Search

Background/Aims: This study aimed to evaluate the real-life efficacy and tolerability of direct-acting antiviral treatments for patients with chronic hepatitis C (CHC) with/without cirrhosis in the Turkish population. Material and Methods: A total of 4,352 patients with CHC from 36 different institutions in Turkey were enrolled. They received ledipasvir (LDV) and sofosbuvir (SOF)+/- ribavirin (RBV) ombitasvir/paritaprevir/ritonavir +/- dasabuvir (PrOD)+/- RBV for 12 or 24 weeks. Sustained virologic response (SVR) rates, factors affecting SVR, safety profile, and hepatocellular cancer (HCC) occurrence were analyzed. Results: SVR12 was achieved in 92.8% of the patients (4,040/4,352) according to intention-to-treat and in 98.3% of the patients (4,040/4,108) according to per-protocol analysis. The SVR12 rates were similar between the treatment regimens (97.2%-100%) and genotypes (95.6%-100%). Patients achieving SVR showed a significant decrease in the mean serum alanine transaminase (ALT) levels (50.90 +/- 54.60 U/L to 17.00 +/- 14.50 U/L) and model for end-stage liver disease (MELD) scores (7.51 +/- 4.54 to 7.32 +/- 3.40) (p, Turkish Association for the Study of The Liver (TASL), The present study was supported by The Turkish Association for the Study of The Liver (TASL).

YÖK Tez No: 486672 Günümüzde kamyon ve otobüs tipi karayolu ticari araçlarında bulunan sürücü koltuklarının, uzun mesafeli sürüş nedeniyle sürücüye yüksek oranda konfor sağlaması beklenmektedir. Bu konfor en yaygın olarak pnömatik mekanizma aracılığı ile, yani hava tahriği ile sağlanmaktadır. Bir yandan hava girişi sayesinde konfor sunması ve süspansiyon hareketi ile yola uyum sağlaması, diğer yandan da yüksek oranda kullanıcı dostu olması gibi özellikler, koltuğun büyük miktarda donanımlı ve değerli bir ürün olmasını sağlamaktadır. Aynı zamanda direk olarak sürücüyü saran, sürücünün koşullarına etki eden ve sürücünün kendi yaşamını teslim ettiği bu koltuk, sürücü güvenliğini de en iyi şekilde sağlamak zorundadır. Bu nedenle gerekli olan tüm şartname testlerini yasal olarak, kalite testlerini de ürün güvenilirliği açısından geçmek zorundadır. Tüm bu testleri geçmek amacı ile koltukta çeşitli güçlendirmeler yapılmakta ve bu durum göz önünde bulundurulduğunda koltuk ağırlığı oldukça yükselmektedir. Ağırlık konusu, taşımacılık sektöründe özellikle dikkat edilen, verimliliği direk olarak etkileyen, dolayısı ile maliyetler üzerinde önemli etkisi bulunan geniş bir başlıktır. Tüm taşımacılık kollarında ağırlık azaltmak için çeşitli çalışmalar yapılmakta, değişik malzeme kullanımları, optimizasyon, parça eksiltme vb. çalışmalarla daha fazla hafiflik amaçlanmaktadır. Kara taşımacılığında çok yoğun kullanımlara bağlı olarak hafiflik konusu çok daha fazla önem kazanmaktadır. Ağırlık konusunun önem kazanması ile aslında ticari araçların gerek kendi ağırlığı gerekse genel taşıdığı ağırlığa bakılmaksızın sağlanan en ufak miktardaki hafiflikler bile yapılan işe yüksek miktarda değer katmaktadır. Bu nedenle otomotiv sektöründe ağırlık çalışmaları özellikle yoğun şekilde yürütülmektedir. Bu tez çalışmasında, otomotiv ve kara taşımacılığı sektörlerinin yoğunlukla eğildiği ağırlık azaltma ya da aynı ağırlık seviyesinde kalarak yapısal güçlendirme konuları hedeflenmiştir. Bu işlemlerin gerçekleştirilmesinde, yüksek derecede önem arz eden ve geleneksel yöntemlerden pekişerek daha da hızlı hale gelen optimizasyon konuları ele alınmaktadır. Optimizasyon çalışmaları gerçekleştirilirken, Altair/HyperWorks programının OptiStruct arayüzünden yararlanılmış ve ağırlıklı olarak topografi optimizasyonu konuları ele alınmıştır. Çalışma esnasında ağırlıklı olarak kalınlık azaltılmış, malzeme kalitesinde değişikliğe gidilmiş ya da direk olarak yoğunluğu daha düşük olan farklı tipte malzemeler tercih edilmiştir. OptiStruct arayüzü ile yapılan çalışmaların girdileri, AEK R14 emniyet kemeri çekme testinden alınmış ve test esnasında söz konusu parçaya gelen yükler modellenerek sağlanmıştır. Bu çalışmaların çıktıları ise, sonraki adlımda AEK R14 emniyet kemeri çekme testinin girdilerini oluşturmaktadır. Optimizasyon çalışmaları öncesinde ve sonrasında yapılan, AEK R14 emniyet kemeri çekme testi sonlu elemanlar analizi ile, yapılan çalışmaların sağladığı fayda karşılaştırılmıştır. Tüm bu çalışmalar sonrasında istenilen hafiflik ve hedeflenen dayanım seviyesinin yakalanması planlanmıştır. Çalışma sonucunda optimizasyon, ağırlık azaltma, güçlendirme, ürün