Search

Objectives: The aim of this study is to investigate human parvovirus B19 (HPV B19) seropositivity in the multiple sclerosis (MS) patients with widespread arthralgia complaint. Material & methods: The study group consisted of 23 patients with relapsing-remitting MS (RR-MS), not receiving interferon treatment for prophylactic purpose, having an Extended Disability Status Score (EDSS) less than 3 and having no local or systemically diseases which may lead to arthralgia. The control group consisted of 21 cases matched according to age and sex. The levels of anti-HPV IgG and IgM were examined in sera of patients and control groups. Results: The levels of anti-HPV IgG and IgM in sera were not differing significantly between the patients with MS versus control group. Conclusion: Although anti-HPV B19 IgG and IgM antibody levels were higher in MS patients, this difference between MS and control groups was not statistically significant. ©2004, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Amaç: Çalışmamızda yaygın artralji şikayeti olan multiple skleroz (MS) hastalarında serum Human Parvovirus B 19 ( HPV) seropositifliğini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Hasta grubu relapsing-remitting multiple skleroz (RR-MS) tanısı alan ve herhangi bir koruyucu tedavi almayan ve Extended Disability Status Score (EDSS) 3 den az olan 23 kişiden oluşturuldu. Bu hastaların tümünde artralji şikayeti mevcuttu ve artralji yapabilecek sistemik ve lokal bir hastalık saptanmamıştı. Kontrol grubu yaş ve cinsiyet uyumlu 21 kişiden oluşturuldu. Hasta ve kontrol grubunun serumlarında anti-HPV IgG ve IgM seviyeleri ölçüldü. Bulgular ve Sonuç: Hasta ve kontrol grubu serumlarında anti-HPV IgG ve IgM seviyeleri arasında istatistiksel olarak bir anlamlılık saptanmadı. Yaygın artralji şikayeti olan RR-MS hasta grubunda serum anti-HPV IgG ve IgM seviyeleri kontrol grubuna göre daha yüksek düzeylerde bulunmasına karşın istatistiksel olarak bir anlamlılık saptanmadı. ©2004, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Miller-Fisher Syndrome is a rare and benign form of Guillain-Barre Syndrome and characterized by the acute onset of ophthalmoplegia, areflexia and ataxia. In our case, 28 year old male patient applied to our clinics with the complaints of double vision and gait imbalance. During the medical examination, bilateral total ophthalmoplegia, facial diplegia, truncal ataxia and areflexia were noticed. The results of the routine analyses of blood parameters, cranial computed tomography (CT) and magnetic resonance imaging (MRI) were normal. In the examination of cerebrospinal fluid, albuminocytologik dissociation was determined. Electromyography (EMG) results indicated the presence of sensorial neuropathy. The case was diagnosed as Miller-Fisher Syndrome and administered with intravenous immunglobuin (IVIG) at the dose of 400 mg/kg/day, for five days. On the third day of treatment, clinical symptoms stated to be ameliorated and on the 7 th day of the treatment, all the clinical symptom disappeared. EMG results obtained on 14 th day of treatment indicated a complete healing of the case.The results of this case indicate that IVIG treatment, compared to classical aproaches, seems a more effective and indespensable treatment option., Akut başlayan oftalmopleji, arefleksi ve ataksi ile karakterize olan Miller-Fisher sendromu, Guillain-Barre sendromunun benign ve az görülen bir formdur. Çift görme ve dengesizlik şikayeti ile başvuran 28 yaşındaki erkek hastanın muayenesinde bilateral total oftalmopleji, fasial dipleji, gövde ataksisi ve arefleksi saptandı. Rutin kan tetikleri, kranial BT ve MRI normal olup, BOS muayenesinde albüminositolojik dissosiasyon, EMG de duysal nöropatiye uyan bulgular saptandı. Miller-Fisher sendromu tanısı alan hastaya 400 mg/kg/gün intravenöz immünglobulin (İVİG) 5 gün süreyle verildi. Tedavinin 3. günü klinik bulgularda düzelme başladı. 7. gün tüm klinik belirtiler kaybolmuştu. 14 gün sonraki EMG tetkiki tamamen normal bulundu. İVİG tedavisi bu tür olgularda klasik tedavi yöntemlerine göre çok daha etkili ve vazgeçilmez görünmektedir.

