Search

Pseudoephedrine (PSE) is an agent that is contained in common cold medications. The agent, which is used to treat cold and cough, is the fourth most prescribed drug group in some countries. During pregnancy, expectant mothers use PSE for colds and other reasons. One out of every four expectant mothers use PSE alone or in combination with other medicines for various reasons. This study was aimed to investigate efects of PSE on long bones development in rat during fetal growth. Pregnant rats were divided into fve groups: control and four experimental groups (25 mg/kg, 50 mg/kg,100 mg/kg, 200 mg/kg PSE). Between 1 and 20 days of pregnancy, PSE was given to them by gavage. Weights and heights of fetuses isolated by cesarean on the 21st day were measured. Ossifcation of femur and humerus was examined by three diferent methods mentioned earlier. Depending on the dose increase, all morphometric data, ossifcation rate and bone length of the fetuses were decreased. Besides, it was determined that the amount of Calcium in the bone tissue decreased in the analyzes made with SEM–EDX Analysis. The data obtained from this study reveal that the use of PSE during pregnancy disrupts the exist ing balance in the bone and negatively afects ossifcation due to the dose increase. In conclusion, we present descriptive and novel data on the efects of PSE use during pregnancy on the bone development of rat fetal long bones.

Bu çalışmada ratlarda hidroflorik asit (HFA) ile deneysel olarak oluşturulan asidik deri yanıklarında ozon tedavisininklinik etkinliğinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışma materyalini 20 adet, sağlıklı erkek, 200-250 gr ağırlığındaki ratlaroluşturdu. Çalışmaya dahil edilen hayvanlar her bir grupta 10 adet hayvan olacak şekilde deney ve kontrol grubu olarakgruplandırıldı. Grupları oluşturan tüm hayvanlarda genel anestezi altında %38’lik HFA ile asidik deri yanığı oluşturuldu.Deri yanığı oluşturulan çalışma grubundaki tüm hayvanların yara bölgesine 7 gün boyunca günde bir kere ozonlanmışsıvı vazelin, kontrol grubundaki tüm hayvanlara ise %0.9’luk serum fizyolojik 7 gün süre ile günde bir kere uygulandı.Çalışmada klinik olarak değerlendirmeye alınan bül, eritem, nekroz, iyileşme, tüylenme ve oluşan hasarlı alan verilerinin istatistiksel analizleri karşılaştırıldı. İstatistiksel analiz sonucunda deney ve kontrol grupları arasında bül, eritem,nekroz, iyileşme ve oluşan hasarlı alan bakımından anlamlı farklılık olmadığı, ancak tüylenmede 5. günden itibarenanlamlı farklılık olduğu tespit edildi (P

Lipopolisakkarit (LPS), gram negatif bakteri duvarında bulanan bir endotoksindir ve dokulara girinceakut inflamasyona neden olmaktadır. Ganoderma lucidum (GL) ise antiallerjik, antioksidan, antitümöral ve antiviral bir mantar türüdür.Bu çalışmada LPS 'in akciğer dokusunda oluşturacağı hasar üzerine GL'nin olası etkilerinin incelenmesiamaçlanmıştır.