Search

Bu çalışma kapsamında profil çekme makinesinden çıkan atık dahoma odun ununun polipropilen (PP) bazlı odun plastik kompozit üretiminde dolgu maddesi olarak kullanımının kompozit malzemelerin mekanik ve morfolojik özellikleri üzerine etkileri incelenmiştir. Atık odun unları fabrikadan alındığı gibi ve dört farklı oranda (%0, %15, %30 ve %45) kullanılmıştır. Atık odun unlarının boyut analizi gerçekleştirilmiştir. Uyumlaştırıcı olarak %3 oranında maleik anhidrit polipropilen (MAPP) ve yağlayıcı olarak %3 parafin wax kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlar neticesinde odun ununun eklenmesi ile çekme ve darbe direnci değerlerinde hafif dalgalanmalar gözlemlense de genel olarak mekanik değerlerde iyileşmeler belirlenmiştir. Odun ununun katılım oranının artması ile çekmede elastikiyet modülü, eğilme direnci ve eğilmede elastikiyet modülü özellikleri iyileşmiştir. Kopmada uzama değerlerinde ise keskin bir düşüş gözlemlenmiştir. Morfolojik özellikleri incelendiğinde odun ununun homojen bir şekilde polimer matris içerisinde dağılım gösterdiği ve polimer matrisin dolgu maddelerinin etrafını iyice sardığı ve iyi bir arayüz etkileşiminin olduğu gözlemlenmiştir. Sonuç olarak, atık dahoma odun unlarının odun plastik kompozit üretiminde değerlendirilebileceği kanaatine varılmıştır., In this study, the effects of the usage of waste dahoma wood flour from the profiling machine as a filler in the production of Polypropylene (PP) based wood plastic composites on the mechanical and morphological properties of composite materials were investigated. Waste wood flour was used as received from the plant and in four different ratios (0%, 15%, 30% and 45%). A dimensional analysis of waste wood flours was carried out. Maleic anhydride polypropylene (MAPP) (3%) was used as a coupling agent, and Paraffin Wax (3%) was used as the lubricant. In the light of the results, although slight fluctuations were observed in the tensile and impact strength values with the addition of wood flour, improvements were determined in the mechanical values in general. Tensile modulus, flexural strength and flexural modulus of the composites were improved with the increase in wood flour loading ratio. A sharp decrease was observed in the elongation at break values. When the morphological properties were examined, it was observed that the wood flours were homogeneously dispersed in the polymer matrix, the polymer matrix wrapped firmly around the RPF fibres, and it shows that the interface interaction is nevertheless robust even after the fracture of samples. As a result, it was concluded that waste dahoma wood flours might be evaluated in the production of wood-plastic composites.

Biodegradability is an important asset for a polymer for their acceptance by the society due to the increased environmental awareness of people over the years. In this study, Polycaprolactone (PCL) based biocomposites were produced using PCL, polyvinyl alcohol (PVA)/Starch mixture and polyethylene (PE) as a polymeric matrix and Turkish Red Pine Pruning waste flours (RPWF) a lignocellulosic filler. Biocomposites were manufactured through combination of extruder and injection molding processes. Forest soil was collected from arid regions of Konya and transferred to Laboratory. During 18 Months of soil test, degradation of PCL was monitored using Gel Permeative Chromatography (GPC). Results showed that major factor on GPC results were RPWF and degradation time. Especially at higher level of lignocellulosic filler use, there is a linear relation between filler and degradation time., Yıllar içerisinde toplumun çevresel duyarlılığındaki artış dolayısıyla, polimerlerin biyolojik olarak bozunma özelliği onların toplum tarafından kabul edilmesinde önemli bir parametre haline gelmiştir. Bu çalışmada, polpolikaprolakton (PCL), polivinil alkol (PVA)/nişasta karışımı polimer matrisi olarak ve atık Kızılçam budama atık unları ise lignoselülozik dolgu maddesi olarak kullanılarak PCL esaslı biyolojik esaslı kompozitler üretilmiştir. Biyokompozitlerin üretimi ekstruder ve enjeksiyon kalıplama yöntemlerinin kombinasyonu ile üretilmiştir. Orman toprakları Konya’nın kurak alanlarından alınarak laboratuarlarımıza getirilmiştir. Jel Geçirgenlik Kromatografisi (GPC) yardımıyla belirlenmiştir. 18 ay boyunca gerçekleştirilen toprak testleri süresince, PCL’nin topraktaki bozunma oranı Jel Geçirgenlik Kromotografi (GPC) yardımıyla ölçülmüştür. Sonuçlar GPC değerleri üzerinde en etkili faktörlerin kızılçam odun unu miktarı ve bozunma süresi olduğunu göstermiştir. Özellikle yüksek dolgu maddesi oranına sahip örneklerde dolgu maddesi ile bozunma süresi arasında doğrusal bir ilişki tespit edilmiştir.

