Search

The primary objective of education is to equip individuals with skills necessary to assume certain roles in changing living conditions. Thus, an educational program must be designed to include activities that help to raise individuals who are enquiring, inquisitive, creative, capable of using technology, working in groups, learning how to learn, solving problems, and taking right decisions. Given the pivotal role of teachers in education and training, raising such individuals depends on raising qualified teachers. Accordingly, qualified teachers could only be raised by academics that have all the aforesaid capabilities and are informed of teaching thinking and thinking skills. Under this perspective, the purpose of this study is to reveal the view of academics in faculties of education on teaching thinking skills. To this end, this basic interpretive qualitative study an open-ended form composed of seven questions to examine the views of academics working in the faculty of education at a university in Istanbul, Turkey, on teaching their thinking skills. The respondents were selected through maximum variation sampling that is one form of purposeful sampling. The study surveyed 19 academics ranging from instructor doctor, assistant professor and associate professor to professor. The data collected through the open-ended form was analyzed using descriptive analysis and classified into three categories including the academics’ views on teaching thinking skills, lecturers’ qualification and competence in teaching thinking skills, and the development of thinking skills. The research results indicate that courses taught in faculties of education must involve thinking skills, academics lack knowledge about thinking skills, preservice teachers must be well informed of thinking skills to keep up with the times, and preservice teachers show a poor performance in activities requiring thinking skills., Eğitimin öncelikli amacı, değişen yaşam koşullarında gerekli rolleri üstlenebilecek bireyleri gerekli özelliklerle donatabilmektir. Araştıran, sorgulayan, yaratıcı, teknolojiden yararlanabilen, takım çalışması yapabilen, öğrenmeyi öğrenen ve problem çözebilip doğru kararlar verebilen bireylerin yetişebilmesi için gerekli etkinliklerle planlanmış eğitim alınması gerekmektedir. Eğitim-öğretim hizmetlerinin öğretmenler tarafından verildiği düşünüldüğünde sayılan nitelikler açısından donanımlı öğretmenlerin yetiştirilmesi gerekliliği açıkça görülmektedir. Bu niteliklerde öğretmenlerin yetişebilmesi ise onların eğitimini gerçekleştiren öğretim elemanı/üyelerinin söz konusu niteliklere sahip, düşünme ve düşünme becerileri öğretimi hakkında bilgi sahibi olmasıyla mümkündür. Bu bağlamda bu araştırmanın amacı; üniversitelerin eğitim fakültelerinde görev yapan öğretim elemanı/üyelerinin düşünme becerileri öğretimine ilişkin görüşlerini ortaya koymaktır. Temel yorumlamacı nitel araştırma deseninde yürütülen bu araştırmada İstanbul İli’nde yer alan bir üniversitenin eğitim fakültesinde görev yapan öğretim elemanı/üyelerinin düşünme becerileri öğretimine ilişkin görüşlerini incelemek için toplam yedi sorudan oluşan açık uçlu form kullanılmıştır. Katılımcılar amaçlı örnekleme yöntemlerinden biri olan maksimum çeşitlilik örnekleme tekniği kullanılarak belirlenmiştir. Katılımcılar; öğretim görevlisi doktor, yardımcı doçent, doçent ve profesör olmak üzere çeşitlendirilmiştir. 19 öğretim elemanı/üyesi çalışma grubunu oluşturmuştur. Açık uçlu form ile elde edilen veriler betimsel analiz yapılarak çözümlenmiş ve bulguların öğretim elemanlarının/üyelerinin; düşünme becerilerinin öğretimi, öğretiminde öğretici özellik ve yeterlilikleri, gelişimi ile ilgili görüşleri olmak üzere üç kategori altında toplandığı görülmüştür. Araştırmanın bulguları; eğitim fakültelerindeki derslerin düşünme becerilerini içermesi gerektiği, öğretim elemanı/üyelerinin düşünme becerileri ile ilgili yeterli bilgiye sahip olmadıkları, çağa uyum sağlayan öğretmen adaylarının yetişmesi için düşünme becerileri eğitimi almaları gerektiği, öğretmen adaylarının düşünme becerileri gerektiren etkinliklerde yetersiz performans gösterdikleri şeklinde özetlenebilir.

