Search

In een lange termijn veldproef sinds 2006, zijn in 2006, 2009 en 2018 tien verschillende bodemmaatregelen uitgevoerd in twee vormen van grondgebruik: een gangbaar en een biologisch landbouwsysteem met een praktijkconforme gewasrotatie. De maatregelen waren zwarte braak (CTR), teelt van gras/klaver (GRK), teelt van Tagetes patula (TAG), teelt van een groenbemestermengsel (MIX), compost (CMP), chitine (CHI), haarmeel (HRM), anaerobe grondontsmetting (ASD), grondontsmetting (ONT: NGO of CAL) en een combinatie van anaerobe grondontsmetting, haarmeel en compost (AHC). Vervolgens werd in 2021 de samenstelling van de microbiële gemeenschap middels PLFA biomarkers gemeten. Daarnaast werden de hoeveelheden labiele C en N gemeten als heet water extraheerbaar koolstof (HWC) en potentieel mineraliseerbare stikstof (PMN). Ook werden milieuaaltjes, de bodemvruchtbaarheid en de gewasproductie van aardappel bepaald. Om een aantal indicatoren van deze “akkerbouw op zand” locatie te vergelijken werden een groot deel van de indicatoren ook bepaald in nabijgelegen referentie-locaties: grasland op zand en bos op zand. Doel van het project is (1) het ontwikkelen van maatregelen voor het duurzaam verbeteren van bodemkwaliteit en (2) het evalueren van indicatoren waarmee verschillen in bodemkwaliteit kunnen worden gemeten. In de vergelijking van de verschillende vormen van grondgebruik, namelijk bos, grasland en de controle behandelingen van de biologische en gangbare landbouwgrond, toonden de PLFA-metingen een grotere hoeveelheid schimmels in de bos- en biologische landbouwgrond dan in het grasland. De totale hoeveelheid PLFA vertoonde de hoogste waarden in gras en de laagste in bos, maar de bacterie PLFA gaven geen significante verschillen. HWC was significant hoger in het bos dan in de gras- en landbouwgronden. PMN was het meeste onderscheidend, alle 4 systemen waren significant verschillend met de hoogste waarden in grasland. n de vergelijking van de verschillende bodemmaatregelen in

Voor een goede benutting van dierlijke mest in de kringloop is het belangrijk dat de organische stof (OS) uit mest in de bodem voldoende snel wordt omgezet en afgebroken door micro-organismen (vooral bacteriën en schimmels). Bemesting van de bodem met rundveedrijfmest betekent toediening van extra voedsel voor de micro-organismen, waardoor hun aantal kan toenemen en de verhouding tussen hun functionele groepen kan veranderen. In eerder onderzoek onder laboratoriumomstandigheden, een vereenvoudiging van de situatie in het veld, werd geconstateerd dat de toediening van drijfmest de afbraak van grond-OS (tijdelijk) kan remmen en dat deze remming wordt veroorzaakt door de urine in drijfmest. Het is echter niet duidelijk welke functionele groepen worden beïnvloedt en verantwoordelijk zijn voor de remming. Drijfmest wordt gevormd door samenvoeging van apart uitgescheiden urine en feces. Beide componenten verschillen in samenstelling en eigenschappen, en daardoor waarschijnlijk ook in hun effect op de diverse functionele groepen na toediening aan de bodem. Van belang is om vast te stellen welke effecten beide componenten hebben en of deze effecten wezenlijk veranderen als urine en feces gemengd worden toegediend, als drijfmest. Het effect van drijfmest op micro-organismen in de bodem kan daarnaast ook afhankelijk zijn van de hoeveelheid energie in de drijfmest. Tijdens de opslag en veroudering van drijfmest verandert de samenstelling en neemt de hoeveelheid energie af, wat de vraag oproept welke effecten de opslagduur heeft op de functionele groepen. Om bovenstaande vragen te kunnen beantwoorden zijn drie laboratoriumproeven uitgevoerd waarin effecten werden onderzocht van 1) de toediening van rundveedrijfmest; 2) de (gescheiden) toediening van urine en feces vergeleken met de gezamenlijk toediening als drijfmest; en 3) de ouderdom van toegediende drijfmest, op de functionele groepen van micro-organismen. Hypothesen waren dat 1) gescheiden toediening van urine en feces d

