Search

Tarımın ülke ekonomisine olan katkısını artırmak ve kırsal alanda yaşan nüfusun sürdürülebilir bir gelir elde edebilmesi için çiftçilerin yapmış oldukları meslekten memnun olmaları son derece önemlidir. Araştırma kırsalda yaşayan çiftçilerin yaşam memnuniyeti ve gelecek beklentisini değerlendirmek üzere Çorum İli Kargı ilçesinde bulunan köylerde yürütülmüştür. Araştırma verileri üç köyden arazi büyüklüğüne göre çekilen tesadüfi örnekleme ile belirlenen 80 çiftçiden toplanmıştır. Veriler Mart-Nisan 2023 döneminde toplanmıştır. Veri analizinde ağırlıklı olarak tanımlayışı istatistikler kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre köylüleri kırsal da yaşamaya motive eden en önemli faktörlerin memleketinde yaşıyor olmak, kendi işini yapıyor olmak ve birçok temel ihtiyaçlarını karşılıyor olmaktır. Diğer taraftan motivasyonu azaltıcı faktörler ise kırsalda yeterince iş olanaklarının olmaması, sosyal faaliyetlerin bulunmaması ge gelirin düşük olmasıdır. Ayrıca tarımın, mesai kavramının bulunmadığı, doğal ve ekonomik riskleri fazla, kârlılığı düşük, saygınlığı hak ettiği konumda olmayan, yıpratıcı ve belirsizliklerle dolu bir meslek olduğu görüşü egemendir. Tarımın çiftçilere sevdirilmesi ve çiftçi memnuniyetinin artırılması için öncelikle çiftçi ürünlerinin değer fiyattan satılması ve girdi fiyatlarının azaltılması yoluyla tarımsal gelirlerin artırılmasına yönelik politikalar uygulanmalıdır. Özellikle tarımı genç çiftçilere sevdirecek uzun dönemli projelere ve kırsalda yaşamı kolaylaştıracak alt yapı hizmetlerine ihtiyaç vardır.

İklim değişikliği küresel olarak tarımsal üretimi ve dolayısıyla bütün tüketicileri ve üreticileri ilgilendirmektedir. Özellikle üreticiler açısından verim ve kalite düşüklüğüne yol açan iklim değişiklikleri uzun dönemde kırsal nüfusun gelir düzeyini ve refahını olumsuz yönde etkileyebilmektedir. Böyle durumlarla karşılaşmamak için birçok uluslararası, ulusal, bölgesel ve yerel kuruluşlar konunun gündemde tutulmasını ve olanaklar ölçüsünde bir dizi önlemler alınmasını önermektedir. Bu çalışmanın amacı Samsun ili Çarşamba ilçesinde fındık tarımı yapan üreticilerin iklim değişikliği konusundaki bilgi kaynaklarını, bilgi düzeylerini, gelecek kaygılarını ve olumsuz yönde etkilenme durumunda gelecekle ilgili kararlarını incelemektir. Araştırma verileri tabakalı örnek belirleme yöntemine göre belirlenmiş 135 çiftçi ile yüz yüze yapılan anketlerden elde edilmiştir. Araştırma bulguları çiftçilerin iklim değişikliği ile ilgili bilgileri ağırlıklı olarak televizyon ve internetten öğrendiklerini, iklim değişikliği konusunda oldukça kaygılı olduklarını, iklim değişikliklerinin tarımsal üretimlerini ciddi olarak etkilemesi durumunda çeşitli önlemlere başvuracaklarını ortaya koymuştur. Araştırmada Tarım ve Orman Bakanlığı, ziraat fakülteleri ve üretici örgütlerinin çiftçileri bilinçlendirmek için çeşitli eğitim ve yayım çalışmaları yapması ve alınabilecek önlemler konusunda çiftçileri eğitmesi gerektiği önerisi yapılmaktadır.

