Search

Apelinerjik sistem kardiyovasküler etkileri nedeniyle oldukça önemli olup, dünya çapında yaygın morbidite ve mortalite sebebi olan kardiyovasküler hastalıklarda yüksek tedavi potansiyeli taşımaktadır. Bu çalışmada apelinerjik sistem elemanları olan apelin ve elabelanın vasküler kontraktilite üzerindeki etkileri ve etki mekanizmaları araştırılmıştır. Erkek Wistar Albino sıçanların torasik aortlarından elde edilen damar halkaları izole organ banyosu sistemine yerleştirilmiştir. Dengelenme periyodu sonrasında fenilefrin ile kasılan damarlara plato fazında pyroglutamyl apelin-13 ([Pyr1]apelin-13) veya elabela-32 (Ela-32) kümülatif olarak uygulanarak damar gerimi üzerindeki etkileri incelenmiştir. Etki mekanizmalarını ortaya koymak amacı ile spesifik yolak inhibitörleri varlığında belirtilen protokol tekrarlanmıştır. Bu amaçla apelin reseptörü (APJ), endotelyal nitrik oksit sentaz (eNOS), AMP ile aktiflenen protein kinaz (AMPK), siklooksijenaz (COX), mitojenle aktiflenen protein kinaz (MAPK) ve potasyum kanal inhibitörleri kullanılmıştır. [Pyr1]apelin-13 fenilefrin ile ön kasılma uygulanmış sıçan torasik aortunda doz bağımlı olarak gevşemeye neden olmuştur. Ela-32 de benzer şekilde doz bağımlı vazodilatatör etki göstermiştir. Her iki etken maddenin de ortak reseptörleri olan APJ aracılığı ile vazodilatatör etki gösterdiği gözlenmiştir. [Pyr1]apelin-13’ün vazodilatatör etkisinde nitrik oksit (NO), AMPK, prostanoidler ve potasyum kanallarının rol oynadığı belirlenmiştir. Ela-32’nin vazodilatatör etkisine AMPK, prostanoidler ve potasyum kanallarının katıldığı gösterilmiştir. Ela-32’nin sıçan torasik aortundaki vazodilatatör etki düzeyinin [Pyr1]apelin-13’e kıyasla daha yüksek olduğu saptanmıştır. Sonuç olarak, bu çalışmada apelinerjik sistemin vazodilatatör etkinliğinde APJ, NO, AMPK, prostanoidler ve potasyum kanal aktivasyonunun rol oynadığı belirlenmiştir. Ela-32’nin [Pyr1]apelin-13’ten daha yüksek seviyede vazodilatasyona neden olduğu gösterilmiştir. Belirgin vazodilatatör etkileri nedeni ile apelinerjik sistem elemanlarının hipertansif hastalıklarda önemli bir tedavi alternatifi olabileceği düşünülmektedir. The apelinergic system is very important due to its cardiovascular effects, and it has a high treatment potential in cardiovascular diseases, which are common causes of morbidity and mortality worldwide. In this study, the effects of apelin and elabela, which are the components of the apelinergic system, on vascular contractility and their mechanisms of action were investigated. Vascular rings obtained from the thoracic aorta of the male Wistar Albino rats were placed in an isolated organ bath system. After the equilibration period, pyroglutamyl apelin-13 ([Pyr1]apelin-13) or elabela-32 (Ela-32) was applied cumulatively to the vessels pre-contracted with phenylephrine in the plateau phase to investigate the effects on vascular tension. The protocol was repeated in the presence of specific pathway inhibitors to demonstrate their mechanism of action. For this purpose, apelin receptor (APJ), endothelial nitric oxide synthase (eNOS), AMPactivated protein kinase (AMPK), cyclooxygenase (COX), mitogen-activated protein kinase (MAPK), and potassium channel inhibitors were used. [Pyr1]apelin-13 induced a dose-dependent relaxation in the thoracic aorta of the rat pre-contracted with phenylephrine. Ela-32 also showed a dose-dependent vasodilator effect. It has been observed that both active ingredients act as a vasodilator through their common receptor, APJ. It has been determined that nitric oxide (NO), AMPK, prostanoids, and potassium channels play a role in the vasodilator effect of [Pyr1]apelin-13. It has been shown that AMPK, prostanoids, and potassium channels participate in the vasodilator effect of Ela-32. The vasodilator effect level of Ela-32 in rat thoracic aorta was found to be higher than [Pyr1]apelin-13. In conclusion, it was determined that APJ, NO, AMPK, prostanoids, and potassium channel activation play a role in the vasodilator activity of the apelinergic system. Ela-32 has been shown to cause a higher level of vasodilation than [Pyr1]apelin-13. It is thought that apelinergic system elements may be an important treatment alternative in hypertensive diseases due to their prominent vasodilator effects.