Since this clinical condition is quite rare, we present a case with seizure and diagnosed as Dyke-Davidoff-Masson Syndrome, and rewiev the related literature., Kliniğimize nöbet nedeniyle müracaat eden ve Dyke-Davidoff-Masson Sendromu tanısı konulan bir olgu, nadir görülmesi nedeniyle ilgili literatür gözden geçirilerek sunuldu.

Aim: Bacterial infections may cause relapse of multiple sclerosis (MS) that is a demyelinating infection of Central Nervous System. PCT is a protein that raises some clear bacterial infections. In the present study, we aimed to determine PCT levels at MS patients. Material and method: A total of 39 Relapsing-Remitting MS (RR-MS) patients (aged 17-51 years) who refered to Firat Medical Center Multiple Sclerosis out-patient's clinic were included in this study. Thirteen (33%) of the patients were in attack period and 26 (%66.7) were in remission. The control group was formed 39 healthy volunteer subjects. The PCT levels were studied by immunoluminometric assay method (ILMA). Results: The procalcitonin levels were 0.39±0.05 ng/mL in MS patients and 0.17±0.06 ng/mL in controls. The PCT levels were 0.25±0.05 ng/mL and 0.31±0.09 ng/mL in attack and remission period, respectively (p>0.05). Conclusion: The PCT levels were determined any elevation neither at remission nor at attack., Amaç: Santral sinir sisteminin demiyelinizan hastalıklarından olan multiple skleroz (MS)'da, bakteriyel infeksiyonların hastalığın alevlenmesine neden olabileceği belirtilmektedir. Prokalsitonin (PCT) belirgin bakteriyel infeksiyonlarda yükselen bir proteindir. Bu çalışmada MS hastalarında prokalsitonin değerlerinin saptanması amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Fırat Tıp Merkezi Multiple Skleroz Polikliniği'nde takip edilen, 17-51 yaşları arası 39 Relapsing-Remitting MS (RR-MS) hastası çalışma kapsamına alındı. Hastaların 13'ü (%33,3) atak dönemindeydi ve 26'sı (%66,7) remisyonda idi. Kontrol grubunu 39 sağlıklı gönüllü oluşturdu. PCT immünoluminometrik assay (İLMA) metodu ile çalışıldı. Bulgular: MS hastalarında prokalsitonin değerleri 0.29±0.05 ng/mL olarak gözlenirken, kontrol grubunda 0.17±0.06 ng/mL olarak tespit edildi (p>0.05). Atak dönemindeki MS grubunda prokalsitonin düzeyi 0.25±0.05 ng/mL, remisyon döneminde ise 0.31± 0.09 ng/mL olarak tespit edildi (p>0.05) . Sonuç: Sonuç olarak MS hastalarında gerek remisyon gerekse atak döneminde anlamlı prokalsitonin yüksekliği tespit edilmemiştir.