In this study, the effects of different size and rate of urea powder usage in particleboard manufacturing on the formaldehyde emission of the boards were investigated. Two different sizes (Large, Small) and five different rates of urea powder (1, 2, 3, 4 and 5%) were used for particleboard manufacturing. Urea formaldehyde (1.35 moles) adhesive was used for production of three layered particleboards. Formaldehyde contents were determined by perforator method according to EN 120. Furthermore, mechanical and physical properties including bending strength, modulus of elasticity, internal bond strength, surface stability, thickness swelling and water absorption of the samples were determined according to EN 310, EN 319 and EN 317 standards, respectively. Formaldehyde emission values were decreased with the mixing of the urea powder with chips prior to gluing and the produced boards had E0 grade in terms of formaldehyde emission. The size and rate of the urea powder were statistically effective on the mechanical and physical properties of the produced boards. In addition, all of the boards produced with small size urea powders satisfied the required standards for mechanical, physical and formaldehyde emission properties, except groups produced with 5% small size urea powder. It should be noted that slight decrease of mechanical and physical properties were observed with the loading of urea powder. As a result, it was determined that using of the small size urea powder provided better results than large size.

Melamin emdirilmiş kağıtlar (MEK) bünyesinde yaklaşık %40 dekor kâğıdı içerirken kalan %52-53'lük kısmı tutkallardan (melamin formaldehit, üre formaldehit, melamin-üre formaldehit, vb.) ve diğer %7-8'lik kısmı da diğer kimyasal maddelerden (çapraz bağlayıcılar, sertleştiriciler, toz önleyici ve bloklaşmayı önleyici ajanlar) ve rutubetten oluşmaktadır. Alfa selülozdan oluşan dekor kâğıtlarının melamin formaldehit (MF) veya melamin-üre formaldehit (MUF) kullanılarak emprenye edilmesi ve belirli bir sıcaklık ve sürede kurutulması ile MEK üretimi gerçekleştirilmektedir. Bu üretim esnasında yaklaşık binde altı oranında atık-MEK oluşturulmaktadır. MEK'lerin levha yüzeylerine kaplanması esnasında oluşan atıklar da dikkate alındığında bu miktar artmaktadır. Kastamonu Entegre Ağaç Sanayi (KEAS) fabrikalarında 420.000.000 m2/yıl MEK kullanmakta ve bu esnada 15.210.000 m2/yıl (2.737.800 kg) atık oluşmaktadır. Bu tez kapsamında, söz konusu atıkların yongalevha üretiminde tutkal ikamesi olarak kullanılması amaçlanmıştır. Bu doğrultuda; Atık-MEKlerin kürleşmemiş tutkal içeriklerini belirlemek ve yongalevha üretiminde tutkal olarak değerlendirilmesi için en uygun parametrelerin belirlenmesi, ayrıca bu Atık-MEKlerin sanayide kullanımının sağlanması hedeflenmiştir.Tez kapsamında; MEK üretimi esnasında oluşan atıklar (MEK1) ile üretilmiş MEKlerin levha yüzeyine kaplanması esnasında oluşan atıkların (MEK2) reaktiflik yönünden kıyaslanması yapılmıştır. Ayrıca optimum atık MEK boyutu ve miktarının belirlenmesi, atık MEK'in en uygun kullanım yerinin (Orta Tabaka-Dış Tabaka) ve en uygun değerlendirilme şeklinin belirlenmesi (yalnız toz olarak, tutkallanmış yonga içerisinde ve hazırlanmış tutkalın içerisinde) ve Atık-MEK kullanımı esnasındaki optimum yonga rutubetinin belirlenmesi amacı ile çalışmalar yapılmıştır. Çalışmada atık-MEKler ve 1,25 mol Üre Formaldehit reçinesi tutkal olarak kullanılmıştır. Kaba ve ince yonga olmak üzere 2 farklı boyutta kızılçam (%90) ve kavak (%10) karışımı yonga kullanılmıştır. Üç tabakalı yongalevhalar üretilmiştir. Çalışmalar sonucunda sanayi ölçekli yongalevha üretiminde en uygun atık-MEK kullanım şekline ve kullanım yerine karar verilerek üretim hattında ticari yongalevhalar üretilmiştir. Firma yetkililerinin Atık-MEK'i kontrollü bir şekilde ele almak istemesi üzerine atık-MEK'ler üretim hattında değerlendirilirken üretim parametreleri değiştirilmeden, serme işlemi öncesinde tutkallı yongaya ekstra olarak tam kuru yonga ağırlığının %1, %2 ve maksimum %5 olacak şekilde orta tabakada kullanılarak ticari yongalevha üretimleri başarı ile gerçekleştirilmiştir. Üretilen levhaların mekanik ve fiziksel testleri yapılarak, atık-MEK ilavesiz standart üretilen yongalevha sonuçları ile kıyaslanmıştır. MEK2 atıkları yongalevha üretimi sırasında tutkal ikamesi olarak başarısız olurken, MEK1 atıkları ile başarılı bir şekilde levha üretimleri gerçekleştirilmiştir. Atık-MEK boyutu küçüldükçe ve miktarı arttıkça levha özelliklerinin de iyileştiği belirlenmiştir. Atık-MEK'in ÜF tutkalı ile birlikte aynı veya farklı tabakalarda kullanılması ile üretilen levhaların hepsi standartta istenen minimum mekanik direnç özelliklerinin üzerinde sonuç göstermiştir. Ayrıca, atık-MEK'in farklı rutubet içeriğine sahip yongalarla birlikte kullanıldığı levha grupları da standartta istenen minimum mekanik direnç özelliklerini sağlamıştır. Genel olarak üretilen levhaların kalınlığına şişme ve su alma özellikleri istenen standart özellikleri yakalayamamıştır. Tez kapsamında