Search

Working with a chronic condition can be challenging, with physical or psychological limitations hampering work performance. Since return to work after long-term sick leave has proven to be difficult, prevention of work-related problems and facilitating sustainable employment among workers with chronic conditions is of significant importance. Self-control can help workers with chronic conditions to stay at work. Self-control relates to one’s ability to adapt to a new challenging situation. Having higher levels of self-control at work might improve wellbeing and health, thereby facilitating sustainable employment of workers with chronic conditions. However, not every worker has the same level of self-control. By creating a supportive work environment, workers with chronic conditions are enabled to exert self-control, so that work-related problems can be prevented. Both stakeholders within occupational health care and within organizations should play a role in providing support to workers with chronic conditions. However, currently, occupational physicians (OPs) in the Netherlands spend most of their time on reducing sickness absence instead of on preventive activities. This thesis aimed to develop, implement and evaluate an organizational-level intervention to prevent work-related problems, by strengthening self-control among workers with chronic conditions. The primary objectives of this thesis were: 1. To explore the elements of self-control at work from the perspectives of workers with chronic conditions and to gain insight in contextual factors that influence its exertion. 2. To explore facilitators, barriers and support needs for staying at work among workers with chronic conditions and to identify barriers to offering support and opportunities for improving support from the perspectives of OPs and organizational representatives. 3. To develop and evaluate an organizational-level intervention, in which OPs guide organizations with creating a supportive work environment for workers with chronic conditions. In chapter 2, a qualitative synthesis was conducted that defines the elements of self-control and presents the contextual factors that influence its exertion. This study showed us four elements of self-control: 1) disclosure, 2) finding a healthy balance, 3) requesting work accommodations and support, and 4) management of symptoms and limitations in the workplace. Moreover, it illustrated that especially the work environment is of importance for the level of self-control at work. In chapter 3, a focus group study was performed in which the lived experiences of workers with chronic conditions were explored. Disclosure and expressing one’s needs are considered important facilitators for staying at work. Furthermore, several environmental facilitators were identified, including employer support. Chapter 4 describes the current practices of OPs and organizational representatives. Participants identified barriers to offer support, including barriers at the organizational level, the employee level and in the collaboration between OPs and organizational representatives. Furthermore, OPs and organizational representatives described barriers in occupational health care (e.g. lack of OPs’ visibility). Opportunities to optimize support included actively anchoring prevention of work-related problems in policy and practice. Chapter 5 outlines the development of an organizational-level intervention, using the Participatory Approach (PA), to create a supportive work environment for workers with chronic conditions. OPs fulfilled a key role in the intervention. In chapter 6, the evaluation of a pilot implementation of the intervention is described, including a process evaluation and feasibility study. This study showed that convincing organizations to create a supportive work environment appeared to be a challenge, with three out of 12 organizations willing to apply the PA. The final chapter of this thesis, chapter 7, summarizes and discusses the main research findings. In a broader sense, the barriers to prevention, including preventive support, within organizations, occupational health care and curative health care are considered. In addition, methodological considerations and the implications for research, policy and practice are discussed.

Working with a chronic condition can be challenging, with physical or psychological limitations hampering work performance. Since return to work after long-term sick leave has proven to be difficult, prevention of work-related problems and facilitating sustainable employment among workers with chronic conditions is of significant importance. Self-control can help workers with chronic conditions to stay at work. Self-control relates to one’s ability to adapt to a new challenging situation. Having higher levels of self-control at work might improve wellbeing and health, thereby facilitating sustainable employment of workers with chronic conditions. However, not every worker has the same level of self-control. By creating a supportive work environment, workers with chronic conditions are enabled to exert self-control, so that work-related problems can be prevented. Both stakeholders within occupational health care and within organizations should play a role in providing support to workers with chronic conditions. However, currently, occupational physicians (OPs) in the Netherlands spend most of their time on reducing sickness absence instead of on preventive activities. This thesis aimed to develop, implement and evaluate an organizational-level intervention to prevent work-related problems, by strengthening self-control among workers with chronic conditions. The primary objectives of this thesis were: 1. To explore the elements of self-control at work from the perspectives of workers with chronic conditions and to gain insight in contextual factors that influence its exertion. 2. To explore facilitators, barriers and support needs for staying at work among workers with chronic conditions and to identify barriers to offering support and opportunities for improving support from the perspectives of OPs and organizational representatives. 3. To develop and evaluate an organizational-level intervention, in which OPs guide organizations with creating a supportive work environment for workers with chronic conditions. In chapter 2, a qualitative synthesis was conducted that defines the elements of self-control and presents the contextual factors that influence its exertion. This study showed us four elements of self-control: 1) disclosure, 2) finding a healthy balance, 3) requesting work accommodations and support, and 4) management of symptoms and limitations in the workplace. Moreover, it illustrated that especially the work environment is of importance for the level of self-control at work. In chapter 3, a focus group study was performed in which the lived experiences of workers with chronic conditions were explored. Disclosure and expressing one’s needs are considered important facilitators for staying at work. Furthermore, several environmental facilitators were identified, including employer support. Chapter 4 describes the current practices of OPs and organizational representatives. Participants identified barriers to offer support, including barriers at the organizational level, the employee level and in the collaboration between OPs and organizational representatives. Furthermore, OPs and organizational representatives described barriers in occupational health care (e.g. lack of OPs’ visibility). Opportunities to optimize support included actively anchoring prevention of work-related problems in policy and practice. Chapter 5 outlines the development of an organizational-level intervention, using the Participatory Approach (PA), to create a supportive work environment for workers with chronic conditions. OPs fulfilled a key role in the intervention. In chapter 6, the evaluation of a pilot implementation of the intervention is described, including a process evaluation and feasibility study. This study showed that convincing organizations to create a supportive work environment appeared to be a challenge, with three out of 12 organizations willing to apply the PA. The final chapter of this thesis, chapter 7, summarizes and discusses the main research findings. In a broader sense, the barriers to prevention, including preventive support, within organizations, occupational health care and curative health care are considered. In addition, methodological considerations and the implications for research, policy and practice are discussed.

