Search

Van İli, Türkiye topraklarının 5/1’ini bünyesinde barındıran Doğu Anadolu Bölgesi’nin Van Bölümü’nde Van Gölü Kapalı Havzası içinde yer almaktadır. İl doğudan Türkiye-İran devlet sınırı ile çevrelenirken, batıdan Van Gölü, Ağrı İli’nin Patnos ilçesi ve Bitlis İli’nin Adilcevaz, Tatvan ve Hizan ilçeleri ile sınırlanmıştır. İl güneyden Siirt İli’nin Pervari, Şırnak İli’nin Beytüşşebap ve Hakkari İli’nin Yüksekova ve Merkez ilçesi ile sınırlanırken, kuzeyden Ağrı İli’nin Doğubeyazıt, Diyadin, Taşlıçay ve Hamur ilçeleri ile çevrelenmiştir. 19.114 km²’lik alanı ile yüzölçümü Türkiye’nin altıncı büyük ili durumunda ve yeryüzü şekillerinin dağılımı bakımından dağlık bir yapıdadır (%54) (Barlas, 2010). Van İli’nde genel olarak karasal iklim görülürken Van Gölü’ne yakın olan yerlerde kışlar daha ılıman geçmektedir. (Alaeddinoğlu, 2006). Van, geçmişten günümüze birçok medeniyetin izlerini üzerinde barındırmaktadır. Bu çerçevede tarih öncesi devirlere ait kaya ve mağara resimleri önemli bir yer tutmaktadır. Bölgede neolitik devirden itibaren kesintisiz devam eden kültürlerin varlığını Tilkitepe ve Dilkaya Höyükleri ve çeşitli kazılarda elde edilen buluntular göstermektedir. Van’ı yüksek bir medeniyet düzeyine ilk defa Urartular çıkarmıştır (Van İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü, 2020). M.Ö. 9. yüzyılda aynı soydan gelen ve aynı dili konuşan Hurri boylarının birleşmeleri sonucu Urartu krallığı kurulmuş ve M.Ö. 860-580 yılları arasında başkenti Tuşpa olan Ön Asya Dünyası’nın en güçlü devleti yöreye egemen olmuştur. Van ve çevresi zengin Urartu mirasını yansıtan tarihi bir dokuya sahiptir. Urartu Krallığı, M.Ö. 850-585 yılları arasında Doğu Anadolu, Kuzeybatı İran ve Kafkasya’nın güneyinde yer almıştır (Kılıç, 2006)Van ilinin genel ekonomik yapısına baktığımızda ana geçim kaynağının tarım ve hayvancılık olduğunu görmekteyiz (Alaeddinoğlu, 2006). Faal nüfusun % 77’si tarım sektöründe çalışır. Van ili en çok hayvan besleyen illerden biridir. Koyun sayısı Konya’dan sonra ikinci sırada yer alır. Mera hayvancılığı yapılır. Geniş mera ve çayırlara sâhiptir. Türkiye’deki koyun varlığının % 5,5’i Van’dadır. En çok koyun beslenir. Arıcılık gelişmiştir (www.coğrafya.gen.tr, 2014). Kültürel ve turistik açıdan da potansiyele sahip olan Van, yatırım sorunlarını çözdüğü takdirde gerek ülkemizde ve gerekse de tüm insanlığa sunacağı estetik değerler açısından gelişecek, büyüyecek ve önemine önem katabilecektir (Aktaş, 2008). Zira Van, Cumhuriyet döneminde değişip gelişerek, Doğu Anadolu’nun ekonomik, kültürel ve turistik potansiyeli yüksek olan şehri haline dönüşmüştür (Gürdal, 2014). Van’da turizmin gelişiminin sağlanmasında turizm planlamasının yapılmasının gerekliliği şüphesizdir (Alaeddinoğlu, 2006).Van ilini özellikle İranlı turistler ve yerli turistler ziyaret etmektedir. Şehre yapılan tur programları kapsamında; Hoşap Kalesi Gezisi, Çavuş Tepe Kalesi Gezisi, Gevaş Selçuklu Mezarlıkları, Halime Hatun Türbesi ve Kümbet Gezisi, Akdamar Adası ve Akdamar Kilisesi Gezisi, Edremit Kız Kalesi Gezisi ( Seyir Tepesi ), Van Kedi Evi Gezisi, Tuşba Van Evleri Gezisi ( Seyir tepesi ), Van Urartu Müzesi Gezisi, Van Kalesi Eski Tuşba ve Van Evleri Gezisi, Van Kalesinden Gün Batımı Seyri, Tatvan Şehir Turu, Nemrut Krater Gölü Gezisi, Ahlat Selçuklu Mezarlıkları Gezisi, Ahlat Selçuklu Kümbetleri Gezisi, Baston Atölyeleri Gezisi ( Alışveriş ), Erciş'de Balık Göçü - İnci Kefali - ( Mayıs – Haziran Aylarında ), Akdamar Adası Tekne Turu programında ise, Ahtamar Kilisesi, Selçuklu Mezarlığı, Halime Hatun Kümbeti, Yedi Kilise (Varagavank), Eski Van (Tuşba) Antik Şehri, Mavi Yolculuk Tekne Turu programı kapsamında ise, Van Feribot İskelesi, Çarpanak Adası, Ahtamar Adası, Kuzu (Arder) Adası ve Altınsaç Koyları ziyaret edilmektir.Bu bölümde ayrıntılı olarak aktarılmamış olmakla beraber aşağıdaki noktalar da tur programlarında ziyaret edilebilmektedir:Van Gölü Kıyıları, İn Köyü (Gevaş), Abalı Kayak Merkezi (Kış Turizmi), Edremit Seyir Tepesi (Edremit Kalesi), Vanadokya (Peri Bacaları), Akçalı Travertenler, Nemrut Krater Gölü, Çarpanak Adası (Martıların Evi), Adır Adası ve Lim Manastırı, Muradiye Şelalesi, Şeytan Köprüsü, Bend-i Mahi Köprüsü, Erçek Gölü (Flamingoların Yazlığı), Bend-i Mahi Çayı (Balık Göçü), Toprakkale, Ayanis Kalesi, Halime Hatun Kümbeti, İkiz Kümbetler, Altınsaç Kilisesi, Yedi Kilise Manastırı, Bartholomeus Kilisesi, Kahvaltıcılar Sokağı.