performansı, üretim maliyeti, malzeme maliyeti gibi noktalara dikkat edilerek elde edilen çıktılar, bilgisayar destekli tasarım ortamında tekrar daha kaliteli şekilde modellenerek, sürücü koltuğu için önemli testlerden biri olan ve zorunlu olarak gerçekleştirilen AEK R14 emniyet kemeri çekme testine ait sonlu elemanlar analizinde uygulanmıştır. Çıkacak olan sonuçların uygunluğu çalışma sonunda değerlendirilecektir. Driver seats in commercial vehicles are expected to provide high comfort to the driver due to long distances. This comfort is most commonly achieved through a pneumatic mechanism - pneumatic actuation. Besides, air entrances provide comfort, suspension motion provides alignment to road, on the other hand, high user friendliness, such as a large amount of the options on the seat, makes it valuable equipment. However, this seat, which directly surrounds the driver, affects the working conditions of the driver and has an importance on the driver's own life, has to provide the driver safety in the best way. For this reason, all required specification tests must be passed due to legal requirement and quality tests must be passed in terms of product reliability. A variety of strengthening exercises are made on the seat with the aim of passing all these tests, and the seat weight is considerably increased when this is taken into consideration. The weight is a broad title with particular attention in the transport sector, which directly influences productivity and therefore has a significant impact on costs. Various works are done in order to reduce the weight, different materials usage, optimization, more lightness are aimed in the studies. Due to the intense usage in land transportation, the lightness issue gains much more importance. For this reason, even the smallest amounts of lightness provided by commercial vehicles, irrespective of their own or overall weight, add a high amount of value to the work being done. In this thesis, weight reduction or structural strengthening at the same weight level are aimed, where the transport sectors are heavily interested. In the realization of these processes, optimization issues that are of high importance and become faster by consolidating from traditional methods are discussed. When optimization work was performed, the OptiStruct interface of the Altair / HyperWorks program was utilized and predominantly topography optimization issues were addressed. Different types of materials with a lower density, a different material qualities, or a reduced thicknesses are preferred during the operation. The inputs of the work done with the OptiStruct interface are provided by modeling the load on the workpiece during the ECE R14 safety belt pull test. The outputs of these studies are the inputs of the ECE R14 safety belt pull test. The ECE R14 seat belt pulling test's finite element analysis, which was carried out before and after the optimization studies, compared the benefits of the work carried out. After all these studies, it is planned to capture the desired lightness and the target strength level. As a result of the study, the outputs obtained by paying attention to the points such as optimization, weight reduction, strengthening, product performance, production cost, material cost are modeled again with better quality in the computer aided design program CATIA. Then exported to ECE R14 seat belt pulling test's finite elements analysis, which is one of the important tests for driver's seat. The appropriateness of the outcomes will be assessed at the end of the study.

ÖZETMedian arkuat ligament sendromu, median arkuat ligamentin çölyak arter köküne basısı sonucuoluşur. Çölyak arter kökünde basıya sekonder gelişen darlık gastrointestinal sistem kan akımındaazalmaya neden olur. Sendrom kendini genelikle postprandial ağrı ile belli eder ve özelikle ekspiryumdadaha belirgin ağrı oluşur. Burada kronik karın ağısı ile tetkik edilip median arkuat ligamentsendromu tanısı konulan ve cerrahi tedaviyle düzelme sağlanmayıp çölyak arter stentleme ile tamamenasemptomatik hale gelen genç bir erkek hasta sunulacaktır.Anahtar Kelimeler: Kronik karın ağrısı; Çölyak arter; Median arkuat ligamentABSTRACTMedian arcuate ligament syndrome occurs when median arcuate ligament pressures the root ofthe celiac artery. The root secondry to compression of the celiac artery stenosis causes decreasedblood flow to the gastrointestinal tract. Generally it reveals itself with the post-prandial pain andpain increases with expirium. We present a young male patient with median arcuate ligamentsyndrome whom no improvement is achieved with surgical treatment and recovered with celiacartery stenting.Keywords: Chronic abdominal pain; Celiac artery; Median arcuate ligament