Intensive agricultural crop production can lead to a decline in biological soil characteristics and functions, such as soil microbial biomass and activity, carbon and nutrient cycling and soil suppressiveness, important for the sustainable production of food and feed. There is a need to understand how those soil functions can be improved by agricultural practices. In a long-term field study, we assessed whether reduced tillage could enhance soil biological parameters and soil suppressiveness against the plant-pathogenic fungus Rhizoctonia solani AG2-2IIIB and bacterium Streptomyces scabies. Soil suppressiveness was assessed in bioassays with a susceptible crop while adding pathogen inoculum. Undisturbed soil cores (0–12 cm) were used in these bioassays to include the soil structural aspects, which were likely affected by the tillage treatments. Reduced i.e., non-inversion, tillage was compared with conventional ploughing treatment over 6 years. We found that reduced tillage led to an increase in bacterial and fungal biomass, labile carbon and nitrogen and an increase in the abundance of potential bacterial antagonists, compared to conventional tillage in the upper 12 cm. However, the increase of these microbial parameters did not lead to consistent changes in soil suppressiveness against both R. solani and S. scabies in response to the tillage treatment. Rather, disease suppressiveness varied significantly between field and year of sampling but was not correlated to any of the assessed soil parameters. Thus while reduced tillage can be beneficial for soil biology, other measures will have to be investigated for inducing R. solani and S. scabies disease suppressiveness.

In three dairy grasslands on peat, minerals were added to manipulate the soil Ca:Mg ratio with or without effect on pH. The responses of soil properties and grass N yield were measured. CaCO3 application led to higher soil Ca:Mg ratio and pHKCl compared to the untreated control, decreased Ntotal and Ctotal, and increased P availability. Grass N yield increased in the first year by only 6% of the reduction in soil Ntotal, but not in the second year. A higher pH increased SOM decomposition, especially in soils with high P availability. MgCO3 reduced the Ca:Mg ratio, had little influence on soil parameters and no effect on grass N yield. In contrast, CaSO4 and MgSO4 did not influence pHKCl but reduced grass N yield in most cases. Results suggest stabilisation of organic matter by Ca binding in treatments with added Ca. We conclude that grass N yield was not linked with changes in Ca:Mg ratio but with soil pH. The pH effects on SOM decomposition depended on P availability and Ca binding. Hence, to avoid potentially large soil losses of C and N, the current agricultural advice on pH management in peat grasslands should be better adapted to local edaphic characteristics.

To evaluate the performance of organic and inorganic fertilizers for regeneration of ecosystem services in peat grasslands with biodiversity goals, we carried out a field experiment in the western peat district in the Netherlands. The fertilizers tested represent the current practice and potential alternatives for regenerative grassland management on drained peat. Experimental setup The field experiment (2013 – 2015) was conducted on a permanent grassland on peat soil (Terric Histosol; SOM 56 g 100 g−1 and pHKCl of 4.5 in 0-10 cm) at the experimental dairy farm at Zegveld (the Netherlands). In March 2013, a randomized block experiment (six blocks) was laid out with six fertilizer treatments and a control treatment (no fertilizer: “Contr”). The fertilizer used were: conventional dairy cattle slurry manure (“Slurry”), mature compost of kitchen and garden waste (“Comp”), dairy cattle farmyard manure (“FYM”), solid fraction of the cattle slurry manure (“SFrac”, obtained by pressurized filtration), inorganic N fertilizer (“IF”; calcium ammonium nitrate, 27% N) and a combination of inorganic N fertilizer and sawdust (“IF+SD”). Plot size was 4 × 10 m; for the Slurry treatment plots were 5.2 × 10 m. Slurry was applied by slit injection, the other fertilizers were applied by hand. Target application rate was 120 kg total N ha−1 yr−1, divided in two applications per year (February/March and May). This is relatively low for conventional grasslands but usual for grasslands with biodiversity goals (Kleijn et al., 2004). The amount of Ctotal applied in Comp was taken for the rate of sawdust to be applied. All plots were fertilized with 200 kg K2O ha−1 yr−1 (applications in March and May) (Commissie Bemesting Grasland en Voedergewassen, 2019). Fertilizer application quantities and organic matter and nutrient inputs are provided in Fertilizer_intput.csv (dataset). The grassland had an history of conventional management with mainly cutting, winter grazing with sheep and a normal fer