Working with a chronic condition can be challenging, with physical or psychological limitations hampering work performance. Since return to work after long-term sick leave has proven to be difficult, prevention of work-related problems and facilitating sustainable employment among workers with chronic conditions is of significant importance. Self-control can help workers with chronic conditions to stay at work. Self-control relates to one’s ability to adapt to a new challenging situation. Having higher levels of self-control at work might improve wellbeing and health, thereby facilitating sustainable employment of workers with chronic conditions. However, not every worker has the same level of self-control. By creating a supportive work environment, workers with chronic conditions are enabled to exert self-control, so that work-related problems can be prevented. Both stakeholders within occupational health care and within organizations should play a role in providing support to workers with chronic conditions. However, currently, occupational physicians (OPs) in the Netherlands spend most of their time on reducing sickness absence instead of on preventive activities. This thesis aimed to develop, implement and evaluate an organizational-level intervention to prevent work-related problems, by strengthening self-control among workers with chronic conditions. The primary objectives of this thesis were: 1. To explore the elements of self-control at work from the perspectives of workers with chronic conditions and to gain insight in contextual factors that influence its exertion. 2. To explore facilitators, barriers and support needs for staying at work among workers with chronic conditions and to identify barriers to offering support and opportunities for improving support from the perspectives of OPs and organizational representatives. 3. To develop and evaluate an organizational-level intervention, in which OPs guide organizations with creating a supportive work environment for workers with chronic conditions. In chapter 2, a qualitative synthesis was conducted that defines the elements of self-control and presents the contextual factors that influence its exertion. This study showed us four elements of self-control: 1) disclosure, 2) finding a healthy balance, 3) requesting work accommodations and support, and 4) management of symptoms and limitations in the workplace. Moreover, it illustrated that especially the work environment is of importance for the level of self-control at work. In chapter 3, a focus group study was performed in which the lived experiences of workers with chronic conditions were explored. Disclosure and expressing one’s needs are considered important facilitators for staying at work. Furthermore, several environmental facilitators were identified, including employer support. Chapter 4 describes the current practices of OPs and organizational representatives. Participants identified barriers to offer support, including barriers at the organizational level, the employee level and in the collaboration between OPs and organizational representatives. Furthermore, OPs and organizational representatives described barriers in occupational health care (e.g. lack of OPs’ visibility). Opportunities to optimize support included actively anchoring prevention of work-related problems in policy and practice. Chapter 5 outlines the development of an organizational-level intervention, using the Participatory Approach (PA), to create a supportive work environment for workers with chronic conditions. OPs fulfilled a key role in the intervention. In chapter 6, the evaluation of a pilot implementation of the intervention is described, including a process evaluation and feasibility study. This study showed that convincing organizations to create a supportive work environment appeared to be a challenge, with three out of 12 organizations willing to apply the PA. The final chapter of this thesis, chapter 7, summarizes and discusses the main research findings. In a broader sense, the barriers to prevention, including preventive support, within organizations, occupational health care and curative health care are considered. In addition, methodological considerations and the implications for research, policy and practice are discussed.

Soer R, Brouwer S, Geertzen JH, van der Schans CP, Groothoff JW, Reneman MF. Decline of functional capacity in healthy aging workers. Arch Phys Med Rehabil 2012;93:2326-32.Objectives: (1) To study the natural decline in functional capacity (FC) of healthy aging workers; (2) to compare FC to categories of workload; and (3) to study the differences in decline between men and women.Design: Cross-sectional design.Setting: A rehabilitation center at a university medical center.Participants: Volunteer sample of healthy workers (N=701) between 20 and 60 years of age, working at least 20 hours per week in the year prior to the study. Subjects were recruited via local press and personal networks.Interventions: FC was measured with a 14-item Functional Capacity Evaluation. Demographics and health status were measured with a general demographic questionnaire and the RAND-36 questionnaire.Main Outcome Measures: Workload was expressed by the workload categories, as described by the Dictionary of Occupational Titles. Descriptive statistics were used to present FC of workers. Change in FC by age was tested with segmented regression analyses with a cutoff point at 45 years of age.Results: Significant but small declines of FC under age 45 years were present in repetitive reaching, hand dexterity, and energetic capacity. Up to 45 years of age, hand and finger strength increased on average. Over 45 years of age, lifting, carrying, hand and finger strength, and coordinative tests declined more compared with the group aged less than 45 years. Work capacity of men and women working in sedentary and light work was sufficient in all age categories. There are no differences in decline between men and women.Conclusions: FC of healthy workers declines with age. This study demonstrates substantial variation in the type of FC decline among healthy workers between 20 and 60 years of age. Material handling, hand and finger strength, and hand coordination appear to decline the most in workers over age 45 years. The objective of rehabilitation is to maximize an individual's FC, particularly with respect to environmental demand. Thus, return to work programs must appreciate both FC and workplace demands in an effort to restore/enhance equilibrium between the 2.

