Search

Item does not contain fulltext 7 p.

De juridische bijstand aan slachtoffers is steeds meer omvattend en heeft zich in de afgelopen jaren tot een specialisme ontwikkeld. Steeds vaker laten slachtoffers zich in het strafproces bijstaan door gespecialiseerde slachtofferadvocaten. Hoewel de politie, het Openbaar Ministerie en de rechtbank, naast de belangen van de verdachte, tegenwoordig steeds meer rekening houden met de belangen van het slachtoffer, is de advocaat van het slachtoffer de enige die partijdig is en uitsluitend opkomt voor de belangen van het slachtoffer. Rechtsbijstand door een gespecialiseerde slachtofferadvocaat draagt bij aan de verwezenlijking van slachtofferrechten. Dit hoofdstuk schetst een actueel beeld van hoe de rol van de slachtofferadvocaat bijdraagt aan het effectueren van de rechten van het slachtoffer in het strafproces. De nadruk ligt op de rol van de slachtofferadvocaat in het strafproces, waaronder wij zowel de bijstand in de fase van de opsporing, vervolging en berechting verstaan, als ook bijstand in de fase van de tenuitvoerlegging als sluitstuk van het strafproces. Na een begripsbepaling van de term slachtofferadvocaat in paragraaf 2 en enkele opmerkingen over de rechtsbijstand door een slachtofferadvocaat en de vergoeding daarvan in paragraaf 3, wordt in paragraaf 4 aan de hand van diverse slachtofferrechten ingegaan op de klassieke rol van de advocaat als rechtsbijstandverlener in het strafproces, zonder daarbij overigens volledigheid te betrachten. In paragraaf 5 wordt de toegevoegde waarde van de advocaat voor wat betreft de empowerment van het slachtoffer belicht. Dit hoofdstuk wordt afgesloten met enkele aanbevelingen ter verbetering van de rol en de positie van de slachtofferadvocaat in paragraaf 6.

Item does not contain fulltext 7 p.

Beslissingen over medische behandelingen worden steeds vaker gezamenlijk genomen door de arts, de patiënt en diens naasten. In deze gedeelde besluitvorming (of Shared Decision Making - SDM) over diagnose en behandeling worden ook de waarden en voorkeuren van patiënten meegenomen (Stiggelbout et al., 2015). Onderzoek heeft aangetoond dat gedeelde besluitvorming voordelen oplevert voor patiënten en zorgprofessionals, zoals meer vertrouwen in de beslissing, groteretevredenheid met het consult en betere therapietrouw van de patiënt (Shay & Lafata, 2014). Toch blijft een effectieve implementatie van gedeelde besluitvorming beperkt, ondanks de ontwikkeling van keuzehulpen en aandacht voor gedeelde besluitvorming in de medische opleidingen. Een goede implementatie van gedeelde besluitvorming in de complexe zorgpraktijk blijkt moeilijk.

Vijf jaar geleden wijdden Huisman, Weerman en De Keijser deze rubriek aan het thema ‘Criminaliteit in cyberspace’. Zij constateerden dat de criminologische aandacht voor cybercrime eerder was achtergebleven, maar in 2014 goed op stoom begon te komen. De afgelopen vijf jaar is de aandacht voor cybercrime verder gegroeid. In deze rubriek zullen we ingaan op de huidige stand van zaken op het gebied van criminologisch onderzoek naar cybercrime. We zullen daarbij ingaan op wat er op dit moment bekend is over de aard en omvang van cybercrime in Nederland, daders van cybercrime en de aanpak van cybercrime.

Item does not contain fulltext 6 p.

Contains fulltext : 230184.pdf (Publisher’s version ) (Closed access) 7 p.

Item does not contain fulltext 8 p.

Item does not contain fulltext 7 p.

Item does not contain fulltext 8 p.