Çalışmada 28 adet Wistar albino cinsi yetişkin dişi sıçan 4 eşit gruba ayrılmıştır (n=7). Gruplar şuşekilde oluşturulmuştur; kontrol grubu; deney süresince 1cc serum fizyolojik uygulanan grup, LPSgrubu; 7,5 mg/kg tek doz intraperitoneal (i.p) LPS uygulanan grup, GL grubu; 10 gün boyunca günlük50 mg/kg kadar gavajla GL verilen grup, GL+LPS grubu; 10 gün boyunca günlük 50 mg/kg kadar gavajlaGL verildikten sonra 7,5 mg/kg tek doz ip. LPS uygulanan grup. LPS uygulamasından 24 saat sonraanestezi altında sıçanların akciğer dokuları çıkarılarak %10’luk formaldehit içine alındı. Daha sonrarutin histolojik doku takibi metodu uygulandı. Hazırlanan parafin bloklardan 5 μm kalınlığında kesitlerehistopatolojik incelemeler için Hematoksilen&Eozin (HE) ve Masson trikrom (MT) boyaması uygulandı.Ayrıca, immünohistokimyasal olarak IL-1α ve TNF-α ekspresyon düzeyleri değerlendirildi.Çalışmada, HE ile boyanmış kesitler histopatolojik olarak değerlendirildiğinde Kontrol ve GL grubundaherhangi bir patoloji gözlenmezken, LPS’nin alveolar duvarda kalınlaşma, hemoraji ve inflamasyon gibipatolojik değişimlere neden olduğu gözlendi. GL+LPS grubunda ise GL ’nin LSP’nin neden olduğupatolojik değişimler üzerinde anlamlı bir koruyucu etkiye sahip olduğu görüldü. Benzer şekilde MassonTrikrom (MT) ile boyanmış preparatlarda, LPS akciğer dokusunda belirgin fibrozise neden olurkenGL+LPS grubunda ise fibrozis alanlarında azalma mevcuttu. IL-1α ve TNF-α immunoreaktiviteyoğunlukları değerlendirildiğinde LPS’nin akciğer dokusunda sitokinleri aktive ederek inflamasyonaneden olduğu, GL’nin ise sitokin ekspresyon düzeyini anlamlı ölçüde azalttığı görüldü.Sonuç olarak, LPS’nin sıçan akciğer dokusunda belirgin patolojik etkilere neden olarak akciğer hasarınayol açtığı, ancak GL uygulamasının oluşan bu hasara karşı koruyucu etki gösterdiği belirlenmiştir.

Kanser tedavisinde kullanılan kemoterapi uygulamasının bilinen birçok yan etkisi bulunmaktadır.Klinik çalışmalarda yaygın olarak kullanılan Doxorubicin (DOX), meme, mesane kanseri ve lenfoma dadahil olmak üzere çeşitli malignitelerin tedavisinde uygulanmaktadır. Selenyum ise temel biyolojikfonksiyonlara sahip bir oligoelement olup, yaygın olarak incelenen kimyasal önleyici bileşiklerdenbiridir. Bu çalışmada DOX’un akciğerde oluşturacağı toksisiteye karşı antioksidan özellikte olan farklıdozlardaki selenyumun olası koruyucu etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada 64 dişi sıçanher grupta 8 adet olacak şekilde; kontrol, DOX (5 mg/kg), SEL-1 (0.5 mg/kg), SEL-2 (1 mg/kg), SEL-3(2 mg/kg), DOX+SEL-1 (5 mg /kg+0.5 mg /kg DOX+SEL-2 (5 mg/kg+1 mg/kg) ve DOX+SEL-3 (5mg/kg+2 mg/kg) gruplarına ayrıldı. Deney sonunda, akciğer dokuları eksize edildi, %10’luk formaldehitiçinde fikse edilerek rutin histolojik doku takibi basamaklarından geçirildi ve parafine gömüldü.Hazırlanan parafin bloklardan alınan 5µm kalınlığındaki kesitler histopatolojik değerlendirme içinHematoksilen&Eozin ve Masson Trikrom ile boyanarak ışık mikroskobunda incelendi. Ayrıca, PCNA veNF-kB immunoreaktiviteleri immunohistokimyasal yöntemle gösterildi. Işık mikroskobik bulgularagöre, kontrol grubuna ait akciğer dokularında alveoler hücreler normal histolojik görünüm sergiledi.DOX grubuna ait kesitlerde ise, kontrol ve sadece selenyum uygulanan gruplara göre patolojik