Search

Amaç: Biyolojik hastalık modifiye edici ilaç (bDMARDs) kullanan hastaların (romatoid artrit, ankilozanspondilit ve psöriatik artrit) Hepatit B virüs (HBV) reaktivasyonu, kronik ve okkült HBV varlığınıaraştırmayı hedefledik.Gereç ve Yöntemler: Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Sağlık Uygulama Araştırma HastanesiFiziksel Tıp ve Rehabilitasyon kliniğinde takip edilen ve biyolojik DMARDs (infliksimab, adalimumab,etanercept, golimumab, sertolizumab, tofasitinib, sekukinumab, tosilizumab, ustekinumab) kullananhastaların dosyalarında yer alan verileri retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaşı, cinsiyeti, tanıları(romatoid artrit, ankilozan spondilit ve psöriatik artrit), kullanmakta olduğu ilaçlar, kullanım süreleri,Hepatit B antijen ve antikorları (HBsAg, anti-HBs ve anti-HBc IgG) ve HBV için ilaç kullanmakta olanhastalar kaydedildi.Bulgular: Çalışmaya 138 hasta dahil edildi. Hastaların 64’ü (%46,4) kadın ve 74’ü (%53,6) erkekti.Ortalama yaşları 47,7±11,9 yıl olarak hesaplandı. Olguların dördünde (%2,9) HBsAg 47 (%34,8)’sindeanti-HBc IgG ve 63 (%45,6)’ünde anti-HBs pozitifliği vardı. Hastaların 32 (%23,2)’si antiviral tedavi almaktaydı.Anti HBc-Ig G(+) olan 15 (%10,8) olgu antiviral tedavisizdi ve üç aylık HBV DNA izlemleri iletakip edilmekteydi. Toplam 16 (%11,5) olgu Hepatit B’ye karşı aşılıydı.Sonuç: Çalışma sonucunda bDMARD kullanan kronik ve okkült HBV yönünden 47 olgunun ortalamabeş yıllık tedavi ve klinik izleminde HBV reaktivasyonu görülmedi. Biyolojik DMARDs kullananlarda sıkıtakip ve uygun protokolle HBV reaktivasyonu gibi korkulan bir komplikasyon gelişmeyebilir., Aim: We aimed to investigate the presence of hepatitis B virus (HBV) reactivation, chronic and occultHBV in patients who are followed in the Physical Medicine and Rehabilitation Clinic of Zonguldak BülentEcevit University Health Practice Research Hospital and using biological disease modifying drugs(bDMARDs). Material and Methods: The data files of the patients with ongoing biological disease-modifying antirheumatic drug (bDMARD) therapy thatwas followed by the Physical Medicine and Rehabilitation Clinic were analyzed retrospectively. Patient data such as age, gender, diagnosis,medication and its duration, Hepatitis B antigens and antibodies (HBsAg, anti-HBs and anti-HBc IgG), and antiviral HBV treatments wererecorded.Results: The study included 138 patients comprising 64 (46.4%) females and 74 (53.6%) males. The mean age was 47.7±11.9 years.HBsAg, anti-HBc IgG, and anti-HBs positivity were detected in 4 (2.9%), 47 (34.8%), and 63 (45.6%) patients in our outpatient clinic,respectively. Thirty-two (23.2%) of the patients were receiving antiviral treatment. Close HBV DNA monitoring was performed for 3 monthsin 15 patients with (+) anti-HBc IgG, these patients were not followed by antiviral treatment. Totally 16 patients were vaccinated againstHepatitis B.Conclusion: As a consequence of the study, no HBV reactivation was encountered in the clinical follow-up of 47 patients with an ongoingmedication of meanly 5 years for chronic and occult HBV. We concluded that the development of a feared complication such as HBVreactivation can be prevented in patients using bDMARDs with strict follow-up and appropriate protocol

Annual European Congress of Rheumatology (EULAR) -- JUN 12-15, 2019 -- Madrid, SPAIN, WOS: 000472207101328, European League Against Rheumatism

Amaç: Obstrüktif uyku apne sendromunda (OUAS) tekrarlayıcı solunum durmaları sonucu gelişen hipoksi-reoksijenizasyon peryodları sonucu artan sempatik aktivite artışı çeşitli kardiyovasküler ve metabolik değişikliklere neden olmaktadır. Bu çalışmada OUAS'ın vitamin D ve parathormon (PTH) üzerine etkisini incelemeyi amaçladık. Yöntemler: Çalışmaya polisomnografi ile yeni tanı alan 103 erkek, OUAS grubu olarak ve yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksi (VKİ) açısından eşleşen ve apnesi olmayan 58 erkek, kontrol grubuna dahil edildi. Serum kalsiyum, fosfor, vitamin D ve PTH düzeyleri ölçüldü. Bulgular: Yaş, VKİ, sigara kullanımı, hipertansiyon ve hiperlipidemi açı- sından OUAS ve kontrol gurubu arasında anlamlı fark saptanmadı. Vitamin D düzeyleri OUAS gurubunda kontrol