Bu çalışmada, irisin konsantrasyonlarının iletim tipi bir arter olan sıçan torasik aortu halkalarında vasküler düz kas kontraktilitesine etkileri ve bu etkilerde PKC, MEK1/2, KV, SKCa ve BKCa’nın rollerinin olabileceği hipotezinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada, 10-12 haftalık 84 adet erkek Wistar Albino sıçan kullanılmıştır. Deney hayvanlarından izole edilen torasik aort halkalarına ait izometrik kasılma yanıtları izole organ banyosu modeli ile ölçülmüştür. Araştırmada kullanılan etken ve bloker/inhibitör maddelere göre 7 deney grubu oluşturulmuştur. Tüm deney gruplarında 10-5 M PHE ile ön kasılma oluşturulmuş ve irisinin 10-9-10-6 M aralığındaki konsantrasyonları kullanılmıştır. Gruplara ait veriler istatistiksel olarak değerlendirilmiş ve anlamlılık düzeyi p0,05). Sonuç olarak, irisinin sıçan torasik aortu üzerindeki fonksiyonel gevşetici etkisine yönelik ilk fizyolojik bulgulara ulaşılmıştır. Ayrıca, bu çalışma irisinle indüklenen gevşeme yanıtlarının PKC, MEK1/2, voltaja duyarlı ve kalsiyumla aktive edilen K+ kanalları etkinliğiyle ilişkili olabileceğini bildiren ilk çalışmadır. Deneysel bulgularımız, irisinin hipertansiyon ve ateroskleroz gibi anormal vazokonstriksiyonla ilişkili kardiyovasküler hastalıkların önlenmesinde ve tedavisinde yararlı bir ajan olabileceğini düşündürmektedir. In this study, it was aimed to investigate the effects of irisin concentrations on vascular smooth muscle contractility in rat thoracic aortic rings, which is a conduction type artery, and the hypothesis that PKC, MEK1/2, KV, SKCa and BKCa may have roles in these effects. 84 male Wistar Albino rats of 10-12 weeks of age were used in the study. Isometric contraction responses of thoracic aortic rings isolated from experimental animals were measured with an isolated organ bath model. 7 experimental groups were formed according to the active and blocker/inhibitor substances used in the study. Preliminary contraction was created with 10-5 M PHE and concentrations in the range of 10-9-10-6 M of irisin were used in all experimental groups. The data belonging to the groups were evaluated statistically and the significance level was accepted as p0,05). In conclusion, the first physiological findings regarding the functional relaxant effect of irisin on rat thoracic aorta have been obtained. In addition, this study is the first to report that irisin-induced relaxation responses may be associated with the activity of PKC, MEK1/2, voltage sensitive and calcium-activated K+ channels. Our experimental findings suggest that irisin may be a useful agent in the prevention and treatment of cardiovascular diseases associated with abnormal vasoconstriction such as hypertension and atherosclerosis.

Bu çalışmada, huzurevinde kalan erkek sedanter yaşlı bireylerde düzenli aerobik egzersizin uyku, yaşam kalitesi, reaksiyon zamanı ve fiziksel aktivite düzeylerinin gelişimini etkileyip etkilemediğinin araştırılması amaçlanmıştır. Huzurevinde kalan 65-85 yaşları arasında 27 sedanter erkek yaşlı çalışmaya alınmıştır. Yaşlıların 12’si kontrol grubuna, 15’i ise egzersiz grubuna dahil edilmiştir. Yaşlıların yaşam kalitelerinin değerlendirilmesinde Short Form-36 (SF-36), uyku kalitelerinin değerlendirilmesinde Pittsburgh Uyku Kalite İndeksi (PUKİ), fiziksel aktivite düzeylerinin değerlendirilmesinde 6 dakika yürüme testi (6DYT), kalp atım hızı, kan basıncı ve oksijen saturasyonu ölçümü, reaksiyon zamanının değerlendirilmesinde görsel ve işitsel reaksiyon zaman testleri uygulanmıştır. Görsel ve işitsel reaksiyon zaman testi olarak, Basit görsel fix interval (BG-FI), basit görsel random interval (BG-RI), seçkili görsel fix interval (SG-FI), seçkili görsel random interval (SG-RI), basit işitsel fix interval (Bİ-FI), basit işitsel random interval (Bİ-RI) olmak üzere 6 farklı reaksiyon zaman testi uygulanmıştır. Aerobik egzersiz 12 hafta, haftada 3 gün olarak belirlenmiştir. Egzersiz programı 5-10 dakika ısınma, 30 dakika yürüyüş yapma ve 5 dakika soğuma egzersizleri olarak planlanmıştır. Testler ve ölçümler çalışmanın başında ve 12 haftalık aerobik egzersizin sonunda tekrarlanmış ve bulgular istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Anlamlılık düzeyi p0,05). Çalışmanın egzersiz grubunda ise, SF-36 yaşam kalitesi testinin fiziksel fonksiyon, fiziksel rol güçlüğü, ağrı ve genel sağlık algısı alt parametre gruplarında pozitif yönde anlamlı değişiklik görülmüştür (p0,05). PUKİ ölçüm değerlerinde, 6DYT yürüme mesafesinde, sistolik kan basıncı değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı pozitif yönde değişiklikler görülmüştür (p0,05). The exercise group incresed their scores in the physical functioning, role physical, bodily pain, and general health, components of SF-36 test (p0,05). However, in PSQI, 6-minute walk distance and systolic blood pressure values significant differences were observed (p

