Search

Settlements became the most important mean for Israel to preserve its occupation of Palestinian territories after the 1967 war. Settlement activities initially started in 1967, and in time, expanded into the West Bank, changing the map and demography of the region to a significant extent. Settlements are not just residences. With the checkpoints, restricted road networks, road barriers and the Separation Wall, all of which Israel built on the grounds of the needs and security of the settlements, they form a much more complicated structure. Thanks to the complicated structure in question, it became the most effective tool of Israel's annexation policy by making the military occupation, which was seen temporarily at first, permanent. While Israel was building settlements to determine the future of the areas it occupied, it tried to cover up the fact that these lands were the future of the Palestinians. In this respect, settlements permeate into every aspect of social, political, and economic life in the West Bank, causing significant obstacles for Palestinians in accessing their basic health and education needs and carrying out economic activities. While Israel has restricted the lives of Palestinians with the obstacles it has created, it has also kept them under control within certain limits. This study seeks to reveal the effects of the settlements in the West Bank on the lives of Palestinians, particularly on their mobility and freedom of movement. It argues that the settlements and the legal and de-facto restrictions that are put in place by the Israeli authorities on the Palestinian movement serve to force Palestinians to leave their lands. This leads in the expansion of the Israeli occupation. In this study, we will analyze the practice of settlements and their effects on the Palestinian life within the context of Furush Beit Deccan village., İsrail’in 1967 savaşı sonrasında Filistin topraklarındaki hakimiyetini sürdürmesinin en önemli araçlarından biri yerleşimler olmuştur. 1967’de başlayan yerleşim faaliyetleri zamanla Batı Şeria’yı sararak, bölgenin haritasını ve demografisini değiştirmiştir. Yerleşimler sadece konutlardan ibaret değillerdir. İsrail’in yerleşimlerin ihtiyaçlarını ve güvenliğini gerekçe göstererek inşa ettiği kontrol noktaları, kısıtlı yol ağları, yol engelleri ve Batı Şeria bariyeri (Ayrım Duvarı) ile çok daha komplike bir yapı oluşturmaktadırlar. Söz konusu bu komplike yapı sayesinde başlarda geçici olarak görülen askeri işgal kalıcı hale getirerek İsrail’in ilhak politikasının en etkili aracı haline gelmiştir. İsrail işgal ettiği bölgelerin geleceğini belirlemek için yerleşimler kurarken, bu toprakların aslında Filistinlilerin geleceği olduğu gerçeğinin üstünü örtmeye çalışmıştır. Bu yönüyle yerleşimler, Filistinlilerin sosyal, siyasi ve ekonomik hayatının her alanını sızmakta ve onları kuşatma altına almaktadır. Bu kuşatma nedeniyle Filistinliler sağlık ve eğitim gibi en temel ihtiyaçlara erişimde ve temel ekonomik faaliyetlerini yürütmekte büyük engellerle karşılaşmaktadırlar. İsrail oluşturduğu engellerle Filistinlilerin yaşamını kısıtlarken aynı zamanda onları belirli sınırlar içinde kontrol altında tutmayı sağlamıştır. Bu çalışma İsrail’in Batı Şeria’da inşa ettiği yerleşimlerin ve yerleşimlerinin bileşenlerinin Filistinlilerin hayatı üzerindeki etkisini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Çalışmada en temel insan haklarından biri olan seyahat ve dolaşım özgürlüğü çerçevesinde bu etki incelenmiştir. Çalışmanın iddiası yerleşimlerin varlığının ve yerleşimleri merkeze alarak İsrailli makamların Filistinlilerin seyahat ve dolaşımına getirdiği kanuni ve/veya fiili kısıtlamaların ve engellerin Filistin halkının yaşam koşullarını en temel ihtiyaçlarını gideremeyecek kadar ağırlaştırdığıdır. Bu durum Filistin halkı üzerinde topraklarını terk etme baskısı oluşturarak, İsrail’in işgalini genişletmektedir. Çalışmada İsrail yerleşimlerinin Filistinlilerin hayatı üzerindeki bu etkisi vaka analizi olarak seçilen Furuş Beyt Deccan köyü üzerinden analiz edilmiştir.