gurubuna kıyasla anlamlı olarak daha düşük iken (sırasıyla 22,4±7,5 ng/mL, 31±7,9 ng/mL, p, Introduction: An increase in sympathetic activity caused by intermittent hypoxia and reoxygenation that develops an obstruction of the upper respiratory tract in obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) results in cardiovascular and metabolic changes. This study aimed to assess the effects of OSAS on serum vitamin D and parathyroid hormone (PTH) levels. Methods: The study population comprised 103 male patients with newly diagnosed OSAS and 58 male non-apnoeic controls matched for age, sex, and body mass index (BMI). Serum calcium, phosphorus, vitamin D, and PTH levels were measured. Results: There were no significant differences between patients with OSAS and the controls in terms of age, sex, BMI, smoking status, hypertension, and hyperlipidemia. Serum vitamin D levels were significantly lower in the OSAS group than in the control group (22.4±7.5 ng/mL vs. 31±7.9 ng/mL, respectively; p

Amaç: Diz osteoartritinin (OA) konservatif tedavisi, farmakolojik tedavi ve farmakolojikolmayan tedavi ana başlıkları altında toplanır. Bu nonfarmokolojik yöntemlerin etkinlikleride yeterince çalışılmamış olmasına rağmen etkileri birbirleriyle hiç karşılaştırılmamıştır. Buçalışmanın amacı da diz OA’lı hastalarda izokinetik egzersiz programı, lazer ve iyontoforezyöntemlerinin ağrı ve fonksiyonel durum üzerine etkileri ve bu etkilerinin birbirlerineüstünlüklerinin olup olmadığını saptamaktır.Materyal ve Metot: Diz OA tanılı, yaşları 40 ile 70 arasında değişen 160 hasta 40’ar kişilikdört gruba randomize edildi. Altı hafta süreyle birinci gruba izokinetik egzersiz, ikinci grubaiyontoforez, üçüncü gruba lazer ve dördüncü gruba (kontrol grubu) psödoiyontoforezuygulandı. Ağrı, hastalık şiddeti, eklem tutukluluğu ve fonksiyonel durumu tedavi öncesi vetedavi sonrası VAS, WOMAC ve Lequesne diz eklem şiddet indeksi ile değerlendirildi.Bulgular: Tedavi sonrası dört grubun da VAS skorlarında (p:0,001) tedavi öncesine göreistatistiksel olarak anlamlı düzeyde azalma saptandı (p, Objective: The conservative therapy of the osteoarthritis (OA) of the knee is classified underthe main headings of pharmacological treatment and non-pharmacological treatment. Theefficacies of different non-pharmacological methods are neither thoroughly studied norcompared to each other. The aim of this study was to evaluate the effects of isokinetic exerciseprogram, the laser therapy, and the iontophoresis method on pain and functional status inpatients with OA of the knee, and to compare and contrast these methods.Material and Method: A total of 160 patients with OA of the knee, between the ages of 40and 70, were randomized into four groups. For a period of six weeks, the first group wastreated with isokinetic exercise, the second group with iontophoresis, the third group withlaser, and the fourth group (control group) with pseudo-iontophoresis. Pain, disease severity,joint stiffness, and functional status were evaluated with the visual analogue scale (VAS),Western Ontario and McMaster Universities Arthritis Index (WOMAC), and the Lequesneknee joint severity index before and after the treatment.Results: After the treatment, the VAS scores of all groups (p = 0.001) decreased significantlycompared to the baseline (p

Hiperlipidemi tedavisinde özellikle de LDL kolesterolün düşürülmesinde en etkili, en yaygın kulanılan Hidroksimetilglutaril-koenzim A inhibitörlerin (statinler)çok sayıda çalışmada koroner arter hastalığında mortalite ve morbiditeyi azalttığı,son çalışmalarda da inmeyi önlemede faydalı olduğu bulunmuştur. Kontrollü klinik çalışmalara göre statinler oldukça iyi tolere edilebilmekle birlikte, miyalji, kramp,güçsüzlük gibi semptomlardan kas kuvvet kaybı, rabdomiyolize kadar ilerleyebilen miyopatiye neden olabilmektedir. Ancak statin tedavisi alan hastalarda müskülerperformansın incelendiği çok az sayıda çalışma vardır.