Aim: The aim of this study was to investigate the risk factors for cerebrovascular diseases in patients admitted to our clinic and distribution with respect to stroke type observed in this patients. Material and Method: The present study consisted of totally 90 patients (35 females and 55 males, ranged 35-92 years old ) with cerebrovascular accidents (CVA) who had been admitted or been followed by Neurology Department of Bingöl State Hospital. Of the patients, 78 were ischaemic and 12 were haemorhagic CVA. Results: With the respect to risk factors, there were some risk factors including hypertension 57.3% and 82.3%, smoking 44.4% and 25.7%, diabetes mellitus 28.4% and 21.4%, obesity 28% and 28.6%, coronary artery disease 22.2% and 14.3%, hyperlipidemia 21.8% and 10%, family history of CVA 15.4% and 12.9%, atrial fibrillation 12.2% and 7.1%, alcohol use 9.6% and migraine type headache 0.9% and 4.3% in ischaemic and hemorrhagic CVA, respectively. Although both type CVA have similar risk factors, some of them are significant compared to each other due to pathophysiological differences. Conclusion: In the present study, risk factors and their distribution according to stroke types were examined in patients who had applied to our clinic because of the clinical siyvation of CVA., Amaç: Bu çalışmada kliniğimize serebrovasküler hastalık tablosu ile başvuran olgularda risk faktörleri ve strok tiplerine göre dağılımının incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Bu çalışmada Mayıs 1999-Haziran 2001 tarihleri arasında Bingöl Devlet Hastanesi Nöroloji kliniğinde yatarak tedavi görmüş ve nöroloji polikliniğinde geçirilmiş serebrovasküler hastalık (SVH) tanısı ile izlenen yaşlan 35 ile 92 arasında değişen, 35 kadın 55 erkek olmak üzere toplam 90 serebrovasküler hastalık olgusunda risk faktörleri araştırılmıştır. Bulgular: Olguların 78'inin iskemik, 12'sinin hemorajik SVH olduğu görülmüştür. Risk faktörleri incelendiğinde, iskemik ve hemorajik SVH olgularında sırasıyla hipertansiyon %57.3 ve %82.3, sigara içimi %44.4 ve %25.7, diabetes mellitus %28.4 ve %21.4, obezite %28 ve %28.6, koroner arter hastalığı %22.2 ve %14.3, hiperlipidemi %21.8 ve %10, ailede SVH öyküsü %15.4 ve %12.9, atrial fibrilasyon %12.2 ve %7.1, alkol kullanımı %9.6 ve %12.9, migren tipi vasküler başağrısı %0.9 ve %4.3 olarak saptanmıştır. İskemik ve hemorajik SVH için benzer risk faktörleri söz konusu ise de patofizyolojilerindeki farklılığa bağlı olarak bazı faktörlerin iskemik, bazılarının hemorajik SVH için daha ön planda olduğu görülmektedir. Sonuç: Bu çalışmada kliniğimize serebrovasküler hastalık tablosu ile başvuran olgularda risk faktörleri ve strok tiplerine göre dağılımı incelenmiştir.

Serebral dural sinüs trombozu seyrek görülen, ağır seyirli bir hastalıktır. Klinik olarak başağrısı, bulantı, kusma, fokal nörolojik defisitler, generalize veya fokal epileptik nöbetler ve koma tablosu ile karakterizedir. Epileptik nöbet dural sinüs trombozunun sık rastlanan klinik bulgularından biri olmakla birlikte status epileptikus tablosuna literatürde sadece iki olguda rastlanmıştır. Bu çalışmada postpartum yirminci günde status epileptikus tablosu ile gelen 27 yaşındaki bir serebral dural sinüs trombozu olgusu sunulmuş ve konu literatür ışığında tartışılmıştır., Cerebral dural sinus thrombosis is a rare but severe disease. It is clinically characterised by headache, nausea, vomiting, focal neurologic deficits, generalise or focal epileptic seizures and coma. Although seizures is common clinical sign of dural sinus thrombosis, status epilepticus was reported only in two cases in literature. In this case, a 27 years old patient at postpartum period with cerebral dural sinus thrombosis is presented and discussed under the lights of literature.