Nog steeds ervaart een belangrijk deel van de Nederlandse beroepsbevolking volgens het CBS een hoge werkdruk. Er is daarom nog steeds aandacht voor werkdrukmaatregelen. Dit artikel geeft antwoord op de vraag in welke mate in Nederland werkdrukmaatregelen worden genomen, aan welke maatregelen behoefte is en of daarbij verschillen zijn waar te nemen tussen beroeps- en bedrijfscategorieën. Het onderzoek is uitgevoerd door beschrijvende analyses uit te voeren op gegevens van de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (NEA). Deze vragenlijst bevatte vijf vragen naar veel voorkomende werkdrukmaatregelen. De meest genomen maatregelen waren het verbeteren van de afstemming tussen werk en privé (22%) en het besteden van aandacht voor klachten (19%). Werknemers die een hoge werkdruk ervaren, hebben de meeste behoefte aan voorlichting over werkdruk / werkstress (30%). Tussen de branches en de beroepsgroepen waren grote verschillen in de mate waarin werkdrukmaatregelen zijn genomen en waar behoefte aan is. Ondanks goede initiatieven is het in bepaalde sectoren zeker aan te bevelen, alsnog of additioneel, werkdrukmaatregelen te implementeren.

Onderzoek in de bedrijfsgezondheidszorg is een zaak van vele partijen. Om tot succesvol onderzoek te komen zijn onderzoekers in de bedrijfsgezondheidszorg bijeengekomen om succes- en faalfactoren voor onderzoek in kaart te brengen. De bereidheid voor deelname aan onderzoek in de bedrijfsgezondheidszorg is groot, maar er dient voldaan te worden aan een aantal randvoorwaarden. De belangrijkste randvoorwaarden zijn: aansluiten bij onderzoeksvragen uit de praktijk en bij procedures in de praktijk om extra werkdruk te voorkomen, het aantal onderzoekshandelingen voor de bedrijfsarts en ondersteunend personeel te beperken, tegemoet te komen aan wensen van bedrijfsartsen, ondersteunend personeel en werkgevers, en zorg te dragen voor voldoende financiering van extra handelingen en interventies binnen het onderzoek. Naar aanleiding van de bijeenkomst en naar aanleiding van vergelijkbare ervaringen bij onderzoek binnen de huisartsgeneeskunde is een checklist voor werving van bedrijfsartsen voor deelname aan onderzoek opgesteld.

Objectives: To develop and validate a short and user-friendly questionnaire measuring psychological job strain in truck drivers. Methods: In cooperation with an occupational physician in the Dutch road transport industry we developed items on the basis of face validity and information of existing questionnaires on the subject. These items were pilot-tested, by means of interviews, in 15 truck drivers. Study I examined the factorial structure of the initial 30-item trucker strain monitor (TSM) in a sample of 153 truck drivers. Subsequently, number of items per factor was reduced on the basis of reliability analyses (Cronbach's alpha). Study II examined construct and criterion validity of the TSM in a randomly selected group of 2,000 truck drivers, of whom 1,111 participated (adjusted response = 63%). Additionally, sensitivity and specificity were assessed by examining the ability of the TSM to identify truck drivers with or without self-reported sickness absence in the past 12 months because of psychological complaints. Results: Factor analyses of the initial 30-item TSM revealed a two-factor solution. Item reduction resulted in a six-item work-related fatigue scale and four-item sleeping problems scale with high internal consistency. Results of study II confirmed the internal consistency of the TSM scales and provided support for construct and criterion validity. The composite, work-related fatigue, and sleeping problems scale had a sensitivity of 83%, 80% and 71% respectively, in identifying truck drivers with prior sickness absence because of psychological complaints. Specificity rates were 72%, 73% and 72% respectively. Conclusion: Despite methodological limitations, the results suggest that the TSM is a reliable and valid indicator of psychological job strain in truck drivers. In particular, the composite and work-related fatigue scale identified drivers with prior absenteeism because of psychological complaints, quite accurately. Future longitudinal research in specific sub-groups of truck drivers including both self-reported and objective psychological health measures should evidence whether (1) the distinction between two indicators of psychological job strain is useful, and whether (2) the TSM can be used in screening out truck drivers at risk of developing psychological health problems.

Dr. Nico Plomp gaat in september met pensioen na 35 jaar werkzaamheden voor de bedrijfsgezondheidszorg als onderzoeker en docent. Ter gelegenheid daarvan wordt vrijdag 7 september een afscheidssymposium georganiseerd rond thema’s die hem na aan het hart liggen: ‘Bedrijfsgezondheidszorg tussen markt en professie: professionele integriteit en gedrevenheid in eencommerciële omgeving.