Çalışmamızın amacı iki farklı statin tedavisinin diz izokinetik kas gücü,anksiyete, depresyon, yaşam kalitesi üzerine ve müsküler yan etkilerini araştırmaktır. Hiperkolesterolemi tanılı 63 hasta üç ay süreyle 20 mg/gün atorvastatin ve 20mg/gün rosuvastatin tedavisi almak üzere iki gruba randomize edildi. Tedavi öncesi ve sonrası hastaların dominant dizin izokinetik kas kuvvet ölçümleri yapıldı. Müsküler yan etkiler, serum kreatin kinaz, karaciğer fonksiyon testleri, anksiyete,depresyon ve yaşam kalitesi ölçekleri değerlendirildi.Atorvastatin grubunda %12.5, rosuvastatin grubunda %9.6 oranında müsküler yan etki saptadık. Diz izokinetik kas gücü ölçümlerinde; atorvastatin grubunda 60°/s hızda fleksiyonda ve ekstansiyonda total iş ve 180°/s hızda ekstansiyon pik torkdeğerlerinde, rosuvastatin grubunda ise 60°/s hızda fleksiyonda ve ekstansiyonda total iş değerlerinde istatistiksel anlamlılıkta azalma belirledik. Her iki grupta diz izokinetik kas gücünde azalma saptanan hastaların % 8-10'unda müsküler semptom bulduk. Beck Anksiyete, Beck Depresyon ve Nottingham Sağlık Profili ölçekleri ile değerlendirilen her iki grup hastalarda tedavi öncesi ve tedavi sonrası arasındaistatistiksel anlamlılıkta fark yoktu. Sonuç olarak statin tedavisi alan hastalarda risk faktörleri, müsküler şikayetler ve serum kreatin kinaz yüksekliği olmasa da düzenli kontrollerle kas gücü değerlendirmesi yapılmasının faydalı olacağı bu nedenle statin tedavisi alan hastaların tedavileri başlamadan önce ve tedavileri devam ederken en az üçer aylıkperiyotlarla fiziyatristler tarafından da takip edilmesi gerektiği sonucuna vardık. Statins are the most effective medications for reducing elevatedconcentrations of lowdensity lipoprotein cholesterol. Numerous studies have demonstrated that cholesterol lowering with statin therapy reduces morbidity and mortality from coronary heart disease and also useful in preventing stroke. Statins have been extremely well-tolerated in controlled clinical trails but can produce a skeletal myopathy with symptoms ranging from mild complaints such as myalgia,cramps, and weakness to rhabdomyolysis. Muscle performance has not been carefully examined in statin users.The aim of the study was to investigate the effects of different two statins on knee isokinetic skeletal muscle strength, patients anxiety, depression, quality of life and also muscle adverse effects of statins. We conducted the study on 63 patients who had been randomly assigned to treatment with 20 mg/day atorvastatin or rosuvastatin for three months. Patients dominant knee isokinetic muscle strength was tested and also their liver and creatine kinase measurements, muscle-related adverse reactions, anxiety, depression and quality of life levels were evaluated before and after treatment.Muscle related adverse reactions were reported by 12.5% of atorvastatin group and 9.6% ofrosuvastatin group. After treatment; in both group total work values in flexion and extension by 60°/s speed, and extension peak torque by 180°/s speed in atorvastatin group statistically reduced compared to values before treatment. İn both groupmuscle symptoms were found in 8-10% of the patients who had reduction in knee isokinetic muscle strength after treatment. There was no statistically difference in both groups anxiety, depression and life quality questionnaire between before andafter treatment. As a result, the muscle strenght of patients treated with statins should be evaluated regularly although they had no muscle complain, elevated creatine kinaselevels and also risk factor. So patients who received statin therapy should be concluded by physiatrists before starting and continued treatment for at least three months following periods. 137

WOS: 000289894300012 We aimed to show the effect of osteoporosis on sleep quality in 59 postmenopausal women. The participants' bone-mineral density levels were measured by dual-energy X-ray absorptiometry (DEXA). According to their DEXA results, participants were divided into two groups as osteoporotics and controls. The Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) was used to evaluate sleep quality. Fourteen osteoporotic women (43.8%) and four controls (14.8%) were "poor" sleepers (p < 0.05). Postmenopausal women with osteoporosis scored greater on the "sleep latency" and "sleep duration" components of PSQI than controls. According to the findings of our study, osteoporosis is a risk factor for poor sleep quality in postmenopausal women.