Objective: Multiple sclerosis is the most common cause of neurological disability in young adults after trauma. In this study we analyzed the demographic and clinical features of MS patients in the upper part section of Fırat river between 1997 and 2007. We also evaluated the expanded disability status scale (EDSS) score. Material and Methods: Among 297 patients, 121 patients those known to have definite MS according to 2005 revisions to the McDonald's criteria and those followed up by Neurology Department were included in the study. Demographic data and case-related information were recorded from hospital database. Results: Among these patients 30.6% were males and 69.4% were females. The mean age at onset was 30.41 ±9.4 years. Mean duration of disease was 8.00 ±5.9 years. The presenting symptoms were motor in 32%, sensory in 24%, optic neuritis in 15.7%, brainstem- cerebellar finding 21.5% and other findings in 6.6%. Disease course was defined as relapsing-remitting course in 54.5% of patients, secondary progressive in 28%, primary progressive in 12.3% and benign course in 4.9% of patients. We were recorded familial multiple sclerosis frequency in 11.5%. Conclusion: In this study our results were compared with other studies reported in the literature. Despite the inadequate number of patients enrolled, because these data's are valuable, since this is the first epidemiologic data's of MS patients localized in our region. We hope that our data's will be a guide for further researches., Amaç: Multipl skleroz genç yetişkinlerde travmadan sonra özürlülüğe sebep olan hastalıkların başında gelir. Bu çalışmada 1997-2007 yılları arasında yukarı Fırat bölgesinde MS'lu hastaların demografik ve klinik özelliklerini inceledik. Ayrıca her hasta için nörolojik takip amaçlı EDSS (expanded disability status scale) skorlamasını değerlendirdik. Gereç ve Yöntem: Nöroloji Bölümünce takip edilen 297 multipl skleroz hastasından, gözden geçirilmiş McDonald tanı kriterlerine göre kesin MS tanısı almış 121 hasta çalışmaya alındı. Demografik veriler ve vaka bilgileri hastane veri tabanından alındı. Bulgular: Hastaların %30.6'sı erkek ve %69.4' ü kadındı. Ortalama başlangıç yaşı 30.41 ± 9.4 idi. Ortalama hastalık süresi 8.00 ± 5.9 yıldı. Başlangıç semptomları hastaların %32'sinde motor, %24'ünde sensoriyel, %15.7'sinde optik nörit, %21.5'inde beyinsapı-serebeller bulgular ve %6.6'sında diğer bulgular izlendi. Hastalığın seyri %54.5 RRMS, %28 SPMS, %12.3 PPMS ve %4.9 BMS olarak tanımlandı. Ailesel MS sıklığı %11.5 olarak kaydedildi. Sonuç: Bu çalışmada elde ettiğimiz bulgular literatürde bildirilen diğer çalışma bulgularıyla karşılaştırılmıştır. Çalışmadaki hasta sayısı yeterli olmamakla birlikte, bölgemizdeki MS hastalarına ait ilk epidemiyolojik veriler olması nedeniyle değerlidir. Verilerimizin başka çalışmalar için yol gösterici olacağını umuyoruz.

Aim: The aim of this study was to investigate if there is a physiological effect of acute and chronic exercise on visual evoked potentials (VEP) independent from the body temperature increase. Material and Methods: Study group was designed as 9 female and 7 male volleyball players whereas the control group as 9 female and 7 male students who were not actively involved in any sportive activity. The N75, P100, and N145 latency and amplitude values were measured before and after exercise in the study. Intragroup comparison was made to evaluate the acute effects of exercise, and intergroup comparison for the chronic effects of it. Results: Significant differences were observed between sportsmen and sedantery girls and boys in terms of pre-exercise left N145 latencies and amplitudes and left P100 amplitudes respectively (p, Amaç: Bu çalışmanın amacı; akut ve kronik egzersizin görsel uyarılmış potansiyel (GUP) yanıtları üzerine vücut ısısı artışından bağımsız fizyolojik bir etkisinin olup olmadığını araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışma grupları 9 kız ve 7 erkek voleybolcudan, kontrol grupları aktif olarak sporla ilgilenmeyen 9 kız 7 erkek öğrenciden oluştu. Egzersiz yaptırılan grupların egzersiz öncesi ve sonrası N75, P100 ve N145 latans ve amplitütleri ölçüldü. Bulgular: Sporcu kızların sedanter kızlara göre egzersiz öncesi sol N145 latans ve amplitütleri, sporcu erkeklerin sedanter erkeklerden egzersiz öncesi sol P100 amplitütleri anlamlı derecede küçük bulundu. (p< 0.05). Sedanter kızlarda sağ göz N145 latansında egzersiz öncesi ve sonrası arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p< 0.05). Sonuç: Bu çalışma; akut ve düzenli egzersizin GUP yanıtlarını etkilediği görüşünü desteklemektedir. Egzersiz öncesi P100 amplitütlerinin sporcularda daha küçük olması ise hızlı görsel aktivite gerektiren antrenman tiplerinin santral sinir sistemi üzerine etkisi ile açıklanabilir. Sporcuların performanslarının belirlenmesinde de görsel uyarılmış potansiyeller nörofizyolojik bir kriter olarak kullanılabilir.