Tanımının Uluslararası Eko-turizm Topluluğu tarafından `çevreyi koruyan ve yerel halkın refahını sürdüren, doğal alanlara doğru olan sorumlu seyahat` şeklinde yapıldığı eko-turizm, 1980'lerde çevre koruma hareketinin içerisinde gelişmiştir. Eko-turizm, özellikle o çevreyi oluşturan ve içerisinde yaşayan halkın katılımları ile geliştirilen doğa turizminin bir çeşididir denilebilir. Yerel değerleri ön plana çıkaran, lokal kültürün yaşam pratiklerini deneyimlerken aynı zamanda onu korumaya yönelten bir arz oluşturması, eko-turizmin ortaya çıkış amacını vurgulamaktadır. Eko-turizm ile ilgili, literatürde kültüre sıklıkla vurgu yapılırken kültürün sürdürülebilmesi için önem taşıyan kadına yönelik yapılan araştırmaların bunun gerisinde kaldığı görülmektedir. Bu araştırmanın amacı, literatürdeki bu boşluğu kapatma amacının yanında eko-turizmi etkileyen faktörler içinde kadının rolünü bir örnek olay çalışmasıyla ortaya çıkarmaktır. Bu noktadan hareketle eko-turizm bölgelerindeki kadınların mekânsal pratik ve ilişkilerini anlamak amacıyla gündelik hayatlarını yakından inceleme gereği duyulmuştur. Bu çerçevede Eko-turizm hareketinde kadınların üstlendiği rol ve görevler nelerdir? Toplumsal cinsiyet rolleri, Karadeniz kadınlarının gündelik pratiklerinde nasıl şekillenmiştir? Karadeniz kadınları kadın-erkek rolleri ile ilgili seçimlerini kendileri mi yapıyor, yoksa bu seçimler kadınlara dayatılıyor mu? Eko-turizm, kadının ekonomik bağımsızlığını kazanmasına katkı sunmakta mıdır? Gibi sorulara cevap aranmıştır. Araştırma nitel araştırma modelini kullanmaktadır. Bu anlamda, Türkiye'de eko-turizm potansiyeli yüksek bir bölge olan Doğu Karadeniz'in Kaçkar Dağları yaylalarındaki 27 kadın ve 8 erkek ile yüz yüze derinlemesine görüşmeler yaparak ve gözlemlerden faydalanarak derinlemesine nitel veri toplanmıştır. Bu araştırma kadının, eko-turizm potansiyelini nasıl etkilediği ve eko-turizmden ne ölçüde etkilendiği üzerine kuramsal bir tartışmaya aracılık etmesi bakımından önemlidir. Bununla bağlantılı olarak kadının toplumsal yaşamdaki rolünün, eko-turizm ile ilgili nasıl açılımlar sağlayacağını tartışmaya açması ve kadının eko-turizme katkısına yönelik farkındalığı arttırması beklenmektedir.Anahtar Kelimeler: Ekoturizm, Toplumsal Cinsiyet, Kaçkar Dağları Millî Parkı Yaylaları According to definition of TIES (International Ecotourism Society), ecotourism is ''protects environment, sustains well-being of the local people, responsible travel to natural areas'' that developed within the conservation movement in the 1980s. After saying that Ecotourism is a kind of nature tourism, especially developed with the participation of the people who are closely interacted with that environment and live in it. In the purpose of this movement, it aims to create a supply that prioritizes local values, and that protects local cultural practices of life while experiencing it. However, although there is vast array of studies on cultural aspects of ecotourism in the literature. The number of studies on women, which are particularly important for the sustainability of the cultures, lags behind the mainstream issues in the literature. The aim of this research is to fill this gap in the literature and to reveal the role of women in the relevant factors that affect ecotourism with a case study. In accordance with this purpose, the women's daily lives in the ecotourism regions has been analysed in the context of spatial practices and relations. On the basis of the framework, the major questions will be answered as follows: What are the roles and duties of women in the ecotourism movement? How has gender roles shaped in the everyday practices of women in Black Sea region? Do the Black Sea women themselves have to make choices about their male-female roles, or are these choices imposed on women? Does ecotourism contribute to women's economic independence? The research has employed the qualitative research model. The Case study is the high lands in the Kaçkar Mountains National Park of Turkey's Eastern Black Sea Region, which has a high potential for ecotourism, where the rich data was gathered by taking advantage of the observations and in-depth face to face interviews with the women in areas. The result of this research is important as it mediates a theoretical debate on how women influence ecotourism potential and how much it impacts from ecotourism. In connection with this, the results of the research are that the role of women in social life will open to the discussion on ecotourism and also will increase awareness of women' contribution to ecotourism. Key Words: Ecotourism, Gender, Kaçkar Mountains National Park 99