνουν την αυθεντικότητα των οικισμών και του εύθραυστου τοπίου στο Αιγαίο. Το φράγμα που επιλέχθηκε για αυτήν την πρόταση είναι το φράγμα της Σερίφου. Στην παρούσα διπλωματική παρουσιάζει μία πρόταση για το πως μέσω της αρχιτεκτονικής θα μπορούσε αυτό το έργο υποδομής να επανασχεδιαστεί με σκοπό την αξιοποίηση του τόσο σε τουριστικό επίπεδο όσο και ως πόλος έλξης της τοπικής κοινωνίας. Βασικός στόχος του σχεδιασμού ήταν ο σεβασμός και η ανάδειξη της γεωμετρίας του φράγματος, ενώ παράλληλα η προσπάθεια αποφυγής της περεταίρω αλλοίωσης του γεωγραφικού ανάγλυφου. Με βάση αυτών των παραμέτρων σχεδιάζεται μία ξενοδοχειακή μονάδα, με βοηθητικές χρήσεις, ένα κλειστό και ένα ανοιχτό αμφιθέατρο, μια πλατεία και ένα εστιατόριο. Οι χρήσεις αυτές, κάποιες από τις οποίες είναι ιδιαίτερα ιδιωτικές και άλλες δημόσιες, μέσω της πλέξης τους, δημιουργούν ένα δίκτυο ανάμειξης του χρήστη του ξενοδοχείου με τον χρήστη του δημοσίου χώρου.

Summarization: A compression bending test mechanism has been developed to measure and document the bending properties of plywood-fiberglass composite slender beams, employing Tracker, a digital video analysis and modelling tool and Grasshopper, a graphical algorithm editor for Rhino 3d. Fiberglass is distributed along planar plywood strips, in one or more layers, in four warp-weft fiber directions of 0, 30, 45 and 60 degrees. The deflections, forces and geometry of the bending tests are analyzed and classified per case, in order to derive the bending modulus, the proportional limit and the minimum bending radius of various plywood-fiberglass layout schemes. The results are embedded into K2Engineering, a structurally calibrated extension of Kangaroo2 grasshopper plugin, which is a 3DOF Dynamic Relaxation interactive simulation engine. K2engineering offers direct input and output of structural data that define the resulting shape and can be used to evaluate its structural performance respectively. This enables a unified, multiscalar materially informed form finding process, where the final geometry is approximated according to the local material specifications at a macro, meso and micro scale. General dimensions, i.e. width length and thickness, the number of fiberglass layers and the orientation of wood grain and glass fibers respectively, along with the resin formulation and the chosen boundary conditions can output a variable stiffness strip, that when bent, converges into a non-symmetrical shape of variable curvature without the need of a secondary support system.

Περίληψη: Η Favignana, ή Αιγούσα κατά τον Όμηρο, ανήκει στο σύμπλεγμα των Αιγάδων Νήσων και βρίσκεται δυτικά της Σικελίας. Πρόκειται για ένα μικρό, κατά βάση άγονο και σε μεγάλο βαθμό επίπεδο νησί, με εξαίρεση μια σειρά λόφων που το χωρίζει στα δύο. Η Favignana πέρασε από τα χέρια πολλών κατακτητών και έμεινε γνωστή ως τόπος φυλακής και εξορίας. Σήμερα υπάρχει επιθυμία να επαναπροσδιοριστεί ως πολιτιστικό κέντρο. Μέχρι και τη δεκαετία του 1970, η αλιεία τόνου υπήρξε η κύρια ενασχόληση των κατοίκων, ωστόσο σήμερα η οικονομία στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον τουρισμό, ενώ ο πρωτογενής και δευτερογενής τομέας έχουν παραμεληθεί. Διατηρούνται ελάχιστες καλλιέργειες σιταριού, κάποιοι ελαιώνες και αμπελώνες, χωρίς όμως να υπάρχουν εγκαταστάσεις μεταποίησης. Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τη μελέτη και τον σχεδιασμό ενός οινολογικού κέντρου, το οποίο περιλαμβάνει οινοποιείο και σχολή αμπελουργίας-οινοποιίας. Στόχος είναι να βρεθούν διέξοδοι απασχόλησης εκτός του τουρισμού και η ανάπτυξη μιας υγιούς τοπικής οικονομίας, εντεταγμένη στο ευρύτερο πολιτισμικό πλαίσιο. Το κέντρο τοποθετείται σε κομβικό σημείο, ανάμεσα στον αστικό ιστό και τη βραχώδη κορυφή του νησιού, όπου δεσπόζει το φρούριο Santa Caterina. Παράλληλα με τις κτηριακές δομές οργανώνεται ένας αμπελώνας 50 στρεμμάτων, στον οποίο θα καλλιεργούνται οι τοπικές ποικιλίες. Συγκεκριμένα, προτείνεται η δημιουργία: • μιας «ανοιχτής» σχολής, η οποία δύναται να φιλοξενεί εκπαιδευτικά προγράμματα εκμάθησης και επιμόρφωσης, συνέδρια και εκδηλώσεις που αφορούν στον οίνο και • οινοποιητικών εγκαταστάσεων, επισκέψιμων για το κοινό και διαχειριζόμενων από το προσωπικό και τους μαθητευόμενους της σχολής. Οι εγκαταστάσεις θα είναι ικανές σε μέγεθος να αναλάβουν και τον όγκο παραγωγής του ήδη υπάρχοντος οργανωμένου αμπελώνα της περιοχής. Η επέμβαση θα αποτελέσει το κέντρο μιας πολιτισμικής διαδρομής με αφετηρία το λιμάνι του νησιού, έως το ιστορικό φρούριο. Θα είναι συνδετήριος κρίκος πόλης–αγρού και χώρος-πυκνωτής διαφόρων δραστηριοτήτων, που θα λειτουργεί όλο το χρόνο και θα απευθύνεται τόσο στους κατοίκους όσο και τους επισκέπτες του νησιού.

