Search

Vragenlijsten zijn geschikt om meer feitelijke, zowel kwantitatieve als kwalitatieve, informatie te verzamelen bij (groepen) mensen. Voor het doen van onderzoek heb je gegevens nodig. Die zijn te verzamelen op diverse manieren. Bijvoorbeeld door literatuuronderzoek, een experiment, interviews of focusgroepen. Een andere, veel toegepaste manier is het gebruik van vragenlijsten. De keuze voor een van deze methoden, of een combinatie daarvan, is afhankelijk van je vraagstelling, het type gegevens dat je wilt verzamelen, de tijd en middelen die je hebt en de omvang van je onderzoeksgroep. Dit artikel over vragenlijsten is voor een belangrijk deel gebaseerd op het boek Praktijkgericht onderzoek uit 2023.

ZorgBasics Praktijkgericht onderzoek beschrijft fasen en methoden van praktijkgericht onderzoek en gaat in op verschillende (kwalitatieve en kwantitatieve) methoden om gegevens te verzamelen en te verwerken. In alle hoofdstukken worden voorbeelden beschreven uit de praktijk van ergotherapeuten, fysiotherapeuten, logopedisten of verpleegkundigen. Het laatste deel geeft aanwijzingen voor het schrijven van een verslag of artikel.

ZorgBasics Praktijkgericht onderzoek beschrijft fasen en methoden van praktijkgericht onderzoek en gaat in op verschillende (kwalitatieve en kwantitatieve) methoden om gegevens te verzamelen en te verwerken. In alle hoofdstukken worden voorbeelden beschreven uit de praktijk van ergotherapeuten, fysiotherapeuten, logopedisten of verpleegkundigen. Het laatste deel geeft aanwijzingen voor het schrijven van een verslag of artikel.

Developing autonomy is a pre-requisite for meaningful participation in society. However, youth leaving secure residential youth care (SRYC) relate that treatment does not prepare them well enough to stand on their own feet. Too often these youth are not involved in decisions regarding their own life and future. The original aim of the present study was to develop an instrument for youth leaving SRYC that evaluates the development of autonomy and participation and puts their perspective central. We chose for participatory design-based research. Several design and evaluation cycles were followed using a combination of qualitative research methods. First, the design requirements regarding purpose, form, and content of the instrument were developed in an iterative process with youth and staff. An important result was that the purpose had to be changed. Youth needed a tool supporting the development of autonomy and participation. The tool was designed and called My Path, and invites youth to reflect on what they want with their life and future and to work on this future in small steps. An instruction manual for professionals explains how to put the youth in the lead while they seek and follow their path. A pilot study provided evidence for the usability and trustworthiness of this method to strengthen autonomy and meaningful participation for youth in SRYC. My Path appeared more broadly applicable due to its normalizing approach. In-depth training of professionals is needed to work with My Path while making sure the youth is steadily in the lead. https://doi.org/10.1007/s43151-020-00029-x

Om goede en verantwoorde zorg te kunnen bieden, streeft de verpleegkundige naar evidence-based practice (EBP). EBP is het zorgvuldig, expliciet en oordeelkundig gebruik van het huidige beste bewijsmateriaal (bewijs en evidence) om beslissingen te nemen met individuele cliënten (en/of hun naasten) over goede of gewenste zorg of behandeling. Het boek is als volgt opgebouwd: Deel I is een introductie in het gedachtegoed, de methodiek en gezamenlijke besluitvorming. Deel II behandelt het verzamelen en beoordelen van de collectieve kennis van cliënten en verpleegkundigen (evidence) en van bewijs vanuit verschillende onderzoekstypen (richtlijnen, systematische reviews, interventie-, diagnostisch en kwalitatief onderzoek). Deel III biedt concrete handvatten voor de toepassing van EBP en gezamenlijke besluitvorming in de dagelijkse praktijk. Evidence-based practice voor verpleegkundigen is geschreven door professionals en onderzoekers en bedoeld voor verpleegkundigen, studenten en docenten van opleidingen in de verpleegkunde. Ook beleidsmedewerkers, onderzoekers en managers in de zorg kunnen dit boek gebruiken bij het toepassen en implementeren van EBP in het eigen handelen of in een organisatie.

