Search

Haemobartonella, ricketsiales dizisi, anaplasmatiocea ailesine bağlı; sığır, köpek, kedi ve farelerde farklı klinik semptomlar gösterebilen dünya genelinde yaygın bir hastalıktır. Gelişen teknoloji ve hastalık etkenlerinin tanı yöntemlerinde gelinen nokta ile birlikte heamobartonellanın sanılandan daha yaygın olduğu ve daha önemli bir şekilde hayvan ve halk sağlığını tehdit ettiği görülmüştür. Haemobartonellanın klinik semptomları arasında somatitisin yer aldığı bilinmekte ve bu konu hakkında sınırlı sayıda çalışmanın olduğu tespit edilmiştir. Yapılan bu çalışmada stomatitis tespit edilen hayvanlarda haemobartonella etkenin tespiti ve etken pozitif olarak tespit edilen hayvanlarda haemobartonellaya yönelik yapılan tedavi sonucunda stomatitis olgularının akıbetinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın hayvan materyalini Kırıkkale Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi'ne getirilen stomatitisli 45 kedi oluşturmuştur. Hipersalivasyon, iştah kaybı, kaşeksi, yem alımında güçlük, ağrı duyumu, ağız kokusu, lenfadenopati, mukozal değerlendirme bulgularından en az bir ya da birkaçını içeren tüm hayvanlar haemobartonella yönünden Romanowsky tip boyama yöntemi ile boyanarak eritrositlerin yüzeyinde arandı. Kan frotileri hazırlanıp etken tespiti yönünden pozitif olanlar çalışmaya dahil edilmiştir. Aynı zamanda FIV ve FeLV miks enfeksiyon olup olmadığı hızlı tanı test kitleri ile değerlendirilmiştir. Stomatitis tespit edilen tüm hayvanlarda haemobartonella tespit edilmiştir. FIV ve FeLV yönünden tüm hayvanlar negatif olarak saptanmıştır. Hemobartonellozis tanısı konulan enfekte 45 kedinin tamamına uygun dozlarda günde bir veya iki kez enrofloksasin uygulandı. Uygulama 1 yaş ve altı kedide (16 hayvan) 3 mg/kg dozda 12 saatte bir (BID) 21 gün süre ile, 1 yaşının üzerindeki 29 kedide ise 10 mg/kg dozda 24 saatte bir (SID), 14 gün süre ile deri altı uygulandı. Elde edilen sonuçlar doğrultusunda patogenezi tam bilinmemekle beraber haemobartonellanın stomatitis meydana getirdiği veya sekonder enfeksiyonlara zemin hazırladığı ve gingivitis tedavi protokollerinin hazırlanırken haemobartonellanın da kedilerde düşünülmesi gereken bir etken olduğu ve enrofloksasinin tedavide etkin bir ajan olduğu düşüncesine varıldı. Haemobartonella, ricketsiales sequence, connected to the family of anaplasmatiocea; It is a worldwide disease that can different clinical symptoms in cattle, dogs, cats and mice. It is seen that with the point reached in the diagnostic methods of developing technology and disease factors, heamobartonella is more common than thought and more importantly threatens animal and public health. The clinical symptoms of haemobartonella are known to be somatitis and limited studies have been conducted on this subject. In this study, it was aimed to determine haemobartonella in cats with stomatitis and find effect of the treatment haemobartonella resolution of stomatitis cases. Research animal material were composed with 45 animals which were brought to Kırıkkale University Veterinary Faculty Animal Hospital. Hypersalivation, loss of appetite, cachexia, difficulty in IXIX, sensation of pain in the mouth, halitosis, lymphadenopathy were some of the clinical symptoms of the animals. Haemobartonella was searched on the surface of erythrocytes by staining with Romanowsky type staining method. Haemobartonalla were detected in all animals. FIV and FeLV were determined none of the animals. All of the 45 infected cats diagnosed with hemobartonellosis were given enrofloxacin once or twice at appropriate doses. Enrofloxacin was applied at a of 3 mg / kg twice for 21 days to 1 year and younger animals (16 cats), and at a of 10 mg / kg once a day for 14 days to 29 cats older than 1 year old, subcutaneously. Although the pathogenesis is not known in the light of the results obtained, it was concluded that haemobartonella can caused either a primer stomatitis or result in secondary infections. It was concluded that while the treatment of gingivitis protocols were prepared, it was thought that haemobartonella was a factor that should be considered in cats and that enrofloxacin was an effective agent in treatment protocols. 53

YÖK Tez No: 578391 Bu çalışmada yabani kuşlarda karşılaşılan kırık olgularının modifiye Meynard eksternal fiksatör ile sağaltımı ve sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmanın materyalini kırık şikayeti ile İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa, Veteriner Fakültesi, Cerrahi Anabilim Dalı'na getirilen farklı tür, yaş ve cinsiyete sahip toplam 20 yabani kuş oluşturdu. Klinik ve radyolojik incelemeler sonucunda ekstremite kemiklerinde kırık tanısı konulan kuşlar modifiye Meynard eksternal fiksatör ile sağaltıldı. Çalışmada değerlendirilen 20 olguda oluşan lezyon dağılımı; 9 olguda humerus kırığı, 3 olguda ulna kırığı, 7 olguda tibiotarsus kırığı, 1 olguda femur kırığı olarak belirlendi. Eksternal fiksatörler postoperatif 5-9. haftalarda uzaklaştırıldı. Değerlendirilen olguların 12'sinde kemik iyileşmesi görülürken, 6'sında tam fonksiyonel iyileşme görüldü ve doğaya salındı. Kuşlardaki kırıklar için uygulanabilir özellik kazandırılan modifiye Meynard eksternal fiksatörun, yabani kuşlarda kırık sağaltımı için alternatif bir yöntem olabileceği sonucuna varılmıştır. In this study, it is aimed to evaluate the treatment and outcomes of modified Meynard external fixator on fracture case of wild birds. The material of this study a total of 20 wild birds with different species, ages, and genders presented to Istanbul University- Cerrahpaşa, Faculty of Veterinary Medicine, Department of Surgery. After clinical and radiological examinations, the birds which were diagnosed with fractures extremity bone, were treated with modified Meynard external fixator. Distribution of lesions in 20 cases evaluated in the study was as follows; humerus fracture in 9 cases, ulna fracture in 3 cases, tibiotarsus fracture in 7 cases and femur fracture in 1 case. External fixators were removed postoperatively period between 5-9 weeks. 12 of these cases were observed to have bone healing and 6 had complete functional recovery, and they were released to nature. It was concluded that modified Meynard external fixator which brings in applicability for wild birds can be alternative method for fracture treatment of wild birds.

Amaç: Bu tezin amacı 11 yıllık süre içerisinde (2006-2016) OMÜ Veteriner Fakültesi Kliniklerine getirilen yabani kanatlılarda travmalar sonucu oluşan kırıkların tiplerinin, lokalizasyonlarının, oluşum sebeplerinin, tedavi seçeneklerinin belirlenmesi ve travmaya maruz kalan türlerin dağılımlarının ortaya konmasıdır.Materyal ve Metot: 2006-2016 tarihleri arasında fakülte kliniğine getirilen kuşlardaki 35 farklı türde 167 adet kırık olgusu çalışmaya dahil edildi. Bu hastalara ilişkin hasta kayıt dosyaları incelendi ve bilgiler kayıt edildi.Bulgular: Yapılan taramalar sonucunda kriterleri sağlayan 310 vakanın 167 adedinin kırık olgusu olduğu belirlendi. Kırık kemiğin türüne göre değerlendirme yapıldığında yabani kanatlılarda en fazla kanat kırığının şekillendiği belirlendi. Kemik kırıkları kırık bölgesine göre değerlendirildiğinde birinci sırada humerus, ikinci sırada radius / ulna ve üçüncü sırada tibiotarsus olduğu tespit edildi. Kırık kemiğe uygulanan tedavi yöntemleri değerlendirildiğinde en fazla bandaj uygulandığı ve operasyon olarak İM pin uygulamasının yapıldığı tespit edildi. Kırıkların oluşum sebepleri değerlendirildiğinde en fazla ateşli silah yaralanmalarının olduğu belirlendi.Sonuç: Yapılan bu çalışma sonucunda travmaya en fazla maruz kalan türün yırtıcı kuşlar olduğu, kırıkların daha çok kanatta (humerus) şekillendiği, yaralanmaların daha çok kış aylarında olduğu, yaralanma sebepleri arasında ateşli silah yaralanmalarının en fazla olduğu ortaya kondu. Bu tür retrospektif çalışmaların verimli bir şekilde yapılabilmesi için hasta kayıtlarının, teşhis ve uygulanan tedaviler ile elde edilen sonuçların kayıtlarının tam olarak tutulmasının önemli olduğu düşüncesindeyiz.Anahtar Kelimeler:Kırıklar; tedavi;travma;yabani kanatlılar Objective: The aim of this thesis is to determine the types, locations, causes, treatment options, and distribution of species exposed to trauma in wild birds that were brought to OMU Veterinary Faculty Clinics during the 11 years period (2006-2016).Material and Method: Between 2006 and 2016, a total of 167 fractures of 35 different species of birds admitted to the faculty clinic were included in the study. The registry files of these patients were scanned and their information was recorded.Results: As a result of the screening, it was found that 167 of the 310 cases fulfilling the criteria were fracture cases.When the evaluation was made according to the type of broken bone, it was determined that most of the fractures were formed in wings.When the bone fractures were evaluated according to the fracture site, humerus was the first, radius / ulna was the second and tibiotarsus was the third.When the treatment methods applied to fractured bone are evaluated, it was determined that the most bandage was applied and IM pin was performed as an operation. When the reasons for the formation of the fractures were evaluated, it was determined that the firearm injuries were the most.Conclusion: As a result of this study, predators were the most exposed species, the fractures were mostly formed in the wings (humerus), the injuries were mostly in the winter months and firearm injuries were the most common cause of injury.We believe that it is important to keep complete records of the patient records, diagnosis and treatments and the results obtained in order to perform such retrospective studies efficiently.Key words: Fractures; treatment; trauma; wild birds 83

SÜLÜNLERDE İZOFLURAN VE SEVOFLURAN ANESTEZİSİNİNETKİLERİNİN ARAŞTIRILMASIAmaç: Bu çalışmada sülünlerde (Phasianus colchicus) izofluran (İSO) ve sevofluran(SEVO) anesteziklerinin fizyolojik ve biyokimyasal parametreler üzerine etkilerininaraştırılması amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Çalışma materyalini 32 adet ergin sülün (16 dişi ve 16 erkek)oluşturmuştur. Sülünler rastgele İSO (n=8 dişi + 8 erkek) ve SEVO (n=8 dişi + 8 erkek)olmak üzere 2 anestezi grubuna ayrılmıştır. %100 oksijen ve anestezik maddenin maskeyolu ile verilmesiyle indüksiyonu sağlanmış ve entübe edilerek anestezi cihazınabağlanmışlardır. Biyokimyasal değerleri tespit etmek için preanestezi ve postanestezidöneminde kan örnekleri alınmıştır. Fizyolojik değerler ve anestezi derinlik kriterleriölçümleri ise preanestezi, 0.dk, 15.dk, 30.dk, 45.dk, 60. dk. ve uyanma zamanlarındaalınmıştır.Bulgular: İSO ve SEVO grubunda sırasıyla minimum anestezik konsantrasyonu(MAC) değeri ortalama % 0,88 ve % 0,35 olarak tespit edilmiştir. İzofluran vesevofluran anestezilerinin etkileri değerlendirildiğinde pedal refleks, çene refleksi vepalpebral refleksin derin anestezi kriterleri olarak kullanılabileceği kanısına varılmıştır.Hct değerlendirmelerinde her iki grupta ve cinsiyette istatistiksel bir farkbulunamamıştır. İzofluran grubunda erkek sülünlerde kreatin (KREA) ve laktatdehidrojenaz (LDH) değerlerinde, dişilerde alkalin fosfataz (ALP) değerlerinde azalmaolduğu belirlenmiştir. Sevofluran grubunda erkek sülünlerde kreatin (KREA) değerindeartış, kolesterol (KOL) değerinde azalma, dişilerde total protein (TP) değerinde azalmaolduğu belirlenmiştir.Sonuç: Sonuç olarak sülünlerde inhalasyon anestezisinde izofluran ve sevofluranın herikisinin de güvenle kullanılabileceği kanısına varılmıştır.Anahtar Kelimeler: Fizyolojik parametreler; İzofluran; Kan parametreleri; Sevofluran;Sülün (Phasianus colchicus)Burcu SARAÇOĞLU, Yüksek Lisans TeziOndokuz Mayıs Üniversitesi – Samsun, Mayıs - 2018 ABSTRACTINVESTIGATION OF EFFECTS OF ISOFLURANE AND SEVOFLURANEANESTHESIA IN PHEASANTSObjective: In this study, it was aimed to investigate the effects of isoflurane (ISO) andsevoflurane (SEVO) anesthetics on the physiological and biochemical parameters of thepheasants (Phasianus colchicus).Material and Method: The study material consisted of 32 adult (16 female and 16male) pheasants. Pheasants were divided into 2 anesthesia groups as ISO (n = 8 female+ 8 male) and SEVO (n = 8 female + 8 male).100% oxygen and anesthetic materialwere given by mask for induction and after intubation, they were connected to theanesthesia device. Blood samples were taken during preanesthesia and postanesthesia todetermine biochemical values. The measure of physiological values and depth ofanesthesia criteria were recorded at preanesthesia, 0 th min., 15 th min., 30 th min., 45 th min.,60 th min. and at the time of recovery.Results: In the ISO and SEVO groups, the mean value of the minimum anestheticconcentration (MAC) was determined as 0.88% and 0.35%, respectively. When theeffects of isoflurane and sevoflurane anesthesia were evaluated, it was concluded thatpedal reflex, jaw reflex and palpebral reflex could be used as deep anesthesia criteria.There was no statistical difference in Hct evaluations in both groups and gender. In theisoflurane group, creatinine (CRE) and lactate dehydrogenase (LDH) values in malesand alkaline phosphatase (ALP) values in females were found to decrease. Increase increatinine (CRE) and decrease in cholesterol (CHO) in male pheasants, and a decreasein the total protein (TP) value in females were determined in the group of sevoflurane.Conclusion: As a result of these studies, it was concluded that both isoflurane andsevoflurane could be safely used in pheasants in an inhalation anesthesia.Key words:Physiological parameters; Isoflurane; Blood parameters; Sevoflurane;Pheasant (Phasianus colchicus)Burcu SARAÇOĞLU, Master ThesisOndokuz Mayis University – Samsun, May - 2018 105

Bu çalışmada, Diyarbakir ili Silvan ilçe merkezi ve köylerinde 35 farklı köyde sürü büyüklüğü 150-200 baş olan toplam 9880 büyükbaş ve 11 farklı köyde sürü büyüklüğü 270-650 baş olan toplam 4840 küçükbaş hayvan topluca rastgele göz hastalık semptom ve olguları bakımından incelemeye tabii tutulmuştur. Göz hastalık belirtileri gösteren tüm hayvanlar fotoğraflandırılmıştır. Araştırmada büyükbaş hayvanların 475 baş'ında (% 4.81) göz hastalık ve semptomları şüphesi ile fotoğraflandırılmıştır.Çalışmada taramaya tabii tutulan koyunlardan 197 tanesi (% 4.07) göz hastalıkları şüphesi ile fotoğraflanmış ve yapılan klinik muayenede 197 hayvana (%3.97) göz hastalığı teşhisi konmuştur. İnfekte hayvanların gözlerinden alınan swab örneklerinden moraxella bovis, salmonelle sp, granülicatolla adiacens, rothia mucilaginosa, sphingomonas paucimobilis, shigella flexneri, staphylococcus gallinarum ve yersinia enterocolitica izole edilmiştir. Keratokonjunktivitisli sığırlardan enfeksiyonun primer etkeni olarak moraxella bovis izole edildiği halde koyunlarda aynı enfeksiyona rastlanmamıştır.Enfeksiyöz konjunctivitis olgu tedavisinde asit borik, kloksasilin merhem ve subkonjunktival yolla florfenikol ile fluniksin meglumine kullanılmıştır.Sonuç olarak, yapılan araştırmalda bölgede göz problemlerinin var olduğu özellikle konjunctivitis %3.05 ile en dikkat çekici hastalık olduğu önemli ekonomik kayıplara neden olmasa bile azaltılması için önlem alınması gerektiği görülmüştür. In this study, the incidence and treatment methods of ocular diseases in cattle and sheep were investigated in Silvan Province. For this purpose, seeing ocular defect of cattle and sheep were photographed.In this study, from 11 different villages with a herd size of 150-200 heads in a total of 8840 sheep and cattle with a herd size of 270-650 in a total of 9880 bovine from 35 different villages in Diyarbakir province Silvan district center and villages were randomly examined for the symptoms and case of eye disease. All animals that showed eye disease signs were photographed.In the study, suspected ocular diseases and symptoms in 475 (4.81%) of bovine animals were photographed. Totally 197 sheep (4.07%) that showed eye diseases were photographed and 197 animals (3.97%) were diagnosed as ophthalmologic disease in clinical examination. Moraxella bovis, salmonella sp., Granulicatolla adiacens, rothia mucilaginosa, sphingomonas paucimobilis, shigella flexneri, staphylococcus gallinarum and yersinia enterocolitica were isolated from swab specimens taken from the eyes of infected animals. Although moraxella bovis was isolated as an effector of infection from keratoconjunctivitis cattle, the same infection was not found in sheep.Acid boric, cloxacillin ointment and subconjunctival florfenicol and flunixin meglumine were used in the treatment of infectious conjunctivitis.In conclusion, the study showed that eye problems in the region are particularly serious, with conjunctivitis 3.05% which is the most noticeable disease and measures should be taken to reduce it even if it does not cause significant economic losst. 73

Bu çalışmada; kliniğimize dişe ilgili şikayet ile getirilen ve diş ekstraksiyonu gerçekleştirilen on adet köpeğin, bu bölgeye diş implantı yerleştirilmesi ve kron restorasyonu ile oluşturulan dişler ile çiğneme etkinliğinin arttırılması, yeterli beslenmenin sağlanması yanında tutma, parçalama, savunma gibi içgüdüsel davranışların devamının sağlanması amaçlanmıştır. Rutin klinik muayeneden sonra, köpeklerde, lezyonlu dişler, genel anestezi altında alınmıştır. Doku iyileşmesi sağlandıktan sonra, genel hastalıklar yönünden muayene edilmiş, sistemik bir hastalıklığın bulunmadığına karar verildikten sonra implant uygulanmasına geçilmiştir. Operasyon genel anestezi altında, diş cerrahi seti (Nucleoss, Türkiye) kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Operasyona, iki komşu diş arası H şeklinde ensizyon ile başlanmış, yumuşak doku periodontal elavatörle kaldırılarak maxillar veya mandibular kemik dokusuna ulaşılmıştır. Keskin driller ile kaviteler hazırlanmıştır. Periapikal radyografi ile ölçülen çene kemiği kalınlığına uygun olan, 8 mm boyunda 3,8 mm çapında diş implantları (Nucleoss, T3, Türkiye ), yanal diziliş şeklinde, kemik içerisine yerleştirilerek, iyileşme başlıkları monte edilmiş yumuşak doku, 3.0 vıcryl (Eticon, Türkiye) ile kapatılmıştır. Postoperatif dönemde sistemik antibiyotik kullanılmış ve ağız hijyenine önem verilmiştir. Kemik implant osteointegrasyonu sonrası, bölgeden ölçü alınarak, diş laboratuvarında kron üst yapısı hazırlanmış ve cam ionomer siman ile implanta yapışması sağlanmıştır. Bu çalışmada 10 köpeğe toplam 15 adet dental implant uygulamış olup, implantın kemik doku içerisindeki hareketsizliği, bölgede enfeksiyon, ağrı, kanama, ödem olmaması, çiğneme fonksiyonlarının düzgün oluşu ve kron-implant bütünlüğünün uzun dönemde sağlamlığı göz önünde bulundurularak başarılı olarak değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, köpeklerde diş implantlarının başarı ile kullanılabileceği kanısına varılmıştır. İÇİNDEKİLER KABUL ONAY…………………………………………………………………………….. i TEŞEKKÜR ……………………………………………………………………………….. ii İÇİNDEKİLER……………………………………………………………………………... iii RESİMLER DİZİMİ………………………………………………………………………... vii ÇİZELGELER DİZİMİ…………………………………………………………………….. x ÖZET……………………………………………………………………………………….. xi ABSTRACT………………………………………………………………………………... xii 1.GİRİŞ……………………………………………………………………………………... 1 2. GENEL BİLGİLER…………………………………………………………………… 2 2.1.İmplantoloji Tarihçesi ………………………………………… ……………………… 2 2.2 Köpeklerde Diş Anatomisi……………………………………………………………... 5 2.2.1. Mine, Dentin, Pulpa………………………………………………………………….. 5 2.2.2. Periodont ……………………………………………………………………………. 6 2.3. Köpeklerde Dişlerin Yapısı …………………………………………………………… 6 2.4. Köpeklerde Oklüzyon …………………………………………………………………. 9 2.5. Köpeklerde Diş Çekimi ya da Diş Kaybına Sebeb Olan Oral Hastalıklar……………... 10 2.5.1. Periodontitis………………………………………………………………………… 10 2.5.2. Diş Çürüğü…………………………………………………………………………… 11 2.5.3. Diş Kron Kırıkları……………………………………………………………………. 12 2.5.4. Gingival Hiperplazi………………………………………………………………… 13 2.5.5. Diş Fistülleri………………………………………………………………….……… 14 2.6.Dental İmplant ………………………………………………………………………... 15 2.6. 1. Endosteal İmplantlar………………………………………………………………… 16 2.6.2. Subperiostal İmplantlar……………………………………………………………… 16 2.6.3. Endodontik İmplantlar……………………………………………………………… 17 2.6.4. İntramukozal İmplantlar…………………………………………………………… 17 2.6.5. Transosteal İmplantlar……………………………………………………………… 18 iv 2.7.1.2.1 İmplant Geometrisi……………………………………………………………... 18 2.7.Osseointegrasyon……………………………………………………………………... 19 2.7.1.Osseointegrasyonu Etkileyen Faktörler…………………………………………….. 20 2.7.1.1.İmplant Materyali………………………………………………………………… 20 2.7.1.2.İmplant Tasarımı………………………………………………………………….. 24 2.7.1.3. Kemiğin Kalite ve Kantitesi……………………………………………………… 24 2.7.1.3.1. Radyodiyagnostik Görüntüleme ……………………………………………… 25 2.7.1.3.1.1.Köpeklere Uygulanan İntraoral Dental Radyografi…………………………... 26 2.7.1.3.1.1.1. Hastaya Uygun Pozisyon Verilmesi……………………………………….. 27 2.7.1.3.1.1.2.Filmin Hastanın Ağız İçine Yerleştirilmesi………………………………… 27 2.7.1.3.1.1.3.Tüpe Pozisyon Verilmesi…………………………………………………… 27 2.7.1.3.2. Periapikal Radyografilerin İncelenmesi……………………………………….. 30 2.7.1.3.3. Bilgisayarlı Tomografinin İncelenmesi………………………………………... 30 2.7.1.4. İmplant Yüzey Özellikleri………………………………………………………... 32 2.7.1.5. İmplant Yükleme Zamanları……………………………………………………... 32 2. 7.1.5.1. Geleneksel Yükleme Protokolü……………………………………………….. 32 2.7.1.5.2. Progresif Yükleme……………………………………………………………... 32 2.7.1.5.3. Erken Yükleme………………………………………………………………… 33 2.7.1.5.4. Gecikmiş Yükleme…………………………………………………………….. 33 2.7.1.5.5. Hemen Yükleme…………………………………………………………….. 33 2.7.1.6. Cerrahi Teknik…………………………………………………………………… 33 2.7.1.6.1. Çift Aşamalı Cerrahi Teknik…………………………………………………… 34 2.7.1.6.2. Tek Aşamalı Cerrahi Teknik…………………………………………………… 34 2.8. İmplant Stabilitesini Belirleme Yöntemleri………………………………………….. 34 2.8.1. Perküsyon…………………………………………………………………………... 35 2.8.2. Mobilite…………………………………………………………………………...... 35 2.8.3. Radyografik İncelemeler…………………………………………………………… 35 2.8.4. Sondalama Derinliği……………………………………………………………… 36 2.8.5. Plak İndeksi……………………………………………………………………….... 36 2.9.İmplant Üstü Protezlerde Ölçü Tekniği………………………………………………. 36 2.9.1. Kapalı Ölçü Tekniği………………………………………………………………... 36 v 2.9.2.Açık Ölçü Tekniği…………………………………………………………………... 37 3. GEREÇ ve YÖNTEM………………………………………………………………… 38 3.1. Hayvan Materyali…………………………………………………………………….. 38 3.2. Kullanılan İmplantın Özellikleri……………………………………………………... 39 3.3. İmplant Cerrahi Seti………………………………………………………………….. 39 3.3.1.Raşet………………………………………………………………………………… 40 3.3.2.Hex Anahtarı………………………………………………………………………... 40 3.3.3.Frez………………………………………………………………………………….. 41 3.4.Fizyodispenser………………………………………………………………………... 42 3.5. Dental İmplant Steril Cerrahi Örtü Seti……………………………………………... 42 3.6. Yöntem…………………………………………………………………………......... 43 3.6.1 Klinik Muayene……………………………………………………………………... 43 3.6.2. Diş Çekimi………………………………………………………………………..... 44 3.6.3. Radyolojik Muayene……………………………………………………………...... 44 3.6.4 Anestezi…………………………………………………………………………....... 46 3.6.5. Ensizyon ve Flebin Kaldırılması…………………………………………………… 46 3.6.6.İmplant Yuvasının Hazırlanması…………………………………………………… 47 3.6.7. İmplantın Yerleştirilmesi…………………………………………………………... 49 3.6.8. İyileşme Vidasının Yerleştirilmesi…………………………………………………. 51 3.6.9. Flebin Kapatılması ve Bölgeye Dikiş Uygulanması……………………………….. 53 3.6.10.Postoperatif Dönem………………………………………………………………... 55 3.6.11. Postoperatif Radyografik Değerlendirme……………………………………….... 55 3.6.12.Üst Yapı Kron Restorasyon Aşamaları……………………………………………. 57 4.BULGULAR…………………………………………………………………………..... 63 4.1.Preoperatif Bulgular…………………………………………………………………... 63 4.2. İntraoperatif Bulgular………………………………………………………………… 63 4.3. Postoperatif Bulgular………………………………………………………………… 65 5.TARTIŞMA…………………………………………………………………………….. 67 vi 6.SONUÇ…………………………………………………………………………………. 71 KAYNAKLAR…………………………………………………………………………… 72 EKLER………………………………………………………………………………… … 77 ÖZGEÇMİŞ……………………………………………………………………………..... 78

