Search

International audience

Samenwerking op een varkenshouderijterrein kan economische voordelen opleveren. Deze voordelen bedragen 25 cent per kg geslacht gewicht ten opzichte van een vrij gevestigd bedrijf en 35 u 40 cent per kg geslacht gewicht ten opzichte van een vrij gevestigd bedrijf met meerdere locaties.

In 1995 is op 438 zeugenbedrijven een enqulte uitgevoerd naar het gezondheidsmanagement op het bedrijf. Varkenshouders verschilden onderling in hun opvattingen over het nut van bepaalde maatregelen ter voorkoming van ziekte-uitbraak.

De veranderende wereld rondom het varkensbedrijf zal de komende jaren een enorme invloed hebben op de omvang en structuur van de varkenshouderij in Nederland. Met deze ontwikkelingen dient rekening gehouden te worden bij de uitwerking van de Reconstructiewet.

De kostprijs van varkensvlees is volgens het EuroporC-model in Nederland hoger dan in andere belangrijke productiegebieden van varkensvlees in Europa. Om de Nederlandse varkenssector toch concurrerend te laten zijn is een betere verwaarding van het eindproduct noodzakelijk.

In Deurne en Ysselsteyn voert de helft van de zeugenbedrijven maandelijks gelten aan. De zeugen worden op 40% van de locaties tweewekelijks en op 25% wekelijks afgevoerd. Van de locaties met vleesvarkens mest 17% alle eigen biggen af. Bij 90% van de locaties liggen de aanvoeradressen binnen een straal van 25 km.

De afvoer van mineralen in de mest (N en P) kan worden berekend of worden gemeten. In MINAS gaat men alleen uit van gemeten mineralengehaltes in de mest. Het Praktijkonderzoek onderzocht de verschillen tussen berekenen en meten voor de zeugenhouderij

In de Studie Elektronische Merkentoets (StEM) is een methode ontwikkeld voor het toetsen van merkproducten vermeerderingszeugen met behulp van praktijkgegevens. Deze methode kan voorlopig niet worden gebruikt voor het toetsen van merkproducten vleesvarkens, vanwege het te geringe aantal bedrijven met voldoende betrouwbare mesterijgegevens.

De technische resultaten van varkens die van geboorte tot slacht niet worden verplaatst en gemengd zijn beter dan die van varkens die tweemaal verplaatst en eenmaal gemengd worden. Het laatste is in de praktijk gebruikelijk.

De concurrentiepositie van de varkenshouderij in de Europese lidstaten hangt onder meer af van de kostprijs in relatie tot de opbrengstprijs. De gemiddelde kostprijs over alle bedrijven in Nederland én Denemarken bedroeg in 1995 f 3,47 per kg karkas. In Frankrijk was de gemiddelde kostprijs per kg karkas 5 cent hoger.

De mogelijkheden om de mineralenuitscheiding te verminderen hangen sterk af van de uitgangssituatie. Aanpassen van de mineralengehalten alleen is niet genoeg. Bedrijven met een gemiddelde tot ongunstige voerbenutting moeten ook hun management aanpassen.

Hoe meer een vermeerderaar zelf doet aan de opfok en aanfok van opfokzeugen, des te hoger is het ondernemersoverschot.

Naar aanleiding van de op handen zijnde regelgeving in het Verenigd Koninkrijk (VK) tot het huisvesten van niet-lacterende zeugen in groepen is de relatie onderzocht tussen de export van Nederlandse bacon naar het VK en de hiervoor benodigde productieomvang op varkensbedrijven in het VK, Denemarken en Nederland.

MiAR berekent voor de meeste bedrijven een hoger mineralenoverschot dan de mineralenboekhouding. Gezien de grote variatie tussen varkensbedrijven en de meer bedrijfsspecifieke berekeningswijze van de mineralenboekhouding, verdient de mineralenboekhouding de voorkeur boven MiAR.