Objectives: Multiple sclerosis is disease that is characterised by pathological demyelination, inflammation and sclerosis in central nervous system and is occasion motor, sensorial, cognitive and a lot of dysfunction. In this study P300 test is used as a neurophysiologic method for evoked potentials at the patients who received IF beta-Ia treatment in the MS clinic. The study was aim to search the effect of IF beta-Ia on cognitive function with MS patients. Materials and Methods: The study group was included twenty patients RR-MS who received IF beta-Ia treatment. Control groups were included twenty healty volunteers who have any systemic or neurologic disease. In both study and control groups standart 'odd ball paradigma' used for obtaining P300 test. After the first P300 test interferon beta-1a (Rebif 44 microgram prefiiled injector, 3 times a week and subcutenous) administered to the study group patients. P300 test were applied to both of the groups 2 times in 6 months intervals. Results: There were no statistically significant differences at P300 latency and amplitude values at 6th month of both study and control groups (p>0,05, Mann-Whitney test). No statistical significant correlation obtained between pre and post-treatment disease duration, EDSS score, P300 amplitudes and latency values in the patient group (p>0,05, Wilcoxon test). Conclusion: The results of this study show that prospective studies and larger series needed for determination of the effect of interferon beta-Ia on cognitive function by using P300. ©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Amaç: Multiple Skleroz (MS), merkezi sinir sisteminde enflamasyon, demiyelinizasyon ve glial skleroz oluşturarak motor, somatosensoriyal, serebellar, görme ve kognitif işlev bozuklukları gibi çok değişik semptomlara yol açabilen bir hastalıktır MS hastalarının kognitif fonksiyonlarını değerlendirmek için, nöropsikolojik testler ile birlikte veya tek başına elektrofizyolojik bir test olan P300 potansiyelleri kullanılabilmektedir. Bu çalışma; MS polikliniğinde izlenen ve interferon beta-1a (IFβ-Ia) tedavisi başlanan hastaların kognitif işlevlerini olaya ilişkin uyarılmış potansiyel- P300 testi ile değerlendirerek, IFβ-Ia tedavisinin kognitif fonksiyonlar üzerine herhangi bir etkisinin olup olmadığını belirlemeyi amaçlamıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya relapsing-remitting multipl skleroz (RR-MS) tanısı konulan ve IFβ-Ia tedavisi verilen 20 hasta alındı. Yaş ve cinsiyet uyumlu 20 sağlıklı gönüllüden kontrol oluşturuldu. Çalışma grubunun 0. ve 6. aylardaki P300 latans ve amplitüd değerleri kontrol grubu ile ve hasta grubunun kendi içinde karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışma grubunun 0. ve 6. ay P 300 latans ve amplütüd değerleri karşılaştırıldığında istatistiksel bir anlamlılık saptanmadı (p>0,05). Ayrıca çalışma grubunun 0. ve 6. aydaki P300 latans ve amplütüd değerleri sağlıklı kontrol grubuna göre daha uzun olmasına karşın istatistiksel olarak bir anlamlılık saptanmadı (p>0,05). Sonuç: Bu bulgulara göre; MS'te atak sıklığı, MRI'daki lezyon yükü ve hastalık progresyonu üzerine tedavi edici etkisi olduğu ileri sürülen IFβ- Ia'nın, kognitif fonksiyonlar üzerine bir etkisinin olamayabileceği düşüncesi ortaya çıkabilmektedir. Bununla birlikte bu etkinin değerlendirilmesi için, daha uzun takip süresi ve daha fazla hasta içeren gruplardan oluşturulan çalışmalara gereksinim olduğunu sonucuna varılmaktadır. ©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Background.- The aim of the study was to see whether the serum neuron specific enolase (NSE) levels, as a noninvasive technique could be utilized to determine the morbidity at early stage after acute ischemic stroke.Design.- In the present study, 40 patients with acute ischemic stroke and 20 ages and gender matched volunteer were investigated. Serum NSE levels at 48th hours, fifth days, and tenth days were analyzed and simultaneous clinical status according to Scandinavian stroke scale was examined and infarct volumes at 48th hours were measured.Results and Conclusion.- There was a statistically significant difference in serum NSE values at 48th hours and fifth days of whole patient group (22,51±7.05 ng/ml, 13,1±4,76 ng/ml, respectively) compared to those of control group (8.54±2,58 ng/ml), ( p