Om goede en verantwoorde zorg te kunnen bieden, streeft de paramedicus naar evidence-based practice (EBP). EBP is het zorgvuldig, expliciet en oordeelkundig gebruik van het huidige beste bewijsmateriaal (bewijs en evidence) om beslissingen te nemen met individuele cliënten (en/of hun naasten) over goede of gewenste zorg of behandeling. Het boek is als volgt opgebouwd: Deel I is een introductie in het gedachtegoed, de methodiek en gezamenlijke besluitvorming. Deel II behandelt het verzamelen en beoordelen van de collectieve kennis van cliënten en paramedici (evidence) en van bewijs vanuit verschillende onderzoekstypen (richtlijnen, systematische reviews, interventie-, diagnostisch en kwalitatief onderzoek). Deel III biedt concrete handvatten voor de toepassing van EBP en gezamenlijke besluitvorming in de dagelijkse praktijk. Evidence-based practice voor paramedici is geschreven door professionals en onderzoekers en is bedoeld voor paramedici, studenten en docenten van paramedische opleidingen. Ook beleidsmedewerkers, onderzoekers en managers in de zorg kunnen dit boek gebruiken bij het toepassen en implementeren van EBP in het eigen handelen of in een organisatie.

Om goede en verantwoorde zorg te kunnen bieden, streeft de paramedicus naar evidence-based practice (EBP). EBP is het zorgvuldig, expliciet en oordeelkundig gebruik van het huidige beste bewijsmateriaal (bewijs en evidence) om beslissingen te nemen met individuele cliënten (en/of hun naasten) over goede of gewenste zorg of behandeling. Het boek is als volgt opgebouwd: Deel I is een introductie in het gedachtegoed, de methodiek en gezamenlijke besluitvorming. Deel II behandelt het verzamelen en beoordelen van de collectieve kennis van cliënten en paramedici (evidence) en van bewijs vanuit verschillende onderzoekstypen (richtlijnen, systematische reviews, interventie-, diagnostisch en kwalitatief onderzoek). Deel III biedt concrete handvatten voor de toepassing van EBP en gezamenlijke besluitvorming in de dagelijkse praktijk. Evidence-based practice voor paramedici is geschreven door professionals en onderzoekers en is bedoeld voor paramedici, studenten en docenten van paramedische opleidingen. Ook beleidsmedewerkers, onderzoekers en managers in de zorg kunnen dit boek gebruiken bij het toepassen en implementeren van EBP in het eigen handelen of in een organisatie.

Om goede en verantwoorde zorg te kunnen bieden, streeft de verpleegkundige naar evidence-based practice (EBP). EBP is het zorgvuldig, expliciet en oordeelkundig gebruik van het huidige beste bewijsmateriaal (bewijs en evidence) om beslissingen te nemen met individuele cliënten (en/of hun naasten) over goede of gewenste zorg of behandeling. Het boek is als volgt opgebouwd: Deel I is een introductie in het gedachtegoed, de methodiek en gezamenlijke besluitvorming. Deel II behandelt het verzamelen en beoordelen van de collectieve kennis van cliënten en verpleegkundigen (evidence) en van bewijs vanuit verschillende onderzoekstypen (richtlijnen, systematische reviews, interventie-, diagnostisch en kwalitatief onderzoek). Deel III biedt concrete handvatten voor de toepassing van EBP en gezamenlijke besluitvorming in de dagelijkse praktijk. Evidence-based practice voor verpleegkundigen is geschreven door professionals en onderzoekers en bedoeld voor verpleegkundigen, studenten en docenten van opleidingen in de verpleegkunde. Ook beleidsmedewerkers, onderzoekers en managers in de zorg kunnen dit boek gebruiken bij het toepassen en implementeren van EBP in het eigen handelen of in een organisatie.

Op verzoek van organisaties uit de jeugdzorg is vanuit het perspectief van Disability Studies een instrument ontwikkeld, Mijn Pad, met bijpassende begeleidingsmethodiek die het exploratieproces van jongeren in hun ontwikkeling naar autonomie en participatie kan faciliteren. Mijn Pad past bij drie doelstellingen die voortvloeien uit de Jeugdwet (2015), te weten: 1) preventie en eigen kracht van de jeugdigen en gezinnen aanspreken, 2) eerder de juiste hulp op maat bieden en 3) ruimte voor de professional om maatwerk te bieden.