bulgularmevcuttu. DOX uygulanan gruplara ait akciğer dokusu kesitlerinde inflamasyon, hemoraji ve alveolerduvarlarda kalınlaşma dikkati çekerken, DOX+SEL-1 ve DOX+SEL-2 gruplarında sadece DOXuygulanan gruba göre dejeneratif değişikliklerin anlamlı düzeyde azaldığı gözlendi. Ayrıcaimmünohistokimyasal olarak değerlendirildiğinde DOX uygulanan grupta PCNA ve NF-kBimmünreaktivitesinde kontrole kıyasla artış görülürken, DOX ve selenyumun birlikte uygulandığıgruplardan DOX+SEL-1 grubu ise kontrole yakın bulgular sergiledi.Sonuç olarak, kemoterapotik bir ilaç olan DOX’un akciğer dokusunda belirgin patolojik değişimlereneden olduğu, anti

Doxorubicin (DOX) çeşitli malignitelerin tedavisinde yaygın olarak kullanılan antrasiklin antibiyotiktir.DOX’un kardiyotoksisiteye yol açtığı ve geri dönüşümsüz hasarlara sebep olduğu bilinmektedir.DOX’un güçlü antioksidan ajanlarla birlikteki kombinasyonu, toksik yan etkilerini azaltmak için uygunbir yaklaşım olabilir. Bu çalışmada DOX’un kalpte oluşturacağı toksisiteye karşı antioksidan özellikteolan farklı dozlarda selenyumun olası koruyucu etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada 64dişi sıçan her grupta 8 adet olacak şekilde; Kontrol, DOX (5 mg/kg ip), SEL-1 (0.5 mg/kg ip), SEL-2 (1mg /kg ip), SEL-3 (2 mg/kg ip), DOX+SEL-1 (5 mg /kg doz ip+0.5 mg /kg i.p.), DOX+SEL-2 (5 mg/kg dozip+1 mg/kg ip) ve DOX+SEL-3 (5 mg/kg ip+2 mg/kg ip) gruplarına ayrıldı. Deney sonunda, kalpdokuları eksize edildi ve %10’luk formaldehit içinde fikse edilerek rutin histolojik doku takibi sonrasıparafin bloklar elde edildi. Hazırlanan parafin bloklardan alınan 5μm kalınlığındaki kesitlerhistopatolojik değerlendirme için Hematoksilen&Eozin ile boyandı. Işık mikroskobik bulgulara göre,kontrol grubuna ait kalp dokularında kas hücreleri normal histolojik görünüm sergilerken DOXgrubuna ait kesitlerde diğer gruplara göre anlamlı dejeneratif değişiklikler mevcuttu. DOX uygulanangruplara ait kalp dokusu kesitlerinde hemoraji, inflamasyon ve intersellüler alanlarda ödem dikkatiçekerken, DOX+SEL-1 ve DOX+SEL-2 gruplarında sadece DOX uygulanan gruba göre dejeneratifdeğişikliklerin anlamlı düzeyde azaldığı gözlendi. Ayrıca immünohistokimyasal olarak DOX uygulanangrupta caspase-3 pozitif apoptotik hücre sayısında artış görülürken apoptotik hücre sayısındaazalmanın en iyi olduğu grup DOX+SEL-2 olarak belirlendi. β-actin immünreaktivitelerine bakıldığındaDOX verilen grup kontrole kıyasla artış gösterirken, DOX ve selenyumun birlikte uygulandığıgruplardan DOX+SEL-1 grubu ise kontrole yakın olarak belirlendi. Çalışmamızdan elde edilen histolojikve immunohistokimyasal sonuçlara göre, antioksidan madde olarak selenyumun toksik etkiyikoruyabilmesi için tercih edilen doz alımının önemli olduğu, fazla alınması durumunda DOX’un nedenolduğu toksisiteyi korumadığı düşünülmektedir.&nbsp

