Search

The current study aims to provide a systematic review and a meta-analysis by representing both qualitative and quantitative perspectives to understand the effectiveness of video-feedback interventions on maternal sensitivity. Regarding the link between VF interventions and maternal sensitivity, the current study will examine the role of possible moderators such as (a) number of intervention sessions and total duration of intervention, and (b) culture (individualistic and collectivist) in an exploratory fashion.

In this project, the validity and reliability of the renewed scale of "Turkish National Identity Representations" will be examined. This scale was originally developed within the scope of a dissertation in 2008. Some additional data were collected in 2010, 2012, and 2013. Now we will be streamlining the process and standardizing the scale with the inclusion of this study.

This study aims toexplore the effect of masculinity ideology (MI) and the threat to manhood (TM) on violence against women (VAW) in Turkey bytesting two mediational models. The data is collected from a community samplevia by using quantitative research methods. The first model tests the effect ofMI on attitudes towards VAW through TM. A second one, employing a group ofnon-single men, tests the effect of MI on the frequency of actual perpetration ofviolence through TM and attitudes towards VAW. Endorsement of MI predicts tolerantattitudes towards VAW through perceived TM. These tolerant attitudes towardsVAW, in turn, predict its actual perpetration. We discuss the implications ofthese results from a social psychologicalperspective regarding how the broader ideologies of patriarchy and masculinitytrickle down to individual level violence towards one’s partner.

Geçtiğimiz on yılda yerleşimsel hareketlilik üzerine artan sayıdaki çalışmalar çoğunlukla yerleşimsel hareketliliğin benlik kavramı, sosyal ilişkiler ve psikolojik iyilik hali üzerindeki etkilerine odaklanmıştır (Oishi, 2010). Bu tez, yerleşimsel hareketliliği romantik ilişkiler bağlamında inceleyen ilk çalışma olma niteliğindedir. Üç çalışmada, eşin (veya uzun süreli romantik partnerin) sık taşınanların hayatında taşınmayanlara kıyasla daha merkezi olduğu ve onların psikolojik iyi olma halini daha fazla etkilediği hipotezleri test edilmiştir. Bu hipotezleri test etmek amacıyla geniş yaş aralığında büyük bir yetişkin grubundan veri toplanmıştır. Birinci çalışmada, geçmişte çok sık taşınmış olmanın eşe (veya uzun süreli romantik partnere) daha güçlü bağlanmayı yordayacağı hipotezi test edilmiştir. Sonuçlar sık taşınmanın, bağlanma ihtiyaçlarını karşılamak için eşe (veya uzun süreli romantik partnere) daha fazla öncelik verildiğini göstermiştir. İkinci çalışmada, sık taşınanların bir ölüm kalım durumunda annelerini değil eşlerini kurtarmayı tercih edecekleri hipotezi test edilmiştir. Sonuçlar sık taşınanların annelerine yardım etmek için kendilerini daha az zorunlu hissettiklerini ve bunun sonucu olarak eşlerine yardım etmeyi seçtiklerini göstermiştir. Üçüncü çalışmada, algılanan partner duyarlılığı ile psikolojik iyi oluş arasındaki ilişkinin sık taşınanlar arasında daha güçlü olacağı hipotezi test edilmiştir. Sonuçlar, algılanan partner duyarlılığı ile psikolojik iyi oluş arasındaki ilişkinin sık taşınanlar arasında daha güçlü olduğunu ve geniş aile ve yakın arkadaşlar ile yüz yüze görüşme sıklığının bu etkinin nedenini açıkladığını göstermiştir. Sonuç olarak, bu tez, taşınma sıklığının romantik ilişki süreçleri ve altında yatan mekanizmalar ile ilişkisini ilk kez göstermiştir.Anahtar Kelimeler: Yerleşimsel Hareketlilik, Romantik İlişkiler, Yetişkinlerde Bağlanma, Psikolojik İyi-Oluş Growing number of psychology studies on residential mobility in the past decade has focused mostly on the effects of residential mobility on the self-concept, social relations, and psychological well-being (Oishi, 2010). The present dissertation is the first to examine residential mobility in the context of romantic relationships. The present studies tested the hypotheses that marital (or long-term romantic) relationships play a more central role in frequent (vs. infrequent) movers' social networks and they serve as stronger predictors of personal well-being. These hypotheses were tested in three studies with large lifespan samples of adults. Study 1 investigated whether frequent residential change in the past would predict stronger attachment to romantic partners. Higher residential mobility predicted greater prioritization of marital (or long-term romantic) relationships over other social ties for meeting attachment needs. Study 2 investigated whether residential mobility predicts preference for spouse over mother. Frequent movers reported lower feelings of obligation to help their mother, which, in turn, predicted their preference to save their spouse (vs. mother) in a hypothetical life-or-death situation. Study 3 investigated whether residential mobility moderates the association between perceived partner responsiveness and well-being. The association between perceived partner responsiveness and psychological well-being was stronger among frequent (vs. infrequent) movers. This moderation was accounted by frequent movers' lower face-to-face contact with family and close friend networks. Overall, present studies demonstrated, for the first time, the associations of residential mobility with marital (or long-term romantic) relationship processes and the mechanisms underlying these associations.Keywords: Residential Mobility, Romantic Relationships, Adult Attachment, Wellbeing 125