Pyoderma gangrenosum (PG) is a serious skin lesion which may accompanying numerous diseases and it can cause of painful, and recurrent ulcer. The lesions may arise as single or multiple lesions secondary to systemic diseases such as ulcerative colitis, Crohn’s disease, polyarthritis, monoclonal gammopathy or spontaneously without any underlying disease. A 25-year-old male patient was admitted with complaints of fever, abdominal pain, bloody diarrhea, painful and infected deep ulcers on head, trunk and extremities. Rectosigmoidoscopy was performed eight days ago and biopsies on sigmoid colon mucosa from the ulcerated lesions were taken because of suspected from ulcerative colitis (UC). Mesalazine and fluocortolone was initiated with diagnosis of UC and PG. Complaints of patient and colonic and skin lesions rapidly regressed. An amputation of his right foot’s on 3rd finger and skin graft operations for skin defects on his right arm and right leg was performed three months later. He was discharged from the hospital with improved symptoms. Here, we aimed to emphasis the importance of PG in differential diagnosis in patients who was admitted to hospital with skin abscess and skin ulcers which seem like to be infected, Pyoderma gangrenozum (PG), çok çeşitli hastalıklarla birlikte olabilen, ağrılı ve rekürren derin ülserasyonlarla seyredebilen ciddi bir deri lezyonudur. Lezyonlar, ülseratif kolit, Crohn hastalığı, poliartrit, monoklonal gammopati gibi sistemik hastalıklarla birlikte veya altta yatan bir hastalık olmaksızın tek veya çok sayıda görülebilirler. 25 yaşında erkek hasta, ateş, karın ağrısı, kanlı ishal ve alında, gövde ve ekstremitelerde yaygın ağrılı, enfekte ve derin ülserlerle başvurdu. Hastaya 8 gün önce rektosigmoidoskopi yapılmıştı ve ülseratif kolitten (ÜK) şüphelenilmişti ve sigmoid kolondaki ülsere lezyonlardan biyopsi alınmıştı. Hastaya ÜK ve PG teşhisiyle mesalazine ve fluocortolone başlandı. Hastanın şikayetleri, barsak ve deri lezyonları hızla geriledi. 3 ay sonra sağ ayak 3. parmağa amputasyon ve sağ koldaki ve sağ bacaktaki cilt defektleri için greft operasyonu yapıldı. Hasta şifa ile taburcu edildi. Biz bu vakayı, apse ve infekte görünümlü deri ülserleriyle gelen hastada PG’nin, ayırıcı tanıdaki yerini vurgulamak amacıyla rapor ettik

Giriş ve amaç: Kronik karaciğer hastalığının patogenezinde hepatik apopitozis temel bir rol oynamaktadır. Sitokeratin 18 (CK18), hepatik apopitozis sırasında ortaya çıkan kaspazların en bilinen substratıdır. Çalışmamızda, inaktif hepatit B virüsü (HBV) taşıyıcılarında ve aktif kronik hepatit B (KHB) hastalarında, serum CK18 düzeyi ile karaciğer hasarının şiddeti arasında ilişkinin olup olmadığını değerlendirmeyi amaçladık.Metod: Sağlıklı kontrollerde (n=43), inaktif HBV taşıyıcılarında (n=104) ve aktif KHB hastalarında (n=100) serum CK18 düzeyleri ölçüldü. İnaktif HBV taşıyıcıları ve aktif KHB hastalarında karaciğer biyopsisi ve histopatolojik değerlendirme yapıldı.Bulgular: İnaktif HBV taşıyıcılarında, orta-ağır derecede histolojik aktivite indeksi (HAİ) (?4/18) oranı %24 (25/104) ve fibrozis (?2/6) oranı %33 (34/104) bulundu. Aktif KHB hastalarında, orta-ağır derecede HAİ (?4/18) oranı %72 (72/100) ve fibrozis (?2/6) oranı %65 (65/100) bulundu. Serum CK18 düzeyi, inaktif HBV taşıyıcılarında (198.77 ± 77.62 U/L) sağlıklı kontrollere (146.92 ± 40.18 U/L) göre anlamlı olarak daha yüksek, aktif KHB hastalarında (283.02 ± 147.45 U/L) ise inaktif HBV taşıyıcılarına göre anlamlı olarak daha yüksek bulundu (p=0.001). HBeAg negatif KHB hastalarını inaktif HBV taşıyıcılarından ayırmada CK18'in tanı koyma etkinliği, orta derecede (c-istatistik: 0.695) bulundu ve tanıda CK18'in cut-off değeri 262 U/L olarak tespit edildi (spesifite %85, sensivite %48, pozitif olabilirlik oranı 3.35, negatif olabilirlik oranı 0.60). Aynı şekilde, ALT normal HBeAg negatif KHB hastalarında CK18'in tanı koyma etkinliği, orta derecedeydi (c-istatistik: 0.677). İnaktif HBV taşıyıcılarında ve aktif KHB hastalarında, serum CK18 ile ALT ve HAİ arasında pozitif korelasyon görülürken, HBV DNA ve fibrozis evresi arasında bir korelasyon görülmedi.Sonuç: Serum CK18 düzeyleri, KHB hastalarında karaciğer