Search

Reklam hukuku literatürüne uzun bir aradan sonra kıymetli bir eser girdi. Yargıtay 11. Hukuk Dairesi Üyesi Dr. Adem Aslan’ın yakında okuyucuyla buluşan Türk Reklam Hukuku adlı çalışması, reklam hukukunu bütün yönleri ile ele almayı amaçlıyor. Çalışma, reklam verenler, reklam sektörü, uygulamacılar ve araştırmacılar için önemli bir referans teşkil ediyor. -"Çalışan Buluşları Hukuku", Türk hukukunda çalışan buluşlarına ilişkin olarak yazılmış akademik nitelikte yazılmış rehber eser mahiyetinde önemli bir çalışmadır. Çalışma bu nedenle özellikle buluş faaliyeti yürüten işletmeler, buluşçu çalışanlar, yükseköğretim kurumları, kamu kurum ve kuruluşları ile hukukçular için temel bir başvuru kaynağı niteliği taşımaktadır.-Eser Ticaret Hukuku ve Medeni Usul Hukuku Anabilim Dallarını yakından ilgilendiren “ticari uyuşmazlıklarda arabuluculuk” konusunu ele almaktadır. Bu nedenle bu alanlardan iki akademisyenin alt disiplinler arası ortak bir çalışması olarak hazırlanmıştır. Türkiye’de 6325 sayılı Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk Kanunu (HUAK) ile özel hukuk uyuşmazlıklarının dostane/barışçıl/alternatif çözüm yollarından biri olarak arabuluculuk, ilk defa kurumsal olarak düzenlenmiştir. Ticari uyuşmazlıklarda gerek ihtiyari gerekse zorunlu arabuluculuk konusunu işleyen eserin, konuya ilişkin önemli ve ender bir akademik çalışma niteliğinde olduğu değerlendirilmektedir.

TTK 721/1'de yer alan düzenleme, noter tarafından düzenlenen protestonun bütün ihtimallerde geçerli olduğu ve bu geçerliliğini koruyacağı anlamına yorumlanmamalı, senet borçluya ibraz edilmeden düzenlenen protesto ve buna istinaden yapılan icra takibinin iptali mümkün olmalıdır., TTK 721/1 regulation should not be interpreted as meaning that the document of the protest prepared by the notary public is valid in any case and will maintain its validity. It should be possible to cancel the protest and the enforcement proceedings based on it without presenting the bill to the debtor.

The study focuses on Compliance in joint stock companies. The concept of Compliance, translated into Turkish by the author as "Uyum", refers to a function that aims to ensure that the company and its employees act in accordance with the law and prevent their unlawful corporate activities. The author states that the retrospective audit in companies is not sufficient to comply with the law and suggests the necessary amendments in the legislation. The work, which is the first study in Turkish joint stock company law on compliance, will have an important place in the corporate law literature., Çalışma anonim şirketlerde Uyum'a odaklanmaktadır. Yazarın Türkçe'ye “Uyum” olarakçevirdiği Compliance kavramı, anonim şirketlerde,hem şirket ve çalışanlarının hukuka uygun davranmasını sağlamayı, hem de hukuka aykırı şirketfaaliyetlerini önlemeyi amaçlayan bir işlevi ifadeetmektedir. Yazar, şirketlerde geçmişe yönelik yerinegetirilen denetimin Uyum bakımından yeterli olmadığını ifade ederek mevzuatta gerekli düzeltmelerin yapılmasını önermektedir. Uyum üzerine Türkanonim şirketler hukukundaki ilk çalışma olaneserin şirketler hukuku literatüründe önemli biryere sahip olacağı değerlendirilmektedir

İflas erteleme, şirketlerde bozulan mali yapının düzeltilmesi bakımından hayati öneme sahip bir süreçtir. Mahkemelerin bir şirket hakkında iflas erteleme kararı vermesi bakımından borca batıklık bilançosu üzerinde yapılacak incelemenin kritik sonuçları vardır. Söz konusu bilançoda aktifler arasında yer alan alacakların durumu bakımından uygulamada çeşitli tereddütler yaşandığı görülmektedir. Bilançoda yer alan bir alacağın göz ardı edilebilmesi için, bunun muhasebe ilkeleri ile mali ve hukuki dayanaklarının yeterli olması gerekir. Bu konuda muhasebe ve vergi uygulamasında esas alınan kriterler de yol gösterici niteliktedir. Bilançoda yer alan bazı alacakların dikkate alınmaması, şirketin borca batık kabul edilmemesine neden olmaktadır. Bunun daha ziyade, sistemi kötüye kullanan bazı örneklere karşı bir tepki olduğu değerlendirilmektedir. Ancak bu yaklaşımın iflas ertelemeye başvuran bütün şirketler için uygulanması ve bilançolarda yer alan bazı aktiflerin muhasebe standartları ve uygulama ilkeleri ile mali ve hukuki dayanaktan yoksun bir şekilde sıfır kabul edilmesinin şirketler için telafi edilmez sonuçlara yol açtığı da görülmektedir. Bu nedenle, borca batıklık bilanço incelemelerinin sözü edilen ilkeler çerçevesinde yapılması büyük önem taşımaktadır. Bankruptcy adjournment is a vital process to restore impaired financial health of corporations. Reviews on indebted financial accounts have critical effects on court decisions as to bankruptcy adjournment. In practice, there are several uncertainties in respect of receivables which are included in assets of such accounts. To be able to ignore a receivable in the accounts, there must be sufficient legal and financial grounds for it in accordance with accounting procedure. In this regard, criteria adopted for accounting and tax practice are also enlightening. Ignoring certain receivables in financial accounts leads to rejection of insolvency, which is regarded as more of a reaction against those abusing the system. However, implementing this approach to all corporations applying for bankruptcy adjournment as well as taking some assets in financial accounts as zero, without legal and financial grounds, accounting standards and principles, induce irretrievable outcomes for corporations. Hence, it is paramount to review indebted financial accounts within the frame of above-mentioned principles.

Ticaret alanında vasıf belirten ibareler, ilgili mal ve hizmetler için marka olarak tescil edilemez. Gerek idari, gerek yargı kararlarında, ibarenin vasıf belirtme durumu ile bunun hangi mal ve hizmetler için söz konusu olduğunun gerekçeleri ile açıklanması gerekir.Anahtar Kelimeler: Marka tescili, vasıf belirten ibareler, mutlak red nedenleri

The conditions of benefiting from the educational exception seem not to be sufficiently clear in the Turkish Law No. 5846 on Intellectual and Artistic Works. The tendency of very strong protection of ownership rights located in the scientific opinions and the judicial decisions requires a clearer determination for the conditions of benefiting from this exception. Many judicial decisions are reducing the legislation on educational exception to nonfunctional provisions. It is expected from judicial authorities to render decisions which enable and encourage the use of these exceptions, enacted in the Law no. 5836 with rational reasons, Eğitim istisnasından yararlanma şartlarının 5846 Sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanununda yeterince açık olmadığı görülmektedir. Bilimsel görüşler ve yargı kararlarında yer alan eser sahipliği haklarını çok güçlü koruma eğilimi, bu istisnadan yararlanma şartlarının daha açık bir şekilde belirlenmesini gerektirmektedir. Birçok yargı kararı, eğitim istisnasına ilişkin düzenlemeleri işlevsiz hükümler seviyesine indirgemektedir. Yargı mercilerinden, kanuna makul sebeplerle konulan bu istisnalardan yararlanmayı mümkün kılacak ve cesaretlendirecek kararlar vermeleri beklenmektedir.