In de afgelopen jaren heeft in de bedrijfsgezondheidszorg een verschuiving in focus plaatsgevonden van terugkeer naar werk naar optimaal (blijven) functioneren in werk. Om in kaart te brengen hoe mensen functioneren in hun werk in relatie tot hun gezondheid , zijn nieuwe meetinstrumenten nodig. In dit proefschrift wordt de ontwikkeling beschreven van een nieuw meetinstrument dat in kaart brengt hoe de gezondheid van een werknemer zijn/haar functioneren in werk beïnvloedt. Na grondig literatuuronderzoek en groepsinterviews met werkenden, bedrijfsartsen en leidinggevenden is besloten een cross-culturele vertaling en aanpassing naar het Nederlands uit te voeren van een bestaand Amerikaans instrument, de Work Role Functioning Questionnaire (WRFQ). Nieuwe items over flexibiliteit in het werk werden ontwikkeld om het instrument aan te passen aan de huidige werkcontext. Dit resulteerde in de nieuwe WRFQ 2.0. Voor het evalueren van de meeteigenschappen van de WRFQ 2.0 is een longitudinale valideringsstudie uitgevoerd, waarin de betrouwbaarheid, validiteit en responsiviteit werden onderzocht in de werkende populatie. In totaal hebben 553 werkenden de WRFQ 2.0 ingevuld. De WRFQ 2.0 bestaat uit vier subschalen: werkplanning en uitvoering, fysieke taakeisen, mentale en sociale taakeisen, en flexibiliteitstaakeisen, en is in staat om onderscheid te maken tussen werkenden met goede en slechte zelf gerapporteerde gezondheid en tussen werkenden met ‘hoofdwerk’ en ‘handwerk’. De WRFQ 2.0 biedt handvaten voor gezamenlijke acties van de werkende, bedrijfsgezondheidszorg professionals en HRM/leidinggevenden om preventieve maatregelen te treffen om werkenden te helpen om duurzaam aan het werk te blijven en om daarmee optimaal functioneren in werk, arbeidsparticipatie en arbeidsintegratie te bevorderen.

Dr. Nico Plomp gaat in september met pensioen na 35 jaar werkzaamheden voor de bedrijfsgezondheidszorg als onderzoeker en docent. Ter gelegenheid daarvan wordt vrijdag 7 september een afscheidssymposium georganiseerd rond thema’s die hem na aan het hart liggen: ‘Bedrijfsgezondheidszorg tussen markt en professie: professionele integriteit en gedrevenheid in eencommerciële omgeving.

Dit proefschrift is een van de eerste studies specifiek gericht op mensen die blijven werken met chronische pijn aan het bewegingsapparaat. Unieke kennis over duurzame arbeidsparticipatie van werknemers met chronische pijn werd vergaard. Doel van dit promotieonderzoek was meer inzicht te krijgen in de groep mensen die werkt met pijn en te achterhalen hoe zij in staat zijn ondanks hun klachten te blijven werken. In het proefschrift staan kenmerken en determinanten beschreven van werknemers die doorwerken met chronische pijn, waardoor een completer beeld is ontstaan van arbeidsparticipatie bij mensen met chronische pijn aan het bewegingsapparaat. Uit de vergelijking van mensen die doorwerken ondanks chronische pijn en mensen met arbeidsverzuim die in revalidatiebehandeling komen met chronische pijn blijkt dat deze groepen op diverse factoren significant verschillen. In het onderzoek werd onder andere aangetoond dat de motivatie voor werk, zelfmanagementvaardigheden en het belang dat wordt toegekend aan pijn, belangrijke factoren zijn die werken met chronische pijn faciliteren. Chronische pijn op zichzelf is vaak niet de reden voor arbeidsverzuim, maar meestal spelen persoonlijke- en omgevingsfactoren daarin een beslissende rol. Deze factoren kunnen dienen als aangrijpingspunt voor het verhogen van duurzame inzetbaarheid en preventie van arbeidsverzuim van mensen met chronische pijn aan het bewegingsapparaat. De effectieve manier waarop deelnemende werknemers in het onderzoek met hun pijn omgingen en productief bleven, kan anderen inspireren aan het werk te blijven. Daarnaast biedt het onderzoek een nieuw referentiekader voor de bedrijfs-, verzekerings-, en revalidatiegeneeskunde.

In de afgelopen jaren heeft in de bedrijfsgezondheidszorg een verschuiving in focus plaatsgevonden van terugkeer naar werk naar optimaal (blijven) functioneren in werk. Om in kaart te brengen hoe mensen functioneren in hun werk in relatie tot hun gezondheid , zijn nieuwe meetinstrumenten nodig. In dit proefschrift wordt de ontwikkeling beschreven van een nieuw meetinstrument dat in kaart brengt hoe de gezondheid van een werknemer zijn/haar functioneren in werk beïnvloedt. Na grondig literatuuronderzoek en groepsinterviews met werkenden, bedrijfsartsen en leidinggevenden is besloten een cross-culturele vertaling en aanpassing naar het Nederlands uit te voeren van een bestaand Amerikaans instrument, de Work Role Functioning Questionnaire (WRFQ). Nieuwe items over flexibiliteit in het werk werden ontwikkeld om het instrument aan te passen aan de huidige werkcontext. Dit resulteerde in de nieuwe WRFQ 2.0. Voor het evalueren van de meeteigenschappen van de WRFQ 2.0 is een longitudinale valideringsstudie uitgevoerd, waarin de betrouwbaarheid, validiteit en responsiviteit werden onderzocht in de werkende populatie. In totaal hebben 553 werkenden de WRFQ 2.0 ingevuld. De WRFQ 2.0 bestaat uit vier subschalen: werkplanning en uitvoering, fysieke taakeisen, mentale en sociale taakeisen, en flexibiliteitstaakeisen, en is in staat om onderscheid te maken tussen werkenden met goede en slechte zelf gerapporteerde gezondheid en tussen werkenden met ‘hoofdwerk’ en ‘handwerk’. De WRFQ 2.0 biedt handvaten voor gezamenlijke acties van de werkende, bedrijfsgezondheidszorg professionals en HRM/leidinggevenden om preventieve maatregelen te treffen om werkenden te helpen om duurzaam aan het werk te blijven en om daarmee optimaal functioneren in werk, arbeidsparticipatie en arbeidsintegratie te bevorderen.