Bu çalışma, gingivitisli köpeklerde ozonize distile su ile izotonik tuzlu su kullanımının etkiliğinin karşılaştırılması amacıyla yapıldı. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Kliniğine getirilen, 2. ve 3. derece gingivitis bulgularına sahip 10 köpek çalışmaya dâhil edildi. İlk gün tüm vakalarda; sağ maksillar ve mandibular yarımda ozonize distile su, sol maksillar ve mandibular yarımda ise izotonik tuzlu su kullanılarak detertraj işlemi eşliğinde irrigasyon yapıldı. İrrigasyon işlemi 3. ve 7. günlerde tekrar edildi. Köpeklerde 14. günde her iki yarımın klinik muayene bulguları kıyaslandı. Ozonize distile su kullanılan sağ maksillar ve mandibular yarım izotonik tuzlu su kullanılan sol yarımla karşılaştırıldığında; 2. derece gingivitis tespit edilen 6 olguda (2, 3, 5, 6, 7 ve 8 no'lu vakalar) ve 3. derece gingivitis tespit edilen 1 olguda (10 no'lu vaka) gingivitis bulgularını tamamen iyileştirdiği, geri kalan 3. derece gingivitisli 3 olguda (1, 4 ve 9 no'lu vakalar) ise 1. derece gingivitise gerileme olduğu gözlendi. Sonuç olarak; ozonize distile suyun gingival iyileşmeyi hızlandırması nedeniyle gingivitis olgularında etkin bir sağaltım seçeneği olarak kullanılabileceği kanısına varıldı.Anahtar kelimeler: Köpek, Gingivitis, Ozonize distile su This study was conducted to compare the effect of ozonized distilled water and isotonic saline on dogs with gingivitis. 10 dogs with 2nd and 3rd degree gingivitis findings were included in the study which brought to the Mehmet Akif Ersoy University Veterinary Faculty Surgery Clinic. Irrigation was performed in the right maxillary and mandibular half with ozonized distilled water, in the left maxillary and mandibular half using isotonic saline in conjunction with detertraj procedure at first day in all cases. This irrigation process was repeated on the 3rd and 7th days. The clinical examination findings of both halves of the mouth were compared on the 14th day. The right maxillary and mandibular half with ozonized distilled water were compared with the left half using isotonic saline. It was observed that gingivitis findings were completely healed in 6 cases with grade 2 gingivitis (cases 2, 3, 5, 6, 7 and 8) and had grade 3 gingivitis in one case (case 10). It was observed that grade 1 gingivitis regressed in 3 cases with grade 3 gingivitis (cases 1, 4 and 9). It was concluded that ozonized distilled water could be used as an effective treatment option for gingivitis cases due to accelerated gingival healing.Key words: Dog, Gingivitis, Ozonated distilled water 101

ÖZETARKA EKSTREMİTE UZUN KEMİK KIRIĞI TESPİT EDİLEN KÖPEKLERİN TANI VE SAĞALTIM SONUÇLARININ RETROSPEKTİF OLARAK DEĞERLENDİRİLMESİAmaç: Bu tezin amacı OMÜ Veteriner Fakültesi Kliniklerinde 10 yıllık süre zarfında (2007-2016) tespit edilen köpek femur ve tibia-fibula kırıklarının ırk, yaş, cinsiyet ve kırık tipi açısından yüzdesel dağılımının belirlenmesi ve uygulanan sağaltım yöntemi ile bu yöntemin başarı ve komplikasyonlarının detaylı olarak sunulmasıdır. Materyal ve Metot: Çalışma retrospektif olup, on yıllık süre zarfında (2007-2016) OMÜ Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Kliniğine getirilen ve arka ekstremite uzun kemik kırığı tanısı konulan köpeklerin preoperatif (ırk, yaş, cinsiyet, vücut ağırlığı, kırık nedeni, kırık tipi ve lokalizasyonu), intraoperatif ve postoperatif bulguları Cerrahi Anabilim Dalı hasta kayıt dosyaları taranarak kaydedildi. Bulgular: Yapılan taramalar sonucunda kriterleri sağlayan 228 köpeğin kayıtları detaylı olarak çıkarıldı. Bu köpeklerden 128'i erkek, 101'i dişiydi. Olguların 138'inde femur, 98'inde tibia, 8 olguda ise hem tibia hem de femur kırığı tespit edildi. Ağırlıklarına göre yapılan ortopedik sağaltım yönünden değerlendirme yapıldığında 1-10kg arası köpeklerde ençok bandaj ve intramedüller pin (IM), 10-20 ve 20-30 kg arasındakilere ençok IM ve semi sirküler eksternal fiksatör (SESF), 30-40kg olanlara SESF ve plak, 50-60kg arası olan 2 köpeğe ise SESF uygulandığı tespit edildi. Uygulanan materyallerin ortalama çıkarılma günleri sırasıyla IM ve plakda 118 gün, plakda 94,14 gün, tei-in'de (bağlamalı intramedüller pin) 74,6 gün, hibrit eksternal fiksatörde 75,4 gün, SESF'de 73,12 gün, IM'de ise 68,7 gün olarak belirlendi. Toplama bakıldığında femur ve tibianın osteosentezinde en çok SESF kullanıldığı belirlendi.Sonuç: Yapılan bu genel değerlendirme ile on yıllık süre zarfında hastanemize getirilen hastaların arka ekstremite uzun kemik kırıklarının sayısı ve yüzde dağılımı ortaya kondu. Ortopedik tedavi yöntemlerinin kırık iyileşme sonucunu nasıl etkilediği hakkında genel bir değerlendirme yapılarak gelecekte yapılacak operasyonlar için bir kriter oluşturma imkanı sağladı.Anahtar Kelimeler: Femur; Köpek; Ortopedi; Osteosentez; TibiaMustafa KANAT, Yüksek Lisans TeziOndokuz Mayıs Üniversitesi-Samsun, Haziran-2018 ABSTRACTRETROSPECTIVE EVALUATION OF THE DIAGNOSIS AND TREATMENT RESULTS OF HINDLIMB LONG BONE FRACTURES OF THE DOGSAim: The aim of this thesis is to explain the success and complications of femur and tibia-fibula fractures according to the distribution of breed, age, sex, and fracture types of dogs that were brought to the clinics of OMU Faculty of Veterinary Medicine, Department of Surgery in a span of 10 years (2007-2016).Material and Method: In this retrospective study, preoperative (breed, age, sex, bodyweight, cause, type and localization of fracture), intraoperative and postoperative data of dogs that were brought to the Surgery Department and diagnosed with hindlimb long bone fractures scanned and recorded.Results: According to the scan, 228 dogs that met the criteria were recorded. 128 of the dogs were male and 101 were. 138 of the cases had femoral, 98 had tibial and 8 had both femoral and tibial fractures. In terms of orthopaedic treatment according to body weight, splints and intramedullary pins (IM) were mostly used for dogs between 1-10 kgs, semicircular external skeletal fixators (SESF) and IM for 20-30 kgs, SESF and bone plates for 30-40 kgs and SESF for the 2 dogs between 50-60 kgs. Average removal time for implants were 118 days, 94.4 days, 74.6 days, 75.4 days, 73.12 days, 68.7 days for IM and plate, plate, tie-in intramedulary pin, hybrid external fixator, SESF and IM. Average removal time for implants were 118 days for IM and plate, 94.4 days for plate, 74.6 days for tie-in, 75.4 days for hybrid external fixator, 73.12 for SESF and 68.7 days for IM. The most common implant used for femur and tibia osteosynthesis was SESF.Conclusion: With this general evaluation, for a ten year period, the number and rates of hindlimb long bone fractures were determined. The general evaluation of fracture healing outcomes according to their treatment modalities provided a criteria for future treatments.Keywords: Dog; femur; orthopaedics; osteosynthesis; tibia Mustafa KANAT, Master ThesisOndokuz Mayıs University-Samsun, June-2018 63

Kemik Defektlerinin Onarımında Kollajenize At Kemik Greftinin Tek Başına ve Trombositten Zengin Plazma ( PRP ) Uygulaması ile Birlikte Kulanımının Histopatolojik ve Tomografik ( Micro-CT ) Değerlendirilmesi: Deneysel Çalışma. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Veteriner Programı, Cerrahi Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Van, 2018. Bu çalışmada; osteoindüktif özelliklere sahip ve yüksek oranda tip I kollajen ve diğer kemik proteinlerini içeren, kollajenize at kemik greftinin PRP ile birlikte, kaviter kemik defektlerinin onarımında etkinliğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Kaviter kemik defektleri tavşan femur kondillerinde oluşturuldu. Medial girişimle her iki femur kondillerinde 6 mm. çapında ve 10 mm. derinliğinde kemik defektleri oluşturuldu. Femur kondillerinden birine, birinci grup (n=16), yanlızca kollajenize at kemik grefti, diğer ikinci gruba (n=16) kollajenize at kemik grefti ve bir hafta sonra kavite bölgesine 0,5 cc PRP uygulandı. Üçüncü ve altıncı hafta sonunda defekt bölgesinin tomografik ve histopatolojik incelenmesi yapılarak analiz edildi. Radyolojik incelemede defektin kaviter defekt olması nedeniyle belirgin bir radyolojik fark saptanmadı. Histopatolojik incelemelerde yeni kemik oluşumu açısından kollajenize at kemik grefti ve PRP uygulanan grupta yanlızca kollajenize at kemik grefti uygulanan gruptan daha yüksek değerler bulunmuştur ve bu değerlerin istatistiksel (p < 0.05) olarak anlamlı olduğu görülmüştür. Tomografik incelemelerde ise greft inkorporasyonu ve kemik oluşum kalitesi açısından kollajenize at kemik grefti ve PRP grubunda, kollajenize at kemik grefti grubuna göre daha yüksek değerler elde edilmiştir (p < 0.05). Çalışmada kollajenize at kemik greftinin kullanılmasıyla; kemik protein ekstraktının osteoindüktif özellikleri ile ilgili bildirilmiş önceki yayınlar ile uyumlu bulgular gözlenmiş, ayrıca at kemik greftinin PRP ile birlikte kullanılması protokolünün, kaviter kemik defektlerinin onarımında, uygulanması ile de hem kemik oluşum kalitesi bakımından hem de onarım süresi açısından olumlu sonuçlar elde edilmiştir. Histopathlogic and Tomographic ( micro-CT) Evaluation of Collagenated Horse Bone Graft Alone and in Combination with Platelet Rich Plasma (PRP) Treatment in Rapair of Bone Defects: Experimental Study. Van Yuzuncu Yil University Health Science Institute, Program of Veterinary, Department of Surgery, Master Thesis, Van, 2018. In this study it is aimed to evaluate the effectiveness of the collagenized horse bone graft that has osteoinductive properties, high ratio type I collagen and other bone proteins, with PRP on the treatment of cavitary bone defects. Cavitary bone defects were created on the condyle of the femur. For one of the condyle, only collagenized horse bone graft was applied (first group n=16), and for the other condyle, one week later following application of collagenized horse bone graft, 0,5 cc PRP was also administered (second group n=16). At the end of the third and sixth week, the tomographic and histopathologic evaluations were performed on the defect areas. In the histopathologic evaluations, higher values were determined in the second group in the aspect of new bone formation, and these values were statically significant (p < 0.05). In the tomographic assessments, higher values were obtained in the second group in the aspect of incorporation of the graft and bone formation quality (p < 0.05). By the usage of collagenized horse bone graft, similar findings were obtained with earlier publications that report osteoindüktive properties of bone protein extracts, and favorable outcomes were achieved by combined usage of horse bone graft with PRP considering the bone formation quality and repair time. 88

Abomazum'un yer değiştirmeleri, özellikle sütçü sığırlarda görülen ve sahada sık karşılaşılan bir sorundur. Verim kaybına yol açması bir yana, ölümcül neticeler de doğurabilir. Zaman içerisinde, pek çok operasyon tekniği tanımlanmıştır. Tüm bu tekniklerinin başarısı yeterli düzeyde adezyon gelişimine bağlıdır.Laparoskopik teknikler son yıllarda geliştirilmiş olup, iki aşamalı ve tek aşamalı olarak uygulanmakta ve kullanımı da gitgide yaygınlaşmaktadır.Sunulan çalışmada, özellikle saha koşulları için avantajlı olduğu düşünülen ayakta tek aşamalı laparoskopik abomazopeksi tekniği (I.grup) kullanımı ile abomazopeksi yapılmaksızın abomazum'un serozasının travmatize edilmesi ile adezyon oluşumu hedeflenen yeni bir teknik (II.grup) kıyaslanmıştır. Bu kapsamda 10 adet I. grup, 5 adet ise II. grup olmak üzere toplam 15 sığır çalışmaya dahil edilmiştir. Adezyon gelişimi ultrasonografik olarak değerlendirilmiştir.Elde edilen sonuçlar, II. grup olgular için kullanılan tekniğin başarısız olduğunu, ayakta tek aşamalı laparoskopik abomazopeksi tekniğinin ise abomazum'un repozisyonu için ekstra uğraş gerektirmemesi, postoperatif iyileşme sürecindeki avantajları ve kısa operasyon süresi yönünden avantajlı olduğunu göstermiştir. 120. güne kadar yapılan klinik ve ultrasonografik takipte adezyon formasyonunun stabil kaldığı izlenmiştir.Sonuç olarak, abomazum'un repozisyonu sonrasında yeterli düzeyde adezyon gelişebilmesi için sabitleyici bir aracıya ihtiyaç vardır. Abomazopeksi alanının ultrasonografik takibi adezyonun yapısının ve kalitesinin değerlendirilmesi için ideal bir tanı tekniğidir Abomasum displacement is a common problem, particularly in dairy cattle. In addition to loss of yield, it can also lead to fatal consequences. Over time, many operations techniques have been defined. The success of all these techniques depends on adequate level of adhesion development.In recent years, laparoscopic techniques have been developed and are being applied in two steps and one step, and their use is becoming increasingly widespread.In the present study, a new technique aimed at the formation of adhesions (Group II) was compared with the use of a single-stage laparoscopic abdominopexy technique (Group I), which is thought to be advantageous especially for field conditions, with traumatization of the abdominal aorta without abomasopexy. Within this scope, 10 of cases were in 1th group and 5 of cases were in IIth group, a total of 15 cattle were included in the study. Adhesion development was evaluated ultrasonographically.The results obtained are as follows. the failure of the technique used for group cases and the use of one-stage laparoscopic abomasopexy technique for extra abdominal resection showed advantages in terms of postoperative recovery and short duration of operation. Clinical and ultrasonographic follow up performed until the 120th day showed that the adhesion formatio n remained stable.As a result, there is a need for a stabilizing agent in order for abomasum to develop a sufficient level of adhesion after the preparation. Ultrasonographic follow -up of the abomasopexy field is an ideal diagnostic technique for assessing the structure and quality of adhesions. 111

Düzgün A, Termografinin Veteriner Cerrahide Kullanımı. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Veteriner Cerrahi Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Van, 2018. Bu çalışmada sığırların ayak, carpal ve tarsal eklem hastalıklarının tanısında, termal kameranın farklı ortam sıcaklıklarında kullanılabilirliğinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın materyalini 12 farklı işletmede bulunan, 1 yaşın üzerinde, 200 dişi sığır oluşturmuştur. Termal kamera ile carpal eklemlerin craniladen, tarsal eklemlerin lateralinden, ön ve arka ayakların coroner band bölgesinin dorsalinden görüntülenerek, sıcaklıkları ölçülmüştür. Aynı bireylere ait sağlıklı ayak, carpal ve tarsal eklemlerin arasında istatistiksel olarak anlamlı bir sıcaklık farkı yokken, Hasta bireylerin sağlıklı ve hasta ayakları arasında belirgin bir sıcaklık farkının olduğu, bu sıcaklık farkının; ön ayaklarda, 11,75±5,03 °C iken arka ayaklarda, 10,96±4,45 °C olduğu bulunmuştur. Sağlıklı ayaklar için yapılan istatistiki analizi sonucu, ortam sıcaklığında meydana gelecek 1 °C'lik değişikliğin, ayaklarda ortalama 1,1405±0,102576 °C'lik bir değişikliğe yol açtığını göstermiş ve bu değişim miktarı istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p

Bu çalışmada veteriner hekimlikte sıkça kullanılan propofol-izofluran ve propofol-sevofluran anestezisinin ortopedik cerrahi hasta grubunda bazı hematolojik, biyokimyasal ve fizyolojik parametreler üzerine etkilerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.Çalışma materyalini çeşitli amaçlarla anesteziye alınması gereken değişik ırk ve cinsiyetten 30 köpek oluşturdu. Köpekler her grupta 15 hasta olacak şekilde rastgele 2 gruba bölünerek farklı anestezi protokolleri uygulandı. Preanestezik dönem, anestezinin 15, 30, 45 ve 60. dakikaları ile anesteziden 60 dakika sonra kan alınarak tam kan sayımı gerçekleştirildi. Serum ALT, AST, üre, kreatinin değerleri, preanestezi, anestezinin 30. dakikasında ve anesteziden 60 dakika sonra ölçüldü. Anestezi öncesi değerlendirilen kardiyopulmoner parametreler perianestezik, 15, 30, 45, 60. dakikada ve hasta uyandıktan 60 dakika sonra da kaydedildi. Anestezi süresince hastalar monitörize edildi. Her iki gruptaki hastalara propofol ile anestezi indüksiyonu sağlandıktan sonra 1. grubun anestezisine izofluran, 2. grubun anestezisine sevofluran ile devam edildi.Her iki anestezi grubunda vücut sıcaklığı fizyolojik değerlerin altına düşmüş, solunum sayısı da fizyolojik sınırlara düşmüştür. Her iki anestezik ajanın kullanım esnasında hematokrit düzeyi fizyolojik sınırların altına düştüğü saptansa da istatistiksel olarak anlamlı değildi. Her iki anestezik ajanın hematolojik ve biyokimyasal değerleri olumsuz yönde etkilemediği tespit edilmiştir.Anahtar kelimeler: Propofol, İzofluran, Sevofluran, Ortopedik cerrahi, Köpek In this study, we aimed to compare the effects of propofol-isoflurane and propofol-sevoflurane anesthesia on hematological, biochemical and physiological parameters in orthopedic surgery patients group which are frequently used in veterinary medicine.The study material consisted of 30 dogs from different breeds and sexes for which anesthesia should be taken for various purposes. Dogs were randomly divided into 2 groups as 15 patients in each group, and different anesthetic protocols were applied. Blood samples were taken at the 15, 30, 45 and 60th minutes of the anesthesia and 60 minutes after the anesthesia for the preanesthetic period. Serum ALT, AST, urea, creatinine values, preanesthesia, anesthesia was measured at 30 minutes and the anesthesia was measured at 60 minutes. Cardiopulmonary parameters assessed before anesthesia were recorded at the perianesthetic, 15, 30, 45, 60th minute and 60 minutes after the patient was awake. Patients were monitored during anesthesia. After induction of anesthesia with propofol in both groups was achieved, group 1 continued with isoflurane anesthesia and group 2 anesthesia with sevoflurane.In both anesthesia groups, body temperature fell below physiological values, reducing the number of breaths to physiological limits. The detection of hematocrit levels below the physiological limits during the use of both anesthetic agents was not statistically significant either. It has been determined that hematological and biochemical values of both anesthetic agents are not adversely affectedKey words: Propofol, Isofuran, Sevoflurane, Orthopedic surgery, Dog 93

Bu çalışmada, Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Büyük Hayvan Kliniğine 01.07.2014 – 01.11.2015 tarihleri arasında kırık şikayeti ile getirilen sığırlarda kırıkların oluşum nedenleri, dağılımı, radyolojik bulguları,sağaltım yöntemleri ve sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı.Materyali, toplam 306 sığırdan kırık şikâyeti ile getirilen 63 sığır(%22,90) oluşturdu. Sığırların ırk dağılımı 38 (%60,31) Holstein, 18 (%28,57) Simental 4 (% 6,34) Montafon, ve 3 (%4,76) Doğu Anadolu Kırmızısı şeklinde idi. Hayvanlardan 36 (%57,14)'si erkek, 27 (%42,85) si dişi idi. Yaşları 1 gün – 6 yaş arasında değişti.Rutin klinik ve radyolojik muayeneler gerçekleştirildi. Kırıklar etiyolojik olarak incelendiğin 27 (%42,85) kırık olgusunun doğuma müdahale esnasında, 36 (%57,15)'sının travmaya bağlı şekillendiği saptandı.Yerleşim yeri yönünden kırıklar değerlendirildiğinde en fazla metakarpus (18 %28,57) kırıklarına rastlandı. Bunu, radius ulna (15 %23,81), femur (15 %23,81), metatarsus (5 %7,93), tibia ( 4 %6,35), humerus ( 4 %6,35), coxae (1 %1,58) ve radius ulna metakarpus (1 %1,58) kırıkları izledi. Kırık olgularının 61'i unilateral, 2'si bilateral (metakarpus) olduğu tespit edildi. Kırıkların 9'u (%14,28) açık, 54 (%85,7) tanesi kapalı kırık olduğu tespit edildiSığırların 41 (%65,08) adedine konservatif sağaltım, 22 (%34,92) adedine operatif sağaltım uygulandı. Vakalardan 29 (%46,03)'u tamamen düzeldi, 21 (%33,33)'i değişik derecelerde topal kaldı, 6 (%9,52)'sı çeşitli nedenlerle öldü, 5 (%7,93)'i tedaviyi reddetti, 2 (%3,17)'si kesime sevk edildi.Sonuç olarak, kliniğe getirilen hasta sığırlar içerisinde kırık olgularının oranının dikkat çekici düzeyde olduğu ve bunların büyük bir kısmını buzağıdan oluştuğu belirlenmiştir Oluşan kırıkların önemli bir kısmının bilinçsiz şekilde doğuma yardım sırasında şekillendiği, buzağıların büyüklerden ayrı tutulması gerektiği kanısına varıldı.Anahtar kelimeler: Sığır, kırık, tedavi In this study was to evaluate the etiology, incidence, classification, radiological findings, treatment and healing results of fractures in cattle referred to the Clinic of the Surgery, Adnan Menderes University Faculty of Veterinary Medicine between 01.07.2014 – 01.11.2015. The material of this study comprises 63 (%20, 90) fractured cattle out of 306 [38 (%60,31) Holstein, 18 (%28,57) Simmental, 4 (% 6,34) Montafon and 3 (%4,76) Eastern Anatolia Reddish]; 36 (%57,14) male, 27 (%42,85)female; aged 1 day – 6 years. Routine clinical and radiological examinations of calves were performed. Evaluation of the etiology revealed that fractures of 27 (%42,85) cattle had occurred during parturition due to forced and wrong applied aiding, while fractures of the remaining 36 (%57,15) cases were acquired after trauma in post partal period. Localization of the fractures were mostly encountered on the metacarpus (18 %28,57) followed by radius ulna (15 %23,81), femur (15 %23,81), metatarsus (5 %7,93),tibia (4 %6,35) humerus (4 %6,35), radius ulna metacarpus (1, %1,58) and coxae (1 %1,58)..Two of the fractures (metacarpus) were bilateral; the others (61) were unilateral. Nine of fractures (%14,28) were open, and 54 (%85,7) were close. Cattle were treated conservatively with a cast and plaster bandage 41 (%65,08) and/or operation 22 (%34,92). Follow-up showed that 29 (%46,03) cases healed, 21 (%33,33) cases were lame, 6 (%9,52) cases died, 5 (%7,93) cases refused treament and 2 (%3,17) send slaughterhouse.As a result, it was concluded that there was higher incidence of fractured calves brought to our clinic and, assistance during parturition, especially correct application of forced extraction, as well as separation of the newborns for the certain time from the adults has great relevance. Keywords: Cattle, fracture, treatment 89