In dit rapport wordt dieper ingegaan op de zogenoemde bodembiologische barrière, de bescherming van het grondwater die wordt geboden door organismen in de bodem die stoffen afbreken. Het rapport laat zien in welke bodems een hoger dan wel een lager zelfreinigend vermogen wordt verwacht. Deze studie maakt onderdeel uit van het project Grondwater van de Kennisimpuls Waterkwaliteit.

Climate change has caused an increase of the soil temperature of the top 100 cm of 1.5 C on average over the past 40 years. This increase leads to an acceleration of various soil processes such as mineralization, denitrification and peat oxidation. Soil temperature is one of the many factors that play a role in the development of natural vegetation. There is also a strong interaction between the vegetation and the soil temperature, whereby the effect of vegetation on soil temperature exceeds that of soil temperature on vegetation. This means that soil temperature depends very much on the local microclimate. Further research should clarify the extent to which the soil temperature will continue to rise in the future and what the consequences will be for the design and management of nature reserves., Klimaatverandering is er de oorzaak van dat de bodemtemperatuur van de bovenste 100 cm de afgelopen veertig jaar met gemiddeld 1,5 ̊C is toegenomen. Deze verhoging leidt tot een versnelling van diverse bodemprocessen zoals mineralisatie, denitrificatie en veenoxidatie. Bodemtemperatuur is een van de vele factoren die meespelen in de ontwikkeling van natuurlijke begroeiingen. Daarbij is er een sterke interactie tussen de vegetatie en de bodemtemperatuur, waarbij het effect van vegetatie op de bodemtemperatuur groter is dan dat van de bodemtemperatuur op de vegetatie. Dat betekent dat bodemtemperatuur erg afhankelijk is van het microklimaat ter plekke. Nader onderzoek moet duidelijk maken in hoeverre de bodemtemperatuur in de toekomst verder gaat stijgen en wat de gevolgen daarvan zijn op de inrichting en het beheer van natuurgebieden.

Dit is het eindrapport van het project Grondwater van de Kennisimpuls Waterkwaliteit. In het rapport zijn alle resultaten van het project bijeengebracht. In het project is vooral gekeken naar de sluipende verontreiniging van het grondwater door menselijke invloeden – de zogenoemde vergrijzing van het grondwater - met name naar de langetermijneffecten.

Van uiteenlopende typen organische producten is getest of ze ziektewering in de bodem kunnen verhogen. De producten verschilden in samenstelling, gehalte organische stof, afbreeksnelheid (gemeten met Oxitop) en typen organische stoffracties (gemeten met Rock-Eval pyrolyse). Ziektewering werd bepaald in potproeven met vijf verschillende bodempathogenen, namelijk Pythium ultimum, Rhizoctonia solani AG2-2IIIB, Streptomyces scabies, Meloidogyne hapla en Pratylenchus penetrans. Daarnaast zijn potentieel mineraliseerbare stikstof (PMN) en heet water extraheerbare koolstof (HWC) in de bodem bepaald als maat voor gemakkelijk afbreekbare (labiele) N en C.