Doğru şiddet ve sürelerde yapılan farklı tipte egzersizlerin başta kardiyovasküler kapasite olmak üzere bir dizi olumlu etkileri vardır. Bu çalışmada direnç egzersizinin genç erişkinlerde solunum işlevleri ve aerobik kapasite ile yaşam kalitesi üzerine etkisi araştırılmıştır.Yirmi erkek (18–25 yaş) gönüllüden 8 kişi direnç antrenman grubu (DAG), diğer 8 kişi ise kontrol grubu olarak (KOG) ikiye ayrılmıştır. DAG grubu haftada 3 gün her kas grubu için 1 maksimum tekrarın (MR) yüzde 70'i ile başlayan yüklerle 3X10 tekrarlı olarak, 2 ila 3 ay boyunca direnç egzersizi yapmıştır. Antrenman programı öncesi ve sonrası, iki kez SFT ve Kardiyo Pulmoner Egzersiz Testleri (KPET) parametreleri [Vmaks, Encore (USA)] ölçülmüş ve yaşam kaliteleri SF-36 anketi ile belirlenmiştir. Anlamlılık düzeyi p

Bu çalışmada intraserebroventriküler (i.s.v.) olarak enjekte edilen “glucagon like peptide-1” (GLP-1)’ in sıçanlarda gastrik mukozal kan akımı (GMBF)’ na etkisi, bu etkide santral spesifik reseptörlerinin rolü ve ayrıca absolu etanolün GMBF’ ında neden olduğu değişikliklere etkisi araştırılmıştır. Deneylerde 200-300 gr ağırlığında 64 adet erkek Sprague-Dawley türü sıçan kullanıldı. İzofloran (%4) anestezisi altında sıçanların kafatasına i.s.v enjeksiyonlarla kanül yerleştirildi. GMBF “Laser doppler flowmetre” ile ölçülerek veriler “MP30 Data Acquisition System” aracılığıyla bilgisayara aktarıldı. Ölçümler için anestezi altındaki sıçanlarda mide hazırlandıktan sonra mide mukozasına prob yerleştirilerek kalibrasyon için 30 dak beklendi ve bazal kan akımı ölçümleri kaydedildi. GLP-1’ in GMBF’ ndaki etkisini araştırmak amacıyla, GLP-1 (3, 10 ve 30 µg/10 µl; i.s.v.) veya serum fizyolojik (10 µl; i.s.v) enjekte edildi. Spesifik reseptör antagonisti eksendin-(9-39) (1 µg/10 µl; i.s.v.) enjekte edildikten 5 dakika sonra 10 µg GLP-1 enjekte edildi. Enjeksiyonları takiben gastrik çember içine serum fizyolojik (1.5 ml) uygulandı ve 30 dak süresince her 5 dakikada gastrik kan akımı kaydedildi. Absolu etanolün GMBF’ da neden olduğu değişiklikler üzerinde GLP-1’ in etkisini araştırmak için sıçanlara 10 µg GLP-1 enjeksiyonundan 5 dakika sonra gastrik çember içine etanol (1,5 ml) uygulandı. 10 µg i.s.v. GLP-1 GMBF’nı arttırdı ve i.s.v. eksendin-(9-39) bu etkiyi antagonize etti. Ayrıca, GLP-1 absolu etanolün GMBF’ nda oluşturduğu inhibisyonu azalttı. 3 ve 30 µg GLP-1 ise GMBF’ nı azalttı. Sonuç olarak, i.s.v. olarak enjekte edilen 10 µg GLP-1’ in GMBF’ nı arttırdığı ve bu etkide santral spesifik reseptörlerinin rolü olduğu düşünülmektedir. Aynı zamanda santral GLP-1’ in GMBF’ ndaki etanol nedenli inhibisyonu önleyebildiği gözlenmiştir. Diğer dozlar ise GMBF’ nda azalmaya neden olmuştur. In this study, the effects of intracerebroventricularly (i.c.v) injected glucagon like peptide-1 (GLP-1) on gastric mucosal blood flow (GMBF) the role of its centralspecific receptors in this effect, and also its effects on changes in GMBF induced by intragastric absolute ethanol were investigated in rats. A total of-64 male SpragueDawley rats weighing 200-300 g were used throughout the experiments. Under isoflurane (4%) anesthesia, cannulas for i.s.v. injections were placed on the skull of rats. GMBF was measured by Laser Doppler flowmeter, and the data was collected by computer using “MP30 Data Acquisition” System. After preparation of the stomach for GMBF recording, a probe was placed in the gastric mucosa and basal GMBF recordings were obtained after 30-minute stabilization period. Rats were treated with GLP-1 (3, 10 and 30 µg/10 µl; i.c.v.) or saline (10 µl; i.c.v.) to find out the effective dose of i.c.v. GLP-1 on GMBF. Then specific receptor antagonist exendin- (9-39) (1 µg/10 µl; i.c.v.) was injected before the effective dose of i.c.v. GLP-1. Subsequent to those injections saline was introduced into the gastric chamber and GMBF was recorded every fifth minute during the next 30 min. In order to confirm the effect of GLP-1 on intraluminal absolute-ethanol-induced changes in GMBF, ethanol (1,5 ml) was administrated into the gastric chamber in rats following 5 min of GLP-1 injection. 10 µg i.c.v. GLP-1 increased the GMBF and i.c.v. exendin- (9-39) antagonized this effect. In addition, GLP-1 reduced the inhibition of absolute ethanol on GMBF. Consequently, we suggest that, i.c.v. GLP-1 increases GMBF and its central specific receptors mediate this effect. İn addition i.c.v. GLP-1 reduced the intraluminal ethanol-induced inhibition of GMBF.