Bu çalışmada, Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesine getirilen kedi ve köpeklerde karşılaşılan tümör olguları ve sağaltım olanakları konu edilmiştir.01.11.2016 – 01.11.2017 tarihleri arasında muayene amacı ile başvuran 3731 hasta içerisinde 42 köpek, 5 kedide toplam 47 tümör olgusu ile karşılaşılmıştır. Köpeklerin 22'si erkek, 20'si dişi; kedilerin 2'si erkek 3'ü dişi olarak kaydedilmiştir. Köpeklerin ırkları Golden Retriever (7), Rottweiler (4), Terrier (4), German Shepherd (2), Doberman (2), Boxer (2), Setter (1), Husky (1), Pitbull (1), Kangal (1), Beagle (1), Dogo Argentino (1), Samoyed (1) ve Melez (14) olarak dağılım göstermiştir. Kedilerin ırk dağılımı ise Tekir (2) ve Melez (3) şeklinde olmuştur. Köpeklerin yaş dağılımı 0-5 yaş 8, 5-10 yaş 19, 10-15 yaş 11 köpek; kediler 0-5 yaş 1, 5-10 yaş 2 ve 10-15 yaş 2 kedi olarak saptanmıştır. Köpeklerde saptanan 42 tümör olgusu 4 osteosarkom, 3 mast hücre tümörü, 2 yuvarlak hücreli tümör, 3 hepatoid gland carcinoma, 3 fibrosarkom, 1 leiomyosarkom, 2 squamous cell carcinoma, 4 hemanjiosarkom, 6 meme tümörü, 1 synovial sarkom, 1 chondrosarcoma, 1 fibropapillom, 1 malign perifer sinir kılıfı tümörü, 1 kistik papillar adenokarsinom, 1 ovarium papiller adenom, 1 leiomyom, 1 malign melenom, 1 malign mix tümör, 2 malign yuvarlak hücreli tümör, 1 fibroleiomyosarkom, 1 malign mezenkimal tümör ve 1 malign büyük hücre tümörü; kedilerde saptanan 5 olgu 2 malign mezenkimal tümör, 1 osteosarkom, 1 squamous cell carcinoma ve 1 leiomyosarkom şeklinde dağılım göstermiştir. Olguların sağaltımında 35'ine (%74.4) operatif; 3'üne (%6.3) operasyon + kemoterapi; 1'ine (%2.1) kemoterapi uygulanmış, 2 (%4.25) olgudan biyopsi alınmıştır. 4 (%8.5) olguda hasta sahipleri sağaltımı kabul etmemiş; 2 (%4.25) olguda da sadece ağrı yönetimi uygulanmıştır. Sağaltım sonrası olgulardan 23'ü (%48.9) ölmüş; 24'ü (%51.06) yaşıyor ve genel durumu iyi olarak bildirilmiştir.Sonuç olarak kliniğe getirilen kedi ve köpeklerde karşılaşılan tümör olgularının azımsanmayacak sayıda olduğu görülmüştür. Eksizyonel biyopsi hem tanısal hem de sağaltım amaçlı yeterli olmuştur. Tümöral olguların yönetimi konusunda hayvan sahiplerinin bilinçlendirilmesinin yanı sıra standart protokoller konusunda da gerekli alt yapı ve eğitimlerin tamamlanmasının yararlı olacağı kanısına varılmıştır.Anahtar Kelimeler: Tümör, metastaz, kemoterapi, kedi, köpek The subject of this study is the tumor cases and the treatment possibilities of these cases in cats and dogs brought to Adnan Menderes University, Faculty of Veterinary Medicine Animal Hospital.The sample of this study is 47 tumor cases (42 dogs and 5 cats) found in a total of 3731 subjects over a period of one year between 01/11/2016 and 01/11/2017. Of this sample 22 were male dogs, 20 were female dogs, 2 were male cats and 3 were female cats. The breed distribution of the dogs was recorded as Golden Retriever (7), Rottweiler (4), Terrier (4), German Shepherd, Doberman, Boxer, Setter, Husky, Pitbull, Kangal (1), Beagle (1), Dogo Argentino (1), Samoyed (1) and Hybrid (14) and cats were as Tekir (2) and Hybrid (3). The age distribution of the dogs in years was noted as 8 dogs between 0-5, 19 dogs between 5-10, 11 dogs between 10-15. The age distribution of the cats was 1 cat between 0-5, 2 cats between 5 -10 years, 2 cats between 10-15.The diagnostical distribution of 42 tumor cases in dogs was 4 osteosarcoma, 3 mast cell tumor, 2 round cell tumors, 3 hepatoid gland carcinoma, 3 fibrosarcoma, 1 leiomyosarcoma, 2 squamous cell carcinoma, 4 hemangiosarcoma, 6 mammary tumor, 1 synoval sarcoma, 1 chondrosarcoma, 1 fibropapilloma, 1 malignant peripheral nerve sheath tumor, 1 malignant papillary adenocarcinoma and 1 ovarium papillary adenoma, 1 leiomyom, 1 malign melenoma, 1 malign mix tumor, 2 malign round cell tumor, 1 fibroleiomyosarcoma, 1 malign mesenchymal tumor and 1 malign large cell tumor whilst 5 cases in cats were 2 malign mesenchymal tumor, 1 osteosarcoma, 1 squamous cell carcinoma and 1 leiomyosarcoma.In the treatment of these cases, surgery (35 cases, 74.4%), surgery+chemotherapy (3 cases, 6.3%) and chemotherapy (1 case, 2.1%) and biopsy (2 cases, 4.25%) were carried out. In 4 (8.5%) of the cases the owners rejected treatment. In 2 cases (4.25%) only pain management was applied. As a result of the treatments, 23 cases (48.9%) died and 24 cases (51.06%) survived and at this stage still are healthy.Conclusion: The number of tumor cases in cats and dogs, brought to the clinic, were significant. Excisional biopsy was found sufficient for both diagnostic and therapeutic purposes. In the management of tumor cases, it was noted that the necessary infrastructure and training would be beneficial for the completion of the standard protocols in addition to raising awareness of animal owners.Keywords: Tumor, metastasis, chemotherapy, cat, dog 87

Bu çalışmada, endotraheal tüp ya da V-Gel® supraglottik solunum yolu cihazı ile entübe edilen kedilerde timpanometrik verilerle elde edilen orta kulak basınçlarının karşılaştırılması amaçlandı. Çalışma materyalini Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi Cerrahi kliniğine getirilen, solunum yolu ve/veya kulak hastalığı bulguları olmayan, ASA sınıfı I-II olarak belirlenen 24 yetişkin kedi oluşturdu. Asepromazin uygulamasından sonra propofol ile indüksiyonu sağlanan kediler 4 gruba ayrıldı: 1. gruptaki kedilere V-Gel® entübasyonunu takiben %33 O2 - %67 N2O; 2. gruptakilere V-Gel® entübasyonunu takiben %40 O2 - %60 hava izofluran ile kombine edilerek genel anestezileri sağlandı. Sırasıyla aynı solunum yolu yönetim protokolü 3. ve 4. gruplar için endotraheal entübasyonu takiben kullanıldı. Supraglottik solunum yolu cihazı ya da endotraheal tüp yerleştirildiği an 0 kabul edildi ve tüm vakalardan belirli dakikalarda timpanometri kayıtları alındı. N2O kullanılan gruplarda 40. dakika timpanometri kayıtlarından sonra N2O kesilerek hava verildi. Hava ile ventile edilen gruplarda orta kulak basıncının değişmediği (p>0,05) ancak N2O ile ventile edilen her iki grupta da orta kulak basıncının arttığı izlendi (p0.05) but increased in both N2O ventilated groups (p

Bu çalışmada, diğer eksternal fikzasyon yöntemlerine kıyasla daha ucuz ve kolay uygulanabilir olan akrilik pin eksternal fikzasyon (APEF) sisteminin, neonatal buzağıların metapodial kırıklarında, kırık iyileşmesi üzerinde ne derece etkili olduğunun ortaya konulması amaçlandı. Çalışmada MAKÜ Cerrahi Kliniğine getirilen ve metakarpus kırığı tespit edilen 6 neonatal buzağı kullanıldı. Olgulara, düşük devirli matkap yardımıyla tip II (full-pin) konfigürasyonunda transkortikal pinler (2-4 mm, vidasız) yerleştirilerek kapalı redüksiyon uygulandı. Bölgenin lateral ve medialinden çıkan pin uçlarına bir sütun halinde 2 adet plastik tüp (4 cm) geçirildi. Tüpler bükülebilir olduğu için, işlem sırasında pinlerin çıkış doğrultularına herhangi bir düzeltme kuvveti uygulanmadı. Plastik tüpten oluşturulan sütunlar ile deri arasındaki uzaklığın 2 cm olmasına özen gösterildi. Tüplerin içi akril ile doldurulmadan önce, polimerizasyon süresince fragmentler arası stabiliteyi garanti altına almak için, proksimal ve distal fragmentlerden geçen birer fikzasyon pini plastik kelepçe ile sıkıştırıldı. Dipleri kapatılan tüplerin içi soğuk akril ile dolduruldu ve sertleşerek birer sütun halini alması beklendi. Postoperatif 10 gün boyunca günlük pin dibi pansumanı ve IM antibiyotik tedavisi uygulandı. Olguların kırık iyileşmesi, postoperatif 10, 20, 40 ve 80. günlerde `yürüme-ağırlık yüklenebilme` `radyografik iyileşme` ve `pin dibi enfeksiyon` skorlamaları ile değerlendirildi. Postoperatif 10. günde desteksiz yürüyebilen olguların, 40. günde normal yürüyebildikleri ve ilgili ekstremitelerine basabildikleri dikkat çekti. Olguların tümünde 40. günde radyolojik olarak kırık iyileşmesi izlendi ve sistem uzaklaştırıldı. Postoperatif 20. gün kontrollerinde hiçbir olguda pin dibi enfeksiyonu izlenmedi. Sonuç olarak, APEF sisteminin neonatal buzağılarda metapodial kırıkların tedavisinde alternatif bir teknik olabileceği düşünüldü. In this study, it was aimed to present the effectiveness of acrylic pin external fixation (APEF) system, which is cheaper and easy to apply compared to other external fixation methods, in fracture healing of newborn calves' metapodial fractures. Six newborn calves brought to MAKU Surgery Clinic and had metacarpal fracture were used. Closed reduction was applied with transcortical pins (2-4 mm, nonthreaded) placed by a low-speed drill in type-II (full-pin) configuration. Two plastic tubes (4 cm) were passed into lateral and medial pin ends in columnar form. As the plastic tubes were flexible, any adjustment power was provided to the exit direction of the pins. Care was taken to adjust the distance between skin and plastic tube columns to be 2 cm. Before the tubes were filled with acrylic material, to ensure the stability between fracture fragments, fixation pins passing through the proximal and distal fragments were tightened with plastic handcuffs. The lumen of the plastic tubes was filled with cold acryl after each tip was closed and waited for hardening to take the form of a real column. Daily pin tract dressing and IM antibiotherapy was applied for 10 days. Fracture healing was monitored by scoring `walking-weight bearing` `radiographic healing` and `pin tract infections` in postoperative days 10, 20, 40 and 80. Calves were able to walk without support at postoperative day 10 and able to bear weight and walk normally at day 40. In all cases, radiological fracture healing was observed on day 40 and APEF system was removed. At day 20 controls, pin track infection was observed in any case. As a result, APEF system was thought to be an alternative technique in the treatment of metapodial fractures of newborn calves. 58

Bu çalışma, yeni doğan buzağılarda metakarpal kemik kırığı sonucunda meydana gelen damar hasarlarının Urografin ile belirlenmesi ve damar hasarının kırık iyileşmesi üzerine etkisinin araştırılmasına ışık tutması amacıyla yapıldı. Çalışmaya Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Kliniğine getirilen, yeni doğmuş metakarpal kemik kırığı şüpheli 7 buzağı dâhil edildi. Buzağıların anamnez bilgileri alındıktan sonra radyografik görüntülerle metakarpal kemik kırığı tanısı konulan buzağılara, a. (arteria) radialis'ten arteriyografi işlemi perkutan iğne yöntemi ile uygulandı. Damar hasarı bulunmayan ve kontrast madde geçişinin görüldüğü 5 vakada bandaj uygulaması ve düzenli takip protokolleri sonucunda 30. günde kırık iyileşmesinin sağlandığı, kontrast madde geçişinin kısmi olarak gerçekleştiği 1 vakada ise bandaj uygulamaları sonucunda kırık iyileşmesinin 40. gün sağlandığı görüldü. Damar yapısında kopma meydana gelen 1 vakada ise; kontrast madde geçişinin hiç olmadığı görülmüş olup, vakanın ilgili bacağı ampüte edildi. Sonuç olarak; kontrast madde ile yapılan arteriyografi işleminin sağaltım seçeneklerinin belirlenmesinde etkili bir tanı yöntemi olabileceği kanısına varıldı. This study was conducted to determine vascular damage with urography occurring in the new-born calves as a result of metacarpal bone fractures and to shed light on the exploration of the effects in fracture healing in terms of vascular damage. 7 new-born metacarpal bone fracture suspected calves were included into the study which were brought to Mehmet Akif Ersoy University surgery clinic. After patient history was taken arteriography process was applied with percutaneous needle method from radial artery to calves whom were diagnosed having metacarpal bone fracturte by radiographic image. It was seen that in 5 cases without vascular damage and with complete contrast material passage along with bandage application and regular follow protocols fracture healing was observed in 30 days. On the other hand it was seen that in one case with partial material passage fracture healing was observed in 40 days with bandage application. Also it was seen that in one case with vascular rupture there was no material passage, as a result of this the calf's related leg was amputated. As a result it was concluded that arteriography with contrast material can be an effective diagnostic method in terms of determination of options of treatment methods. 61

Bu çalışmada farklı ırk, yaş, cinsiyet ve ağırlıkta toplam 19 köpekte gerçekleştirilen fakoemülsifikasyon katarakt cerrahisi ve intraoküler yapay lens (İOL) uygulaması konu edilmiştir. Alınan anamnez bilgileri ve yapılan klinik muayeneler sonrasında olgulardan 10'unda senil, 8'inde travmatik, 1'inde metabolik kökenli katarakt saptandı. Bunlardan 5'i hipermatür, 14'ü matür katarakt idi. Operasyona alınan olgulardan 15'inde fakoemülsifikasyon, 4'ünde ekstra kapsüler katarakt ekstraksiyonu yöntemi ile sağaltım gerçekleştirildi. Fakoemülsifikasyon olguların 12'sinde sol göz, 3'ünde sağ gözde yapıldı. Ekstra kapsüler katarakt ekstraksiyonu (EKKE) 4 olgunun 3'ünde sol, 1'inde sağ göze uygulandı. Fakoemülsifikasyon sonrası 13 olguya İOL yerleştirilirken; ekstra kapsüler katarakt ekstraksiyonu uygulanan 1 olguya İOL yerleştirildi. Fakoemülsifikasyon uygulanan 2, EKKE yapılan 3 olguya İOL konulamadı. Operasyon öncesi, 7 gün boyunca günde 5 kez ikişer damla kortikosteroid (10 mg/ml prednizolon sodyum fosfat, Norsol® - Mefar İlaç Sanayi A.Ş.) topikal olarak uygulandı. Ayrıca sekonder enfeksiyonların eliminasyonu amacıyla 7 gün boyunca günde 5 kez ikişer damla geniş spektrumlu antibiyotik (%0.3 ofloksosin, Exocin® - Abdi İbrahim İlaç Sanayi ve Ticaret A.Ş.) her iki göze damlatıldı.Operasyondan 1 saat önce midriazis sağlamak amacıyla 10'ar dakika arayla sırası ile topikal olarak tropikamid (Tropamid® - Mefar İlaç Sanayi A.Ş.), fenilefrin HCl (Mydfrin® - Alcon Laboratuarları Ticaret A.Ş.) %2.5 ve siklopentalat HCl (Sikloplejin® - Abdi İbrahim İlaç Sanayi ve Ticaret A.Ş.) %1, 2'şer damla 2 kez uygulandı.Operasyona limbusdan saat 3 ve 9 pozisyonundan1.1 mm boyutunda yan girişler (side-port) ile başlandı. İlk kesi yapıldıktan sonra lensin ön kapsülünü boyamak amacıyla 0.5-1.5 ml kadar Trypan blue direkt olarak ön kapsülün üzerine verilecek şekilde ön kamaraya enjekte edildi. 10-15 saniye beklendikten sonra Trypan blue'nun toksik etkisini ortadan kaldırmak için ön kamara laktatlı ringer solüsyonu ile yıkandı. Bu işlemin ardından irrigasyon sırasında kaybolan ön kamarayı yeniden oluşturmak için ön kamara içerisine 1-1.5ml viskoelastik materyal (Bio-Hyalur SV® - BioTech) enjekte edildi. Kapsüloreksis ve fakoemülsifikasyon aşamaları için saat 12 pozisyonundan 2,8 mm boyutunda ana giriş kesisiyapıldı. Ön kamaraya giriş işleminin ardından kapsül üzerinde kistotom ile bir yırtık oluşturuldu. Utrata forsepsi ile yırtık kenarından tutularak, ön kapsülün santralinde 360 derecelik düzgün dairesel bir açıklık gerçekleştirildi. Pupilla dilatasyonu yeterli olmayan ve zonül zaafiyeti olan olgularda pupil dilatasyonunu sağlamak amacıyla her iki yan giriş noktasından ve saat 1, 4, 5 pozisyonlarından açılan yan girişlerden iris kancaları yerleştirildi. 41 D hidrofilik-akrilik yapıda İOL özel enjektörü aracılığı ile kapsül içerisine yerleştirildi. Lensin yerleştirilmesini takiben ortamdaki viskoelastik materyal irrigasyon/aspirasyon işlemi ile uzaklaştırıldı.İOL'in yerleştirilmesinden sonra olası enfeksiyon ve yangıya karşı ön kamaraya 0.5 ml ofloksasin (Exocin® - Abdi İbrahim İlaç Sanayi ve Ticaret A.Ş.) ve 0.5 ml prednizolon (Onadron® - İbrahim Etem Ulagay İlaç Sanayi Türk A.Ş.) verildi. Ensizyon hatlarına (ana ve yan girişler) enjektör yardımıyla laktatlı ringer solüsyonu enjekte edildi, böylece ödem oluşturularak kesilerin kapanması sağlanmaya çalışıldı. Bu işlem yan girişlerde yeterli oldu. İşlemin yetersiz kaldığı kimi ana giriş ensizyonları emilebilen 7/0 poliglaktin 910 (Vicryl® - Monosorb SD10053D) ile dikilerek kapatıldı. Operasyon sonrası tüm hastalara enfeksiyon ve yangı kontrolü amacıyla ilk hafta günde 8 kez olacak şekilde topikal geniş spektrumlu antibiyotik (siprofloksasin, Ciloxan® - Alcon Laboratuarları Ticaret A.Ş.) ve kortikosteroid (deksametazon, Maxidex® - Alcon Laboratuarları Ticaret A.Ş.) verildi. Pomatların dozu ikinci hafta günde 6, üçüncü hafta 5, dördüncü hafta 4, beşinci hafta 3, altıncı hafta 2 ve yedinci hafta 1 kez olacak şekilde azaltılarak 7 hafta süre ile uygulandı. Topikal antibiyotik ve kortikosteroid yanı sıra İOL'de meydana gelebilecek adezyonları önlemeye yönelik olarak sürekli midriazis sağlamak amacıyla günde 1 kez 1 damla tropikamid (Tropamid® - Mefar İlaç Sanayi A.Ş.) 1 ay süre ile damlatıldı. Postoperatif dönemde gözde meydana gelebilecek olası ödemin önüne geçmek için farmakolojik olarak hazırlanan %5 NaCl solüsyonundan günde 5 kez bir damla 1 hafta süreyle uygulandı. Katarakt operasyonları sonrası alınan anamnez bilgileri ve yapılan klinik muayeneler ile 14 olguda gözde tam bir görüş sağlanırken, 5 olguda postoperatif komplikasyon nedeni ile iyileşme bulgusuna rastlanmadı. In this study, it was subjected phacoemulsification methods and intraocular lens (IOL) implantation on a totally 19 dogs at different breed, age, sex and body weight. According to history and clinical examination, the cases were ranged as senile (10 cases), traumatic (8 cases) and metabolic (1 cases) cataract as etiologically. Five cases were hyper mature and 14 cases mature. Fifteen cases were treated by phacoemulsification and four cases by extra capsular cataract extraction methods. Twelve left and three right eyes with cataract were operated by phacoemulsification. Three left and one right eye with cataract were operated byextra capsular cataract extraction methods. Thirteen cases were implanted IOLafter phacoemulsification. One case was implanted IOL after extra capsular cataract extraction. IOL could not implant in two cases applied phacoemulsification and three cases applied extra capsular cataract extraction. Before operation, corticosteroid (10 mg/ml, prednisolone sodium phosphate, Norsol® - Mefar Pharmaceutical Ins.) was applied as 2 drops per day for one week. And then, a broad spectrum antibiotic (0.3% ofloxacin, Exocin® - Abdi İbrahim Pharmaceutical Ins.) was applied to eliminate seconder infection as 5 drops per day for a weekon both eyes.Topical tropicamide (Tropamid ® - Mefar Pharmaceutical Ins.), fenilefrin HCl (2.5% Mydfrin® - Alcon Laboratories) andcyclopentolate HCl (1%, Sikloplejin® - Abdi İbrahim Pharmaceutical Ins.) applied as 2 drops 2 times by interval 10 minutes, before one hour surgery, respectively.The anterior chamber was entered with two side-port on 3 and 9 position of o'clock by a blade (diameter 1.1mm). Anterior chamber was filled with trypan blue the anterior crystalline capsule. Ten or thirteen seconds after of the dye and its contact with anterior capsule of lens, the remaining dye was removed by washing the anterior chamber with balanced solution. The anterior chamber was then supplied with a viscoelastic substance of sodium hyaluronate (Bio-Hyolur SV® - BioTech 1-1.5ml). A main port incision (2.8 mm length) was made at 12 position ofo'clock for capsulorhexis and phacoemulsification procedures. After entering anterior chamber, it was formed a torn on anterior lens capsule by cystotome. A 360 degrees straight circular gap was created on centered of anterior capsule by holding side of torn by utrata forceps. Iris hooks were placed to provide pupil dilatation to two side ports and 1, 4 and 5 position of o'clock in cases with weakness of zonula and fall short of pupil dilatation. Acrylic hydrophilic monomer optic IOL of 41 D was placed into the capsule through special injector. Viscoelastic material was removed by irrigation and aspiration procedure after placing IOL. A 0.5 ml ofloxacin (Exocin® - Abdi İbrahim Pharmaceutical Ins.) and 0.5 ml prednisolone (Onadron® - İbrahim Etem Ulagay Pharmaceutical Ins.) against infection and inflammation into the anterior chamber after placing IOL was injected. A balanced solution was injected incision line (main and side port), thus, ıt was tried to supply closing incision lines by created edema. This procedure was sufficient for closing side ports. But this procedure was not sufficient in some cases, so corneal incision was closed with continuously absorbable 7/0 polyglactin 910 (Vicryl®) sutures. A broad spectrum antibiotic (ciprofloxacin, Ciloxan® - Alcon Laboratories) and corticosteroid (dexamethasone, Maxidex® - Alcon Laboratories) 8 times per day during first week against infection and inflammation was used after surgery on cases. The pomades were applied as 6, 5, 4, 3, 2, 1 times per day second, third, fourth, fifth, sixth, seventh week by decreasing, respectively. In addition topical antibiotic and corticosteroid, topical tropicamide (Tropamid ® - Mefar Pharmaceutical Ins.) 1 drop per day for 1 month was used for continuously mydriasis to prevent adhesions. Physiologic saline 5% was used to prevent potential edema development as 5 drops per day for a week.According to postoperative history and clinical examination of dogs, 14 cases were exactly healed, but it was not encountered with healing signs of vision due to postoperative complications in 5 cases. 93

Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Kliniği'ne getirilen, klinik ve radyografik muayeneler sonucu ön veya arka ekstremitelerindeki uzun kemiklerde (radius ve ulna, femur, tibia) kırığı bulunan değişik ırk, yaş, cinsiyet ve vücut ağırlığına sahip 20 adet köpek üzerinde gerçekleştirilen bu çalışmada kırık sağaltımı için dinamik kompresyon plağı (DCP) ve sınırlı temaslı dinamik kompresyon plağı (LC-DCP) kullanıldı. Olguların klinik ve radyografik değerlendirmelerine göre iki farklı plak tipi karşılaştırıldı. Çalışma materyalini 20 köpekte tespit edilen 11'i tibia, 6'sı femur ve 5'i antebrachium olmak üzere toplamda 22 kırık oluşturdu. Toplamda sağaltım için 11 adet DCP, 11 adet LC-DCP uygulandı. Olgular 1., 2., 4., 6., 8., 10., 12. ve 16. haftalarda klinik ve radyografik açıdan tekrar değerlendirildi.Sonuç olarak, kırık iyileşmesinin LC-DCP uygulanan grupta daha erken gerçekleştiği tespit edildi. Fakat süreden bağımsız olarak bakıldığında fonksiyonel tam iyileşme açısından DCP ve LC-DCP arasında anlamlı bir fark tespit edilmedi. This study was performed on 20 dogs with long bone fractures in the thoracic or pelvic limbs (radius and ulna, femur, tibia) at different breed, gender and weight whom was brought to the Surgery Clinic of Adnan Menderes University, Faculty Veterinary Medicine. Dynamic compression plate and limited contact dynamic compression plate was used for the treatment of fractures in this study. These two treatment groups were compared according to their clinical and radiographic evaluation and results. The study material occurred from 11 tibia fractures, 6 femur fractures and 5 antebrachium fractures. Totally, 11 DCP and 11 LC-DCP was used for the treatment. The patients were re-evaluated clinically and radiographically in 1., 2., 4., 6., 8., 10., 12. and 16. weeks.Consequently, fracture healing has taken place earlier in the LC-DCP group. But when evaluated the functional healing regardless of time, there was no significant difference between DCP and LC-DCP. 114

Bu çalışmada veteriner hekimlikte sıkça kullanılan propofol-izofluran ve propofol-sevofluran ile nispeten daha yeni bir anestezik kombinasyon olan alfaksalon-izofluran ve alfaksalon-sevofluranın hematolojik, biyokimyasal ve fizyolojik parametreler üzerine etkilerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.Çalışma materyalini çeşitli amaçlarla anesteziye alınması gereken değişik ırk ve cinsiyetten 40 geriatrik köpek oluşturdu. Köpekler rastgele 4 gruba bölünerek farklı anestezi protokolleri uygulandı. Birinci ve 2. gruptaki hastalara 6 mg/kg propofol ile anestezi indüksiyonu sağlandıktan sonra 1. grubun anestezisine izofluran, 2. grubun anestezisine sevofluran ile devam edildi. 3. ve 4. gruptaki hastalara 3 mg/kg alfaksalon ile anestezi indüksiyonu sağlandıktan sonra 3. grubun anestezisine izofluran, 4. grubun anestezisine sevofluran ile devam edildi. Preanestezik dönem, anestezinin 15, 30, 45 ve 60. dakikaları ile anesteziden 60 dakika sonra kan alınarak tam kan sayımı gerçekleştirildi. Serum ALT, AST, üre, kreatin değerleri, preanestezi, anestezinin 15-30. dakikalarında ve anesteziden 60 dakika sonra ölçüldü. Anestezi öncesi değerlendirilen kardiyopulmoner parametreler ve refleksler perianestezik 5, 10, 15, 30, 45, 60. dakikada ve hasta uyandıktan 60 dakika sonra da kaydedildi. Anestezi süresince hastalar monitörize edildi.Propofol-izofluran, propofol-sevofluran, alfaksalon-izofluran, alfaksalon-sevofluran ile oluşturulan anestezilerin derinliği ve süresinin cerrahi girişimler açısından yeterli olduğu gözlendi. Uygulanan dört anestezik ajanın da geriatrik köpeklerde, hematolojik ve biyokimyasal değerleri olumsuz yönde etkilemediği tespit edildi.Sonuç olarak geriatrik köpeklerde propofol veya alfaksalon indüksiyonu sonrası izofluran veya sevofluran ile anestezinin devam ettirilmesi ile hastalarda güvenli bir anestezi sağlandı. In this study, frequently used propofol-isoflurane and propofol–sevoflurane in veterinary medicine were compared to a relatively new anesthetic combination alfaxalone-isoflurane and alfaxalone-sevoflurane for the effects on hematological, biochemical and physiological parameters.The study was performed on 40 geriatric dogs from different breeds and sexes required to be anesthetized for various surgical intervention. Dogs were randomly divided into 4 groups randomly and anesthesia protocols were applied. After induction of anesthesia with 6 mg/kg propofol in groups 1 and 2, isoflurane anesthesia was continued in group 1 and sevoflurane in group 2. After induction of 3 mg/kg alfaxalone anesthesia in groups 3 and 4, isoflurane anesthesia was continued in group 3 whereas sevoflurane in group 4. At the preanesthetic period, 15, 30, 45, 60 minutes and 60 minutes after the anesthesia, complete blood counts were performed. Serum ALT, AST, urea, creatinine values were measured during preanesthesia, perianesthesia 15-30. minutes and 60 minutes after anesthesia. Cardiopulmonary parameters and reflexes were evaluated before anesthesia and recorded at perianesthetic 5, 10, 15, 30, 45, 60 minutes and 60 minutes after full recovery. Patients were monitored during anesthesia.Duration and depth of the anesthesia with propofol-isoflurane, propofol–sevoflurane, alfaxalone–isoflurane and alfaxalone-sevoflurane were found to be satisfactory for surgery. Four anesthetic agents applied in geriatric dogs did not adversely affected the hematological and biochemical parameters. In conclusion anesthesia on geriatric dogs after induction of propofol and alfaxalone maintained with isoflurane or sevoflurane found to be safe. 110