Nonilfenol (NP), birçok organizmanın hormonal sistemine müdahale edenendokrin bozucu olarak sınıflandırılan toksik bir ksenobiyotik bileşiktir.Nonilfenollerin üretilmeye başlandığından itibaren üretimi ve kullanımı katlanarakartmaktadır. NP tekstil, deri, kağıt, temizlik ve kozmetik vs. gibi çeşitli endüstrilerdeyaygın olarak kullanılmaktadır. NP, çevreye salınmakta ve yaygın olarak sularda,toprakta ve havada bulunmakta olup daha sonra gıda zincirine girmektedir. Bunedenle, insanlar, tüm yaşamları boyunca yutma, inhalasyon ve dermal yollarlakaçınılmaz olarak NP'ye maruz kalmaktadır. Bizde çalışmamızda sıçan karaciğerindeNP kaynaklı toksisiteye karşı Melatonin’in koruyucu etkisini hem histopatolojik vehem de immunohistokimyasal parametreler ile belirlemeyi amaçladık. Çalışmadatoplam 21 adet Wistar albino cinsi sıçan her grupta 7 adet olacak şekildegruplandırıldı. Kontrol grubuna; herhangi bir uygulama yapılmadı. NP grubu;sıçanlara gavaj yoluyla 50 ul/rat tek doz NP uygulandı. Melatonin+NP grubu; NPuygulanmadan önce, intramuskuler (i.m.) olarak 15 gün boyunca Melatonin (10 mg /kg) enjekte edildi ve daha sonra 50 ul/rat tek doz NP gavaj yolu ile verildi. NPuygulamasından bir gün sonra karaciğer dokuları eksize edildi ve %10formale alındı.Histopatolojik analizler için hematoksilen-eozin (H&E) ve masson trikrom(MT)boyama yöntemleri uygulandı. IL1-β aktivitelerini araştırmak için avidin-biotinperoksidaz yöntemi kullanıldı. Kontrol grubuna ait H&E ile boyalı karaciğerkesitlerinde, portal kanallara ait stromave yapısal bileşenler ile karaciğer histolojisinormaldi. NP grubunda ise hemoraji, hepatositlerde nekroz ve inflamasyon gibipatolojik bulgular mevcuttu. Melatonin+NP grubunda NP grubuna göre patolojiközelliklerin azaldığı görüldü. Masson trikrom ile boyanan kesitlerde, NP grubundaportal alanlarda belirgin fibrozis mevcuttu. Melatonin+NP grubunda ise fibrozisazalmıştı. İmmunohistokimyasal bulgularımıza göre, NP grubunda tüm diğer gruplaragöre artmış IL-lβimmunreaktivitesi gözlenirken, kontrol grubu IL-lβekspresyonyoğunluğu en düşüktü. Melatonin+NP grubunda ise, IL-1βimmünreaktiviteyoğunluğu, kontrol grubuna yakındı. Çalışmamızdan elde edilen histopatolojik veimmunohistokimyasal bulgulara göre NP’nin karaciğerde oluşturduğu toksisiteyekarşı Melatonin’in koruyucu özelliğe sahip olabileceği sonucuna varılmıştır.&nbsp

Çevremizde bulunan endokrin bozucular ya da hormon benzeri etki eden kimyasallar endojenhormonların etkilerini baskılayarak metabolizmayı bozmaktadırlar. Bunlardan biri olanNonylphenol (NF) canlı dokularda biyolojik birikime neden olmaktadır. Geceleri pinealbezden salınan melatonin sirkadiyen ritimde önemli bir fonksiyona sahiptir ve reaktif oksijentürleri (ROS)’nin neden olduğu oksidatif strese karşı hücrelerde koruyucu olarak işlevgörmektedir. Bu alışmada NF’ün böbrek dokusu üzerindeki etkisine karşı antioksidanözelliğe sahip olduğu bilinen melatoninin olası koruyuculuğunun histopatolojik olarakbelirlenmesi ama lanmıştır. Çalışmada, 200-250 gr ağırlığında, 8-10 haftalık Wistar albinotürü dişi sı an her grupta 7 sı an olacak şekilde rastgele 3 gruba ayrıldı (Kontrol grubu, NFgrubu, NF+Melatonin grubu). Kontrol grubuna herhangi bir işlem uygulanmadı. NF grubuna16.günde tek doz 50 μl NF 100 μl mısır yağında özdürülerek gavaj yolu ile verildi.NF+Melatonin grubuna ise 10mg/kg melatonin 15 gün süreyle intraperitoneal olarak