188

158

Küreselleşme rekabete her geçen gün yeni boyutlar kazandırmaktadır. Bununla birlikte, şekli değişse de geçmişten bu yana ticaretin özünde yer alan rekabet ve rekabetin kötüye kullanımı devam etmektedir.Bir yandan ticari hayatta sürekli yenilikler yaşanırken, diğer yandan hukuk sistemleri de dürüstlüğe aykırı davranışlar konusunda ortaya çıkan ihtiyaçları karşılayacak yeni hükümler geliştirmektedir.Hüsnüniyet kaidelerine aykırı davranışlar ile dürüstlüğe aykırı hareket ve fiiller dürüst işlemesi gereken rekabet ortamını bozmakta ve bu nedenle haksız rekabet olarak kabul edilmektedir. Haksız rekabet hukuku, ticari hayatı düzenleyen tüm diğer mevzuata destek mahiyetinde, rekabetin kötüye kullanılmasını engellemeyi amaçlayan bir hukuk dalıdır.Türk hukukunda haksız rekabet fiilleri Türk Ticaret Kanunu'nda 54 - 63. maddeleri arasında düzenlenmiştir. 1986 tarihli İsviçre Haksız Rekabete Karşı Federal Kanunu esas alınarak hazırlanan bu hükümler hem rakipleri, hem tüketiciyi, hem meslek örgütlerini, hem ekonomik sistemi ve kamuyu koruma maksatlıdır. Söz konusu hükümler hukuki ve cezai açıdan tüm katılımcıların yararını gözeten kapsamlı bir koruma öngörmektedir.Türk Ticaret Kanunu 62. madde ile haksız rekabet suçu düzenlenmiş, aynı maddenin b, c ve d bentlerine haller ile a bendi ile atıf yapılan 55. maddedeki hallere ceza öngörülmüştür. TTK 55. maddede alt bentleri de bulunan 6 bent ile oldukça ayrıntılı haller haksız rekabet olarak düzenlenmiş, koruma çatısı güçlendirilmiştir. Genel haksız rekabet hükmü olarak ifade edilebilecek olan TTK 54. madde ise haksız rekabetin tanımını ve kapsamını belirttiğinden bu maddeye uygun haller de hukuki açıdan haksız rekabet sayılacak ancak ceza hukukunun kanunilik ilkesi gereğince bu maddeye uygun fiillere ceza uygulanamayacaktır.Ülkemizde Türk Ticaret Kanunu'nda yer alan haksız rekabet hükümlerinin yanısıra örneğin fikri sınai mülkiyete dair bazı özel kanunlarda haksız rekabet ihlallerine dair hükümler mevcuttur. Türk Ticaret Kanunu madde 62'deki `fiil daha ağır cezayı gerektiren başka bir suç oluşturmadığı takdirde` ifadesi gereği eğer fiil hem TTK hem de özel kanun kapsamında kalıyor ise hangi madde daha ağır ceza öngörüyor ise olaya o madde tatbik edilecektir.Uluslararası hukukta haksız rekabete dair en önemli düzenlemeler Ticaretle Bağlantılı Fikri Mülkiyet Hakları Anlaşması (TRIPS) ve Paris Sözleşmesidir. Avrupa Birliği açısından buna bazı haksız rekabet yönergeleri de dahil edilebilir. Keza Avrupa Birliği açısından Avrupa Birliği Adalet Divanı mahkeme içtihatları da Avrupa ülke uygulamaları bakımından esas alınmaktadır.Almanya, 2004 tarihli müstakil haksız rekabet kanununa sahiptir. Bu ülkede haksız rekabet halleri ayrıntılı düzenlenmiş, haksız rekabet doktrininde haksız rekabetin üçlü koruma etkisi olarak ifade edilen; rekabetin bozulmasına karşı rakipleri, alıcıları, özellikle tüketicileri ve halkı korumayı amaçlayan hükümler getirilmiştir. Ancak oldukça eleştirilen bir şekilde tüketicilere bireysel dava hakkı tanınmamıştır.İtalya'da haksız rekabet 1942 tarihli Medeni Kanun içerisinde düzenlenmiştir. Haksız fiil hukuku ile Paris Sözleşmesinin 10. maddesi ile ilişkili olan haksız rekabet hükümleri sadece rakipler arasındaki uyuşmazlıkları çözmek için kullanılmaktadır. Tüketiciler veya tüketici derneklerinin dava hakkı bulunmamaktadır.Tüketicinin korunması hukukundaki gelişmelerin öncüsü durumunda olan Danimarka, Finlandiya, Norveç ve İsveç'ten oluşan İskandinav ülkelerinde haksız rekabet hükümleri diğer ülkelerden farklı bir bakış ile Pazarlama Uygulamaları Kanunlarında (Marketing Practices Act) düzenlenmiş olup, sosyal sorumluluk içeren ve dürüst pazarlama ilkelerini hayata geçirme amacı güden kanunun adeta ruhunu oluşturmaktadır. Bu ülkelerde ayrıca, haksız rekabet hükümleri tüketici odaklı olup 2005 tarihli Avrupa Birliğinin Haksız Ticaret Uygulamaları Direktifi ve 2004 tarihli Tüketicinin Korunması İşbirliği Yönetmeliği, İskandinav hukuku ve uygulamaları esas alınarak hazırlanmıştır.İngiltere'de ise diğer birçok hukuk dalında olduğu gibi bu konuda da herhangi bir mevzuat bulunmadığı, konunun, common law sistemi içindeki haksız fiil davaları ile iltibas, aldatıcı, yanıltıcı pazarlama uygulamalarına ilişkin `passing-off davaları` ile çözülmeye çalışıldığı söylenebilir. Ayrıca istisnai bazı haksız rekabet ihlalleri için tüketicinin korunması uygulamaları da başka bir çözüm yolu olarak karşımıza çıkmaktadır.Gerek uluslararası haksız rekabet kuralları gerekse bu konuya ilişkin örnek ülke düzenlemeleri kıyaslandığında, Türk Ticaret Kanunu'nda yer alan haksız rekabet korumasının oldukça güçlü olduğu söylenebilir. Bu sonuç, kanunda haksız rekabet hallerinin hem ayrıntılı ve kapsamlı olarak ele alınmış olmasından, hem de haksız rekabet ihlallerine hukuki ve cezai koruma tedbirlerinin öngörülmüş olmasından kaynaklanmaktadır. Ekonomik suçlara ekonomik ceza tartışmaları bir yana bırakılırsa özellikle haksız rekabetin hapis cezası içeren bir suç olarak da sayılması haksız rekabet için güçlü bir koruma teşkil etmektedir.Anahtar kelimeler: haksız rekabet, haksız rekabet suçları, haksız rekabet halleri, Avrupa Birliğinde haksız rekabet suçları Globalization and technological innovations add different dimensions and opportunities to competition in today's commercial life. Now there is a competitive environment in which there is a complex trade in the marketplace, in which there are markets such as telephones, tablets, computers and the internet, as well as the market or store trade, where narrow-shaped trading transactions are carried out. However, the spirit of the trade and the competition remain the same, the shape of the trade and the competition changes, of course, as well as the idea of acting contrary to the rules of thought continues to live as centuries ago, only adapts to the innovations in business life. Since it is the job of the law to introduce innovations in non-honest actions as well as innovations in commercial life, unfair competition law regulates in this sense to meet these needs.It is accepted that acts of competition made with behaviors contrary to the rules of honor or acts contrary to honesty disrupt the competition environment and these are accepted as the act of unfair competition. Unfair competition law is a branch of law that deals with foul movements in a competitive environment as a law that supports all other legislation regulating commercial life.The acts of unfair competition in our country are regulated between articles 54 and 63 of the Turkish Commercial Code and contain new and detailed provisions. These provisions, based on the Swiss Federal Law on Unfair Competition of 1986, provide comprehensive protection as they aim to protect competitors, consumers, professional organizations and the economic system and the public. Therefore, these provisions, which contain very detailed cases, also provide effective legal and criminal protection.Article 62 of the Turkish Commercial Code regulates unfair competition offenses, penalties are stipulated in paragraphs b, c, and d of this article, and penalties are stipulated in Article 55 referred to in paragraph a. In Article 55, 6 sub-sub-paragraphs have been strengthened by the protection framework, which is regulated as highly unfair competition. Since Article 54, which can be expressed as a general unfair competition clause, states the definition and scope of unfair competition, the cases within the scope of this article shall be deemed unfair competition in legal terms, however, in accordance with the lawfulness principle of the criminal law, no penalty shall be applied to the acts under this article.In addition to the unfair competition provisions in the Turkish Commercial Code, there are, for example, provisions on unfair competition violations in some special laws concerning intellectual property. Article 62 of the Turkish Commercial Code states that de if the act does not constitute another offense requiring a heavier punishment ise, if the act falls within the scope of both the TCC and the special law, the article in which the heavier punishment is stipulated will be applied.The most important regulations on unfair competition in international law are the Trade-Related Intellectual Property Rights Agreement (TRIPS) and the Paris Convention. We may also include some unfair competition guidelines for the European Union. For the European Union, the case-law of the Court of Justice of the European Union is also based on the law of the European courts.Germany has an independent unfair competition law of 2004, and in this country the conditions of unfair competition have been regulated in detail and effective doctrine has been introduced in the doctrine, which is defined as the triple protection effect of unfair competition, against competitors, buyers, especially consumers and the public. However, in a highly criticized manner, consumers have not been granted the right to individual action.Unfair competition in Italy is regulated in the Civil Code of 1942, and the provisions of unfair competition, which protects its relationship with Article 10 of the Paris Convention and the Paris Convention, are used solely to settle disputes between competitors. Consumers or consumer associations have no right to sue.In the Scandinavian countries of Denmark, Finland, Norway and Sweden, which are the pioneers of developments in consumer protection law, the provisions of unfair competition are regulated in the Law of Marketing Practices with a different view from other countries, and the principles of honest marketing with social responsibility constitute the spirit of this law. Furthermore, the provisions of unfair competition are consumer-oriented and have been prepared based on the European Union's Unfair Trade Practices Directive of 2005 and the Consumer Protection Cooperation Regulation of 2004 on Scandinavian law and practices.In the UK, as in many other branches of law, there is no legislation on this issue, unfair verb cases within the common law system, and fake, deceptive, misleading marketing practices, including passing-off cases can be said to try to solve the case with case law. In addition, consumer protection practices for unfair competition violations in some cases are another method of solution.It can be easily said that the protection of the unfair competition regulated in the Turkish Commercial Code is strong when compared with the unfair competition situations regulated in international texts and the unfair competition regulations of the countries examined as an example. Undoubtedly, this power comes from the fact that unfair competition situations have been dealt with in detail and comprehensively and that legal and criminal protection measures have been provided for unfair competition violations. Leaving aside economic debates on economic crimes, especially the fact that unfair competition is considered as a crime involving imprisonment means strong protection for unfair competition.Keywords: unfair competition, unfair competition crimes, unfair competition situations, unfair competition crimes in the European Union 201