ZorgBasics Praktijkgericht onderzoek beschrijft de verschillende fasen en methoden van praktijkgericht onderzoek en behandelt aanpakken om kwalitatief en kwantitatief gegevens te verzamelen en te verwerken. Bevat praktijkvoorbeelden voor diverse doelgroepen: ergotherapeuten, fysiotherapeuten, logopedisten en verpleegkundigen. In het laatste hoofdstuk is er aandacht voor het schrijven van een verslag of artikel. (Aankomende) professionals leren op die manier goed onderbouwde antwoorden te geven op vragen uit de praktijk. Nieuw in deze tweede druk: meer aandacht voor het onderscheid tussen kwalitatief onderzoek en actieonderzoek, nieuw onderdeel over de toepassing van onderzoek en onderzoek doen, richtlijnen rondom AVG en de nieuwe gedragscode. Dit boek is geschikt voor Verpleegkunde en paramedische opleidingen zoals Ergotherapie, Logopedie en Medisch Hulpverlener.

ZorgBasics Praktijkgericht onderzoek beschrijft de verschillende fasen en methoden van praktijkgericht onderzoek en behandelt aanpakken om kwalitatief en kwantitatief gegevens te verzamelen en te verwerken. Bevat praktijkvoorbeelden voor diverse doelgroepen: ergotherapeuten, fysiotherapeuten, logopedisten en verpleegkundigen. In het laatste hoofdstuk is er aandacht voor het schrijven van een verslag of artikel. (Aankomende) professionals leren op die manier goed onderbouwde antwoorden te geven op vragen uit de praktijk. Nieuw in deze tweede druk: meer aandacht voor het onderscheid tussen kwalitatief onderzoek en actieonderzoek, nieuw onderdeel over de toepassing van onderzoek en onderzoek doen, richtlijnen rondom AVG en de nieuwe gedragscode. Dit boek is geschikt voor Verpleegkunde en paramedische opleidingen zoals Ergotherapie, Logopedie en Medisch Hulpverlener.

Op verzoek van organisaties uit de jeugdzorg is vanuit het perspectief van Disability Studies een instrument ontwikkeld, Mijn Pad, met bijpassende begeleidingsmethodiek die het exploratieproces van jongeren in hun ontwikkeling naar autonomie en participatie kan faciliteren. Mijn Pad past bij drie doelstellingen die voortvloeien uit de Jeugdwet (2015), te weten: 1) preventie en eigen kracht van de jeugdigen en gezinnen aanspreken, 2) eerder de juiste hulp op maat bieden en 3) ruimte voor de professional om maatwerk te bieden.

Reflectie op mijn pad

As a counterreaction to projects attracting the creative class, other projects have stimulated the craft-based talents of poor neighborhood residents. One example is the Freehouse Foundation in Rotterdam. Freehouse facilitated cooperation between residents and designers and artists. We investigated whether Freehouse improved the social inclusion of these residents. We conclude that Freehouse’s efforts to connect arts and crafts resulted in collaborative creative production, with primarily social benefits for the residents. Initiatives such as Freehouse can offer a contribution to social inclusion, albeit a small one. However, connections between arts and crafts are only likely to occur if explicitly established.

Mijn Pad is een geschikte tool die jeugdhulpverleners kunnen inzetten om eigen regie bij jongeren te faciliteren en het netwerk daarbij te betrekken. Gepubliceerd in: Jaarboek ST-RAW 2018 - https://st-raw.nl/publicaties-en-downloads/st-raw2018pdf-versie

Youth departing from secure youth care are often not well prepared for living on their own. This study aims to provide more insight into youth’s perspectives on what they need to improve their chances for successful return to and participation in Dutch society. The study is a first necessary step on a journey to develop a tool for these youth to evaluate the development of autonomy and participation. We chose for a participatory research methodology. Youth participated as co-researchers in all steps of the research. Sixteen adolescents aged 15–20 years participated in open in-depth interviews using an autobiographical life story method. They were treated as partners and future owners of the tool to be developed. The interviews were transcribed and analysed. Realizing trustworthy social bonds appeared essential for developing autonomy. Youth started to move when they were socially connected and had found out what they value. Then they started “to do their thing” and “to find their own path”, which was their language for experiencing autonomy. An interesting new finding was the importance of rest for youth to enable them to develop self-insight and to find their own path. The findings imply that staff in secure residential care should invite youth to develop their own ideas about their life and future, stimulate exploration and reflection, and a dialogue with people around them. Opportunity for acting, trying and doing is also needed, so that youth can discover in practice what works for them. https://doi.org/10.1007/s10560-018-0564-2