Περίληψη: Ο τομέας της αποκατάστασης έργων τέχνης αποτελεί έναν διαρκώς εξελισσόμενο κλάδο που, στηριζόμενος στις νέες τεχνολογίες και υλικά, αποσκοπεί στην ανίχνευση, αξιολόγηση και αποκατάσταση των βλαβών που τυχόν έχουν δημιουργηθεί, ως αποτέλεσμα διαφόρων παραγόντων. Η ανάπτυξη μεθόδων ανέπαφης και απομακρυσμένης διάγνωσης βλαβών κρίνεται ολοένα και πιο αναγκαία, ιδίως στις περιπτώσεις των νωπογραφιών (buonfresco), που αποτελούν έργα ύψιστης καλλιτεχνικής και ιστορικής αξίας. Στο πρώτο στάδιο αυτής της εργασίας μελετήθηκε η εξέλιξη των τοιχογραφιών και ειδικότερα των νωπογραφιών, η φύση των νωπογραφιών, οι τεχνικές και οι παράγοντες αλλοίωσης της εμφάνισής τους καθώς και οι συνηθέστεροι μέθοδοι ελέγχου, παραδοσιακοί και σύγχρονοι, παραθέτοντας και παραδείγματα αυτών των εφαρμογών. Κατόπιν, αφού αναπτύχθηκαν οι αρχές του θεωρητικού υποβάθρου που χρησιμοποιήθηκαν, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά σε μια μη καταστρεπτική και ανέπαφη μέθοδο, όπου με τη χρήση ενός LaserDopplerΔονησιόμετρου Σάρωσης (SLDV) μπορούν να εξαχθούν μετρήσιμα και συγκρίσιμα αποτελέσματα περί της δομικής ακεραιότητας ενός έργου. Στη συνέχεια, διενεργήθηκαν διάφορα πειράματα εντός του εργαστηρίου, με τη βοήθεια ενός SLDV της εταιρίας Polytec, σε διάφορες μορφές εγκατάστασης, προσομοιώνοντας, κατά το δυνατόν, μια νωπογραφία για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων, την εξοικείωση με τον εξοπλισμό, και την ανάλυση της ευαισθησίας της μεθόδου σε διαφοροποιήσεις και αλλαγές των ρυθμίσεων. Στο τελευταίο στάδιο της εργασίας, πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις σε πραγματική τοιχογραφία κατασκευασμένη με την τεχνική της νωπογραφίας στο Παλιό Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγιάς Οδηγήτριας Γωνιάς Χανίων στο Κολυμπάρι Χανίων, ώστε να ανιχνευθούν οι υποκρύπτουσες βλάβες του έργου χωρίς να υπάρχει επαφή με την επιφάνειά του. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων δίνουν τη δυνατότητα αξιολόγησης των βλαβών και διάρθρωση των τρόπων αντιμετώπισής τους. Τέλος, ακολουθούν συμπεράσματα για την αποτελεσματικότητα της μεθόδου καθώς και προτάσεις για περαιτέρω εξέλιξη και βελτίωση των εξαγόμενων αποτελεσμάτων.