TTK m. 11'e göre ticari işletmeler bir bütündür. Bunun sonucu olarak, ticari işletmeler devir ve diğer hukuki işlemlere konu olabilir. `Devir ve diğer hukuki işlemler konu olma` kavramının neyi ifade ettiği ilgili düzenlemede açıklanmamıştır. Ancak madde gerekçesinde belirtildiği üzere, ticari işletme devir, rehin ve kira sözleşmelerine bütün halinde konu olabilir. Kural olarak, ticari işletmeye özgülenen malvarlığı, içerisinde maddi-gayri maddi, taşınır- taşınmaz pek çok mal ve hakkı içermesi dolayısıyla, tek bir hukuki işlemle üzerinde tasarrufa elverişli olmayan bir sahadır. TTK m. 11/ 3 bu konuda istisnai bir düzenlemedir. Ticari işletmeler hukuk süjesi olmadıklarından, tacirin işletme faaliyetine özgülediği malvarlığının kimin uhdesinde bulunacağı; hak, alacak ve borçlar bakımından irtibata geçilmesi gereken kişilerin kim olacağının belirlenmesi gerekir. Özellikle ticari işletmeyi işletenin gerçek kişi tacir olması durumunda, işletme faaliyeti kapsamında sorumluluğun kime veya neye atfedileceği önemlidir. Günümüz hukuk sistemlerinde sorumluluğun malvarlığı üzerine kurulması dolayısıyla, sorumluluğa ilişkin tespitler malvarlığı konusunun hukuki bir zemine oturtulması, sınırları ve etkilerinin tespitini gerektirmektedir.Bu çalışmada, ticari işletme faaliyeti gerçekleştiren gerçek kişi tacirin, işletme faaliyetleri dolayısıyla sorumluluğunun kapsamını belirlenmesi amaçlanmıştır. Commercial businesses are accepted as independent entities in accordance with Arcitle 11 of Turkish Commercial Code (TCC) No. 6102. The legislator enables commercial businesses to be treated as independent entities in transfers and other legal procedures.The exact details of the transfers and other legal procedures is not clear in the law text. However, as mentioned in the grounds of the article, the commercial business may be treated as an independent entity in transfer, pledge and lease contracts. Considering these procedures, the provision no. 11/3 of TCC bearing enforcement on commercial businesses is regarded an exception for the stipulated conditions regarding the execution of the legal procedures.Due to the fact that the assets allocated to the commercial business as a rule consist of many tangible-intangible, movable-immovable goods and rights, it is an area that cannot be appropriated via single legal procedure. Thus, the fact that these assets may be treated by a single legal procedure in transfer, pledge and lease contracts is the exception of this rule. As the commercial businesses are not accepted as legal entities, the questions regarding who shall be the holder of the assets allocated for the business activity; who shall be the contact person for the rights, receivables and liabilities should be clarified. Especially in the event that the person operating the commercial business is a natural person trader, it is of utmost importance that who or what shall be responsible within the scope of business activities. Due to the fact that the responsibility is established upon assets in the current legal systems, the determinations regarding responsibility requires that the issue of assets are to be established on a legal ground along with determining their limitations and effects.This study aims to determine the scope of the responsibility resulting from the business activities assigned to the natural person trader practicing commercial business activity. 107

Marka Hukuku, günümüzde dünya ölçeğinde koruma ve düzenlemeleri zorunlu kılmaktadır. Marka hakkına yönelen tecavüzlere karşı talep edilen ihtiyati tedbirler için öncelikle marka hakkının sınırlarının belirlenmesi gerekmektedir. Bu nedenle çalışmanın ilk bölümünde marka hakkına hâkim olan Gerçek Hak Sahipliği ve Tescil; Teklik; Sessiz Kalma Yoluyla Hak Kaybı; Tükenme ve Ülkesellik gibi ilkeler tartışılmıştır. Marka hakkının sınırları ve kapsamıyla ilgili söz konusu ilkelerin açıklanmasından sonra, İkinci Bölümde Sınai Mülkiyet Kanunu'nun 7. ve. 29. maddeleri çerçevesinde Genel haller başta olmak üzere Markayı İzinsiz Kullanmak; Taklit; İltibas; Markanın Ticari Amaçla Kullanılması Yoluyla Tecavüz; Tecavüz Teşkil Eden Malın İthal ve İhracı; Markanın Sulandırılması (Tanınmış Marka) ve Lisans Hakkının Genişletilmesi veya Devredilmesi Yoluyla Tecavüz gibi marka hakkına yönelen tecavüzler değerlendirilmiştir. Çalışmamızın son kısmı olan Üçüncü Bölümde ise marka hakkına tecavüz halinde verilecek ihtiyati tedbir kararları, marka hukukunun ayırıcı özellikleri kapsamında ele alınmıştır. Markaya tecavüz halindeki tedbirlerin talep edilmesi, değerlendirilmesi, icrası, türleri, ispatı ve sona ermesi gibi hususlar yine bu bölümde açıklanmışır. Today, trademark law requires protection and regulations. First of all it's necessary to determine the limits of the right of trademark for precautionary measures claimed against the breach of trademark. Therefore in the first section of the study, the principles such as real rights ownership, registration, unieqeness, loss of rights through silence, depletion and teritoriality have been discussed.Following the explaination of limits of trademark right and its scope in the framework of the seventh twenty ninth Articals of Industrial Property Law, the violations such as using the trademark without permission, immitation, confusion, violation through the use of trademark with commercial purposes, the import and the export of the goods forming violation, wellknown trademark and violation through the expansion and transfer of the right of licence have been evaluated in additon to the general situation in the second chapter of the study.As to the thrid chapter forming the final part of our study, the precautionary measures taken in the case of violation to trademark rights, have been tackled as the regards the distinctive features of trademark law. Furthermore, the circumstances, such as claiming precautions in the case of trademark violation, its evalutions, executions, types, demonstation and termination have been explicated. 160

Tez çalışmamızda, kambiyo senetlerine özgü şahsi bir teminat türü olan avalin, Yargıtay kararları ışığında uygulamadaki sorun ve çözümleri birlikte değerlendirilmek suretiyle, hukuki niteliği, benzer kurumlarla karşılaştırılması, avalin maddi ve şekli şartları, aval verenin hak ve sorumlulukları, borcun sona erme sebepleri üç bölüm halinde incelenmiştir. Kambiyo senetlerinden özellikle bono da sıkça başvurulan bir teminat türü olan aval kurumuna ilişkin olarak yapılan araştırmalar ve incelemelerde Yargıtay kararlarına ve farklı görüşlere yer verilmiş, bu görüşler yorumlanıp sonuçlar çıkartılmıştır. This study examines the bill of exchange guarantee, a personal collateral specifically used for bills of exchange, taking into consideration various problems and their solutions in the light of the decisions of the Court of Cassation, comparing the legal quality with similar procedures, the material and format related conditions of the bill of exchange guarantee, the rights and responsibilities of the guarantor and the reasons for the termination of debt in three chapters.In the studies and investigations carried out in relation to the guarantee in commercial bill institution, which is a type of security that is frequently used in various bills of exchange particularly bonds, the decisions of the Court of Cassation and different opinions are given, and these opinions have been interpreted and the results have been obtained. 194

Buluşlar, patent verilebilirlik kriterleri uyarınca; yeni, buluş basamağına sahip, sanayiye uygulanabilir ve patent verilemeyecek konu ve buluşların dışında olma şartlarını taşıdığı takdirde patent korumasına sahip olabilmektedir. Patent haklarının türleri olarak ifade edilen buluşçu hakkı, patent isteme hakkı ve patentten doğan hak ayrımının temeli, buluşun geliştirilmesinden buluş için inhisari hak kazanımına kadar geçen sürece dayanmaktadır. Buluş sahibi kural olarak patent isteme hakkını haiz olsa da ortak buluş, çifte buluş ve çalışan buluşları gibi hususlar patent isteme hakkı sahibinin tespitinde genel kurala istisna oluşturmaktadır. Patent belgesinin alınmasıyla patent sahibi inhisari hakka sahip olmakta ve yetkisiz üçüncü kişilerin buluştan yararlanmasını önleyebilmektedir. Patentten doğan hakkın kapsamının, sınırlandığı hâller ile birlikte değerlendirilerek belirlenmesi gerekir. Patent korumasının süreyle sınırlı olması, ülkesellik ilkesi, kamu düzeni gibi sınırlamaların yanında SMK m. 85/3'de yer alan hükümler genel sınırlamaları oluştururken, zorunlu lisans, ön kullanım hakkı, lisans verme teklifinde bulunma ve hakkın tüketilmesi hâlleri özel sınırlamaları oluşturmaktadır. Patentten doğan hakkın ihlâli yetkisiz üçüncü kişiler tarafında sınırlı sayıda belirtilmiş fiillerle gerçekleştirilebilir. Lisans hakkı sahibinin gerçekleştireceği ihlâl haricinde SMK m. 141/1 hükmünün a, b ve c bentlerinde yer alan tecavüze yönelik fiiller, ürün ve usul patentleri bakımından tasnife tâbi tutulmuştur. Under the patentability criteria, the invention may have patent protection if it meets the requirements of patentability such as novelty, inventive step, applicable to industry and being from the scope of the subject matter. The classification between the inventor's right, the right to have a patent and the rights of patentee which are part of patent rights is based on the process from the development of the invention to until granting a patent. As a rule, an inventor has the right to have a patent. However, in the case of the joint invention, double invention and employee's inventions determination of who shall have the right to have a patent is differs from the general principle. After granting the patent, the patent owner has a monopoly on the invention and may exclude unauthorized third parties from using it.The scope of the rights of patentee must be determined by evaluating the results of limitations in favour of third parties. While the time limitation, the principle of territoriality, the public order and the restrictions arising from the regulation of SMK m. 85/3 constitute general exceptions on the patent protection, compulsory licenses, prior user's rights and exhaustion are exclusive exceptions to the rights of patentee. The infringement of the rights of the patentee shall be committed by a limited number of actions. Except for the infringement of the licensee according to the regulation SMK m. 141/1-d, the types of infringement actions have been classified in respect of the product and procedural patents. 125