hasarının şiddeti ile ilişkilidir ve nekroinflamasyonu öngörmede kullanılabilir. İnaktif HBV taşıyıcıları ve HBeAg negatif KHB hastalarını ayırmada CK18, ALT ve HBV DNA düzeyleri ile birlikte kullanıldığında oldukça faydalı bir test olabilir. Ayrıca, inaktif HBV taşıyıcılığı masum bir süreç değildir ve erken dönemde histopatolojik inceleme gerekli olabilir.Anahtar Kelimeler: İnaktif HBV taşıyıcıları, Kronik Hepatit B, Sitokeratin 18, Karaciğer, Histopatoloji Background and aims: Hepatic apoptosis has a major role in pathogenesis of chronic liver disease. Cytokeratin 18 (CK18) is a well known substrate of caspases existed during hepatic apoptosis. In our study we aimed to evaluate the relation between serum CK18 fragment level and the grade of hepatic injury in inactive hepatitis B virus (HBV) carriers and active chronic hepatitis B (CHB) patients.Methods: Inactive HBV carriers (n=104), active CHB patients (n=100) and healthy controls (n=43) were enrolled to the study and serum CK18 fragment levels were measured. All the patients except healthy controls were evaluated histopathologically with liver biopsy.Results: In inactive HBV carriers moderate to severe histological activity index (HAI) (?4/18) ratio was 24% (25/104) and fibrosis (?2/6) rate was 33% (34/104). In active CHB patients moderate to severe HAI (?4/18) ratio was 72% (72/100) and fibrosis (?2/6) rate was 65% (65/100). Serum CK18 fragment levels were significantly higher in inactive HBV carriers (198.77±77.62 U/L) than healthy controls (142.92±40.18 U/L) (p=0.001) and also higher in active CHB patients (283.02±147.45 U/L) than inactive HBV carriers (p=0.001). The diagnostic accuracy of CK18 to differentiate HBeAg negative CHB patients from inactive HBV carriers was found moderate (c-statistic: 0.695) and the cut-off level for CK18 in diagnosis was found 262 U/L (specificity: 85%; sensitivity: 48%; positive likelihood ratio: 3.35 and negative likelihood ratio: 0.60). Also in ALT normal HBeAg negative CHB patients the diagnostic accuracy of CK18 was found moderate (c-statistic: 0.677). Both in inactive HBV carriers and active CHB patients there was a positive correlation between the serum CK18 fragment levels and HAI and ALT levels. But there was no correlation with HBV-DNA levels and fibrosis staging.Conclusions: Serum CK18 fragment levels are related with liver injury grade in CHB patients and may be used as a predictive factor for necroinflammation. For differential diagnosis of inactive HBV carriers and HBeAg negative CHB patients CK18 may be a useful test used with ALT and HBV-DNA levels. Also, inactive HBV carrier state is not an innocent process and early histopathologic evaluation may be needed.Key Words: Inactive hepatitis B virus carriers, Chronic hepatitis B, Cytokeratin 18, Liver, Histopathology 78

57

Giriş ve Amaç: Siroz hastalarında, kardiyomiyopatinin 3 kriteri arasında sol ventrikül diyastolik disfonksiyon (LVDD), kardiyak disfonksiyonun erken bir göstergesidir. LVDD değerlendirmesinde en değerli yöntem doku doppler ekokardiyografi görüntülemesidir (TDI). Bu çalışmada sirozun etiyoloji ve evresini oluşturan parametrelerle TDI bulguları ve brain natriüretik peptid (BNP) arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 100 karaciğer sirozlu hasta ve 65 sağlıklı kontrol grubu alındı. Hastaların demografik, etiyolojik, klinik ve laboratuvar bulguları retrospektif olarak incelendi. Child-Pugh ve MELD-Na (Model for end-stage liver disease) skorları hesaplandı. TDI bulguları ve BNP ile hastalığın etiyolojisi ve evresi arasındaki ilişkiler incelendi.Bulgular: Hastaların 76'sında (%76) BNP düzeyi normal, 24'ünde (%24) ise yüksekti. Hastaların 65'inde (%65) LVDD saptanmazken, 35 (%35) hastada LVDD mevcuttu. Etiyoloji ile BNP düzeyi ve LVDD arasında ilişki yoktu. Child A'lılarda BNP 59.9 ± 75.6, Child B'lilerde BNP 84.0 ± 62.4, Child C'lilerde BNP 103.5 ± 57.1 saptandı (p=0.001). Child A'lıların %14' ünde, Child B'lilerin %29.6' sında, Child C'lilerin %50'sinde BNP normalden yüksekti (p=0.009). BNP düzeyi normal aralıkta (0-100 ng/L) olanlarda Child skoru 6.5 ± 2, normalden yüksek olanlarda (> 100 ng/L) Child skoru 8.4 ± 2.7 saptandı (p=0.000). MELD skoru ≤ 9 olanlarda é septal (erken diyastolik zirve mitral anulus hızı septal ölçümü) 7.67 ± 1.71 cm/s, 10-19 arası olanlarda 8.42 ± 1.79, 20-29 arası olanlarda 5.00 ± 2.45 saptanırken (p=0.002); é lateral (erken diyastolik zirve mitral anulus hızı lateral ölçüm) sırasıyla 11.3 ± 3.18 cm/s, 12.62 ± 2.89, 10.00 ± 3.06 saptandı (p=0.01). MELD skoru ≤ 9 olanların %37.2'sinde, 10-19 arası olanların %26'sında, 20-29 arası olanların %85.7'sinde LVDD saptandı (p=0.007). LVDD olmayan hastalarda MELD skoru 10.6 ± 3.2, LVDD olan hastalarda MELD skoru 12.5 ± 5.8 olarak saptandı (p=0.048). Kreatinin düzeyi LVDD olan hastalarda (0.9 ± 0.5 mg/dl) LVDD olmayan hastalara (0.8 ± 0.3 mg/dl) göre anlamlı olarak yüksekti (p=0.042).Sonuç: MELD skoru ≥ 20 olan sirozlu hastalarda LVDD yüksek oranda görülmektedir. BNP düzeyi sirozlu hastalarda sağlıklı kontrollerden daha yüksek olup asitli siroz hastalarında ve Child-Pugh skoru yüksek olan hastalarda daha da artmaktadır. İleri evre siroz hastalarında TDI bulguları ve BNP düzeyleri kardiyak komplikasyonların erken tanı ve tedavisi için önemli olabilir.Anahtar sözcükler: Siroz, Child, MELD, Diyastolik disfonksiyon, Doku dopplerekokardiyografi, BNP Introduction and Aim: Left ventricular diastolic dysfunction (LVDD) among the 3 criteria of cardiomyopathy is an early indication of cardiac dysfunction in patients with cirrhosis. Tissue doppler imaging echocardiography (TDI) is the most valuable method in the evaluation of LVDD. The aim of this study was to investigate the etiology and grade parameters of cirrhosis and the relationship between TDI results and brain natriuretic peptide.Material and Methods: The study included 100 patients with liver cirrhosis and 65 healthy controls. Demographic, etiological, clinical and laboratory results were obtained from the patients files as retrospectively. Child-Pugh and MELD-Na (Model for end-stage liver disease)scores were calculated. TDI findings and the relationship between BNP and the etiology and grade of the disease were assessed.Results: BNP level was in normal range in 76 patients (76%) and higher than normal range in 24 (24%) patients LVDD was not found in 65 (65%) of the patients and LVDD was found in 35 (35%) patients. There was no relationship between etiology and BNP level and LVDD. BNP level was 59.9 ± 75.6 in Child A patients, 84.0 ± 62.4 in Child B patients and 103.5 ± 57.1 in Child C patients (p = 0.001). BNP was higher than normal range in 14% of the Child A group, in 29.6% of the Child B group and in 50% of the Child C group (p=0.009). Child score was 6.5 ± 2 in patients with normal range (0-100 ng/L) BNP level and was 8.4 ± 2.7 in patients with higher (> 100 ng/L) than normal range BNP levels (p = 0.000). In patients with MELD score ≤ 9 é septal (early diastolic velocity of septal mitral annulus) 7.67 ± 1.71 cm/s, in those between 10-19 8.42 ± 1.79, in those 20-29, 5.00 ± 2.45 were found (p = 0.002) and é lateral (early diastolic velocity of lateral mitral annulus) was 11.3 ± 3.18 cm/s, 12.62 ± 2.89, 10.00 ± 3.06 (p = 0.01). LVDD was found in 37.2% of patients with MELD score ≤ 9, 26% of patients between 10-19 and 85.7% of those between 20-29 (p = 0.007). MELD score was 10.6 ± 3.2 in patients without LVDD and was 12.5 ± 5.8 in patients with LVDD (p = 0.048). Creatinine level was higher in patients with LVDD (0.9 ± 0.5 mg/dl) than in patients without LVDD statistically (0.8 ± 0.3 mg/dl) (p = 0.042)Conclusion: LVDD is highly prevalent in cirrhotic patients with a MELD score ≥ 20. BNP level is higher in cirrhotic patients than healthy people and increased in liver cirrhosis patients with ascites and high Child-Pugh scores. TDI findings and BNP levels may be important for early diagnosis and treatment of cardiac complications in patients with high-grade cirrhosis.Key words: Cirrhosis, Child, MELD, Diastolic dysfunction, Tissue dopplerimaging echocardiography, BNP 99

Giriş ve Amaç: Önceki Sağlık Uygulama Tebliği (SUT)' ne göre kronik hepatit C (KHC) hastalarında, pegile-interferonlar (PEG-IFN) ve ribavirin (RİB) tedavisi verilmekteydi. Bu çalışmada kliniğimizde takip ve tedavisi yapılan KHC hastalarında, interferon'lu tedavilere cevabı, kalıcı viral yanıtı etkileyen faktörleri ve nüksü değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya retrospektif olarak Nisan 2008 - Şubat 2012 tarihleri arasında Gastroenteroloji polikliniklerimize başvuran KHC'li 305 hasta alındı. KHC tanısı serolojik ve moleküler incelemeler ile kondu. Hastalara 48 hafta pegile İnterferon alfa-2a (PEG-IFN α-2a) + RİB veya pegile İnterferon alfa-2b (PEG-IFN α-2b) + RİB tedavisi verildi.Bulgular: Hastaların 138'i (% 45.2) PEG-IFN α-2a+RİB, 167'si (% 54.8) ise PEG-IFN α-2b+RİB tedavisi aldı. Tedavinin 12. haftasında, tedavi sonu virolojik yanıt (TSVY) olarak 305 hastanın 151'inde (% 49.5) HCV RNA klirensi saptanmıştır. PEG-IFN α-2a+RİB kullanan hastaların 70'inde (%50.7), PEG-IFN α-2b+RİB kullanan hastaların 81'inde (% 48.5) TSVY saptandı. Her iki kolda da istatiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır (p>0.05). 