Önceki çalışmalar muhalif davranışın düşük grup özdeşleşmesi ile ilişkili olduğunu öne sürdü. Yeni çalışmalar ise eski çalışmaların aksine yüksek grup özdeşleşmesi olan grup üyelerinin de muhalif davranışlarda bulunabileceği üzerine odaklandı. Örneğin Packer (2008)'ın çalışmasına göre grup özdeşleşmesi yüksek olan üyeler, yüksek norm çatışması yaşadıklarında, grubun iyiliğini gözeterek muhalefet etmeye meyillidirler. Packer'ın geliştirdiği normatif çatışma modeline göre muhalif davranışlar, kolektif özdeşleşme ve norm çatışması ile açıklanabilir Packer (2008). Bir taraftan, bazı çalışmalar, örgütsel özdeşleşmenin odağının da muhalif davranışta etkili olabileceğini öne sürüyor. Grup özdeşleşmesinin seviyesinin yanı sıra özdeşleşmenin kaynağı da muhalif davranışı belirlemekte etkili olabilir. Örneğin, bir iddiaya göre, örgütlerinin iyiliğine ve prestijine odaklanan üyeler, örgütlerindeki ilişki ve harmoniye odaklanan üyelere göre daha fazla muhalif olabilirler (Blader, Patil, Packer 2017). Başka bir araştırmaya göre de örgütsel kimlik odağı şirket olan çalışanlar örgütsel kimlik odağı takım olan çalışanlara göre daha fazla muhalif olabilirler (Miceli & Near, 1984). Farklı örgütsel kimlik odağı olan üyelerin farklı öncelikleri ve motivasyonları olduğu göz önünde bulundurulduğunda örgütsel kimlik odakları yaşadıkları norm çatışmasını da etkileyebilir. Bu çalışma, örgütsel kimlik odağının, norm çatışması ve muhalif davranış üzerindeki düzenleyici etkisini incelemektedir. Katılımcılar (N=215, 154 erkek, 61 kadın) bu çalışmada yer aldı ve örgütsel kimlik odağı, norm çatışması ve muhalif davranış ölçeklerini doldurdu. Sonuçlara göre norm çatışması muhalif davranışla pozitif yönde ilişkilidir. Ayrıca hem meslek odağı hem örgüt odağı, norm çatışması ve muhalefet arasındaki ilişkiyi düzenlemekte; ancak takım odağı norm çatışması ve muhalif davranış arasındaki ilişkiyi düzenlememektedir. Prior studies suggested that dissenters were the weakly identified members ingroups. On the contrary, more recent studies are challenging this view; forexample, according to Packer (2008) highly identified members when faced withnorm conflict, tend to dissent for the collective good. He claims that dissent isexplained by collective identification and norm conflict. His study also applies toorganizations as well. There are also some studies claiming that not every highlyidentified member dissent. Instead, members‟ focus of identification may play arole in dissent as well. For instance, it is claimed that members who prioritize theirorganizational welfare may dissent more than members who prioritize harmonyand relationships within the organizations (Blader, Patil, Packer, 2017).Additionally, some research indicated that members with an organization focus ofidentification compared to members with team focus of identification are likely todissent more (Miceli & Near, 1984). Regarding different priorities and motivationsof members owing to the different foci of identification, foci of identification alsomay influence the discomfort that is experienced as a result of disagreement with anorm. This current study examines the moderation effect of the focus of identification on the relationship between norm conflict and dissent. Participants (N= 215, 154 men, and 61 women) participated in the study and completed themeasures of focus of organizational identification, norm conflict, and dissent.Results revealed that norm conflict is positively correlated with dissent. In addition,both the profession and organization foci of identification moderate the relationshipbetween norm conflict and dissent while the team focus of identification does not. 77

Bu çalışma, seks işçiliği ve işçilerinin sosyalist kadınlar arasındaki sosyaltemsilini üç temel yaklaşımı baz alarak incelemiştir. Birinci yaklaşım Moscovici'ninSosyal Temsiller Teorisi, ikinci yaklaşım Abric'in Çekirdek Teorisi, üçüncü yaklaşımise Nietzsche ve Goffman'ın görüşleri üzerine kurulu olan Tiyatroda Temsil vePerformans Teorisidir. Bu üç yaklaşım, datanın değerlendirilmesi sırasındatamamlayıcı olarak ele alınmıştır. Nitel analiz yöntemi ile gerçekleştirilen ve verileritüzüklerinde sosyalizm iddiasını taşıyan siyasi partilerden birer kadın katılımcı ile yarıyapılandırılmış derinlikli görüşmelerle elde edilen bu çalışmada seks işçilerinintemsilleri ve sosyalist örgütlerin performansları arasında bir tutarsızlık olmasınınpolemik temsillerdeki tutarsızlık ve kararsızlıkla ilişkili olduğu görülmüş, merkeztemsil daha çok seksin toplumsal algısı ile örtüşürken çevre temsilin seks işçiliğindekiişçilik olgusuna yönelmesi bu tutarsızlıktaki temellerden biri olarak tespit edilmiştir. This thesis analyzes the social representation of sex work and workers amongsocialist women based on three main approaches. The first approach is the SocialRepresentations Theory of Moscovici, the second approach is Nucleus Theory of Abricand the third approach is Representation and Performance Theory of Theater based onNietzsche and Goffman. These three approaches had taken in a complementary mannerfor the data analysis process. The data was collected from women of political partiesclaiming the idea of socialism in their codes with semi-structured in-depth interviewsand it is analyzed with qualitative methods. It is discovered that the majorinconsistencies between the representation of sex workers and the performance of thesocialist groups were related to the inconsistencies of polemical representations of sexworkers. The core representation of sex work is still related to the societal perspectiveof sex while the peripheral representation is more focused on the concept of work. 169