Multiple Skleroz (MS), santral sinir sisteminin, otoimmün enflamatuar demiyelinizan bir hastalığıdır. Deneysel otoimmün ensefalomyelit (DOE), MS'in deneysel modeli olup, myelin basic protein (MBP), myelin oligodendrocyte glycoprotein (MOG) ve myelin proteolipid protein (PLP) gibi farklı myelin antijenleri tarafından oluşturulabilir.Glatiramer asetat (GA) (Copaxone®), relapsing-remitting MS tedavisinde hastalık-düzenleyici ilaç olarak yaygın kullanılan bir ajandır. GA'nın MS ve DOE'deki etki mekanizmaları tam olarak anlaşılamamıştır.Bu çalışmanın amacı MOG35-55, MBP68-82 ve PLP139-151 ile oluşturulan DOE modellerinde, GA'nın kemokin ekspresyonu üzerine etkilerini araştırmaktır. Çalışmaya alınan dişi fareler altı gruba ayrılmış ve MOG, MBP ve PLP peptitleri ile immünize edilmiştir. Kontrol grubunu normal ve non-immünize hayvanlar oluşturmuştur. GA-tedavi gruplarına (farklı antijenik peptit ile immünize üç grup) immünizasyondan 7 gün önce subkutan GA verilmiş, tüm hayvanlar post-immünizasyon 14. günde dekapite edilmiştir. RANTES/CCL5, MIP2/CXCL2-3 ve IP-10/CXCL10'un serum düzeyleri, çalışma ve kontrol gruplarında uygun ELISA kitleri kullanılarak ölçülmüştür.GA verilen grup ve kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, GA verilmeyen tüm gruplarda kemokin ekspresyonunda anlamlı artış gözlenmiştir. GA uygulanan grupların kemokin düzeyi kontrol grubu düzeyine yakın ölçülmüştür. Bu çalışmada, GA'nın in vitro ortamlarda Th1 hücre-ilişkili kemokin ekspresyonunu inhibe ettiği sonucuna varılmıştır. Multiple sclerosis (MS) is an inflammatory demyelinating disease of the central nervous system with autoimmune aetiology. Experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE) is a model of MS that can be induced in several species by different myelin-related auto-antigens, such as myelin basic protein (MBP), myelin oligodendrocyte glycoprotein (MOG), and myelin proteolipid protein (PLP).Glatiramer acetate (GA) (Copaxone®) is a disease-modifying drug approved for the treatment of relapsing-remitting MS. The mechanism of action of GA in MS and EAE is not fully elucidated.The objective of this study is to determine whether GA will also act on chemokine expression in EAE which induced by MOG35-55, MBP68-82, and PLP139-151. Female mices were devided six groups and immunized with MOG, MBP, and PLP peptides. Normal and unimmunized animals were used as control. In GA-treatment groups (three group immunized with different antigenic peptide), GA was injected on day 7th before immunization with MBP, PLP and MOG. Animals were killed by cervical dislocation at days 14. RANTES/CCL5, MIP2/CXCL2-3 ve IP-10/CXCL10 chemokines were measured using the appropriate ELISA kits in treated and non-treated groupsWe observed significantly increased expression of chemokines all non-treatment groups immunized with different antigen according to normal controls. In GA-treated groups, chemokine expression is almost to the baseline level observed in control animals.Our data suggest that in vivo therapy with glatiramer acetate causes a statistically significant reduction in the expression of chemokines associated with Th1 cell homing. 98