A lot features, belonging to reproductive periods of women can affect the development of osteoporosis. We have aimed to search whether one of the reproductive factors, which is parity, is a risk factor for the progression of postmenopausal osteoporosis or not. This research has been realized on 328 postmenopausal women who have applied to Physical Medicine and Rehabilitation Polyclinic. Patients, who have secondary osteoporosis and risk factors, have not been included in this research. The patients have been categorized into 4 groups, such as patients who have never given birth, given birth once and twice, three and four times, five times and over. Bone mineral density of the patients have been examined from femoral neck and lomber vertebrae region (L1-L4). As a result of statistical analysis, a negative correlation has been found both in bone mineral density of femoral neck and lomber vertebrae with parity (p=0.002, p=0.010, respectively). When the patients are examined according to their age group, a significant relation has been found between parity and bone mineral density only in 50-60 age group. A significant relation has not been found between parity and osteoporotic fracture. It has been found that increased parity is a factor, decreasing the bone mineral density. We have concluded that the early detection and treatment of osteoporosis can be realized with the search of the parity, while the risk factors for osteoporosis are being examined on women who are in postmenopausal period. Finally, it has been concluded that since many different results have been concluded from this subject, new studies must be done so as to enlighten this subject.

In previous studies, it has been shown to be the impact of postmenopausal osteoporosis on the patients'quality of life (QOL). The aim of this study was to investigate relationship between osteoporosis and QOL in men with osteoporosis. The study population consisted of 113 men who had osteoporosis and 67 healthy men as control group. Bone mineral density (BMD) was measured by using Dual-Energy X-Ray Absorptiometry (DEXA). The assessment of QOL was carried out using the Short Form 36 (SF- 36) and European Foundation for Osteoporosis (QUALEFFO) scales. The SF- 36 scores were significantly lower in patients with osteoporosis when comparing with controls (61.8 ± 2.7 and 72.7± 2.2, respectively). However, the QUALEFFO scores were significantly higher in men with osteoporosis (58.0 ± 5.1 and 52.0 ± 2.9, respectively). In correlation analysis, the SF- 36 scores positively correlated with femur BMD and spine BMD values (p=0.004, p=0.001, respectively). Moreover, the QUALEFFO scores positively correlated with spine BMD and femur T scores (p=0.001, p=0.011, respectively). Osteoporosis was strongly correlated with worses in QOL assessed by SF- 36 and QUALEFFO scales in men.

