Search

In Autumn 2009, a faecal egg count reduction test (FERCT) was carried out on three sheep farms. Groups of 8-11 lambs were treated with ivermectin or moxidectin, with a 14-day interval between treatment and sampling. Ivermectin resistance was present on all three farms. Treatment with ivermectin resulted in a reduction in faecal egg numbers of 94.6%, 63%, and 59%. On two farms, 14 days after treatment pooled faecal samples yielded predominantly larvae of Hamonchus contortus (100% and 98%, respectively). On the third farm, H. contortus and (probably) Teladorsagia circumcincta were resistant to ivermectin (64% and 36% of the larvae, respectively). Treatment with moxidectin resulted in a 100% reduction in egg output in sheep on all three farms. More sensitive culture techniques failed to detect any larvae in samples taken from two farms, but a few Ostertagia-type larvae, probably of T. circumcincta, were detected in samples from the third farm. It can be concluded that gastrointestinal nematodes in sheep from these three farms were resistant to ivermectin, whereas resistance to moxidectin was not detected. Op drie schapenbedrijven is in het najaar van 2009 een FECRT (faecel egg count reduction test) uitgevoerd, waarbij groepen van acht tot elf lammeren werden behandeld met ivermectine (IVM) of moxidectine (MOX). De tijd tussen de dag van behandelen en de tweede monstername bedroeg twee weken. Op alle drie bedrijven kon resistentie van maagdarmnematoden tegen IVM worden vaststeld. De behandelingen met IVM leverden reductiepercentages op van respectievelijk 94,6 procent, 59 procent en 63 procent. Op twee bedrijven werden veertien dagen na behandeling in samengevoegde feceskweken vrijwel uitsluitend larven van Haemonchus contortus aangetroffen (respectievelijk 100 procent en 98 procent) Op het derde bedrijf was naast resistentie van H. contortus (64 procent van de gekweekte larven) ook resistentie van(vermoedelijk) Teladorsagia circumcincta aanwezig (36 procent van de larven). Behandeling van MOX gaf op alle drie bedrijven 100 procent redcutie van de eiuitscheiding. Met de gevoeligere kweektechniek kom op twee bedrijven na MOX-behandeling geen enkele larve in de kweek worden gevonden, maar werden op het derde bedrijf enkele larven van (vermoedelijk) T. circumcincta in de kweek aangetroffen. De conclusie van deze studie is dat resistentie van maagdarmwormen tegen IVM in Nederland op drie onderzochte bedrijven is aangetoond. Behandeling met MOX bleek op alle drie bedrijven nog effectief.

Aan de kleur van het ooglid kan worden afgelezen of een lam lijdt aan bloedarmoede, als gevolg van haemonchose. Op basis van deze waarneming kunnen alleen de lammeren die lijden aan haemonchose worden ontwormd. Dit minimaliseert de selectie op resistente maagdarmwormen en maximaliseert het behoud van de effectiviteit van het gebruikte middel op het bedrijf

In de specifieke leverbotgebieden (door nattere perioden en peilverhoging nemen die toe) kan ernstige leverbotbesmetting voorkomen. Voor het behandelen van melkvee tegen leverbot zijn in Nederland alleen middelen geregistreerd voor niet-melkgevende koeien

Ascaris suum is the most prevalent helminth on organic pig farms (Carstensen et al., 2002) and is transmitted mainly via the faeces. The use of anthelmintics does not fit in the organic principles and preventive measures are promoted. This project focused on assessing the efficacy of a cleaning protocol for the dunging area of pens on Ascaris s. transmission to pigs. In 4 batches with 8 identical pens for 15 pigs each (n=480 pigs) 6 pigs per pen were orally infected with Ascaris s. The other pigs can be earliest infected at 10 weeks and half of the pens were thoroughly cleaned at that time. Affected livers and egg counts in the manure had to show if this cleaning protocol keeps the non infected animals free of Ascaris s. The results show no effect of the cleaning protocol on the non infected pigs. These pigs had 57% damaged livers in both treatment and 50% had positive egg counts in the manure. The conclusion is that pen hygiene does not contribute to a reduction of Ascaris s. infections

Het mestgedrag van biologische vleesvarkens blijkt in een groot hok goed te sturen met de juiste plaatsing van lignest, voerbak, drinkbak en buitenuitloop. Maar ook met het verminderen van het contact met de mest en het schoonspuiten van de uitloop vermindert het aantal spoelworminfecties niet.