Koroner bypass ameliyatları yaygın olarak yapılan ve konvansiyonel yöntemde pompa kullanılan bir ameliyattır. Pompa kullanılan bypass ameliyatlarında cerrahi sahanın kansız olması ve hastanın stabil bir durumda olması anastomozu yapan cerrah için bir konfor sağlamasına rağmen, pompa ile hemostatik sistem yaygın olarak aktive olmaktadır. Böylece cerrahi işlem ile birlikte trombositler, koagulasyon sistemi ve fibrinolitik sistemde değişiklikler meydana gelmektedir. Pompanın olumsuz etkilerine maruz kalmamak için koroner bypass ameliyatları çalışan kalpte de belirli endikasyonlarda yapılmaktadır. Bu durum, zaman içerisinde pompalı ve pompasız tekniğin koagülasyon ve fibrinolitik sistem yönünden karşılaştırılmasına ve pompanın olumsuz yan etkilerinin nasıl ortadan kaldırılabileceği yönündeki çalışmalara konu olmuştur. Bu olumsuz etkilerin ortadan kaldırılması için bir yandan pompa teknolojisi ve pompa hatlarında iyileştirmeler yapılmakta, bir yandan da ameliyat sonrası kullanılacak medikal tedavide yeni protokoller oluşturulmaya çalışılmaktadır. Çalışmamız prospektif olarak planlandı. Koroner bypass yapılacak hastalardan, pompasız hasta grubunda 11 hasta, pompalı hasta grubunda 11 hasta olmak üzere toplam 22 hasta değerlendirmeye alındı. Hastalardan ameliyat öncesi (AÖ), ameliyat sonrası (AS) 1. saat, 1. gün ve 4. gün kan örnekleri alındı. Alınan örneklerde t-PA, u-PA, PAI-1, d-dimer, Hb, Htc değerleri, ADP ve epinefrin ile trombosit agregasyonu çalışıldı. Sonuç olarak pompa kullanılan ameliyatlarda kanın pompa hattı ile teması fibrin oluşumuna yol açmaktadır. Bulgularımıza göre ameliyat sonrası 1. saatte ddimer seviyesi yükselmekte ve ardından t-PA'da belirgin bir artış görülmektedir. Pompasız ameliyatta ise, t-PA ve d-dimerde pompalıya göre daha az olacak şekilde artış görülmektedir. AS 4. günde t-PA ve PAI-1 AÖ seviyelerine dönmektedir. Pompalı koroner bypass ameliyatlarında özellikle fibrinolitik sistemin daha fazla aktive olduğu belirlenmiştir. Coronary artery bypass grafting is a common procedure in which conventional pumps are used. Bypass surgery using a pump provides bloodless surgical field and patient is in a stable condition. It allows a comfort for the surgeon who performs the anastomosis but with pump the hemostatic system is widely activated. Thus, platelets, coagulation system and fibrinolytic system changes occur with this surgical procedure. In order to avoid the negative effects of the pump, coronary bypass operations are performed in certain indications in the beating heart. This has been the subject of several studies, on the comparison of the pumped and off-pumped technique, in terms of coagulation and fibrinolytic system over time and how to eliminate the negative side effects of the pump. Our study was planned as prospectively. A total of 22 patients (11 patients in the pumped patient group and 11 patients in the off-pumped patient group) were included in the study. Blood samples were taken from the patients preoperatively, postoperatively first hour, 1st day and 4th day. On the blood samples, t-PA, u-PA, PAI-1, d-dimer, Hb, Htc values were studied and also platelet aggregation with ADP and epinephrine were studied. As a result, during the operation with the pump, blood contact with the pump line leads to fibrin formation. According to our results, d-dimer level increased at 1 hour after surgery and after that a significant increase was observed in t-PA. In the surgery without pump, the increase in the number of t-PA and d-dimer is less than with the the pump. On postoperative 4th day, t-PA and PAI-1 levels return to the preoperative levels. It was determined that especially the fibrinolytic system is more activated in the coronary bypass operations with pump.

Otizm Spektrum Bozuklukları, sosyal etkileşimde güçlük, iletişim yetersizliği ve tekrarlayıcı davranış gibi semptomlar gösteren genetik ve çevresel kökenlere sahip nörogelişimsel bozukluklardır. Prenatal VPA maruziyeti insanlarda otizm riskini arttırmakta ve deneysel olarak otizmi modelleyebilmektedir.Çalışmada kullanılan 5 gebe Wistar Albino sıçandan 3'ü embriyonik gün 12,5'de 400mg/kg/ml i.p. VPA enjeksiyona, 2'si aynı volümde serum fizyolojiğe maruz kalmıştır. Postnatal gün 20'de (P20) annelerinden ayrılan yavrular P22 itibariyle davranışşsal ve fizyolojik testlere tabii tutulmuştur (nVPA=26, nKontrol=23). P30 ve P60'da gerçekleştirilen empati testlerinde 25x60x30 cm pleksi-cam kabin ve kısıtlayıcılar kullanılmıştır. Düzeneğin orta kısmına kısıtlanmış kardeş sıçan yerleştirilmiş ve serbest sıçanın aktivitesi 10 dk kayıt altına alınmıştır. Serbest sıçan test öncesi herhangi bir eğitim fazından geçmemiş ve sıçana pekiştireç verilmemiştir. Empati testi dışında sıçanlar fiziksel malformasyonlar, olfaktör diskriminasyon, sosyal performans, ön uyaran aracılı inhibisyon ve lokomotor aktivite açısından değerlendirilmiştir.Empatiyi değerlendirmek için serbest sıçanın kısıtlanmış sıçan etrafında geçirdiği süre ve kabin kapısını açma denemesi frekansı kullanılmıştır. VPA grubu kontrol grubuna göre P30 ve P60'da kısıtlanmış kardeşleriyle daha az ilgili zaman geçirmiştir (p