Dit proefschrift is een van de eerste studies specifiek gericht op mensen die blijven werken met chronische pijn aan het bewegingsapparaat. Unieke kennis over duurzame arbeidsparticipatie van werknemers met chronische pijn werd vergaard. Doel van dit promotieonderzoek was meer inzicht te krijgen in de groep mensen die werkt met pijn en te achterhalen hoe zij in staat zijn ondanks hun klachten te blijven werken. In het proefschrift staan kenmerken en determinanten beschreven van werknemers die doorwerken met chronische pijn, waardoor een completer beeld is ontstaan van arbeidsparticipatie bij mensen met chronische pijn aan het bewegingsapparaat. Uit de vergelijking van mensen die doorwerken ondanks chronische pijn en mensen met arbeidsverzuim die in revalidatiebehandeling komen met chronische pijn blijkt dat deze groepen op diverse factoren significant verschillen. In het onderzoek werd onder andere aangetoond dat de motivatie voor werk, zelfmanagementvaardigheden en het belang dat wordt toegekend aan pijn, belangrijke factoren zijn die werken met chronische pijn faciliteren. Chronische pijn op zichzelf is vaak niet de reden voor arbeidsverzuim, maar meestal spelen persoonlijke- en omgevingsfactoren daarin een beslissende rol. Deze factoren kunnen dienen als aangrijpingspunt voor het verhogen van duurzame inzetbaarheid en preventie van arbeidsverzuim van mensen met chronische pijn aan het bewegingsapparaat. De effectieve manier waarop deelnemende werknemers in het onderzoek met hun pijn omgingen en productief bleven, kan anderen inspireren aan het werk te blijven. Daarnaast biedt het onderzoek een nieuw referentiekader voor de bedrijfs-, verzekerings-, en revalidatiegeneeskunde.

In de afgelopen jaren heeft in de bedrijfsgezondheidszorg een verschuiving in focus plaatsgevonden van terugkeer naar werk naar optimaal (blijven) functioneren in werk. Om in kaart te brengen hoe mensen functioneren in hun werk in relatie tot hun gezondheid , zijn nieuwe meetinstrumenten nodig. In dit proefschrift wordt de ontwikkeling beschreven van een nieuw meetinstrument dat in kaart brengt hoe de gezondheid van een werknemer zijn/haar functioneren in werk beïnvloedt. Na grondig literatuuronderzoek en groepsinterviews met werkenden, bedrijfsartsen en leidinggevenden is besloten een cross-culturele vertaling en aanpassing naar het Nederlands uit te voeren van een bestaand Amerikaans instrument, de Work Role Functioning Questionnaire (WRFQ). Nieuwe items over flexibiliteit in het werk werden ontwikkeld om het instrument aan te passen aan de huidige werkcontext. Dit resulteerde in de nieuwe WRFQ 2.0. Voor het evalueren van de meeteigenschappen van de WRFQ 2.0 is een longitudinale valideringsstudie uitgevoerd, waarin de betrouwbaarheid, validiteit en responsiviteit werden onderzocht in de werkende populatie. In totaal hebben 553 werkenden de WRFQ 2.0 ingevuld. De WRFQ 2.0 bestaat uit vier subschalen: werkplanning en uitvoering, fysieke taakeisen, mentale en sociale taakeisen, en flexibiliteitstaakeisen, en is in staat om onderscheid te maken tussen werkenden met goede en slechte zelf gerapporteerde gezondheid en tussen werkenden met ‘hoofdwerk’ en ‘handwerk’. De WRFQ 2.0 biedt handvaten voor gezamenlijke acties van de werkende, bedrijfsgezondheidszorg professionals en HRM/leidinggevenden om preventieve maatregelen te treffen om werkenden te helpen om duurzaam aan het werk te blijven en om daarmee optimaal functioneren in werk, arbeidsparticipatie en arbeidsintegratie te bevorderen.

Het doel van deze publicatie is voor bedrijfs- en verzekeringsartsen te verhelderen welke onderzoekstechnieken bij hersenaandoeningen geïndiceerd zijn, hoe de mentale belastbaarheid kan worden geëvalueerd en welke reïntegratie-adviezen zinvol zijn. Allereerst wordt een opsomming gegeven van voor de arbeid relevante hersenaandoeningen met beknopte toelichtingen: traumatische aandoeningen (hersenletsel / whiplash), vasculaire aandoeningen (beroerte, multi-infarctdementie, TIA) en degeneratieve aandoeningen. Daarna wordt aandacht besteed aan epidemiologie, risicofactoren en preventie. In de beschrijvingen van de afzonderlijke aandoeningen worden vooral de veranderingen in belastbaarheid, herstelmechanismen en werkvermogen besproken. Ook onderzoek en behandeling gericht op werkhervatting worden vrij uitvoerig behandeld. Ten slotte worden overwegingen voorgelegd en praktische adviezen gegeven over de arbeidsre-integratie.

