Search

Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Güzel Sanatlar Eğitimi Ana Bilim Dalı, Etüt çalışmaları, piyano eğitiminde herhangi bir tekniği en etkili öğrenme yöntemlerindendir. Piyano eğitiminde etüt denilince akla gelen en önemli isimlerden birisi Carl Czerny ve etütleridir. Türkiye’de piyano eğitimi veren güzel sanatlar liseleri, konservatuarlar, eğitim fakülteleri müzik eğitimi bölümleri gibi kurumlarda Carl Czerny’nin başlangıç seviyesinde sayılabilecek bazı etütleri yaygın olarak öğretilir. Genellikle daha detaylı ve karmaşık etütleri öğretilmez, çalınmaz ya da bu etütler çoğu eğitmen ve öğrenci tarafından da tanınmamaktadır. Bu çalışmanın amacı Carl Czerny’nin başlangıç seviyesindeki etütleri yanında az tanınan, karmaşık, uzun ve “ustalık” seviyesinde sayılabilecek etütlerini tanıtmaktır. Betimsel tarama modelinde desenlenen çalışmada veriler doküman incelemesi yöntemiyle toplanmıştır. Elde edilen veriler doküman analizi yöntemi ile analiz edilmiştir. Çalışma kapsamında öncelikle Carl Czerny’nin etütleri genel olarak ele alınmıştır. Bu bağlamda ilk olarak başlangıç seviyesindeki, “kolay” sayılabilecek etütleri ile beraber biraz daha az tanınan ustalık seviyesine kadar olan bütün metotları tanıtılmıştır. Çalışmanın bir sonraki adımında, içerdiği zor ve karmaşık teknik yapılar ve müzikal fikirler gözetilerek seçilen Op.740 metodu detaylı olarak form yapısı, müzikal fikirleri ve teknik yönleri ile incelenmiştir. Ardından her bir etüdün hangi amaçla, hangi form ve hangi müzikal fikir ile sunulduğu teker teker açıklanmıştır. Araştırma sonucunda Czenry etütlerin başlangıçtan ustalık seviyesine kadar öğrencilerin veya usta icracıların her zaman ve her seviyede yararlanabileceği, içinde çok sayıda karmaşık teknik hareketler bulunan kaynaklar olduğu görülmektedir. Op. 740 “The Art of Finger Dexterity” metodu incelendiğinde ise, kitapta yer alan etütlerin teknik ve müzikal olarak oldukça zengin bir yapıya sahip olduğu belirlenmiştir. Tek bölmeli şarkı formuna sahip iki etüt dışında tüm etütlerde yoğun bir müzikal fikir vardır. Kitapta yer alan etütlerin büyük çoğunluğu majör tonlarda, basit ölçü birimlerinde ve ABA üçlü formda yazılmıştır. Etütler çok çeşitli teknik yapılar içermektedir. Bu teknik yapılar içerisinde en sık kullanılan arpej tekniğidir. Bu çalışmanın Carl Czerny’nin yaygın olarak çalışılan “basit” etütlerinin dışında zor ve karmaşık etütlerinin de çalışılması konusunda istekli olan eğitmen ve öğrenciler için rehber görevi göreceği düşünülmektedir., Etudes are one of the most efficient learning methods to acquire any technique in piano education. When it comes to the etudes in piano education, Carl Czerny and his etudes are one of the most significant names that spring to mind. Carl Czerny’s beginner level etudes are taught in the institutions such as the fine arts high schools, conservatoires and departments of music education that give piano education. However, his more complicated and detailed etudes are not taught, played or these etudes are not known by most of the educators and students. The aim of this study is to introduce Carl Czerny’s complicated, long and ‘’mastery’’ level etudes along with his beginner level etudes. In the study, which was designed in descriptive scanning model, the data were collected by document review method. The obtained data were analyzed by document analysis method. Within the scope of the study, primarily, Carl Czerny's etudes are discussed in general. In this sense, all of his etudes are introduced from the etudes which can be considered ‘’easy’’ at the beginner level up to the slightly less known mastery level. In the next step of the study, the Op.740 method, which was chosen by considering the difficult and complex technical structures and musical ideas it contains, was examined in detail with its form structure, musical ideas and technical aspects. Then, each of the etudes was explained in terms of their aim, form and musical ideas respectively. As a result of the research, it is seen that Czenry etudes are resources with many complex technical movements that students or master performers can benefit from at all times and at all levels, from beginner to mastery level. When the "The Art of Finger Dexterity" method is examined, it has been determined that the etudes in the book have a very rich structure technically and musically. Except for the two etudes which have unitary form, all etudes have an intense musical idea. Most of the etudes in the book are written in major tones, simple time signatures and ABA ternary form. Etudes include a wide variety of technical structures. Among them, the most commonly used arpeggio technique. It is thought that this study will serve as a guide for educators and students who are willing to study the difficult and complex studies of Carl Czerny, apart from his widely studied simple etudes.