Bu çalışmada, yeni doğan 33 (otuzüç) ekstremite deformiteli ruminant incelenmiş; materyal yaşları bir-altmış gün arasında olan buzağıların; 23'ü Simental, 2'si Yerli Kara, 7 kuzu ve bir oğlaktan oluşmuştur. Olguların 7'si dişi (22.33%), geri kalanı erkek (%78.78) idi. Tablo-3'e göre, olguların 9'u hafif, 14'ü orta dereceli idi ve sağaltım sonuçları olumlu, geri kalan şiddetli dereceli 5 olgunun 2'sinden olumlu sonuç alınırken, 2 olgu bandaj ve siplint uygulamalarıyla, bir oğlak ta ise tenetomiden olumlu sonuç alınmış; diğer 3 olgu ise bandaj ve siplint uygulamasıyla iyileşmiştir. Kongenital tendo kontraksiyonlu buzağılarda, doğumdan sonraki 1-2 hafta içinde metacarpofalangeal ve metatarsofalengeal eklemlerde çeşitli lezyonlara rastlanılmaktadır. Şiddetli fleksor deformiteli olgularda aynı zamanda arthrogripozise gözlenmekte, bu olgularda baş, boyun ve karpal bölgelerde şiddetli deformitelere oluşmaktadır. Bu kronik deformiteler topuk eklemlerinde ülserlere ve septik arthritise neden olmaktadır. Bu çalışmada tendojen deformiteli doğan buzağılarda bandaj, splint ve tenetomi uygulamaları gerçekleştirilmiş ve elde edilen sonuçların duyurulması hedeflenmiştir. Extremity deformity in this study had investigated 33 of newborn ruminant, the consist os materyal, their ages between (1- 60) days was 25 of them calves which breeds of the calves were 23 Simmental and only 2 cases local black, 7 lambs and one kid. Seven of newborn were female (22. 33 %) and 26 were male (78.78 %). As a Table 3: Mild cases (9) treatment results are resolved, Moderate cases (14) treatment results are resolved, Severe cases (5) treatment results are: two (2) cases are resolved 2 cases by bandaging and splint, and 1 kid by tenotomy, but remain deformity in 3 cases that applied bandage and splint. Congenital contracted flexor tendon, observed most frequently as flexion of the metacarpophalangeal or metatarsophalangeal joint within 1 or 2 weeks of birth, is a common defect in numerous breeds of cattle. Severe flexural deformities are also accompanied by arthrogryposis, involvement of multiple limbs and the head and neck, and severe carpal deformities. Chronic deformity may lead to skin ulceration on the dorsum of the fetlock and, subsequently, to septic arthritis. In this study, in newborns lambs, with tendogen deformities kids and the other small animals, bandaging, splind and tenetomies interferences are exellend results and we are propose our colleagues. 78

Bu çalışmada tavşanlarda medetomidin-ketamin ve propofol-fentanil ile oluşturulan anestezinin bazı hemodinamik parametreler ile kardiyak troponin-I ve serum C-reaktif protein konsantrasyonları üzerine etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Çalışma 1-3 yaş arası, 2-4 kg ağırlığa sahip 9 dişi, 15 erkek toplam 24 adet Yeni Zellanda tavşanı üzerinde yapıldı. Tavşanlar rastgele olarak medetomidin-ketamin (MK grup) ve propofol-fentanil (PF grup) olmak üzere 12'şerli iki gruba alındı. MK grubundaki tavşanlara 0,1 mg/kg medetomidin iv yolla verildikten 5 sn sonra yine iv yolla ketamin 20 mg/kg uygulandı. PF grubundaki tavşanlara ise propofol 10 mg/kg indüksiyon amacıyla iv yolla verildikten sonra 1,3 mg/kg/dk hızda 60 dakika süre ile infüzyon şeklinde gönderildi. Fentanil ise 8 µg/kg dozda hesaplanarak yarısı indüksiyonda, diğer yarısı da 30. dakikada iv yolla uygulandı. Anestezi başlangıcı ve bitişi arasında ayakta kalma, kulak ve parmak arası refleksleri değerlendirildi. İndüksiyon öncesi (preanestezi), indüksiyon esnası (0. dakika) ve sonrasında 5, 10, 15, 30, 45 ve 60. dakikalarda beden ısısı, kalp atım ve solunum sayıları, oksijen saturasyonu ile sistolik ve diastolik kan basınçları kaydedildi. Ortalama kan basıncı formül ile hesaplandı ([2Diastolik+Sistolik]/3). İndüksiyon öncesi, anestezi esnası ve sonrasındaki 6, 12 ve 24. saatlerde alınan kan örnekleri biyokimyasal parametreler (CRP ve cTn-I) açısından analiz edildi. Anestezi öncesi, esnası ve sonraki 6, 12 ve 24. saatlerde çekilen EKG'lerde ikinci derivasyonda P, T dalgaların süreleri ve amplitüdleri, QRS kompleksinin süresi ve amplitüdü, PQ ile QT aralıklarının süreleri değerlendirildi.MK grubunda 10 hayvanda indüksiyonu takiben, PF grubunda ise indüksiyonda 4, infüzyonun belirli sürelerinde ise 2 hayvanda apne şekillendi. Spontan solunum kısa süre sonra geri geldi. Solunum sayısı her iki grupta da başlangıç değerlerine göre azaldı ve istatiksel olarak anlamlı bulundu. Oksijen saturasyonu her iki grup için de 0. dakikadaki değişiklik anlamlı bulundu. Gruplar arasında ise yine 0. dakikadaki fark propofol-fentanil lehine anlamlı bulundu. Vücut ısılarında her iki grupta istatiksel olarak anlamlı değişiklikler saptanmadı. Ortalama arteriyel basınç verilerine göre medetomidin-ketamin grubuna ait değerlerde başlangıç değerlerine göre azalma görüldü ve 5, 10, 15, 30 ve 45. dakikalardaki değişiklikler istatiksel olarak anlamlı bulundu. Propofol-fentanil grubunda ise 5, 10, 15, 30, 45 ve 60. dakikalardaki değişiklikler istatiksel olarak anlamlı bulundu. Gruplar arasındaki fark istatiksel olarak anlamlı olarak değerlendirilmedi. Medetomidin-ketamin grubunda anestezi indüksiyonu ve 5, 10, 15, 30, 45 ve 60. dakikalardaki kalp atım sayıları başlangıç değerlerine göre azaldı ve bu azalma istatiksel olarak anlamlı bulundu. Gruplar arasında ise 0, 5, 10, 15, 30, 45 ve 60. dakikalardaki değerler medetomidin-ketamin grubu lehine azalma gösterdi ve istatiksel açıdan anlamlı bulundu. Her iki grupta da anestezi esnasında ve sonrasında kalp ritminde değişiklikler kaydedildi. Bu değişiklikler medetomidin-ketamin grubunda sinüs taşikardisi, çoklu ventriküler erken vuru, sinoatriyal blok, bradikardi, paroksismal atriyal taşikardi, atriyoventriküler blok; propofol-fentanil grubunda da taşikardi, çoklu ventriküler erken vuru ve sinoatriyal bloğa bağlı bradikardi olarak sayılabilir. Her iki grupta da 12. saatlerdeki CRP düzeyindeki değişiklik başlangıç değerlerine göre anlamlı bulundu. Medetomidin-ketamin grubunda 6 ve 12. saattaki cTn-I değerlerinde başlangıç değerine göre artış gözlendi ve bu artış istatiksel olarak anlamlı bulundu. Propofol-fentanil grubunda ise 6 ve 12. saatlardaki cTn-I seviyesi medetomidin-ketamin grubuna göre istatiksel olarak anlamlı bir düşüş gösterdi. Sonuç olarak bu çalışmada kardiyak troponinlerin anestezi ile ilişkili erken miyokardial hasarı tespit etmek amacıyla hem eksperimental çalışmalarda ve hem de klinik hastalarda kullanılabileceği kanısına varılmıştır.Anahtar Kelimeler: Kardiyak Troponin-I, CRP, Medetomidin, Ketamin, Propofol, Fentanil, Tavşan The aim of this study was to determine the effect of anesthesia generated by medetomidine-ketamine and propofol-fentanyl combinations on some hemodynamic parameters and cTn-I and cerum CRP concentrations.The study performed on 9 female, 15 male total 24 New Zealand rabbits aged 1 to 3 years and weighting between 2-4 kg. Rabbits were divided randomly into two groups including 12 rabbits as medetomidine-ketamine (MK group) and propofol-fentanyl (PF group) groups. In MK group anesthesia induced with 20 mg/kg iv ketamine 5 seconds later administeration of 0.1 mg/kg iv medetomidine. In the PF group anesthesia induced with propofol at a dose of 10 mg/kg iv and the maintained with a constant rate infusion of propofol 1.3 mg/kg/min iv. Fentanyl calculated at the dose of 8 µg/kg iv and half of the dose used at the begining and the other half administered atd 30th minute of the maintaince. The righting, pedal withdrawal and ear pinching reflexes between induction and recovery time evaluated. The datas recorded at pre-anesthesia, induction (0 minute) and 5th, 10th, 15th, 30th, 45th and 60th minutes after induction including body temperature, heart rate, respiratory rate, oxygen saturation, sistolic and diastolic blood pressures. Mean arterial pressure calculated with the formula ([2Diastolic+Sistolic]/3). The blood samples analysed for the biochemical parameters (CRP and cTnI) that taken at the time of preanesthesia, induction anda ter 6, 12 and 24 hours of anesthesia. ECG recorded in second derivation before, during and 6, 12 and 24 hours after induction and duration and amplitude of P and T waves, duration and amlitude of QRS complex, duration of PQ and QT intervals were evaluated.Apnea appeared at 10 animals subsequent to induction in MK group, 4animals subsequent to induction and in vary times within infusion in PF group. Spontaneous breathing turned back in a few time. Respiratoy rate decreased considering to baseline and was statistical significant. Oxygen saturation was statistical significant for both group at the beggining time (0 minute). And the difference at the same time was significant in favour of PF whan compared the groups. The differences of body temperature was not significant. Mean arterial pressures decreased according to baseline in MK group and the differences in 5th, 10th, 15th, 30th and 45th minutes were statistical significant. In PF group differences in 5th, 10th, 15th, 30th, 45th and 60th minutes were statistical significant but difference between the compared groups were not statistical significant. Heart rate in 5th, 10th, 15th, 30th, 45th and 60th minutes for MK decreased according to baseline and was significant. In the time intervals of 0, 5, 10, 15, 30, 45 and 60 minutes the differences decreased in favour of MK group and were statistical significant.During and after the anesthesia changes at the heart ritm were recorded at both groups. These includes sinus tachycardia, multiple ventricular premature contractions, SA block, bradicardia, paroxysmal atrial tachycardia, AV block in medetomidine-ketamine group; tachycardia, multiple premature contractions and bradycardia according to SA block in propofol-fentanyl group.The CRP levels at 12th hour for both groups showed differences acording the baselines. The values of cTnI in 6th and 12th hours in MK group increased according the baseline and these differences were significant. In PF the values of cTn-I in 6th and 12th hours were decreased significantly when compared with MK group.As a result in this study its judged that to detect early myocardial damage associated with anaesthesia the cardiac troponins can be used at experimantal studies and clinical patients. Key Words: Cardiac Troponin-I, CRP, Medetomidine, Ketamine, Propofol, Fentanyl, Rabbit 118

Bu çalışmada, köpeklerde uzun kemik kırıklarının ''Kilitli Küntscher'' çivisi ilesağaltımının klinik ve radyografik bulgular ışığında değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Çalışma materyalini Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi CerrahiAnabilim Dalı Kliniği'ne getirilen femur ve tibia'da diafizer kırık teşhisi konulan değişik ırk,yaş ve cinsiyette toplam 16 adet köpek oluşturdu.Olgular, atropin sülfat'ın 0.045 mg/kg s.c.(subkutan) ve ksilazin hidroklorid' in 1-2mg/kg i.m. (intramuskuler) enjeksiyonu ile premedikasyonu yapıldıktan sonra isoflorananestezisi ile genel anesteziye alındı. Olgulardaki Kilitli Küntscher çivisi ve kilitleyici kortikalvidalar radyografi üzerinde ölçüm yapılarak belirlendi.Köpeklerde opere edilecek ekstremite, rutin asepsi-antisepsi kuralları dahilindehazırlandı. Açık ve enfekte kırıklarda bölge antiseptikli ve antibiyotikli solüsyonlar iletemizlendi. Uygun operasyon yatırma işleminden sonra femur kırığı olguları kraniolateralyönde, tibia kırığı olguları corpus tibia'nın mediali üzerinden ensize edildi. Deri altı bağ doku vefascia ensizyon edildikten sonra femur ve tibia'da yer alan anatomik öneme sahip kaslar disekeedildi. Kırık hattı ortaya çıkarıldı. Olgularda retrograd yöntemle çivileme işlemi yapıldı. Çivilermedullaya kortikal vidalarla tutturuldu. Kaslar, deri altı bağ doku, fascia ve deri şirurjikalyönteme uygun kapatıldı.Olguların klinik operasyon sonrası 1, 2, 3, 4. haftalardaki radyografik muayene vetopallık skorlarının alınmasına özen gösterildi. Bir numaralı olgunun radyografikmuayenesinde yetersiz operasyon sonrası bakım sonucu post operatif 7. günden sonra taşkınkallus artışı gözlemlendi ve topallık skoru 4 düzeyindeydi. Olgu no 7' de operasyonesnasında çivi medulladan geçtikten sonra kırıldı ve post operatif 7. günde topallık skoru 1düzeyindeydi. Olgu no 11' de operasyon esnasında uygulanan kortikal vidalar distalfragmentte yer alan çivinin distal deliklerin yanından geçmişti ve topallık skoru 1düzeyindeydi. Olgu no 5' te post operatif 15. günden sonra çivi distal bölümünden kırıldı vetopallık skoru 1 düzeyindeydi. Olgu no 13' te post operatif 1. günde kallus oluşumu başladı vetopallık skoru 2 düzeyindeyken, post operatif 21. günde kırık çizgisi kapanmaya başladı vetopallık skoru 1 düzeyinde; post operatif 30. günden sonra ise kallus düzgün yayılımlı vetopallık skoru 1 düzeyindeydi.Sonuç olarak klinik ve radyografik bulgular ışığında Kilitli Küntscher çivisi mevcutsağaltım yöntemlerinden daha çok avantaja sahip olduğu için köpeklerin uzun kemikkırıklarında kullanılabiceği kanısına varıldı.Anahtar Kelimeler: Femur, tibia, köpek, kırık, Kilitli Küntscher çivisi In the present study the aim was to evaluate the clinical and radiographical results oflocked Kuntscher pin therapy of long bone fractures.The animal material of the study constituted a total of 16 dogs, from various breed,age and of both sexes, with a diagnosis of diaphiser fracture of femur and tibia.All cases were pre-medicated with xylazine-hydrochloride at a deserate of 0.045 mg/kg s.c. (subcutaneous) and then were under general ansthesia within isoflurane LockedKuntscher nail and locked cortical allografts were determined by use of calculations onradiagraphs.In enrolled dogs the extremity that should be operated, were prepared by use ofasepsia-antisepsia regulations. In open and infected fractures, the lesional area was clippedwithin antiseptic and antibacterial solutions. Following lateral surgical approach on was used,expotion of femur and tibia fracture lines, encision were performed on cranio-lateral andmedial side of corpus tibia, respectively. Incision of subcutaneous connective tissue andfascia, were followed by dissection of significant muscle groups located on the femur andtibia. Interlocking nail was placed in retrograde direction in all cases. Interlocking nails wereplaced to the medulla via cortical allografts. Muscle, subcutaneous connective tissue, fasciaand skin were surgically closed by appropriate method.Following clinical operation of dogs, radiographical examination and lameness scoreswere recoided from weeks 1 to 4. In case 1 radiological examination revealed callus tissuedensity on post op day 7, due to insufficient post operative management and lameness scorewas 4. In case 7, during intra-operative application, nail was broken after protruding medullaand lameness score was 1. In case 11 intraoperative cortical nails were passed through nail'sdistal hole located at distal fragments and lameness score was 1. In case 5, nail was broken indistal part following 15 days post-operatively and lameness score was 1 on post-op 15 days.In case 13 following operation callus formation was evident on day 1 and lameness score was2, where as on post-op day 21 fracture line was nearly closing and lameness score was 1, andon day 30 post-op callus was normally distributed and lameness score was 1. 79

Atresia Koli'li Buzağılarda Desfluran ve Sevofluran AnesteziklerininEtkilerinin KarşılaştırılmasıMevcut çalışma, atresia koli'li buzağıların operatif tedavisinde desfluran (DES) ve sevofluran (SEVO) anestezilerinin kan parametreleri ve postoperatif hayatta kalma süreleri üzerindeki etkilerini değerlendirmek amacı ile planlandı. Çalışma doğmasal atresia koli anomalili 32 buzağı ve 16 adet sağlıklı 5-10 günlük buzağıda (kontrol grubu) gerçekleştirildi. Kontrol grubundaki sağlıklı buzağılarda anestezi uygulanmadı. Anestezi diazepam (0.5-1.0 mg/kg, iv) ve ketamin (4-6 mg/kg, iv) uygulamasını takiben % 5-9 DES(n=16) veya %1-5 SEVO (n=16) anestezisi ile gerçekleştirildi. Tüm olguların venöz kan örneklerinde anestezi öncesi, anestezi sırası, post-op 1 saat sonra ve 8-10 gün sonra biyokimyasal (aspartat aminotransferaz (AST), alaninaminotransferaz (ALT), gama glutamil transferaz (GGT), laktat dehidrojenaz (LDH), alkalen fosfataz (ALP), lipaz, kreatinin (CREA), kan üre nitrojen (BUN), kreatinin kinaz-MB (CK-MB), glukoz (GLU), total bilirubin (T.Bil), total protein (TP), albümin (ALB), kolesterol (CHOL), trigliserid(TG)), hematolojik ve kan gaz analizleri yapıldı. Operatif tedaviler kolostomi ve anastomoz uygulaması ile gerçekleştirildi. Minimal istatistiki anlamlılık düzeyi olarak p

Bu çalışma ile medikal ozonun ratlarda akut osteomyelit oluşumunu engelleyip engellemediğini araştırmak, ayrıca enfekte olmuş kemiğin sağaltımında ozonun etkinliğini gözlemlemek amaçlanmıştır. Bu amaçla; 24 adet, yaklaşık 5 aylık, 300 –500 g ağırlığında, erkek Wistar rat kullanılmıştır. Hayvanlar eşit olarak 3 gruba ayrılarak; Kontrol Grubu, Koruyucu Grup ve Tedavi Grubu oluşturulmuştur. Grupların hepsinin sağ femur kemiğine intramedullar olarak Staphylococcus aureus (300 000 adet) enjekte edilerek osteomyelitis olması sağlanmıştır. Bütün grupların klinik bulguları; çalışma öncesi ve sırasında haftalık olarak takip edilmiştir. Kontrol Grubuna başka herhangi bir uygulama yapılmazken; Koruyucu Gruba enfeksiyon etkeninin enjeksiyonundan bir hafta önce başlamak üzere günlük ve 15 uygulamayı içeren bir ozon kürü düşük konsantrasyonlu (low), 1/16 oranında, 40 µg/ml olarak, 500 µg/kg dozda ve rektal üfleme (insüflasyon) şeklinde ozon jeneratörü kullanılarak verilmiştir. Tedavi Grubuna ise bakteri enjeksiyonundan 4 gün sonra başlamak üzere Koruyucu Grupta belirtilen ozonterapi seansının aynısı uygulanmıştır. Bilimsel deneyin bitiminden iki gün sonra bütün olgular derin anesteziye alınarak sakrifiye edildi ve ilgili kemiklerin radyografik, mikrobiyolojik ve histopatolojik incelemeleri yapıldı.Bütün gruplar arasında genel ve lokal klinik bulgular açısından, gözle görülür bir fark gözlenmedi. Kontrol Grubu ile diğer gruplar arasındaki radyografik farklar istatistiksel olarak önemli (P < 0.05) ve Tedavi Grubu ile Koruyucu Grup arasındaki fark ise önemsiz bulundu. Klasik mikrobiyolojik kültür yönteminde herhangi bir üreme olmadı. Ancak PCR analizlerinde Tedavi Grubunda pozitiflik saptanmazken, Kontrol Grubunun biri hariç hepsinde ve Koruyucu Grubun tamamında pozitiflik saptandı. Ancak Kontrol Grubunun yarısında PCR bantları orta ve ileri şiddette iken, Koruyucu Grubun hepsinde bantlar çok zayıf idi. Histopatolojik olarak; Koruyucu Grupta hafif, Tedavi Grubunda orta ve Kontrol Grubunda ise şiddetli derecede yangı bulguları gözlendi. İstatistiksel olarak bütün gruplar birbirleriyle karşılaştırıldığında; Tedavi Grubunda Kontrol Grubuna göre, Koruyucu Grupta ise Tedavi Grubuna göre histopatolojik iyileşme düzeyi daha anlamlı idi (P < 0.05).Sonuç olarak; ratlarda deneysel olarak oluşturulan osteomyelit olgularında medikal ozonun koruyucu ve tedavi edici etkilerinin bulunduğu kanısına varıldı.Anahtar Kelimeler: Rat, Medikal Ozon, Osteomyelit Investigation of preventive and therapeutic effects of medical ozone in rats with acute osteomyelitis was aimed in this study. For these purposes, 24 male Wistar rats aged approximately 5 months and weighed 300-500 g were used. All the animals were randomized into 3 equal groups named Control, Preventive and Treatment Groups. Staphylococcus aureus was injected intramedullary into right femur of each animal in 3 groups to form acute osteomyelitis. Clinical findings of all groups were noted weekly before and during the study. The Preventive Group was taken an ozone session by rectal insufflation daily at a concentration of 40 µg/ml, at low concentration 1/16 and at a dose of 500 µg/kg for 15 days with an ozone generator starting a week before microorganism injection, whereas nothing were applied to Control animals. The Treatment Group was administered the same ozone therapy sessions as the Preventive Group. But this application was started just after 4 days following the microorganism injection. At the end of the scientific experiment, two femurs of each animal in 3 groups were excised and examined radiographically, microbiologically and histopathologically following the deep anaesthesia and the sacrifice of all cases.Noticeable differences were not observed between all groups for local and general clinical sings. It was found that radiographic differences between the Control Group and other two groups were significant (P < 0.05), but those between the Preventive and the Treatment Groups were insignificant statistically. There was not any microbiological reproduction in conventional culture methods. So, all cases of the Preventive and the Treatment Groups were completely determined to be positive and negative respectively, and all cases except one of the Control Group were determined to be positive in PCR analysis. But, PCR bands of all Preventive cases were highly poor (thin bands) and severities of the bands in half of the Controls were moderate to severe (thick bands). Histopathologically; mild, moderate and severe inflammation findings in the Preventive, Treatment and Control Groups were observed respectively. When compared all groups to each other statistically; histopathological healing was significant in the Treatment Group compared to the Control Group, and it was significant in the Preventive Group compared to the Treatment Group (P < 0.05).Conclusively, it was thought that preventive and curative effects of medical ozone in rats exposed to experimental osteomyelitis had been found.Key Words: Rat, Medical Ozone, Osteomyelitis 68

YÖK Tez ID: 386471 Koyun yetiştiriciliğinde, verim kayıplarının en önemli sebeplerinden birisi ayak hastalıklarıdır. Ayak hastalıkları vücut kondisyonunda düşme, et, süt ve yapağı veriminde azalma, gebelik ile yavru miktarında düşüşe neden olurlar. Bu çalışmada, Erzurum merkez ilçeleri olan Yakutiye, Palandöken ve Aziziye'de 500 ve üzeri koyun sayısına sahip köylerde, yaşları 1 yıl üzeri olan koyunlarda ayak hastalıkları yönünden araştırma yapılması planlandı. Ağıl döneminde 4536, mera döneminde ise 2983 olmak üzere toplamda 7519 koyun muayene edildi. Muayene öncesinde incelenecek hayvanların bulundukları ilçe ve köy, hayvan sahibinin adı ve soyadı, ağıl döneminde ağılın sıcaklığı, mera döneminde çevre sıcaklığı bilgileri kaydedildi. Her iki dönemde de ayak hastalıkları yönünden muayene esnasında incelenen hayvanın kulak küpe numarası, ırkı, yaşı, cinsiyet bilgileri alındı. Muayene sonunda rasyonda kullanılan yemler, hastalığa yönelik aşı uygulaması, ağıl döneminde ağıl zemin durumu, barınakta hayvan başına düşen birim alan, periyodik tırnak bakımının yapılıp yapılmadığı bilgileri not edildi. Muayene sonucuna göre incelenen hayvanların % 23.6'sında ayak hastalığı belirlendi. Bu ayak hastalıklarının ırklara göre dağılımı incelendiğinde Akkaraman ırkında % 32.2, Morkaraman ırkında % 21.7, Romanov ırkında % 13.6, Merinos ırkında % 20 ve Tahirova ırkında % 0 olarak tespit edildi. Beslenme ile ayak hastalıkları ilişkisinin incelenmesi sonucunda sadece ot veya saman ile beslemenin yapıldığı işletmelerdeki hastalık oranı % 36.0, rasyonunda birden fazla yem çeşidi bulunan işletmelerdeki hastalık oranı %25.7 olarak kaydedildi. Yaş gruplarına göre ayak hastalıklarının dağılımında en yüksek oranda ayak hastalığı 5 yaş ve üzeri koyunlarda % 38.4 oranında, en düşük ayak hastalığı oranı ise 1 yaşındaki hayvanlarda % 7.1 oranında belirlendi. Cinsiyete göre ayak hastalıklarının dağılımında erkek hayvanlarda % 38.4, dişi hayvanlarda % 22.5 oranında hastalık tespit edildi. Çevre ve bakım koşullarına bakıldığında işletmelerde aşırı kalabalık barındırmanın olduğu, hijyenin ve tırnak bakımının yetersiz olduğu belirlendi. Sonuç olarak ayak hastalıklarının oranının mevsime, çevre koşullarına, ırkın duyarlılık veya direncine, verimine, rasyonların içeriklerine, hayvanın yaşına, cinsiyetine göre farklılıklar gösterdiği belirlendi. Ayrıca geleneksel hayvan yetiştiriciliğinin getirdiği hijyenik yönden yetersiz ve kalabalık barınak koşullarının olduğu işletmelerde birçok hastalık gibi enfeksiyöz ayak hastalıklarının da kaçınılmaz olduğu kanısına varıldı. Foot diseases are one of the most important reasons of yield losses in sheep husbandry. Foot diseases cause lowering of body condition, fertility and giving birth, decrease in milk, meat and wool yield. In this study, research of foot diseases over one year old sheeps was planned in villages, where were more than 500 sheeps, in Erzurum's central districts Yakutiye, Palandöken and Aziziye. 4536 during kept indoor, 2983 during grazing, totally 7519 sheeps were examined. The name of animal owner, district and village, indoor temperature and during grazing environment temperature were recorded before examination of animals. Information of animal's ear tag, race, age, gender were noted during examination in both indoor and grazing periods. Ingredients of ration, vaccination history, floor situation of indoor, indoor space per animal, periodically hoof care information were noted after examination. Results of examination was proved that %23.6 of examined animals had foot disease. Race based distribution of disease was %32.2 of Akkaraman, %21.7 of Morkaraman, %13.6, Romanov, %20 of Merinos and % 0 of Tahirova.In investigation of relation between nutrition and foot diseases were seen, that prevalence was found %36.0 in farms feeding with grass or hay and %25.7 in farms feeding with more than one type of fodder. When the age prevalence of foot diseases was evaluated, highest prevalence (%38.4) was found at 5 years old and over, the lowest prevalence (%7.1) was found at 1 year old animals. In gender regard, distribution was seen that % 38.4 of rams, %22.5 of ewes were sick. Also environment and handling were observed, that lack of hoof care and hygiene, overcrowded indoors were noted. In conclusion, prevalence of foot diseases vary on the season, environmental conditions, racial sensitivity or resistance, yield, ration contents, the age and gender of the animals were seen. Furthermore infectious foot diseases such as many diseases are inevitable in farms, which are hygienically inadequate and overcrowded indoor conditions of traditional animal husbandry was concluded.