Mijn Pad is een geschikte tool die jeugdhulpverleners kunnen inzetten om eigen regie bij jongeren te faciliteren en het netwerk daarbij te betrekken. Gepubliceerd in: Jaarboek ST-RAW 2018 - https://st-raw.nl/publicaties-en-downloads/st-raw2018pdf-versie

Since the 1980s, many initiatives have attempted to tackle the deprivation currently experienced in South Rotterdam. Efforts have been made to attract creative workers and, in a counter-reaction, other initiatives have aimed to encourage the creative talents of poorer residents to strengthen their economic position. One example of this is Freehouse, which has established projects in the Afrikaanderwijk, including a neighbourhood cooperative.

Since the 1980s, many initiatives have attempted to tackle the deprivation currently experienced in South Rotterdam. Efforts have been made to attract creative workers and, in a counter-reaction, other initiatives have aimed to encourage the creative talents of poorer residents to strengthen their economic position. One example of this is Freehouse, which has established projects in the Afrikaanderwijk, including a neighbourhood cooperative.

Dit rapport beschrijft een onderzoek onder meiden, ouders en het team van een specialistische Jeugdzorgplus voorziening voor jonge vrouwen die slachtoffer zijn of dreigen te worden van seksueel misbruik, uitbuiting en mensenhandel ('loverboys'). Het onderzoek heeft tot doel een basis te leggen voor een methodiekbeschrijving.

In de residentiële jeugdzorg verblijven jongeren met complexe problemen die soms niet terug naar huis kunnen. Zij maken onder begeleiding een transitie door op weg naar volwassen- en zelfstandigheid. Uit internationaal onderzoek blijkt dat deze transitie naar volwassenheid vaak niet goed verloopt en dat deze jongeren een verhoogd risico lopen op sociale uitsluiting en marginalisering. Ook in Nederland blijkt dat de begeleiding die deze jongeren ontvangen onvoldoende aansluit op wat zij zelf ervaren nodig te hebben voor een zelfstandig leven. Op verzoek van organisaties uit de jeugdzorg is vanuit het perspectief van Disability Studies een instrument ontwikkeld, Mijn Pad. Dit instrument levert een bijdrage aan het exploratieproces van jongeren in hun ontwikkeling naar eigen regie en participatie.

De redactie heeft zich tot doel gesteld een boek samen te stellen over evidence-based practice voor verpleegkundigen. Tegelijkertijd wordt eenzelfde boek uitgebracht over evidence-based practice voor paramedici. De theoretische basis voor de boeken is identiek. De boeken verschillen in de toepassingsgerichte voorbeelden en illustraties die specifiek zijn voor verpleegkundigen of paramedici. De boeken bevatten concrete handvatten voor toepassing van de methodiek van evidence-based practice in de dagelijkse praktijk.

De redactie heeft zich tot doel gesteld een boek samen te stellen over evidence-based practice voor verpleegkundigen. Tegelijkertijd wordt eenzelfde boek uitgebracht over evidence-based practice voor paramedici. De theoretische basis voor de boeken is identiek. De boeken verschillen in de toepassingsgerichte voorbeelden en illustraties die specifiek zijn voor verpleegkundigen of paramedici. De boeken bevatten concrete handvatten voor toepassing van de methodiek van evidence-based practice in de dagelijkse praktijk.

Mijn Pad is een vragenboekje dat jongeren ondersteunt bij het maken van keuzes ten aanzien van hun leven en toekomst en hun helpt om stap-voor-stap hun eigen pad te vinden en te volgen. Mijn Pad kan dus een padvinder of routeplanner genoemd worden, waarbij de jongere zelf de koers bepaalt. Met Mijn Pad kan de jongere, samen met belangrijke andere mensen in zijn of haar omgeving, sturing geven aan zijn of haar1 ontwikkeling naar zelfstandigheid, volwassenheid, en het vinden van een plekje in de maatschappij. Er is een interactieve Mijn Pad App en een pen-en-papier versie van Mijn Pad, het Mijn Pad werkboek. Het instrument kan eenmalig of herhaaldelijk worden ingevuld. Bijvoorbeeld als er iets verandert en de jongere zijn of haar doelen wil bijstellen.