Enhancing soil suppressiveness against plant pathogens or pests is a promising alternative strategy to chemical pesticides. Organic amendments have been shown to reduce crop diseases and pests, with chitin products the most efficient against fungal pathogens. To study which characteristics of organic products are correlated with disease suppression, an experiment was designed in which 10 types of organic amendments with different physicochemical properties were tested against the soilborne pathogen Rhizoctonia solani in sugar beet seedlings. Organic amendments rich in keratin or chitin reduced Rhizoctonia solani disease symptoms in sugar beet plants. The bacterial and fungal microbial communities in amended soils were distinct from the microbial communities in nonamended soil, as well as those in soils that received other nonsuppressive treatments. The Rhizoctonia-suppressive amended soils were rich in saprophytic bacteria and fungi that are known for their keratinolytic and chitinolytic properties (i.e., Oxalobacteraceae and Mortierellaceae). The microbial community in keratin- and chitin-amended soils was associated with higher zinc, copper, and selenium, respectively.IMPORTANCE Our results highlight the importance of soil microorganisms in plant disease suppression and the possibility to steer soil microbial community composition by applying organic amendments to the soil.

Questions were asked in the House of Representatives about the explosive increase in solar parks and the effects on agriculture, soil, biodiversity and landscape. Both negative (for example on the soil) and positive effects are predicted when opportunities for the development of biodiversity are exploited. In order to gain an impression of whether the concern about the soil is justified and whether there is already a benefit for biodiversity, an exploration was carried out in 25 solar parks in 2019 and 2020. The goals of this project were:1.Determining the vegetation on solar parks and the effect of layout and management on the diversity of species.2.Drawing up guidelines for the design and management of solar parks for an optimal balance between economic power production and biodiversity and landscape.3.Obtaining an up-to-date overview of solar parks in the Netherlands based on satellite images.4.Updating a literature study into the effects of solar parks on soil quality. Trefwoorden: zonneparken, zonne-energie, natuur, biodiversiteit, beheer, bodem, In de Tweede Kamer zijn vragen gesteld over de explosieve toename van zonneparken en de effecten op landbouw, bodem, biodiversiteit en landschap. Er worden zowel negatieve (bijvoorbeeld op de bodem) als positieve effecten voorspeld, wanneer kansen voor ontwikkeling van biodiversiteit worden benut. Om een indruk te krijgen of de bezorgdheid over de bodem terecht is en of er al winst voor biodiversiteit valt vast te stellen, is in 2019 en 2020 een verkenning uitgevoerd in 25 zonneparken. De doelen van dit project waren: 1.Het beschrijven van de vegetaties op zonneparken en het effect van inrichting en beheer op de soortenrijkdom.2.Het opstellen van richtlijnen voor inrichting en beheer van zonneparken voor een optimale balans tussen economische stroomproductie en biodiversiteit en landschap.3.Het verkrijgen van een actueel overzicht van zonneparken in Nederland op basis van satellietbeelden. 4.Het updaten van een literatuuronderzoek naar de effecten van zonneparken op de bodemkwaliteit.

Microbial and chemical-physical data from soil samples treated with ten organic products were selected to assess their potential to enhance disease suppression in soil. After the products were amended into two different arable soils, pot experiments were performed to assess soil suppressiveness against the fungal pathogen Rhizoctonia solani. In addition, several soil characteristics were analyzed, as well as the bacterial and fungal community composition and how microorganisms interact within these communities, to better understand the effect of the organic amendments on creating disease suppressive soils.

Contains fulltext : 214375.pdf (publisher's version ) (Open Access)