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως αντικείμενο μελέτης την περιοχή των Καμινίων Ηρακλείου, μία περιοχή με εμφανή δίπολα στη δομή του αστικού χώρου και αστικές αντιθέσεις. Η αντιμετώπιση του masterplan (σχεδίου γενικής διάταξης), αφορά ένα σύνολο από δημόσιους χώρους, αστικού εξοπλισμού, φυτεύσεων (αστικού πρασίνου), νέων κτηρίων με σκοπό την αναβίωση της περιοχής και την επανένταξη της στον υφιστάμενο αστικό ιστό. Πιο συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του αστικού βελονισμού, προτείνεται η μετεγκατάσταση του γηπέδου Θ. Βαρδινογιάννη (γήπεδο ΟΦΗ) και η δημιουργία κτηρίων συλλογικής κατοίκησης και ενός δημοσίου κτηρίου (πολυχώρου) στην περιοχή αυτή. Ακόμα, επιχειρείται ο επανασχεδιασμός της πλατείας της Αγίας Βαρβάρας και η συμπλήρωση οικοδομικών τετραγώνων με ένα συγκρότημα συλλογικής κατοίκησης.

Μεταπτυχιακή Διατριβή στο Γενικό Τμήμα του Πολυτεχνείου Κρήτης για την πλήρωση προϋποθέσεων λήψης του Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης Περίληψη: Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης εμφανίζεται για πρώτη φορά το φαινόμενο των αστικών καλλιεργειών και ειδικότερα των αστικών κήπων. Οι αστικοί κήποι έχουν μακρά παράδοση σε άλλες χώρες της Αμερικής και της Ευρώπης δεν είναι όμως γνώριμη πρακτική στην ελληνική πόλη. Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι η διερεύνηση της υφιστάμενης κατάστασης, των τάσεων και των προοπτικών των νέων αυτών μορφών αστικών καλλιεργειών στην Περιφέρεια Κρήτης ως μελέτη περίπτωσης, μέσα όμως από την ευρύτερη θεωρητική προσέγγιση του φαινομένου αυτού. Ως αφετηρία χρησιμοποιείται η συσχέτιση της διαμόρφωσης των αστικών κήπων με το γενικότερο πλαίσιο της διεθνούς οικονομικής και περιβαλλοντικής κρίσης, ενώ έμφαση δίνεται στην ιστορική τους διαδρομή καθώς και στις μορφές, τις χρήσεις, τις λειτουργίες, τα προτερήματα και τη θέση τους στον αστικό και περιαστικό ιστό της σύγχρονης πόλης. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και στη συσχέτιση των αστικών καλλιεργειών με τη διατήρηση της αγροβιοποικιλότητας. Σε συνέχεια του θεωρητικού πλαισίου της μελέτης των αστικών κήπων ως προβολών της εντεινόμενης αντίθεσης υπαίθρου-πόλης και ως μηχανισμών βιώσιμης και οικολογικής γεωργίας και διατήρησης της αγροβιοποικιλότητας, που εντάσσονται αρμονικά και εξωραΐζουν την πόλη, εξετάζεται η εμφάνιση των αστικών κήπων στην Ελλάδα. Παρουσιάζεται η σημερινή θέση τους στην καταπονημένη ελληνική πόλη και προσεγγίζεται κριτικά η δυναμική τους μετά από ανάλυση της ιστορικής τους προέλευσης και εξέλιξης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον εμφανίζει η διερεύνηση ύπαρξης ή μη ειδικών εθνικών ρυθμίσεων και προβλέψεων για τους αστικούς κήπους και η συσχέτισή τους με την ευρύτερη προστασία του αστικού πρασίνου ως παραγόντων για τη διάδοσή τους. Η θεωρητική μελέτη συμπληρώνεται και επεκτείνεται με μελέτη περίπτωσης μέσα από ποιοτική έρευνα που διεξήχθη στην Περιφέρεια Κρήτης, με θέμα αφενός τη διερεύνηση της υπάρχουσας κατάστασης, των τάσεων και των προοπτικών των αστικών κήπων στην Περιφέρεια Κρήτης και αφετέρου την εξέταση του ρόλου των φορέων στη δημιουργία, ανάπτυξη και διαχείριση των αστικών κήπων στην Κρήτη. Summarization: In contemporary Greece, hit by the economic crisis, the phenomenon of urban agriculture and particularly of urban gardens, is emerging. Urban gardens is a phenomenon since long known in many countries in Europe and America, but totally new to the Greek cities. The objective of this postgraduate dissertation is to investigate the status, the trends and the perspectives of this recent phenomenon and