The effect of drying temperature and air velocity on the chemical composition, colour, parameters, total and resistant starch contents, bioactive and pasting properties of the taro flours were investigated in the present study. For this aim, taro tubers were dried at different temperature (40, 50 and 60 degrees C) and air velocity (0.75, 1.25 and 2.00 m/s) levels. Generally all characteristics of the flours were significantly affected by drying conditions. Resistant starch of the flours changed between 33.1 g and 51.4 g/100 g flour and the flour produced at 50 degrees C and 2.00 m/s had the highest resistant starch content. Total phenolic content of the flours varied between 1.20 and 4.17 g GAEL and it generally increased with increasing air velocity. Pasting properties of the starches were also markedly influenced and the flour manufactured at 50 degrees C with 0.50 m/s air velocity showed the lowest retrogradation and syneresis rate considering setback values. Final viscosity of the taro flours ranged between 2219 and 3085 cP. The results of the present study indicated that drying temperature and air velocity should be adjusted regarding physicochemical properties of the taro flours, determining probable usage areas of the flours. (C) 2016 Elsevier Ltd. All rights reserved.

Bu arastirmanin amaci; ilkokullarda gorev yapan sinif ogretmenlerinin dusunme becerileri ogretimine yonelik farkindaliklarini ortaya koymaktir. Temel yorumlamaci nitel arastirma deseninde yurutulen bu arastirmada Istanbul Ili, Pendik Ilcesi’ndeki ilkokullarda gorev yapan sinif ogretmenlerinin dusunme becerileri ogretimine yonelik farkindaliklarini incelemek icin acik uclu form kullanilmistir. Acik uclu form toplam yedi sorudan olusmaktadir. Calisma grubu amacli ornekleme yontemlerinden biri olan olcut ornekleme teknigi kullanilarak belirlenmistir. Olcutlerden ilki arastirmaya katilan sinif ogretmenlerinin en az bes yillik kideme sahip olmasi, ikincisi ise en az dort dusunme becerisinin adini yazabilmesidir. Bu olcutleri karsilayan 37 sinif ogretmeni calisma grubunu olusturmustur. Acik uclu form ile elde edilen veriler betimsel analiz yapilarak cozumlenmistir. Betimlemeler icin kategoriler olusturulmus ve bulgularin sinif ogretmenlerinin becerilerin ogretimine, beceri ogretiminin gerekliligine, ogretici yeterliliklerine ve becerilerin ogretimindeki sorunlara yonelik farkindaliklari olmak uzere dort ana kategori altinda toplandigi gorulmustur. Arastirmanin onemli bulgulari ise sunlardir: Sinif ogretmenlerinin cogunun dusunme becerilerinin ogretilebilir oldugu ve programdaki derslerde ogretilmesi gerektigi konusunda dusuk; dusunme becerilerinin ogrencilerin caga (kuresellesen dunyaya) uyum saglamasinda yardimci olacagi konusunda yuksek farkindaligina sahip olduklari sonucuna ulasilmistir. Ayrica katilimci ogretmenlerin dusunme becerilerinin ogretiminde cogunlukla sorunla karsilastiklarini ifade ettikleri gorulmustur. Katilimci sinif ogretmenleri dusunme becerileri ile ilgili hizmet ici egitim alma isteginde olduklarini da belirtmistir.