Gruplar arası affetme kavramı özellikle son yıllarda ortaya çıkan çatışma ortamlarını,ya da geçmişten gelen çatışmalı durumları çözmek ve uzlaşmaya varmanın temellerinianlamak amacıyla ortaya atılmıştır. Gruplar arası affetmenin dinamiklerini Türkiyebağlamında incelemek bu çalışmanın temel amacıdır. Bu bağlamda, gruplar arasıaffetme kavramı Türkiye örnekleminde, çoğunluk olan Türkleri ve Türklerle çatışmaiçinde bulunan azınlıklar olan Ermeniler ve Kürtleri kapsayacaktır. İlk olarak, farklıgruplardan insanların çatışma içinde bulunulan grupları affetmeye yönelik fikirlerinianlamak amacıyla bahsi geçen üç gruptan insanlarla derinlemesine görüşmeleryapılmıştır. İkinci olarak ise, dış grupları affetme isteği ve bunun olası öncülleriniceliksel bir yaklaşımla araştırılmıştır. Bağımlı değişkenin çatışma içinde olunan dışgrubu affetme isteği, bağımsız değişkenin etnik grubu yüceltme, aracı değişkenlerinise küçümseme ve grup içi tarihsel anlatılarının savunulması (yerleşik anlatınınkapanmışlığı, YAK) olduğu mevcut çalışmada, gruplar arası temas ve etnik kimlikleözdeşimin gücü kontrol değişkenleri olarak ele alınmıştır. Önerilen model, hemErmeniler ve Türkler bağlamında, hem de Kürtler ve Türkler bağlamında testedilmiştir. The concept of intergroup forgiveness has recently been put forward mainly tounderstand emerging conflicts coming from the past and to and understand andexamine the bases of reconciliation. The primary aim of this study is to examine theroots of intergroup forgiveness in Turkey. Within this context, in the present study,willingness to forgive outgroups is investigated –for Turks as ethnic majority group and Armenians and Kurds as the minority groups. First, a series of in-depth interviewswith people from the three groups mentioned above are conducted to understand theideas of different group members in terms of forgiving the outgroups with whom theyconflict. Secondly, the willingness to forgive the outgroups and their possibleantecedents are examined from a quantitative approach. In this correlational study,where willingness to forgive outgroups is the outcome variable, ethnic glorification isthe predictor variable, the contempt, and defense of ingroup historical narratives(Firmly Entrenched Narrative ClosurE, FENCE) are mediators, and intergroupcontact and the strength of ethnic identity are control variables. The proposed modelis tested for Armenians and Turks, as well as Kurds and Turks. 162

Politik psikoloji alanındaki araştırmacılar bugüne kadar politik ideolojilerin temelinde yatan psikolojik etmenleri incelemişler ve ideoloji kavramını daha iyi anlamamıza yardımcı olmuşlardır. Ancak, bu etmenlerin ideolojik yönelimlere dönüşme süreci hakkında öğrenilmesi gereken çok şey vardır. Bana göre, dünya görüşlerinin ideoloji hakkındaki çalışmalarla bütünleştirilmesi, çeşitli sosyopolitik inanış ve tutuma etki etmeleri ve her şey hakkındaki duygu ve düşüncelerden daha somut ve organize bir kavram olan ideolojik yönelime giden yolu göstermeleri bakımından değerlidir. Bu tez, Kutuplaşma Kuramı (Tomkins, 1963), İkili Süreç Modeli (Duckitt, 2001) ve Ahlaki Temeller Kuramı'nı (Haidt & Joseph, 2004; Graham, Haidt ve Nosek, 2009) ve bu kuramların dünya görüşleri ve ideolojik yönelimler arasındaki ilişkiye dair önermelerini derledikten sonra dünya görüşleri ve ideolojik yönelimler arasındaki ilişkileri inceleyen bütünleştirici bir modeli test etmektedir. Elde edilen bulgular İkili Süreç Modeli'nin bir parçası olan ikili sosyal dünya görüşlerinin Kutuplaşma Kuramı'nın iki dünya görüşü (hümanizm ve normativism) ile ahlaki temellerin (bireyselleştirici ve bağdaştırıcı temelleri) üzerinde şekillendiği ve bütüncül biçimde bireylerin ideolojik yönelimlerini belirledikleri şematik temeller olduğunu göstermektedir. Scholars in the field of political psychology examined the psychological factors that underlie political orientation and contributed greatly to our understanding of the concept. However, there is still more to learn on the processes by which these factors result in ideological orientations. Integration of worldviews in the study of ideology would be valuable since they have effects on a wide range of sociopolitical beliefs attitudes and they show the route from feelings and ideas about everything, to concrete and organized ideological orientations. After reviewing Polarity Theory (Tomkins, 1963), Dual Process Model (Duckitt, 2001) and Moral Foundations Theory (Haidt & Joseph, 2004; Graham, Haidt, & Nosek, 2009) and their postulations related to links between worldviews and ideological orientation, this thesis tests an integrative model examining the links between worldviews and ideological orientations. Results indicate that dual social worldviews of Dual Process Model constitute the schematic bases upon which the worldview constructs of Polarity Theory (i.e., humanism and normativism) and moral foundations (i.e. individualizing and binding moral foundations) build and predict the ideological orientations of individuals in an integrative manner. 139

