Search

A new species of Festuca from the Western Taurus Mountains (Antalya, Turkey) is described here and named F. albomontana. The new species can clearly be distinguished from the other species included in the F. alpina group by its leaf anatomical features. It has a geographically isolated position in the Western Tauruses whereas a closely related species, F. sommieri, is very local in the Black Sea Region of Turkey. It is suggested that it should be in the critically endangered threat category according to the International Union for Conservation of Nature (IUCN) criteria. Observations on the ecology of the population are noted. Akdeniz University Scientific Re-search Projects Unit [FBA-2018-3773] We wish to thank the Akdeniz University Scientific Re-search Projects Unit (Project number: FBA-2018-3773) for financial support of this study. We also would like to thank the curators of the AKDU, E, G, GJ, MW, W, WU and NMHN for access to specimens.

Rivasığırkuyruğu / Riva mullein (Verbascum bugulifolium Lam.) is a rare plant of Turkey belonging to the Euro-Siberian phytogeographic region. In this study, populations of the species in 12 different locations in Kırklareli province were examined and soil characteristics plus the topographic and climatic characteristics of the distribution area were investigated. In light of the analyzed data, it has been concluded that V. bugulifolium grows in soils that are low in lime and magnesium values, moderate in pH, salinity, potassium and calcium values, and high in organic matter, total nitrogen, phosphorus, iron, copper, zinc and manganese. It has been determined that the species generally spreads in areas where the slope is low (x= 4.16%) and close to sea level (x= 70.5 m). In terms of climatic characteristics, the ̄ species is more prevalent in temperate climates and in regions that receive precipitation in almost every season. Additionally, it has been observed that the habitats that favor the growth of the species are forest clearings, dry heath, and acidic rocks, especially forest clearings where oak species are predominant. The objective of this study is to form a basis for studies to be carried out for the monitoring, protection (in-situ and ex-situ), and sustainability of V. bugulifolium, which is a rare species in our country., Rivasığırkuyruğu (Verbascum bugulifolium Lam.) Avrupa-Sibirya fitocoğrafik bölgesine ait olan, Türkiye’nin nadir bitkilerinden biridir. Bu çalışmada türün, Kırklareli ilinde tespit edilen 12 farklı lokasyondaki popülasyonlarının, toprak özellikleri ile dağılım gösterdiği alanın topografik ve iklimsel özellikleri incelenmiştir. İncelenen veriler ışığında, V. bugulufolium türünün kireç ve magnezyum değerleri açısından düşük seviyede, pH, tuzluluk, potasyum ve kalsiyum değerleri açısından orta seviyede, organik madde, toplam azot, fosfor, demir, bakır, çinko ve mangan bakımından yüksek seviyede olan topraklarda yetiştiği görülür. Türün genellikle eğimin düşük olduğu (x= %4,16), deniz seviyesine yakın alanlarda (x= 70,5 m) yayılış gösterdiği tespit edilmiştir. İklimsel özellikler bakımından incelendiğinde ise daha çok ılıman iklimin hakim olduğu, neredeyse her mevsim yağış alan bölgelerde hakim olduğu görülmüştür. Ayrıca türün yaşam alanları olarak orman altı açıklıkları, kuru fundalık ve asit karakterli kayalıkları özellikle meşe türlerinin baskın olduğu orman açıklıklarını tercih ettiği gözlenmiştir. Bu çalışmada, ülkemizde nadir bir bitki olan V. bugulifolium türünün, izlenmesi, korunması (in-situ ve ex-situ) ve sürdürülebilirliği için yapılacak olan çalışmalara temel oluşturması amaçlanmaktadır.