Dit artikel onderzoekt (on)veiligheidsgevoelens van studenten tijdens het uitgaan. We veronderstellen dat veiligheidsbeleving sterk afhankelijk is van het tijdstip en de specifieke situatie. De inrichting van de openbare ruimte, de gebruikte verlichting of de aanwezige andere bezoekers kunnen van invloed zijn op de beleving. Maar ook eerdere ervaringen en verhalen in de media of van vrienden beïnvloeden de gemoedstoestand van bezoekers. We beargumenteren, en laten zien, dat op basis van de relaties tussen verschillende elementen er altijd tegenstrijdigheden kunnen optreden in de manier waarop uitgaanders de veiligheid waarderen. Vanuit deze bevindingen wordt gereflecteerd op de effectiviteit van veiligheidsmaatregelen.

Item does not contain fulltext 8 p.

Item does not contain fulltext 8 p.

Item does not contain fulltext 8 p.

Item does not contain fulltext 8 p.

This article analyses fear of crime in the night-time economy as an event that emerges from, and unfolds as part of, the on-going encounters with human and non-human elements in particular places. A conceptual approach to understanding fear of crime is elaborated that highlights the role of ambiguity, meaning that a particular element does not have stable, well-determined effects on fear of crime, and the importance of thinking of fear as the folding of immediate futures and the past into the experienced present. Drawing on empirical research with university students in Utrecht, the Netherlands, the article explores how lighting, policing and the presence of ‘undesired others’ affect fear. Multiple forms of ambiguity are shown to exist, suggesting that interventions in the built environment and zero-tolerance policing tactics are unlikely to reduce fear of crime in the night-time economy as much as past research, influential policy and media discourses have suggested.

Item does not contain fulltext

The current doctoral thesis takes particular interest in the city-centre night-time economy (NTE), against a background of literatures that link economic vitality of city-centres, consumption and safety to greater need for surveillance and policing. Increasingly, nightlife is being problematized in the media and public debate as a source of crime, disorder and excessive drinking which is believed to cause experienced lack of safety among visitors to nightlife areas. When it is widely accepted amongst policy makers that consumers are attracted more easily to city centres that are lively and safe, a common response has been increasing surveillance and policing in cities’ NTE’s. It is however not intrinsically clear how these interventions are perceived by nightlife consumers and to what extent they bolster their experiences of safety. From the perspective of the nightlife consumer, this doctoral thesis studies how CCTV surveillance, police officers and private security are perceived by nightlife consumers, and affect their experiences of safety while going out at night. To do so, a combination of qualitative and quantitative research methods is employed. Results indicate that visitors to the main and central nightlife areas of Utrecht and Rotterdam (The Netherlands) tend to feel safe during their nights out. In those moments that a lack of safety emerges, CCTV cameras are considered largely unable to stimulate safety among nightlife consumers. Besides that nightlife consumers are not always aware about the presence of CCTV surveillance, they don’t have accurate knowledge about how CCTV camera’s work. CCTV surveillance is also not considered capable to act directly in those moments that danger emerges and incidents unfold. Nightlife consumers consider present police and private security much more capable to affect experienced lack of safety because they can soothe tension and aggression and, if needs be, put an end to dangerous situations through active interventions. At the same time, results indicate that their effects are rather complex.The effects of door staff are found to depend on participants’ ethnic background. Present police can both, and at the same time, stimulate experienced safety and work into hand feelings of fear among nightlife consumers. More generally, these results then suggest that surveillance and policing are unlikely to reduce lack of safety in the night-time economy as much as past research, influential policy and media discourses have suggested. They also demonstrate that what is required is a surveillance and policing apparatus in nightlife areas that adapts and is proportional to the particularities of the social situations they are intended to act upon and affect experienced (lack of) safety in. In those situations when nightlife consumers are unconcerned about their safety, we conclude that surveillance and policing best remain in the background. This contrasts popular policing approaches that are more ‘invasive’ in nature and those that give support to zero-tolerance policing philosophy.