enjekteedildikten sonra 16. gün tek doz 50 μl NF 100 μl mısır yağında özdürülerek gavaj yolu ileverildi. Ertesi gün anestezi altında böbrek dokuları ıkarılarak %10 formaldehit i erisindetespit edildi. Tespit işleminden sonra dokular rutin doku takibi basamaklarından ge irilerekHematoksilen&Eozin ve PAS ile boyandı. Elde edilen görüntüler üzerinde histopatolojikdeğerlendirme yapıldı. Kontrol grubuna ait böbrek dokuları normal histolojik görünümsergilemekteydi. Ancak kontrol grubu ile karşılaştırıldığnda NF grubunda genel olarakhemoraji ve infiltrasyon alanları ile birlikte proksimal tübüllerdeki hücrelerde fır amsı kenarkaybı gözlenirken NF+Melatonin grubunda bulgular fark edilir şekilde azalmıştı. Sonuolarak melatoninin NF'nin oluşturduğu hasara karşı koruyucu etkisi olduğu ve elde edilensonu ların, klinik uygulamalara ışık tutacağı kanısındayız.&nbsp

Çalışmamızda kemoterapötik etkiye sahip olan Paklitaksel (PAC)’in sıçanların testisi üzerinde oluştur-duğu hasarda antioksidatif etkiye sahip olan Resveratrol (RES)’ ün koruyucu etkisinin olup olmadığı araştırılmıştır.Çalışmada Wistar albino türü erkek sıçanlar her grupta 10'ar hayvan olacak şekilde kontrol, PAC (10mg/kg), RES (10mg/kg) ve PAC+RES (10mg/kg+10 mg/kg) olarak 4 gruba ayrıldı. Dokuların genel yapısının değer-lendirilmesi için Hematoksilen&Eozin ve apoptozisi değerlendirmek için TUNEL metodu kullanıldı. Biyo-kimyasal olarak testis dokusunda malondialdehyde (MDA), katalaz (CAT) ve süperoksitdismutaz (SOD) değerlerine bakıldı.Sonuç olarak, dokular histopatolojik olarak değerlendi-rildiğinde diğer gruplardan farklı olarak PAC grubunda epitelde düzensizlikler ve nekrotiktübüllerin sayısında artış, bağ dokusu alanlarında genişleme gözlendi. TUNEL yöntemi sonuçlarına göre PAC grubunda TUNEL pozitif hücre sayısı kontrol, RES ve PAC+RES gruplarıy-la kıyaslandığında artış tespit edildi.Testis dokusundaki MDA, CAT ve SOD değerleri kıyaslandığında ise gruplar arasında anlamlı bir farklılık bulunmadı (p>0,05). So-nuçta PAC birçok organı etkilediği gibi testis dokusunda da çok ciddi hasarlar oluşturmaktadır. Bu hasarı engel-lemek için PAC kullanımı sırasında RES’ün de kullanıl-ması testiste koruyucu ve düzeltici olabilir.

Periferik sinirler pek çok travmaya maruz kalır ve mevcut tedavilerle tam bir rejenerasyon mümkün olmamaktadır. Bu sebeple siyatik sinir ‘crush hasar’ modelinde kök hücre ve eritropoetinin sinir rejenerasyonuna olan katkılarını araştırmayı amaçladık. Umbilikal korddan elde edilen hücrelerin mezenkimal kök hücre karakterizasyonu yapıldı. Ağırlıkları 130-150 g arasında olan 50 adet Wistar albino türü erişkin dişi sıçan rastgele 5 gruba ayrıldı. Gruplar; sadece cilt kesisi oluşturulan Sham grubu, siyatik sinirde hasar oluşturulup herhangi bir tedavi uygulanmayan hasar grubu, sinirde hasar oluşturulup insan rekombinant eritropoetinin 5000 U/kg olacak şekilde intraperitoneal yolla verildiğihasar+eritropoetin grubu, sinirde hasar oluşturulup lokal olarak mezenkimal kök hücre (350.000 adet) verilen hasar+mezenkimal kök hücre grubu ve sinirde hasar oluşturulup eritropoetin ve kök hücrenin verildiği hasar+eritropoetin+mezenkimal kök hücre grubu şeklinde belirlendi. 