Yüksek Lisans Tezi Bu araştırmanın amacı cinsiyet ve başarı durumunun öğrencilerin matematik dersinde kullandıkları öğrenme stratejileri ve başarı güdüleri üzerindeki etkilerini belirlemek, öğrencilerin kullandıkları öğrenme stratejilerinin başarı güdüsü düzeylerine göre farklılık gösterip göstermediğini incelemektir. Nedensel karşılaştırmalı tarama modelindeki bu araştırma 2005-2006 öğretim yılı I. yarıyılında Edirne ili Merkez İlçedeki İlköğretim II. Kademe okullarında öğrenim görmekte olan 703 (341 kız, 362 erkek) 7. sınıf öğrencisinin katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri Açıkgöz ve Ellez (2004) tarafından geliştirilen"Öğrenme Stratejileri Ölçeği" ve"Başarı Güdüsü Ölçeği" ile toplanmıştır. Ayrıca öğrencilerin 6. sınıfa ait matematik dersi başarı durumları da belirlenerek karşılaştırmalarda kullanılmıştır. Araştırma verilerinin analizinde Aritmetik Ortalama, Standart Sapma, t testi, Tek Yönlü Varyans Analizi ve Scheffè Testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda öğrencilerin matematik dersinde öğrenme stratejilerinden yoğunlaşma stratejilerini en çok, işleme stratejilerini ise en az kullandıkları; öğrenme stratejilerini kızların erkeklerden ve başarılı öğrencilerin diğerlerinden daha fazla kullandıkları görülmüştür. Öğrencilerinin çoğunun orta düzeyde başarı güdüsüne sahip olduğu ve başarı durumu ile başarı güdüsü düzeylerinin paralel değiştiği belirlenmiştir. Ayrıca başarı güdüsü düzeyi düştükçe strateji kullanımının da azaldığı görülmektedir. The purpose of this research is to study learning strategy use and achievement motivation of seventh graders and effects of students gender and achievement on their learning strategy use and achievement motivation; and to examine whether learning strategy use vary in accordance whit achievement motivation in math. Cousal comparision model was utilized and 703 seventh graders (341 famale and 362 male) participated in this resaearch in Edirne, 2005 fall. The data were collected with "Scale of Learning Strategies" and "Scale of Achievement Motivation", developed by Açıkgöz and Ellez (2004). Students math achievement were obtained from their marks which they got a term before. Arithmetic mean, Standart deviation, Analysis of variance, t test and Scheffè test were used to analysis of data. The findings discarned that,.students are using frequently concreation learning strategies and rarely elaboration learning strategies and the achievement motivation of students is medium in general. And also girls are motivated and using more learning strategies than boys. Findings have proved that learning strategy use and achievement motivation are effected by students achievement level. Also achievement motivation is a remarkable factor for learning strategy use in math.

©ZET Migrende, elektroizyolojik yöntemlerde birtakım değişikliklerin tespit edilmesi, özellikle tanı yönünden objektif laboratuvar testlerinin gündeme gelmesine neden olmuştur. İşitsel bir uyarana karşı beyinsapı yapılarından elde edilen elektriksel potansiyel cevapların değerlendirilmesi temeline dayanan BERA (Brainstem Evoked Respons Audiometry), bu amaçlarla nörolojik kullanıma giren noninvazif ve güvenilir bir yöntemdir. Bu çalışmada, Fırat Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Nöroloji Kliniği'ne başağrısı yakınması ile müracaat eden, migren tanısı konulan ve son 3 aydır herhangi bir prof laktik tedavi almayan bir grup hasta ve kontrol grubundan elde edilen BAEP verileri karşılaştırıldı. Çalışma grubu ayrıca subgruplara ayrılarak aralarında değerlendirme yapıldı. Tüm çalışma grubunda kontrol grubuna oranla bazı absolü ve IPL farklarında anlamlı uzama tespit edildi. Subgruplar arasında ise latensi ve iatensi farklarının; auralı subgrubunda aurasızdan, bilateral ağrılı subgrubunda unilateral ağrılıdan, ayda 4'ten fazla atak geçiren subgrubunda ayda 4'ten az atak geçirenden ve hastalık süresi 5 yıldan fazla olan subgrubunda ise hastalık süresi 5 yıldan az olan subgrubuna göre anlamlı düzeylerde uzama olduğu gözlendi. Elde edilen verilerle, BERA nın migren tanısı, takibi ve oluşturduğu beyinsapı hasarının tespiti açısından yeni, güvenilir, noninvaziv ve objektif bir yardımcı tanı yöntemi olabileceği sonucuna varıldı. 53 61