Eğitimin öncelikli amacı, değişen yaşam koşullarında gerekli rolleri üstlenebilecekbireyleri gerekli özelliklerle donatabilmektir. Araştıran, sorgulayan, yaratıcı,teknolojiden yararlanabilen, takım çalışması yapabilen, öğrenmeyi öğrenen veproblem çözebilip doğru kararlar verebilen bireylerin yetişebilmesi için gereklietkinliklerle planlanmış eğitim alınması gerekmektedir. Eğitim-öğretim hizmetlerininöğretmenler tarafından verildiği düşünüldüğünde sayılan nitelikler açısındandonanımlı öğretmenlerin yetiştirilmesi gerekliliği açıkça görülmektedir. Bu niteliklerdeöğretmenlerin yetişebilmesi ise onların eğitimini gerçekleştiren öğretimelemanı/üyelerinin söz konusu niteliklere sahip, düşünme ve düşünme becerileriöğretimi hakkında bilgi sahibi olmasıyla mümkündür. Bu bağlamda bu araştırmanınamacı; üniversitelerin eğitim fakültelerinde görev yapan öğretim elemanı/üyelerinindüşünme becerileri öğretimine ilişkin görüşlerini ortaya koymaktır. Temelyorumlamacı nitel araştırma deseninde yürütülen bu araştırmada İstanbul İli’nde yeralan bir üniversitenin eğitim fakültesinde görev yapan öğretim elemanı/üyelerinindüşünme becerileri öğretimine ilişkin görüşlerini incelemek için toplam yedi sorudanoluşan açık uçlu form kullanılmıştır. Katılımcılar amaçlı örnekleme yöntemlerindenbiri olan maksimum çeşitlilik örnekleme tekniği kullanılarak belirlenmiştir.Katılımcılar; öğretim görevlisi doktor, yardımcı doçent, doçent ve profesör olmak üzereçeşitlendirilmiştir. 19 öğretim elemanı/üyesi çalışma grubunu oluşturmuştur. Açık uçluform ile elde edilen veriler betimsel analiz yapılarak çözümlenmiş ve bulgularınöğretim elemanlarının/üyelerinin; düşünme becerilerinin öğretimi, öğretimindeöğretici özellik ve yeterlilikleri, gelişimi ile ilgili görüşleri olmak üzere üç kategorialtında toplandığı görülmüştür. Araştırmanın bulguları; eğitim fakültelerindekiderslerin düşünme becerilerini içermesi gerektiği, öğretim elemanı/üyelerinindüşünme becerileri ile ilgili yeterli bilgiye sahip olmadıkları, çağa uyum sağlayanöğretmen adaylarının yetişmesi için düşünme becerileri eğitimi almaları gerektiği,öğretmen adaylarının düşünme becerileri gerektiren etkinliklerde yetersiz performansgösterdikleri şeklinde özetlenebilir. The primary objective of education is to equip individuals with skills necessary to assume certain roles in changing living conditions. Thus, an educational program must be designed to include activities that help to raise individuals who are enquiring, inquisitive, creative, capable of using technology, working in groups, learning how to learn, solving problems, and taking right decisions. Given the pivotal role of teachers in education and training, raising such individuals depends on raising qualified teachers. Accordingly, qualified teachers could only be raised by academics that have all the aforesaid capabilities and are informed of teaching thinking and thinking skills. Under this perspective, the purpose of this study is to reveal the view of academics in faculties of education on teaching thinking skills. To this end, this basic interpretive qualitative study an open-ended form composed of seven questions to examine the views of academics working in the faculty of education at a university in Istanbul, Turkey, on teaching their thinking skills. The respondents were selected through maximum variation sampling that is one form of purposeful sampling. The study surveyed 19 academics ranging from instructor doctor, assistant professor and associate professor to professor. The data collected through the open-ended form was analyzed using descriptive analysis and classified into three categories including the academics’ views on teaching thinking skills, lecturers’ qualification and competence in teaching thinking skills, and the development of thinking skills. The research results indicate that courses taught in faculties of education must involve thinking skills, academics lack knowledge about thinking skills, preservice teachers must be well informed of thinking skills to keep up with the times, and preservice teachers show a poor performance in activities requiring thinking skills.