De rode lebmaagworm Haemonchus zorgde in de zomer van 2007 voor meer problemen dan in andere jaren. Voor de bescherming van de lammeren is het vooral erg belangrijk om de ooien in het voorjaar te ontwormen

The current study describes the effects of three individual herbs for the prevention and control of a mild infection of Ascaris suum in growing and finishing pigs. In our study, feed (a commercial organic starter diet) was supplemented with 1% of one of the three herbs (Papaya, Boldo leaf and Artemisia). Comparatively, a negative control group (no treatment) was included. Based on the results of the experiment the researchers do not advise to use the tested herbs as appropriate alternatives for conventional treatment of Ascaris suum in pigs. A combination of thoroughly cleaning the pig house and regularly deworming with a conventional drug seems to be the most effective strategy to prevent infections of Ascaris suum in pigs Het doel van het onderzoek was na te gaan wat de preventieve werking is van drie enkelvoudige kruiden, elk met een verschillend vermeend werkingsmechanisme (proteolytische enzymen, alkaloïden, bitterstoffen), op een milde besmetting met spoelwormen (Ascaris suum) bij vleesvarkens. Het besmettingsniveau was 1000 wormeieren per vleesvarken. Ter vergelijking is een negatieve controle (geen behandeling) in het onderzoek meegenomen. Het experiment is uitgevoerd met de kruiden papaja, boldoblad en bijvoet . Op basis van de resultaten wordt niet geadviseerd om de onderzochte kruiden te gaan gebruiken als alternatief voor conventionele behandeling van Ascaris suum bij varkens. Een combinatie van grondig reinigen van de stal plus regelmatig ontwormen met een gangbaar ontwormingsmiddel lijkt de beste strategie om worminfecties bij varkens te voorkomen

Een onafhankelijke groep Europese parasitologen wil via de website www.esccap.org zonder winstoogmerk informatie verstrekken over parasitaire infecties bij hond en kat in Europa. Hierbij is het belangrijk dat de (ontwormings)adviezen uniform zijn, de informatie “up-to-date” wordt gehouden en dat deze in diverse talen beschikbaar is. De uitgebreide richtlijnen kunnen worden aangepast aan de regionale situatie. De organisatie, genaamd European Scientific Counsel Companion Animal Parasites (ESCCAP), wordt inmiddels ondersteund door het European Veterinairy Parasitology College (EVPC) en de World Association for the Advancement of Veterinary Parasitology (WAAVP). De vertegenwoordiger vanuit Nederland is Frans van Knapen, hoogleraar in veterinaire volksgezondheid en levensmiddelenhygiëne te Utrecht

A range of challenges associated with organic and other ‘low input’ (especially outdoor) livestock production systems have been identified. These include the need to identify alternative approaches for the control of parasites and gastrointestinal diseases to further reduce veterinary medicine use and antibiotic/anthelmintic resistance development. QLIF workshop 3 will summarise the fourth year’s results of the livestock subproject (SP4) of the QualityLowInputFood IP. At the same time, it will contribute to the discussion on how organic livestock farming systems are being evaluated: by their design (input) or by their performance (output). This paper summarises QLIF results from SP4 in the context of current scientific knowledge.

Er is een experiment uitgevoerd om het preventieve effect te testen van een aantal kruiden (Thymus vulgaris, Melissa officinalis, Echinacea purpurea and/or Camellia sinensis) op een milde besmetting van Ascaris suum bij vleesvarkens. Resultaten worden in dit rapport besproken

Het voeren van een kruidenmengsel bestaande uit tijm, citroenmelisse en zonnehoed bestrijdt een spoelworminfectie bij vleesvarkens in enige mate. Daarmee is dit middel als aanvulling alleen op laag geïnfecteerde bedrijven een optie. Voor de meeste biologische varkensbedrijven lijkt een chemisch ontwormmiddel de beste manier om een spoelwormbesmetting te beheersen

De weerstand van maagdarmwormen tegen een wormbehandeling neemt toe. Aandacht voor het onder controle houden van worminfecties, bestrijding en resistentie. Vooral Haemonchus levert problemen op