Bu çalışma, Ekim 2012-Şubat 2014 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Küçük Hayvan Kliniği'ne getirilen ve femurun orta diyafizer kırığı tespit edilen değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki kedilerden oluşan toplam 10 olgu üzerinde gerçekleştirilmiştir. Bu tezin yapılmasındaki amaç, gelişen teknoloji sayesinde yeni materyaller ile üretilmiş olan plakların ülkemizde kedilerde kırıkların sağaltımında uygulama alanı bulmasını sağlamaktır. Bu çalışmada, insan hekimliğinde özellikle kafatası kemikleri, parmak kemikleri ve çene kemiklerinin kırıklarının sağaltımlarında kullanılan titanyum mini plak ve rezorbe olabilen plağın kedilerde femur kırıklarının sağaltımlarında fonksiyonel bir iyileşme sağlayabilecek yeterlikte olup olmadıkları'nın klinik ve radyolojik olarak değerlendirilerek saptanmasını, yeterli bulunduğunda tibia, humerus ve radius gibi uzun kemiklerin kırıklarının sağaltımlarında da uygulamayı amaçladık.Çalışmada; klinik ve radyolojik muayeneler sonucu femur'un orta diyafizer transversal kırığı saptanan kedilerde genel anestezi altında işlem gerçekleştirilmiştir. Femur'a lateral yaklaşım yoluyla ulaşılmıştır. Plaklar, kırığın lateral yüzüne proksimal fragmente 5 adet ve distal fragmente 5 adet vida gelecek şekilde uygulanarak fiksasyon gerçekleştirilmiştir. Mini titanyum plaklardan 5 adet ve rezorbe olabilen plaklardan 5 adet olmak üzere toplam10 olgu üzerinde gerçekleştirildi. Postoperatif dönemde antibiyoterapi ve analjezi uygulamaları yapılarak hastalar hospitalize edilmiştir. Olgularda kırık fiksasyonunu takiben 12- 16 saat içinde hem titanyum hemde rezorbe olabilen plaklarda kırılma ya da bükülme sonucu kırık stabilizasyonunun bozulduğu gözlenmiştir. Takip eden revizyon işleminde de aynı sonuçlar alınmıştır. Rush pin ile osteosentez uygulanarak hastalarda iyileşme sağlanmıştır.Sonuç olarak; kırığı oluşturan kuvvetlerin çok fazla etkilediği femur'un diyafiz bölgesinde mini titanyum plağın ve 2,5 mm rezorbe olabilen plağın klinik olarak kullanımlarının yararlı olmadığı sonucuna varılmıştır.Anahtar kelimeler: Kedi, femur, mini titanyum plak, rezorbe olabilen plak, diyafizer kırık, osteosentez The material of the study consisted of 10 cats from different breeds, ages and gender which were presented to The Clinic of Small Animal Surgery, Faculty of Veterinary Medicine, University of Uludag, between October 2012-February 2014 because of a transverse mid- diaphyseal fracture.The aim of the present study was to evaluate disponibility of the plates produced by new materials through developing technology on treatment of fractures in cats. In this study, we aimed to clinical and radiological evaluation of whether titanium mini plates or resorbable plates, especially used in human medicine for scull, jawbone and digital fractures, are competent to functional healing of femoral fractures in cats and if in that case to use these plates on treatment of fractures of long bones like tibia, humerus and radius in cats. In this study, the cats were diagnosed with transverse mid- diaphyseal fracture after clinical and radiographical examinations were operated under general anhestesia. The femur was reached via the lateral approach and the plate was placed to the lateral side of proximal and distal fragments of the femur with five screws for each fragment. Fixations were done by mini titanium plates in five cases, while in other five cases were done by absorbable plates. After fixations, the patients were hospitalized and were recieved proper antibiotheraphy and analgesia during postoperative period.Following 12 to 16 hours fixation of the fractures in patients, it was observed that complications of stabilization via broken or bended plates. The fixation process was repeated however, same impaired stabilization issues were arised and recuperation of patients was succesfully established by osteosenthesis using rush pin fixation. As a result, it was concluded that clinical usages of mini titanium or 2,5 mm absorbable plates in fixation of diaphysial femur fracture in cats are useless. Keywords: Cat, femur, mini titanium plate, resorbable plate, diaphyseal fracture, osteosenthesis. 60

İlaca bağlı pankreatitis şekillenmesi nadir olmakla beraber bugüne kadar 85'in üzerinde değişik ilacın pankreatitise neden olduğu bildirilmiştir. Yakın tarihte FDA'ya propofol uygulanmasından sonra pankreatitis geliştiğini bildiren 25 ayrı vaka bildirimi vardır.Propofol, küçük hayvanlarda sedasyon, indüksiyon ve anestezinin devamı için sıklıkla kullanılan bir ilaçtır. Anesteziden uyanma sakin ve hızlıdır.Tıp literatürleri incelendiğinde propofol uygulamasından sonra pankreatitis geliştiğini bildiren sporadik vaka takdimleri göze çarpmaktadır. Veteriner çalışmaları incelendiğinde propofol uygulaması sonrasında hiperlipidemi ve trigliserit seviyesinde yükselmeler olduğu bildirilmesine rağmen pankreas üzerine etkisi araştırılmamıştır. Bu çalışmanın amacı, propofol uygulanmasının pankreas üzerine etkilerini değerlendirmektir. Çalışmada 20 sağlıklı köpek en az bir saat süre ile anesteziye alındı. Hayvanlardan anestezi öncesinde ve sırasında, uyanma sırasında, uyandıktan 4 ve 24 saat sonra kan alınarak serum amilaz, lipaz, kolesterol, trigliserit, ALP, AST, GGT, cPLI, kalsiyum ve glikoz seviyeleri değerlendirildi. Buna göre anestezi sırasında serum glikoz, kalsiyum ve trigliserid değerleri yükselirken amilaz, lipaz, ALP, AST, kolesterol ve GGT değerlerinin düştüğü kaydedildi. Serum cPLI analizlerinde ise istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik kaydedilmedi. Klinik olarak değerlendirildiğinde ise propofol uygulaması sonrasında hiçbir hayvanda pankreatitis bulgusuna rastlanmadı.Sonuç olarak bir saat süre ile uygulanan propofolun, serum trigliserid düzeyini yükselttiği ancak pankreas üzerine etkisi değerlendirildiğinde klinik açıdan güvenli olduğu kanısına varılmıştır.Anahtar Sözcükler: Köpek, propofol, anestezi, ankreatitis, pankreatik enzimler The incidence of a drug-induced pancreatitis is rare and so far more than 85 different drugs have been reported to have induced pancreatitis. It was reported to FDA that propofol administration resulted in pancreatitis in 25 human cases. Propofol, a sedative - hypnotic agent, can be used for sedation, induction and maintenance of anesthesia in small animals. Recovery is rapid and smooth after propofol anesthesia.Only anecdotal reports of pancreatitis following propofol administration exist in the human literature Although there is an increase in blood lipid and trigliseride levels, there has been no reports investigated the association between the use of propofol and pancreatitis. The aim of this study is to evaluate the possible side-effects of propofol administration on pancreatic tissue in dogs. Twenty healty dogs were anesthetized for at least one hour. Bloods were collected to evaluate the serum amylase, lipase, cholesterol, triglyceride, ALP, AST, GGT, cPLI, Ca, glucose levels before and after propofol administration, during recovery period and after 4th and 24th hour. It was recorded that the serum glucose, calcium and triglyceride levels were increased during anesthesia, on the contrary serum amylase, lipase, ALP, AST, GGT, and cholesterol levels were decreased. The alterations in cPLI were insignificant across the sampling intervals. Clinical evaluation is not revealed any evidence of pancreatitis in neither of the animals.As a result, it was concluded that although the triglyceride levels were found to be elevated during propofol administration, it did not cause any clinical manifestations regarding pancreatic activity.Keywords: Dog, propofol, anesthesia, pancreatitis, pancreatic enzymes 49

Tuygun F, Diyabetik yaraların iyileşmesinde bazı glikozaminoglikan maddelerin ( kitosan ve hyaluronan) etkilerinin karşılaştırılması. YYÜ Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Cerrahi Anabilimdalı Yüksek Lisans Tezi, VAN, 2014. Bu çalışmada her iki maddenin kitosan ve hyaluronanın diabetik yaralarda üzerine olan etkileri karşılaştırıldı. 10 tanesi kontrol grubu, herbir gurupta 6 tane olmak üzere toplam 30 taneside çalışma grubu olmak üzere toplam 40 adet yeni zellenda tavşanı üzerinde araştırma yürütüldü. Bu amaçla hayvanlara inrtaperitoneal olarak 60mg/kg dozda iki kez alloxan monohidrat verilerek diabet oluşturuldu. Anestezi altında tüm hayvanların sırt bölgesinde dairesel olarak iki adet 2 cm çapında tam kat maddi kayıplı deri yarası oluşturuldu. Oluşturulan bu yaraların çalışma gurubundakilerden bir tanesine hyaluronan diğerine ise kitosan günde iki defa 0.5 ml olacak şekilde kontrol grubundakilere ise plasebo olarak serum fizyolojik lokal olarak uygulandı. Post operatif 3., 6., 9., 11. ve 15. günlerde yara iyileşmesi makroskobik ve mikroskobik olarak incelendi ve yarakontraksiyon oranları ölçüldü. Çalışma sonrasında hayvanlara geri dönüşümsüz diyabetten dolayı yaşam kaliteleri düşük olacağından ötanazi uygulandı. Çalışmanın makroskobik, histopatolojik ve istatistiki bulgularının değerlendirilmesi sonrasında ilk 10 gün kitosanın daha sonraki günlerde ise hyaluranın diyabetli yara iyileşmesine olumlu katkı sağladıkları saptandı. Tuygun F, Comparison on the effects of some glicosaminogylican derives (chitosan and hyaluronan) in diabetic wound healing.YYU Healty Sciences Institute, Department of Surgery, Master Thesis, VAN, 2014. In this study, the effect of chitosan and hyaluronan on diabetic wounds has been compared. The study has been performed on total of 40 New Zealand rabbits consisting of 6 rabbits in each group and 30 rabbits as study group. For this purpose, diabetes has been developed by using alloxan monohydrate intraperitonally with the dose of 60 mg/kg twice. Skin wound with full thickness skin wounds has been formed on the dorsal region of all anaesthetised animals circularly with 2 cm of diameter. Hyaluronan and chitosan have been administered to study groups as 0.5 ml twice per day and serum physiologic solution has been administered to control group locally as placebo. Wound healing has been examined macroscopically and microscopically at the 3rd, 6th, 9th, 11th and 15th day after the operation and wound contraction rates have been measured. After the study, animals have been euthanized due to irreversible diabetes causing poor quality of life in the future. After evaluating macroscopical, histopathological and statistical findings; using chitosan in the ten days and using hyaluronan in the following days will contribute to wound healing with diabetes. 55

Köpeklerin arka ekstremite operasyonlarında bupivakain-morfin kombinasyonuyla gerçekleştirilen tek segment kombine spinal-epidural anestezinin (KSEA) uygulanabilirliğinin ve klinik etkinliğinin ortaya konulması amacıyla yapılan bu çalışmada, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Kliniğine getirilen ve çeşitli nedenlerle arka ekstremite operasyonu geçiren 15 köpek kullanıldı. Diazepam ve propofol ile indüksiyonu sağlanıp entübe edilen köpeklerin genel anestezisi izofloran ile sağlandı. Çalışmadaki köpekler sternal pozisyonda arka bacakları karın duvarının her iki yanına rostral yönde uzatılarak yatırıldı. Çift delikli Tuhi iğnesi ile L5-L6 intervertebral aralıktan L6'nın proc. spinozusunun hemen önünden orta hatta kalınmasına özen gösterildi ve iğnenin kolumna vertebralise dik bir açıyla yönlendirilmesiyle epidural boşluğa başarıyla girildi. Tuhi iğnesi içerisinden geçirilen spinal iğne ile dura direnci hissedilerek subaraknoid boşluğa girildi ve 0.3 mg/kg bupivakain hidroklorür ve 0.03 mg/kg morfin hidroklorür kombinasyonu verildi. Spinal iğnenin çıkarılması sonrası, epidural kateter Tuhi iğnesi içerisinden geçirilerek epidural boşluğa yerleştirildi. Bu aşamada 1mg/kg Bupivakain ve 0.1 mg/kg morfin hidroklorür'den her iki ilacın spinal dozlarının çıkarılması ile hesaplanan miktarı, epidural boşluğa verildi. Köpeklerde KSEA'nın uygulanabilirliği ile postoperatif ağrı ve motor fonksiyonlar, sırasıyla Zhang ve ark.(77), Melbourne Üniversitesi (1) ve Sr. Jay McDonnell'in (1) tanımladığı skalalara göre değerlendirildi. Ayrıca köpeklerde KSEA sonrası postoperatif etkilenen alanlar, dermatom haritasına (42) göre iğne pikürleri yardımıyla belirlendi. KSEA öncesi, intra ve postoperatif 24 saatlik süreçte kalp frekansı, solunum sayısı, noninvaziv kan basınç ölçümleri ile serum kortizol ve glikoz değerleri kaydedildi. KSEA'da, Tuhi iğnesinin deri ve altındaki yumuşak dokulardan geçerken 2 olguda iğnenin L5'in kaudal proc. artikülarisine denk gelmesi ve 3'ünde yumuşak dokuların geçilmesi esnasında iğne haznesinde kan görülmesi nedeniyle epidural aralığa ikinci denemede girilebildi. KSEA'da bupivakain-morfin kombinasyonu kullanılmasıyla köpeklerde ek analjezik kullanımına ihtiyaç duyulmadan 24 saat süreli bir analjezinin sağlanabileceği, intra ve postoperatif dönemde hafif dereceli solunum depresyonu, taşikardi ve hipotansiyon oluşabileceği saptandı. KSEA sonrası köpeklerde postoperatif ağrının değerlendirilmesinde; serum kortizol ve glikoz değerleri, kan basıncı, nabız, solunum ve vücut sıcaklığı gibi objektif verilerin tek başlarına yeterli olmayacağı ancak ağrı skorlama sistemleri ile birlikte kullanıldığında daha anlamlı sonuçlara ulaşılacağı belirlendi. Sonuç olarak tek segment KSEA'nın, köpeklerin arka ekstremite operasyonlarında genel anestezi eşliğinde kolay uygulanabilen, etkili bir peri-operatif analjezi sağlayan, spinal ve epidural anestezinin dezavantajlarını önemli oranda azaltan bir regional anestezi yöntemi olduğu sonucuna varıldı. In the present study, aimed at demonstrating the feasibility and clinical efficacy of the single interspace combined spinal-epidural anaesthesia (CSEA) technique applied with the bupivacaine-morphine combination in dogs undergoing hindlimb surgery, 15 dogs, which were referred to the Surgery Clinics of Mehmet Akif Ersoy University, Faculty of Veterinary Medicine, and underwent hindlimb surgery due to various reasons, were used. After the induction of anaesthesia with diazepam and propofol, the dogs were intubated and general anaesthesia was maintained with isoflurane. The anaesthetized dogs were positioned in sternal recumbency with their hind limbs extended rostrally along the abdomen. A double-holed Tuohy needle was inserted into the epidural space at the level of the L5-L6 intervertebral space, just in front of the spinal process of the L6, without deviating from the midline and ensuring that the needle was employed perpendicular to the vertebral column. A spinal needle was passed through the Tuohy needle and inserted into the subarachnoid space, such that the resistance of the dura mater to the penetration of the advancing needle was felt, and a combination of 0.3 mg/kg bupivacaine hydrochloride and 0.03 mg/kg morphine hydrochloride was administered. After removing the spinal needle, the epidural catheter was passed through the Tuohy needle and inserted into the epidural space. At this stage, the amount calculated by subtracting the spinal doses of both anaesthetics from 1 mg/kg of bupivacaine hydrochloride and 0.1 mg/kg morphine hydrochloride, was injected into the epidural space. The feasibility of CSEA in dogs, as well as postoperative pain and motor functions were assessed using the scales described by Zhang et al. (77), Melbourne University (1) and Sr. Jay McDonnell (1), respectively. Furthermore, the postoperatively affected areas in the dogs following CSEA were detected using the pinprick test according to the dermatome map (42). The heart rate, respiratory rate, non-invasive blood pressure, as well as serum cortisol and glucose concentrations were recorded during the pre-CSEA, intra-operative and 24-hour post-operative periods. During the CSEA procedure, due to the needle confronting the caudal articular process of the L5 as the Tuohy needle pierced through the skin and the soft tissues beneath in 2 of the cases, and due to the observation of blood in the chamber of the injector as the needle pierced through the soft tissues in 3 of the cases, the epidural space was able to be entered only at the second attempt. It was determined that the use of the CSEA technique with the bupivacaine-morphine combination in dogs produced a 24-hour analgesia without the requirement for the use of additional analgesics and it was observed that slight respiratory depression, tachycardia and hypotension could develop during the intra- and post-operative periods. The results obtained in the present study suggest that, in the assessment of postoperative pain in dogs following CSEA; objective data including serum cortisol and glucose concentrations, blood pressure, heart rate, respiratory rate and body temperature may not suffice alone, and that the use of these parameters in association with pain scoring systems would produce more meaningful results. In result, it was concluded that, the single interspace combined spinal-epidural anaesthesia (CSEA) technique can be readily and safely applied to dogs undergoing hindlimb surgery under general anaesthesia, as a regional anaesthetic method that produces effective perioperative analgesia and significantly reduces the disadvantages of spinal and epidural anaesthesia. 75

Bu çalışmada, ADÜ Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesine getirilen ve intraabdominallezyon ön tanısı konan 22 klinik olgunun ultrasonografik muayene bulgularıdeğerlendirilmiştir. Elde edilen verilerin prognoz ve sağaltım açısından yararlılığınınliteratür bilgilerin ışığı altında irdelenmesi amaçlanmıştır.Materyali, Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi kliniklerine getirilenklinik muayene sonrası intra-abdominal lezyon ön tanısı konan farklı yaş, ırk ve cinsiyettetoplam 22, ön çalışma gerçekleştirilen sağlıklı 10 olmak üzere toplam 32 köpek oluşturdu.Ultrasonografik muayenelerde, ADÜ Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesindebulunan Esaote marka MyLab30 Vet model Recihazlara ait multifrekans özelliğe sahip 3.0, 3.5, 5.0, 7.5, 8.0 MHz'lik lineer ve konveksproblar kullanıldı. Köpeklerin USG muayenesinde gerek duyulan olgularda sedasyon amacı ile motaongkv 61 Elde edilen bulguların tanıya ul ğaltım protokolünün düzenlenmesindeoperasyon yöntemi ve tekniği açısından çok değerli katkı verdiği bir kez daha ortayakonuldAnahtar Kelimeler; Köpek, İntra-abdominal lezyon, Ultrasonografik tanı In this study, ultrasonographıc findings of 22 clinical cases which brought to Adnanenderes Unıversıty Veterinary Faculty Clinics and prediagnosed intra-abdominal lesions,were evaluated. It was aimed to evaluate usefulness of the obtained ultrasonographıcndings on prognosis and treatment of the cases based on literatures.As a material, a totaly 32 dogs (10 healty dogs and 22 sick dogs), in various agesnd breeds, which brought Adnan Menderes Unıversity Veterinary Faculty Clinics andpre-diagnosed intra-abdominal lesion in clinical examination were studied.In ultrasonographic examinations, multi-frequency color Doppler ultrasonographynd 5.0, 6.6, 7.5, 8.0 MHz linear and microconvex probes were used.,a dose of 1 mg / kgxylazine hydrochloride (xylazine hydrochloride, 23:32 mg / ml, Rompun ®, Bayer) or 20g / kg medetomidine (Medetomidine hydrochloride 1 mg / ml, Domitor ®, Pfizer ) wereused for sedation, intravenously.In ultrasonographic examination,hyperechoic stones in bladder (1st,5th,22th case);thickening of the wall of the bladder (1st,4th. case); obstruction in small intestines causedby foreign body (2nd case); anechoic free fluid and ascites view between liver lobes(3rd,11th,12th,13th,18th cases); gas in stomach (9th,16th case); thickening of the wall ofgallbladder (6th case); testicles in inguinal region (8th case); hepatomegaly(14th 21thcases) growth of gallbladder (6th,11th,12th,14th,21th case), mass fluid filled and the sizeof almost baby head around ileum wall (15th case); hydronephrosis and focal anecoic stoneview at cortex (17thcase);hypertrophy of the testes and cauliflower style porous structure(20thcase) were founded. After all examinations and ultrasound examinations, gastroenteritis, abdomınal mass, cholangitis, cystitis, urolithiasis, cryptorchidism, testiculartumor (Seminoma), ileum tumor, ascites, hepatomegaly, splenomegaly, focal nodules onthe liver and spleen, and bilateral or unilateral hydronephrosis problems were encounteredin patients.7. SUMMARYYıldız Kahraman E, Ultrasonographfic evaluation of intra-abdoMfiaam63 Findings revealed that ultrasonography is very valuable method, once again, indiagnosis, treatment and technique of operation.Key Words: Dog, Intra-abdominal lesions, ultrasound diagnosis 81

Buzağılarda sıklıkla rastlanan uzun kemik kırıklarının pin ve plaka ile tedavisindeyaygın olarak fragmentlerin uygulamaya yetecek büyüklükte olmaması ve bölgesel maddikayıplı açık enfekte yaralar gibi kısıtlayıcı faktörler veya parçalı kırıklarda da bandajla tamolarak redüksiyonun sağlanamaması, hatta sonrasında kırık parçasının deriyi delerek açıkenfekte kırık oluşturması gibi komplikasyonlarla karşılaşılabilmektedir. Bu kısıtlayıcıfaktörlere rağmen uygulanabilen İlizarov eksternal fiksatörü; tüm ekstremite içindeğerlendirilebilen, eklem hareketlerinin erken başlamasını sağlayan, enfekte kırıklardayumuşak dokunun ve kemiğin birlikte tedavisine izin veren bir yöntemdir. Bu çalışmada,buzağılarda uzun kemik kırıklarının tedavisinde fiksatörünün avantaj ve dezavantajlarınıaraştırmak amacıyla metacarpus (n:12), metatarsus (n:5) ve antebrachium (n:9) kırığı olandeğişik ırk, yaş ve cinsiyette 26 adet buzağıya uygulanmıştır.Postoperatif dönemde bir tanesi ikinci gün olmak üzere diğer tüm buzağılar ilk günayaklarına ağırlık vermeye başlamışlardır. Buzağıların 24 tanesinde ilk iki haftadakonsolidasyon başlamış ve olguda 55 güne kadar tamamlanmıştır. İki olguda ise üçüncühafta başlayıp birinde 71. gün diğerinde ise 90. gün tamamlanmıştır.Tüm buzağıların yumuşak doku yaraları tamamen iyileşmiş ve herhangi birkomplikasyon yaşanmamıştır. Beş buzağıda pin dibi enfeksiyonu şekillenmiş ve bu durumçok kısa sürede kontrol artına alınmış, hastaların klinik görünümlerinde değişiklikyaratmamıştır. Kırık iyileşmesi tamamlanıp, fiksatör çıkartıldıktan sonra tüm hastalar hiçtopallamaksızın ekstremitelerini kullanabilmişlerdir.Sonuç olarak çalışmamızda sistemin endikasyonları dahilinde olan; fragmentlerinpin ve plaka uygulamaya yetecek büyüklükte olmadığı, bölgesel maddi kayıplı açık enfekteyaraların bulunduğu, hatalı bandaj uygulamaları veya ampirik tedavi denemelerindensonra açık ve enfekte hale gelen buzağı kırıkları İlizarov eksternal fiksatörü ile tedaviedilmiş ve tüm buzağılar komplikasyonsuz olarak tamamen iyileşmiştir. Bu sonuçlar tedaviedilemeyeceği ihtimaliyle amputasyon seçeneği düşünülen birçok buzağı kırığının İlizarovsisteminin kullanılmasıyla birlikte tedavi edilebileceğini göstermektedir. In treatment of long bone fractures, which are seen very frequently, the restrictingfactors such as fragments is not large enough to implement and regional open infectedwounds with plate and pins can be seen. Also, complications such as lack of reduction withbandage and then forming an open infected fracture by broken part of the bone can beencountered. In this study, Ilizarov external fixator system which can apply although theserestrictive factors; as a method that can be evaluated for all extremities, provides the earlyonset of joint movements, allows treatment of soft tissue and bone together in infectedfractures, was applied total 26 calves of different breed, aged and gender with themetacarpus (n = 12), metatarsus (n = 5) and antebrachium (n = 9) fractures in order toinvestigate the advantages and disadvantages of the fixator in the treatment of long bonefractures in calves.All calves began to weight-bearing postoperatively 1st day, with one exceptionwith 2nd day. Consolidation started within 2 weeks and completed within maximum 55days in 24 of calves, but for two other calves it is started within 2 to 3 weeks andcompleted at day 71 and 91.All wounds of calves were completely healed without any complication. Pin tractinfection occurred in five calves and it was immediately brought under control, and alsothere was no variance at clinical presentation of these 5 patients. After removal of fixatorfollowing completely fracture healing, all patients were able to use their extremitieswithout lameness.As a result, in our study; calves fractures that fragments was too small for pin orplate application, open infected wounds were present, those became open-infected afterincorrect bandage applications or empirical treatment trials, in other words all of whichwere within the system?s indications, healed completely. These results indicate that manycalves? fractures, which considered amputation option because of it may not recover, canbe treated with the use of the Ilizarov system. 103