to focus in the Region of Crete as a case study through a broader theoretical approach. The formation of urban gardens in the context of global economic and environmental crisis, is used as a starting point, while focuses on the history, the forms, the uses, the functions, the benefits and on their location in urban and peri-urban areas of the modern city. Particular reference is made to the relation between urban agriculture and the maintenance of the agrobiodiversity. The appearance of urban gardens in Greece is investigated within the theoretical context of the study of urban gardens as reflections of the all the more intense urban-rural contradiction and as mechanisms for sustainable and ecological agriculture and the conservation of agrobiodiversity. Furthermore their current position in the distressed Greek city is presented and their historical origins and evolution are critically approached. Investigation of the existence of specific national regulations and provisions for urban gardens and their correlation with the broader protection of urban green is of particular interest for this research. This theoretical study is complemented and extended by a qualitative use-case survey conducted in the region of Crete. Its topic is, on the one hand, the investigation of the status, trends and perspectives of urban gardens in the Region of Crete and on the other hand the examination of the role of bodies and institutions in their creation, management and development.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: Η σύγχρονη πολυπλοκότητα της κοινωνίας, των ανθρωπίνων σχέσεων, των πληροφοριών, των αυξημένων ταχυτήτων μετέβαλαν όλες τις συνθήκες της σύγχρονης ζωής και έθεσαν νέες προκλήσεις στην αρχιτεκτονική δημιουργία και στην προσέγγισή της. Η παγκοσμιοποίηση, το διαδίκτυο και οι νέες τεχνολογίες επηρεάζουν αναπόφευκτα την αντίληψη για τον τόπο και ως επέκταση την εικόνα της σύγχρονης πόλης και τη ψυχοσύνθεση του ατόμου που ζει σε αυτή. Σε μια προσπάθεια κατανόησης του «είναι» του ανθρώπου σε μια σύγχρονη μητρόπολη, αναζητούνται τα πηγαία στοιχεία της χωρικής αντίληψης, της αίσθησης και της ψυχολογίας του. Έτσι αποσκοπείται να δημιουργηθεί ένα λεξιλόγιο εργαλείων, τόσο για την κατανόηση αυτών των στοιχείων, όσο και για το χωρικό σχεδιασμό που θα συμβάλει στη βελτίωση της φυσιογνωμίας της πόλης και στην ενεργοποίηση της διάθεσης του περιπατητή στο να την ανακαλύψει. Ερευνητικό πεδίο γίνεται το Εμπορικό Τρίγωνο της Αθήνας, που ως πυρήνας της ελληνικής μητρόπολης βιώνει έντονα το άγγιγμα της παγκοσμιοποίησης και τείνει προς τη Γενική Πόλη που περιγράφει ο Rem Koolhaas. Με μοντέλο τον κύκλο του ήρωα, ο αστικός χώρος μετατρέπεται σε σκηνικό, όπου τα άτομα είναι πρωταγωνιστές και μέρος του εκθέματος. Ελαφριές επεμβάσεις, διάτρητες και αναστρέψιμες, χρωματισμένοι αρνητικοί όγκοι, έργα τέχνης και πράσινες επιφάνειες δημιουργούν ίχνη τόπων, καλώντας τον περαστικό να διαδράσει μαζί τους σε μια προσπάθεια ανάδειξης της αίσθησης της πόλης. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα προτείνεται η αφαίρεση των επεμβάσεων και η εξαγωγή ερωτηματολογίων αναφορικά με τον τρόπο που αυτές επέδρασαν στον ψυχισμό των ατόμων. Ο τόπος αποτελεί έναν μόνιμα ενδιάμεσο όρο σύνδεσης ετερογενών συσχετίσεων. Είναι διάτρητος﮲ αφήνει να περάσουν από μέσα του συμβάντα και καταστάσεις εγκαθιδρύοντας με αυτόν τον τρόπο σχέσεις όσο το δυνατόν εγγύτερες προς το γίγνεσθαι﮲ παράγοντας μια ιδιομορφία, μια διαφορά. Στον πολύπλοκο κόσμο που ζούμε σήμερα πώς μπορούμε να συλλάβουμε και να δημιουργήσουμε τόπους που θα εκλύουν αυτή τη λεπτή αίσθηση στην πόλη