44. Ulusal Fizyoloji Kongresi’nde sözel bildiri olarak sunulmuştur (1-4 Kasım 2018, Antalya). Çalışmamızda, hafif/orta şiddette yapılan alt veya üst ekstremite direnç egzersizlerinin kronik solunum sistemi sorunları olan kişilerde akciğer işlevleri ve yaşam kalitesi üzerine etkisinin incelenmesi amaçlandı. 35-80 yaş arası 20 kronik akciğer hastası ve 15 sağlıklı birey çalışmaya gönüllü oldu. Bu 2 grup kendi içlerinde alt ve üst ekstremite direnç egzersizlerini yapmak üzere randomize olarak 2 alt gruba bölünerek toplam 4 grup oluşturuldu. Egzersiz programı günde 2-3 kere, haftada 3 gün ev programı şeklinde planlandı ve uygulamalı olarak katılımcılara gösterildi. Antrenmanın toplam süresi en az 2, en fazla 4 ay olmak üzere planlandı. Katılımcıların solunum fonksiyonları (FEV1, FVC, FEV1/FVC, PEF, MEF75, MEF50, MEF25) spirometrik ölçümlerle, yaşam kaliteleri ise St. George Solunum Anketi (SGRQ) ile antrenman öncesi ve 2-4 ay sonrası değerlendirildi. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p0,05). Egzersiz programı sonrasında hasta grubun yaşam kalitesi anket skorları anlamlı düzeyde azaldı (p 0,05). After the exercise program, the quality of life questionnaire scores of the patient group decreased significantly (p

Bir pirimidin nükleozidi olan üridin, vücutta serbest halde bulunabildiği gibi nükleotidlerin fosfatlı hallerinde de bulunabilir. Nükleotid şekerlerin ve nükleik asitlerin yapısına girer, glikojen biyosentezi, protein ve lipid glikolizasyonu gibi birçok fizyolojik fonksiyonda yer alır. Üridin nükleotidleri pürinerjik reseptörler üzerinden hücresel etkilerini gösterirler. Hemostaz, dolaşım sistemi içinde bulunması gereken kanın, herhangi bir hasar durumunda bu sistem dışına çıkmasını engellemek, kanamayı durdurmak amacıyla işlev gören fizyolojik bir sistemdir. Kan kaybını önleyerek hayat kurtarıcı olabildiği gibi, patofizyolojik şartlarda normal akışın olması gereken damar yatağında anormal hemostazın oluşması ile hayatı tehdit eden sonuçlara da yol açabilmektedir. Hemostazın hücresel bileşeni olan trombositler üzerinde pürinerjik reseptörlerin bazı alt tipleri tanımlanmıştır. Özellikle adenin ve nükletidlerinin trombositler üzerindeki etkilerine dair aryrıntılı çalışmalar bulunsa da üridin ve nükleotidlerine dair bu çalışmalar sınırlıdır. Bu çalışmada üridin ve nükleotidlerinin hemostaz parametreleri üzerine etkileri optik agregometre ile hücresel düzeyde, tromboelastogram ile sistem düzeyinde araştırılmıştır.Agregometre deneylerinde üridinin 10, 100 ve 1000 M son konsantrasyonları, UMP, UDP ve UTP'nin 1, 10, 50, 100, 500 ve 1000 M son konsantrasyonları çalışıldı. Trombositten zengin plazma üzerine üridin veya nükleotidi eklenerek 3 dakika inkübe edildi. Ardından ADP, kollajen veya epinefrin ile agregayon uyarılarak elde edilen agregasyon eğrileri kontrol grubuna göre karşılaştırıldı. Tromboelastogram deneylerinde üridin ve nükleotidlerinin 1000 M son konsantrasyonları çalışıldı. Tromboelastogram parametreleri kontrol grubuna göre değerlendirildi.Agregometrede üridinin düşük konsantrasyonda kollajen ile uyarılan agregasyonu aktive ettiği, UDP ve özellikle UTP'nin konsantrasyona bağlı olarak ADP ve kollajen ile uyarılan agregasyonu inhibe ettiği bulunmuştur. UDP ve UTP, epinefrin ile uyarılan agregasyonlarda düşük konsantrasyonlarda aktivasyon, yüksek konsantrasyonlarda inhibisyon yönünde sonuçlar vermiştir. Tromboelastogramda üridin ve UMP'nin etkisi gözlenmezken, UDP'nin hiperkoagülan, UTP'nin hipokoagülan etkisi gözlenmiştir.UMP'nin etkisiz olması, UDP ve özellikle UTP'nin konsantrasyon artışla birlikte etkilerinin gözlenmesi, trombositler üzerindeki inhibitör etkilerinin fosfat gruplarıyla ilişkili olduğunu düşündürmektedir. UTP'nin inhibitör etkisi tromboelastogram ile de gözlenmiştir. Tromboelastogramdaki UDP'nin aktivasyon yönündeki etkileri, UTP'ye göre zıt ve ilk defa ortaya konan bulgulardır. Uridine, a pyrimidine nucleoside, may be present in the body in free form or in phosphated forms of nucleotides. Uridine enters the structure of nucleotide sugars and the structure of nucleic acids. It is involved in many physiological functions such as glycogen biosynthesis, protein and lipid glycolization. The uridine nucleotides exert their cellular effects through purinergic receptors.Hemostasis is a physiological system that functions to prevent the blood that should be present in the circulatory system from going out of the system and to stop the bleeding in case of any damage. It can be life-saving by preventing blood loss, and can lead to life-threatening consequences with abnormal hemostasis in the vascular bed. Several subtypes of purinergic receptors have been identified on platelets. Although there are detailed studies on the effects of adenine and nucletides on platelets, these studies on uridine and nucleotides are limited. In this study, the effects of uridine and nucleotides on hemostasis