Bu çalışmada, köpeklerde femurun suprakondiler ve distal epifiz kırıklarının ?eğri plak? ile sağaltımının klinik ve radyografik bulgular ışığı altında değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Çalışma materyalini, ADÜ Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Kliniği'ne getirilen, suprakondiler ve distal epifiz kırığı tanısı konan, değişik yaş, ırk ve cinsiyette toplam on adet köpek oluşturdu.Köpeklerde 0,045 mg/kg (SC) atropin sülfat (Atropin® %2 20 ml, Vetaş®), 1 mg /kg dozunda (IM) xylazine hydrocloride (Alfazyne® %2, 20 ml, Egevet) ve 11 mg/kg dozunda (IM) ketamine hydrocloride (Alfamine® %10 10 ml, Egevet) enjeksiyonu ile indüksiyon gerçekleştirildi. Genel anestezi Isoflurane (Isoflurane®-Usp, Adeka İlaç San. Tic.)'ın %1 MAC inhalasyonu ile sürdürüldü.Operasyon bölgesi asepsi ve antisepsi kurallarına göre hazırlandı. Önce patella ve femurun lateral trokleası palpe edildi. Ardından tuberistas tibianın üst seviyesinden patellaya kadar kavisli bir ensizyon yapıldı ve eşit uzunlukta distale kadar uzatıldı. Deri altı bağ doku ve fascia da aynı şekilde ensize edildi. Daha sonra fascia lata ve genu ekleminin lateral fasciası diseke edildi. Kırık hattı ortaya çıkarıldı. Eğri plak distal fragmente spongiyöz, proksimale kilitli kortikal vidalar ile tutturuldu.Tüm olgular postoperatif 10, 20, 40 ve 60. günlerde klinik ve radyolojik olarak muayene edildiler. Postoperatif 10. gün klinik muayenede bir köpekte (3 nolu olgu) şiddetli, diğerlerinde orta şiddette ağrı belirlendi, 20, 40 ve 60. günlerde yapılan muayenelerde 3 nolu olguda ağrı devam ederken, diğer olgularda ağrının azaldığı ve tamamen ortadan kalktığı görüldü. Topallık skorlamasında postoperatif 10. günde sadece bir köpeğin (3 nolu olgu) ayağına hiç ağırlık veremediği, üç olgunun ise ayağa kalkarken zorlandığı belirgin topallık gösterdiği, diğerlerinin de belirgin olarak topalladığı belirlendi. Postoperatif 40 ve 60. günlerdeki muayenelerde 3 nolu olgu hariç diğerlerinde topallığın tamamen ortadan kalktığı görüldü.Radyolojik muayenelerde kırıkların şeklinin Salter-Harris sınıflandırılmasında yedi köpekte Tip I, üç köpekte ise Tip II kırığı olduğu belirlendi. Köpeklerin postoperatif 10. gün alınan röntgenleri üzerinde yapılan incelemede kallus oluşumunun başladığı ve dört olguda kırık hattının belirginliğinin azaldığı görüldü. Postoperatif 20. günde çekilen röntgenlerde sekiz köpekte kırık çizgisinin görünürlüğünün azaldığı, birinde (7 nolu hasta) kaybolduğu, birinde (3 nolu olgu) ise belirgin olduğu, tüm olgularda kallus oluştuğu dört köpekte taşkın kallus şekillendiği saptandı. Köpeklerin 40. gün röntgenleri incelendiğinde 3 nolu olgu hariç kırık çizgisinin kapandığı, dört olguda taşkın kallus oluştuğu diğerlerinde oluşmuş olan kallusun belirgin ölçüde rezorbe olduğu belirlendi. Son olarak postoperatif 60. gün röntgenlerinde tek bir köpekte (3 nolu olgu) kırık çizgisinin belirgin olduğu, diğerlerinde kırık hattının tamamen iyileştiği görüldü.Sonuç olarak klinik ve radyolojik bulgular ışığı altında femurun distal epifiz ve suprakondiler kırıklarının sağaltımında eğri plak ile osteosentez uygulamasının, mini bir seride olsa, mevcut sağaltım modelleri arasında seçenek olarak değerlendirilebileceği kanısına varıldı. In this study, it was aimed to evaluate, under light the clinical and radiographic findings, the treatment with curved plate of the distal epiphyseal and supracondylar fracture of femur in dog.As material, a totally of 10 dog different age, breed and sex diagnosed distal epiphyseal and supracondylar fracture of femur which brought to Adnan Menderes University, Veterinary Faculty, Department of Surgery Clinic were subjected.All dog were anesthetized with a dose of 0,045 mg/kg (SC) atropine sulfate (Atropin® %2 20 ml, Vetaş®), 1 mg /kg (IM) xylazine hydrochloride (Alfazyne® %2, 20 ml, Egevet) and 11 mg/kg (IM) ketamine hydrochloride (Alfamine® %10 10 ml, Egevet). Then general anesthesia was maintained with % 1 MAC Isoflurane inhalation (Isoflurane®-Usp, Adeka İlaç San Tic Turkey).Operation area was prepared according asepsis and antisepsis rules, routinely. Firstly, patella and lateral trochlea of femur was palpated. Following this, a curved incision was made from top of tuberositas tibia to patella and this incision was lengthened to the distal area, equally. Same manner, connection tissue fascia was dissected. Then fracture line was revealed. Curved plate was attached to the distal fragment by spongiose screws, the proximal fragment by locked cortical screws.All patients were examined as radiologically and clinically in 10, 20, 40, and 60th days, postoperatively. In postoperatively 10th days, in one case was designated severe lameness and others mild lameness in 20, 40, and 60th days, in three number case pain was continuously and others cases was firstly decrease then pain removed completely, following days.In radiological examination, according to the Salter-Harris classification, fracture lines were classified as type I in seven cases and type II in three cases. It was seen the callus formation and decrease of evidence of fracture line on obtained radiographs in 10th day, postoperatively. In postoperatively 20th day, the visibility of fracture line was decreased in eight dogs, in one was last (seven number case), in other one was clear. Callus was formed in all dogs, and expansive callus was formed in four dogs. In postoperatively 40th day, except three number dog, fracture line was closed, expansive callus formation was still formed in four dogs, in other dogs callus formation was reabsorbed. At finally in radiograph in postoperatively 60th day, ıt was seen that fracture line was obvious in one dog (number three) and exactly healed on other dogs.As a result, under lighting clinical and radiogically findings, in a mini-series, it was thought that curved plate can evaluate as a choice in treatment of supracondylar and distal epiphyseal fracture of femur in dogs. 85

Perkutan paramedian abomasopeksi işlemi, sola abomasum deplasmanı vakalarının tedavisinde, saha şartlarında sık başvurulan tekniktir. Kör dalış şeklinde gerçekleştirilen bu tekniğin en korkulan komplikasyonu, işlem sırasında bir bağırsak segmenti ya da omentumun karın duvarı ile abomasum arasına sıkıştırılması veya perfore edilmesidir. Sunulan araştırmada; perkutan paramedian abomasopeksi işleminde, bu komplikasyonları gidermeye yönelik modifikasyonlar kurgulandı ve bunların ne derece etkili olduğu araştırıldı. Bu çalışmada ?abomasumun sola deplasmanı? tanısı konulan 15 Holstein ırkı inek kullanıldı. Olguların cerrahi tedavisinde Grymer ve Sterner tarafından tanımlanan perkutan paramedian abomasopeksi yöntemi modifiye edilerek kullanıldı. Yuvarlama sonrasında abomasum ve karın duvarı arasında iki olguda omentumun, 1 olguda ise bağırsak segmentinin bulunduğu ultrasonografik olarak gözlendi. Bu olgularda yuvarlama işlemi tekrar edilerek ve bölgeye dışarıdan masaj uygulayarak omentumun ve bağırsak segmentinin uzaklaşması sağlandı. Tüm olguların abomasumuna ultrasonografik görüntü rehberliğinde deflasyon kanülü ile girilerek bir adet toggle pini yerleştirildi. Postoperatif 45 günlük izleme süresinde herhangi bir komplikasyon veya nüks ile karşılaşılmadı. Sonuç olarak; perkutan paramedian abomasopeksi yönteminin, ultrasonografik görüntüleme eşliğinde uygulanması durumunda saha şartlarında daha güvenli kullanılabileceği kanısına varıldı. Percutaneous paramedian abomasopexy process is a common technique for treatment of left abomasal displacement under field conditions. The most feared complication of this blind technique is grasping an intestine segment or omentum between the abdominal wall and abomasum or perforating them during abomasopexy. In this study, some modifications were constructed in percutaneous paramedian abomasopexy to eliminate these complications and their effectiveness were investigated. Fifteen Holstein dairy cows diagnosed with left-sided abomasal displacement were used. Some modifications were conducted in the technique of Grymer and Sterner and this modified technique was used in the surgical treatment. In two cases, omentum and 1 case, intestinal segment were ultrasonographically observed between abomasum and abdominal wall after rolling. The rolling procedure was repeated with some regional massage in these cases to remove the omentum and intestinal segment. Deflation cannula was inserted into the abomasum of all cases by ultrasonographic guidance and one toggle-pin was settled. There were no complications or recurrence in postoperative 45 day. In conclusion, it was thought that percutaneous paramedian abomasopexy method, if accompanying with ultrasonographical guidance may be used safely in field conditions. 61

ÖZETKardoğan Ö. Tavuk ve hindilerde Xylazin Hidroklorürle premedikasyon Etomidat, Ketamin Hidroklorür ve Propofol ile sağlanan anestezinin bazı hematolojik biyokimyasal ve klinik parametreler açısından araştırılması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Van, 2013. Bu çalışmada; etomidat grubu için 6 tavuk, 6 hindi, propofol grubu için 6 tavuk, 6 hindi, ketamin grubu için 6 tavuk ve 6 hindi olmak üzere toplam 18 tavuk ile 18 hindi kullanıldı. Premedikasyon amacıyla xylazine hidrochloride (Rompun-Bayer) 1-2mg/kg kullanıldı. Premedikasyondan sonra ilk gruba 5 mg/kg etomidat (Johnson&Johnson) ikinci gruba 8 mg/kg propofol (Diprivan-Abbott™) vena subcutenea ulnarisden verildi. Üçüncü gruba 50 mg/kg dozunda ketamin hidrokloride (Ketasol-İnterhas) pectoral kas içine verildi. Parametrelere anestezi öncesi, anestezi sırası ve anesteziden 24 saat sonrasında bakıldı. Klinik parametrelerden kalp vurum sayısı, solunum sayısı ve beden ısısına bakıldı. Hematolojik parametrelerden; eristrosit (RBC), lökosit (WBC), hematokrit (HCT) değerlerine bakıldı. Biyokimyasal olarak; AST, ALP, ALT, Ca, Na, Glikoz, Total bilirubin değerlerine bakıldı. Sonuç olarak, etomidat kanatlılarda kullanılırken solunum sayısında azalmalara neden olabileceğinden akciğer rahatsızlığı olanlarda bu durumun dikkate alınması ve glikoz değerlerinde yükselişler gözlendiğinden kullanmadan önce kan şekeri düzeyinin ölçülmesi yararlı olacaktır. Ketamin hidroklorür kanatlılarda kullanılırkende hem kalp vurum sayısında hemde solunum sayısında azalışlar gözleneceğinden kalp ve solunum rahatsızlığı olanlarda bu durumun göz önünde bulundurulması ve tavuklarda glikoz değerlerinde gözlenecek artışlara da dikkat edilmesi gerekmektedir. Propofol kullanıldığında ise klinik, hematolojik ve biyokimyasal parametrelerin çoğunda değişiklikler meydana geleceği için dikkat edilmesi gerektiği düşünülmektedir. Kanatlılarda ideal bir anestezik önerilmesi gerektiğinde kısa süreli bir uygulama için etomidat uzun süreli uygulamalar için ise ketamin önerilmektedir. SUMMARYKardoğan Ö. A research on chickens and turkeys premedicated with xylazine hydrochloride and anesthesia with etomitade, ketamine hydrochloride and propofol about some hematological, biochemical and clinical parameters Yuzuncu Yil Universitesi, Institute of Health Sciences, PhD Thesis, Van, 2013. İn this study, etomidate for a group of six chickens, six turkeys, propofol for a group of six chickens, six turkeys, ketalar for a group six chickens, six turkeys and of a total of eighteen chickens and eighteen turkeys were used. For the purpose premedication xylazine (rompun-bayer) 1-2 mg/kg was used. After premedication first group, 5 mg/kg etomidate (Johnson&Johnson), the second group of 8 mg/kg propofol (Diprivan-Abbott™), was administered via vena ulnaris subcutenea. To the third group 50 mg/kg ketamine hydrochloride (Ketasol-İnterhas) was given into the pectoral. Parameters were investegated before induction of anesthesia, during and 24 hours after anesthesia. The number of clinical parameters, heart rate and body temperature, respiratory rate were monitored. Hematological parameters; erythrocyte (RBC), leukocyte (WBC), hematocrit (HCT) levels were monitored. Biochemically, AST, ALP, ALT, Ca, Na, glucose, total bilirubin levels were monitored. As a result, etomidate while using in avians may lead to decrease in respiration rate and therefore this issue should be taken into consideration. Besides it would be useful to measure the blood sugar levels since it may cause increase in blood sugar levels. On the other hand, while using ketamine hydrochloride, the heart and respiratory rate decreasing feature of this agent must be taken into consideration in addition to increasing levels of glucose in chickens. When propofol is used, one must be careful while administoring since it may lead changes in most of clinical hemotoligical and biochemical parameters. İt is recommended to use etomidate for short term anesthesia, while ketamine is recommended for long term anesthesia 109

Bu çalışmada koyunların önemli ayak hastalıklarından birisi olan ve ülkemizde de yaygın olarak görülen piyeten hastalığında farklı tedavi yöntemlerinin etkinliklerinin değerlendirilmesi ve bu yöntemlerin lipid peroksidasyonu ve antioksidanlar üzerine olan etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır.Çalışmada anamnezleri alınan ve klinik muayeneleri yapılan farklı sürülerdeki piyeten hastalığı bulunan 100 koyun ile sağlıklı olan 20 koyun kullanıldı. Hastalıklı hayvanlar 20 hayvandan oluşmak üzere 5 gruba ayrıldı ve sağlıklı olan 20 koyun ise kontrol grubunu oluşturdu. Hastalıklı hayvanlara oksitetrasiklin ve çinko sülfat ayak banyosu, spiramisin ve çinko sülfat ayak banyosu, oksitetrasiklin, vitamin E ve çinko sülfat ayak banyosu, spiramisin, vitamin E ve çinko sülfat ayak banyosu ve sadece çinko sülfat ayak banyosu olmak üzere 5 farklı tedavi yöntemi uygulandı. Tüm gruplardaki hayvanlardan tedaviye başlamadan önce, tedaviye başladıktan sonra 7., 14. ve 28. günde alınan kan örneklerinde plazma malondialdehit, vitamin E ve çinko değerleri ile eritrosit süperoksit dismutaz ve glutasyon peroksidaz aktiviteleri belirlendi. Tedaviye başlamadan önce hastalıklı hayvanların ayak temizliği yapıldı, uzayan tırnaklar kesildi ve lezyonlar açığa çıkarıldı. İlaç uygulamaları yapıldıktan sonra hastalıklı hayvanlar ayak banyosuna alındı. Ayak banyosu uygulaması günde 5 dakika olmak üzere 1 hafta süreyle hastalıklı olan tüm hayvanlara uygulandı. Tedaviye başladıktan sonraki 7., 14. ve 28. günde kontrolleri yapıldı. Tedavi sonrası 7. gün kontrollerinde hayvanların ayaklarında lezyonların hızla iyileştiği ve topallığın şiddetinin azaldığı dikkati çekti. On dört gün sonra yapılan kontrollerinde lezyonların iyileştiği ve topallıkların ortadan kalktığı, bazı hayvanlarda lezyonların hafiflediği fakat tam iyileşmenin olmadığı görüldü. Sadece çinko sülfat ayak banyosu uygulanan gruptaki hayvanlarda iyileşmenin diğer gruptaki hayvanlara göre yetersiz olduğu belirlendi. Yirmi sekiz gün sonra yapılan kontrollerde tedavinin başarılı olduğu gözlemlendi. Tedaviye alınan hayvanların iyileşmesine bağlı olarak plazma MDA düzeyinde belirgin bir azalma, eritrosit GPx aktivitesinde ise artışın olduğu görüldü. Süperoksit dismutaz aktivitelerinde istatistiksel olarak önemli olmayan (p>0,05) sayısal azalışların olduğu tespit edildi. Vitamin E uygulaması yapılan gruplardaki hayvanlarda plazma vitamin E düzeyinde artış (p0,05). Çinko sülfat ayak banyosu uygulamasının plazma çinko değeri üzerine etkisiz olduğu belirlendi (p>0,05). Sonuç olarak, bu çalışma ile tek başına çinko sülfat ayak banyosu uygulamasının tedavide yetersiz olduğu tespit edildi. Uygulanan diğer tedavi yöntemleri arasında önemli farklılığın olmadığı fakat parenteral spiramisin ve vitamin E uygulamasıyla birlikte çinko sülfat ayak banyosu uygulamasının tedavide daha etkili olduğu belirlendi. In this study, it was aimed to evaluate the efficacy of different treatment methods and their effects on antioxidants and lipid peroxidation. Ovine footrot is one of the most important foot disease in sheeps and common in our country.A hundred sheeps with ovine footrot from different flocks were assigned to five groups and twenty healthy sheeps were used as a control group. The five different treatment methods were used in each group: oxytetracycline with zinc sulphate footbath, spiramycine with zinc sulphate footbath, oxytetracycline plus vitamin E with zinc sulphate footbath, spiramycine plus vitamin E and zinc sulphate footbath and only zinc sulphate footbath.Plasma malondialdehyde, vitamin E and zinc values and erythrocyte superoxide dismutase and glutathione peroxidase activities were determined in blood samples which were taken before the treatment and 7, 14 and 28 days after the treatment.The foots were cleaned, overgrown hoofs were trimmed and lesions were exposed before treatment for all the sheeps with ovine footrot. All the sheeps with ovine footrot were taken in zinc sulphate footbath after applications of drugs. Footbath was applied daily for 7 days in 5 minute. The sheeps were re-examined 7, 14 and 28 days later. It was observed that both foot lesions and lameness were decreased 7 days after treatment. Although the foot lesions were healed and lameness were dissapeared completely 14 days after the treatment in most of the sheeps, it was recorded that some lesions did not heal completely in some sheeps. Recovery rates were lower in zinc sulphate footbath group compared to the other groups. All foot lesions were healed completely 28 days after the treatment.Malondialdehyde levels were decreased and GPx activity were increased after the treatment of ovine footrot. Although superoxide dismutase activities were decreased but it was statistically insignificant (p>0,05). As the vitamin E levels were increased after the application of vitamin E parenterally (p0,05). Zinc sulphate footbath were determined to be ineffective on plasma zinc levels (p>0,05).In conclusion, ıt was determined that only the zinc sulphate footbath was insufficient for the treatment of ovine footrot. It was determined that parenteral spiramycine and vitamin E with zinc sulphate footbath was the most effective treatment methods in ovine footrot and the difference between other treatment groups were insignificant. 80

Bu çalışma, Mayıs 2011 - Ağustos 2011 tarihleri arasında Fransa'nın, Toulouse Ulusal Veteriner Okulu Oftalmoloji Anabilim Dalı Kliniği'ne getirilen ve ayrıca kliniğin arşiv ünitesinde bulunup bu tez için değerli bilgiler içerdiğine kanaat getirilen seçilmiş toplam 21 hayvanın ERG ile değerlendirilmesinden oluşmaktadır. Bu 21 hayvanda testler bilateral olarak uygulanmış ve birbirinden bağımsız 42 elektroretinogram elde edilmiştir.Hastalar kliniğe dışarıdan veya hastane içi sevk olup olmamasına bakılmaksızın anamnez ve özgeçmiş alınmış, göz probleminin dışında herhangi başka problemi olan bir hasta ile karşılaşıldığında gerekli muayene ve konsültasyonlar yapılarak bu bilgiler hastanın dosyasına eklenmiştir. Hastanın Oftalmoloji Anabilim Dalı kliniklerindeki muayenesinde; pamuk topu testi, tehlikeye göz kırpma refleksinin, ışığa göz kırpma refleksinin, direkt fotomotor refleksin, birleşik fotomotor refleksin, palpebral yarığın, gözkapaklarının, konjunktivanın, membrana nictitans'ın, gözyaşı akıntısının, korneaların, irislerin, pupillaların, lenslerin ve retinaların muayenesi bilateral olarak yapılmıştır. Ayrıca göz yaşı akıntısının miktarı Schirmer testi ile ölçülmüş, göz içi basınç ölçümünde ise rebound tonometresi kullanılmıştır. İlerleyen muayene sürecinde göz içi ve fundusun yeterli derecede görüntülenemediği vakalarda veya olası bir tanının kesinleştirilmesinde ultrasonografik muayeneden yararlanılmıştır.ERG'nin uygulanmasında Fransa'da yapılan çalışmalarda Toulouse Ulusal Veteriner Okulu Oftalmoloji Anabilim Dalı Kliniği'nde geçmiş yıllar boyunca kullanılmış, parametreleri belirlenmiş ve rutinde kullanılmakta olan anestezi ve ERG protokolleri kullanılmıştır. Köpekler hazırlandıktan sonra karartılmış odada 15 dk bekletildi. Sonrasında karanlık adaptasyonunun 1., 5., 7., 9., ve ışıklar açıldıktan sonra aydınlık adaptasyonun 2. dakikalarında uyarım verileren flaş ERG kayıdı yapıldı. Onüçüncü dakikada yapılan flicker ERG kayıdı ile çekimler sonlandırıldı Retinanın işlevi kırkiki gözde başarı ile değerlendirildi. Toplam otuzsekiz kataraktlı gözden yirmibeş tanesi ERG bulguları sonrasında katarakt ameliyatına yönlendirildi. Sekiz göz retinal problemler nedeni ile ve beş göz ise sabit katarakt seviyelerinin gözlenmesi için cerrahi müdahale uygulanmadı. Alınan sonuçlar doğrultusunda, ERG'nin oftalmolojik tanısal süreçte ideal koşullara ulaşmada yararlı olduğu kanısındayız.Anahtar kelimeler: Elektroretinografi, ERG, köpek, katarakt, retinal dejenerasyon. This study includes animal that have been brought to Toulouse National Veterinary School Ophthalmology Clinics between the period of May 2011 and August 2011; and archive cases that have found to have valuable information fort he thesis. 42 eyes of 21 dogs have been examined by Electroretinography (ERG)Whether the animal is referred from a private clinic or it has been send by another colleague inside the hospital detailed history was taken and when it was needed further consultation regarding systemic diseases has been done. The ophthalmologic examination in ophthalmology department include; cotton ball test, manace test, direct pupillary light reflex, joined pupillary light reflex, examination of the eyelids, conjunctivas, nictitating membranes, corneas, irises, lenses end retinas. As an addition to that schirmer eye tear test, and intraocular pressure had been valueted. When the retina could not be observed for examination, if needed, ultrasosnography was performed. hile performing the electroretinography and anesthesia, the procedure that has been used and parameters had been set in the Toulouse National Veterinary School Ophthalmology Clinics was used. After preparation, for 15 minutes the dogs were kept in a darkened room. At the 1st, 5th, 7th and 9th minutes of dark adaptation flash ERG stimulation was conducted. The lights were opened and light adapted graphies were recorded in the second minute of adaptation. The recording were finished with a 13th minute flicker recording.The functional status of all retinas was evaluated. Out of 38 eyes which where clinically diagnosed with cataract, 25 continued with the surgery 8 eyes were not operable due to severe retinal atrophy or detachment. We concluded that, ERG can be frequently used for pre cataract surgery and retinal disease prognosis and it is essential in ophthalmologic diagnostic process for more ideal and precise results.Keywords: Electroretinography, ERG, dog, cataract, retinal degeneration. 150

