Search

IntroductionHealth systems worldwide face the challenge of increasing population health with high-quality care and reducing health care expenditure growth. In pursuit for a solution, regional cross-sectoral partnerships aim to reorganize and integrate services across public health, health care and social care. Although the complexity of regional partnerships demands an incremental strategy, it is yet not known how learning works within these partnerships. To understand learning in regional cross-sectoral partnerships for health, this study aims to map the concept Learning Health System (LHS).MethodsThis mapping review used a qualitative text analysis approach. A literature search was conducted in Embase and was limited to English-language papers published in the period 2015-2020. Title-abstract screening was performed using established exclusion criteria. During full-text screening, we combined deductive and inductive coding. The concept LHS was disentangled into aims, design elements, and process of learning. Data extraction and analysis were performed in MAX QDA 2020.ResultsIn total, 155 articles were included. All articles used the LHS definition of the Institute of Medicine. The interpretation of the concept LHS varied widely. The description of LHS contained 25 highly connected aims. In addition, we identified nine design elements. Most elements were described similarly, only the interpretation of stakeholders, data infrastructure and data varied. Furthermore, we identified three types of learning: learning as 1) interaction between clinical practice and research; 2) a circular process of converting routine care data to knowledge, knowledge to performance; and performance to data; and 3) recurrent interaction between stakeholders to identify opportunities for change, to reveal underlying values, and to evaluate processes. Typology 3 was underrepresented, and the three types of learning rarely occurred simultaneously.ConclusionTo understand learning within regional cross-sectoral partnerships for health, we suggest to specify LHS-aim(s), operationalize design elements, and choose deliberately appropriate learning type(s).

The inhabitants of Merovingian Oegstgeest lived in an environment that was mainly suited to keeping livestock, especially cattle and sheep. Barley, flax, and possibly some hemp may have been cultivated on drier parts of the landscape, but wheat and possibly also rye were imported from elsewhere. Agricultural weeds suggest more southern, loess-covered areas, such as are found in the German Rhineland, Belgium, and northern France, as possible sources. Besides the staple crops true luxury products were detected i.e. fig, raisin, and walnut. It turns out that the inhabitants of Oegstgeest were not just rural people living off their own territory. They were part of a wider network thatnreached far beyond the nearest neighbours.

Met lit. opg

Item does not contain fulltext

Item does not contain fulltext

In het gebied tussen de Oude Rijn en de Nieuwe Maas in de huidige provincie Zuid-Holland bevond zich gedurende de eerste drie eeuwen van onze jaartelling het bestuursdistrict van de rurale gemeenschap van de Cananefates (de civitas Cananefatium). De vorming van deze gemeenschap, alsmede de veranderingen die binnen de identiteit van deze groep plaatsvonden zijn onderzocht door middel van een systematische analyse van de aanwezige archeologische resten. Om de rol van de Romeinse staat in deze processen te duiden, zijn ook de stedelijke en militaire gemeenschappen in de analyse betrokken. Op deze manier is een overzicht ontstaan van een landschappelijke en administratieve regio waarbij aspecten als de interactie tussen de verschillende groepen, het karakter van de rurale gemeenschappen en het contrast met andere rurale groepen langs de grenzen van het Romeinse rijk bestudeerd konden worden.

Item does not contain fulltext 125 p.

Lit.opg.

Lit.opg.

Lit.opg.

Lit.opg.

Aan de Zuidweg, even ten zuiden van de dorpskern van Naaldwijk, is een groot aantal sporen en vondsten uit de Romeinse tijd en de Middeleeuwen te voorschijn gekomen. De onderzoekslocatie ligt op een steenworp afstand van de opgravingen van Jan Hendrik Holwerda, die in de jaren 30 van de vorige eeuw al uitgebreid onderzoek deed naar de restanten van wat hij dacht een inheems-Romeinse nederzetting. Holwerda’s vermoedens klopten gedeeltelijk, want na een inheems-Romeinse fase ontstond tegen het einde van de 2de eeuw een nederzetting die zich nauwelijks laat vergelijken met andere Romeinse vindplaatsen uit de regio. Hoewel de aanwijzingen zich opstapelen dat zich ergens in de directe omgeving een steunpunt van de Romeinse vloot (de Classis Germanica Pia Fidelis) moet hebben bevonden, is de verwachting van Romeinse militaire aanwezigheid in de nederzetting maar ten dele uitgekomen. Het relatief kleine onderzochte oppervlak is slechts een kijkgat gebleken in een complexe nederzetting, waarvan de lay-out zich nog het meest laat vergelijken met die van een Romeinse vicus. Uit de sporen uit de Vroege-Middeleeuwen, destijds door Holwerda als “Frankisch” bestempeld, konden de plattegronden van tenminste twee boerderijen worden gereconstrueerd.

Lit.opg.

Met lit. opg

Lit.opg.

The inhabitants of Merovingian Oegstgeest lived in an environment that was mainly suited to keeping livestock, especially cattle and sheep. Barley, flax, and possibly some hemp may have been cultivated on drier parts of the landscape, but wheat and possibly also rye were imported from elsewhere. Agricultural weeds suggest more southern, loess-covered areas, such as are found in the German Rhineland, Belgium, and northern France, as possible sources. Besides the staple crops true luxury products were detected i.e. fig, raisin, and walnut. It turns out that the inhabitants of Oegstgeest were not just rural people living off their own territory. They were part of a wider network thatnreached far beyond the nearest neighbours.

De Archeologische Kroniek is een jaarlijkse uitgave van Erfgoedhuis Zuid-Holland met bijdragen van professionele en vrijwillige archeologen.

This monograph investigates the development of urbanism in the North-Western Roman provinces (i.e. nowadays France, Britain, Belgium, and Netherlands), the main foci being on the nature, characteristics, and shapes that settlement systems took during the first 250 years of the imperial period. The scope of the research undertaken in this book extends beyond the study of the “official” Roman cities (i.e. centres which enjoyed some level of self-governance and which are known from ancient literary and epigraphic sources), comprising all settlements which have yielded evidence of monumental architecture and/or of extensive non-agricultural activities.