Tarih boyunca insanlar farklı nedenlerden dolayı yaşadıkları yerlerden ayrılarak başka yerlere göç etmişlerdir. Kırsal alanlardan kentlere doğru göç de birçok farklı nedene dayanarak özellikle gelişmekte olan ülkelerde görülen yaygın bir olgudur. Bu çalışmada Sivas ili Gürün ilçesi kırsalından kentlere doğru yapılan göç incelenmektedir. Göç eden kişilerin sosyoekonomik özellikleri, hangi şehirlere göç ettikleri, göç sürecinde etkili olan sosyoekonomik ve sosyokültürel faktörler incelenmektedir. Araştırma verileri Cochran örnekleme yöntemine göre belirlenen ve kartopu yöntemiyle erişilen 384 kişi ile yapılan anketlerden elde edilmiştir. Araştırma bulgularına göre göç eden kişilerin yaygın olarak genç yaşlarda eğitim ve iş imkanları için kırsaldan İstanbul, Ankara, Kayseri ve İzmir gibi gelişmişlik düzeyi yüksek olan büyükşehirlere göç ettikleri görülmektedir. Göç sürecinde etkili olan faktörler ağırlıklı olarak sosyoekonomik faktörlerdir. Bu faktörlerin başında kişilerin çocukları için iyi bir gelecek bulma isteği yer almaktadır. Sosyokültürel faktörler göç sürecinde ekonomik faktörlere göre arka planda kalmış olsa da büyükşehirlerdeki sağlık imkanlarının daha gelişmiş ve fazla olması göç sürecinde etkili olan önemli bir faktördür. Araştırmada kırsalın yaşam seviyesinin ve standartlarının geliştirilmesi, iş ve eğitim imkanlarının artırılıp, kişilerin gelir düzeyinin yükseltilmesi sağlandığı takdirde kırsalın sürdürülebilirliğinin korunacağı ve göçün azalacağı ortaya konulmuştur. Araştırmada son olarak kırsal alanları geliştirmeye yönelik politikalar ve çalışmaların yürütülmesi gerektiği önerisinde bulunulmuştur.

When we look at the countries with the largest immigrant population in the world, it is seen that factors such as internal conflict, war, and a weak economy are one of the main reasons for migration mobility. Due to the ongoing conflicts in Afghanistan for years, it has maintained its position as the country that produces the most immigrants in the world. In this study, we tried to understand the socio-economic characteristics of Afghan immigrants living in Istanbul, Konya, Uşak, and Sakarya, based on their experiences in the migration process and examining the reasons for their migration. The "survey" method was chosen as the data collection method. Questionnaires were prepared appropriately and applied in the form of face-to-face interviews. The data obtained through the questionnaire were evaluated by preparing tables consisting of frequency and percentage distributions. We evaluated our findings and results in terms of the socio-economy of the immigrants and then the reasons for their arrival in Turkey. Prolonged conflicts and drought and famine caused by climate change, which created an uncertain economic and political situation in Afghanistan, forced about 7 million Afghans to leave their homeland and migrate to other countries to find a better life. To prevent the Afghan migration crisis that has been going on for years, first of all, political and economic stability must be ensured. To ensure economic and political stability in Afghanistan, it is necessary to establish an inclusive and unifying government that includes all ethnic groups. In terms of economy, since the country's economy is predominantly based on agriculture, agricultural policies and programs should be developed and farmers should be supported.

Migrant workers, who make up 5% of the world's population and are estimated to be more than 323 million people, are employed in various sectors in different countries of the world. Agriculture is the sector with a high level of informality, which is the main working area of immigrants. Migrant employment has an important share in agricultural activities, which are carried out intensively especially in summer due to seasonality. In this context, in addition to revealing the socio-demographic and economic characteristics of the population engaged in agriculture in the rural areas of Afghan immigrants, the agricultural background of the individuals in question and their employment opportunities in the agricultural sector in Turkey are evaluated. A total of 384 Afghan immigrants (95% male and 5% female) were conducted and filled the questionnaires. Results showed that the entry of Afghans and other migrants into seasonal agricultural work has had a significant impact on Turkey's agricultural labor markets. This article discusses the way Afghan immigrants participate in the labor market and their relations with the host society in Turkey. Throughout the article, employment opportunities in the agricultural sector in Turkey are evaluated based on the agricultural background of Afghan immigrants. In the first part of the research findings, it provides information about the land holdings and agricultural experiences of Afghan immigrants in Afghanistan. In the second part, labor experience in Turkey and employment opportunities in the agricultural sector are explained and the article concludes with a general evaluation.