parameters were investigated at cellular level by optical aggregometer, and at system level by thromboelastogram.In the aggregometer experiments, the final concentrations of uridine 10, 100 and 1000 M and final concentrations of 1, 10, 50, 100, 500 and 1000 M of UMP, UDP and UTP were studied. Uridine or nucleotide was added to the platelet-rich plasma and incubated for 3 minutes. Then, aggregation curves obtained by stimulating aggregation with ADP, collagen or epinephrine were compared according to the control group. In thromboelastogram experiments, final concentrations of 1000 M of uridine and nucleotides were studied. Thromboelastogram parameters were evaluated according to the control group.In the aggregometer, uridine was found to activate low concentration collagen-induced aggregation, UDP and especially UTP inhibited ADP and collagen-induced aggregation, depending on the concentration. UDP and UTP showed low concentrations of activation and high concentrations of inhibition in epinephrine-induced aggregations. While thromboelastogram showed no effect of uridine and UMP, hypercoagulant effect of UDP and hypocoagulant effect of UTP were observed.The ineffectiveness of UMP, the observation of the effects of UDP and especially UTP with increasing concentration suggest that inhibitory effects on platelets are related to phosphate groups. The inhibitory effect of UTP was also observed by thromboelastogram. The effects of UDP on activation in thromboelastogram are opposite and first-time findings compared to UTP. 64

Preterm yenidoğanlara neonatal yoğun bakım ünitelerinde, resüsitasyon, pulmoner hipertansiyon ve solunum sıkıntısı gibi nedenlerden dolayı oksijen tedavisi uygulanmaktadır. Term ve preterm yenidoğanlar, endojen radikal süpürücü sistemlerinin tam olarak olgunlaşmamış olması sebebiyle reaktif oksijen türlerinin neden olduğu bozulmalara duyarlıdırlar. Reaktif oksijen türleri, fizyolojik olarak antioksidan sistemler aracılığı ile düzenlenmektedir. Reaktif oksijen türleri ve antioksidan arasındaki dengenin bozulması DNA ve mitokondriyal membran, apoptoz ve hücresel fonksiyon bozukluğuna bağlı olarak oksidatif strese neden olabilir. Oksidatif stresin hiperoksiyi takiben akciğer, retina ve muhtemelen genel doku hasarından sorumlu olduğu kabul edilmiştir. Bu çalışmanın amacı, yenidoğan sıçan beyninde hiperoksi uygulaması sonrasında oluşan oksidatif stresin neden olduğu bozulmalara karşı üridinin, antioksidan sistem aracılığıyla olası tedavi etkinliğini araştırmaktır. Çalışmamızda 53 adet neonatal Spraque-Dawley cinsi sıçan doğumdan 6 gün sonra randomize olarak 5 gruba ayrılmıştır. Oda havasındaki sıçanlara 6. gün tek doz intraperitoneal serum fizyolojik (%0,9 NaCl) veya diğer gruplara hiperoksi maruziyetinden 15 dakika önce tek doz 100 mg/kg, 300 mg/kg, 500 mg/kg dozunda üridin intraperitoneal (i.p.) enjeksiyonu yapılmıştır. 48 saat boyunca oda havasında (%21 O2) tutulmuş veya hiperoksiye (%80 O2) maruz bırakılan sıçanlar takiben dekapite edilerek tüm beyin homojenatlarından Western Blot yöntemiyle DJ-1 proteininin analizi ve Malondialdehit (MDA), Myeloperoksidaz (MPO), Süperoksit Dismutaz (SOD), Glutatyon Peroksidaz (GSH-Px) enzimlerinin biyokimyasal analizleri yapılmıştır. Oxygen therapy is applied to preterm neonates in neonatal intensive care units for reasons such as resuscitation, pulmonary hypertension and respiratory distress. Term and preterm neonates are susceptible to deterioration caused by reactive oxygen species because their endogenous radical scavenging systems are not fully mature. Reactive oxygen species are regulated physiologically by antioxidant systems. Disruption of the balance between reactive oxygen species and antioxidants may cause oxidative stress due to DNA and mitochondrial membrane, apoptosis and cellular dysfunction. The degradation of balance between reactive oxygen species and antioxidant may cause oxidative stress due to DNA and mitochondrial membrane, apoptosis and cellular dysfunction. Oxidative stress has been recognized to be responsible for lung, retina and possibly general tissue damage following hyperoxia. The aim of this study was to investigate the possible treatment efficiency of uridine through antioxidant system against the deterioration caused by oxidative stress after hyperoxia application in pups brain. In our study, 53 neonatal Spraque-Dawley rats were randomly divided into 5 groups 6 days after birth. Rats in room air were injected intraperitoneally (i.p.) a single dose of either saline (0.9% NaCl) or uridine100 mg/kg, 300 mg/kg, 500 mg/kg 15 minutes prior to hyperoxia exposure to on day 6. Rat pups which were kept either at room air (21% O2) or exposed to hyperoxia (80% O2) for 48 hours, were subsequent to decapitated. The homogenates obtained from the whole brain were analyzed by Western blotting DJ-1 protein, and the biochemical analysis of Malondialdehyde (MDA), Myeloperoxidase (MPO), Superoxide Dismutase (SOD), Glutathione Peroxidase (GSH-Px) enzymes were conducted.