WOS:000519545100004 This paper aims to analyze Britain's relations with the former colonies in the Gulf after the termination of the British protectorate in the Persian Gulf and discuss how the British colonial ties influenced the post-colonial relations with the Arab Gulf States. Archive documents, official papers and secondary sources were used in order to determine and compare the relations in pre/post withdrawal periods and the results were analyzed in frame of the Post-colonial theory. The main argument of this study is that the British colonial relations and ties, which had been constructed in political, military, economic and institutional spheres in the colonial era, were significant determinants in reshaping the new British foreign policy towards the Arab Gulf States. Britain, who successfully adopted the colonial relations in the new term, managed to preserve its interests after the withdrawal and even extended some of them in certain fields such as the oil sector.

This paper aims to analyze Britain’s relations with the former colonies in the Gulf after the termination of the British protectorate in the Persian Gulf and discuss how the British colonial ties influenced the post-colonial relations with the Arab Gulf States. Archive documents, official papers and secondary sources were used in order to determine and compare the relations in pre/post withdrawal periods and the results were analyzed in frame of the Post-colonial theory. The main argument of this study is that the British colonial relations and ties, which had been constructed in political, military, economic and institutional spheres in the colonial era, were significant determinants in reshaping the new British foreign policy towards the Arab Gulf States. Britain, who successfully adopted the colonial relations in the new term, managed to preserve its interests after the withdrawal and even extended some of them in certain fields such as the oil sector., Bu çalışma, 1971’de İngiltere’nin Arap Körfez ülkelerindeki himayedarlığının sona ermesi sonrasında eski kolonileri ile 1991 yılına kadar kurduğu ilişkilerini analiz ederek, sömürge dönemindeki bağların yeni döneme ne şekilde yansıdığını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Çekilme öncesi ve sonrası ilişkilerin durumunu tanımlamak ve karşılaştırabilmek için arşiv belgelerinden, resmi dokümanlardan ve ikincil kaynaklardan yararlanılmış ve bulgular Post-kolonyal teori çerçevesinde analiz edilmiştir. Çalışmanın temel iddiası; İngiltere’nin kolonyal dönemde inşa ettiği ilişkilerin ve kurduğu siyasi, askeri, ekonomik ve kurumsal bağların yeni dönemin politikasının şekillenmesinde belirleyici olduğu ve bunları yeni döneme adapte eden İngiltere’nin çekilme sonrasında çıkarlarını kolonyal dönemdeki gibi koruduğu; hatta petrol gibi bazı alanlarda bu çıkarları ileri seviyeye taşıdığı yönündedir.

This article aims to analyze the role, structure and activities of the Xoybun Organization in taking the Kurdish issue out to the international platforms. Despite the fact that organization did not achieve major gains during its lifetime, it provided a fresh breath and a great deal of experience to the Kurdish movements afterwards. Contrary to the Kurdish organizations that were set up before it, Xoybun Organization was structured around a military and administrative configuration. Further, believing that establishment of an independent Kurdistan depended on international support, they concentrated their efforts on international lobbying, and attempted to receive attention of the international community with various publications on the Kurdish issue. In doing so, they ushered a new era in Kurdish nationalism, Bu çalışmada Kürt sorununun uluslararası alana taşınmasında öncü olan Hoybun Örgütü’nün kuruluş süreci, bu süreci etkileyen faktörler, yapısı ve faaliyetleri ve dağılma süreci incelenmiştir. Örgüt, kendi döneminde çok ciddi kazanımlar elde edemese de, pek çok yönü ve yaklaşımları ile Kürt hareketine yeni bir soluk getirmiştir ve kendinden sonraki dönem için önemli bir birikim bırakmıştır. Hoybun’dan önceki örgütlenmelere baktığımızda, bu şekilde askeri ve idari yapılanma içine giren bir örgüt olmadığını görürüz. Daha önemlisi Hoybun, bağımsız bir Kürt devletinin kurulabilmesi sorunu uluslararası alana taşımanın gerekliliğine inanarak yabancı devletlerden destek arayışına girmiş, yayınları ile uluslararası kamuoyunun dikkatini çekmeye çalışmıştır. Bu yönüyle Kürt milliyetçiliğinde yeni bir evre başlatmıştır.