Tarımsal eğitim örgün ve yaygın eğitim olmak üzere iki ana alanda incelenmektedir. Örgün eğitim, orta öğretim ve yükseköğretim olarak sınıflandırılır. Bu çalışmanın temel amacı, Türkiye'deki ortaöğretim kurumlarında tarım eğitiminin tarihsel perspektifini ve gelecekteki gelişimini incelemektir. Kronolojik ve tematik bir nitel araştırma yönteminin kullanıldığı bu çalışmada, birincil kaynaklardan ve bilimsel makaleler, kitaplar, konferans bildirileri ile kurum raporları gibi ikincil kaynaklardan elde edilen bilgiler kullanılmıştır. Genel sonuçlar tarımın insanların ihtiyaçlarına yönelik ortaya çıkan, eğitim ve deneyimlerle gelişen bir alan olduğunu göstermektedir. Tarımın en önemli görevi insanlığı beslemektir. Ancak modern çağda bu sektör kırsal kesimde istihdam yaratmak, ihracata katkı sağlamak ve ekonominin diğer sektörlerine girdi sağlamak amacıyla kullanılmaktadır. Tüm bu işlevler ancak eğitimle güçlendirilebilir ve gelecek nesillere aktarılabilir. Farklı dönemlerde farklı kurumlara bağlı olan ve statülerini farklılaştıran ziraat liseleri, tarım sektörünün nitelikli insan ihtiyacını karşılamaya yönelik mesleki ve teknik eğitim veren kurumlardır. Tarım liseleri ve programları, tarım sektörüne nitelikli insan kaynağının yetiştirilmesi açısından önemli görevler üstlenmiştir. Ancak bu okullar, son yıllarda orijinal misyonlarını önemli ölçüde değiştiren sayılarında, adlarında ve müfredatlarında önemli değişikliklerle karşı karşıya kalmıştır. Sonuç olarak ortaöğretimde tarım eğitimine verilen önemin yıllar içinde azaldığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu okulların güçlendirilmesine yönelik stratejiler bu makalede tartışılmaktadır.

