Search

Background and aims: Whereas intercellular adhesion molecule (ICAM)-1 is primarily responsible for the adhesion between the leucocytes and cells of inflamatory tissue, ICAM-3 is responsible for the adhesion between lymphocytes and other cells of the immune system. Chronic Hepatitis B infection is caused by inadequate dendritic cell function and ICAM-3 is the primary molecule causing the adhesion between dendritic cells and lymphocytes. The aim of this study was to determine the ICAM-1 and ICAM-3 expression of patients with chronic hepatitis B infections. Materials and methods: Thirty one patients with HBs-Ag positivity and histopathologically diagnosed as chronic hepatitis and 20 cases with normally liver biopsy results entered the study. Biochemical and serological evaluation of cases was made; ICAM-1 and ICAM-3 expression were determined by immunohistochemical methods in the hepatocytes, sinusoidal endothelium and lymphocytes of the liver tissues. Results were evaluated according to staining density with a score of 0-3. Results: Hepatocyte ICAM-1 expression (1.48 ± 0.9) was higher in chronic hepatitis cases (p0.005). Conclusions: As there was not such an increase in liver lymphocyte ICAM-3 as expected in chro-nic hepatitis patiens, the suggests that ICAM-3 related functions and inadequate dendritic cell-T lymphocyte adhesion may play a role in the pathophysiology of this disease., Giriş ve amaç: Hücrelerarası adezyon molekülü (ICAM)-1 esas olarak lökositlerin inflamasyonun olduğu dokuya ait hücrelerle adezyonundan, ICAM-3 ise daha çok lenfositlerin immün sistemin diğer hücreleriyle adezyonundan sorumludur. Yetersiz dentritik hücre fonksiyonu hepatit B virüs enfeksiyonunun kronikleşmesinden sorumlu tutulmakta olup ICAM-3 dentritik hücrelerin lenfositlerle adezyonundan asıl sorumlu moleküldür. Bu çalışmanın amacı kronik hepatit B' li hastalarda ICAM- 1 ve ICAM-3 düzeylerini belirlemektir. Gereç ve yöntem: Çalışmaya HBs Ag pozitif, histopatolojik olarak kronik hepatit tanısı konulmuş 31 olgu ile viral ve otoimmün markerları negatif olup karaciğer biyopsisi normal olarak değerlendirimiş 24 olgu alındı. Olguların biyokimyasal ve serolojik tetkikleri yapıldı, karaciğer dokusunda hepatosit, sinüzoid endotel ve lenfositlerinde ICAM-1 ve ICAM-3 düzeyleri immünhistokimyasal metodla bakıldı, sonuçlar boyanma yoğunluğuna göre 0-3 aralığında skorlanarak değerlendirildi. Bulgular: Kronik hepatitli olgularada hepatosit ICAM-1 skorunun (1.48±0.9) kontrol grubundan (0.66±0.4) yüksek olduğu görülürken (p0.05). Sonuç: Kronik hepatitli olgularda karaciğerde lenfositik ICAM-3 skorunda beklendiği gibi artış olmayıp, hastalığın fizyopatolojisinde ICAM-3' le ilişkili fonksiyonların, bağlı olarak dentritik hücre-T lenfosit adezyonunun yetersizliğinin rolü olabileceği düşünülebilir.

Effect of Selenium in Experimental Ulcerative Colitis Objective: Selenium is an essential biological element which has been shown to have antioxidant effects by protecting the cell membrane from peroxides. It is well known that oxidative stress and cell damage are important especially in UC. We aimed to investigate the effect of selenium in experimental colitis on rats. Method: The study was performed at Mustafa Kemal University Veterinary Faculty Experimental Research Laboratory. Distal colitis of rats was induced by intracolonic instillation of 2 ml of 4% acetic acid. The animals were randomly assigned into three groups: group I as sham, (GI, n=8); group II as colitis model, received no treatment (GII, n=8); group III, colitis+Selenium (0,2 mg/kg /day intaperitoneal). Rats were sacrificed on the 7th day, and the distal 8 cm of the colon was resected. Colonic biopsies from each animal were taken for histopathological examination and biochemical studies. Results: Nitric oxide levels were statistically significant when GII was compared to GIII and GII was compared to GI (p=0.017 and p=0.004). Malondialdehyde levels were significantly different when GI was compared to GII, GI and GIII (p=0.001 and p=0.001). Myeloperoxidase levels were significantly different when GI was compared to GII, GI and GIII (p=0.001 and p=0.001). There was not a statistically significant difference between the groups in catalase levels (p>0.05). Histological evaluation of colonic tissues revealed essentially normal mucosa in GI, in contrast