Satış sözleşmeleri, kurma şartları ve ona uygulanacak kurallar bakımından birkaç çeşide ayrılmaktadır. Ticari satış sözleşmeleri, tacirler arasında yapılmalarından dolayı, kuruluşu, konusu, tarafları ve özellikle uygulanacak hükümler bakımından adi satış sözleşmelerinden ayrılmaktadır. Ticari satış sözleşmelerinden doğan borçların ayıplı ifa edilmesi halinde uygulanacak kurallar, adi satışlarda aynı durumda olan kurallarla, sorumluluk şartları ve sorumluluk sonuçları açısından aynıdır. Hâlbuki ticari satış sözleşmesinin konusunun ve taraflarının özelliğinden ve ticari hayatın en önemli işlemlerinden olan satış işlemi ile ilgilidir. Satıcının ayıba karşı sorumluluğunun ise sadece Türk Borçlar Kanunu'nda değil aynı zamanda Türk Ticaret Kanunu'nda da detaylı bir şekilde düzenlenmesi gerekir. Türk Ticaret Kanunu'nda ayıbın tanımı yapılmamıştır. Türk Ticaret Kanunu'nun 23. maddesinin 1. fıkrasının a ve c bentlerinde ise ayıp hususunda, Ticaret Kanunu'nda yer almayan hükümler hakkında Türk Borçlar Kanunu'ndaki hükümlerin uygulanacağına dair açık ve zımni belirtiler yer almaktadır. Buna göre; ayıp, bir malın kullanım değerini azaltan veya ortadan kaldıran her türlü maddi, ekonomik veya hukuki ayıplardan biri olmalıdır. Tezimizde, ticari satışlarda satıcının ayıplı ifasından kaynaklanan sorumluluğu incelenmekte, yasa koyucu, ayıba karşı sorumluluğu konusunda bazı durumlarda kesin bir çözüm yolu izlemediği için tarafımızca eleştirilmektedir.Konumuz kapsamında satıcının ayıba karşı sorumluluğu incelenirken sadece Türk Ticaret Kanunu'nun hükümleri değil, aynı zamanda Borçlar Kanunu ve Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunlarla birlikte `Mal Satımına İlişkin Sözleşmeler` hakkında Birleşmiş Milletler Antlaşmasının (CİSG) hükümlerine de değinilmiştir. Sales contracts are divided into a few groups in terms of issuance and applicable rules. Commercial sales contracts differ from ordinary sales contracts, as contracts made between merchants, in terms of issuance, subject, parties, and particularly applicable terms.The rules to apply in case of defective performance of the obligations arising from commercial sales contracts are same with the rules to apply in such circumstances in ordinary sales in terms of conditions of obligations and the consequences. Yet, seller's liability for defect has to be set forth in detail not only in Turkish Code of Obligations but also in Turkish Commercial Code for the characteristics of its subject and parties involved and due to the fact that a commercial sales contract concerns sales as one of the most significant transactions in business life. Turkish Commercial Code lacks a definition for defect. Nevertheless, subparagraphs a and c of paragraph 1 of Article 23 of Turkish Commercial Code includes express and implied provisions demonstrating that the provisions of Turkish Code of Obligations shall be applicable where there are gaps in the Commercial Code. As such, a defect has to be defined as any material, economic or statutory element that diminishes or eliminates the utilization of the product. In this present thesis, we study seller's liability for defective sales, and we direct some criticism to the lack of a definitive remedy in certain cases in terms of liability for defect. While looking into seller's liability for defect in the scope of the subject, we not only refer to the provisions of the Turkish Commercial Code but also the provisions of United Nations Convention on `Sales of Goods` (CISG) as well as Code of Obligations and the Law on Protection of the Consumer. 121

Çalışma, kambiyo senedi borçlusunun senet alacaklısına karşı ileri sürebileceği def'ileri incelemeyi amaçlamaktadır. Konu, doktrin ve uygulamada benimsenmiş olan tasnifler çerçevesinde ele alınmıştır.Türk Ticaret Kanunu'nda def'i kavramı itirazı da kapsar nitelikte geniş anlamda kullanılmaktadır. Nitekim kambiyo senedi borçlusunun ileri sürebileceği def'iler, hem borçlunun borçlu olduğu edimi özel bir sebebe dayanarak ifa etmekten kaçınmasını sağlayan def'iyi hem de bir hakkın doğumuna engel olan veya bir hakkı sona erdiren itirazı içermektedir. Diğer bir deyişle, kambiyo senetlerinde def'i kavramı, maddi hukuka ilişkin bütün savunma vasıtalarını kapsamaktadır. Bu çalışmada kambiyo senetlerinde def'iler, etki alanına göre yapılan sınıflandırmadan hareketle mutlak ve nispi def'iler şeklinde iki ana başlık altında incelenmektedir. Mutlak def'iler herkese karşı ileri sürülebilmektedir. Nispi def'iler ise, sadece ilgililer arasında ileri sürülebilmektedir. Mutlak def'iler, senet metninden anlaşılan def'iler ile senetteki taahhüdün hükümsüzlüğüne ilişkin def'ilerden ibaretken; nispi def'iler, bunlar haricindeki bütün hususları içeren; bunlardan bir kısmı temel borç ilişkisinden diğer bir kısmı ise özel anlaşmalardan kaynaklanan def'ilerdir. In this study, it is aimed at examining and classifying pleas which the debtor of a bill of exchange can put forward to the creditor. In this context regimentations which the doctrine and The Court of Cassation adopt were processed to the study.In Turkish Commercial Code, the plea term was used in the manner that takes the objection in and in a broad sense. Because pleas which can be put forward to by the debtor of a bill of exchange contain the plea which enables the debtor to bring avoidance discharging the debt on the basis of a special cause and the objection which obstacles originating of the right and terminates a right. In other words the plea term in the bill of exchange comprises all of defense tolls concerning the substantive law.In this study, pleas in the bill of exchange examines under two main titles as peremptory pleas and relative pleas based on the classification made in accordance with influence areas. Peremptory pleas can be put forward to everybody. But relative pleas can be put forward to only those concerned. Peremptory pleas are the pleas which are distinguishable from the text of the bill and the pleas concerning invalidty of the undertaking in the bill. On the other hand relative pleas are the pleas containing all matters staying out of the peremptory pleas. Some part of relative pleas originate from the primary obligatio and the other part of relative pleas originate from private agreements. 147