In March 2007, cutaneous nodules were observed on the neck, shoulder and back of a breeding bull imported from France in November 2006. The nodules opened spontaneously and produced a haemorrhagic exudate. The cause was Parafilaria bovicola, a filariid nematode not endemic to the Netherlands. The worm can cause substantial economic loss because of the need to trim carcasses and because of the diminished value of hides. The infection is spread by the fly Musca autumnalis, which is common in the Netherlands. Because treatment does not stop the infection from spreading, the bull was culled to prevent the risk of infection of the national herd. To our knowledge, this is the first case of Parafilaria bovicola in the Netherlands. Bij een in november 2006 uit Frankrijk geïmporteerde stamboekdekstier werden in maart 2007 bultjes in de huid van het nek-, schouder- en ruggebied waargenomen. De bultjes gingen spontaan open waarna uit de bultjes gedurende een aantal uren bloederig vocht kwam. De oorzaak bleek Parafilaria bovicola, een niet endemisch in Nederland voorkomende worm, die schade kan veroorzaken door afkeuring van delen van het karkas bij slachting en waardevermindering van de huid. De ziekte wordt overgebracht door de vlieg Musca autumnalis, die in Nederland zeer algemeen voorkomt. Omdat behandeling wel de klinische symptomen vermindert, maar niet de verspreiding van de aandoening voorkomt, werd in goed onderling overleg besloten het dier af te voeren om infectierisico voor de Nederlandse rundveestapel te voorkomen. Het betreft de eerste constatering van de infectie met Parafilaria bovicola in Nederland

This book book offers a history of parasitology as seen through the eyes of a stamp collector. The stamps from all over the world are as varied and informative as they are beautiful and rare.

After the diagnosis sarcoptic mange in four alpaca's (Lama pacos) we have tried to control this infection. Despite three treatments with doramectin, three with ivermectin,four with amitraz and two with diazinon we were unable to get the animals free of Sarcoptes mites and their condition deteriorated. One animal died six month after the first treatment. The three remaining animals were euthanized one month thereafter.

In 2000 is een onderzoek gestart naar de aanwezigheid van teken en de besmetting van teken met Borrelia en Ehrlichia in vier qua vegetatie sterk verschillende recreatieve gebieden: een recreatief duingebied, een recreatief heidegebied, een recreatief bosgebied en een recreatief gebied in het stedelijk groen. Aanleiding voor het onderzoek was het vermoeden dat er tegenwoordig méér teken voorkomen dan vroeger en dat door de aanwezigheid van méér teken risico’s voor het oplopen van de door teken overgebrachte bacterie Borellia veroorzaakte ziekte van Lyme groter zouden zijn voor bezoekers van natuurgebieden. Omdat de omvang van de tekenpopulaties van jaar tot jaar sterk kunnen verschillen (waarbij de weersomstandigheden en daaraan gerelateerde fenomenen vermoedelijk een grote rol spelen) blijft langdurig onderzoek noodzakelijk. In dit verslag worden de tot nu toe verkregen resultaten van de periode 2000-2005 besproken

From 2000 to 2004, ticks were collected by dragging a blanket in four habitat areas in The Netherlands: dunes, heather, forest, and a city park. Tick densities were calculated, and infection with Borrelia burgdorferi and Anaplasma and Ehrlichia species was investigated by reverse line blot analysis. The lowest tick density was observed in the heather area (1 to 8/100 m2). In the oak forest and city park, the tick densities ranged from 26 to 45/100 m2. The highest tick density was found in the dune area (139 to 551/100 m2). The infection rates varied significantly for the four study areas and years, ranging from 0.8 to 11. 5% for Borrelia spp. and 1 to 16% for Ehrlichia or Anaplasma (Ehrlichia/Anaplasma) spp. Borrelia infection rates were highest in the dunes, followed by the forest, the city park, and heather area. In contrast, Ehrlichia/Anaplasma was found most often in the forest and less often in the city park. The following Borrelia species were found: Borrelia sensu lato strains not identified to the species level (2.5%), B. afzelii (2.5%), B. valaisiana (0.9%), B. burgdorferi sensu stricto (0.13%), and B. garinii (0.13%). For Ehrlichia/Anaplasma species, Ehrlichia and Anaplasma spp. not identified to the species level (2.5%), Anaplasma schotti variant (3.5%), Anaplasma phagocytophilum variant (0.3%), and Ehrlichia canis (0.19%) were found. E. canis is reported for the first time in ticks in The Netherlands in this study. Borrelia lusitaniae, Ehrlichia chaffeensis, and the human granylocytic anaplasmosis agent were not detected. About 1.6% of the ticks were infected with both Borrelia and Ehrlichia/Anaplasma, which was higher than the frequency predicted from the individual infection rates, suggesting hosts with multiple infections or a possible selective advantage of coinfection.