Hayatımızı etkileyen kimlikler, insanların sahip olduğu en önemli özelliklerden biridir. Alan yazında tarihin grup aidiyeti ve diğer gruplarla ilişkiler için bir yol gösterici olduğu söylenmektedir. Ulusal kimliğin bir türü olarak kolektif narsisizm, ait olduğu grubun büyüklüğü hakkında gerçekçi olmayan bir inanç olarak tanımlanabilir. Kolektif narsisizmin, özellikle geçmişe dayalı bir rekabet ya da kin olan gruplar arasında, dış grubun değerini küçültme, dış grubun zor durumundan zevk alma ve dış grubu tehdit olarak algılamayı yordadığı bulunmuştur. Bir yüceltme ve gurur kaynağı olarak tarihsel olaylar ve kolektif narsisizm daha önce birlikte çalışılmamıştır. Bu nedenle, bu çalışmanın amacı tarih temsilleri ile ulusal kimlik arasındaki ilişkiyi anlamaktır. Kendini Türk olarak tanımlayan 340 kişi çalışmaya katılmıştır ve katılımcılar Türkiye Cumhuriyeti tarihine dair tarihsel olayları değerlendirmişlerdir. Daha sonra Türk Kimliği ile Özdeşleşme, Kolektif Narsisizm ile Çokkültürlülük İdeolojisi ölçeklerini doldurmuşlardır. Sonuçlar tarihin üç temsili olduğunu göstermiştir. Bunlardan şanlı tarih temsili politik görüş, muhafazakârlık, Türklük kimliği ile güçlü bir bağlılık ve kolektif narsisizm tarafından yordanmış, cumhuriyet tarihi temsili Türklükle özdeşleşme ve yakın tarih temsili ise yalnızca çok kültürlülüğü destekleyici görüş tarafından yordanmıştır. Bu çalışmanın sonuçları geçmişi nasıl yorumladığımızın günümüzde kendimizi farklı kimlikler üzerinden nasıl tanımladığımızla ilişkili olduğunu göstermiştir. Identities are one of the most important features of human beings and they affect our lives. In the literature, it is suggested that history determines a way which provides the guideline for the basis of group‟s identity as well as the relationships with other groups. As a form of national identity, collective narcissism is defined as unrealistic belief of an individual about the exaggerated greatness of an in-group and it predicts out-group derogation, collective schadenfreude, and perceived threat from out-group especially for out-groups with a history of competition or mutual grievances. However, although it is related with history representations which reflect glorification and source of pride, collective narcissism has never been studied along with history representations. Hence, the aim of the present study is to understand whether there is a relationship between importance attributed to different versions of history and national identity. Three hundred and forty participants who define themselves as Turkish participated in the study and they indicated the historical events of Turkish Republic which they see as important before they completed Turkish Identification Scale, Collective Narcissism Scale, and Multicultural Ideology Scale. The factor analysis indicated three categories of historical event preferences: glorified past, history of the Republic, and recent (critical) history. The importance given to glorified past was predicted by political orientation, conservatism, collective narcissism and Turkish national identification. Importance given to the history of the Republic was only predicted by national identification whereas the single predictor for emphasizing recent (critical) history was multiculturalism support. All in all, the results showed that how we evaluate our past is related to how we define ourselves today, in terms of varying identities. 82