with mucosal haemorrhage, severe inflammatory cell infiltration, submucosal oedema and focal ulceration in GII. In GIII, there was a moderate neutrophyl infiltration with diffuse edema and ulceration in 3 of the 8 rats. Conclusion: It is concluded that selenium has some benefical effects on wound healing in experimental colitis., Türkçe Özet:Amaç: Selenyum hücre membranını peroksidlerden koruyarak antioksidan etki gösteren esansiyel bir mineraldir. Oksidatif stres ve hücre hasarının özellikle ülseratif kolitde önemli olduğu bilinmektedir. Selenyumun sıçanlardaki deneysel kolit modeli üzerine etkilerinin araştırılması hedeflendi. Yöntem: Çalışma Mustafa Kemal Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi Deneysel Araştırma Laboratuvarında yapılmıştır. Sıçanlarda distal kolit, kolon içine 2 ml %4\'lük asetik asit verilmesi ile oluşturulmuştur. Sıçanlar rastgele üç gruba dağıtılmıştır: Grup I sham, (GI, n=8); Grup II kolit model, hiçbir tedavi almadı (GII, n=8); Grup III, kolit+selenyum (0.2 mg/kg/gün intaperitoneal). Bütün sıçanlar yedinci gün sakrifiye edildi ve distal kolonun 8 cm\'lik kısmı rezeke edildi. Bütün hayvanlardan alınan kolon biyopsileri biyokimyasal ve histopatolojik olarak incelendi. Bulgular: Nitrik oksit düzeyleri GII ile GI ve GIII arasında anlamlı olarak farklı idi (p=0.017 ve p=0.004). Malondialdehit düzeyleri GI ile GII ve GIII arasında anlamlı olarak farklı idi (p=0.001 ve p=0.001). Miyeloperoksidaz düzeyleri GI ile GII ve GIII arasında anlamlı farklılık gösterdi (p=0.001 ve p=0.001). Gruplar arasında katalaz düzeyleri açısından anlamlı bir fark yoktu (p>0.05). Kolon dokusunun histolojik değerlendirmesi sonucu GI\'de normal mukoza, GII\'de mukozal hemoraji, ciddi inflamatuar hücre infiltrasyonu, submukozal ödem ve fokal ülserasyon görüldü. GIII\'de orta derecede nötrofil hücre infiltrasyonu ile üç sıçanda ülserasyon ve diffüz ödem gözlendi. Sonuç: Selenyumun deneysel kolit modelinde iyileşme sürecine olumlu etkileri olduğu sonucuna varıldı.

Kanser yüzyılımızda sağlık problemlerinin başında gelmektedir. Neoplastik büyüme, malin hücre topluluğunun kontrolsüz yayılım gösterdiği otonom bir süreç olarak tanımlanmaktadır. Kanseri tetikleyen en önemli mekanizmalardan birisi de sinyal ileti yollarını da etkileyen genetik hasardır.Heterotrimerik G proteinleri transmembran reseptörlerinin bir kısmının önemli bir bileşenidir ve hücre içi sinyal iletiminin düzenlenmesinde rol alırlar. Heterotrimerik G proteinleri alfa, beta, ve gamma olmak üzere üç alt birimden meydana gelmektedir. Heterotrimerik G proteinlerinin hücre büyümesi ve mitozdaki rolleri nedeniyle tümör gelişimi ve büyümesi ile ilişkili olduğu düşünülebilir.GNB3 geni G protein beta3 alt birimini kodlayan gendir. Bu gene ait çeşitli polimorfizmler arasında ise en önemlisi ve çeşitli hastalıklarla ilişkilendirilmiş olanı C825T polimorfizmidir. Ekzon 10'da 825. nükleotidde C-T şeklinde tek baz değişikliği meydana gelirken, Ekzon 9'daki alternatif RNA kaymasına (splicing) bağlı olarak da 123 baz çiftlik bir delesyon meydana gelir. Bu durum T allel taşıyıcılarında bir splice varyant varlığı ve sinyal iletimindeki artış ile sonuçlanır.Bu noktadan hareket ederek G protein beta3 alt birim (GNB3) genindeki C825T tek nükleotid polimorfizminin gastrointestinal kanserlerdeki potansiyel rolünü belirlemek amacıyla 202 gastrointestinal kanser hastası ve 191 sağlıklı bireyin genetik analizlerini yapılarak, genotip ve allel sıklıkları araştırılmıştır. Ayrıca, bu gen polimorfizminin kanser progresyonu, metastaz özellikleri, yaşam süresi gibi faktörler üzerine olan etkileri incelenmiştir.Çalışmamızda genotip frekansları bakımından hasta ve kontrol grupları arasında istatistiksel olarak fark bulunmamıştır. Ayrıca T alleli taşıyıcılarının hastalık riski açısından C allelinden farklı olmadığına karar verilmiştir. Hasta grubunda bu polimorfizmin hastalık evresi ve uzak metastaz varlığı ile ilişkisi bulunduğu gözlenmiştir (p=0,000). Yine TT genotipinde hastalığın daha hızlı progresyon gösterdiği ve yaşam süresinin kısaldığı izlenmiştir (p=0,045).