De technische resultaten van vermeerderingsbedrijven worden meer beonvloed door de varkenshouder zelf dan door de inrichting van zijn stallen. Het is niet mogelijk een algemeen geldend protocol op te stellen dat leidt tot betere technische resultaten

In samenwerking met het IKC-Landbouw heeft het Praktijkonderzoek Varkenshouderij ten behoeve van KWIN-vee 1996-1997 de begrotingsnormen voor de periode 1996 tot 2001 opgesteld. Het voor deze periode te verwachten saldo per gemiddeld aanwezige zeug bedraagt f 860,-. Voor de vleesvarkenshouderij is het saldo per gemiddeld aanwezig vleesvarken op f 141,- ingeschat.

Door de lage prijs van natte bijproducten in relatie tot hun voedingswaarde leveren bijproducten een bijdrage aan de verlaging van de voerkosten.

Om de mineralenstroom op een varkensbedrijf en de wensen vanuit de akkerbouw betreffende de mestsamenstelling goed in kaart te brengen ontwikkelt het Praktijkonderzoek Varkenshouderij een Model Mineralenstroom. In dit model wordt rekening gehouden metde regels van MINAS. Aan de hand van het model kan een varkenshouder de voor hem economisch optimale maatregelen bepalen.

Het Praktijkonderzoek voor de Varkenshouderij heeft in samenwerking met LEI-DLO, CLM en het IKC-Landbouw beleidseffecten gekwantificeerd. Het gaat met name om effecten van beleid, gericht op het realiseren van milieuwinst door versterking van de dynamiek in de intensieve veehouderij in het zuidelijk zandgebied (NUBL).

In opdracht van LTO Nederland hebben het Centrum voor Landbouw en Milieu (CLM) en het Praktijkonderzoek Varkenshouderij (PV) de mogelijkheden van alternatief beleid voor de varkenshouderij verkend. Zij concluderen dat bedrijfsontwikkeling en vermindering van de milieubelasting hand in hand kunnen gaan.

Het Praktijkonderzoek Varkenshouderij heeft vier bedrijfssystemen voor guste en drachtige zeugen vergeleken: het voerligboxsysteem, het voerligboxsysteem met uitloop, het groepshuisvestingssysteem met voerstations en het biofixsysteem. Het onderzoek betrof de periode januari 1994 tot en met maart 1996.

Het Haglando-mestschuifsysteem heeft bij biggenopfok- en kraamhokken een Groen Label verkregen. Met het Haglando-mestschuifsysteem is bij vleesvarkens tot nu toe nog geen bevredigend resultaat geboekt voor wat betreft de reductie van ammoniakemissie.

Het verstrekken van alleen wei via drinknippels is meestal niet rendabel. Vanaf 800 tot 900 vleesvarkenplaatsen is het voeren van twee of drie bijproducten via drinknippels interessant.

In de Studie Elektronische Merkentoets (StEM) is nagegaan of een toetsing van merkproducten met behulp van praktijkgegevens mogelijk is. Voor de zeugenhouderij is het antwoord JA! Bij zes merkproducten werd voor het belangrijke kengetal [aantal levendgeboren biggen per worp] een maximum gecorrigeerd verschil van bijna 0,8 big gevonden op bedrijfsniveau.

De fosfaatproductie zal in 2000 fors gedaald zijn ten opzichte van 1990 door een kleiner wordende veestapel en een geringere fosfaatuitscheiding per dier.

Varkenshouders worden in de praktijk soms geconfronteerd met fosfaatgehaltes in de afgezette mest die afwijken van de landelijk gehanteerde standaardcijfers. Dit bemoeilijkt mestafzet naar de akkerbouw. Omdat in de toekomst meer en meer eisen aan de af te zetten mest gesteld gaan worden, is het belangrijk te weten wat de mineralengehaltes in de mest zijn.

De biggenproductie vindt in Nederland plaats op vermeerderingsbedrijven die de biggen afleveren op 25 kg. Het vermeerderingsbedrijf kan gesplitst worden in een dek/dracht bedrijf en een apart kraam/opfokbedrijf.

Op het proefbedrijf van het Proefstation voor de Varkenshouderij is een nieuw onderzoek naar vier bedrijfssystemen voor guste- en drachtige zeugen van start gegaan. Getracht is om de systemen zodanig uit te voeren zodat de varkenshouder er zo goed mogelijk mee kan werken