Türkiye'deki potansiyel siyasi kutuplaşma, uzun süredir devam eden etnik gruplar arası çatışmalar ve azınlıklara karşı olumsuz tutumların yaygınlığı, siyasi toleransın çalışılmasını bu ülkede önemli kılmaktadır. Bu çalışma, karşıt siyasi görüşlere maruz kalmanın siyasi anlamdaki olumlu sonuçlarından (ör., tarafsız bilgi arama davranışı, siyasi çelişiklilik, kendi görüşlerine karşı gerçekçi bakış açısı kazanma) yola çıkarak, karşıt görüşlere maruz kalma ile politik tolerans arasındaki ilişkiyi incelemektedir. Temel olarak, Mutz'ın (2002a) çalışmasının bir replikasyonununun yapılması amaçlanarak, karşıt görüşlere maruz kalmanın, karşıt görüşler hakkındaki farkındalık aracılığı ile siyasi toleransı yordayacağı hipotez edilmiştir. Ayrıca, bilişsel kapalılık ihtiyacının bu modeldeki düzenleyici etkisi test edilmiştir. Karşıt görüşler farkındalığını ölçmek için 74 katılımcıyla yapılan pilot çalışmayla Türkiye'de insanların üzerinde en çok fikir ayrılığı yaşadığı siyasi konular ve bu konulardaki farklı iki görüş (kutuplar) belirlenmiştir. Buna göre, konular `Başkanlık Sistemi`, `Özgürlük ve İnsan Hakları`, ve `Kürt Sorunu` olarak tanımlanmıştır. Ana çalışmada, 299 katılımcıya (K=134, E=164) bilişsel kapalılık ihtiyacı, siyasi tolerans, karşıt görüşlere maruz kalma sıklığı, Türkiye'de tartışmalı bulunan siyasi konular hakkındaki görüşleri ve karşıt görüşler farkındalığı hakkında sorular yöneltilmiştir. Hayes'in (2013) PROCESS makrosu kullanılarak yapılan analizler sonucunda, bulgular aracı değişken modelini desteklerken, bilişsel kapalılık ihtiyacının modelde düzenleyici bir etkisi bulgulanmamıştır. Çalışmanın sonuçları alanyazındaki bulgular çerçevesinde değerlendirilmiştir.Anahtar Kelimeler: siyasi tolerans, karşıt görüşlere maruz kalma, karşıt görüş farkındalığı, bilişsel kapalılık ihtiyacı. Political tolerance is a crucial issue in Turkey due to potential political polarization, prolonged inter-ethnic conflicts, and negative views toward minorities. This study examines the relationship between cross-cutting exposure and political tolerance based on the beneficial consequences of cross-cutting exposure for deliberation (i.e., unbiased information seeking, ambivalence, a realistic perspective towards one's own view). The present study replicates the hypothesis that cross-cutting discussion (i.e., being exposed to oppositional political perspectives) can predict greater awareness of opposing viewpoints, which in turn predicts greater political tolerance (Mutz, 2002). In addition, I expect that need for cognitive closure moderates the relationship between cross-cutting exposure and awareness of opposing views. In measuring the awareness of opposing arguments, three conflictual political issues and poles for each issue in Turkey were determined with a pilot study with 74 participants. Accordingly, issue labels were `Presidency System`, `Kurdish Problem` and `Freedom and Human Rights`. In the main study, 299 participants (F=134, M=164) reported their need for cognitive closure, opinions regarding the three contradictory issues, awareness of opposing views, and their political tolerance. Using Hayes's (2013) PROCESS macro, results supported mediation hypothesis, but not the moderation hypothesis. Findings of the study, potential implications and future suggestions are discussed.Keywords: political tolerance, cross-cutting exposure, need for cognitive closure, awareness of opposing views. 92

Bu tezin amacı Anadolu'da yaşayan Alevi toplumunun sosyal kimlikleri, toplumsal hareketlere katılımları ve iç-grup yanlılıkları arasındaki ilişkiyi incelemektir. Bu ilişkiyi incelemek için toplumsal belleğin aracı rolü ayrıca araştırılmıştır. Toplumsal belleği incelemek için, Alevilerin geçmişte yaşadığı bir olumlu ve bir olumsuz olay seçildi (1925 yılında kapatılan Hacı Bektaş Veli Dergahının 1964 yılında yeniden açılması olumlu olay olarak ve Madımak Katliamı olumsuz olay olarak seçildi). Toplumsal belleğin bilişsel, duygusal ve değerlendirmeci yönleri bu iki olaya göre ele alındı. Çalışmanın örneklemi Tunceli, Ankara ve Şanlıurfa gibi Türkiye'nin farklı şehirlerinde yaşayan 348 Alevi'den oluşmaktadır. Sonuçlar toplumsal belleğin bileşenlerinin Alevi kimliği ile özdeşleşme ve toplumsal eylemlere katılım ile iç-group yanlılığı arasında olumlu ve olumsuz olaya göre farklı aracı rollerinde olduğunu göstermiştir. Madımak olayına göre toplumsal belleğin bilişsel bileşeni kimlik ile özdeşleşme ve toplumsal eylemlere katılım ile iç-group kayırmacılığı arasında aracı rölündeyken, Hacı Bektaş Veli Dergahının yeniden açılması olayı söz konusu olunca çok fazla aracı rolünde olmaması en dikkat çekici sonuçtur. Aynı zamanda Hacı Bektaş Veli Dergahının yeniden açılması olayına göre toplumsal belleğin değerlendirmeci bileşeni de kimlik ile özdeşleşme ve toplumsal eylemlere katılım ile iç-group kayırmacılığı arasında aracı rolünü göstermiştir.Anahtar Kelimeler: Sosyal Kimlik Teorisi, Toplumsal Bellek, Toplumsal Katılım, Ġç-grup Yanlılığı, Türkiye‟deki Aleviler. The aim of this thesis is to examine the relationship between social identity, collective action participation and in-group bias in the Alevi community in Anatolia. In doing this, the mediatory role of collective memory is also investigated. In examining collective memory, one positive event and one negative event that Alevis had lived through in the past were selected (Namely, the re-opening of Haji Bektash Veli Dervish Lodge in 1964 which was closed in 1925 was chosen as the positive event and Madımak Massacre was chosen as the negative event). The cognitive, affective, and evaluative aspects of cognitive memory regarding these two events were taken. The sample consists of 348 Alevis living in different cities of Turkey such as Tunceli, Ankara and Şanlıurfa. The results indicated that different aspect of collective memory played somewhat different mediating roles between the strength of Alevi identification and collective action participation or in-group bias regarding the positive and negative events. The most remarkable result is that while the cognitive component of collective memory of Madımak event played a mediator role between the strength of identification and collective action participation or in-group bias, it showed no such effects in the context of the re-opening of the Haji Bektash Veli dervish lodge. Besides, evaluative aspect of the collective memory of the re-opening of the Haji Bektash Veli dervish lodge played a mediator role between the strength of identification and collective action particion or in-group bias.Keywords: Social Identity Theory, Collective Memory, Collective Participation,In-group Bias, Alevis in Turkey 126