formaldehit emisyon özelliği bakımından E2 ve E3 sınıfı levhalar üretilmiştir. Tez başarı ile sonuçlandırılarak yıllık 400-450 ton/yıl çıkan melamin emdirilmiş kağıt atıklarının geri kazanımı sağlanmıştır. Şirket yetkilileri tarafından, daha önce MEK atıklarının bertaraf edilmesi için ödenen maliyetin (144-180 bin TL/yıl) ortadan kalktığı ve ayrıca yongalevha üretiminde kullanılan odun hammaddesinden 180-250 ton/yıl tasarruf edildiği belirtilmiştir. İhtiyaç duyulması halinde tutkal yerine ikame olarak MEK atıklarını kullanabilecek bilgi ve yöntem tez kapsamında KEAS'a sağlanmış olup, firma isterse bunu ticari olarak kullanma seçeneğine sahiptir. Melamine-impregnated papers (MIP) contain about 40% of decor paper, while the remaining 52-53% of MIP are glues (MF and MUF, etc.) and other 7-8% are different chemicals (crosslinkers, hardeners, untidust and antiblocking agents) and moisture. Production of MIP is realized by two different stages. First, décor papers made from alpha cellulose are impregnated with melamine formaldehyde (MF) or melamine-urea formaldehyde (MUF) resin. Then, impregnated papers are being dried at a certain temperature and time. During this production, about 0.6% of MIPs are generated as a waste-MIP. The waste-MIP amount increase with considering that wastes which generated during coating of MIPs on the boards surface. Kastamonu Integrated Wood Industry (KEAS) uses 420.000.000 m2/year of MIP in its facilities and approximately 15.210.000 m2/year (2.737.800 kg) of waste-MIP is generated. In this thesis, it is aimed to investigate of the utilizing possibilities of the waste-MIP as an adhesive replacement in the manufacturing of particleboard. For that reason, it was aimed to determine the un-cured resin content of waste-MIP and most suitable parameters for utilizing of waste-MIP as adhesive in particleboard manufacturing, and providing of industrial usage possibilities.In Thesis, the reactivity of the waste-MIPs which generated one from during the MIP production (MIP1) and another one from while coating the MIP on the board surface (MIP2) were compared. In addition, different studies for determination of optimum waste-MIP size and amount, determination of proper layer for utilization of waste-MIP (core or surface layers), determination of proper usage format of waste-MIP (only in powder, with the glued chip and in the prepared glue) and determination of optimum chip moisture while utilization of waste-MIP have been done. Two different sizes (fine and coarse) of the Turkish red pine (90%) and poplar wood (10%) particle mixtures were used. Three-layer chipboard was produced. As a result of the studies in the thesis, the most proper waste-MIP usage method and layer were decided and commercial particleboard (in the industrial-scale) was manufactured on the production line. Company authorities wanted to utilize waste-MIP in a controlled way on the production line. Therefore, while waste-MIPs were utilized in the manufacturing of commercial particleboard did not any changing with the production parameters. Prior to laying stage, waste-MIPs were mixed with core-layer glued chips with different rates (1%, 2% and max. 5%). Waste-MIPs were used extra (the dry matter content of the wood particles) to manufacturing parameters. Commercial particleboards were successfully manufactured in the production line. The mechanical and physical tests of the produced boards were performed and compared with the standard particleboard results which manufactured with the same production parameters, but without waste-MIP addition. Particleboards were successfully produced with MIP1 wastes, while MIP2 wastes failed as adhesive replacement during particleboard production. It was determined that particleboard properties were improved with waste-MIPs sizes get smaller and the amount increased. All the produced boards, with the usage of waste-MIP together with UF resin in the same or different layers, had a higher result from the minimum mechanical strength properties requirement in the standard. In addition, the particleboard groups which produced with 25% rate of waste-MIP and particles with different moisture content, were also satisfied the standard requirements for all mechanical properties. In general, the thickness swelling and water absorption of the produced boards were not satisfied standard requirements. Formaldehyde emission classes of the produced boards for the thesis were E2 and E3. The thesis has been successfully concluded and waste-MIP which generated 400-450 tons/year has been recycled. It has been stated by the company authorities that the cost (144-180 thousand TL/year) which previously paid for the disposal of waste-MIP has been disappeared and 180-250 tons/year of wood raw materials which used in the production of particleboard has been saved. The information and method about waste-MIP usage in substitution for resin were provided to KEAS Company with this thesis. In case of need, the company has the option of using it commercially. 221