0. gün, 14. gün ve 28. günlerde tüm gruplara siyatik fonksiyonel indeks testi yapıldı ve 28. günde deney sonlandırıldı. Siyatik sinirlerin oil red o boyası ile genel histopatolojik görünüm, akson sayısı, akson çapı değerlendirildi. İmmünofloresan olarak da dokudaki Nerve Growth Factor, Neurofilament-h ve kaspaz-3 immunreaktiviteleri belirlendi. Genel histopatolojik görünüm değerlendirildiğinde Sham grubuna ait histolojik yapı aksonların görünümü ve sinir demetleri düzgündü. Sham grubuna en yakın grup hasar+mezenkimal kök hücre grubundaydı. Akson sayısı kök hücre verilen gruplarda hasar grubu ile kıyaslandığında anlamlı olarak artmıştı. Nerve Growth Factor immunreaktivite yoğunluğu ise hasar+mezenkimal kök hücre grubunda Sham’e en yakın değerdi ve hasar+mezenkimal kök hücre grubu ile hasar grubu arasında anlamlı fark vardı. Neurofilament-h yoğunluğu Sham grubunda en yüksekti ve hasar grubu ile tüm tedavi grupları kıyaslandığında tedavi gruplarında anlamlı olarak artmıştı. Bu çalışmada sıçanların siyatik sinirinde bulldog klemp ile oluşturulan crush hasarın rejenerasyonuna umbilikal korddan elde edilen kök hücre ve insan rekombinant eritropoetin tedavilerinin katkı sağladığı bulunmuştur. Kullandığımız Neurofilament-H, Nerve Growth Factor ve oil red o boyamaları bu ayrımı sağlamaya yardımcı olmuştur.&nbsp

GİRİŞ VE AMAÇ: Deneysel bir korneal neovaskülarizasyon modelinde topikal bevacizumab ve siklosporin uygulamalarının inhibe edici etkisinin karşılaştırılması.YÖNTEM: Bu deneysel çalışmada otuz yetişkin Sprague-Dawley rat kullanıldı. Ratların merkezi korneaları kimyasal olarak koterize edildi. Olgular 3 gruba ayrıldı. Birinci grup (n = 10) topikal olarak 10 mg / ml konsantrasyonda (günde iki kez) bevacizumab ile, ikinci grup (n = 10) topikal olarak siklosporin A % 1 göz damlası (günde iki kez) ile, üçüncü grup (kontrol grubu, n = 10) salin çözeltisi (% 0.9) (günde iki kez) ile tedavi edildi. Tüm ratların yarık lamba muayenesi 3. ve 28. günde yapıldı. Korneaların dijital görüntüleri alındı ve hesaplamak için görüntü analiz yazılımı kullanılarak kornea neovaskülarizasyon alanı analiz edildi. Tüm ratlar 28. günde öldürüldü. Korneaların kan damarı sayısı, iltihap durumu ve kollajen dizilimi histopatolojik olarak değerlendirildi.BULGULAR: Histopatolojik incelemede kornea kalınlıkları Grup 2’de 110,76±28,73 μm, Grup 1’de 129,54±32,35 μm ve Grup 3’de 132,57±33,52 μm olarak saptandı. Grup 2’de kornea kalınlığı diğer gruplara göre anlamlı olarak daha düşüktü (p < 0.005). Kan damarı sayısı en az Grup 2’de (1,34±1,57), en fazla Grup 3’de (2,71±2,79) saptandı (p < 0.001). Ek olarak, enflamasyon derecesi Grup 2 ve Grup 1’de, Grup 3’e göre anlamlı derecede düşüktü (p < 0.05). Kollajen dizilimi ise Grup 2’de diğer gruplara göre anlamlı derecede düşüktü (p = 0.03).TARTIŞMA VE SONUÇ: Yeni oluşan korneal neovaskülarizasyonun inhibisyonunda topikal siklosporin ve bevacizumab uygulanması önemli bir inhibe edici etkiye sahiptir. Siklosporin tedavisi, bevacizumab tedavisine kıyasla daha etkili görünmektedir.