Bu tez çalışmasının amacı, Kürt sorununun çözümüne dair tutumları ve temel değerlerin bu tutumlar üzerindeki etkisini araştırmaktır. 2009 yılından itibaren, Türkiye hükümeti Kürt sorununu barışçıl yöntemlerle çözmek için azınlık haklarında gelişmeleri ve Kürtlerin temsilcileriyle müzakereleri içeren çeşitli projeler başlattı. Ancak bu süreç yavaş ilerliyor ve halkın desteği de az olarak biliniyor. Bu koşullar altında, Kürt sorununun çözümüne dair tutumlar, temel değerler kuramı çerçevesinde incelendi. Ayrıca, sağ kanat yetkecilik ve sosyal baskınlık yöneliminin, değerlerin bu tutumlar üzerindeki etkisindeki aracı değişken rolleri de araştırıldı. Literatürde, değerler, insanların, olaylara, eylemlere ve diğer insanlara dair değerlendirmelerini, tercihlerini ve meşrulaştırmalarını dayandırdıkları standartlar olarak tanımlanmışlardır. Sosyal baskınlık yönelimi, insanların gruplararası ilişkilerin eşit ya da hiyerarşik olmasına dair görüşü olarak tanımlanırken, sağ kanat yetkecilik ise insanların var olan otoritelere ve sosyal normlara itaat etmesi gerektiğine güçlü bir şekilde inanmak olarak tanımlanmıştır. Bu çalışma için, 1021 kişi çalışmanın anketini internet üzerinden online olarak doldurmuştur. Bulgular, özaşkınlık ve yeniliğe açıklık değer gruplarının, sorunun barışçıl yöntemlerle çözümüne desteği olumlu yönde yordadığını ancak muhafazacılık ve özgenişletim değer gruplarının sorunun barışçıl yöntemlerle çözümüne desteği olumsuz yönde yordadığını gösterdi. Bunlara ek olarak, değer kategorileri ve sorunun barışçıl yöntemlerle çözümüne destek arasındaki ilişkilerde sosyal baskınlık yöneliminin ve sağ kanat yetkeciliğin anlamlı arayıcı değişken oldukları da gözlemlendi. Son olarak, bu bulguların yanı sıra çalışmanın katkıları ve kısıtlılıkları da tartışıldı.Anahtar kelimeler: değerler, barış, Kürt sorunu, sağ kanat yetkecilik, sosyal baskınlık yönelimi. The aim of the current thesis was to investigate attitudes toward the solution of Kurdish question and to explore the role of basic human values in these attitudes. Since 2009, Turkish government initiated projects to solve the Kurdish question with peaceful means; these projects included reforms about minority rights and negotiations with the Kurdish guerillas. Under these transforming circumstances, attitudes toward the solution of Kurdish question were studied within the frameworks of basic human values theory. The mediator roles of right wing authoritarianism (RWA) and social dominance orientation (SDO) on the effects of basic values on the attitudes were examined as well. In the literature, values are defined as standards that people base their choices, evaluations, and justifications regarding events, actions and people. SDO is a general attitudinal orientation about whether one generally prefers intergroup relations to be equal or hierarchical, while RWA is a general attitudinal orientation about believing strongly in submission to established authorities and the social norms. For the present study, 1021 participants filled the questionnaire as an online survey. The findings demonstrated that while self-transcendence and openness to change values positively predicted support for the solution of the question with peaceful means, conservation and self-enhancement values negatively predicted support for the solution of the question with peaceful means. SDO and RWA mediated these relations between value categories and the support for the solution of the question with peaceful means. The findings, as well as the contributions and limitations of the study, were discussed.Keywords: Values, peace, Kurdish question, right-wing authoritarianism, social dominance orientation. 119