Het doel van deze publicatie is voor bedrijfs- en verzekeringsartsen te verhelderen welke onderzoekstechnieken bij hersenaandoeningen geïndiceerd zijn, hoe de mentale belastbaarheid kan worden geëvalueerd en welke reïntegratie-adviezen zinvol zijn. Allereerst wordt een opsomming gegeven van voor de arbeid relevante hersenaandoeningen met beknopte toelichtingen: traumatische aandoeningen (hersenletsel / whiplash), vasculaire aandoeningen (beroerte, multi-infarctdementie, TIA) en degeneratieve aandoeningen. Daarna wordt aandacht besteed aan epidemiologie, risicofactoren en preventie. In de beschrijvingen van de afzonderlijke aandoeningen worden vooral de veranderingen in belastbaarheid, herstelmechanismen en werkvermogen besproken. Ook onderzoek en behandeling gericht op werkhervatting worden vrij uitvoerig behandeld. Ten slotte worden overwegingen voorgelegd en praktische adviezen gegeven over de arbeidsre-integratie.

In dit rapport staat beschreven in hoeverre werkgevers eind 2008 bekend waren met Bedrijfssport van Sport en Zaken, de COACH methode, Fietsen Scoort en Lunchwandelen. Voor al deze bedrijfsbewegingsprogramma’s zijn communicatiedoelstellingen geformuleerd voor 2009. Eind 2008 is nagegaan in welke mate er ten tijde van de voormeting (november 2008) al voldaan werd aan deze communicatiedoelstellingen. Hiervoor zijn 1015 interviews afgenomen bij werkgevers met tenminste 25 werknemers. Daarnaast zijn 89 extra interviews afgenomen bij werkgevers met 100 tot 250 werknemers en 98 interviews bij werkgevers met tenminste 250 werknemers. Uit deze voormeting bleek dat de communicatiedoelstellingen voor de meeste bedrijfsbewegingsprogramma’s nog lang niet gehaald waren. Geen van de bedrijfsbewegingsprogramma’s voldeed aan de communicatiedoelstellingen t.a.v. spontane bekendheid en de bereidheid om het betreffende bedrijfsbewegingsprogramma in te voeren. Alleen Fietsen Scoort voldeed aan de communicatiedoelstellingen t.a.v. geholpen bekendheid en de bekendheid met producten en diensten. De communicatiedoelstellingen voor Fietsen Scoort waren echter ook minder hoog dan die voor de andere bedrijfsbewegingsprogramma’s. Indien alleen werkgevers uit de voorkeurssectoren werden bevraagd, voldeed ook de COACH eind 2008 al aan de bekendheid t.a.v. de producten en diensten. Conclusie: De meeste communicatiedoelstellingen voor 2009 waren op baseline (november 2008) nog lang niet gehaald.

Op aandringen van de arbodienst voerde Corus in 2006 een nieuw ploegenrooster in dat minder schadelijk zou zijn voor het personeel. Recent onderzoek laat zien dat dit ook zo uitpakt. Dat geldt voor aspecten als ziekteverzuim, vermoeidheid, werkdruk en dergelijke. Maar wat de heilzame werking van het nieuwe rooster precies bewerkstelligt, weet niemand nog.

In dit rapport staat beschreven in hoeverre werkgevers eind 2008 bekend waren met Bedrijfssport van Sport en Zaken, de COACH methode, Fietsen Scoort en Lunchwandelen. Voor al deze bedrijfsbewegingsprogramma’s zijn communicatiedoelstellingen geformuleerd voor 2009. Eind 2008 is nagegaan in welke mate er ten tijde van de voormeting (november 2008) al voldaan werd aan deze communicatiedoelstellingen. Hiervoor zijn 1015 interviews afgenomen bij werkgevers met tenminste 25 werknemers. Daarnaast zijn 89 extra interviews afgenomen bij werkgevers met 100 tot 250 werknemers en 98 interviews bij werkgevers met tenminste 250 werknemers. Uit deze voormeting bleek dat de communicatiedoelstellingen voor de meeste bedrijfsbewegingsprogramma’s nog lang niet gehaald waren. Geen van de bedrijfsbewegingsprogramma’s voldeed aan de communicatiedoelstellingen t.a.v. spontane bekendheid en de bereidheid om het betreffende bedrijfsbewegingsprogramma in te voeren. Alleen Fietsen Scoort voldeed aan de communicatiedoelstellingen t.a.v. geholpen bekendheid en de bekendheid met producten en diensten. De communicatiedoelstellingen voor Fietsen Scoort waren echter ook minder hoog dan die voor de andere bedrijfsbewegingsprogramma’s. Indien alleen werkgevers uit de voorkeurssectoren werden bevraagd, voldeed ook de COACH eind 2008 al aan de bekendheid t.a.v. de producten en diensten. Conclusie: De meeste communicatiedoelstellingen voor 2009 waren op baseline (november 2008) nog lang niet gehaald.

Op aandringen van de arbodienst voerde Corus in 2006 een nieuw ploegenrooster in dat minder schadelijk zou zijn voor het personeel. Recent onderzoek laat zien dat dit ook zo uitpakt. Dat geldt voor aspecten als ziekteverzuim, vermoeidheid, werkdruk en dergelijke. Maar wat de heilzame werking van het nieuwe rooster precies bewerkstelligt, weet niemand nog.