This thesis was initiated in order to investigate the factors affecting farmers’ membership in Agricultural Credit Cooperatives in Bafra District of Samsun province. The material for the study consisted of data from face-to-face interviews with 200 farmers, determined by Cochran's sampling method used in Likert-type questions. The survey prepared for the purpose of collecting data in the study was prepared taking into account previous studies on the subject and farmers who are members of Agricultural Credit Cooperatives in the region and who are not members. Data were collected during November-December 2020 period. The methods selected in data analysis were determined according to research objectives. For this purpose, descriptive statistics such as frequencies, percentages, means, and standard deviations were used to describe farmers’ socio-economic characteristics, communication behaviors, members’ satisfaction about agricultural credit cooperatives, their opinions about cooperative administration and cooperative services, their expectations from the cooperative, and the opinions of farmers who were not members of cooperatives. Farmers were divided into two groups as members of agricultural credit cooperatives and non-members, and whether there was any difference between these two groups in terms of socioeconomic characteristics, communication behaviors and opinions about cooperative services was checked by independent sample t-test and chi-square test. According to the research findings, the average age of the farmers was 55.0, the ratio of the farmers who graduated from primary school was 66.5%, the ratio of those participating in the village administration was 18.0%, the average property land size was 30.08 decares, the average size of the land they rented was 28.68 decares and the average agricultural experience was 37.56 years. Communication behaviors were measured with a Likert scale and the average value was 1.570 for the frequency of reading vi newspapers, 2.375 for radio listening frequency, 2,465 for internet use frequency, 5,525 for television watching frequency, 3.185 for the frequency of going to the district center, 1.110 for the frequency of going to the city center, 1.985 for meeting frequency with agricultural engineers and veterinarians, and 0.350 for the frequency of watching television channels broadcasting on agricultural issues. According to the results of the independent sample t-test and chi-square test applied in the study; farmers who were members of cooperative had more advantages than nonmembers regarding the socioeconomic characteristics of rented land size, participation in village administration, use of credit for inputs, use of credit for agricultural investments, the rate of income provided from crop production, and income level; and communication behavior variables of watching television channels broadcasting on agricultural issues, meeting with agricultural engineers and veterinarians, and reading newspapers. In the study, it is recommended that farmers become mmembers of cooperatives and cooperatives should be encouraged in the rural society. Bu tez; Samsun İli Bafra İlçesinde çiftçilerin tarım kredi kooperatiflerine üye olmalarını etkileyen faktörlerin araştırılması amacıyla başlatılmıştır. Araştırmanın materyalini, Cochran’ın Likert tipi sorularda kullanılan örnekleme yöntemine göre belirlenen 200 çiftçi ile yüz yüze yapılan görüşmelerden elde edilen veriler oluşturmuştur. Araştırmada veri toplamak amacı ile hazırlanan anket konu ile ilgili önceki çalışmalardan ve yörede tarım kredi kooperatiflerine üye olan ve üye olmayan çiftçiler göz önünde bulundurularak hazırlanmıştır. Veriler Kasım-Aralık 2020 döneminde toplanmıştır. Araştırmada veri analizinde seçilen yöntemler araştırma amaçları doğrultusunda belirlenmiştir. Bu amaçla sosyoekonomik özellikler, iletişim davranışları, tarım kredi kooperatiflerine üye olan çiftçilerin kooperatif yönetiminden memnuniyetleri, kooperatif hizmetleri ile ilgili düşünceleri, kooperatiften beklentileri ve tarım kredi kooperatifine üye olmayan çiftçilerin kooperatif hizmetleri ile ilgili düşüncelerinin belirlenmesinde frekans, yüzde, ortalama ve standart sapma gibi tanımlayıcı istatistikler kullanılmıştır. Çiftçiler tarım kredi kooperatiflerine üye olan ve üye olmayan olmak üzere iki gruba ayrılarak bu iki grup arasında sosyoekonomik özellikler, iletişim davranışları kooperatif hizmetleri ile ilgili düşünceleri bakımından herhangi bir farkın olup olmadığını bağımsız örnekli t-testi ve ki-kare testi ile kontrol edilmiştir. Araştırma bulgularına göre, çiftçilerin ortalama yaşı 55.0, ilkokul mezunu olan çiftçilerin oranı %66,5, köy yönetimine katılanların oranı %18.0, ortalama mülk arazi büyüklükleri 30.08 dekar, ortalama kiraya tuttukları arazi büyüklüğü 28.68 dekar ve ortalama tarımsal deneyim 37.56 yıl olarak tespit edilmiştir. İletişim davranışları açısından Likert ölçeği ile ölçülen değişkenler olan çiftçilerin ortalama gazete okuma sıklığı 1.570, radyo dinleme sıklığı 2.375, internet kullanma sıklığı 2.465, televizyon izleme sıklığı 5.525, ilçe merkezine gitme sıklığı 3.185, şehir merkezine gitme sıklığı 1.110, ziraat mühendisi ve veteriner hekimle görüşme sıklığı 1.985, tarımsal konularda yayın yapan televizyon kanallarını izleme sıklığı 0.350 olarak bulunmuştur. Araştırmada uygulanan bağımsız örneklem t-testi ve ki-kare testi sonuçlarına göre; tarım kredi kooperatiflerine üye olan çiftçilerin sosyoekonomik özelliklerinden kiraladıkları arazi büyüklüğü, köy yönetimine katılma, girdiler için kredi kullanımı, tarımsal yatırımlar için kredi kullanımı, gelir düzeyi, bitkisel üretimlerinin toplam gelirdeki oranı ve gelir grubu; iletişim davranışlarından tarımsal konularda yayın yapan televizyon kanalların izleme, ziraat mühendisi ve veteriner hekim ile görüşme sıklığı ve gazete okuma sıklığı bakımından daha avantajlı oldukları tespit edilmiştir. Araştırmada çiftçilerin kooperatiflere üye olmaları ve kırsal toplumda kooperatifleşmenin teşvik edilmesi önerilmektedir.

“I. Uluslararası Organik Tarım ve Biyoçeşitlilik Sempozyumu 27-29 Eylül Bayburt”