Veteriner ve beşeri hekimlikte tendo yaralanmaları ve özellikle aşil tendosunun kısmi rupturları ile sıklıkla karşılaşılmaktadır. Veteriner hekimlikte, tendo onarımını takiben; tekrar kopmalar, uzun süreli immobilizasyona bağlı kas atrofisi ve kontraktürleri veya dejeneratif artiritis gibi komplikasyonlarla karşılaşılma olasılığı yüksektir. Bunların önlenmesi ve daha başarılı bir iyileşmenin elde edilebilmesi için, immobilizasyon süresini kısaltmaya olanak sağlayacak, dayanımı yüksek onarım tekniklerine ihtiyaç duyulmaktadır. AŞil tendosu onarımında geleneksel bir yöntem olan ?3 Loop Pulley? (3LP) yönteminin, daha önce fleksor tendo onarımında kullanılmış olan ?Temas Yüzeyi Arttırılmış Kessler? (TYAK) yöntemiyle kıyaslandığı çalışmamızda; 54 adet, dişi, 8 aylık, 3,0-3,5 kg ağırlığında Yeni Zelanda tavşanı kullanıldı. Altı gruba ayrılan deneklerde gastrocnemius tendosu ensize edildi. Birinci, 3. ve 5. gruplar 3LP; 2., 4., ve 6. gruplar ise TYAK yöntemiyle onarıldı. İn vitro ayağı oluşturan 1. ve 2. grupların, biyomekaniksel değerlendirilmesi yapıldı. İn vivo bölümü oluşturan diğer gruplarda ise, 3 hafta süresince immobilizasyon sağlandı. Üçüncü ve 5. gruplar 4. hafta, 4. ve 6. gruplar ise 8. hafta sonunda ötenazi edilerek, morfolojik, biyomekaniksel ve histopatolojik olarak değerlendirildi.Biyomekaniksel değerlendirme; tendo onarım hattında 2 mm aralık ve tam kopmanın oluştuğu değerlerin ölçülmesi ile yapıldı. Histopatolojik incelemede ise; ekstrasellüler matriksin yapısı, hücrelerin dağılımı, hücre çekirdeğinin morfolojisi, tamir dokusunun organizasyonu, nedbe dokusunun yapısı, defekt bölgesindeki vaskülarizasyon ve yangı şiddeti gibi parametreler kullanıldı. Morfolojik incelemelerle adezyon açısından 3LP yönteminin üstünlüğü görülürken, histopatolojik değerlendirmede TYAK yönteminin iyileşme sonuçları daha iyiydi. Biyomekaniksel inceleme sonucunda ise; 3LP yönteminin aralık oluşumuna daha dayanıklı olduğu, ancak 8. hafta sonunda TYAK yönteminin kopmaya karşı direncinin daha fazla olduğu görüldü. Sonuç olarak, TYAK yönteminin veteriner sahada kısmi aşil tendosu rupturlarının onarımında kullanılabileceği saptanmıştır.Anahtar kelimeler: Tavşan, gastrocnemius tendosu, kısmi Aşil tendosu rupturu, tendo dikişi. In both veterinary and human medicine, tendon injuries and particularly partial Achilles tendon ruptures are commonly observed. In veterinary medicine, postoperative complications such as re-ruptures, muscle atrophy and contractures or degenerative arthritis induced by longterm immobilization are commonly seen. In order to prevent these complications and to achieve more optimal healing, high strength repair techniques enabling shortened immobilization durations are needed.In our study, we used 54 female, 8 months old, New Zealand rabbits weighing 3.0-3.5 kgs to compare the traditional ?3 Loop Pulley (3LP)? method with ?Contact Surface Increased Kessler (CSIK)? method which has previously been used to repair flexor tendon ruptures. Rabbits were divided into six groups and gastrocnemius tendons were lacerated. Tendons of the animals in groups 1, 3 and 5 were repaired with 3LP method. CSIK method was used to repair the ruptures in groups 2, 4 and 6. On the in vitro part of the research, groups 1 and 2 were evaluated biomechanically. The rest of the groups composed the in vivo part of the research and in these groups, immobilization was achieved for a period of 3 weeks. Groups 3 and 5 were euthanized at the end of week 4, and in groups 4 and 6 euthanasia was performed at the end of week 8. All in vivo groups were evaluated morphologically, biomechanically and histopathologically.Biomechanical evaluation was performed by measuring the resistance when 2 mm gap formation and total rupture occurred. On histopathological evaluation, parameters like extracellular matrix structure, distribution of cells, morphology of nucleus, organization of repaired tissue, scar tissue structure, vascularization, and severity of inflammation were investigated.Morphological investigations showed superiority of the 3LP method in terms of adhesion. At histopathological evaluation, however, CSIK method yielded better healing results. Biomechanically, 3LP method was more durable against gap formation but at the end of the 8 weeks CSIK method showed a higher resistance to total rupture.As a conclusion, we found that CSIK technique can be used in veterinary practice to repair the partial Achilles tendon rupture pathologies.Keywords: Rabbit, gastrocnemius tendon, partial Achilles tendon rupture, tendon suture. 84

YÖK Tez ID: 331451 Doku kayıplı yaralar ile kontamine ya da enfekte yaraların hızlı ve uygun biçimde iyileşmesine katkı sağlayabilecek materyal ile yöntemler güncel araştırma konularından birisidir. Yara bakım ve pansumanında amaç, iyileşmeye uygun bir ortam sağlamak ve iyileşmeyi uyarmak, eksudatı kontrol altına almak, mekanik destek sağlamak, ağrıyı azaltmak ve çapraz kontaminasyonu engellemektir. Bu çalışmada jelatin taşıyıcı (scaffold) içerisinde EGF, Ag ve Naftalan içeren yara örtüleri geliştirilmiş ve pratikteki kullanımları ve etkinliklerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışma Çankaya Belediyesi Evcil Hayvan Rehabilitasyon Merkezine getirilen, açık yaraları bulunan 18 adet melez köpek üzerinde yapılmıştır. Deneklerin yaralarını kapatan yara örtüleri hergün yenileri ile değiştirildi ve 0, 4, 7, 10, 14 ve 21. günlerde yara alanları asetat tabaka üzerine işaretlenip milimetrik kağıt ile ölçüldü. Yapılan ölçümlerde gruplar arası farklılığın ortaya konulması amacıyla varyans analiz (ANOVA) testi yapıldı. Farklılıklar Tukey çoklu karşılaştırma testi ile değerlendirildi. Veriler değerlendirildiğinde Naftalan içeren yara örtüsü kullanılan grupta küçülme hızının diğer iki gruba göre belirgin ve anlamlı derecede fazla olduğu saptandı (p=0,03). Sadece EGF içeren standart örtü ile Ag ile zenginleştirilmiş örtü arasında fark olduğu ancak bu farkın istatistiksel açıdan anlamlı olmadığı anlaşıldı. The materials that can contribute to the improvement of the treatment of both the infected or contaminated wounds and wounds with the tissue loss is the one of the current topics in the researches. The aim of the wound care and dressing is to provide a suitable environment for the treatment and stimulate healing, control the exudate, provide mechanical support, reduce pain and prevent cross contamination. The aim of this study was to evaluate the efficiency and the effects of the wound dressings which were improved by adding EGF, Ag or naftalane in a gelatine scaffold. Eighteen mongrel dogs cared in the Cankaya Municipality Pet Rehabilitation Center with the open wounds were used in the study. Wound dressings were replaced with the new ones everyday and the size of the wounds were measured with graph paper in 0., 4., 7., 10.,14. and 21. days. Variance analyses (ANOVA) were used to determine the differences between the treatment groups. The differences between the groups were evaluated by Tukey test. The rate of wound contraction in the naftalane group was found to be significantly higher than the other two groups (p=0,03). Although the efficiency on the wound treatment was found to be different between the standard cover enriched with EGF and Ag, the difference was found statistically insignificant.

Bu çalışmada JPS uygulanacak 8 köpeğin, operasyon öncesinde ve operasyondan 1, 3 ve 6 ay sonra kalça eklemleri bilgisayarlı tomografi ile görüntülenerek kalça ekleminde meydana gelen değişiklikler incelendi. Çalışma materyalini, ADÜ Veteriner Fakültesi Cerrahi Kliniğine getirilen, klinik ve radyolojik muayeneler sonucunda kalça ekleminde gevşeklik saptanarak JPS operasyonu uygulanmasına karar verilen, yaşları 4 ila 6 ay arasında değişen ve kalça ekleminde gevşeklik dışında başka bir ortopedik problemi olmayan (1 erkek, 7 dişi) toplam 8 adet melez köpek oluşturdu. Bilgisayarlı Tomografi çekimlerinden 1 gün önce aç bırakılan köpeklere atropin sülfat (Atropin®, Vetaş) enjeksiyonu sonrası ksilazin (Alfazyne®, Ege-Vet), ketamine (Alfamine®, Ege-Vet) anestezisi uygulandı. Bu işlemi takiben genel anesteziye giren köpeklerin tomografi çekimleri gerçekleştirildi.Tomografik inceleme, standard ventro-dorsal pozisyonda ve yük taşıma pozisyonunda olmak üzere 2 ayrı pozisyonda gerçekleştirildi. Derin anestezi altında gerçekleştirilen tomografi çekimlerinden elde edilen kesitler üzerinde; Acetabulum ile İlişkili Ölçümler (AİA, AAİ, acetabular derinlik, acetabular genişlik, Aİ, DKU, VKU, HTEA, AA), Caput Femoris-Acetabulum İlişkili Ölçümler (LKA, AcetAV, VASA, DASA, HASA, DLS, DAKA, LMKA, DMKA, VCEA, MUİ, CFAKY) ve Collum Femoris ile İlişkili Açısal Ölçümler (FİA, FAA) yapıldı.Sonuç olarak, köpeklerde kalça displazisinin teşhis ve tedavi sürecinde eklem morfometrisinin değerlendirilmesi için bilgisayarlı tomografinin çok değerli veriler sağladığı, AİA (preoperatif dönemde 20,24±1,14 (11,9-26,2), postoperatif 1. ay 21,82±0,65 (16,1-25,3), postoperatif 3. ay 22,61±1,10 (16,1-25,3), postoperatif 6. ay 20,93±0,87 (15,6-24,7)), Aİ (preoperatif dönemde 40,18±1,49 (31,65-47,74), postoperatif 1. ay 43,69±1,34 (36,71-51,24), postoperatif 3. ay 46,29±1,21 (37,08-52), postoperatif 6. ay 41,34± 1,60 (33,31-50,3)), acetabular derinlik (preoperatif dönemde 0,78±0,03 (0,62-0,96), postoperatif 1. ay 0,87±0,04 (0,65-1,04), postoperatif 3. ay 0,91±0,03 (0,74-1,05), postoperatif 6. ay 0,82±0,04 (0,6-1,06)), AAİ (preoperatif dönemde 91,53±1,66 (83,2-103,3), postoperatif 1. ay 88,64±0,71 (85-95,1), postoperatif 3. ay 88,83±0,49 (84,9-91,3), postoperatif 6. ay 88,24±0,60 (85,1-93,3)), DMKA (preoperatif dönemde 8,35±1,12 (1,4-17), postoperatif 1. ay 5,12±0,84 (1,6-11,1), postoperatif 3. ay 5,54±0,71 (1,5-11,6), postoperatif 6. ay 4,62±0,75 (1,4-10,5)), VMKA (preoperatif dönemde 39,98±1,27 (31,3-51,2), postoperatif 1. ay 38,46±1,83 (25,9-49,1), postoperatif 3. ay 35,01±1,9 (20,9-44,8), postoperatif 6. ay 36,19±1,02 (32,2-45,7)), DAKA (preoperatif dönemde 17,75±1,98 (5,8-30,1), postoperatif 1. ay 14,89±1,32 (8,2-26,4), postoperatif 3. ay 15,26±1,04 (7,1-22,2), postoperatif 6. ay 16,99±1,49 (5,3-25,8)) ve HTEA?nın (preoperatif dönemde 17,24±1,45 (9,1-29,8), postoperatif 1. ay 16,31±1,02 (9,5-22,6), postoperatif 3. ay 17,66±0,91 (9,5-26,9), postoperatif 6. ay 19,28±1,04 (14,2-27,2)) önemli parametreler olarak ortaya çıktığı ve JPS operasyonunun da erken dönemde kalça laksitesi saptanan köpeklerde, hastalığın ilerlemesini durdurduğu/yavaşlattığı kararına varılmıştır.Anahtar Kelimeler: Bilgisayarlı tomografi, Juvenil pubic symphisiodesis, Kalça displazisi, Köpek. In this study, the dogs (8) scanned with computed tomography preoperatively and 1st 3rd and 6th months postoperatively and changes of the hip joint following JPS were evaluated. For this purpose, the dogs choosen from ADU Surgery Clinic, Faculty of Veterinary Medicine, Clinics patients that are radiological examinated and determined laxity in the hip joint which decided to implementation of JPS. Dogs (1 male, 7 female) were 4-6 months old, mongrel and non-orthopedic problems but the laxity in the hip joint.Following one day fasting period, dogs were anaesthetised by xylazine (Alfazyne®, Ege-Vet) and ketamine (Alfamine®, Ege-Vet) after atropine (Atropin®, Vetaş) injection and then scanned with computed tomography in general anesthesia.Scans were made in supine (ventro-dorsal) and weight bearing positions.From the results of the scans that obtained in general anesthesia, Measurements Related to Acetabulum (AI Angle, AAI, Acetabular Indeks, DKU, VKU, HTEA, AA), Measurements Related to Caput Femoris-Acetabulum (Lateral Coverage, AcetAV, VASA, DASA, HASA, DLS, DAKA, LCEA, DCEA, VCEA, MUI, CPC) and Measurements Related to Collum Femoris (FIA, FAA) have been measured and calculated respectively. As a result, computed tomography provides very valuable datas for the evaluation of joint morphometry in the process of diagnosis and treatment of hip dysplasia in dogs. Besides that, AIA (preoperatively 20,24±1,14 (11,9-26,2), postoperatively 1st month 21,82±0,65 (16,1-25,3), postoperatively 3rd month 22,61±1,10 (16,1-25,3), postoperatively 6th month 20,93±0,87 (15,6-24,7)), AI (preoperatively 40,18±1,49 (31,65-47,74), postoperatively 1st month 43,69±1,34 (36,71-51,24), postoperatively 3rd month 46,29±1,21 (37,08-52), postoperatively 6th month 41,34± 1,60 (33,31-50,3)), acetabular depth (preoperatively 0,78±0,03 (0,62-0,96), postoperatively 1st month 0,87±0,04 (0,65-1,04), postoperatively 3rd month 0,91±0,03 (0,74-1,05), postoperatively 6th month 0,82±0,04 (0,6-1,06)), AAI (preoperatively 91,53±1,66 (83,2-103,3), postoperatively 1st month 88,64±0,71 (85-95,1), postoperatively 3rd month 88,83±0,49 (84,9-91,3), postoperatively 6th month 88,24±0,60 (85,1-93,3)), DCEA (preoperatively 8,35±1,12 (1,4-17), postoperatively 1st month 5,12±0,84 (1,6-11,1), postoperatively 3rd month 5,54±0,71 (1,5-11,6), postoperatively 6th month 4,62±0,75 (1,4-10,5)), VCEA (preoperatively 39,98±1,27 (31,3-51,2), postoperatively 1st month 38,46±1,83 (25,9-49,1), postoperatively 3rd month 35,01±1,9 (20,9-44,8), postoperatively 6th month 36,19±1,02 (32,2-45,7)), DARA (preoperatively 17,75±1,98 (5,8-30,1), postoperatively 1st month 14,89±1,32 (8,2-26,4), postoperatively 3rd month 15,26±1,04 (7,1-22,2), postoperatively 6th month 16,99±1,49 (5,3-25,8)) and HTEA (preoperatively 17,24±1,45 (9,1-29,8), postoperatively 1st month 16,31±1,02 (9,5-22,6), postoperatively 3rd month 17,66±0,91 (9,5-26,9), postoperatively 6th month 19,28±1,04 (14,2-27,2)) reported as important parameters. Also we decided that the JPS has prevented/decelerated the dysplasia at early stage of hip laxity in dogs.Key Words: Computed tomography, Dog, Hip dysplasia, Juvenil pubic symphisiodesis. 112

Bu çalışma, neonatal buzağılarda sıklıkla karşılaşılan ve gösterdiği yüksek mortalite oranlarına bağlı olarak ciddi ekonomik kayıplara yol açan septik artritisin etiyolojisine ışık tutmak amacıyla yapıldı. Çalışmaya Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Kliniğine getirilen 16 septik artritisli Holstein ırkı buzağı dahil edildi. Buzağıların anamnez bilgileri alındıktan sonra klinik muayeneleri yapılarak; alınan kan ve sinoviya örneklerinde mikrobiyolojik muayeneler gerçekleştirildi. Elde edilen veriler neonatal septik artritisin etiyolojisinde yetiştiriciye bağlı faktörlerden kolostrumun yetersiz verilmesi ve göbek kordonu bakımının ihmal edilmesinin önemli bir yer tuttuğunu göstermektedir. Olguların hiçbirinde kan örneğinden bakteri izole edilemezken, sinoviyal sıvı örneklerinden %75 oranında etkenin izole edilebilmesi etiyolojinin belirlenmesinde sinoviyal sıvı örneğinin değerlendirilmesinin önemini ortaya koymaktadır. Sonuç olarak; izole edilen enfeksiyöz etkenlerin anamnez ve klinik muayene bulguları ile birlikte değerlendirilmesi gerektiği, ancak bu şekilde neonatal septik artritisin oluşmasında etkili olan etiyolojik faktörlerin ve alınması gereken profilaktik önlemlerin belirlenebileceği düşünüldü. This study, was carried out to shed light on the etiology of septic arthritis which is frequently encountered in neonatal calves and causing serious economic losses due to high mortality rates. Sixteen Holstein breed calves with septic arthritis brought to Mehmet Akif Ersoy University Faculty of Veterinary Medicine Surgery Clinics included in this study. After taking history of calves, clinical examinations were done and collected blood and synovial samples were evaluated microbiologically. The data obtained showed that, breeder dependent factors like inadequate colostrum giving and neglecting umbilical cord care play an important role in the etiology of septic arthritis. The bacteria could not be isolated from blood samples in any of the cases, whereas isolated from synovial fluid samples 75% reveals the importance of the evaluation of synovial fluid samples to determine the etiology. As a result, the isolated infectious agents should be evaluated in conjunction with history and clinical examination findings, which are effective only in this way to be determined the etiological factors in the formation of neonatal septic arthritis and prophylactic measures should be considered. 59

Köpeklerde kalça ekleminin değerlendirilmesi amacıyla gerçekleştirilen röntgen çekimlerinde anestezinin gerekliliği ve/veya kalça skoru üzerine etkisi uzun yıllardan beri tartışma konusudur. Bu tartışmalardan yola cıkarak planlanan bu çalışmada, kalça displazisini değerlendirmek amacıyla çekilen röntgenlerde anestezi uygulamasının gerekli olup olmadığının araştırılması, anestezi uygulanarak yapılan röntgen çekimlerinde farklı anestezik protokollerin birbirlerine göre avantaj ve dezavantajlarının olup olmadığının saptanması, nihayetinde de anestezi uygulamasının ve/veya kullanılan anestezik maddelerin kalça skorunu etkileyip etkilemediğinin araştırılması amaçlanmıştır.Bu amaçla bu çalışmada aynı köpeklerde (n:20) anestezisiz ve 15 gün arayla uygulanan farklı anestezi protokolleri [Propofol (5 mg/kg), Diazepam (0.5 mg/kg) / Ketamin (20 mg/kg) ve Medetomidin (0.05 ?g/kg) / Ketamin (20 mg/kg)] ile sağlanan anestezi altında, standart displazi, sublukzasyon, distraksiyon ve kompresyon röntgenleri çekilmiş, tüm röntgen çekimleri ve röntgenlerin skorlaması aynı kişi tarafından yapılmıştır. Elde edilen sonuçlarda anestezi uygulamasının veya kullanılan farklı anestezi protokollerinin displazi skorunu etkileyip etkilemediği araştırılmıştır.Anestezisiz olarak gerçekleştirilen röntgen çekimlerinde doğru pozisyon vermenin çok zor olduğu ve bu nedenle tekrar çekim sayısının arttığı ve bunun da hasta ve röntgen personeli için radyasyon güvenliğini azalttığı görülmüştür. Propofol uygulamasının tek bir röntgen çekimi için süre açısından yeterli anestezi sağladığı ancak çekim sayısı arttığında ilave doza gereksinim duyulabileceği ve her hastada yeterli kas gevşemesi sağlamadığı belirlenmiştir. Diazepam/ketamin ve medetomidin/ketamin uygulanarak yapılan çekimlerde ise hem süre hem de kas gevşemesi açısından yeterli anestezi sağlandığı tespit edilmiştir. Ayrıca tüm görüntüleme yöntemlerinde elde edilen kalça skoru anestezisiz yapılan çekimlerde anestezi uygulandıktan sonra yapılan çekimlere göre daha düşük (p

Sığırlarda abomasumun sola deplasmanı vakalarının cerrahi tedavisinde laparoskopik esaslı tekniklere başvurulması, belirgin üstünlükleri nedeniyle giderek yaygınlaşmaktadır. Gerek iki gerekse tek aşamalı laparoskopik abomasopeksi uygulayabilmenin ön koşulu, desüfle edilen abomasumun kendiliğinden replase olmasıdır. Desüfle edilen abomasumun replase olup olmayacağının ya da ne kadar sürede replase olacağının önceden bilinmesi, sola deplasmanlı bir sığırın cerrahi tedavisi planlanırken, laparoskopik veya laparotomik tekniklerden hangisinin tercih edileceği yönünden önemli bir bilgi olabilir. Bu araştırmada; laparoskopik abomasopeksi işlemi sırasında kayıt edilen desüflatif replasman süresi ile preoperatif dönemde toplanan klinik ve biyokimyasal bulgular arasında, replasman süresini önceden tahmin etmeye yardımcı olabilecek korelasyonların bulunup bulunmadığı araştırıldı. Sola abomasum deplasmanı bulunan 20 Holstein ineğe tek aşamalı laparoskopik abomasopeksi uygulandı. İşlem öncesinde klinik ve biyokimyasal veriler ile işlem sırasında kaydedilen desüflatif replasman süresi arasında korelasyon analizi yapıldı. İneklerin tümünde deplase durumdaki abomasumun, laparoskopik desüflasyonu takiben, süresi değişkenlik gösterse de (ortalama 113 ? 49.9 sn'de) replase olduğu izlendi. Replasman süresi ile vücut kondisyon skoru (r = -0.465) ve su tüketimi (r = -0.466) verileri arasında negatif bir korelasyon bulunduğu saptandı (p0.05) bir korelasyon belirlendi. Serum kalsiyum, potasyum, klor, sodyum ve glikoz seviyeleri ile abomasal replasman süresi arasında bir ilişki bulunmadı. İneklerde su tüketimi arttıkça replasman süresinin azalması yönündeki ilişkinin, çok su tüketen ineklerde abomasumun daha ağır olmasından ve dolayısıyla yer çekimi etkisine daha kolay maruz kalmasından kaynaklanabileceği düşünüldü. Vücut kondisyon skoru yükseldikçe desüflatif replasman süresinin azalması şeklindeki diğer korelasyonun ise; depo yağ miktarı yüksek ineklerde intraabdominal boşluk hacminin daha az olmasından ve dolayısıyla abomasumun daha fazla dilate olamaması nedeniyle replasman süresinin kısalmasından kaynaklanabileceği varsayıldı. Laparoscopic techniques in surgical treatment of abomasal displacement in cattle are common nowadays due to their certain advantages. Self replacement of abomasum following laparoscopic deflation is a precondition for both one- and two-step laparoscopic abomasopexy. To know whether abomasum will replace or how long the replacement will continue can probably be critical knowledge for the selection of laparoscopic or laparotomic techniques during planning the surgical therapy of a cow with left-sided abomasal displacement. In this study, the presence of parameters which can help to estimate the replacement time beforehand were investigated by analyzing possible correlation between laparoscopically recorded replacement time and clinic-biochemical parameters collected during preoperative examination period. 20 Holstein cows with left-sided abomasal displacement were treated with one-step laparoscopic abomasopexy. Correlation analyze was performed between the data of deflative replacement time recorded during this procedure and clinic-biochemical parameters collected during preoperative examination period. It was revealed that the displaced abomasums of all cows were replaced after laparoscopic deflation though the replacement time varies (mean 113 ? 49.9 sec). The recorded replacement times were found statistically (p0.05). Serum levels of calcium, potassium, chlor, sodium and glucose were not found correlated with abomasal replacement time. One of the resulting relationships that indicates increase in water consumption decreases the replacement time is thought to be due to the weight of abomasum of cows which consume too much water is much heavier and exposure to more easily the effect of gravity. The other correlation that as the body condition score increases deflative time decreases is thought to be stem from the fewer volume of intraabolominal space in cows with high amounts of stored fat and hence this fewer volume may cause shortened replacement duration by preventing abomasum to be more dilated. 69

Bu çalışma, tavşanlarda gözyaşı sekresyonu üzerine cinsiyet ve mevsimlerin etkisinin araştırılması amacıyla yapıldı. Çalışmada Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı ve Adnan Menderes Üniversitesi Deney Hayvanları Ünitesi olanaklarından faydalanıldı. Çalışma sağlıklı gözlere sahip, 6 dişi ve 6 erkek olmak üzere toplam 12 adet Yeni Zelanda ırkı beyaz tavşan üzerinde yapıldı. Tavşanlar dişi ve erkek olmak üzere 2 gruba ayrıldı ve her biri numaralandırıldı. Bir yıl boyunca her ay, ayın ilk beş günü süresince ve 14., 21. ve 28. günlerinde sabah 9:00 ile 11:00 saatleri arasında Schirmer gözyaşı testi uygulandı. Karşılaştırma amacıyla sağ ve sol göz ölçümleri ayrı ayrı yapıldı ve değerler not edildi.Sonuç olarak çalışmamızda dişi cinsiyette gözyaşı sekresyon miktarının erkek cinsiyete göre istatistiksel olarak önemli derecede düşük olduğu ortaya kondu. Mevsimlere göre yapılan karşılaştırmalarda ise istatistiksel olarak mevsimler arası farkın önemli olduğu belirlendi.Anahtar sözcükler: Tavşan, Schirmer gözyaşı testi, gözyaşı sekresyonu, cinsiyet, mevsim. In this study, the effect of gender and season on tear secretion in rabbits was carried out to investigate. We profit by the resource of Adnan Menderes University, Facult of Veterinary Medicine, Department of Surgery and Adnan Menderes University, Experimental Animals Unit. In this study, we used 12 New Zeland white rabbit, 6 female and 6 male, which have healty eyes. The rabbits were divided into two groups as male and female and numbered. Schirmer tear test was applied per mount for a year, on the first five days and 14th, 21st and 28th days of each mount at 9:00-11:00 am. Right and left eyes were evaluated separately for comparison and the values were noted.In conclusion, our study revealed that tear secretion of female rabbits is statistically significantly lower than male rabbits. The comparison of seasons presented that the difference between the seasons is statistically significant.Key words: Rabbit, Schirmer tear test, tear secretion, gender, season. 70