Türkiye-NATO ilişkilerinin en önemli ayaklarından birini Türkiye’deki askeri üsler oluşturmaktadır. Türkiye’nin NATO’ya üye olma sürecindeki zorlu görüşmeler büyük ölçüde kurulacak üslerin statüsüne ilişkin pazarlıklara ilişkindir. Soğuk Savaş süresince ise Türkiye açısından NATO yükümlülüklerinin en somut yansıması üslerin kullanımına dair olmuştur. ABD ile ilişkilerle iç içe geçen Türkiye’nin NATO kapsamında üstlendiği bu rol her zaman tartışmaların merkezinde yer almış, ilişkilerle birlikte üslerin statüleri, fonksiyonları sorgulanmış ve süreç içinde dönemsel olarak değişiklikler göstermişlerdir., Military bases in Turkey constitute an important leg of Turkey-NATO relations. In that sense, establishment of military bases and their use had become the most important elements of the bargaining process between Turkey and NATO during Turkey’s accession to the alliance. The issue of military bases also continued to play a vital role in relations between Turkey and the alliance after Turkey was granted a membership. Turkey’s role in the alliance was very much linked to the use of military bases located in the country throughout the Cold War. This role, at the same time, has brought along series of heated discussions over the status and functions of these bases. It is possible to examine continuity and discontinuity in legal status and functions of military bases deployed by NATO in Turkey in different periods

Mısır'da otoriterleşme sorunu yirminci yüzyılın başından itibaren var olmuştur. Bu durumun en önemli sebeplerinden biri Mısır'daki demokratik yapının Kral, siyasi elitler, halk ve İngilizler için farklı anlamlara gelmesidir. Mısır'daki demokratikleşme süreci ilk kez kolonyal dönemde başlamıştır. Mısır'daki koloniyalizm, politik ve askeri bir ilişkinin ötesinde modernleşme, demokratikleşme, kimlik inşası ve bağımsızlık mücadelesini içeren çok boyutlu bir süreçtir. Diğer taraftan demokrasi, liberalleşme, hak arayışı, otoriterleşme, kurumsallaşma gibi siyasi kavramlar Mısır'ın siyasetinde sıkça manipüle edilmiş kavramlardır. Mısır demokratik yapısının sorunlarını tespit etmek için kolonyal döneme projeksiyon tutmak önemli katkılar sunar. Bu bağlamda kolonicinin kolonize ülke üzerinde bıraktığı sorunları anlamak için ortaya atılmış olan postkolonyal teori, bu çalışmada Mısır siyasetinin kronik sorunlarını tespit etmekte ve Mısır siyasal yapısının dönüşümünü anlamlandırmakta kullanılmıştır. Zira teoriye göre kolonyalizm sadece siyasi, askeri ekonomik bir tahakküm süreci değil bunun yanında kültürel, kimliksel ve zihinsel de bir tahakküm kurmaktadır. Bu açıdan Mısır demokrasisinin kronik sorunlarının ardındaki psiko-siyasi ve kültürel etkilerine de bakmak önemlidir. Mısır'ın demokratikleşme sorunu konusunda uygulanacak akademik bir konsept, diğer Ortadoğu ülkelerini anlamaya da yardımcı olacaktır. Çünkü Mısır Ortadoğu bölgesi için sembolik ülkelerden biri konumundadır. Mısır sahip olduğu nüfus, İslami ve kültürel kurumlar, tarihi deneyimler vb. unsurlar açısından Ortadoğu'yu etkileme kapasitesi yüksek bir ülkedir. Bu açıdan bu çalışma Mısır'ın 1882 - 1970 yılları arası dönemi, Meşruti monarşi ve Nasır dönemi olarak iki yapılı şekilde ele alarak, Mısır demokrasisinin dönüşüm ve arayışlarını postkolonyal bir perspektifle anlamlandırmaya çalışacaktır. The problem of Egypt's process becoming authoritarian has been around since the beginning of 21. century. One of the most important reasons for this situation was that a democratic structure meant different things to the King, to the political elite, to the people and the British. Democratization process of Egypt started first with the colonization period. The colonization period of Egypt, beyond a relationship between the military and politics, also was a process which has many dimensions, involving modernization, democratization, identity construction and struggle for independence. On the other hand, democratization, liberalization, seeking rights, authoritarianism, and institutionalization were frequentlymanipulated subjects in Egyptian politics.In order to understand the problems of the democratic structure of Egypt, it is beneficial to investigate the colonial period. The post-colonial theory which was developed to understand the effects of the colonizer over the colonized is being used in this work to detect the chronic problems of Egyptian politics and to interpret the transformation of Egyptian political structure. Yet according to the theory, colonialism does not only affect the politics, military or the economy, it also creates a dominance over culture, identity, and the mind. In this regard, it is important to look at the pyshco-political and cultural effects behind the chronic problems of Egyptian democracy. An academic concept used to understand the democratization problems of Egypt will also be helpful to understand the other middle eastern countries. Because Egypt has a symbolic status among the other middle eastern countries. Due to Egypt's population, Islamic and cultural institutions, historical experiences, etc. it has a potential of influence over the middle east.In this regard, this study discusses the years of 1882 to 1970 in Egypt under two main periods as, Constitutional Monarchy period and Nasser period to understand the transformation and exploration of Egyptian democracy. 162