Hygiene is often a problem on the outdoor runs of growing organic pigs. Manure and urine are mainly excreted outside, but spread all over the run. Reducing the dirty surface may improve well being, reduce ammonia emission, improve hygiene and reduce labour and parasite infections. The presence of a rooting area and of a drinker on the outdoor run were tested in a 2x2 factorial design. The pens with the rooting areas had a higher number of pigs on the outdoor run than the pens without a rooting area (1.6 vs 1.2 pigs). This was caused by more pigs in area 2 and 3. At higher temperatures there were more pigs outside, except in the rooting area: this was popular at all temperatures. A rooting area resulted in a cleaner outdoor area, however in some cases the root-ing area became a dunging area. An extra outdoor drinker leads to a cleaner area around the drinker, but to a dirtier indoor area. No difference in Ascaris infection was found between the four treatment combinations.

The gastrointestinal helminth fauna of 25 eider ducks (Somateria mollissima L.) in the Netherlands has been described and number of worms counted or estimated. For the most common species maximum worm numbers are given. Five nematode species were found: Amidostomum acutum (max. intensity 1500). Paractiaria formosensis. Streptocara crassicauda, Tetrameres fissispina and Capillaria nyrocinarum (max. intensity 1700). Trematodes were represcrited by 12 species: Cotylurus cormutus, Catatropis verrucosa, Notocotylus attenuatus, Cryptocotyle concavum (max. intensity > 10.000), Psilotrema simillimum (max. intensity > 10.000), Himasthla militaris, Gymnophallus somateriae, G. rostratus, Lacunovermis. macomae, Maritrema gratiosum, Microphallus longicaecum and M. somateriae. The total number of gymnophallid and microphallid digeneans exceded 100.000 in some birds. Other digeneans, not identified at the species level, belonged to the genera Diplostomum, Paramonomum and Levinseniella. Cyclophyllid cestodes (mainly Hymenolepididae) were present in high numbers (max. intensity > 4000), but mostly in the immature stage. One Ligula intestinalis could be identified. Acanthocephalan infections with high numbers (max. intensity 4000) of Profilicollis botulus were very common.

The study was aimed to quantify infections with nematodes of the genus Amidostomum in wild ducks of north-western Poland. The birds examined (282 individuals re-presenting 16 species) belonged to three, ecologically different, tribes: the Anatini, Aythyini and Mergini. The 923 individuals of Amidostomum found (A. acutum, A. orientale, and Amidostomum sp.) accounted for 29.1 % of all the nematodes identified in the ducks and occurred in 57.8 % of the birds at an average intensity of 5.7 per infested duck. Of all the duck groups examined, the heaviest exposure was found in the adult male Mergini (an average infestation intensity of 15.1 and 12.3 parasites per infested duck and examined duck, respectively)

Control of Parasitic gastroenteritis in small ruminants is threatened by the worldwide growing problem of anthelmintic resistance. Therfore, alternativeapproaches for worm control are imperative. Of utmost importance is to slow down selection pressure for anthelmintic resistance by using alternative control measure combined with minimal anthelmintic usage. New control options for the Netherlands are discussed. De bestrijding van maagdarmworminfecties bij het schaap wordt wereldwijd bedreigd door toenemende resistentie van wormen tegen anthelmintica. Dit noopt tot aanpassing van de wormbestrijding. In dit artikel wordt aangegeven welke veranderingen in de wormbestrijding nodig zijn. Dit komt vooral neer op het deels onbehandeld laten van ooien of lammeren, optimaal gebruik maken van nieuwe informatie over de beweidingsmogelijkheden en een vermindering van 'blind' gebruik van anthelmintica door via faecesonderzoek vast te stellen of ontwormen wel nodig is

A study was made on the prevalence of Amidostomum acutum in the gizzard of the common eider (Somateria mollissima L.) in the Netherlands. The investigated birds were found dead along the Dutch coast in the winter of 2001/ 2002. From the dead birds collected at two localities, the North Sea coast near the Hondsbossche Zeewering and the Wadden Sea coast of the isle Texel, 50 eiders were selected. These 50 birds consisted of ten adult males, ten adult females, 15 juvenile males and 15 juvenile females. All birds were infected with A. acutum. The number of worms varied from four to 826. There were no significant differences in worm numbers in birds from both localities. Adult birds had significantly more worms (av. 150) than juveniles (48). Adult males had significantly more worms (av. 202) than adult females (98). These differences were found in both localities. The possible role of A. acutum in the mass mortality among the eiders is discussed

In 2003 in een proef op praktijkcentrum Raalte bleek een kruidenmengsel van tijm, citroenmelisse en zonnehoed effectief bij een besmetting van vleesvarkens met de spoelworm Ascaris suum. In 2004 vond vervolgonderzoek plaats bij biologische varkens. Nu werd er geen gunstig effect van kruiden vastgesteld