Taşıyıcı bir eşya taşımayı taşıma ücreti karşılığında üstlenmektedir. Taşıyıcının taşıma işini yürütmesindeki temel amacı bir ücret elde etmektedir. Taşıyıcı bu amacına taşıma işinin tam ve gereği gibi gerçekleştirildiği hallerde kavuşabilir. Ancak taşıma işi çeşitli sebeplerle tarafların veya kanunun öngördüğü durumdan sapabilir. Bu durumlara mevzuatta taşıma ücretine hukuki sonuçlar bağlanmaktadır. Taşıyıcı için bu kadar önemli olan bu konu karayolu taşımalarıyla sınırlandırılarak bu çalışmada ele alınmaktadır.Çalışmamızın birinci bölümünde; taşıma ücreti kavramı, hukuki niteliği, kaynağı ve kapsamı değerlendirilmektedir. Karayoluyla eşya taşımasında taşıma ücreti kavramı yerine kullanılan kavramların tercihinin yerindeliği ele alınmaktadır. Taşıma işi için mevzuatın öngördüğü bedellerin taşıma ücreti kapsamında olup olmadıkları değerlendirilmektedir. Böylece dar anlamda taşıma ücreti ile geniş anlamda taşıma ücreti ayrımına varılmaktadır. Dar anlamda taşıma ücreti; taşıyıcının gördüğü taşıma işinin karşılığını oluşturmaktadır. Giderler, ek uygun ücret ve bekleme ücreti geniş anlamda taşıma ücreti olarak kabul edilmektedir.Çalışmamızın ikinci bölümüne; taşıma ücretinden doğan sorumluluk konu oluşturmaktadır. Bir taşıyıcının bulunduğu durumlarda taşıma ücreti ile birden fazla taşıyıcının bulunduğu durumlarda taşıma ücreti değerlendirilmektedir. Taşıma ücretine borçlanılması, muacceliyeti, ifası ve gereği gibi ifa edilememesi halinde taşıma ücretinin akıbeti de çalışmamızda ele alınmaktadır. Teslimde ödeme şartlı taşımalarda taşıyıcının alacağı ve kanunun öngördüğü durumlarda taşıma ücreti hakkı da ikinci bölümde değerlendirilmektedir.Üçüncü bölümde ise; taşıma ücretinin hesaplanması, ispatı, zamanaşımı, görevli ve yetki mahkeme konuları ele alınmaktadır. Taşıma ücretinin miktarı çoğu zaman belirlenmekle birlikte bazı durumlarda hesaplanarak somutlaştırılması gerekmektedir. Taşıma ücretinin bir davaya konu olması durumunda, hak sahiplerinin nerede ve hangi mahkemede dava açması gerektiği bu çalışmada incelenmektedir. Ayrıca açılan bir davada taşıma ücretinin nasıl ispat edilebileceği de ele alınmaktadır. A carrier undertakes to the carriage of the goods for the carriage charge. The main purpose of the running transportation business is obtaining a charge. The carrier could achieve this objective in the case of the transportation business carried out completely and properly. However, the transportation business may, for various reasons, diverge from the situation envisaged by the parties or the law. In these cases, legal consequences are attributed to the carriage charges in the laws and regulations. This issue, which is so important for the carrier, is addressed in this study limited to the carriage by road. In the first section of our study are evaluated the concept of carriage charge, legal characteristic, source and scope. In the carriage by road are handled with pertinence of the concepts which are used instead of the concept of carriage charge. It is assessed whether the charges for the transportation business envisaged by the laws and regulations are in the scope of the carriage charge. Narrow sense of the carriage is the counterpart of the transportation work that the carrier did. Expenses, additional reasonable remuneration and demmurage are considered the wide sense of the carriage charge. The responsibility arising from carriage charges constitutes the second part of our study. The carriage charge in the cases there is only one carrier and the cases which there are more than one carrier is assessed. The fate of carriage charge is handled too in this study in the case of incurring a debt on the carriage charge, due debt, proper and improper fulfilment of the carriage charge. The claim of the carrier in the payment conditional on delivery transportations and the right to charge that envisaged in the laws and regulation is evaluated in the second section.In the third chapter are assessed the calculation, proving, prescription of carriage charge and issue of the competent court. The amount of carriage charge is often determined, but in some cases, it must be calculated and embodied. It is examined too in this study in the case of carriage charge be the subject of a lawsuit, where and in which court should the claimants sue. It is also discussed that how to prove the carriage charge in a law trial. 281

Markalar, mal veya hizmetleri birbirinden ayırarak ticari hayatta önemli bir görev ifa etmektedir. Markalar aynı alanda çalışan işletmelerin ürettikleri malları veya yürüttükleri hizmetleri birbirinden ayırarak bunların o mal ve hizmetleri talep eden kişiler tarafından karıştırılmasının yaratacağı olumsuz sonuçları ortadan kaldırmaktadır. Tez çalışmamızda ise karıştırılma ihtimali bulunan markaların, marka tecavüz davalarına konu olmadan birlikte var olabilmelerini sağlayan birlikte var olma sözleşmesi incelenmektedir. Uygulamada marka sahipleri tarafından olası marka tecavüz davalarından kaçınmak amacıyla birlikte var olma sözleşmesine başvurulduğu bilinmekte ise de, sözleşmenin hukuki geçerliliğine ilişkin bir düzenleme ne rekabet hukukunda ne de marka hukukunda yer almaktadır.Markaların kullandığı coğrafi bölgenin ve ürün gruplarının zaman içerisinde değişmesi ve gelişmesi olağandır. Coğrafi bölgesinin değişmesi, markanın başka markaların bölgesine girmesi; ürün gruplarının değişmesi markanın başka ürün ve hizmet gruplarında kullanılması anlamına gelecektir. Markanın kullanımına yönelik her iki değişim de marka sahibini bölgeye veya ürüne göre yeni marka başvurusu yapmaya yönlendirecektir.Özellikle uluslararası marka başvuru sistemlerinin yaygınlaşmasından dolayı, birbirlerinin benzer markalarından haberdar olmayan ulusal tescili marka sahipleri küresel pazarda karşılaşmaya başlamıştır. Birlikte var olma sözleşmesi Türkiye'de henüz yeterli ilgiyi görmemekle birlikte, Avrupa Birliği'nde yargı kararlarına ve akademik çalışmalara konu olmaya başlamıştır. Birlikte var olma sözleşmesinin Avrupa Birliği'nde uygulama alanı bulmaya başlamasının başlıca nedeni ise tescil sistemlerinden olan Topluluk Marka Tescil Sistemi'dir. Söz konusu sistem 1994 yılından beri Avrupa Birliği'nin 28 üye ülkesini kapsayacak marka tescili sağlamakta ve iç piyasada markaların serbest dolaşımına imkân tanımaktadır. Dolayısıyla bu sistemden önce iki farklı ülkede tescilli benzer markaların ortak pazarda karşılaşma ihtimali çok düşükken, taraflardan birinin yapacağı Topluluk Marka Tescil başvurusuyla birlikte bu oran oldukça artmıştır.Dolayısıyla küresel pazarda karşılaşan ve karıştırılma ihtimali olan bu markaların barışçıl bir biçimde faaliyetlerini devam ettirebilmeleri adına marka sahipleri arasında uygulamada birlikte var olma sözleşmesi imzalanmaya başlamıştır. Her ne kadar marka sahiplerinin imzaladığı bir sözleşme olsa da, sözleşmenin yasal düzenlemesinin olmaması ve sözleşmeyle ilgili yargı kararının oldukça az olması sözleşmenin uygulanabilirliğini olumsuz yönde etkilemektedir.Birlikte var olma sözleşmesi Avrupa Birliğinde mahkeme kararlarına konu olmaya başlamışsa da, söz konusu kararlar sınırlı sayıdadır. Bununla birlikte çalışmamızda da örneklerine yer verildiği üzere, Avrupa Birliği mahkeme kararlarında birlikte var olma sözleşmesinin olumlu etkilerinin fark edildiği ve mahkemenin eski kararlara oranla sözleşmenin geçerliliğe ilişkin daha olumlu kararlar verdiği anlaşılmaktadır. Yasal bir dayanağı olmasa da, gün geçtikçe birlikte var olma sözleşmesi uygulamada ayrı tutulmuş ve karıştırılma ihtimali yüksek marka uyuşmazlıklarında özgün bir çözüm yolu olarak görülmeye başlanmıştır. Dolayısıyla gün geçtikçe uygulamada daha fazla karşılaşıldığından, birlikte var olma sözleşmesi hakkında marka sahiplerini yönlendirecek bilgilere ihtiyaç duyulmaya başlanmıştır. Bu aşamada birlikte var olma sözleşmesinin uygulanmasına ilişkin her olası senaryoya kesin cevaplar vermek mümkün olmamakla birlikte, sözleşmenin hukuki açıdan değerlendirilmesi hem marka sahipleri açısından hem de doktrinsel açıdan önem arz etmektedir. The producers of the goods and the services prefer to use some unique symbols and signs, that we call as trademak, in order to distinguish their products or services among the similar ones. Trademarks rule out the troublesome possibilities by distinguishing products or services of enterprises in similar fields. In this thesis it is investigated the treatment of trademark coexistence agreements that allow potentially confusing trademarks to coexist in the market without trademark infringement lawsuits. Despite the fact that trademark owners frequently use coexistence agreements to avoid or settle lawsuits, there is no significant scholarship discussing the legal validity of such agreements in terms of antitrust and trademark law. A trademark's geographic and product boundaries may change over time. Geographic expansion means, trademark owner expands the usage of the trademark into another users'geographic market. Product line expansion accured when the trademark owner moves into or close to the other's field of use. Both of these expansion options might lead the trademark owner to make new trademark application.Especially, through the international trademark application systems, similar trademarks in different countries encounter in global market. Although coexistence agreement have not been paid much attention in Turkey, within the European Union (EU) this agreement is quite widespread. The reason of this, the trademark coexistence agreement particularly applicable after the introduction of the Community Trademark System (CTM) which is a registration system contain European Union member states. With the introduction of the CTM in 1994, trademarks of 28 Member States are now offered protection under one harmonized system that gives access to free trade within the Internal Market. Prior to the CTM, owners of similar trademarks, might have had no reason to get to know of the other's existence, nonetheless, if one party now applies for a CTM it realizes that there is a highly similar trademark in another Member State. In spite of the fact that trademark owners that have potentially confusing trademark prefer coexistence agreements to use their trademark in global market without likelihood of confusion. Even though trademark owners use coexistence agreement, the lack of legal arrangement and the limited case law affect the applicability of agreement in a negative way.A limited number of cases relating to coexistence agreements have been subject to the European Courts and the Commission. As it is subjected in this thesis, today, the Courts and Commission recognize the positive effects of such agreements, and currently there is a more positive attitute towards the agreement. Even though the coexistence agreement falls within the scope of written law, case law suggests that the agreement may be exempted if there is serious likelihood of confusion between the trademarks, and the coexistence agreement is a genuine solution of conflict.As coexistence agreement become increasingly important, there is a growing demand for guidance concerning these agreements. It is difficult to provide specific answer to every possible scenario at this stage, but the existence of appropriate guidelines would assist companies and lawyers in assessing the compatibility of the coexistence with trademark law. 140