18. ayda Kalıcı virolojik yanıt (KVY) ise tüm hastaların 138'inde (% 45.2) saptandı. PEG-IFN α-2a+RİB kullanan hastaların 63'inde (% 45.7), PEG-IFN α-2b+RİB kullanan hastaların 75'inde (% 45.9) KVY saptandı. Her iki kolda da istatiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (p>0.05). Tedavi rejiminin genotip alt türlerine göre KVY oranları hesaplandı. Genotip 1b grubunda PEG-IFN α-2a+RİB tedavisi alan 124 hastanın 58'inde (%46.8) KVY saptandı. PEG-IFN α-2b+RİB tedavisi alan 160 genotip 1b'li hastanın 71'inde (%44.4) KVY saptandı. Yan etkiler nedeniyle 13 (% 4.26) hasta tedaviyi bıraktı. Tedavi sonrası 35 (% 11.6) hastada nüks görüldü.Sonuç: Kronik hepatit C enfeksiyonunda verilen tedavi ile hastaların uzun dönem prognozları olumlu yönde etkilenmektedir. PEG-IFN α-2a+RİB ve PEG-IFN α-2b+RİB tedavisi ile HCV RNA krilensi henüz istenen düzeye ulaşılamamıştır. Bu nedenle yeni tedavi rejimlerine ihtiyaç duyulmaktadır. Introduction and aim: According to the prior Health Administration Announcement (HAA), pegile-interferon (PEG-IFN) and ribavirine (RIB) treatment have been advised for chronic hepatitis C (CHC). The present study aimed to evaluate the response to interferon treatment, factors affecting permanent response and recurrence in patients whose therapy and follow-up are performed in our department.Subject and Method: This retrospective study included 305 patients with CHC referred to our Gastroenterology clinics between April-2008 and February-2012. CHC was diagnosed by using serology and molecular examinations. The patients were underwent either pegile-interferon alfa-2a (PEG-IFN α-2a) + RIB treatment or pegile-interferon alfa-2b (PEG-IFN α-2b) + RIB treatment for 48 weeks.Results: PEG-IFN α-2a + RIB treatment was applied to the 138 (45.2 %) of the subjects, while 167 (54.8 %) of them underwent PEG-IFN α-2b + RIB treatment. At the 12nd week of the treatment process, HCV RNA clearance was determined in 151 (49.5 %) of 305 patients as terminal treatment virologic response (TTVR). TTVR was observed in 70 (50.7 %) of the subjects treated with PEG-IFN α-2a + RIB and in 81 (48.5 %) of the ones treated with PEG-IFN α-2b + RIB. There was no statistical difference between the groups (p > 0.05). At the 18th week, permanent virologic response (PVR) was observed in 138 (45.2 %) of all subjects. PVR was observed in 63 (45.7 %) of the subjects treated with PEG-IFN α-2a + RIB and in 75 (45.9 %) of the ones treated with PEG-IFN α-2b + RIB. There was no statistical difference between the groups (p > 0.05). PVR rates related to the genotype subgroups of the medication regimens were also stated. In genotype 1b group, PVR was detected in 58 (46.8 %) of the 124 PEG-IFN α-2a + RIB patients. Among 160 PEG-IFN α-2 + RIB subjects with genotype 1b, 71 (44.4 %) revealed PVR. Due to adverse affects, 13 (4.26 %) subjects were dismissed. After treatment, recurrence occurred in 35 (11.6 %) of the patients.Conclusion: Long-term prognosis of Chronic Hepatitis C infection is positively affected resulting from treatment protocol. PEG-IFN α-2a + RIB and PEG-IFN α-2b + RIB protocols have not yet elevated HCV RNA clearance to the desired level. Thus, new treatment regimens are required 64

ivIII. ÖZETKRONİK HEPATİT B HASTALARINDA ORAL ANTİVİRALLER VE PEGİLEİNTERFERON TEDAVİ SONUÇLARININ KARŞILAŞTIRILMASIDr. Esra ERDOĞANUzmanlık tezi, İç Hastalıkları Anabilim DalıTez Danışmanı: Yrd. Doç. Dr. Ayhan BALKANAğustos 2017, 79 SayfaGiriş ve Amaç: Kronik Hepatit B (KHB), dünyada 350-400 milyon kişiyienfekte eden önemli bir halk sağlığı sorunudur. Tedavi konusunda uğraşılara rağmen,HBsAg kaybı ve kür konusunda başarılı sonuçlara ulaşılamamıştır. Biz bu çalışmadaSağlık Uygulama Tebliğine (SUT) göre, KHB hastalarında verilen pegile-interferon alfa(pegIFN-α) ve oral antiviral tedavilerinin etkinliğini ve direnç oranlarını araştırmayıamaçladık.