ÖZETBu çalışmada S.S. Develi İlçe Merkezi Tarımsal Kalkınma Kooperatifi'nde bulunan hayvanların tırnak hastalıkları yönünden taranması, problemli tırnakların son gelişmeler ışığında tedavilerinin yapılması ve elde edilen sonuçların değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın materyali S.S. Develi İlçe Merkezi Tarımsal Kalkınma Kooperatifi süt sığırcılığı çiftliğinde bulunan 100 adet sağmal inek oluşturmaktadır. Çalışmada yer alan hayvanların canlı ağırlıkları 625±50 kg, ortalama süt verimleri ise 25±3 litreydi. Hayvanların laktasyon sayıları 1 ile 6 arasında değişiyordu. Hayvanların öncelikle klinik muayeneleri yapıldı. Enfeksiyöz hastalıkları yönünden yapılan incelemede hiçbir hayvanda bozukluk görülmedi. İncelenen hayvanların ortalama solunum sayısı 15-25 kalp atım sayısı 60-80, rektal vücut ısısı 38-39 derece olarak tespit edildi. Hayvanlar tek tek yürütülerek topallık kontrolleri yapıldı. Topallık görülen hayvan numaraları kayıt edildi. Hayvanlar daha sonra travaya alındı. Ayaklar askıya alınarak tırnak muayenesi yapıldı. Daha sonra belirlenen hastalıklar güncel gelişmeler ışığında tedavi edildi. Sonuç olarak; S.S. Develi İlçe Merkezi Tarımsal Kalkınma Kooperatifi süt sığırı çiftliğine ait sığırlar üzerinde gerçekleştirilen bu araştırmada ayak hastalıklarının insidansı % 37 olarak belirlendi. Bu oran çiftlik için az da olsa yüksek bulunmuştur. Ancak yapılan çalışmadan elde edilen mevcut bulgular bu hastalıkların büyük bir oranda beslenme ve yetiştiricilikten kaynaklandığını ortaya koymuştur. Bu nedenle, ahır hijyeninin sağlanması, ayak banyolarının düzenli kullanılması, peryodik tırnak kesimi ve bakımının yanı sıra çalışanların konuyla ilgili olarak bilinçlendirilmesinin ayak hastalıkları oranının düşürülmesinde önemli rol oynayacağı sonucuna varılmıştır.Anahtar kelimler: Sığır, tırnak, topallık, travay ABSTRACTThe aim of this study was to investigate various possible hoof disorders in the cattle housed in S.S.Develi agricultural development cooperative central district farm and to treat the broken hoof according to modern treatment alternatives. The animal material consisted of 100 hundred Holstein milch cattle housed in S.S.Develi agricultural development cooperative central district farm.The mean body weight and milk yield of the cattle were 625±50 kg and 25±3 litre, respectively. Their lactation period varied between one and six years. Clinical examinations of the each cattle were carried out and no sign of general infection detected for any of the cattle. Heart, respiratory rate and rectal temperature were varied as 60-80/min, 15-25/min and 38-39 degree. Walking on the greound, lameness examinations were performend for each cattle and the cattle suffering from lameness recorded. The animals were then taken in the labor and their hoofs examined. Diagnosed hoof disorders were treated according to current treatment alternatives. In conclusion, the incidence of foot disordes were found as 37% for the cattle in the S.S.Develi agricultural development cooperative central district farm. This rate was respectively high for a farm. The study revealed that hoof disordes in this farm occured maninly due to disorders of nutrition and breeding. Therefore,controlling barn hygiene, regular use of foot bath, periodic hoof trimming and conscious breeding may play an important role for prevention of the hoof disorders in milking cattle.Key word: Cattle, hoof, lameness, labor 52

YÖK Tez ID: 281311 Bu çalışmada, Ankara keçilerinde propofol ile anestezi indüksiyonundan sonra uygulanan sevofluran ve izofluranın anestezik, kardiyovasküler ve kardiyopulmoner etkileri karşılaştırılarak, çalışmadan elde edilen sonuçların veteriner anesteziyoloji bilimine ve veteriner hekimliği pratiğine katkı sağlaması amaçlanmıştır.Çalışma materyalini oluşturan 7 adet Ankara keçisinin anamnez, fiziksel muayene ve tam kan analizi sonrasında sağlıklı olduğu belirlendi ve keçiler 15 gün arayla her iki çalışma grubunda da kullanıldı. İki grupta da anestezi indüksiyonu propofol ile sağlandıktan sonra, anestezi ilk grupta izofluran, diğer grupta sevofluranla sürdürüldü.Anestezi indüksiyonundan 18 saat öncesinde yemleri ve 2 saat öncesinden de suları hayvanların önünden alındı. Arteria auricularis medianus, sistolik, diastolik ve ortalama tansiyon ölçümleri için kateterize edildi. Hayvanlarda anestezi indüksiyonu için 4 mg/kg dozda propofol intravenöz olarak uygulandı. Entübasyon için yeterli derinlikte anestezi oluşmadığı tespit edilince ek doz yapıldı. Yeterli derinlikte anestezi sağlandıktan sonra oro-trakeal entübasyon yapılarak hayvanlara spontan ventilasyon ile çalışma grubuna göre ve anestezik madde olarak, ilk gruba izofluran (% 1-3), 2. gruba da sevofluran (% 2-4), 3 lt/dk olacak şekilde % 100 oksijen anestezik karışımı verildi. Bu arada belirli aralıklarla arterden alınan kandan kan gazı değerlerine bakıldı. Anestezi derinliği interdigital aralığın ve kuyruk ucunun Kocher forsepsi ile sıkıştırılmasıyla belirlendi. Yeterli derinlikte anestezi sağlandıktan sonra anestezi 1 saat süreyle aynı düzeyde sürdürüldü.Dört bacağa yerleştirilen elektrotlar ile elektrokardiyografik monitörizasyon yapıldı. Anestezi sırasında periferik kan oksijen saturasyonu, beden ısısı, inspirasyon ve ekspirasyon sırasındaki oksijen ve karbondioksit basınçlarına bakıldı. A. Auricularis medianus'a takılan kateterden invaziv kan basıncı ölçümleri yapıldı. İnhalasyon anestezisine son verildikten sonra hayvanların uyanma zamanı, yutkunma refleksinin gelme süresi, kafayı kaldırma süresi, sternum pozisyonu alma zamanı ve ayağa kalkma zamanı kaydedildi. Elde edilen veriler SPSS for windows 15.0 istatistik paket programı kullanılarak değerlendirildi.Ankara keçilerinde propofol ile yeterli derinlikte anestezi indüksiyonu için (ortalama±standart sapma) 6.5±1.4 mg/kg dozda propofol gerektiği sonucuna varılmıştır. Çalışmada arteriyel kan gazı değerleri açısından her iki anestezi grubu arasında önemli bir fark tespit edilmemiştir. Sevofluran grubunda kalp atım sayısının izofluran grubuna göre daha yüksek olduğu gözlenmiştir. Anestezi indüksiyon sonrası ve volatil anestezinin 15. dakika ölçümlerine kadar olan zaman dilimi içerisinde kalp atım sayısındaki değişiklikler her iki anestezi grubu için istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Sevofluranın izoflurana göre kan basıncı değerlerini daha az etkilediği sonucuna varılmıştır. Periferik oksijen saturasyonu ve end-tidal karbondioksit değerlerinin karşılaştırılmasında her iki anestezi grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olmadığı tespit edilmiştir. Solunum sayısının sevofluran grubunda diğer gruba göre grafiksel olarak daha düşük seyrettiği gözlenmiştir. Ancak oluşan bu farkın istatistiksel bir önem arz etmediği belirlenmiştir. Nitekim anestezi gruplarının her ikisinde de hiperkapni gözlenmemiştir.Her iki anestezi grubu için vücut ısısı ile ilgili bulgular değerlendirildiğinde izofluran grubunda başlangıç değerlerine göre volatil anestezinin 5. 10. 30. ve 60. dakikalarında sevofluran grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı ancak klinik olarak çok anlamlı olmayan düşüş olduğu belirlenmiştir.Sevofluran anestezisinden uyanmanın, izofluran anestezisine göre daha kısa sürede olduğu görülmüştür. Ayağa kalkma zamanı ise sevofluran grubunda izofluran grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı bir biçimde daha hızlı olmuştur.Sonuç olarak, bu çalışma ile Ankara keçilerinde propofol-sevofluran anestezisinin propofol-izofluran anestezisine göre kardiyovasküler sistemi daha az baskıladığı, aynı zamanda propofol-sevofluran anestezisinden uyanma ve ayağa kalkma süresinin daha kısa olduğu ortaya konularak rutin anestezi uygulamalarında rahatlıkla uygulanabileceği ortaya konulmuştur. The aim of this study is to compare anesthetic, cardiovascular and cardiopulmonary effects of sevoflurane and isoflurane, administered after induction with propofol in Angora goats. The results of the study are expected to contribute to veterinary practice and anesthesiology.Seven adult female Angora goats were used in this study. The goats were healthy, based on physical examination, complete blood count. Every goat received each of two anesthetic protocols randomly, with at least two week intervals. After induction with propofol in both groups, isoflurane or sevoflorane were administered, respectively.Prior to induction of anesthesia, food and water were withheld from the goats for 18 hours and 2 hours, respectively. The auricular artery was catheterized for measurement of the systolic, diastolic and mean blood pressures. For induction of anesthesia, propofol at a dose of 4 mg/kg was administered intravenously. Incremental doses were administered until the intubation of the trachea was possible. After obtaining adequate depth of anesthesia, the goats were oro-tracheal intubated, and isoflurane (1-3%) and sevoflurane (2-4%) were administered in 100% oxygen in the first and second group with spontaneous ventilation, respectively. The fresh gas flow was 3 l/min. Meanwhile, the levels of arterial blood gases were measured at regular intervals. The depth of anesthesia was determined by clamping the interdigital space and tail using a Kocher's forceps. Upon obtaining adequate depth of anesthesia, it was maintained for 1 hour period.Using electrodes placed on all four legs, electrocardiographic monitoring was performed. The peripheral blood oxygen saturation, body temperature, oxygen and carbon dioxide pressures were measured during inspiration and expiration. Invasive blood pressure was measured via the auricular arterial catheter. After withdrawal of the inhalation anesthetics, isoflurane or sevoflurane, goats were evaluated for recovery time, time to swallowing reflex, time to head lift, time to sternal position, and time to stand up. The data were expressed as mean ± standard deviation and statistically evaluated using the SPSS for Windows 15.0 statistical package program.The mean effective dose of propofol required for induction of adequate depth of anesthesia in Angora goats was 6.5 ± 1.4 mg/kg. No statistically significant differences were determined for the arterial blood gas values between the two groups. However, the heart rate in the sevoflurane group was higher than the isoflurane group. The changes in the heart rate for each anesthesia group were statistically significant within the first 15 min. It was recorded that sevoflorane caused less decrease in blood pressure than isoflorane. No statistically significant differences were found between anesthetic groups for SpO2 and ETCO2 values. In the terms of cardiopulmonary values, the respiratory rate was lower in the sevoflurane group than the isoflurane group. However, this difference was not statistically significant. Hypercapnia was not observed in both groups.The decrease in the body temperature at the 5th, 10th, 30th and 60th min after administration of the volatile anesthetic was significantly higher in the isoflurane group than the sevoflurane group, however this decrease was clinically unimportant.The recovery time was shorter in sevoflurane group than the isoflurane group and the difference was statistically significant in stand up time between two groups.The results of this study indicate that propofol-sevoflurane anesthesia causes less depression the cardiovascular system than propofol-isoflurane anesthesia in Angora goats. Additionally, the recovery and stand up time in propofol-sevoflurane anesthesia were earlier than propofol-sevoflurane anesthesia. Thus, the propofol-sevoflurane anesthesia can be administered in routine veterinary practice in Angora goats.

ÖZETBu çalışmada; hayvanlarda nonsteroid antienflamatuvar (NSAİ) ilaçlardan Flunixine meglumin'in böbrek kan akımı üzerine olabilecek muhtemel etkilerinin İntravenöz Piyelografi (İVP) ile değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Üriner sistemin temel tanı yöntemi olan bu teknikte intravönöz (iv) olarak; suda eriyen iodinize kontrast maddelerin böbrekler yolu ile damar sisteminden toplanması, konsantre edilmesi ve atılması aşamalarında görüntülenmesi sağlanır. İVP de dört aşama belirlenir, arteriogram nefrogram piyelogram sistogram fazları görülür.Kontrol grubunda 4 hayvanda renal pelvis ve recessus belirgin, 5 hayvanda renal pelvis ve recessus hafif, 1 hayvanda ise pelviste KM birikimi görüldü. Deney grubunda ise 5 hayvanda sadece nefrogram fazı, 4 hayvanda pelvisde KM biriktiği, 1 hayvanda renal pelvis ve recessus'un hafif görüldüğü belirlendi. Kontrast maddenin, böbreklerden eliminasyon zamanı kontrol grubundakine göre uzamıştı.Sonuç olarak, köpeklerde sağaltım dozunda kullanılan flunixine meglumine'nin böbrek kan damarları üzerindeki vasokonstruktör etkisine bağlı olarak IVP bulgularında değişikliklere, kontrast madde eliminasyon zamanında uzamalara neden olabileceği, IVP de belirlenen üriner sistem hastalıklarının güvenilir tanısın bu nedenle yapılamıyabileceği sonucuna varıldı.Anahtar kelimeler: İVP, Kontrast madde, flunixine meglumine, Köpek. ABSTRACTIn this study, non-steroidal drug (NSAID) flunixin meglumine?s probabel effects on renal blood flow to evaluate the effects of intravenous pyelography (IVP) in animals.This technique, the basic diagnostic method of urinary system; water-soluble iodine contrast agents through the vascular system with kidneys, the collection, the concentration and disposal stages of display is provided. Intravenous pyelography set in four stages, arteriogram, nephrogram, pyelogram, cystogram.In the control group, renal pelvis and recessus pelvis is clear in four animals, renal pelvis and recessus pelvis is weak in five animals and there is accumulation of contrast material at pelvis in one animal.In the experimental group,only the nephrogram stage in five animals, accumulation of contrast material at pelvis in four animals and renal pelvis and recessus pelvis is weak in one animal.Contrast material, renal elimination was prolonged in the control group at the time.As a result, in dogs at a dose of treatment the use of flunixin meglumine?s, vasoconstrictor effect on renal blood vessels , changes in the findings of intravenous pyelography, may cause delays in the elimination times of the contrast materials, because of this, reliable diagnosis of diseases of the urinary tract with intravenous pyelography, concluded can not be done.Keywords: İVP, contrast matter, flunixine meglumine, Dog. 68

Bu çalışmada, Doppler ultrasonografi yardımıyla Rİ ve Pİ değerlerinin tespit edilerek, köpeklerde değişik hastalıkların tedavisinde kullanılan NSAİ ilaçların, böbrek kan akımı üzerindeki etkilerinin araştırılması ve varsa bu etkilerin istatistikî olarak anlamlı olup olmadığının değerlendirilmesi amaçlandı.Çalışmanın materyalini, melez, 3 - 5 yaş arası ve ağırlıkları 40 ile 60 kg arasında değişen, 12'si erkek ve 8'sı dişi 20 köpek oluşturdu. Köpekler Fluniksin Meglumin gurubu (grup1) ve kontrol grubu (grup 2) olarak 10'arlı iki gruba ayrıldı. Deney grubundaki hasta hayvanlara sağaltım dozunda 5 gün boyunca 2.2 mg/kg, ortalama 2 cc Fluniksin meglumin, kontrol grubuna ise 2 cc serum fizyolojik (plasebo) deri altı (DA) uygulanmıştır.Sonuç olarak; sağaltım amacıyla Fluniksin meglumin (NSAİ) uygulanan köpeklerde, bu ilaçların böbrek kan akımı üzerindeki etkilerine bağlı olarak, Rİ ve Pİ değerlerinde kontrol grubu ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu görüldü. NSAİ ilaçların böbreklerde damar direnci üzerinde meydana getirdiği değişikliklere bağlı olarak Rİ ve Pİ değerlerinin değiştiği ilaçların sağaltım dozundan fazla ve uzun süreli kullanılmasına bağlı olarak böbrekler üzerinde olumsuz etkileri olabileceği düşünüldü.Anahtar kelimeler: Böbrek, Doppler Ultrasonografi, Flunixine meglumin, Köpek, Rezistif İndeks. In this study, the aim has been to analyse the impact of NSAID?s on dog?s kidney blood flow used in the treatment of various diseases seen in dogs and to determine the RI and PI values by means of Doppler ultrasound; also, if effects were to be detected, these had to be evaluated according to their significance.The material of this study comprised of 20 crossbreed dogs, of which 12 were male and 8 were female dogs, between 3 to 5 years old; weighing 40 to 60 kg. The dogs were divided into Flunixine Meglumine group and control group, each consisting of 10 dogs. The diseased dogs in the test group were given 2.2 mg/kg Flunixine meglumin, 2 cc on average, subcutaneous for 5 days as the treatment dose.As a result, a significant statistical difference was determined in the RI and PI values of dogs being treated with Flunixine Meglumine (NSAID?s) due to the impacts of these medicines on the kidney blood flow compared with the control group. The NSAID?s were found to have changed the RI and PI values due to the changes they have caused on the vein/blood vessel resistive. It is thought that these medicines could have negative effects/ impact on kidneys if they were to be used more than the usual treatment dose.Keywords: Dog, Doppler Ultrasound, Flunixine Meglumin, Kidney, Resistive Index. 83

Bu çalışma, köpeklerde osteosentez öncesi ve sonrası posttravmatik bakteriyel kontaminasyonların araştırılması amacıyla yapıldı. Çalışmada Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Küçük Hayvan Kliniğine kırık şikayeti ile getirilen, farklı yaş, ırk ve cinsiyetteki 15 köpek kullanıldı. Köpeklere, uygun cerrahi koşullar ve tekniklerle osteosentez uygulandı. Osteosentez öncesinde 2 adet, osteosentez bitiminde ve pin ekstirpasyonu sırasında 1'er adet doku ve svap örnekleri alınarak bakteriyolojik kültür yapıldı. Tüm hastalara postoperatif olarak 7 gün boyunca intramüsküler yolla 20mg/kg/12 saat dozda Seftriakson uygulandı. Hastalar postoperatif 21. günde kliniğe çağrılarak radyolojik kontrolleri yapıldı ve kırık iyileşmesi şekillenmiş ise pinleri çıkartıldı. Bu esnada pin yüzeyinden svap alındı ve bakteriyolojik kültür yapıldı. Tüm hastalardan osteosentez öncesinde ve pin ekstirpasyonu sırasında kan alınarak rutin kan sayımları yapıldı.Enfeksiyon etiyolojisi multifaktöriyel olduğu için birçok faktör göz önünde tutularak değerlendirme yapıldı. Bu amaçla hasta yaşı, implantasyondan önce radyografik anormallik varlığı, yumuşak doku hasarı, kırık tipi, hasar-müdahele arası süre, cerrahi kıyafet tipi, internal fiksasyonda kullanılan materyal gibi veriler değerlendirildi.Sonuç olarak çalışmamızda en çok üreyen bakteri koagulaz negatif stafilokok oldu. Çalışmamızdan elde edilen bakteri suşları en çok danofloksasine (% 80,9) sonra penisiline (% 66,6) duyarlı bulundu. Ortopedik operasyonlarda, tüm operasyonlarda olduğu gibi asepsi ve antisepsi kurallarına uymak gerektiği tespit edildi.Postoperatif kontrollerin sadece hematolojik değil aynı zamanda klinik ve radyografik olarak da yapılmasının oldukça önemli olduğu sonucuna varıldı. İn this study, post-traumatic bacterial contaminations in dogs before and after osteosynthesis was carried out to investigate. In the study 15 dogs is used, in different age, race and sex presented with fracture complaints and brought to Adnan Menderes University, Faculty of Veterinary Medicine Small Animal Clinic, Departement of Surgery. Surgical conditions and techniques suitable for dogs underwent osteosynthesis. 2 samples before osteosynthesis and 1 sample after osteosynthesis and during nail extirpation were taken and bacteriological culture was performed. Intramuscular ceftriaxone for 7 days, as a way to all patients underwent postoperatively (20mg/kg/12 hours). Patients are called to clinic at 21 th day of their postoperative, radiologic checks are made and if fracture healed properly, pins are removed. At the same time swaps are taken from the removed pins? surface and bacteriologic culture is made. While osteosynthesis and pin extirpation is done, blood count test is applied to all of the patients.Because infection etiology is multifactorial, evaluation is done by considering many factors. For that purpose, age of the patient, radiographic abnormalitie exsitance before the implantation, soft tissue damage, type of the fracture, time between injury and intervention, surgical apperal type, materials used in internal fixation informations are evaluated.In conclusion the most populating bacteria is coagulase negative staphylococci during our studies. In our studies, gathered bacteria strains mostly are danofloxacin (%80,9) and penicilin (%66,6) sensitive. During orthopedical operations, just like all other operations asepsis and antisepsis rules must be obeyed.In conclusion, it is very important that postoperative controls may not be done only hematologically, at the same time postoperative controls may be done clinically and radiographically. 78

Bu çalışmada, kalça eklemi displazisinin sağaltımı amacı ile uygulanan ?Modifiye DARthroplasti? tekniğinin etkinliğinin klinik ve radyografik bulgular ışığı altında değerlendirilmesi amaçlandı.Çalışma materyalini, klinik ve radyolojik bulgular sonucunda KED tanısı konan 4-24 ay yaşları arasında, değişik ırk ve cinsiyette (13 erkek, 7 dişi) toplam 20 adet köpek oluşturdu. Radyolojik muayeneler sonucunda 16 olguda unilateral, 4 olguda ise bilateral olmak üzere ve 11 olguda sağ, 5 olguda sol, 4 olguda ise her iki tarafa DARthroplasti uygulanmasına karar verildi.Oniki saatlik açlığı takiben 0.045 mg/kg atropin sulfate (Atropin 20 mg/ kg, Egevet®) deri altı yolla uygulanarak anestezinin antikolinerjik premedikasyonu yapıldı. Sedatif ? analjezik premedikasyon içinse 1 mg/kg xylazine hydrochloride (Alfazyne 20 mg/kg, Egevet®) in kas içi enjeksiyonu uygulandı. 10 dakika sonra 5 mg/kg ketamine hydrochloride (Alfamine 100mg/kg, Egevet®) in damar içi enjeksiyonu ile indüksiyon gerçekleştirildi. Takiben köpeklere endotracheal tüp yerleştirildi ve yarı kapalı anestezi cihazı ile (SMS 2000 Klasik Vent ? V Marka, SMS Tıbbi Cihaz Elek. Elekt. İnş. Teks. Turz. Oto San. ve Tic. Ltd. Şti. Ankara) % 2 lik konsantrasyonda isoflurane (İsoflurane - USP, Adeka®) solutulması ile anestezi sürdürüldüOperasyon bölgesi asepsi ve antisepsi kurallarına göre hazırlandı. Kortikokansellöz kemik greft olarak onüçüncü kostadan yararlanıldı. Dorsal acetabular duvar açığa çıkarıldı. Dorsal duvar üzerine birbirine eşit uzaklıkta dril ile üç delik açılarak kosta parçaları bu deliklere çakıldı. Bölge uygun şekilde kapatıldı.Postoperatif birinci günde köpeklerin hepsinin ayakta ve hareketli oldukları gözlendi.İleri dönemde yapılan (10. Gün, 3.ve 12 ay) klinik muayenelerde yürütme ve koşturma, abduksiyon eksternal rotasyon, kalça ekstensiyon ve ayakta duruş testleri sonuçları preoperatif dönemle kıyaslandığında daha iyi olduğu görüldü.Çalışmada Norberg açı ölçüm ortalaması preopertif dönemde 92,32±2,04 iken postoperatif 3. ay 94,0±1,94, postoperatif 1.yıl ve daha üstündekilerde 95,36±1,95 olarak ölçüldü.Sonuç olarak ?Modifiye DARthroplasti'de? taşınan kortiko-kansellöz greftler Dorsal Acetabulum Kenarını uzatmadı ve dejeneratif değişimleri durdurmadı. Bununla birlikte, küçük bir seride de olsa, dejeneratif değişimlerin minimal düzeyde olduğu olgularda sorunların, protez ve benzeri cihazlara gerek kalmadan, çözülebileceği düşünüldü. Tekniğin, eklem kapsülasında bir denervasyona yol açarak veya ?kortiko-kansellöz? kemik doku taşınımına ilişkin bir ?kök hücre tedavisi? etkisi sonucu etkin olduğu yönündeki beklentilerin açığa kavuşturulması amacıyla kontrollü denemelere gereksinim olduğu kanısına varıldı. The aim of this study was to evaluate the efficiency of ?Modified DARthroplasty? technique?s on treatment of hip dysplasia, according to the clinical and radiographical findings.For this purpose, study was carried out on 20 dogs in different breed, sexes (13 Male, 7 Female) and ages (4-24 months), which had diagnosed hip dysplasia according to clinical and radiographical findings. According to radiographical findings, DARthroplasty was performed, in 16 dogs unilaterally (11 right and 5 left), and in 4 dogs bilaterally.Following the 12 hours fasting period, anticholinergic premedication of anaesthesia was induced by subcutaneously injection of 0.045 mg/kg atropin sulfate (Atropin 20 mg/ kgEgevet ®). After that, sedative-analgesic premedication was achieved by intramuscularly injection of 1 mg/kg xylazine hydrochloride (Alfazyne 20 mg/kgEgevet® ). Ten minutes later, induction was achieved by 5 mg/kg ketamine hydrochloride (Alfamine 100mg/kgEgevet ®) injection, intravenously. Following the induction, endotracheal intubation was achieved and anaesthesia was maintained by inhalation of 2% isoflurane concentration (Isoflurane - USP, Adeka®), by using semi-closed circuits anaesthetic machine (SMS 2000 Vent?V, SMS Medical Aparts. Elec. Elecr. Build. Text. Tour. Car Ind.and Trade Ltd. Co., Ankara).Operation area is prepared according to routine asepsis and antisepsis procedure. Thirteenth rib was used as corticocancellous bone graft. According to routine surgical procedure, dorsal acetabular rim was revealed. Grafts were placed into three holes which were drilled at equal distance to each other. Area was closed in routine manner.At the postoperatively first day, it was observed that all the dogs were ambulant and lively.According to long-term follow up (10th days, 3th and 12th months) clinical tests findings obtained by abduction-external rotation test, hip extension test, standing test and walking-running test, were better when compare preoperative findings.In this study, mean Norberg Angle was measured as 92,32±2,04, 94,0±1,94 and 95,36±1,95, preoperative, postoperative 3th and 12th months respectively.As a result, in this technique ?Modified DARthroplasty?, transplanted cortico-cancellous grafts neither extend dorsal acetabular rim nor stoped degenerative changes. However, although we carried out this study in a small number of patients, we thougt that in cases which has minimal degenerative changes, problems could be solve by using this method without using prosthesis or similar devices. It was also concluded that, detailed controlled trials might be necessary in an attemp to highlight that this technique caused clinicaly recovery by denervation of joint capsule or by the effects of corticocancellous bone grafts may acting as ?stem cells?. 90