Giriş: Bu çalışmamızda geleneksel Doppler ve yeni bir ekokardiyografik teknik olan doku Doppler görüntüleme (DDG) yöntemini kullanarak RA hastalarında sol ventrikül diyastolik fonksiyonlarını değerlendirdik. Yöntem: Çalışmamıza 46 RA hastası ve 31 sağlıklı birey dahil edildi. Hastalık süresi 0 ile 12 yıl arasında idi (ortalama 4,24,3 / yıl). Tüm hastalar ve kontrol grubu M-mode, 2-D, geleneksel Doppler ekokardiyografi ve DDG ile değerlendirildi. Bulgular: Kontrol grubu ile RA grubunda temel klinik ve ekokardiyografik parametreler, sol atriyum çapı, sol ventrikül çapları, sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu, sol ventrikül duvar kalınlıkları her iki grupta benzerdi. Geleneksel Doppler mitral akım parametrelerinden, erken diyastolik akım velositesi (E) (p 0,001), geç diyastolik akım velositesi (A) (p 0,03) ve deselerasyon zamanı (p 0,001) değerleri kontrol grubuna göre RA hastalarında daha yüksekti. Kontrol grubuna göre RA grubunda E/A oranı daha düşük bulundu (p 0,001). DDG parametrelerinden mitral anuler erken diyastolik hız dalgası kontrol grubuna göre RA grubunda daha düşük bulundu (p 0,01). Mitral anuler geç diyastolik hız dalgası ise daha yüksek bulundu (p 0,007). Sonuç: Yaş ve cinsiyet olarak benzer özellikte olan RA hastaları ile kontrol grubu karşılaştırıldığında, RA hastalarında geleneksel Doppler ve doku Doppler parametrelerinin bozuk olduğu saptandı. Background and aim: The aim of this study was to evaluate LVDF in patients with RA, analyzing conventional Doppler and tissue Doppler echocardiographic imaging (TDI) which is a new echocardiographic application. Method: Forty-six patients with RA and 31 healthy persons were included in this study. Duration of disease ranged from 0 to 12 years (mean 4,2 ± 4,3 / years). All patients and the control group were evaluated by M-mode, two-dimensional, conventional Doppler echocardiography and TDI. Results: When compared with controls, the RA group showed that basal clinic and echocardiographic parameters, left atrial diameter, left ventricular diameters, left ventricular ejection fraction, left ventricular wall thicknesses of these two groups were similar. Among conventional Doppler transvalvular mitral flow parameters, early diastolic flow velocity (E) (p 0,001), late diastolic flow velocity (A) (p 0,03) and deceleration time (p ≤ 0,001) values were higher in patients with RA than that in the control group. E/A ratio was found to be lower in patients with RA than that in the control group (p ≤ 0,001). Mitral annular early diastolic velocity, among TDI parameters, was found to be lower in patients with RA than that in the control group (p 0,01). Mitral annular late diastolic velocity was also found to be higher in RA patients (p 0,007). Conclusion: A comparison between age and sex of RA patients and healthy individuals revealed that left ventricular conventional Doppler and TDI parameters of RA patients were impaired.

Aim: To evaluate teriparatide and alendronate sodium on bone mineral density ofpostmenopausal women.Materials and methods: Thirty-three postmenopausal women who had been treated withteriparatide and alendronate sodium were evaluated, retrospectively. Patients with a secondaryosteoporosis cause were excluded from the study. Pretreatment and one year after regulartreatment bone mineral density results of lomber vertebra and femur were compared.Results: There wasn’t any statistically difference in femur bone mineral density results betweeneach treatment group. There wasn’t a statistically difference between pretreatment andposttreatment results in both groups, either (p>0,05). There was a statistically difference onlomber vertebra bone mineral density results of patients who were treated with teriparatide(p, Amaç: Bu çalışmanın amacı, postmenopozal osteoporozlu kadınlarda teriparatid ve alendronatsodyum tedavisinin kemik mineral yoğunluğu (KMY) üzerine etkisini araştırmak, ayrıca ikitedavinin etkinliğini karşılaştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Teriparatid ve alendronat sodyum tedavisi almış toplam 33 postmenopozalkadın hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Sekonder osteoporoza neden olan patolojileresahip hastalar çalışma dışı bırakıldı. Tedavi öncesi ve 1 yıl düzenli tedavi alan hastaların lombervertebra ve femur KMY ölçümleri karşılaştırıldı.Bulgular: Femur KMY ölçümünde grupların kendi içinde; tedavi sonrası öncesiylekıyaslandığında verilerde istatistiksel olarak anlamlı olmayan iyileşme saptandı (p>0,05).Lomber vertebra KMY ölçümünde teriparatid grubunda istatistiksel olarak anlamlı iyileşmesaptandı (p