ÖZETHİMAYEDEN ORTAKLIĞA: İNGİLTERE’NİN KÖRFEZ POLİTİKASI (1971-1991)Bu tez çalışmasında İngiltere’nin 1971-1991 periyodunda, 1971’de çekilmiş olduğu Basra Körfezi’ne yönelik dış politikası ve Körfez ülkeleri ile olan ilişkilerine yansımaları ele alınmıştır. İngiltere’nin Basra Körfezinden çekilmesi ile İngiliz hegemonyası hem bölgesel hem küresel düzeyde sona ermiş ve Körfez’de yeni devletlerin kurulması ile yeni bir siyasi dönem başlamıştır. Bu çalışmada İngiltere’nin sömürge sonrası dönemde benimsediği yeni rol çerçevesinde yeniden yapılandırdığı dış politikasında ve Körfez ülkeleri ile ilişkilerinde sömürge ilişkilerinin ne derece etkili olduğunun ortaya konulması amaçlanmıştır. İngiltere’nin, Kuveyt, Bahreyn, Katar ve BAE olmak üzere, İngiliz himayesi altında yönetilmiş olan dört küçük Körfez ülkesi ile ilişkilerinin siyasi, askeri, ekonomik ve kültürel alanlardaki göstergelerine dayalı olarak Körfez’e yönelik İngiliz dış politikası analiz edilmiştir. Bu tezin ana argümanı İngiltere’nin bölgeden çekilişinin nihai bir çekilme olmadığı, bilakis İngiltere’nin bu dönemde, direk askeri ve siyasi kontrolü olmaksızın bölge ile kolonyal bağlarını ve çıkarlarını daha derin ve yaygın bir düzlemde sürdürmüş olduğudur. Bu doğrultuda, bu çalışma Körfez’e yönelik İngiliz dış politikasının temel hedef ve parametrelerinin, benimsediği yaklaşım ve stratejilerinin yoğunlukla birincil kaynaklara dayalı olarak ortaya konduğu alternative bir dış politika analizi ile literatüre katkıda bulunmaktadır.--------------------ABSTRACTFROM PROTECTORATE TO PARTNERSHIP: BRITISH FOREIGN POLICY TOWARDS THE PERSIAN GULF (1971-1991)British Foreign Policy towards the Persian Gulf in 1971-1991 was analyzed in this study. By the British withdrawal from the Persian Gulf in 1971, British regional and global hegemony came to the end and the new political order started in the region with the new joined political actors. This thesis aimed to define how British colonial relations were effective in reshaping the British post-colonial foreign policy towards the Gulf and its reflections to the Britain-Gulf States relations within the frame of the new role and position that Britain had adopted in the new era. British foreign policy in the Persian Gulf was analyzed based on the indicators of the Britain’s relations with four small Gulf States; Kuwait, Bahrain, Qatar and the UAE, the former British protectorates, in political, military, economic and cultural fields. The main argument of the thesis is that British military withdrawal was not an ultimate withdrawal from the region. On the contrary, Britain maintained its colonial ties and interests in this period with deeper and expanding involvement without direct political and military control on the Gulf States. In that regard, this work contributes to the literature with an alternative British foreign policy analyses defining its parameters, goals, approaches and strategies based on extensive data of primary sources.