Soil organic matter (SOM) and pH are key ecosystem drivers, influencing resilience to environmental change. We tested the separate effects of pH and SOM on nutrient availability, plant strategies, and soil community composition in calcareous and acidic Grey dunes (H2130) with low, intermediate, and/or high SOM, which differ in sensitivity to high atmospheric N deposition. Soil organic matter was mainly important for biomass parameters of plants, microbes, and soil animals, and for microarthropod diversity and network complexity. However, differences in pH led to fundamental differences in P availability and plant strategies, which overruled the normal soil community patterns, and influenced resilience to N deposition. In calcareous dunes with low grass-encroachment, P availability was low despite high amounts of inorganic P, due to low solubility of calcium phosphates and strong P sorption to Fe oxides at high pH. Calcareous dunes were dominated by low-competitive arbuscular mycorrhizal (AM) plants, which profit from mycorrhiza especially at low P. In acidic dunes with high grass-encroachment, P availability increased as calcium phosphates dissolved and P sorption weakened with the shift from Fe oxides to Fe-OM complexes. Weakly sorbed and colloidal P increased, and at least part of the sorbed P was organic. Acidic dunes were dominated by nonmycorrhizal (NM) plants, which increase P uptake through exudation of carboxylates and phosphatase enzymes, which release weakly sorbed P, and disintegrate labile organic P. The shifts in P availability and plant strategies also changed the soil community. Contrary to expectations, the bacterial pathway was more important in acidic than in calcareous dunes, possibly due to exudation of carboxylates and phosphatases by NM plants, which serve as bacterial food resource. Also, the fungal AM pathway was enhanced in calcareous dunes, and fungal feeders more abundant, due to the presence of AM fungi. The changes in soil commu

Tien zeer uiteenlopende organische producten zijn onderzocht op hun vermogen om ziektewering van een bodem te verhogen. In potproeven werd aangetoond dat een aantal van deze producten de ziektewering van zandgrond tegen Rhizoctonia solani en Meloidogyne hapla konden stimuleren. Vervolgens zijn de organische producten onder praktijkomstandigheden in de teelt van aardappel en suikerbiet getoetst. Bij een dosering van de producten conform de bemestingsadviezen waren de opbrengsten van de gewassen vergelijkbaar met een kunstmest bemeste controle en werd afhankelijk van de samenstelling van de producten tot 160, 50 en 200 kg/ha aan N, P en K bemesting bespaard (bij aardappel). De producten hadden onder veldomstandigheden een geringe invloed op de ziektewerende eigenschappen van de grond: Pythium ziektewering was in enkele gevallen verhoogd, maar er was geen meetbare verhoging van ziektewering tegen Rhizoctonia en Meloidogyne. Daarnaast zijn diverse (biologische) bodemparameters bepaald.

Renewing agricultural grasslands for improved yields and forage quality generally involves eliminating standing vegetation with herbicides, ploughing and reseeding. However, grassland renewal may negatively affect soil quality and related ecosystem services. On clay soil in the north of the Netherlands, we measured grass productivity and soil chemical parameters of 'young' (5-15 years since last grassland renewal) and 'old' (>20 years since last grassland renewal) permanent grasslands, located as pairs at 10 different dairy farms. We found no significant difference with old permanent grassland in herbage dry matter yield and fertilizer nitrogen (N) response, whereas herbage N yield was lower in young permanent grassland. Moreover, the young grassland soil contained less soil organic matter (SOM), soil organic carbon (C) and soil organic N compared to the old grassland soil. Grass productivity was positively correlated with SOM and related parameters such as soil organic C, soil organic N and potentially mineralizable N. We conclude that on clay soils with 70% desirable grasses (i.e., Lolium perenne and Phleum pratense) or more, the presumed yield benefit of grassland renewal is offset by a loss of soil quality (SOM and N-total). The current practice of renewing grassland after 10 years without considering the botanical composition, is counter-productive and not sustainable.