6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu ile limited şirketlerde çıkma ve çıkarma hakkıgenişletilerek kabul edilmiştir. 6762 sayılı eski Türk Ticaret Kanunu döneminde limitedşirketlerde çıkma hakkı sözleşmeye veya haklı sebeplere dayalı olarak; çıkarma hakkı iseyalnızca haklı sebeplere ve sermaye borcunun ödenmesinde temerrüde dayalı olarakkullanılabiliyordu. Ancak 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu ile birleşme halinde, şirketlertopluluğunda belirli şartların gerçekleşmesi koşuluyla ve çıkmaya katılma yoluylaortakların şirketten çıkmalarına izin verilmiştir. Yine yeni Kanun ile haklı sebeplere ekolarak sözleşmeye, haklı sebeple feshe, birleşmeye, şirketler topluluğuna dayalı olarakortağın şirketten çıkarılabileceği düzenlenmiştir. Bu çalışmanın ilk bölümünde çıkmakavramı ve çıkma halleri, ikinci bölümünde çıkarma kavramı ve çıkarma halleri, nihayetüçüncü bölümünde ise çıkma ve çıkarmanın sonuçları ve ayrılma akçesi incelenecektir.Anahtar Kelimeler: Limited Şirket, Çıkma, Çıkarma, Ayrılma Akçesi. With the Turkish Commercial Code numbered 6102, the right to withdraw from thecompany and dismissal of a partner from the company have been adopted extensionally. Inthe abrogated Commercial Code, the right of withdraw from the company was subjected tothe provision in the contract or just causes and the right of dismissal of a partner from thecompany was subjected to the contract and the event of default regarding the payment ofthe capital commitment. However, the Turkish Commercial Code numbered 6102 hasallowed the partners to withdraw from the partnership in case of merger of corporationsproviding participation in the withdrawal. In addition to the event of just causes, it hasbeen also regulated in the new code that dismissal of a partner from the company would bepossible under the contractual conditions, termination with just cause and in the case ofmerger of corporations and group of corporations. This article examines i) the right towithdraw and the types of withdrawal in the first part, ii) the term of dismissal and types ofdismissal in the second part and iii) finally the consequences of the withdrawal from thecompany and dismissal of a partner from the company and indemnity for exclusion in thethird part.Keywords: Limited Liability Company, Resignation, Expulsion, İndemnity for Exclusion. 135

Bu çalışmada karayoluyla tehlikeli eşya taşınması hukuki sorumluluk açısından incelenmekte, bu taşımalar gerek ulusal gerek de uluslararası taşımalar açısından ele alınmaktadır.Çalışmamızın konusunu herhangi bir eşyanın değil, belli nitelikleri haiz olan tehlikeli eşyanın taşınması oluşturmaktadır. Nitelikleri itibariyle bu eşyaların taşınması hassasiyet arz ettiğinden tehlikeli eşya taşınması bir takım özel düzenlemelere tabi tutulmuştur. Mevzuatta özel düzenlemelerin bulunmadığı hallerde ise karayoluyla eşya taşımasına ilişkin genel hükümler uygulama alanı bulmaktadır.Tehlikeli eşyanın ilgili mevzuatta tanımlanmasından genellikle kaçınılmış olmakla birlikte, tehlikeli eşya; doğal özellikleri veya taşıma sırasındaki durumu sebebiyle genel emniyet ve düzeni, dolayısıyla insanların ve diğer canlıların hayatını ve beden bütünlüğünü, kendisi dışındaki eşyaların varlığını veya çevreyi tehdit eden her türlü katı, sıvı ve gaz halindeki nesneler olarak tanımlanabilir. Tehlikeli eşyalar katı halde olabileceği gibi belli sınırlara sahip olmak şartıyla sıvı veya gaz da olabilir. Sıvı veya gazlarda bu sınırlar içinde bulundukları kap, şişe, tüp, tanker vb. muhafaza malzemeleridir.Tehlikeli eşya taşınmasında taraflar için eşyanın teslim alınmasından eşyanın teslimine kadar taşıma sözleşmesinden doğan hak ve yükümlülükler söz konusudur. Ayrıca taşıyıcının tehlikeli eşya taşınmasında taşımanın temel sorunlarından olan hasar, ziya ve gecikmeden doğan sorumluluğu bulunmaktadır. Bunun yanında taşıyıcı tehlikeli eşya taşınmasında başka kişilerin fiil ve ihmallerinden sorumlu olabilmektedir.Her taşımada olduğu gibi tehlikeli eşya taşınmasında da yapılacak taşıma için başta taşıma senedi, yük senedi ve refakat bilgi ve belgeleri olmak üzere bir takım belgelerin kullanılması gerekmektedir. Tehlikeli eşya taşınmasında kullanılan bu belgeler taraflara kanıt ve ispat imkânı sağlar.Anahtar Kelimeler: karayoluyla tehlikeli eşya taşınması, eşya taşıma, tehlikeli eşya In this study the carriage of dangereous goods is examined from the perspective of civil responsibility. The carriage of dangereous goods is handled in terms of both national and international carriage. The subject of this study is not carriage of any goods, but the goods which have some certain qualifications as being dangereous. Because of these qualifications, carriage of these goods is substantially critical. Accordingly, the carriage of dangereous goods may be subject to special regulations. In the absence of specific legislation and regulations, the general provisions concerning carriage of goods are applied. The phrase `dangerous goods` is not defined in the relevant legislations, it may be defined as all types of solid, liquid and gaseous objects threatining public safety and order -apart from the carriaged body- and thus the life and physical integrity of human beings and other living beings, environment. Dangerous goods can be solid and liquid and in gaseous form provided that they have certain limitations. The limits for liquids and gases are conserved materials such as cap, bottle, tube, tank and so on.Parties involved in the carriage of dangerous goods are obliged to fulfill obligations under the contract of the carriage of the goods from the receipt to the delivery. In addition, the carrier is liable for main problems of the carriage of dangerous goods such as damage, loss and liability arising from delay. Besides, the carrier of dangerous goods may be responsible for the acts and negligence of other persons. As well as the other carriage types, there are some documents for the carriage of dangerous goods including consigment note, despatch note, accompanying information and documents. These documents provides the evidence and the opportunity of proving to the parties. This issue is evaluated in the third chapter of this study.Keywords: the carriage of dangerous goods, the carriage of goods, dangerous goods 120