Πρόταση ανάδειξης του φυσικού και πολιτισμικού τοπίου της περιοχής, μέσω μιας σύγχρονης, κατά βάση τοπιακής και λιγότερο αρχιτεκτονικής χειρονομίας με εμφανή αναπτυξιακό χαρακτήρα, στο πεδίο του θρησκευτικού και οινικού τουρισμού., Proposal for highlighting the natural and cultural landscape of the area, through a modern, basically local and less architectural gesture with an obvious developmental character, in the field of religious and wine tourism.

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική αφορμάται από τους προβληματισμούς που αναπτύχθηκαν στην ερευνητική μου εργασία περί υπολειμματικών χώρων μιας πόλης και τις δυναμικές που αυτοί ενέχουν. Στο όριο Αθηνάς Πειραιά συναντάται μια τέτοια ζώνη που εκτείνεται από τον άξονα της Πειραιώς ως το παραλιακό μέτωπο και αποτελείται από ετερόκλητα και αντιθετικά στοιχεία μεταξύ τους που συνθέτουν ένα ιδιόμορφο τοπίο. Μέσω της ανάλυσης των επιμέρους στοιχείων προκύπτει μια σημαντική ευκαιρία επαναπροσδιορισμού του χώρου (δομημένου-αδόμητου). Η πρόταση θα κινηθεί δύο σκέλη, αφενός σε μια γενική κατεύθυνση υπερνίκησης της αμηχανίας του αδόμητου χώρου, μέσω της δημιουργίας ενός δυναμικού συστήματος ροών δημοσίων χώρων και αφετέρου στη δημιουργία ενός πολιτιστικού, εκπαιδευτικού και αθλητικού πυκνωτή της περιοχής. Το δεύτερο σκέλος θα επιτευχθεί με την επανάχρηση του διατηρητέου βιομηχανικού συγκροτήματος των ΧΡΩ.ΠΕΙ (χρωματατουργεία Πειραιώς), σημαντικό δείγμα της βιομηχανικής ιστορίας της Ελλάδος. Ένα μέρος του θα διαμορφωθεί και θα σχεδιαστεί ως μουσείο αθλητικής ιστορίας της Αττικής και θα συνδεθεί με τους παρακείμενους υφιστάμενους και προτεινόμενους αθλητικούς χώρους

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά την ευρύτερη περιοχή των Ταμπακαριών της οδού Βιβιλάκη στη Χαλέπα Χανίων. Στόχος είναι η επανένταξη της περιοχής στον ιστό της πόλης, μέσω επεμβάσεων τόσο σε αστικό, όσο και σε αρχιτεκτονικό επίπεδο. Αναγνωρίζοντας την αξία του συνόλου, η μελέτη μας αφορά τον επανασχεδιασμό του παραλιακού μετώπου, σε συνδυασμό με τη διαμόρφωση των σημείων εισόδου προς την περιοχή. Έτσι, επιτυγχάνεται η δημιουργία ενός ενιαίου δικτύου κυκλοφορίας, με ιδιαίτερη έμφαση στη βιωματική αντίληψη της περιοχής. Θέλοντας να συμπληρώσουμε τις πολιτιστικές χρήσεις στην ευρύτερη περιοχή της Χαλέπας, επιλέγουμε να δημιουργήσουμε έναν πυρήνα πολιτισμού, επεμβαίνοντας σε πέντε όμορα κτίρια. Η επιλογή έγινε λόγω του μεγέθους και της θέσης των κτιρίων, ενώ η επίλυση στο εσωτερικό τους έχει στόχο τη δημιουργία μίας ενιαίας ροής χώρων, ώστε να λειτουργούν ως ένα σύνολο, με αλληλεξαρτώμενες χρήσεις.