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya retrospektif olarak Ocak 2012- Aralık 2015tarihleri arasında polikliniklerimize başvuran ve tedavi almış KHB'li 270 hasta alındı.Hastalara pegile-interferon alfa (pegIFN-α) ve oral antiviral tedavileri verildi. Hastaların3 yıllık virolojik, biyokimyasal ve serolojik yanıtları incelendi ve KHB enfeksiyonundakullanılan antiviral ilaçların etkinlikleri karşılaştırıldı.Bulgular: Çalışmaya aldığımız 270 hastanın 178'i (%65.9) erkek, 92'si (%34.1)kadındı. Yaş ortalamaları 42.6 ± 12.1'di. 99 hasta tenofovir, 65 hasta entekavir, 54 hastalamivudin, 32 hasta telbivudin ve 20 hasta pegIFN-α aldı. HBeAg pozitif KHBhastalarında 1. yılın sonunda virolojik yanıt oranları, grubund PegIFN-α a %12.5,lamivudin grubunda %27.3, telbivudin grubunda %50, entekavir grubunda %54.5 vetenofovir grubunda %55 bulundu. HBeAg negatif KHB hastalarında 1. yılın sonundavirolojik yanıt oranları, pegIFN-α grubunda %58.3, lamivudin grubunda %69.8,telbivudin grubunda %78.6, entekavir grubunda %87.5 ve tenofovir grubunda %79.7bulundu. HBeAg pozitif KHB hastalarında 1. yılın sonunda HBeAg serokonversiyonoranları, pegIFN-α grubunda %15, lamivudin grubunda %13, telbivudin grubunda %9.4entekavir grubunda %32.3 ve tenofovir grubunda %13.3 bulundu. 3. yılın sonunda oralantiviral ilaç direnci değerlendirildiğinde, lamivudin grubunda %63, telbivudingrubunda %15.6, entekavir grubunda %23.1 ve tenofovir grubunda %12.1 bulundu. 3.yılın sonunda HBsAg negatifliği değerlendirildiğinde, lamivudin grubunda %1.9,telbivudin grubunda %3.1 ve tenofovir grubunda %4 bulundu pegIFN-α. ve entekavirkullanan hastalarda HBsAg kaybı görülmedi.Sonuç: Virolojik yanıt ve direnç gelişimi açısından değerlendirildiğinde,KHB'de en etkin tedavi, Tenofovir ve Entekavir tedavisidir. Virolojik yanıt oranı endüşük ilaç olan PegIFN-α ve lamivudinin başlangıçta virolojik yanıt oranları iyi iken,zamanla direnç oranları artmaktadır. Tüm tedaviler değerlendirildiğinde, HBsAg kaybıve kür oranları yetersizdir. vIV. ABSTRACTA COMPARISON BETWEEN THE EFFECT OF ORAL ANTIVIRAL ANDPEGYLATED-INTERFERON ALPHA TREATMENT IN CHRONIC HEPTITISB PATIENTSDr. Esra ERDOĞANDissertation, Department Of Internal MedicineThesis Supervisor: Yrd. Doç. Dr. Ayhan BALKANAugust 2017, 79 PagesIntroduction and aim: Chronic Hepatitis B (CHB) is an important public healthproblem that infect 350-400 million people world wide. Despite the efforts to treat thisdisease, successful results in HBsAg marker loss and cure have not been achieved. Inthis study, we aim to investigate the efficacy and resistance rates of Pegylated interferonalfa and oral antiviral treatment given in CHB patients according to the Declaration forHealth Application (DHA).Materials and Methods: We retrospectively studied 270 patients with CHBinfection who were admitted to our outpatient clinic between January 2012 andDecember 2014. Patients were given pegylated-interferon alpha (PegIF-α) and oralantiviral treatments. A 3-year virological, biochemical and serological responses of thepatients were examined and the efficacy of the antiviral drugs used for CHB infectionwas compared.Results: Of the 270 patients we studied, 178 (65.9%) were male and 92 (34.1%)were female. The mean age was 42.6 ± 12.1. 99 patients received tenofovir, 65 patientsreceived entecavir, 54 patients received lamivudine, 32 received telbivudine and 20received PegIF-α. At the end of the first year, HBeAg-positive CHB patients hadvirologic response rates of 12.5% in the PegIF-α group, 27.3% in the lamivudine group,50% in the telbivudine group, 54.5% in the entecavir group and 55% in the tenofovirgroup. At the end of the first year in the HBeAg negative CHB patients, the virologicresponse rates were 58.3% in the PegIF-αgroup, 69.8% in the lamivudine group, 78.6%in the telbivudine group, 87.5% in the entecavir group and 79.7% in the tenofovirgroup. At the end of the first year HBeAg seroconversion rate was , in the PEGIF-αgroup %15, in the lamivudine group %13, in the telbivudine group %9.4 ,in theentecavir group %32.3 ,and in the tenofovir group %13.3.At the end of the 3rd year oral antiviral drug resistance was evaluated with thefollowing results, 63% in lamivudine group, 23.1% in entecavir group, 15.6% intelbivudine group and 12.1% in tenofovir group. At the end of the third year, HBsAgnegativity was found to be 1.9% in the lamivudine group, 3.1% in the telbivudine groupand 4% in the tenofovir group. Patients using Peg-IFN-α and entacavir did notexperience HBsAg loss.Conclusion: When evaluated in terms of virological response and resistancedevelopment, tenofovir and entecavir treatment were the most effective treatment inCHB. The lowest virological response rate was in the PegIF-α. While lamivudineinitially had a good virological response rates, the resistance rates increased over time.When all treatments are evaluated, loss of HBsAg and cure rates are insufficient.Key words: Chronic hepatitis B, pegylated interferon alpha, oral antiviral, virologicresponse, resistance 93