The transition to sustainable energy is in full swing. There is a great challenge to meet our energy requirements with sustainable energy sources. Solar power and the construction of solar parks are currently experiencing strong growth. In 2018 the solar power installed has increased by 46%. The area of solar parks on the ground is growing faster than the surface solar panels on roofs. In the Netherlands there is discussion about the use of scarce space for installing solar panels. The use of roofs on new and existing buildings is an efficient use of space, but the outdoor area offers developers of solar parks many advantages, such as scale. Little research has been done into the effects of solar parks on nature, agriculture and landscape. Ground-based solar parks have effects on the soil, agriculture, the biodiversity and services that the landscape provides. Whether these effects are positive or negative depends on the initial situation at the location in question and on the design and management of the solar park. This study provides an overview of the literature on solar parks in relation to soil, agriculture, biodiversity and experience., De transitie naar duurzame energie is in volle gang. Er ligt een grote opgave om met duurzame energiebronnen aan onze energiebehoefte te voldoen. Zonnestroom en de aanleg van zonneparken maken momenteel een sterke groei door. In 2018 is het geïnstalleerde zonnevermogen met 46% toegenomen. Het areaal zonneparken op de grond groeit snel maar niet sneller dan de oppervlakte zonnepanelen op daken. In Nederland is er discussie over het inzetten van de schaarse ruimte voor het plaatsen van zonnepanelen. Het benutten van daken op nieuwe en bestaande gebouwen is een efficiënt gebruik van de ruimte, maar het buitengebied biedt ontwikkelaars van zonneparken veel voordelen, zoals schaalgrootte. Er is nog maar weinig onderzoek gedaan naar de effecten van zonneparken op natuur, landbouw en landschap. Grondgebonden zonneparken hebben effecten op de bodem, landbouw, de aanwezige biodiversiteit en diensten die het landschap levert. Of die effecten positief of negatief zijn, hangt af van de uitgangssituatie op de betreffende locatie en van de inrichting en het beheer van het zonnepark. Deze studie geeft een overzicht van de literatuur over zonneparken in relatie tot bodem, landbouw, biodiversiteit en beleving.

A healthy soil is crucial for mankind. In order to be able to assess soil health, soil health must first be quantified. This can be done on the basis of assessing a limited number of physical, chemical and biological indicators. This report describes how, on the basis of literature research, it is determined which indicators are most suitable for determining soil health. The influence of prevailing environmental variables is also described. Finally, five recommendations are made., Een gezonde bodem is cruciaal voor de mens. Om die bodemgezondheid te kunnen beoordelen, moet allereerst de bodemgezondheid kunnen worden gekwantificeerd. Dat kan worden gedaan aan de hand van een beperkt aantal fysische, chemische en biologische indicatoren. In dit rapport wordt beschreven hoe aan de hand van literatuuronderzoek wordt bepaald welke indicatoren het geschiktst zijn om bodemgezondheid mee te bepalen. Ook de invloed van heersende omgevingsvariabelen wordt beschreven. Ten slotte wordt een vijftal aanbevelingen gedaan.

Considerable nitrogen (N) mineralization occurs in drained peat soils in use for dairy grassland, due to aerobic decomposition of soil organic matter (SOM). N losses may be limited by matching grass N uptake with N mineralization and by adapting on-farm fertilization schemes to soil N supply (SNS) and apparent N recovery (ANR). Previous attempts to predict SNS of peat grasslands from soil parameters have been unsuccessful, partly due to high variation in SNS between sites and years. In this paper, we present field data from twenty dairy grasslands on drained peat (29–65% SOM; Terric Histosols). Grass yield parameters (e.g. SNS and ANR) were compared with a comprehensive data set of soil biotic and abiotic properties measured at the start of the growing season, and with N mineralization calculated from this data. SNS ranged between 171 and 377 kg N ha−1 (mean: 264 kg N ha−1) during the growing season. Soil N mineralization estimated by laboratory incubation and by foodweb-based production ecological calculations gave similar mean values with slightly higher coefficients of variation, but correlations with SNS were not significant. Regression analysis with soil properties showed a positive correlation between SNS and soil Ca:Mg ratio and a negative correlation between fertilized grass yield and soil C:SOM ratio. No significant models were found for ANR. Based on our data and on literature, we conclude that these parameters indicate linkages between grass yield and soil physical-hydrological properties such as soil structure and water availability. In particular, the C:SOM ratio in these soils with high organic matter content may be an indicator of water repellency, and our results suggest that grass growth was limited by drought more than by nutrient availability.