Çalışmamızda, hafif/orta şiddette yapılan alt veya üst ekstremite direnç egzersizlerinin kronik solunum sistemi sorunları olan kişilerde akciğer işlevleri ve yaşam kalitesi üzerine etkisinin incelenmesi amaçlandı. 35-80 yaş arası 20 kronik akciğer hastası ve 15 sağlıklı birey çalışmaya gönüllü oldu. Bu 2 grup kendi içlerinde alt ve üst ekstremite direnç egzersizlerini yapmak üzere randomize olarak 2 alt gruba bölünerek toplam 4 grup oluşturuldu. Egzersiz programı günde 2-3 kere, haftada 3 gün ev programı şeklinde planlandı ve uygulamalı olarak katılımcılara gösterildi. Antrenmanın toplam süresi en az 2, en fazla 4 ay olmak üzere planlandı. Katılımcıların solunum fonksiyonları (FEV1, FVC, FEV1/FVC, PEF, MEF75, MEF50, MEF25) spirometrik ölçümlerle, yaşam kaliteleri ise St. George Solunum Anketi (SGRQ) ile antrenman öncesi ve 2-4 ay sonrası değerlendirildi. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p0,05). Egzersiz programı sonrasında hasta grubun yaşam kalitesi anket skorları anlamlı düzeyde azaldı (p 0,05). After the exercise program, the quality of life questionnaire scores of the patient group decreased significantly (p

Bu çalışmada, böbrek nakli sonrası magnezyum ile glukoz ve insülin düzeylerindeki değişiklikler arasındaki ilişki ve immünsüpresif ilaçların bu parametreler üzerine etkisi araştırılmıştır. Böbrek nakli yapılan 38 hasta (14 kadın, 24 erkek) çalışmaya dahil edildi. Üç aylık dönemde magnezyum (Mg+2), glukoz, insülin ve insülin direnci (HOMA-IR) ölçüldü. Hastalar iki gruba bölündü (takrolimus-TAC ve siklosporin-CsA).Tüm hastalarda bazale göre post-op serum Mg+2 değerleri anlamlı azaldı, ancak post-op 1 ve 3. ay değerleri arasında fark yoktu. CsA ve TAC gruplarında pre-op değerler ile karşılaştırıldığında Mg+2 değerleri anlamlı düştü. TAC grubundaki post-op 1. ay ve 3. ayda Mg+2 düzeylerindeki azalma CsA grubundan daha fazlaydı. Hipomagnezemi sıklığı pre-op %5,3, 1. ayda %81,6 ve 3. ayda %78,9 bulundu. Post-op 3. ayda hipomagnezemi oranı TAC grubunda (%85,5), CsA (%58,3) grubundan daha yüksekti (p=0,034). Post-op insulin ve HOMA-IR değerleri anlamlı artar iken açlık kan glukozu anlamlı değişmedi. Sadece TAC grubunda serum insulin, açlık kan glukozu ve HOMA-IR değerleri, pre-op ile karşılaştırıldığında post-op 3. ayda anlamlı daha yüksekti. CsA grubuyla karşılaştırıldığında TAC grubunda post-op 3. ay glukoz değerleri (-%7,2'ye karşılık %8,4, p=0,046) daha anlamlı arttı. Ancak CsA ve TAC gruplarında post-op 3. ayda insülin ve HOMA-IR değerlerindeki değişiklikler benzerdi. İnsülin direnci olan hasta sayısı TAC grubunda nakil öncesi %11,5'ten, BN sonrası %50'ye yükseldi. CsA grubunda ise %50'den %33,3'e düştü.Sonuç olarak çalışmamızda böbrek nakli sonrası hiperglisemi, insülin direnci artışı ve hipomagnezemi sıklığı artmaktadır. Hipomagnezemik etki TAC ile daha belirgindir. Böbrek nakli sonrası hiperglisemi, insülin direnci artışı ve hipomagnezemi TAC kullanımı ile ilişkili olabilir.Anahtar Kelimeler: Böbrek nakli, Hipomagnezemi, Kalsinörin inhibitörü, İnsülinDirenci, Diabetes Mellitus In this study we aimed to investigate the correlation between the post op magnesium levels and the changes in the levels of the glucose and insulin after the kidney transplantation; and the effects of the immunsupresive drugs to these parameters. Study included 38 patients (14 women, 24 men) who have undergone a kidney transplantation. Patients' Mg, glucose, insulin and insulin resistance (HOMA-IR) levels had been measured and recorded for 3 months. Patients were divided into two groups (Tacrolimus-TAC and Siklosporin-CsA). The Mg levels of all patients signaficantly decreased in compared to basal serum levels of Mg. On the other hand there are no differences between the levels of the first and third month measures.The magnesium levels of the CsA and TAC groups signaficantly decreased in compared to their pre op measures. The decrease of the TAC group post op serum Mg level measures in the first month and the third month were greater than the decrease in the levels of the CsA group. Frequency of hypomagnesemia were detected as 5.3% in pre-op measures, in the first month as 81.6%, in the third month as 78.9%. TAC group's the third month post-op hypomagnesemia ratio (85.5%) was greater than CsA group's ratio (58.3) (p=0.034) Significant increases were detected on post-op İnsulin and Homeostasis model assesment insulin resistance (HOMA-IR) values, but there were not meaningfull changes in prepirandial blood glucose levels. Only TAC group's serum insulin, Prepirandial blood glocose level and HOMA-IR values were significantly