Eén van de kerntaken van de bedrijfarts is het verstrekken van individuele en collectieve preventief medische adviezen aan werknemers en werkgevers. Het is echter nog maar de vraag in hoeverre de adviezen werkzaam zijn en in hoeverre deze adviezen ook in de praktijk (kunnen) worden opgevolgd. Adviezen worden veelal gegeven om gedragsverandering bij de werknemers en/of werkgevers te bewerkstelligen. Het doel van dit praktijkartikel is tweeledig: (i) beschrijving van een vijfstappenplan voor de implementatie van preventief medische adviezen; en (ii) beschrijving van voorbeelden van methodieken en resultaten voor elk van de vijf stappen. Het stappenplan en de voorbeelden zijn ontleend aan de onderzoeken en aanbevelingen uit het prijswinnende proefschrift van de Burgerpenning 2007, aangevuld met recente implementatieartikelen uit de wetenschappelijke literatuur. De vijf stappen voor implementatie van preventief medische adviezen zijn: (1) selecteer effectieve maatregelen als invulling van het preventief medisch advies; (2) analyseer sociale & organisatorische context voor implementatiebelemmeringen; (3) selecteer effectieve implementatiestrategieën om belemmeringen op te heffen; (4) stimuleer de invoering van maatregelen door "goalsetting", planning en implementatiestrategieën; (5) evalueer de implementatie van de maatregelen.

In dit artikel worden de resultaten beschreven van een onderzoek naar het effect van door de bedrijfsarts toepasbare leefstijlinterventies gericht op het voorkómen, verminderen of stoppen van overmatige alcoholconsumptie. Hiervoor is een literatuuronderzoek uitgevoerd en zijn gesprekken gevoerd met arbodiensten en veldpartijen. Uit het literatuuronderzoek blijkt dat geen van de geselecteerd werkplekinterventies een significant effect heeft op de consumptie van alcohol, terwijl interventies uitgevoerd in de eerstelijnsgezondheidszorg en/of de gemeenschap over het algemeen wel effectief zijn in het voorkomen of verminderen van (overmatige alcoholconsumptie). Met betrekking tot werkgerelateerde uitkomstmaten kan geen uitspraak worden gedaan over de effectiviteit van alcoholinterventies geïmplementeerd via de werkplek, eerstelijnsgezondheidszorg en/of de gemeenschap. Er is geen onderzoek gedaan naar de kosteneffectiviteit in de geselecteerde onderzoeken. Bij de ontwikkeling en implementatie van leefstijlinterventies op de werkplek zouden het NIGZ en het Trimbos-instituut een belangrijke rol kunnen spelen. Er zal tevens rekening moeten worden gehouden met het feit dat alcoholconsumptie een stigmagevoelig onderwerp is.

In dit artikel worden de resultaten beschreven van een onderzoek naar het effect van door de bedrijfsarts toepasbare leefstijlinterventies gericht op een gezonder voedingspatroon bij werknemers. Op basis van een literatuuronderzoek wordt geconcludeerd dat voedingsinterventies gericht op het verbeteren van de groente- en fruitconsumptie en/of op het verminderen van de vetconsumptie effectief zijn op de consumptie van groente en fruit, respectievelijk de inname van vet. Interventies gericht op gezonde voeding hebben uitsluitend een gunstig effect op lichaamsgewicht indien de interventie tevens gericht is op andere leefstijlaspecten, waaronder voornamelijk stimulering van meer bewegen en kunnen daarmee bijdragen aan de preventie van overgewicht. Het bewijs voor een effect op bloeddruk, cholesterolgehalte en werkplekgerelateerde uitkomstmaten ontbreekt vooralsnog, mede als gevolg van het beperkte aantal onderzoeken op dit terrein. In Nederland zijn diverse partijen actief in het ontwikkelen van voedingsinterventies. Gedegen evaluaties van deze interventies vinden echter nauwelijks plaats. Aangezien arbodiensten weinig tot geen ervaring hebben in het inzetten van interventies ter stimulering van gezonde voeding, is het wenselijk dat richtlijnen ontwikkeld worden waarbij rekening wordt gehouden met de haalbaarheid in de bedrijfsgezondheidszorg.

In dit artikel worden de resultaten beschreven van een onderzoek naar het effect van door de bedrijfsarts toepasbare leefstijlinterventies gericht op een gezonder voedingspatroon bij werknemers. Op basis van een literatuuronderzoek wordt geconcludeerd dat voedingsinterventies gericht op het verbeteren van de groente- en fruitconsumptie en/of op het verminderen van de vetconsumptie effectief zijn op de consumptie van groente en fruit, respectievelijk de inname van vet. Interventies gericht op gezonde voeding hebben uitsluitend een gunstig effect op lichaamsgewicht indien de interventie tevens gericht is op andere leefstijlaspecten, waaronder voornamelijk stimulering van meer bewegen en kunnen daarmee bijdragen aan de preventie van overgewicht. Het bewijs voor een effect op bloeddruk, cholesterolgehalte en werkplekgerelateerde uitkomstmaten ontbreekt vooralsnog, mede als gevolg van het beperkte aantal onderzoeken op dit terrein. In Nederland zijn diverse partijen actief in het ontwikkelen van voedingsinterventies. Gedegen evaluaties van deze interventies vinden echter nauwelijks plaats. Aangezien arbodiensten weinig tot geen ervaring hebben in het inzetten van interventies ter stimulering van gezonde voeding, is het wenselijk dat richtlijnen ontwikkeld worden waarbij rekening wordt gehouden met de haalbaarheid in de bedrijfsgezondheidszorg.