Bu çalışma, erkekliğin sosyal inşası ve kadına yönelik şiddet arasındaki ilişkiyi erkekliğe yönelik tehdit bağlamında, ?kırılgan erkeklik? perspektifinden incelemektedir. Erkekliğe yönelik tehdit ve bunun kadına yönelik şiddet ile ilişkisi yazında gerek deneysel çalışmalarla, gerekse de daha geniş bir kuramsal perspektiften tartışılmıştır. Ancak, erkekliğe yönelik tehdidin boyutlarını, erkek rollerini kabullenmeyi ve bunların şiddet ile nasıl ilişkilendirilebileceğini beraberce ortaya koyan pek az çalışma bulunmaktadır. Bu çalışma, erkekliklerine yönelik daha çok tehdit algılayan erkeklerin kadına yönelik şiddeti daha fazla destekleyip, daha fazla uyguladıklarını ortaya çıkararak yazındaki bu boşluğu doldurmaktadır. Bahsedilen olası tehdit kaynaklarını saptayabilmek ve erkekliğin sosyal ve toplumsal inşasını anlayabilmek adına, Ankara ili Çankaya ilçesinden 21 erkek ile yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmıştır. Bu görüşmelere göre, genellikle kadın-erkek arası güç ilişkisi ve erkeğin toplumun gözündeki şerefiyle ilişkilendirilen sosyal tehdit kaynakları genel ve ortak bir örüntü sergilemiştir. Bu görüşmelere dayanarak bir Erkekliğe Yönelik Algılanan Tehdit ölçeği geliştirilmiş ve diğer anketlerle beraber 307 erkek katılımcıdan veri toplanmıştır. Sonuçlara göre, kadınlardan daha aşağı hissettiği ve ataerkil toplumdaki aile reisi mesuliyeti zedelendiği için fazlaca tehdit algılayan ve özellikle feminenlikten uzak durma normunu fazlaca içselleştirmiş erkeklerin, kadına yönelik şiddeti daha olumlu karşıladıkları görülmüştür. Bu erkekler kadına yönelik şiddeti mazur ve işlevsel gördükleri kadar, şiddetin yarattığı olumsuz sonuçları da önemsiz görmüşlerdir. Ayrıca, yine bu kişiler kadına yönelik şiddete karşı tutumlarına bağlı olarak, eşlerine veya sevgililerine daha sık fiziksel ve psikolojik şiddet uygulamışlardır. Çalışmanın sonuçları, erkekliğe yönelik tehdidin toplumsal cinsiyetler arası ataerkil güç ilişkilerini yansıtan farklı kaynaklardan gelebileceğini ve bu bağlamda şiddetin erkekler için normal ve işlevsel olabileceğinin altını çizmektedir.Anahtar Kelimeler: Kırılgan Erkeklik, Hegemonik Erkeklik, Tehdit, Şiddet, Toplumsal Cinsiyet The current thesis investigates the relationship between constructions of manhood and violence against women around the notion of threat. In doing so, it employs the perspective of ?precarious manhood?. Although threat to masculinity and its relationship to violence against women have been discussed in the literature, little research has been undertaken in uncovering the conceptualization of threats to manhood and the ways in which threats may be related to violence. This study fills this gap by examining the threat-prone structure of manhood. Semi-structured interviews were conducted with 21 Turkish men from Ankara, Çankaya. Many sources of threat for manhood were common, which were mostly related to power relations between men and women, and the public reputation of manhood. Based on these interviews, a Perceived Threat to Manhood Scale (PTMS) was developed and data were collected from 307 men. The results show that men who perceive greater threat from subordination to women and to their household accountability depending on the patriarchal reputation, and men who endorse traditional male role norms regarding anti-femininity had more favorable attitudes towards wife abuse. These men viewed violence as a functional and justifiable way of controlling women while minimizing the importance of its negative consequences. They also perpetrated physical and psychological violence more frequently depending on their level of justification for violence against women. The findings indicate that threat to manhood may come from different sources that reflect the patriarchal power relations between genders and that violence against women becomes normal and functional for men.Keywords: Precarious Manhood, Hegemonic Masculinity, Threat, Violence, Gender 132

Bu tez çalışmasının amacı Türklerin Kürtlere yönelik önyargılarını araştırmak ve algılanan tehdidin bu önyargıda oynayacağı olası rolü incelemektir. Kürtler tarihte kültürel olarak bastırılmış ve asimilasyona uğramış Türkiye?deki en kalabalık etnik azınlıktır. Türk hükümetlerin kendilerine yönelik politikalara karşı çıkan Kürt hareketi 1970?lerden bu yana Kürtlerin kültürel ve politik haklarını savunmaktadır ve Türkiye 1980?lerde ve 1990?larda Kürdistan İşçi Partisi (PKK, Partiya Karkeren Kurdistan) ile Türk silahlı kuvvetleri arasında yoğun silahlı çatışmalara tanıklık etmiştir. Türklerin bakış açısına göre problem PKK?nın Türkiye?nin düzenini bozma amaçlı kötü niyetlerinden ve Türkiye?nin bütünlüğünü bozmak isteyen dış güçlerin PKK?yı desteklemesinden kaynaklanmaktadır. Bu otoriter perspektif Türkler arasında oldukça yaygın olsa da, 1990?ların sonundan bu yana Türk hükümetleri Avrupa Birliği?ne girebilmek için Kürtlere ve diğer azınlıklara yönelik daha liberal politikalar güder olmuştur. Daha yakın geçmişe bakarsak, son bir yıl içinde Türk hükümeti ile önde gelen Kürt liderler ve politikacıları arasında barış görüşmeleri yapılmaya başlamıştır. Bu değişmekte olan şartlar altında, Türklerin Kürtlere yönelik tutumları önyargı yordayan iki teori çerçevesinde incelenmiştir: İkili İşlem Modeli ve Birleşik Tehdit Teorisi. İkili işlem teorisi her ikisi de önyargıya çıkan fakat değerleri ve motivasyonları açısından farklı niteliklere sahip iki yoldan oluşur. Bu yollar çokça çalışılmış iki önyargı yordayıcısına tekabül etmektedir: sağ kanat yetkecilik ve sosyal baskınlık yönelimi. Öte yandan, birleşik tehdit teorisi dış gruplara yönelik tutumlarda tehdidin rolünü vurgular ve gruplar arası tehdidi dört temel çeşide ayırır. Bu tez çalışmasında, bu iki teori aracı değişkenli bir modelle birleştirilmiştir; Türklerin Kürtlere yönelik önyargısının sosyal baskınlık yönelimindense sağ kanat yetkecilik tarafından yordanması ve dört tehdit çeşidinde grup düzeyi olanların sağ kanat yetkecilikle önyargı arasındaki ilişkiye aracı olması beklenmiştir. Çalışmanın bulguları, katkıları ve sınırlılıklarıyla beraber tartışılmıştır.Anahtar Kelimeler: önyargı, sağ kanat yetkecilik, sosyal baskınlık yönelimi, gruplar arası tehdit, Kürt problemi The aim of the current thesis was to investigate the prejudice of Turks toward Kurds and to explore the possible role of the perceived threat in this prejudice. Kurds are the biggest ethnic minority in Turkey with a history of cultural oppression and assimilation. Opposing to Turkish governments? policies toward themselves, the Kurdish movement in Turkey has been asserting the cultural and political rights of Kurdish citizens in Turkey since the 1970s and onwards and in 1980s and 1990s, Turkey witnessed an intense guerilla war between the Kurdistan Workers Party (PKK, Partiya Karkeren Kurdistan) and the Turkish armed forces. From the Turks? point of view, the conflict stems from PKK?s perceived bad intentions targeting Turkey?s harmony and the assumed support for PKK from the foreign forces against Turkey?s unity. While this authoritarian perspective is highly prevalent among Turks in Turkey, more liberal policies toward Kurds and other minorities have been followed by the recent Turkish governments since the end of 1990s in order for Turkey?s accession to the European Union. More recently, peace negotiations have been taking place between the Turkish government and the prominent Kurdish leaders and politicians within the last year. Under these transforming circumstances, Turks? attitudes toward Kurds were studied within the frameworks of two prejudice-explaining theories: the Dual-Process Model and the Integrated Threat Theory. The dual process model ascribes two pathways both leading to prejudice but each characterised by different values and motivations. These pathways correspond to two widely studied predictors of prejudice: right-wing-authoritarianism and social dominance orientation. The integrated threat theory on the other hand, emphasises the role of threat in out-group attitudes and categorises intergroup threat into four basic types. In the current study, these two theories were incorporated in a mediational model expecting that Turks? attitudes toward Kurds would be predicted by RWA rather than SDO and among the four types of threat, the group-level ones would mediate the relationship between RWA and prejudice. The findings, as well as the contributions and limitations of the study, were discussed.Keywords: prejudice, right-wing authoritarianism, social dominance orientation, intergroup threat, Kurdish issue 123

