Search

De schrik zit er na het noodweer in de zomer van 2021 bij veel inwoners van het Geuldal (inclusief zijbeken zoals de Gulp) nog goed in. Het was niet de eerste keer dat zij geconfronteerd werden met overstromingen, waterschade in huizen, water op wegen en over de velden, en het is zeker niet de laatste keer. Door klimaatverandering zullen extreem nat weer en extreem droog weer steeds vaker voorkomen, zoals blijkt uit de recent verschenen KNMI-klimaatscenario’s. Dit vraagt dringend om maatregelen. Dit rapport laat voor het Geuldal zes oplossingsrichtingen zien. Ze hebben betrekking op: 1. Meer opvang van regenwater door de begroeiing; 2. Meer absorptie van regenwater door de bodem; 3. Langer verblijf van grondwater in de bodem en meer wateropname door de diepe ondergrond; 4. Vertragen van afstromend water in ruw terrein; 5. Vertragen en vasthouden van water dat is verzameld in zijbeken en droogdalen; 6. Vertragen van de beek en ruimte geven aan natuurlijke overstromingsvlaktes.

Nederland staat voor een grote klimaatadaptatie opgave. Richting 2100 zullen, zelfs als we klimaatverandering conform de Parijs afspraken beperkt weten te houden, zo’n 55 % van de dijken en alle grote keringen in de Rijn-Maasmonding aangepast moeten worden om het droog en veilig te houden. Ook de zoetwaterinfrastructuur zal grote aanpassingen vragen. De voor de Rijn-Maasmonding karakteristieke getijdennatuur is nu al nagenoeg verdwenen en zal door zeespiegelstijging verder achteruitgaan. Dit terwijl er een internationale verbeter- en uitbreidingsdoelstelling voor geldt vanuit Natura 2000 en de Kaderrichtlijn Water (KRW). De kwaliteit van de natuur en het landschap in de Rijn-Maasmonding is van grote betekenis voor de fysieke en mentale gezondheid van de mensen die daar wonen. En is van belang voor een deel van het economische verdienvermogen vanuit recreatie en toerisme en het vestigingsklimaat. De klimaatadaptatiemaatregelen die we gaan nemen kunnen de staat van de natuur en daarmee de kwaliteit van de leefomgeving en het welzijn van de mensen die er wonen, nu en in de toekomst, verbeteren of verslechteren. Wij schetsen een perspectief hoe we in de Rijn-Maasmonding kunnen inzetten op een verbetering.

Contains fulltext : 244655.pdf (Publisher’s version ) (Open Access), PURPOSE: Management of chronic vision threatening auto-immune ocular diseases (AIOD, e.g. uveitis, scleritis) can be challenging. Guidelines recommend a multidisciplinary approach (MDA) with ophthalmologists and rheumatologists, to enhance the recognition of systemic diseases and guide the use of immunosuppressives. However, the indications and results of such an approach have not yet been studied. METHODS: A monocentre, retrospective chart review of all patients treated in a MDA between ophthalmologists and rheumatologists, in a Dutch tertiary center. The collaboration was twofold: a combined multidisciplinary team meeting every 2 weeks, and an ophthalmology-dedicated rheumatology outpatient clinic. Primary endpoints of this descriptive study were as follows: indications for MDA, new diagnoses of systemic auto-immune diseases and changes in systemic immunosuppression and prednisone dosages. RESULTS: In total, 157 adults (mean age 46 years, 57% female, median disease duration 19 months) were included, mainly with uveitis (74%) and scleritis (12%). Multidisciplinary approach (MDA)-indications included diagnostic workup (32%), treatment support (44%), diagnostic-and-treatment support (10%) and side effects (8%). A systemic disease was newly diagnosed in eight and already present in 34 patients. At baseline, 54 patients used oral prednisone at >7.5 mg/day. Non-corticoid immunosuppressives, mostly methotrexate, were started in 41% of the patients. During follow-up, systemic prednisone was lowered to ≤7.5 mg/day in 68% of the patients. CONCLUSION: This evaluation of an MDA-programme in the management of AIOD demonstrated its added value. Mainly, it addressed the high demand for support in managing systemic immunosuppression, resulting in significant corticosteroid tapering. In addition, it resulted in the recognition of underlying systemic diseases.

Een groots eeuwfeest - dat was wat Kees Weijtmans voor ogen had om deze mooie mijlpaal van het familiebedrijf te vieren. Corona zette daar een streep door, maar Weijtmans vond een innovatieve manier om deze bijzondere gelegenheid niet zomaar voorbij te laten gaan. Hij zet zich gedurende het jubileumjaar in voor het duurzaam vergroten van het bomenarsenaal in Nederland.

'Wij hebben onze wortels in de bosbouw; dit werk zit ons in het bloed', zegt Kees Weijtmans van de gelijknamige boomrooierij in Udenhout. Het bedrijf heeft een familiegeschiedenis van generaties die zich bezighielden en -houden met het rooien en snoeien van bomen. Dat er veel veranderde in die jaren, spreekt voor zich. De duurzame relaties die Boomrooierij Weijtmans opgebouwd heeft, spelen een belangrijke rol in het 100-jarig boomrooiersbestaan.

Weimeren is onderdeel van het Natuurnetwerk Brabant en de Natte Natuurparel Noordrand Midden. Staatsbosbeheer, Waterschap Brabantse Delta en Provincie Noord-Brabant werken hier samen aan de realisatie van natuur en de bijbehorende waterhuishouding. In Weimeren is het doel om één grote, robuuste natuureenheid te realiseren. Eén polder, die al wordt ingezet voor het bergen van water, met een waterbeheer en inrichting gericht op bijzondere natuur.