increased in the post-op third month in comparison with the pre-op values. TAC group's post-op third month glucose levels were signaficantly increased in compared to CsA group (-7.2% to 8.4%, p=0.046). But, the changes of both two groups' insulin and HOMA-IR levels in the third month were similar. The number of patients with insulin resistance in TAC group increased from 11.5% (preop) to 50% (post op). On the other hand, the number of the CsA group patients with insulin resistance decreased from 50% to 33.3%. İn conclusion, frequency of hyperglisemia, İnsulin resistance and hypomagnesimia were increased after kidney transplantation. Hypomagnesimia was observed to be more common in TAC group than CsA group. According to our study, increase in frequency of hyperglisemia, İnsulin resistance and hypomagnesimia after the kidney transplatation could be related with Tacralimus use.Keywords: Kidney transplantation, Hypomagnesemia, Calcineurin inhibitor, InsulinResistance, Diabetes Mellitus 74

Bu çalışmada, hızlı göz hareketleri (REM) uyku yoksunluğunun öğrenme ve bellek üzerine bilinen olumsuz etkilerine karşı farklı dozlarda sitidin 5-difosfokolin (CDP-kolin) uygulamasının etkileri incelenmiştir. Wistar albino cinsi erkek sıçanlar (n=72, 200-300 g, 8-12 haftalık) randomize olarak 12 gruba ayrılarak uygun kafeslerde takip edilmiştir.`Flower pot` tekniği kullanılarak hayvanlar 4 gün boyunca 6.5 cm çapında bir platform üzerinde bırakılarak uyku yoksunluğu, 13 cm çapında platform üzerinde bırakılarak ortam kontrol grupları oluşturulmuştur. Morris su tankı testi ile dört gün boyunca günde iki kez eğitim fazı, 5. gün probe fazı gerçekleştirilmiştir. Morris su tankı testlerinden 30 dakika önce sıçanlara intraperitoneal olarak serum fizyolojik veya 100 µmol/kg, 300 µmol/kg, 600 µmol/kg dozunda CDP-kolin enjeksiyonu yapılmıştır. Davranış deneylerinin ardından hayvanlar dekapite edilip hipokampus bölgelerinden elde edilen homojenatlarda; Western-blot yöntemiyle fosforile siklik adenozin monofosfat yanıt elemanı bağımlı protein (pCREB), total kalsiyum kalmodulin bağımlı kinaz II (tCaMKII) ve β-Tubulin proteinlerinin analizleri yapılmıştır.Çalışmamızda REM uyku yoksunluğunun öğrenme parametreleri üzerine etkisi olmadığı, bellek parametrelerini ise olumsuz yönde etkileyebileceği gözlemlenmiştir. CDP-kolin tedavisinin bozulan bellek üzerine olumlu yönde etki edebileceği saptanmıştır. Ayrıca uyku yoksunluğu oluşturmak için kullanılan model nedeniyle hayvanların maruz kaldığı stresin öğrenme ve bellek parametrelerini etkileyebileceği ve CDP-kolinin stres üzerine olumlu etkilerinin olabileceği gözlenmiştir. Western blot analizleri sonucunda ise total CaMKII oranı değişmezken, pCREB oranı uyku yoksunluğuna bağlı anlamlı olarak azalmıştır. Anahtar Kelimeler: REM uyku yoksunluğu, Morris su tankı, öğrenme, bellek, CDP-kolin In this study, the effects of various doses of cytidine diphosphocholine (CDP-choline) on the well known negative effects of Rapid Eye Movements (REM) sleep deprivation on learning and memory were investigated. Male Wistar albino rats (n=72, 200-300 g, 8-12 weeks old) were randomized to 12 groups and placed in appropriate cages.Sleep deprivation or environmental control was induced by placing rats on a platform with 6.5 cm or 13 cm diameter, respectively, for 4 days according to `Flower pot` method. Learning parameters were tested for 4 consecutive days (trial phase) and on the 5th day (probe phase) memory parameters were tested in Morris Water Maze. 30 minutes before the Morris water maze experiments saline or 100 µmol/kg, 300 µmol/kg, 600 µmol/kg doses of CDP-choline were administered intraperitoneally. After behavioral tests rats were decapitated and then phosphorylated cyclic adenosine monophosphate response element binding (pCREB), total Ca2+/calmodulin-dependent protein kinase II (tCaMKII) and β-tubulin proteins were analyzed in hippocampus homogenates using Western-blot technique.In our study, we observed that selective REM sleep deprivation had no effect on learning parameters but may impaire memory parameters. We determined that CDP-choline can reduce the impairment in memory parameters. It has been observed that the model used to generate sleep deprivation may cause stress therefore affects the learning and memory parameters and CDP-choline may have positive effects on stress. Western blot analyzes revealed that, the ratio of total CaMKII was unchanged while the rate of pCREB was decreased as a result of sleep deprivation.Key Words: REM sleep deprivation, Morris water maze, learning, memory, CDP-choline 137