Search

The final verdict to the Urgenda case provided by the Dutch Supreme Court has been called a victory in the fight to limit climate change and a milestone in public interest litigation, at least in the Netherlands. As a consequence, the Dutch state will have to reduce ghg-emissions by 25% compared with 1990 at the end of 2020. The judgment has attracted widespread acclaim for being ‘courageous’ and exploring unknown legal territory. However, a closer look at the reasoning of the Court of Appeal and the Supreme Court still leaves many questions, which are address in this manuscript.

Is het huidige Nederlandse juridische instrumentarium afdoende om de ambitieuze klimaatdoelstellingen voor 2030 te verwezenlijken? Of bestaat er behoefte aan een andere interpretatie en toepassing van bestaande instrumenten, aan de doorontwikkeling van het bestaande recht of aan geheel nieuwe juridische instrumenten? Deze bundel bestaat uit vier delen. In 21 bijdragen wordt u meegenomen langs diverse juridische vragen. Het eerste deel bevat een algemene analyse van de aard en omvang van de taakstelling waarvoor Nederland staat. Het centrale thema van het tweede deel is aansprakelijkheid in verband met klimaatverandering. In het derde deel wordt ingegaan op de energietransitie en in het vierde deel op klimaatadaptatie. Dit boek is geschikt voor een ieder die geïnteresseerd is in de juridische aspecten van de mitigatie van klimaatverandering, energietransitie en adaptatie in Nederland.

Het ‘schrappen’ van Natura 2000-gebieden is niet mogelijk. Juridisch zou mogelijk zijn de instandhoudingsdoelstellingen van dergelijke gebieden te wijzigen. Of dit ecologisch zinvol is, is een andere vraag. Het is zeer onwaarschijnlijk dat dit wezenlijk zou bijdragen aan de oplossing van de stikstofcrisis. De oorzaken van deze crisis zijn te hoge stikstofdeposities en een inefficiënt en bureaucratisch Nederlands juridisch kader. Aan beide moet worden gewerkt.

Het voorstel voor een Aanvullingswet natuur Omgevingswet zorgt er voor dat de onlangs in werking getreden Wet natuurbescherming wordt vervlochten in de Omgevingswet. Auteurs gaan in op de belangrijkste gevolgen van deze Aanvullingswet voor gebiedsbescherming en soortenbescherming. Auteurs concluderen dat door de inweving van het natuurbeschermingsrecht in de Omgevingswet en bijbehorende amvb’s het natuurbeschermingsrecht moeilijker te doorgronden zal zijn, hetgeen zij bijzonder jammer vinden gezien het overzichtelijke en gestructureerde karakter van de Wet natuurbescherming. Zij adviseren de regering om in ieder geval het geheel aan wetswijzigingen, inclusief wijzigingen in amvb’s en uitvoeringsbesluiten, in één keer aan de Staten-Generaal voor te leggen om tot een afgewogen integratie in de omgevingsregelgeving te kunnen komen.

This article provides a comparative analysis of the regulation of ammonia emissions, primarily from livestock installations, in Denmark, Germany and the Netherlands. It discusses the challenges of regulating agricultural ammonia emissions in view of the rulings of the Court of Justice of the European Union (cjeu) on Art. 6(3) of the Habitats Directive. It is argued that the need to ensure certainty concerning the absence of significant effects on Natura 2000 sites is challenged by the uncertainties regarding both the state of individual habitat types and the potential impact of individual projects. A more integrated or programmatic approach may provide an alternative approach to individual assessments, but it is necessary to ensure that additional loads from new or enlarged livestock installations are permitted in areas with high ammonia loads only where it is certain that a programmatic approach will ensure that there are no harmful effects. This might be an almost impossible task.

Er is helaas geen pasklaar antwoord op de vraag welk kader na het sneuvelen van het PAS in de toekomst voor de regulering van stikstofdeposities op natuurgebieden moet gelden. Het antwoord moet interdisciplinair en in overleg met – maar niet per se met instemming van – alle betrokken partijen worden ontwikkeld. Duidelijk is wel dat een koerswijziging nodig is. De depositie in de sterk overbelaste gebieden moet naar beneden, daadwerkelijk en niet alleen op papier. Het juridisch instrumentarium daarvoor bestaat. De aandacht zou moeten uitgaan naar oplossingen die onnodige administratieve en procedurele lasten voorkomen en waarbij economische belangen niet per se het zwaarst wegen. De grootste innovatie die we na de PAS-uitspraken kunnen realiseren is het maken van daadwerkelijk relevante en moedige keuzes.

Wind farms and their associated transmission infrastructure can have negative impact on biodiversity. Offshore wind farms, for example, can pose threats to animals like harbor porpoises and migrating birds and onshore wind farms and transmission grids may harm birds and bats.In this article we analyse how European Union species protection law is transposed and applied to decision-making on wind energy projects in five member states, namely Denmark, Germany, the Netherlands, Belgium and the United Kingdom. The analysis aims to understands the differences in the interpretation and application of national species protection law, point out deficiencies, and make recommendations, partly based on learning from best practices. Though transposition in national law is almost identical, implementation practice in these states varies substantially. The question in raised whether the legal regime, as currently applied, can be improved to serve the aims of a considerable increase of renewable energy sources whilst simultaneously protecting biodiversity.

Vorhaben zum Ausbau erneuerbarer Energieträger können negative Auswirkungen auf den Erhaltungszustand EU-rechtlich streng geschützter Arten haben. In verschiedenen EU-Ländern wird das dem Wortlaut nach gleiche Artenschutzrecht sehr unterschiedlich angewandt. Eine Intensivierung des Erfahrungsaustausches und ein mehr strategischer Einsatz von Schadensminderungs-, Kompensations- und Erhaltungsmaßnahmen können eine Verschärfung des Konflikts zwischen Artenschutz und erneuerbaren Energien vermeiden und zur besseren Erreichung beider Ziele beitragen.

In the Netherlands, the technical knowledge needed by judges to decide on environmental and planning law is organized in an atypical way. The Stichting Advisering Bestuursrechtspraak (STAB, Foundation of Independent Court Experts in Environmental and Planning Law) has the sole purpose of supplying the technical expertise needed by the administrative judges. One might question the need for such a, at first sight, relatively costly system. Furthermore, there may be concerns about the independence and impartiality of the STAB. This paper will explore the functioning of the STAB and discuss these possible concerns, mainly on the basis of the existing evaluation reports. It will be seen that the concerns are largely ill-founded and that the STAB is highly appreciated by its customers, the courts and by third parties. Although the existence of the STAB is due to specific historical circumstances, it could become a role model for other countries.