In this study, stresses and displacement analysis of a parallel chord wood trusses system caused by anapplied load has been investigated. A wood truss system which tested in laboratory conditions has been modeledand analyzed using ANSYS software under applied load conditions. Stresses developed at the truss elementsand deformations caused by the external loads have been studied. Results indicated that finite element analysiswhich is a numerical technique can be used in determination of stresses and deformation in wood truss systems, Bu çalışmada paralel başlıklı ahşap kafes kiriş sistemlerine uygulanan kuvvetlerin oluşturdukları gerilmeve deformasyonun sonlu elemanlar yöntemi ile belirlenmesi amaçlanmıştır. Bunun için laboratuar ortamında testedilen bir ahşap kafes kiriş sisteminin ANSYS programı kullanılarak sonlu elmanlar modeli oluşturulmuştur.Dış yükler altında kiriş elemanlarında meydana gelen gerilme ve deformasyonlar teorik olarak incelenmiştir.Yapılan çalışmalar neticesinde sayısal bir çözümleme tekniği olan sonlu elemanlar yönteminin ahşap kafessistemlerde deformasyon ve gerilmelerin belirlenmesinde kullanılabileceği gösterilmiştir.

Bu çalışmada, polipropilen esaslı kompozitler üretilmiştir. Polimer matriste dolgu maddesi olarak patlıcan sapı unu ve uyumlaştırıcı olarak maleik anhidritle muamele edilmiş polipropilen (MAPP) kullanılmıştır. Çalışmanın amacı PP esaslı kompozit üretiminde patlıcan sapı ununun dolgu maddesi olarak değerlendirilip değerlendirilemeyeceği araştırmaktır. Bu amaç doğrultusunda pres kalıplama yöntemiyle dört farklı kompozisyonda örnekler üretilmiştir. Üretilen örneklerin yoğunluk, çekme direnci, çekmede elastikiyet modülü, kopmada uzama, eğilme direnci, eğilmede elastikiyet modülü ve darbe direnci değerleri belirlenmiştir. İstatistik analiz sonuçlarına göre polimer matriste patlıcan sapı unu kullanım oranının darbe direnci üzerine önemli derecede bir etkisinin olmadığı, fakat çekme direnci, çekmede elastikiyet modülü, eğilme direnci, eğilmede elastikiyet modülü, kopmada uzama ve yoğunluk değerleri üzerinde önemli derecede etkili olduğu belirlenmiştir. Üretilen tüm örneklerin test sonuçları istenen standart değerleri sağlamıştır., In this study, polypropylene based composites were manufactured. Eggplant stalk flour as filler and MAPP as coupling agent were used in the polymer matrix. The aim of the study is to investigate whether the eggplant stalk flour can be evaluated as a filler material in PP based composite production. For this purpose, four different composite samples were produced by compression molding method. Specific gravity, tensile strength, tensile modulus, elongation at break, flexural strength, flexural modulus and impact strength of the manufactured samples were determined. According to statistical analysis, percent of eggplant stalk had no significant effect on impact strength in polymer matrix. However, percent of eggplant stalk flour had significant effect on tensile strength, tensile modulus, flexural strength, flexural modulus, elongation at break and specific gravity. The all samples provided required standard values