Bu çalışmada algılanan ayrımcılığın Bulgaristan'daki Türklerin iyilik hali üzerindeki etkisi incelenmiştir. Ek olarak, Meyer'in (2003) Azınlık Stresi Modeline dayanarak, grup kaynakları olarak sınıflandırılan kolektif öz-saygı, Türk ve Bulgaristan vatandaşlığı grup kimliklerinin ve birey düzeyindeki kaynaklar olarak sınıflandırılan öz-yeterlik, iyimserlik ve sosyal desteğin bireyin iyilik hali üzerindeki etkisi araştırılmıştır. Yürütülen çalışmada, adı geçen kaynakların algılanan ayrımcılık ve iyilik hali arasındaki ilişkiyi, aracı değişkenler olarak, nasıl etkiledikleri de test edilmiştir. Çalışmada kullanılan veri, Bulgaristan'ın üç farklı şehrinde, uygun örnekleme yöntemiyle, katılımcılara Türkçe ölçeklerin uygulanmasıyla elde edilmiştir. Araştırma sonuçları, grup ve birey düzeyindeki kaynakların bireyin iyilik halini beklendiği gibi olumlu yönde etkilediğini göstermiştir.Algılanan ayrımcılığın iyilik hali üzerindeki etkisine bakıldığında ise, bireyin kendine yönelik algıladığı ayrımcılığın katılımcıların deneyimlediği negatif duyguları artırdığı, kendi gruplarına yönelik algıladıkları ayrımcılığın ise katılımcıların hem negatif hem de pozitif duygularındaki artışla ilişkili olduğu bulunmuştur. Psikolojik kaynakların aracı değişken olarak etkileri ele alındığında, yüksek öz-yeterliğe sahip kişilerde algılanan ayrımcılığın negatif duyguları artırdığı; yüksek düzeyde Türk kimliği ile özdeşleşen kişilerin gruplarına yönelik algıladıkları ayrımcılığın pozitif duygularını artırdığı ve düşük sosyal desteğe sahip kişilerin bireysel olarak kendilerine yönelik algıladıkları ayrımcılığın pozitif duyguları artırdığı bulunmuştur. Elde edilen bulgular çalışmanın örneklemi ve geçmiş çalışmalar dikkate alınarak tartışılmıştır. The present study examined the influence of perceived discrimination on the subjective well-being of Turks in Bulgaria. Based on Meyer?s (2003) Minority Stress Model, the role of group resources namely collective self esteem, Turkish identification and Bulgarian citizen identification and the role of personal resources namely self-efficacy, optimism and social support on subjective well-being as well as the moderating effects of these variables in the perceived discrimination - well-being relationship were investigated. The data were collected from a convenience sample of Turks in Bulgaria from three different cities (N = 296) through questionnaires in Turkish. The results showed that most individual and group-level resources predict dimensions of subjective well-being in the expected directions. Considering the influence of perceived discrimination, findings showed that perceived individual discrimination predicted an increase on negative affect while perceived group discrimination predicted an increase on both negative and positive affect. In terms of the moderating effects of psychological resources, the results pointed that perceived discrimination predicted higher negative affect for people with high self-efficacy; perceived group discrimination predicted greater positive affect for strong Turkish identifiers and perceived individual discrimination was a significant and positive predictor of positive affect for people with low levels of social support. These findings were discussed based on the existing literature and in the specific context of the current sample. 129