Background and aim: The aim of this study was to evaluate LVDF in patients with RA, analyzing conventional Doppler and tissue Doppler echocardiographic imaging (TDI) which is a new echocardiographic application. Method: Forty-six patients with RA and 31 healthy persons were included in this study. Duration of disease ranged from 0 to 12 years (mean 4,2 ± 4,3 / years). All patients and the control group were evaluated by M-mode, two-dimensional, conventional Doppler echocardiography and TDI. Results: When compared with controls, the RA group showed that basal clinic and echocardiographic parameters, left atrial diameter, left ventricular diameters, left ventricular ejection fraction, left ventricular wall thicknesses of these two groups were similar. Among conventional Doppler transvalvular mitral flow parameters, early diastolic flow velocity (E) (p = 0,001), late diastolic flow velocity (A) (p = 0,03) and deceleration time (p ≤ 0,001) values were higher in patients with RA than that in the control group. E/A ratio was found to be lower in patients with RA than that in the control group (p ≤ 0,001). Mitral annular early diastolic velocity, among TDI parameters, was found to be lower in patients with RA than that in the control group (p = 0,01). Mitral annular late diastolic velocity was also found to be higher in RA patients (p = 0,007). Conclusion: A comparison between age and sex of RA patients and healthy individuals revealed that left ventricular conventional Doppler and TDI parameters of RA patients were impaired, Giriş: Bu çalışmamızda geleneksel Doppler ve yeni bir ekokardiyografik teknik olan doku Doppler görüntüleme (DDG) yöntemini kullanarak RA hastalarında sol ventrikül diyastolik fonksiyonlarını değerlendirdik. Yöntem: Çalışmamıza 46 RA hastası ve 31 sağlıklı birey dahil edildi. Hastalık süresi 0 ile 12 yıl arasında idi (ortalama 4,2±4,3 / yıl). Tüm hastalar ve kontrol grubu M-mode, 2-D, geleneksel Doppler ekokardiyografi ve DDG ile değerlendirildi. Bulgular: Kontrol grubu ile RA grubunda temel klinik ve ekokardiyografik parametreler, sol atriyum çapı, sol ventrikül çapları, sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu, sol ventrikül duvar kalınlıkları her iki grupta benzerdi. Geleneksel Doppler mitral akım parametrelerinden, erken diyastolik akım velositesi (E) (p = 0,001), geç diyastolik akım velositesi (A) (p = 0,03) ve deselerasyon zamanı (p ≤ 0,001) değerleri kontrol grubuna göre RA hastalarında daha yüksekti. Kontrol grubuna göre RA grubunda E/A oranı daha düşük bulundu (p ≤ 0,001). DDG parametrelerinden mitral anuler erken diyastolik hız dalgası kontrol grubuna göre RA grubunda daha düşük bulundu (p = 0,01). Mitral anuler geç diyastolik hız dalgası ise daha yüksek bulundu (p = 0,007). Sonuç: Yaş ve cinsiyet olarak benzer özellikte olan RA hastaları ile kontrol grubu karşılaştırıldığında, RA hastalarında geleneksel Doppler ve doku Doppler parametrelerinin bozuk olduğu saptandı

Bu çalışmanın amacı kronik nonspesifik bel ağrısı olan hastalarda lomber stabilizasyon egzersizlerinin hastaların bel ağrısı, fonksiyonel durumu, kor enduransı ve alt ekstremite kas gücü üzerine etkinliğini araştırmaktır.Çalışmamıza, kronik bel ağrısı olan yaşları 25-55 arasında değişen 14 kadın 12 erkek toplam 26 hasta dahil edildi. Hastalara 3 hafta fizyoterapist eşliğinde sonrasında 5 hafta ev programı şeklinde toplam 8 hafta boyunca uygulanan kor stabilizasyon egzersizi uygulandı. Değerlendirmeler başlangıç, 3. hafta sonunda ve 8. hafta sonunda ağrı için VAS, engellilik için Roland Morris Yetersizlik Anketi ve Oswestry Yetersizlik Anketi, transversus abdominis aktivasyonunu değerlendirmek için prone transversus abdominis testi, kor kas gücünü değerlendirmek için straight-leg lowering testi, kor enduransını değerlendirmek için fleksör endurans testi, lateral musküler test, supin bridge test ve prone bridge test, kalça çevresi kas gücü değerlendirmesi için MicroFET3 manuel kas dinamometresi kullanıldı.Tedavi sonrası VAS hareket