Bu çalışmada Malkara (Tekirdağ) ile Keşan (Edirne) ilçeleri arasından toplanan Sığırkuyruğu (Verbascum L.) (Sırcaotugiller / Scrophulariaceae) cinsine ait yeni bir melez olan Verbascum × malkaraense Demir, Cingay & Cabi nothosp. nov. (= V. ovalifolium Donn ex Sims subsp. thracicum (Velen.) Murb. × V. purpureum (Janka) Hub.-Mor.) belirlendi. Yeni melez, ataları olan V. ovalifolium subsp. thracicum ve V. purpureum ile karşılaştırıldı. Melezin ayırt edici karakterleri, betimi ve ekolojik özellikleri verildi. Ayrıca ata türler ile olan morfolojik farklılıkları tartışıldı. Yeni melezin taban yapraklarının şekil ve ölçüsü, yaprak ve gövdede ki tüy örtüsü, çiçek durumundaki kümelenme duruşu, korolla şekil ve ölçüsü, palinolojik özellikleri ile ebeveynlerinden farklılık gösterdiği tespit edildi.

2012 yılında yayınlanan “Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler)” kitabında, ülkemizde yetişen Verbascum L. (Sığırkuyruğu) cinsinin üyelerinin büyük bir çoğunluğuna eşsiz Türkçe adlar verilmiştir. 2012 yılından sonra yayınlanan yeni tür kayıtlarının isimlerinin derlendiği “Bizim Bitkiler” vebsitesi incelendiğinde, yeni yayınlanan Verbascum L. taksonlarına ait bitkilerin bir kısmına da eşsiz bir Türkçe isim verildiği tespit edilmiştir. Bu iki kaynak incelendiğinde hâlâ bazı Verbascum taksonlarına Türkçe isim verilmediği görülmektedir. Bu çalışmada, Türkçe Bitki Adları Yönergesi kuralları esas alınarak, bilimsel Türkçe adı olmayan 39 Verbascum taksonu için (tür ve tür altı takson sayısı 37, melez takson sayısı 2) Türkçe ad önerisi getirilmiştir.

Sazlar olarak bilinen, Bilimsel Türkçe Adı ayakotu olan Carex L., Türkiye’de doğal yayılışgösteren 157 takson ile Cyperaceae (Hasırotugiller) familyasının en büyük cinsidir. Carexsözcüğünün etimolojik sınıflandırmasında, eski İngilizce dilinde “secg" yani saz olarakkullanımı ve Gotik Almanca da ise kenarı keskin anlamında “sagjaz” kelimesiyle ifade edildiğigörülmüştür. Bu iki örneğe bakıldığında bir bitki cinsine farklı ülkelerde farklı dillerde isimlerverildiği görülmektedir. Dünyada yaklaşık 2000 ile temsil edilen bir cinsin, sadece cinsisminin bile farklı dillerde farklı kelimeler ile ifade ediliyor olması bu cins hakkında bilimselbilginin doğru gelişmesine engel teşkil etmektedir. Bilim insanları ortaya çıkan bu karışıklığıgidermek adına, ortak bir isimlendirme sistemi geliştirmişlerdir. Başlangıçta bilimsel isimlerçoğunlukla Klasik Yunanca veya Latince kelimelerinden türetilmiştir. Bu tür isimler genellikle,alışık olmayanların kulaklarına karmaşık veya garip gelebilir. Bilimsel isimlerde kullanılanifadelerin anlamının bilinmesi, bilimsel isimlerin en iyi şekilde akılda kalıcı ve anlaşılırolmasında önemli bir etkendir. Ancak klasik dillerin (ve özellikle de Latince) giderek azalangenel bilgisi, bu bilimsel isimlerin anlamını erişilmez kılmaktadır. Bu makalede, Türkiye’deyayılış gösteren Carex cinsine ait türlerin bilimsel olarak anlaşılmasını kolaylaştırmakamacıyla verilen tür epitetlerinin Türkçe anlamları ve türler arasındaki ilişki etimolojik açıdanirdelenmiştir. Çalışmanın sonucunda Carex cinsine ait 157 taksonun geçerli isimleri vesinonimleri değerlendirilmiş, isimlerin %61’nin türlerin morfolojik özelliklere dayalı olarakverildiği görülmüştür.&nbsp

A new subspecies Aegilopstriuncialis L. subsp. bozdagensis Cabi & Doğan, is described andillustrated. This new subspecies is confined to Denizli, Acıpayam, Bozdağ insouthwestern Anatolia. It differs from the other two subspecies of Ae. triuncialissubsp. triuncialis and Ae. triuncialis subsp. persica, byits unawned glumes of the lateral spikelets. Concerning the new subspecies,IUCN red list category, distribution map, notes on its biogeography and ecologyare given. An identification key of the subspecies of Ae. triuncialis isalso provided.