Marka tescili özel fakat sınırlı bir koruma sağlamaktadır. Fakat markalar bu sınırlar dışında da korumaya ihtiyaç duyabilirler. Tezimizde tescilin sağladığı korumanın dışında kalan her marka, tescilli olsa dahi tescilsiz marka olarak kabul edilmiştir. Bu nedenle tescil edildiği mal ve hizmetler sınıfı dışında bir marka tescilsiz marka hükmünde olduğu gibi, yabancı ülkede tescilli bir marka da Türkiye'de tescilli değilse, tescilsiz marka durumundadır. Değişen her ihtimal markanın farklı esaslara göre korunmasına neden olacaktır. Bu ihtimaller Türk Ticaret Kanununun haksız rekabet hükümleri, 556 Sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 8/3,25 vd., 7/ı, 8/4 düzenlemeleridir. Hangi markaların bu düzenlemelerden nasıl faydalanacağı doktrinde tartışılmıştır.Doğrudan tescilsiz markalara yönelik bir düzenleme olmamakla birlikte, bu konuda çok önemli bir yere sahip olan iltibas suretiyle haksız rekabet, haksız rekabetin en sık rastlanılan şeklidir. Bu önemli düzenleme değişen günün şartlarına uygun yorumlanmalı, gelişen ve yoğunlaşan ulaşım vasıtaları nedeniyle iltibasta dikkate alınacak coğrafi bölge daha geniş takdir edilmelidir. MarKHK 8/3 düzenlemesi doğrudan tescilsiz markalara yönelik bir düzenlemedir. Bu düzenleme tescil ilkesinin en önemli istisnasını teşkil etmektedir. Tescilsiz marka sahiplerine tescil başvurusuna itiraz etme ve tescilin hükümsüzlüğünü dava etme hakkı veren bu düzenlemeden istifade edilebilmesi için markanın maruf olması gerektiği savunulmuştur. Eski Markalar Kanununda bulunan bu şartın 556 Sayılı MarKHK'da bulunmaması, tarafımızca yasa koyucunun marufiyet şartını artık aramadığı şeklinde değerlendirilmektedir.Ülkesellik ilkesinin iki istisnası rüçhan hakkı ile Paris Sözleşmesi kapsamında tanınmış markalardır. Rüçhan hakkından istifade etmek için markanın tanımış olması şartı aranmazken MarKHK 7/ı maddesinde düzenlenen Paris Sözleşmesi kapsamında tanınmış markalar için tanınmış olma şartı aranmıştır. Bu tanınmanın, korunma talep edilen ülkede olması gerektiği savunulmuşsa da, bu görüşün kabulü halinde hükmün uygulanması çok zorlaşacak ve düzenlemeden beklenen fayda sağlanamayacaktır. Markalar tescil edildikleri mal ve hizmet sınıfından farklı mal ve hizmet sınıfında korunmazlar. Bunun istisnası MarKHK 8/4 düzenlemesidir. Bu düzenleme de tanınmış markalara yönelik bir düzenleme olmasına karşılık Paris Sözleşmesi anlamında tanınmış markadan farklıdır. Paris Sözleşmesi anlamında tanınmış markalara yönelik düzenleme yabancı markalara yönelik bir düzenlemedir ve tanınmışlığın Paris Sözleşmesine taraf olan ülkelerden birinde sağlanması yeterlidir. MarKHK 8/4 düzenlemesinde ise markanın Türkiye'de tescilli olması ve tanınmışlığın Türkiye'de olması gerekmektedir. Bu nedenle Paris Sözleşmesi Kapsamında tanınmış markaların farklı mal ve hizmetlerde korunabilmesi ancak MarKHK 8/4'deki şartların yerine getirilmesiyle mümkün olmalıdır. Görüldüğü üzere markaların tescil dışı korunması çok değişik noktalarda olabilmektedir. Tescilin sağladığı korumanın dışındaki bölgelerde bu düzenlemeler markalar için güvenlik duvarları oluşturmakta ve markalar haksız saldırılara karşı korunmaya çalışılmaktadır. As it is known, registration provides limited protection. However, trademarks may need protection further than such limits. In this thesis, every trademark outside the protection of registration is deemed as an unregistered trademark. Therefore, a trademark is considered unregistered for goods and services other than those it is registered for or in case it is registered abroad but not in Turkey. These possibilities include the provisions on unfair competition in the Turkish Commercial Code and Articles 8/3,25 et seq., 7/ı and 8/4 of the Decree Law 556. Trademarks which will benefit from these arrangements have been debated in the doctrine. Although a direct arrangement on unregistered marks is lacking, unfair competition through confusion which has a major role in this field is the most common form of unfair competition. This important provision should be interpreted in line with today?s changing conditions; thus, the geographical region to take into account for confusion needs to be determined in a broader sense due to advancing and intensifying means of transportation. Article 8/3 of the Decree Law 556 directly regulates unregistered marks. This article represents the most important exception of the principle of registration. It is argued that the mark should be well-known in order to benefit from this arrangement which allows proprietors of unregistered marks to object to application of registration and take legal action for nullity of registration. In my consideration, the legislator does not provide for the condition of recognition anymore due to the fact that this condition in the former Law on Trademarks is not stipulated in the Decree Law 556.The two exceptions to the principle of territoriality include the right of priority and trademarks recognized in the Paris Convention. The condition of recognition of the trademark is not sought in order to benefit from the right of priority whereas Article 7/1 of the Decree Law 556 provides for recognition for trademarks recognized in the Paris Convention. Although it is argued that this recognition should be granted in the country where protection is claimed, the provision will be very difficult to enforce and fail to produce the expected benefit if this view is accepted. Trademarks are not protected in a class of goods or services other than those they are registered for. The exception to this is Article 8/4 of the Decree 556. This article regulates recognized trademarks, too. However, this is different from the recognized trademarks used in the context of the Paris Convention. In the context of the Paris Convention, the arrangements on recognized trademarks aim at foreign trademarks and it will suffice if recognition occurs in one of the countries party to the Paris Convention. Article 8/4 of Decree Law 556, however, sets forth that the trademark should be registered in Turkey and recognition should occur in Turkey. Therefore, protection of trademarks recognized under the Paris Convention in other goods and services should be possible only when requirements in Article 8/4 of the Decree Law 556 are fulfilled. Obviously, protection of trademarks through means other than registration is possible in many aspects. These arrangements provide trademarks with walls of security in regions which fall outside the scope of protection by registration and protect them from unfair attacks. 131

Paris Sözleşmesi anlamında tanınmış markaların korunması başlıklı tez çalışmamızdaTürkiye'nin taraf olduğu Paris Sözleşmesi kapsamında markalar hukuku konusunda yapılandeğişiklikler ve yeni yapılanmalar incelenmiştir. 4113 sayılı Yetki Kanunu ile BakanlarKurulu tarafından, 556 sayılı Marka Haklarının Korunması Hakkında Kanun HükmündeKararname 5 Kasım 1995 günü yürürlüğe girmiştir. Milletler arası anlaşmalara ve sınaihakların gelişimine paralel olarak, hazırlanan 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ileuzun yıllar yürürlükte kalan 1965 tarihli 551 sayılı Markalar Kanunu yürürlükten kalkmıştır.556 sayılı KHK ile 551 Markalar Kanunu ile marka olarak tescili mümkün olmayanhizmet markalarının da tescilli mümkün kılınarak, hizmet markalarının büyük bir önem arzettiği günümüz şartlarında korunması sağlanmıştır.Bir markanın tanınmış olduğunun kabul edilebilmesi için diğer markalara oranla dahakapsamlı korumaya sahip olabilmesi, yüksek tanınmışlık derecesi yanında markanın nitelikselunsuru ve kriterlerinin yer almasıdır. Bu açıdan markanın tekliği, özgünlüğü, ayırt etme gücü,itibarı, tecavüz eden marka ile benzerliği, markanın kullanıldığı malların belirli bir kaliteyitemsil etmesi önem taşımaktadır.Tanınmış markalar sahip oldukları ?tanınmışlık? niteliği ve itibarından dolayı haksızkullanıma müsaittirler. Bir çok ülke hukuklarında olduğu gibi, tanınmış markalar bakımından,Türk hukukunda da farklı mal veya hizmetlerde kullanım da markaya tecavüz teşkil edecektir.Bu kullanım, tanınmış markalar bakımından önemli bir ayrıcalıktır. Bununla birlikte, markayatecavüzde talepler, açılacak davalar, görevli ve yetkili mahkeme bakımından tanınmışmarkalarda da geçerli olmakta ve fakat zaman aşımı bakımından tanınmış marka konusundagetirilmiş 5 yıllık süre ile diğerlerinden farklılık göstermektedir.Marka hakkına tecavüz nedeniyle, özel hukuka ilişkin taleplerde zamanaşımı süresiBorçlar Kanunun da öngörülmüş olan sürelere bağlanarak, 551 Sayılı Markalar Kanunundayer alan boşluk kapatılmıştır.Paris Sözleşmesinin 1. mükerrer 6. maddesine göre tanınmış markalar 556 SayılıKanun Hükmünde Kararnamenin 7/I-(i) maddesi uyarınca marka tescilinde mutlak red sebebiolarak düzenlenmiş ve Yargıtay Türkiye'de tescilli olmasına karşın, tanınmış markasahiplerinin Türkiye'de tescilli marka sahibine karşı KHK'nın 42/1-b maddesi uyarıncahükümsüzlük davası açabileceğini kabul etmekte, bu kural tanınmış markanın aynı mallarbakımından tescil edilmesi hallerinde olduğu gibi farklı mallar bakımından tescil edilmesihallerine de uygulanmakta, yurt dışında tanınmış fakat Türkiye'de tanınmayan bir markayıtescil ettiren kişinin, tacir sıfatı sebebiyle bu tanınmışlığı bildiği ve bu hareketinin M.K. 2 ncimaddesine aykırı olduğu sonucuna varmakta, bu nedenle markanın tescili yönünden mutlakred sebebi olması nedeniyle önem arz etmektedir.556 Sayılı KHK'ya genel olarak bakıldığında maddelerin birbirinden kopuk olduğugörülmektedir. Ancak tüm bunlara rağmen, hukukumuza bu düzenlemelerin yapılmış olmasıolumludur. K.H.K.'de yer alan, bazı olumsuz durumlar ve yoruma muhtaç olan açıkları da,içtihatlar yolu ile kapatılmaya çalışılacaktır. The thesis of ?Protection of Trade-marks in accordance with the Paris Treaty?, studiesthe new changes and structures made in the law of trade-mark according to the Paris Treatywhich is ratified by Turkey. The decree of protection of trade-marks numbered 556 was putinto action on 5 November 1995 by the cabinet with authorization of 4413. With this, the1965 law of trade-mark, numbered 551 which was prepared according to the decree of 556,parallel to the international treaties and the developments of industrial rights, is abrogated.Approval of the decree of 556 and the law of trade-marks of 551 makes it possible toregister the service trade-marks which is not possible according to the trade-marks law andhelps the service trade-marks be protected in today?s circumstances in which service trade-marks have a great importance.The trade-mark has to meet the criteria of broader protection compared to the otherbrands and has to have a level of high recognition of quality to be accepted as a recognizedtrade-mark. From this aspect, the brand?s uniqueness, originality, credibility, similarity withthe hostile brand and representation of the quality of the brand products are important.Well-known trade-marks are vulnerable for unjust use due to their well recognitionand credibility. Using the brand name in different products or services is a violation also inTurkish Law as it in many countries. This use is an important privilege for recognized trade-marks. Nevertheless, demands against violations and lawsuits are also valid for recognizedbrands in duty or authorized courts and show difference from the limit of 5 year lapse forrecognized brands.The duration time in private law due to violations of rights of trade-marks has beenlinked to the duration in the law of obligations and the gap in the 551 law of trade-marks hasbeen filled. 114