Bu çalışmada, polimer matris olarak yüksek yoğunluklu polietilen (YYPE), organik dolgu maddesi olarak termoplastik nişasta (TPN) ve uyumlaştırıcı olarak maleik anhidritle muamele edilmiş polietilen (MAPE) kullanılmıştır. Polimer kompozitler enjeksiyon kalıplama yöntemiyle üretilmiştir. Üretilen kompozitlerin yoğunluğu, çekme direnci, çekmede elastikiyet modülü, eğilme direnci, eğilmede elastikiyet modülü ve kopmada uzama değerleri incelenmiştir. Elde edilen istatistik sonuçlarına göre YYPE matrisi içerisine TPN’nin eklenmesi ile örneklerin çekme direnci, kopmada uzama ve darbe direnci değerlerini azalttığı fakat yoğunluğu, eğilme direnci, eğilmede elastikiyet ve çekmede elastikiyet modüllerini arttırdığı gözlenmiştir. Üretime MAPE’nin ilave edilmesiyle polimer kompozitin mekanik özellikleri iyileşmiştir., In this study, high density polyethylene (HDPE) as a polymer matrix, thermoplastic starch as organic filler and maleic anhydrite grafted polyethylene (MAPE) as coupling agent were used. Polymer composites were manufactured using injection molding method. Specific gravity, tensile strength, tensile modulus, flexural strength, flexural modulus and elongation at break of the manufactured polymer composites were investigated. According to statistical analysis, tensile strength, elongation at break and impact strength of the composites were decreased with increasing thermoplastic starch loading. However, specific gravity, flexural strength, flexural modulus and tensile modulus were increased with thermoplastic starch loading. The mechanical properties of the polymer composites were improved with the addition MAPE in the manufacturing

Url: http://sutod.selcuk.edu.tr/sutod/article/view/289, Kompozit malzemelerin üretiminde lignoselülozik esaslı (odun unu, yıllık bitkiler gibi) maddelerin takviye elemanı olarak kullanılması ile biyolojik olarak bozunmayan sentetik polimerlerin doğada bozunma süresinin kısaltılması istenilmektedir. Bozunmayı artırmanın bir diğer yolu ise biyolojik olarak bozuna bilen polilaktik asit (PLA), poli kaprolakton (PCL), polihidroksi bütirat (PHB), polibutilen saksinit (PBS) ve polivinil alkol (PVA) gibi polimerler kullanmaktır. Son yıllarda yapılan çalışmalarda hem lignoselülozik madde hem de biyozunur polimerler kullanılarak kompozitler çalışılmaktadır. Bu çalışmada orman budama atığı unu takviyeli, melamin ile çapraz bağlanmış, polivinil alkol esaslı kompozit malzemelerin üretimi gerçekleşmiştir. Üretimler cast (karıştırma) yöntemi kullanılarak elde edilmiştir. Ürettiğimiz kompozitlerin mekanik özellikleri belirlenmiştir., With utilization of lignocellulosic material in the manufacturing of composite materials, shortening of decomposition time of the non-biodegradable synthetic polymeric material in nature was desired. Another way of improving biodegradability is to use biodegradable polymers such as polylactic acid (PLA), poly caprolactone (PCL), polyhydroxy butyrate (PHB), polybutylene saksinit (PBS) and polyvinyl alcohol (PVA). In recent studies, both lignocellulosic material and biodegradable polymers were used to manufacture polymer composites. In this study, PVA based composites were produced using forest pruning waste flour reinforced as reinforcement and melanin as crosslinking agent. Composites were produced using cast-method. Mechanical properties of the composites were determined.