Dit rapport beschrijft de ontwikkeling van Mijn Pad, een nieuw instrument voor jongeren dat de ontwikkeling van autonomie en participatie bevordert. Mijn Pad ondersteunt jongeren bij het maken van keuzes op weg naar hun gewenste toekomst. Professionals kunnen Mijn Pad aanbieden aan jongeren, waarbij zij ervoor zorgen dat de jongere steeds de leiding heeft. Mijn Pad is in eerste instantie ontwikkeld voor jongeren van 16 jaar en ouder die in een residentiele instelling verblijven en die meerdere complexe problemen hebben, maar lijkt breder toepasbaar te zijn.

Mijn Pad is van jou. Het gaat over jouw leven en over de weg naar jouw gewenste toekomst: jouw pad. Wat wil je bereiken en wat is daarbij de eerst volgende stap? Je kunt Mijn Pad zelf invullen of samen met iemand die jij uitkiest. Ook bepaal je zelf hoe je Mijn Pad bewaart en wie het boekje in mag zien. Met Mijn Pad zet je op een rij: 1. Wat wil je op dit moment bespreken? Waar denk je aan? 2. Wat gaat goed, waarover ben je tevreden? En wat is lastig, gaat niet zo goed? 3. Wat wil je veranderen, verbeteren? 4. Wat is daarbij de eerstvolgende stap? 5. Wat is er nodig om die stap te kunnen zetten? Aan het eind van Mijn Pad maak je een overzicht en een stappenplan. Als dat klaar is kun je bedenken: wat kan ik zelf en waar kan ik hulp bij gebruiken? En: met wie ga ik in gesprek over mijn stappenplan? De liniaal is geschikt om de scores uit het werkboek te meten.

Mijn Pad is van jou. Het gaat over jouw leven en over de weg naar jouw gewenste toekomst: jouw pad. Wat wil je bereiken en wat is daarbij de eerst volgende stap? Je kunt Mijn Pad zelf invullen of samen met iemand die jij uitkiest. Ook bepaal je zelf hoe je Mijn Pad bewaart en wie het boekje in mag zien. Met Mijn Pad zet je op een rij: 1. Wat wil je op dit moment bespreken? Waar denk je aan? 2. Wat gaat goed, waarover ben je tevreden? En wat is lastig, gaat niet zo goed? 3. Wat wil je veranderen, verbeteren? 4. Wat is daarbij de eerstvolgende stap? 5. Wat is er nodig om die stap te kunnen zetten? Aan het eind van Mijn Pad maak je een overzicht en een stappenplan. Als dat klaar is kun je bedenken: wat kan ik zelf en waar kan ik hulp bij gebruiken? En: met wie ga ik in gesprek over mijn stappenplan? De liniaal is geschikt om de scores uit het werkboek te meten.

Mijn Pad is een vragenboekje dat jongeren ondersteunt bij het maken van keuzes ten aanzien van hun leven en toekomst en hun helpt om stap-voor-stap hun eigen pad te vinden en te volgen.

Mijn Pad is een vragenboekje dat jongeren ondersteunt bij het maken van keuzes ten aanzien van hun leven en toekomst en hun helpt om stap-voor-stap hun eigen pad te vinden en te volgen.

Het narratieve onderzoek ‘Klinkende meerstemmige verhalen’ dat hier besproken wordt, beoogt een nieuw licht te werpen op wat het voor zorgmedewerkers betekent om in de ouderenzorg te werken, en door naar de verhalen van de zorgmedewerkers te luisteren het personeelsbeleid in een nieuw perspectief te plaatsen. De ambitie om een innovatieve bijdrage te leveren aan de praktijk van human resource management vraagt erom het vraagstuk ook wetenschapsmethodologisch op een frisse manier te benaderen, volgens een methode die de onderzoeker uitnodigt zich open te stellen voor het op het eerste gehoor onhoorbare en het onverwachte. Dit doen we op de eerste plaats door een theoretisch kader te kiezen waarin het concept ‘meerstemmigheid’ centraal staat, en vervolgens door aan te laten sluiten bij de vernieuwende wetenschapsmethodologische stromingen voicecentered research en arts-based research (Barone & Eisner, 2012; Leavy, 2009), die het gebruik van creatieve en muzikale werkvormen in de verschillende fases van het onderzoeksproces onderbouwen. Het resultaat van deze combinatie is een diepgaande narratieve analysemethode die bestaat uit diverse nieuwe syntheses van de door de deelnemers vertelde verhalen, waarbij elke synthese een andere laag in de verhalen blootlegt zonder de verhaallijn zelf op te offeren.