YÖK Tez ID: 190665 Tezde, taşıma sözleşmelerinin bir türünü oluşturan, yolcu ve gönderici iletaşıyıcı arasında yapılan hava taşıma sözleşmesi ve hava taşıyıcısının bu sözleşmedendoğan sorumluluğu incelenmektedir.Tez giriş ve sonuç dışında üç ana bölümden oluşmaktadırBirinci bölümde hava taşıma sözleşmesinin tanımı yapıldıktan sonrasözleşmenin unsurları, hukuki niteliği ile hava taşıma sözleşmeleri bakımından özellikarz eden sözleşmenin tarafları ve bu tarafların hava taşıma sözleşmesinden doğan hak veborçları ortaya konulmuştur. Hava taşıma sözleşmenin kuruluşu, kurulma şekli veiçeriği incelenmiştir.İkinci bölümde taşıyıcının hava taşıma sözleşmesinden doğan sorumluluğununhukuki niteliği ve taşıyıcının sorumluluğu için gereken şartlar incelenmiştir. Taşıyıcınınsorumluluğunun şartları incelenirken üçlü bir ayırıma gidilerek önce yolcunun uğradığızararlar bakımından gerekli olan şartlar, sonra bagaj ve yükün taşınmasından doğanzararlar bakımından gerekli olan şartlar ve son olarak da yolcu, bagaj ve yüküntaşınmasındaki gecikmeden doğan zararlar incelenmiştir. Burada ayrıca taşıyıcınınadamlarından doğan sorumluluğu incelenmiştir.Üçüncü bölümde ise; taşıyıcının sorumluluğunun kapsamı, ikili bir ayırımlasınırlı sorumluluk sistemi, bu sistemde öngörülen limitler ve bu sorumluluk sistemindenyararlanacak kişiler; daha sonra da istisnai durumlarda kabul edilen sınırsız sorumluluksistemi ve sınırsız sorumluluk halleri ayrıntılı bir şekilde incelenmiştir. Burada ayrıcataşıyıcının sorumluluktan kurtulması, sorumluluktan kurtulma halleri tek tek açıklamaksuretiyle ve sorumluluktan kurtulmanın geçerliliği belirtilmek suretiyle incelenmiştir.Tez, hava taşıma sözleşmesi ve hava taşıyıcısının bu sözleşmeden doğansorumluluğunun genel olarak değerlendirildiği sonuç kısmı ile tamamlanmıştır. In the thesis, a type of carrier agreements, air carrier agreements amongpassenger, sender and air carrier, and responsibilities of the air carrier stemming fromthis agreement are examined.The thesis is composed of three main chapters other than introduction,development and conclusion sections.In the first chapter, air carrier agreement is defined, and the features of theagreement, the parties of the agreement offering particularity in juridical feature and aircarrier agreements, and rights and debts of those parties are put forth for consideration.In addition, the founding of the air carrier agreement, the way of its formation, and itscontent have been examined.In the second chapter, the juridical feature and the necessary conditions forresponsibilities of the air carrier stemming from the air carrier agreement have beenexamined. While examining the conditions of carrier?s responsibilities, three pointshave been set. Firstly, conditions required for passengers who suffer a loss, secondlyconditions required for damage stemming from carriage of luggage and cargo loss andfinally damage stemming from delay of carriage of passenger, baggage and cargo havebeen examined. What?s more, responsibility of air carrier stemming from its staff isexamined.In the third chapter, the context of air carrier?s responsibility, responsibilitysystem limited with dual separation, limits envisaged within this system, persons tobenefit from this system; and then unlimited responsibility system accepted inexceptional cases, and unlimited responsibility cases have been examined in detail. Inaddition, air carrier?s getting clear of responsibility, the way of getting clear ofresponsibility, and legality of getting clear of responsibilities have been examined.The thesis is completed with the conclusion part, evaluating generally the aircarrier agreement, and responsibility of the air carrier stemming from relevantagreement.

YÖK Tez ID: 190677 Tezimizin konusunu oluşturan ?Eser Sahibinin Haklarına Bağlantılı Haklar?,5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanununun 80. maddesinde düzenlenmiştir.5846 sayılı yasanın 80. maddesinde dört grup kimseye bağlantılı hak tanınmıştır.Bunlar; icracı sanatçılar, fonogram yapımcıları, radyo-televizyon kuruluşları ve filmyapımcılarıdır.Belirtilen bu dört grup kimseye 80. maddede mali hakların tanınmasından başkaicracı sanatçılara ayrıca manevi haklar da tanınmıştır.Ayrıntılarını tezimizin ilerleyen bölümlerine bırakmak kaydıyla bağlantılı haksahiplerine tanınan hakların çeşitli gerekçelerle sınırlandırıldıklarını, bu sınırlandımasebeplerinin bulunması halinde hak sahiplerinden izin almadan bu haklarınkullanılabileceğini ifade etmek gerekir.Sınırlandırma sebeplerinin olmamasına rağmen bağlantılı hakların sahipleridışında kimseler tarafından kullanılması, hak sahiplerinin haklarına tecavüz teşkiletmektedir. Bu durumda hak sahipleri tecavüzün ref'i, men'i, tespiti, tazminat vevekaletsiz iş görme hükümlerine dayanan hukuk davaları ile ceza davaları açarakhaklarını savunma imkanına sahiptir. The subject of our thesis; ?Neighbouring Rights, Protection and Limitations? isregulated in the 80th article of the 5846 IP Law.Neighbouring Rights are adjucated to four groups of people in the 80th article of5846 IP Law. These are; performers, phonogram producers, radio and televisionenterprises and film producers.Except the adjucation of financial rights to these four groups of people, alsomoral rights are adjucated to the performance artificiers.Provided that we will mention the details in the later parts of our thesis, it shouldbe mentioned that, rights that are related with the rights of the owner of the work of artare limited for various reasons and when these reasons of limitation are found, theserights can be used without permission of the right owner.Despite there is no reason of limitation, use of the related rights by the peopleexcept the owner of rights forms transgression to the rights of the owner of rights.In these situations, owner of rights has the facility of defending his/her rights by sueingcivil and criminal actions based on the determination of the transgression andarbitraments of amends and transaction without proxy.

5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu'na göre eser, sahibinin hususiyetini taşıyan ve ilim ve edebiyat, musiki, güzel sanatlar veya sinema eserleri olarak sayılan her nevi fikir ve sanat mahsulleridir. Görüldüğü üzere Kanun, eser türü olarak dört kategori belirlemiştir. Bir fikri ürünün eser sayılabilmesinin şartlarından biri, bu dört kategorinden birine dâhil olmaktır. Eserler üzerinde eser sahibine tanınan haklar da Kanun'da hüküm altına alınmış olup, mali haklardan bir tanesi işleme hakkıdır. İşleme hakkının kullanımı, Kanun'da işlenme eser denilen ve asıl eserden ayrı yeni bir eserin meydana getirilmesine yaramaktadır. Zira Kanun gereğince, diğer bir eserden istifade suretiyle vücuda getirilip de bu esere nispetle müstakil olmayan ve işleyenin hususiyetini taşıyan fikir ve sanat mahsulleri işlenme eserdir. Bu halde, Kanun'un eser tanımına uygun olan bir fikri ürün hususiyet katılarak değiştirilmektedir. Kanun, işlenme eserlere örnek teşkil eden başlıca halleri 6'ncı maddesinde sıralamıştır. Çalışmamızda eser ve eser sahibi kavramları ile eser sahiplerine tanınan haklar temel konuyu izah etmek amacıyla değerlendirilecek; işleme hakkı, işlenme eser, işlenme eser türleri ve işlenme eser sahibi mevhumları gibi hususlar ise çalışmanın odak noktası olduğundan derinlemesine incelenecektir. İşlenme eserin ve işlenme eser sahibinin ne anlama geldiği anlatıldıktan sonra; iş ilişkisi içerisinde meydana getirilen işlenmelerin eser sahipliği meselesi, birden fazla kimsenin birlikte meydana getirdiği işlenmeler ve aynı eserin farklı kimseler tarafından işlenmesi hali irdelenmiştir. Diğer yandan, işlenme eser üzerindeki hakların ne şekilde devredilebildiği ile bu hakların ihlal edilmesi halinde işlenme eser sahibine tanınan kanun yolları da konunun devamını teşkil ettiğinden irdelenecektir.Anahtar Kelimeler: `eser`, `işlenme eser`, `işlenme eser sahibi`, `sözleşme`, `hukuk davaları`. According to Code on Intellectual and Artistic Works (No. 5846) a work is any intellectual or artistic product bearing the characteristic of its author, which is deemed a scientific and literary or musical work or work of fine arts or cinematographic work. As can be seen, the Code divides work into four categories. An intellectual product must be included in one of these four categories to be accepted as a work. Economic rights of copyright owners are ensured in the Code and one of these rights is right of adaptation. Usage of right of adaptation results in occurrence of a new intellectual product which is called as adaptation (derivative work) by the Code. Because adaptation is intellectual and artistic product bearing the characteristics of the adaptor, which is created by benefiting from another work but which is not independent of such work. In case of adaptation, a copyrighted work is transformed into a different copyrighted work by adding some new intellectual characteristics. The main types of adaptations are listed in article 6 of the Code. In this dissertation, we will evaluate the subjects of work, author and exclusive rights of authors with regards to adaptations. Then, we will focus on the concepts of right of adaptation, adaptation as a copyrighted work, main types of adaptations and adaptor as an author in detail, since they are the focal points in our study. After the description of derivative works and adaptor as an author, we will have talked about works that are created as a job duty, works that are created by co-authors and works that are created by separate authors. In addition to that, other important topics that will be examined in this thesis are transfer of the exclusive rights on adaptations and legal remedies in case of infringements.Keywords: `work`, `derivative work`, `derivative work owner`, `contract`, `civil lawsuits`. 121