Διπλωματική Εργασία που υποβλήθηκε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης για τη λήψη του πτυχίου. Περίληψη: Το κέντρο της πόλης του Αργοστολίου που αποτελεί τμήμα της προέκτασης της πόλης προς το βορρά, την εποχή της αγγλοκρατίας, επιλέχθηκε ως περιοχή μελέτης και επέμβασης στην παρούσα διπλωματική εργασία. Ο λόγος είναι ότι αποτελείται κατά βάση από αδόμητους χώρους, που μετά τους σεισμούς του 1953 δεν δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο ενός ενιαίου πολεοδομικού σχεδιασμού αλλά είχαν αφεθεί στα αποτελέσματα των πράξεων αναδασμού. Περιλαμβάνει 3 περιοχές – ενότητες: την κεντρική πλατεία Βαλλιάνου με τις δημόσιες λειτουργίες και κτίρια, την παιδική χαρά και τον ιστορικό κήπο του Νάπιερ μαζί με μια αδόμητη έκταση βόρειά του. Η περιοχή αυτή είναι πολύ σημαντική, καθώς αποτελούσε προσεισμικά το σημείο σύνδεσης του νότιου και του βόρειου τμήματος της πόλης που δημιουργήθηκαν επί ενετοκρατίας και αγγλοκρατίας αντίστοιχα και περιλαμβάνει και την πλειοψηφία των χώρων συγκέντρωσης του πληθυσμού σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Παρόλη τη σημασία των περιοχών αυτών, εξαιτίας του μη σχεδιασμού τους χρησιμοποιούνται σήμερα μόνο ως περάσματα και αρκετές ώρες της ημέρας ερημώνουν. Στόχος, λοιπόν, της διπλωματικής εργασίας είναι ο επανασχεδιασμός των τριών αυτών περιοχών του κέντρου ώστε να αποτελούν ένα ενιαίο ζωτικό κομμάτι της πόλης, που προσελκύει τόσο τους ντόπιους όσο και τους τουρίστες. Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιούνται αφενός ο επανασχεδιασμός των αστικών χώρων της περιοχής αυτής ώστε να προκαλούν στους χρήστες ποικιλία διαφορετικών εμπειριών και συναισθημάτων ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν (καθημερινότητα, έκτακτη ανάγκη: σεισμός), και αφετέρου η ενίσχυση και του δημόσιου χαρακτήρα της περιοχής με το σχεδιασμό ενός πολιτιστικού κέντρου πολλαπλών χρήσεων, που σήμερα είναι διασκορπισμένες σε διαφορετικά κτίρια της πόλης και ενός νηπιαγωγείου μαζί με παιδική χαρά.

Περίληψη: Στην παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρείται η δημιουργία ενός σχολείου που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των μαθητών στον 21ο αιώνα και κατ’ επέκταση και στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας. Ο σχεδιασμός προβλέπει ο χώρος αυτός να είναι χώρος ευχάριστης παραμονής, συνεργασίας, δημιουργίας, απόκτησης γνώσεων και δεξιοτήτων, ανάπτυξης ελεύθερης σκέψης και φαντασίας, ενίσχυσης και καλλιέργειας ιδιαίτερων κλίσεων και ενδιαφερόντων. Μέσα σ’ έναν τέτοιο χώρο επιτυγχάνονται οι στόχοι του σχολείου να διαμορφώσει υγιείς, ολοκληρωμένες προσωπικότητες πολύπλευρες, ευαισθητοποιημένες και επαρκείς ώστε να ανταποκριθούν στις προκλήσεις των καιρών. Επιπλέον η χωροθέτιση του σχολείου στο κέντρο της Αθήνας, τονίζει την εξέχουσα σημασία της συνομιλίας και συνεργασίας σχολείου, πόλης, αλλά και κοινότητας. Η περιοχή βρίθει από μουσεία, θέατρα, χώρους πολιτιστικής και ιστορικής αξίας αλλά και χώρους φυσικού κάλλους, έτσι η πόλη μπορεί να γίνει και αυτή, πολύ σημαντικό μέσο δια βίου μάθησης για τα παιδιά. Στην παρούσα εργασία το σχολείο ακόμα υφίσταται ως καρδιά της κοινότητας, αποτελώντας χώρο έκφρασης, μάθησης και δράσης γι’ αυτή. Τέλος, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην δημιουργία πράσινων χώρων μέσα στο σχολείο με τους οποίους τα παιδιά θα έρχονται σε καθημερινή επαφή. Στους χώρους αυτούς μαθαίνουν να καλλιεργούν, να προστατεύουν και να σέβονται το φυσικό περιβάλλον. Σύμφωνα με τον Reggio Emilia το φυσικό περιβάλλον είναι « ο τρίτος δάσκαλος».

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization