Search

In an earlier study it was concluded, based on literature and interviews, that biotrickling filters might be responsible for airborne transmission of Legionella bacteria. Risk factors in this type of systems are recirculating of trickling water with a pH close to neutral and the use of spray nozzles and fans. Under the right conditions, temperatures supportive for Legionella growth might be found in the scrubbing water. In order to investigate this risk, measurements were done at 36 animal houses where biotrickling filters were operated for exhaust air treatment. The investigation was performed in August and September because in several years the number of reports of Legionnaires’ disease significantly increased during this period in the Netherlands; during summer warming up of the water by ambient temperature is likely. In none of the samples Legionella was found. In only a few biotrickling filters the measured temperature was at such a level that growth of Legionella would be possible. It is concluded that it is unlikely that biotrickling filters at animal houses are a source of Legionella transmission to the air. In een eerder onderzoek werd aan de hand van literatuur en interviews geconcludeerd dat verspreiding van legionella naar de omgeving door biologische luchtwassers theoretisch mogelijk is, mits de temperatuur van het waswater voldoende hoog is. Deze conclusie is gebaseerd op de geldende procesomstandigheden in deze systemen: de aanwezigheid van recirculerend water met een pH van rond de 7 en het gebruik van sproeiers en ventilatoren. Om na te gaan of hiervan sprake is in de praktijk, zijn in het hier beschreven onderzoek 36 biologische luchtwassers bij stallen onderzocht en is bepaald of legionella voorkomt in het waswater. Het onderzoek is uitgevoerd aan het eind van de zomer (augustus en september) omdat tijdens deze periode in verschillende jaren sprake was van een significante verhoging van het aantal meldingen van veteranenziekte; in de worden zomer relatief gunstige groeiomstandigheden voor legionella verwacht. In geen van de monsters werd echter legionella aangetroffen. In slechts enkele van de wassers was het niveau van de temperatuur van het waswater dusdanig dat legionellagroei mogelijk zou zijn (> 22°C). Op basis hiervan wordt geconcludeerd dat het niet waarschijnlijk is dat biologische luchtwassers bij veehouderijbedrijven een bron zijn van legionellaverspreiding naar de omgeving.

Industrieën en veehouderijen gebruiken luchtwassers om ongewenste chemische of organische stoffen, gassen of geuren te verwijderen uit lucht of gas. Onder bepaalde condities (temperatuur en zuurgraad), kan legionella in bepaalde typen natte luchtwassers uitgroeien. Als waternevel het systeem kan verlaten, is niet uit te sluiten dat legionella zich naar de omgeving kan verspreiden. Of legionella daadwerkelijk bij deze luchtwassers groeit en zich verspreidt, moet nader worden onderzocht. Dit blijkt uit literatuuronderzoek en interviews, uitgevoerd door het RIVM. Aanleiding zijn vragen van GGD-en en milieudiensten over mogelijke gezondheidsrisico’s voor omwonenden door verspreiding van legionella via natte luchtwassers. Met deze installaties worden ongewenste componenten in de lucht verwijderd door de lucht in contact te brengen met verneveld water. Ook worden hiervoor in sommige typen wassers chemicaliën (zure en basische wassers) of bacteriën (biowassers) aan het waswater toegevoegd. Het waswater wordt vaak opgevangen en hergebruikt.