Taxonomic identification of perennialforage grasses is a difficult task due to their morphological similarities,ability to form interspecific hybrids by crossbreeding and natural variation.Additionally, polyploidy is very common in those species and there areindividuals with different chromosome numbers within the same species.Therefore, it is necessary to identify plants taxonomically and determine theirploidy levels before using them in basic scientific research and plant breedingprojects. Otherwise, the problems such as genetic incompatibility and sterilitythat may occur during the crossings can cause waste of limited resources of theresearchers such as labour, time and money. In this study, nuclear DNA contentsof 169 populations of the forage grasses (Festuca sp, Koeleria spand Agropyron sp) collected from mountainous areas of Eastern AnatoliaRegion to use in breeding programmes were determined for the first time usingflow cytometry and the information obtained from nuclear DNA content analysiswas used to determine the ploidy levels and purity of the populations.According to the results of the study, ploidy levels of Festuca populations varied between diploid and octoploid (2n=14,28, 42, and 56) while ploidy levels varied between diploid (2n=14) andtetraploid (2n=28) in Koeleriapopulations. In addition, some populations were not pure and included plantswith different ploidy levels. All Agropyronpopulations analysed in the study were diploid (2n=14). All populationsanalysed in the study were taxonomically identified and named with the help ofnuclear DNA analysis., Çok yıllık buğdaygil yem bitkisitürlerinin morfolojik olarak birbirlerine çok benzemeleri, aralarında kolaycamelezlenerek hibrit türler oluşturabilmeleri ve doğal varyasyon sebebiyleteşhislerinde ciddi sorunlar yaşanmaktadır. Buna ilave olarak bu türlerdepolyploidi çok yaygındır ve aynı türün dahi farklı kromozom sayılarına sahipformları mevcuttur. Bundan dolayı çok yıllık buğdaygil türlerine ait genetikkaynakların bilimsel araştırma ve ıslah çalışmalarında kullanılmadan önce türteşhislerinin doğru bir şekilde yapılarak ploidi düzeylerinin belirlenmesizorunludur. Aksi taktirde yapılacak olan melezlemelerde ortaya çıkabilecekgenetik uyuşmazlık ve kısırlık gibi sorunlar araştırıcıların zaten kıt olanemek, zaman ve maddi kaynaklarının hebaolmasına sebep olmaktadır. Bu çalışmada, ıslah programlarında kullanmakamacıyla Doğu Anadolu Bölgesi dağlık bölgelerinden toplanmış olan 169 buğdaygilyem bitkisi popülasyonunun (Festuca sp., Koeleria sp. ve Agropyronsp.) çekirdek DNA içerikleri flow sitometri yöntemi ile ilk defabelirlenmiş ve popülasyonların ploidi düzeyi ile safiyetlerinin belirlenmesindekullanılmıştır. Yapılan çekirdek DNA analizi sonuçlarına göre Festuca popülasyonlarında ploidy düzeyidiploid ile octoploid (2n=14, 28, 42, ve 56) arasında değişirken Koeleria popülasyonlarında diploid (2n=14)ile tetraploid (2n=28) arasında değiştiği belirlenmiştir. Bununla birlikte bazıpopülasyonların ise saf olmayıp farklı ploidy düzeyine sahip bitkilerdenoluştuğu saptanmıştır. Çalışmada incelenen tüm Agropyron popülasyonlarının ise diploid (2n=14) olduğubelirlenmiştir. Çalışmada kullanılan tüm popülasyonlar çekirdek DNA analizsonuçlarınında yardımıyla taksonomik olarak teşhis edilmiş veisimlendirilmiştir.