Endokrin bozucu; sağlıklı bir organizmada veya onun gelecekteki neslinde endokrin sistemin çalışmasını de-ğiştirerek, sağlık sorunlarına neden olan dışarıdan alı-nan bir maddedir. Metoksiklor (MXC) yaygın olarak kullanılan organoklorür bir pestisittir. Bu araştırmanın amacı, MXC uygulaması ile oluşturulan oksidatif stresin karaciğer ve böbrek dokusu üzerinde meydana getirdiği değişiklikleri tespit etmektir.Wistar albino sıçanlar üç gruba ayrıldı. Deney grupları-na 10 ml susam yağı içinde 8 mg/kg ve 16 mg/kg intraperitoneal olarak 20 gün verildi. Dokular genel histolojik yapıyı görmek amacıyla Hematoksilen-Eozin (H&E) ve Periyodik Asit Schiff (PAS) ile boyandı. Apoptotik hücreleri belirlemek amacıyla TUNEL yönte-mi kullanıldı.Düşük dozdan yüksek doza doğru sinüzoidal açıklıklar-da genişleme ve hepatositlerin ışınsal diziliminde dü-zensizlikler gözlendi. Deney gruplarında bazı hepatositlerde çekirdeğin kaybolduğu, vakuol görünüm aldığı, bazılarında ise iri ve heterokromatik yapıda oldu-ğu gözlendi. Deney gruplarının böbrek dokularında, proksimal kıvrıntılı tübüllerin lümeninde genişleme, fırçamsı kenar kaybı ve glomerul boşluğunda genişleme gözlendi.Artan dozlarda MXC’ye maruziyetin böbrek ve karaciğer dokusunda oksidatif stres meydana getirdiği belirlendi.

Adriamycin (ADR), kanser tedavisinde yaygın olarak kullanılan bir kemoterapik ilaçtır. ADR kanser hücreleri yanında testis dahil birçok dokuda zararlı etki göstermekted ir . Selenyum (Se) ve vitamin e üreme organları ve kısırlık üzerine koruyucu özelliklere sahiptirler. Bu çalışmada, ADR' nin testislerde oluşturacağı hasar üzerine Vitamin E ve Se'nin koruyucu etkisinin olup olmadığını araştırmayı amaçladık. Tüm prosedürler etik kurallara uygun olarak yapıldı. Her biri 8 sıçandan oluşan 8 grupta 64 hayvanı inceledik. Bu hayvanlar , Deneysel Araştırma Merkezi (DEKAM) nde yetiştirilen 60 günlük wistar cinsi ratlardı. 33 günlük diyet boyun ca; Kontrol grubuna (1. Grup) 3 günde bir toplamda 12 kez gavajla mısır yağı ve 3 günde bir toplamda 10 kez İzotonik Salin Çözeltisi ver ildi . ADR, uygulanan bütün gruplara 2mg/kg/gün dozda 3 günde bir toplamda 10 kez intraperitonel yolla verildi. Vitamin E, uygulanan bütün gruplara 200 mg/kg/gün dozda 3 günde bir toplamda 12 kez gavajla verildi. Se, uygulanan bütün gruplara 2mg/kg/gün dozda 3 günde bir toplamda 12 kez gavajla verildi. Çalışma sonunda hayvanlar ketamin ve xylazin anestezisi altında dekapite edilerek testis dokuları alındı. Bu örnekler doku takibinden geçirildi ve rutin boyama işlemleri sonunda ışık mikroskobunda histolopatolojik değişimler gözlendi. Seminifer Tübüllerdeki değişikliklere bakıldı. Buna göre Johnsen'in Testiküler Biyopsi Skorlaması ile hasarın derecesi tespit edildi. Dokudaki hasarın derecesini ölçmek için antioksidan enzim activitesi ölçülerek malondialdehyde (MDA), katalaz (CAT) ,süperoksit dismutaz (SOD) değerlerine biyokimyasal parametre olarak bakıldı. Kandaki serum örneklerinden testesteron seviyeleri ölçümlendi ve son olarak TUNEL yöntemiyle apoptotik hücrelerin sayımı yapıldı. Sonuç olarak ADR uygulanması sıçan testis dokularında hasar oluşturmuştur. Vitamin Eve Selenyum tedavisi testis dokularında düzeltici etkiye sahip olduğunu kanıtlamıştır.