International audience; Cet article présente une étude du "tempo" et de l’ensemble des termes liés à cette notion en allemand au XIXe siècle, basée sur le dépouillement d’une dizaine de périodiques musicaux publiés à Leipzig, Vienne, Berlin, Mayence et Cologne entre 1798 et 1914, et d’une vingtaine de dictionnaires de musique et d’encyclopédies musicales de langue allemande édités entre 1802 et 1900. Divisée en cinq parties, cette étude s’intéresse dans un premier temps aux différentes définitions du mot tempo, à la coexistence des terminologies italienne et allemande au sein de son champ lexical – les termes italiens cédant progressivement la place à ceux allemands dans les partitions composées par Beethoven, Schumann, Wagner et leurs contemporains –, ainsi qu’à la notion de "tempo rubato". Dans un second temps sont abordées l’invention du métronome et sa diffusion à partir de 1815, à travers l’utilisation de plus en plus répandue d’indications métronomiques par les compositeurs, chanteurs, instrumentistes, chefs d’orchestre et critiques musicaux. Les troisième et quatrième parties sont consacrées à la question polémique du juste tempo dans l’interprétation de la musique ancienne et dans celle des œuvres de Beethoven, laquelle est l’objet d’une riche littérature théorique et critique s’étendant sur plusieurs décennies. L’essai "Ueber das Dirigiren" (1869) de Richard Wagner est le thème de la dernière partie de cet article.

International audience; Cette contribution est consacrée à un tableau extrêmement connu de Josef Danhauser (1805-1845), Liszt am Klavier, exécuté à Vienne en 1840 à la demande du facteur de pianos Conrad Graf. Il célèbre Franz Liszt comme pianiste et compositeur, met en évidence un cénacle d’artistes qui accompagna avec ferveur ses débuts parisiens et symbolise aussi deux capitales d’où Liszt rayonna pendant sa « période de pérégrinations », entre 1838 et 1847. Après avoir évoqué le thème iconographique de l’assemblée privée autour du piano dans les salons parisiens sous la Monarchie de Juillet, nous montrons tout d’abord comment Danhauser, en concevant ce salon idéal, parisien par ses protagonistes mais viennois par ses allusions musicales, n’eut cependant probablement pas de modèle préétabli. Nous replaçons cet acte promotionnel de la firme de pianos la plus en vue dans la Vienne des années 30-40 dans le contexte des concerts viennois de Liszt. Partant de l’article de la Wiener Zeitung qui décrivit le tableau en détail au moment de sa présentation publique dans l’atelier du peintre en mai 1840 et de sa réception parfois emprunte de partis pris nationalistes dans la presse viennoise après qu’il fut exposé un an plus tard, nous précisons la genèse de sa composition (les estampes ayant probablement servi d’inspiration au peintre afin d’approcher la véracité des portraits, les esquisses dessinées préparatoires). Nous soulignons enfin comment cet archétype ouvrit la voie à d’autres compositions, celles notamment de Josef Kriehuber, de Moritz von Schwind et de Julius Schmid, et comment il contribua au développement d’un topos visuel viennois « autour du piano ».