Url: http://sutod.selcuk.edu.tr/sutod/article/view/290, İki veya daha fazla malzemenin makro-düzeyde bir araya getirilmesiyle oluşturulan ve yeni özelliklere sahip malzemelere kompozit malzeme denir. Bu malzemeler yüksek direnç değerleri ve sağladıkları iyileştirilmiş boyutsal sabitlikleri dolayısıyla çeşitli kullanım alanlarına sahiptir. Kompozit malzemelerde matris olarak Polietilen (PE), Polipropilen (PP), Polistiren (PS) gibi polimerler ile Polikaprolaktan (PCL), Polihidroksibutirat (PHB), Polilaktik asit (PLA), Polibutilensaksinit (PBS), Polivinil alkol (PVA) gibi biyolojik olarak bozunabilen polimerler kullanılırken, takviye elemanı odun unu, buğday sapları gibi lignoselülozik malzemeler kullanılabilmektedir. Yapılan bu çalışmada takviye elemanı olarak orman budama atığı unu ve TiO2 kullanılarak PVA esaslı biyobozunur kompozitler üretilmiştir. Üretim dökme yöntemi (cast yöntemi) kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Üretilen kompozitlerin mekanik özellikleri belirlenmiştir., Composite materials are produced by combining two or more materials at macro-level. Because of their improved strength and dimensional stability values, these materials have numerous application areas. As a polymeric matrix both non-biodegradable polymers (Polyethylene (PE), polypropylene (PP), polystyrene (PS)) and biodegradable polymers (Polikaprolak (PCL), polyhydroxy butyrate (PHB), polylacticacid (PLA), polybutylenesaksinit (PBS), polyvinylalcohol (PVA)) and as lignocellulosic filler wood flour, wheat straw, etc can be used in composite manufacturing. In this study, flours of forest pruning waste and TiO2 was used in the manufacture of PVA based biodegradable composites. Cast method was used. The mechanical properties of the produced composites were determined.

Url: http://sutod.selcuk.edu.tr/sutod/article/view/255, Termoset esaslı kompozit malzemeler, termoset esaslı bir matris ile bir takviye elemanının birleştirilmesiyle üretilen malzemeler için kullanılan bir terimdir. Termoset polimerler olarak alkidler, amino, epoksi reçine, fenolikler, polyester, poliüretan’lar sayılabilir. Bu çalışmada takviye elemanı olarak atık kumaşlar (pamuklu dokuma ve pamuklu örme)ve dokuma cam elyafı kullanılarak polyester esaslı termoset kompozitler üretilmiştir. Kompozit üretim el yatırma yöntemi kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Üretilen kompozitlerin mekanik özellikleri (çekme, eğilme ve darbe direnci) ASTM standartlarına uygun olarak Üniversal test makinesi yardımıyla belirlenmiştir., The material which contains thermoset matrix and the reinforcing elements is called Thermoset-based composites. It is formed by combining thermoset matrix and the reinforcing elements. Alkyds, amino, epoxy, phenolic, polyester and polyurethane can be listed as thermoset polymer. In this study, waste cotton fabrics (knitted and woven) and woven glass fiber were used as reinforcing material in the manufacture of polyester based thermoset composites. Composite manufacturing was accomplished by hand-lay-up method. The mechanical properties(tensile, flexural and impact resistance) of the produced composites were determined in accordance with ASTM standards.