Jeugdigen met autismeproblematiek hebben moeite met het aanpassen aan nieuwe situaties. De overgang naar het (speciaal) voortgezet onderwijs kan voor deze jeugdigen een uitdaging vormen. Het is daarom van belang dat op de basisschool programma’s worden ingezet die ertoe bijdragen dat deze leerlingen goed voorbereid de overstap kunnen maken.

Er is nog weinig bekend over de effectieve residentiële behandeling van kinderen met meerdere co-morbide stoornissen. Vooral wanneer deze stoornissen met ernstige gedragsproblemen als agressie en geweld gepaard gaan, blijkt dat veel instellingen er niet in slagen een duurzame behandeling aan te bieden en een negatieve coërcieve cyclus te voorkomen. Kinderen worden overgeplaatst van leefgroep naar leefgroep en van instelling naar instelling, waarbij iedere transitie het vertrouwen in de hulpverlening van het kind- en zijn/haar ouders/verzorgers afneemt en gedragsproblemen en opvoedstress verergeren. Het is daarom dringend geboden te onderzoeken welke vormen van behandeling wel kunnen aansluiten bij de (multipele) problematiek van het kind, voordat de eerder genoemde negatieve spiraal intreedt en kinderen steeds moelijker bereikbaar worden voor hulpverlening en onderwijs.

Voor veel kinderen is de overgang van basisschool naar middelbaar onderwijs een belangrijke, maar spannende stap. Ze krijgen te maken met een onbekend, groter schoolgebouw, frequente wisselingen van leraren en lokalen en nieuwe klasgenoten. Dit vraagt veel van de flexibiliteit en sociale vaardigheden van kinderen. En juist dat is vaak extra lastig voor kinderen met autisme.

Met het oog op de toekomstige arbeidsmarkt voor de ouderenzorg is het van belang dat er naar nieuwe wegen gezocht wordt om zorgmedewerkers duurzaam voor deze sector te interesseren. In het onderzoek ‘Klinkende meerstemmige verhalen’ wordt een onconventionele, narratieve weg bewandeld om aan deze maatschappelijke kwestie een creatief-wetenschappelijke bijdrage te leveren. Het onconventionele blijkt al uit de bijvoeglijke naamwoorden in de titel. De kop ‘Klinkende meerstemmige verhalen’ kondigt aan dat het concept ‘meerstemmigheid’ niet alleen als metafoor voor ‘diversiteit’ of ‘verschil’ centraal staat, maar ook in de letterlijke betekenis van ‘het geluid van de stem’. Consistent met dit begrippenkader worden in alle fases van het onderzoek naast vertrouwde narratieve werkvormen muzikale werkvormen toegepast om te exploreren of niettalige aspecten van het vertellen van en luisteren naar verhalen (zoals stem, klank en muziek) het begrip van de verhalen kan verdiepen. Het onderzoek wordt uitgevoerd bij Laurens, een Rotterdamse ouderenzorgorganisatie.

The Assessment of Daily Activity Performance (ADAP) test has been developed to measure the physical capacity of older adults to carry out instrumental activities of daily living (ADL). The present study explores the option to create a less time-consuming short version of the ADAP that can be completed in the individual's home environment and that imposes less of a physical burden. Data from 141 independently living women aged 70 and older were analyzed using principal components analysis (PCA). PCA identified two factors, on which 10 of the original 21 items had loaded sufficiently to be eligible for inclusion in a short version. The ADAP short version is considerably shorter than the original test and provides a good representation of the constructs being measured. More research is necessary to develop a short version of the ADAP that is easily applicable in the home environment of older adults.

Wat komen we in narratief onderzoek te weten als we luisteren naar de verschillende innerlijke stemmen van de verteller die samen één verhaal vertellen en hoe deze stemmen klinken? Een onderzoek naar de verhalen van zorgmedewerkers in de ouderenzorg over hun levensloop en loopbaan en over wat er voor hen in het werk echt toe doet. Wat valt er te leren, luisterend naar deze verhalen, voor het arbeidsmarktgerelateerde organisatiebeleid?

Kennisthema’s, beschrijvingen en kwantitatieve gegevens