ve VAS istirahat skorlarındaki azalma başlangıca göre anlamlı azalma tespit edilirken VAS gece skorlarındaki azalma istatistiksel olarak anlamsız bulundu. Oswestry Yetersizlik Anketi ve Roland Morris Yetersizlik Anketi'inde 3. hafta skorlarında anlamlı iyileşme tespit edilmezken 8. haftadaki iyileşme başlangıca göre anlamlı bulundu. Transversus abdominis rekrutmanında 8. hafta sonunda başlangıca göre anlamlı artış saptandı. Straight-leg lowering testi 8.hafta sonuçlarında başlangıca göre anlamlı ilerleme saptandı. Kor enduransını değerlendirmek için kullanılan Fleksör Endurans Testi, Sol Lateral Musküler Test, Sağ Lateral Musküler Test, Prone Bridge Test, Supin Bridge Test sürelerinde 8.hafta değerlerinde başlangıca göre anlamlı artış saptanmıştır. Sol kalça dış rotator ve sağ kalça iç rotator kas gücü hariç kalça çevresi kas gücü değerleri; 8.hafta skorlarında başlangıca göre anlamlı artış saptandı.Lomber stabilizasyon egzersizleri daha önceki birçok çalışmayla uyumlu olarak kronik nonspesifik bel ağrısında ağrı ve fonksiyonellik, üzerine etkili ve güvenli bulunmuştur. Ayrıca alt ekstremite kas gücünde de artışa neden olmuştur. Çalışmamızın sonuçlarına dayanarak lomber stabilizasyon egzersizlerini de etkili, ucuz ve kolay uygulanabilir bir egzersiz yöntemi olarak bel ağrılı hastalara tavsiye edebiliriz. The aim of this study was to investigate the efficacy of lumbar stabilization exercises on low back pain, functional status, core endurance and lower extremity muscle strength in patients with chronic non-specific low back pain.A total of twenty patients (14 women and 12 men aged between 25-55 years) with chronic low back pain were included into our study. Patients underwent core stabilization exercise for a total of 8 weeks in the form of a program with a physiotherapist for 3 weeks and then home program for 5 weeks. Evaluations were performed at the beginning, at the end of the third week and at the end of the 8th week. VAS for assessing pain, Roland Morris Disability Questionnaire and Oswestry Disability Index for evaluating disability, straight-leg lowering test for core strength, prone transversus abdominis test for evaluating transversus abdominis activation, flexor endurance test, lateral muscular test, supine bridge test and prone bridge test for evaluating core endurance and MicroFET3 manual muscle dynamometer for evaluating hip circumference muscle strength were used.While VAS movement and VAS resting scores decreased significantly after treatment when compared with baseline values; the decrease in VAS night scores was statistically insignificant. In the Oswestry Disability Questionnaire and the Roland Morris Inadequacy Questionnaire, no significant improvement was found in the 3rd week scores but the improvement in the 8th week was found to be significant compared to baseline. Transversus abdominis recruitment was significantly increased at the end of the 8th week. The results of the straight-leg lowering test at 8th week showed significant improvement compared to baseline. A significant increase was found at the 8th week values of the Flexion Endurance Test, Left Lateral Muscular Test, Right Lateral Muscular Test, Prone Bridge Test, Supin Bridge Test Durations, which are used to evaluate core endurance, when compared with baseline values. There was a significant increase in the 8th week muscle strength values of the hip circumference, except the external rotator of the left hip and internal rotator muscle strength of the right hip when compared with baseline scores.Lumbar stabilization exercises were found to be effective and safe on pain and functionality in chronic nonspecific back pain consistent with many previous studies. In addition, hip circumference muscle strength is increased. Based on the results of our study, we can recommend lumbar stabilization exercises to patients with low back pain as an effective, safe and sustainable exercise method after short-term supervision. 101