Url: http://sutod.selcuk.edu.tr/sutod/article/view/291, Thermoplastic-based polymer composites combine thermoplastic materials like polystyrene (PS), polypropylene (PP), polyethylene (PE), polyvinyl chloride (PVC), etc. and filling/reinforcing material like glass fiber, wood fiber, agricultural based fiber, etc. In this study, the utilization of red pine wood flour in the production of thermoplastic-based composite as filling material was investigated. The effect of red pine wood waste loading on the mechanical properties of the manufactured composites was determined. High density polyethylene (HDPE) and polypropylene (PP) were used as thermoplastic polymer and the red pine sawdust were evaluated as filler. Composite samples were produced using combination of extrusion and compression molding methods. The mechanical properties (tensile, flexural and impact resistance) of the produced composites were determined in accordance with ASTM standards.

Bu çalışmada metal plakalı ahşap kafes kirişlerin optimum tasarımını gerçekleştirmek üzere ANSYS 13.0 programından faydalanılmıştır. Kafes sistemin yapımında kullanılan kerestenin enine kesit ölçülerinin optimum düzeyde olması amaçlanmıştır. Kızılçam kerestelerinden yapılan ve üç farklı modelden oluşan kafes sistemleri için kısıt olarak 1,71 N/mm2 emniyet gerilmesi, 8800 N elastikiyet modülü ve 0,3 Poisson oranı kullanılmıştır. Uygulanacak yük ise sadece kafes sitemin üst başlığının orta noktasında olmak üzere 2500 N olarak kullanılmıştır. ANSYS 13.0 programında LİNK1 elementi kullanılmıştır. Belirlenen kısıtlar altında minimum olması gereken enine kesit ölçüleri ANSYS 13.0 programında First-Order optimizasyon metodu kullanılarak belirlenmiştir. Optimum ölçüler elde edilerek üç ayrı model olan kafeslerden toplamda 15 olmak üzere 5'er adet üretilmiştir. Optimizasyonu yapılan kirişlerin performans testleri yapılarak yöntemin uygunluğu test edilmiştir. Laboratuvar ortamında bulunan deformasyon değerleri ile ANSYS 13.0 programından elde edilen deformasyon değerleri birbirine yakın çıkmıştır. Metal plakalı ahşap kafes sistemlerin optimizasyonu ANSYS 13.0 programı ile yapılabilmektedir. In this study; ANSYS 13.0 used for the optimum design of wood truss systems connected by metal plates. Cross-sectional dimension of the timber which used in the construction of the truss system is intended to be an optimum level. Truss systems made from the Turkish red pine timber have 3 different models and in these truss systems 1.71 N/mm2 allowable stress, 8800 N modulus of elasticity, 0.3 the Poisson's ratio was used as the constraint values. The load to be applied only to the top midpoint of truss systems 2500 N. Link1 element of ANSYS 13.0 was used in the modeling of truss element. The minimum cross-sectional dimensions should be selected under the constraint values were determined by ANSYS using First-Order optimization method. The optimum dimensions were obtained and three different truss models were produced for each 5 to 15 in total by these dimensions. The optimized trusses were manufactured in laboratory in order to check the methods appropriateness. The calculated values of deformation in the laboratory were similar to the calculated values of deformation in the ANSYS 13.0. Metal plate connected wood truss systems optimization can be achieved by the ANSYS 13.0 program. 89

