Search

In het Smallsteps-arrest uit 2017 oordeelde het Hof van Justitie van de EU dat de uitzondering die in Richtlijn 2001/23/EG inzake overgang van ondernemingen is opgenomen voor de faillissementsdoorstart, niet van toepassing is wanneer een dergelijke doorstart wordt gerealiseerd met gebruikmaking van de pre-packmethode. In het Heiploeg-arrest van april 2022 blijkt het Hof over deze kwestie een compleet ander standpunt in te nemen. Na een korte introductie van de relevante Europese regelgeving en weergave van de belangrijkste overwegingen uit het Smallsteps-arrest, bespreekt de auteur de Heiploeg-zaak en staat hij stil bij de implicaties van het recente Hof-arrest voor de Nederlandse doorstartpraktijk.

In deze bijdrage staat de auteur stil bij de betekenis van het Stoof/Mammoet-arrest van de Hoge Raad. Hij bespreekt de daarin gegeven uitwerking van de Taxi Hofman-leer en gaat in op de visie van de Hoge Raad op de verhouding tussen de op goed werknemerschap gebaseerde medewerkingsplicht van de werknemer en artikel 7:613 BW. Vervolgens behandelt hij een aspect van de problematiek waarover de Hoge Raad zich in het Stoof/Mammoet-arrest niet, althans niet expliciet, heeft uitgelaten, te weten: de gevolgen van een weigering van de werknemer om een redelijk voorstel van de werkgever dat verband houdt met gewijzigde omstandigheden op het werk te aanvaarden, terwijl voor die weigering geen deugdelijke gronden bestaan.

In dit opstel bespreekt de auteur de rechtsontwikkeling in de afgelopen jaren met betrekking tot de rechtspositie van werknemers bij een faillissementsdoorstart.

Dit hoofdstuk bespreekt de mogelijkheden van degene die (een deel van) de financiële gevolgen van een ziekmakende gebeurtenis voor de werknemer opvangt, om de veroorzaker van de schade aan te spreken tot vergoeding van de kosten die hij ten behoeve van dezieke werknemer heeft gemaakt.

Dit hoofdstuk gaat in op de privaatrechtelijke en publiekrechtelijke regelgeving gericht op het voorkomen van ziekte en arbeidsongeschiktheid van de werknemer. Privaatrechtelijke regelingen met deze strekking vinden we in art. 7:658 van het Burgerlijk Wetboek en in cao’s. Preventieverplichtingen met een publiekrechtelijk karakter zijn onder meer opgenomen in de Arbeidsomstandighedenwet 1998 (Arbowet) en de Arbeidstijdenwet (Artw).

De arbeidsovereenkomst vormt de juridische basis voor de meeste arbeidsrelaties en is daarmee van groot maatschappelijk belang. Wanneer u als professional geregeld in aanraking komt met arbeidsovereenkomsten en de daaruit voortvloeiende rechten en verplichtingen, dan is het essentieel de laatste ontwikkelingen in wetgeving en rechtspraak in het vizier te houden. Arbeidsovereenkomstenrecht is een veelgebruikt handboek onder professionals, academici en studenten die over een compleet naslagwerk willen beschikken.De titel beperkt zich niet tot de bepalingen betreffende de arbeidsovereenkomst in het Burgerlijk Wetboek en de daarop gebaseerde regelgeving. Ook wordt stilgestaan bij andere relevante wetgeving, zoals de Algemene verordening gegevensbescherming, de Wet op de collectieve arbeidsovereenkomst, de Wet minimumloon en minimumvakantiebijslag, de Wet arbeid en zorg en de Wet melding collectief ontslag.De uitgave wordt gekenmerkt door de diepgang van de bespreking. Alle voor de rechtspraktijk relevante vraagstukken op het terrein van het arbeidsovereenkomstenrecht worden belicht. De uitgebreide verwijzingen naar jurisprudentie en literatuur helpen u bovendien zich snel verder te verdiepen in een onderwerp.

In de internetconsultatie over het voorontwerp van de Wet overgang van onderneming in faillissement (‘Wof’) en de bijbehorende ministeriële regeling wordt in diverse reacties de vraag opgeworpen in hoeverre de artikelen 3 tot en met 5 van Richtlijn 2001/23/EG2 zich tegen de in het voorontwerp geformuleerde systematiek verzetten. Deze vraag staat ook in dit artikel centraal. De auteur focust zich op artikel 4 lid 1 van de Richtlijn 2001/23/EG, waarin is neergelegd dat de overgang van een onderneming, vestiging of onderdeel van een onderneming of vestiging op zichzelf voor de vervreemder of de verkrijger geen reden vormt voor ontslag. Deze bepaling vormt volgens de tweede volzin van het artikellid evenwel geen belemmering voor ontslagen wegens economische, technische of organisatorische redenen die wijzigingen voor de werkgelegenheid met zich brengen (hierna: ‘eto-redenen’).

Deze bijdrage staat stil bij de vraag hoe moet worden vastgesteld welke werknemer bij een ontslag op bedrijfseconomische gronden als eerste dient af te vloeien. In het bijzonder wordt ingegaan op de begrippen 'onderneming', 'bedrijfsvestiging', 'zelfstandig bedrijfsonderdeel' en 'groep' die in dat kader alle een te onderscheiden rol spelen.

Bespreking van het boek Schets van het Nederlands arbeidsrecht en zijn auteur ten behoeve van de canon van de Nederlandstalige rechtsgeleerde 'klassiekers' opgenomen in een bijzonder nummer van Pro Memorie.

In dit artikel bespreekt de auteur de effecten van het Smallsteps-arrest van het Hof van Justitie van de EU voor pre-pack- en andere insolventieprocedures. Tevens besteedt hij aandacht aan de gevolgen van het arrest voor de bij insolvente ondernemingen betrokken werknemers. Verder formuleert hij een concreet voorstel om de belangen van de crediteuren van een insolvente werkgever, diens werknemers en de samenleving meer met elkaar in balans te brengen.