Terapötik amaçlı interaktif oyunlar kullanarak gerçekleştirilen sanal gerçeklik (VR) uygulamaları son yıllarda giderek ilgi odağı haline gelmiş ve son zamanlarda yapılan çalışmalar, VR uygulamalarından faydalanılarak gerçekleştirilen tedavilerin hem fiziksel hem de zihinsel iyileşme için yararlı olduğunu göstermiştir. Bu çalışmanın amacı, VR oyunlarının diz osteoartrit (OA) hastalarında diz ağrısı, fonksiyonel mobilite ve denge üzerine etkisini değerlendirmektir.Çalışmaya 40-70 yaş arası, diz ağrısı şikayeti ile polikliniğe başvuran ve Kellgren-Lawrence evrelemesine göre evre 2, 3, 4 idiopatik diz osteoartriti tanısı alan, 50 hasta dâhil edilmiştir. Hastalar randomize şekilde 2 gruba atanmışlardır. Tüm hastalar için yaş, cinsiyet, kilo, boy, hastalık süresi kaydedilmiştir. Bilateral 2 yönlü diz grafisinde, VAS ağrı değeri fazla olan dizin Kellgren-Lawrence skoru kaydedilmiştir. Tedavinin başlangıcında ve bitiminde, hastaların ilgili dize ait visual ağrı skalası ile ağrı şiddeti (VAS), fleksiyon kas gücü (KGF) ve ekstansiyon kas gücü (KGE), aktif fleksiyon (EHAF) ve ekstansiyon (EHAE) eklem hareket açıklığı, WOMAC OA indeksi total skoru, 10 metre hızlı yürüme testi (10MHYT) ve 10 metre normal yürüme testi (10MNYT) değerleri, Toplum içi Denge ve Mobilite Ölçeği (CB&M) skorları ve hastanın vücut ağırlığı kaydedilmiştir.Her bir hastanın kliniğimizde yatışı yapılarak 3 hafta boyunca haftada 5 gün toplam 15 seans diz OA hastalarına rutin olarak uygulanan konvansiyonel fizik tedavi programı uygulanmış vediz OA egzersizleri yaptırılmıştır. Exergame grubundaki (EXG) hastalar konvansiyonel fizik tedavi ve egzersizlere ek olarak, Microsoft Xbox One Kinect oyun konsolu ile aynı araştırma görevlisi eşliğinde günde 30 dakika süreyle 1 seans toplam 15 seans oyun tabanlı egzersiz programına alınmıştır. Toplam 50 hasta randomize şekilde 2 gruba atanmış olup her bir grupta 25 hasta yer almıştır.Tedavi öncesi gruplar arası VAS, EHAF, EHAE, WOMAC, 10MHYT, 10MNYT, CB&M, KGF ve KGE değerlerinin birbirlerine yakın olduğu gözlenmiş ve her bir değişken için yapılan karşılaştırmada gruplar arasında anlamlı bir fark tespit edilmemiştir (p>0.05). Her bir grupta yer alan hastaların tedavi öncesi vücut ağırlıkları açısından yapılan karşılaştırmada gruplar arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır (p=0,264).Kontrol grubunda tedavi sonrası VAS, EHAF, EHAE, WOMAC, 10MHYT, 10MNYT, CB&M, KGF ve KGE değerlerinde anlamlı değişiklik izlenmiştir. EXG'da tedavi sonrası VAS, EHAF, EHAE, WOMAC, 10MHYT, 10MNYT, CB&M değerlerinde anlamlı değişiklik izlenmiştir. Tedavi sonuçlarının gruplar arası karşılaştırmasında VAS, WOMAC, 10MHYT, 10MNYT, CB&M değerleri EXG grubunda kontrol grubuna göre anlamlı değişiklik göstermiştir. Tedavi öncesi ve sonrası değişimlerin gruplar arası karşılaştırılmasında EXG grubunda kontrol grubuna göre VAS, WOMAC, EHAE değerlerinde anlamlı değişiklik izlenmiştir.Sonuç olarak, çalışmamızda sanal gerçeklik ortamında gerçekleştirilen oyun tabanlı egzersiz programlarının Diz OA'sında konvansiyonel tedaviye anlamlı düzeyde katkı sağladığı saptanmıştır. Bu bulgular VR uygulamalı egzersizlerin Diz OA'lı hastaların tedavi sürecinde oluşan motivasyon ve propriosepsiyon artışı sonucu konvansiyonel egzersiz yöntemlerine göre daha başarılı sonuçlar elde edilebileceği düşüncesini güçlendirecek niteliktedir. Virtual reality (VR) applications which are used for therapy have become increasingly popular in recent years, and recent studies have shown that treatments using VR applications are beneficial for both physical and mental recovery. The aim of this study is to evaluate the effect of VR games on knee pain, functional mobility and balance in patients with knee osteoarthritis (OA).Fifty patients, aged 40-70 years, with stage 2, 3, 4 idiopathic knee osteoarthritis according to the Kellgren-Lawrence stage, and who were admitted to the polyclinic with a complaint of knee pain were included in the study. The patients were randomly assigned 2 groups. Age, sex, weight, height, duration of illness were recorded for all patients. In the bilateral 2-way knee graphy, the Kellgren-Lawrence score of the knee with the higher VAS pain score was recorded. At the beginning and at the end of the treatment, visual analog scale (VAS) of the knee with higher score, flexion muscle strength (MSF) and extensor muscle strength (MSE), active flexion (ROMF) and extension (ROME) range of motion, WOMAC OA index , 10-meter fast walking test (10MFWT) and 10-meter comfortable walking test (10MCWT), Intra-Community Balance and Mobility Scale (CB&M) scores and body weight of the patient were recorded. 126