Bu çalışmada metal plakalı ahşap kafes kirişlerin optimum tasarımını gerçekleştirmek üzere ANSYS 13.0 programından faydalanılmıştır. Kafes sistemin yapımında kullanılan kerestenin enine kesit ölçülerinin optimum düzeyde olması amaçlanmıştır. Kızılçam kerestelerinden yapılan ve üç farklı modelden oluşan kafes sistemleri için kısıt olarak 1,71 N/mm2 emniyet gerilmesi, 8800 N elastikiyet modülü ve 0,3 Poisson oranı kullanılmıştır. Uygulanacak yük ise sadece kafes sitemin üst başlığının orta noktasında olmak üzere 2500 N olarak kullanılmıştır. ANSYS 13.0 programında LİNK1 elementi kullanılmıştır. Belirlenen kısıtlar altında minimum olması gereken enine kesit ölçüleri ANSYS 13.0 programında First-Order optimizasyon metodu kullanılarak belirlenmiştir. Optimum ölçüler elde edilerek üç ayrı model olan kafeslerden toplamda 15 olmak üzere 5’er adet üretilmiştir. Optimizasyonu yapılan kirişlerin performans testleri yapılarak yöntemin uygunluğu test edilmiştir. Laboratuvar ortamında bulunan deformasyon değerleri ile ANSYS 13.0 programından elde edilen deformasyon değerleri birbirine yakın çıkmıştır. Metal plakalı ahşap kafes sistemlerin optimizasyonu ANSYS 13.0 programı ile yapılabilmektedir. Anahtar kelimeler: Optimizasyon, ANSYS 13.0, Kafes sistem, Metal plaka, Kızılçam, In this study; ANSYS 13.0 used for the optimum design of wood truss systems connected by metal plates. Cross-sectional dimension of the timber which used in the construction of the truss system is intended to be an optimum level. Truss systems made from the Turkish red pine timber have 3 different models and in these truss systems 1.71 N/mm2 allowable stress, 8800 N modulus of elasticity, 0.3 the Poisson's ratio was used as the constraint values. The load to be applied only to the top midpoint of truss systems 2500 N. Link1 element of ANSYS 13.0 was used in the modeling of truss element. The minimum cross-sectional dimensions should be selected under the constraint values were determined by ANSYS using First-Order optimization method. The optimum dimensions were obtained and three different truss models were produced for each 5 to 15 in total by these dimensions. The optimized trusses were manufactured in laboratory in order to check the methods appropriateness. The calculated values of deformation in the laboratory were similar to the calculated values of deformation in the ANSYS 13.0. Metal plate connected wood truss systems optimization can be achieved by the ANSYS 13.0 program. Keywords: Optimization, ANSYS 13.0, Truss system, Metal Plate, Turkish Red Pine., Tez (Yüksek Lisans) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Orman Endüstri Mühendisliği Anabilim Dalı, 2012., Kaynakça var.

In this study, the effects of micronized waste tire powder (WTP) and red pine wood waste flours (RPF) concentrations on the properties of pulverized-high density polyethylene (P-HDPE) composites were investigated. Ingredients were first mixed in a high-intensity mixer, later passed through single screw extruder to produce extrudates and finally pelletized and dried before sample manufacturing using injection molding machine. Contrary to the fact that lignocellulosic materials increase the brittleness of composites, the presence of WTP improved hardness and impact properties of lignocellulosic-based composite by making them softer. Both WTP and RPF concentrations have significantly increased density, thickness swelling (TSW) and water absorption of composites. Rising percentage of RPF improved the flexural strength, flexural modulus, tensile strength and tensile modulus values of composites. Addition of WTP, on the other hand, reduced these values. Although the presence of WTP has slightly increased the elongations at break (EatB) values in neat-HDPE, it decreased the EatB values of the composites having RPF in it. Thermal degradation started at 275 degrees C and 360 degrees C for RPF and WTP, respectively. With the loading of both fillers in the p-HDPE matrix, melting temperature of composites and crystallinity ratio of the polymer was slightly changed. SEM images showed improved dispersion of RPF due to MAPE usage. Through this study, some technological properties of injection molded P-HDPE based composites reinforced with WTP and RPF were determined and potential utilization of WTP in lignocellulosic-based composites was demonstrated.

The objective of this study was to evaluate the surface quality of experimentally manufactured wood plastic composite (WPC) samples exposed to water soaking. Eastern redcedar (Juniperus virginiana L.), which is one of the invasive species in Oklahoma, USA, and recycled plastic were used to manufacture WPC samples. Three types of samples, namely with 0%, 3% and 6% nano-clay were soaked in water for up to one month. Stylus-type equipment was employed to evaluate their surface roughness as a function of water exposure. Two accepted roughness parameters, average roughness (Ra) and mean peak-to-valley (Rz), were used to determine changes in the surface quality of the specimens due to water exposure. Average roughness values of 1.5 &micro, m and 4.1 &micro, m were determined for the samples with no clay in dry conditions and those soaked for one month in water, respectively. Corresponding values were lower in the case of those with clay in their content. Based on the findings in this work, it appears that the stylus technique can be successfully applied to such samples to quantitatively evaluate their surface quality when they are exposed to water for an extended time span. It is expected that data from this work could help to produce a better understanding of the behavior of WPCs under environmental conditions.