In dit artikel worden de resultaten beschreven van een onderzoek naar het effect van door de bedrijfsarts toepasbare leefstijlinterventies gericht op het voorkómen, verminderen of stoppen van overmatige alcoholconsumptie. Hiervoor is een literatuuronderzoek uitgevoerd en zijn gesprekken gevoerd met arbodiensten en veldpartijen. Uit het literatuuronderzoek blijkt dat geen van de geselecteerd werkplekinterventies een significant effect heeft op de consumptie van alcohol, terwijl interventies uitgevoerd in de eerstelijnsgezondheidszorg en/of de gemeenschap over het algemeen wel effectief zijn in het voorkomen of verminderen van (overmatige alcoholconsumptie). Met betrekking tot werkgerelateerde uitkomstmaten kan geen uitspraak worden gedaan over de effectiviteit van alcoholinterventies geïmplementeerd via de werkplek, eerstelijnsgezondheidszorg en/of de gemeenschap. Er is geen onderzoek gedaan naar de kosteneffectiviteit in de geselecteerde onderzoeken. Bij de ontwikkeling en implementatie van leefstijlinterventies op de werkplek zouden het NIGZ en het Trimbos-instituut een belangrijke rol kunnen spelen. Er zal tevens rekening moeten worden gehouden met het feit dat alcoholconsumptie een stigmagevoelig onderwerp is.

Steeds meer bedrijven en instellingen streven naar een gezonder en fitter personeelsbestand. Dit gebeurt in veel organisaties nog weinig gestructureerd. TNO ontwikkelde samen met het Nationaal Instituut voor Gezondheidsbevordering en Ziektepreventie (NIGZ) een methodiek voor integraal gezondheidsmanagement (IGM) die organisaties moeten helpen de effecten van de bedrijfsactiviteiten op het het gebied van de gezondheid systematisch te managen. Dit artikel presenteert de IGM-meter. Het instrument omschrijft een dertigtal kenmerken en bouwt voort op de methode en kwaliteitscriteria voor gezondheidsbevordering op het werk. Daarnaast op criteria en indicatoren die zijn opgesteld in het kader van WHO-programma Good Practices in Health, Environment and Safety Management in Enteprises. De IGM-meter heeft twee gebruiksdoelen: inzicht in de status van de ontwikkeling naar integraal gezondheidsbeleid en het is een verbeter- en analyse-instrument voor P&O door koppeling aan bijvoorbeeld ziekteverzuim, verloop, tevredenheid, wervingskracht of bedrijfseconomische kengetallen.

In de periode 2002-2003 is door TNO Arbeid en NIGZ-Werk & Gezondheid een ontwikkelingsproject Integraal Gezondheids Management (IGM) uitgevoerd. Dit rapport doet verslag van de definitiestudie, methodiekontwikkeling en een aantal pilotprojecten. Aan de hand daarvan zijn concept en methodiek in de praktijk getest en is op systematische wijze materiaal verzameld die vijf vragen beantwoorden: Spreekt de methodiek het management en ook de medewerkers aan? Is de methodiek zelfstandig te gebruiken binnen het bedrijf? In hoeverre voldoet de huidige IGM Methodiek voor het strategisch verankeren van gezondheidsmanagement? Op welke punten behoeft de IGM Methodiek aanpassing en/of aanvulling? Op welke punten behoeft het IGM concept aanpassing en/of aanvulling? De pilots vonden plaats bij de ministeries van VWS en OCW, Arbo Unie en het Waterland Ziekenhuis (WLZ). Een belangrijke hoofdconclusie van de IGM pilots is dat het steeds om een ontwikkelingsproces gaat. In plaats van één (standaard) methodiek is er daarom veeleer behoefte aan een range van methodieken en instrumenten die kunnen worden toegepast. Voor de toekomst is het stimuleren van IGM, en van het feitelijk gebruik van de (aanvullende)IGM methodiek en instrumenten van belang (mainstreaming). Daarbij is ook een herkenbaar kenniscentrum (met website) wenselijk. Voordat de fase van “mainstreaming” kan worden bereikt, is er echter meer kennisontwikkeling nodig. Op termijn zijn dit vooral de effectstudies en evaluaties.

Steeds meer bedrijven en instellingen streven naar een gezonder en fitter personeelsbestand. Dit gebeurt in veel organisaties nog weinig gestructureerd. TNO ontwikkelde samen met het Nationaal Instituut voor Gezondheidsbevordering en Ziektepreventie (NIGZ) een methodiek voor integraal gezondheidsmanagement (IGM) die organisaties moeten helpen de effecten van de bedrijfsactiviteiten op het het gebied van de gezondheid systematisch te managen. Dit artikel presenteert de IGM-meter. Het instrument omschrijft een dertigtal kenmerken en bouwt voort op de methode en kwaliteitscriteria voor gezondheidsbevordering op het werk. Daarnaast op criteria en indicatoren die zijn opgesteld in het kader van WHO-programma Good Practices in Health, Environment and Safety Management in Enteprises. De IGM-meter heeft twee gebruiksdoelen: inzicht in de status van de ontwikkeling naar integraal gezondheidsbeleid en het is een verbeter- en analyse-instrument voor P&O door koppeling aan bijvoorbeeld ziekteverzuim, verloop, tevredenheid, wervingskracht of bedrijfseconomische kengetallen.