Giriş ve Amaç: Kronik hepatit C (KHC) enfeksiyonunun tedavisinde pegile interferon (Peg-IFN) ve ribavirin uzun yıllar kullanılmıştır. Son zamanlarda hepatit C virüsü (HCV) hakkındaki bilgilerin artması, yeni direkt etkili antiviral ajanların (DAA) geliştirilmesine ve % 95'i aşan kalıcı virolojik yanıt oranlarına (KVY) ulaşılmasını sağlamıştır. Çalışmamızın amacı, DAA ajanlardan oluşan paritaprevir/ritonavir/ombitasvir+dasabuvir (PrOD) ve ledipasvir/sofosbuvir (Led+Sof) içeren tedavilerin etkinliğini ve güvenirliğini araştırmaktır.Materyal ve Metod:Çalışmaya retrospektif olarak Haziran 2016 - Şubat 2017 tarihleri arasında Gastroenteroloji, Hepatoloji veya Enfeksiyon polikliniğine başvuran KHC'li PrOD, PrO, Led+Sof veya Sof tedavisi alan 203 hasta çalışmaya alındı. KHC tanısı serolojik ve moleküler incelemeler ile kondu. Hastalara 12 veya 24 hafta mevcut tedavi rejimlerinden biri verildi.Bulgular:Çalışmaya 203 hasta alındı.Hastaların 20'si (%9.9) genotip 1a, 181'i (%89.2) genotip 1b, 1'i (%0.5) genotip 2a ve 1'i (%0.5) genotip 4a olarak saptandı. Led+Sof 12 hafta alan 10 (%4.9), Led+Sof 24 hafta alan 57 (%28.1), Led+Sof+R 12 hafta alan 26 (%12.8), Sof 12 hafta alan 1 (%0.5), PrOD 12 hafta alan 101 (%49.8), PrOD+R 12 hafta alan 7 (%3.4) ve PrO+R 12 hafta alan 1 (%0.5) hasta vardı.Led+Sof±R alan hastalarda KVY oranı %97.9 saptanırken, PrOD±R alan hastalarda %100 saptandı. Siroz KVY'yi etkileyen tek faktör olarak saptandı. KVY' ye ulaşamayan 2 hastada da siroz mevcuttu. Hastaların 73'ünde (%37.4) en az 1 yan etki görüldü. Tedaviyi bıraktıracak yan etki 2 (%1) hastada görüldü. 2 hasta da PrOD±R alan gruptaydı.Sonuç:KHC hastalarında, paritaprevir/ritonavir/ombitasvir+dasabuvir ve ledipasvir/sofosbuvir tedavileri,günümüzde etkin ve güvenilir tedaviler olup, büyük umutlar vadetmektedir.Anahtar kelimeler:Kronik hepatit C enfeksiyonu,paritaprevir/ritonavir/ombitasvir+dasabuvir, ledipasvir/sofosbuvir, kalıcı virolojik yanıt. Introduction and Aim: Pegylated interferon (Peg-IFN) and ribavirin have been used for many years in the treatment of chronic hepatitis C (CHC) infection.Recently, increased knowledge about hepatitis C virus (HCV) has led to the development of new direct acting antiviralagents (DAA) and which achieved sustained virological response (SVR) rates in excess of 95%.The aim of our study is to investigate the efficacy and safety of treatments includingDAA agents such as paritaprevir / ritonavir / ombitasvir + dasabuvir (PrOD) and ledipasvir / sofosbuvir (Led + Sof) . Materials and Methods:203 patients were included in the study who had PrOD, PrO, Led + Sof or Sof treatment with KHC and were seen in Gastroenterology, Hepatology or Infection clinics between June 2016 and February 2017 retrospectively.The diagnosis of KHC was made with serological and molecular findings.One of the current treatment regimens was given to patients for 12 or 24 weeks.Results: 203 patients were recruited to the study.20 of the patients (9.9%) were genotype 1a, 181 patients (89.2%) were genotype 1b, 1 patient (0.5%) was genotype 2a and 1 patient (0.5%) was genotype 4a. Treatment regimens were as follows: 10 patients (4.9%) -Led + Sof for 12 weeks,57 (28.1%) patients - Led + Sof for 24 weeks 26 (12.8%) patients - Led + Sof + Rfor 12 weeks , 1 patient (0.5%) - Sof for 12 weeks , 101 patients (49.8%) - PrOD for 12 weeks , 7 patients (3.4%) - PrOD + R for 12 weeks and 1 patients (0.5%) -PrO + R for 12 weeks . In patients with Led + Sof ± R, the SVR was 97.9%, while it was 100% in patients who received PrOD ± R.Cirrhosis was the only factor affecting SVR. Cirrhosis was present in 2 patients who could not reach the SVR. At least 1 adverse effect was seen in 73 (37.4%) of patients. Adverse effect leading to treatment discontinuation was observed in2 (1%) patients.who both were in the group receiving PrOD ± R.Conclusion: In patients with KHC, paritaprevir / ritonavir / ombitasvir + dasabuvir and ledipasvir / sofosbuvir treatments are effective and reliable treatments today and offer great hope.Key words: Chronic hepatitis C infection, paritaprevir / ritonavir / ombitasvir + dasabuvir, ledipasvir / sofosbuvir, sustained virological response. 64