Çalışma sonucunda elde edilen verilerin kesin mekanizması açıklanamamakla birlikte, G protein bağlı reseptör ve ilişkili sinyal yollarının kanser invazyon ve metastaz sürecinde rolü olduğu düşünülebilir. Sonuç olarak, GNB3 geni C825T polimorfizminin gastrointestinal kanser hastalarında progresyon takibinde kullanılabilecek bir prognostik belirteç adayı olabileceğini düşünmekteyiz.Anahtar kelimeler: Kanser, GNB3, C 825T polimorfizmi, T allel, Progresyon. Cancer is one of the most important health problems in the new century. Neoplastic growth is often regarded as an autonomous process driven by uncontrolled expansion of malignant cell population. Genetic damage, including the signaling pathways, is believed to be the main triggering mechanism of cancer.Heterotrimeric G proteins are important components of a multitude of transmembran receptors and are involved in the regulation of intracellular signaling pathways. Heterotrimeric G proteins consist of three subunits as alpha, beta, and gamma. Because of their role for controlling cell growth and mitosis, activity of heterotrimeric G proteins may be related to the growth and development of tumors.GNB3 is the gene that encodes the G protein beta3 subunit. There are numerous polymorphisms of this gene but C825T polymorphism is the most important one which is related with several diseases. There is a single base exchange as C-T at the nucleotide 825 in exon 10, and an alternative splicing associated with 123 bp deletion in exon 9. This condition appears to induce a splice variant in T allele carriers leading an enhanced signal transduction.Beginning with this point of situation, we determine the potential role of G protein beta3 subunit gene (GNB3) C825T single nucleotide polymorphism in gastrointestinal cancers. We genetically analysed and investigate the genotype and allele frequencies of 202 gastrointestinal cancer patient and 191 healthy control for this purpose. Besides, the effects of this gene polymorphism on some factors as cancer progression, characteristics of metastasis and survive was examined.In our study, no statistically difference was found between the patient and control groups for genotype frequencies. Also, we decided that T allele carriers were not different from C allele by means of the disease risk. In patient group, we observed a relation with this polymorphism and staging, also distant metastasis (p=0,000). There was a rapid progression of disease and a short survival period in TT genotype as well (p=0,045).Although there was no explanation for the exact mechanisms of the data obtained by this study, the roles of G protein coupled receptors and related signaling pathways can be considered in cancer invasion and metastasis. In conclusion, C825T polymorphism of GNB3 gene might be a candidate prognostic marker in gastrointestinal cancer patient follow-up for progression.Key words: Cancer, GNB3, C 825T polymorphism, T allele, Progression. 145

ÖZET Deneysel Periferik Sinir İskemi- Reperfuzyon Modelinde Nitrik Oksit, Adezyon Molekülleri ve Sitokinlerin Rolü İskemik sinir hasarının nöropatolojisi, göreceli olarak, iyi bilinmesine karşın patogenezi yeterince aydınlatılmamıştır. Öne sürfilen mekanizmalardan biri kan sinir bariyerinin yıkılması sonucu ortaya çıkan oksidatif stres ve lipid peroksidasyonudur. İskemik hücre hasarı ile oluşan inflamasyon dokulara lökosit migrasyonunu artırmakta, bu da adezyon moleküllerinin ekspresyonlarını artırmaktadır. Periferik sinir iyileşmesinde özellikle önemli olan fibronektin de bu adezyon moleküllerinden biridir. Ayrıca olaya inflamasyon ve tamir olaylarında görevleri olan ve nöroprotektif etki gösteren lokal büyüme faktörleri yani sitokinler de tam olarak açıklanamayan mekanizmalarla katılmaktadırlar. Bu çalışmada, iskemi-reperfüzyon hasarının rat siyatik siniri ve dalları üzerindeki etkileri değerlendirildi ve kan sinir bariyerinin yıkılması, oksidatif stres ve lipid peroksidasyonunun biyokimyasal sonuçları araştırıldı. Ayrıca bu olayda adezyon moleküleri ve sitokinlerin de olası etkileri incelendi. Rat femoral arter ve venine damar klipsi konularak 3 saat süreyle klempe edildi ve siyatik sinir ve dallarında iskemi yaratıldı. Daha sonra klipsler alınarak değişen sürelerde reperfüzyona izin verildi. Ardından intrakardiak yolla alınan kanlardan elde edilen serum örnekleriyle biyokimyasal analizler yapıldı. Oksidatif stres göstergesi olarak nitrik oksit son ürünü olan nitrit-nitrat düzeylerine, lipid peroksidasyonu içinse malondialdehit düzeylerine bakıldı. Adezyon moleküllerinden fibronektin, sitokinlerden ise Aktivin A, transforming growth faktör B1 ve B2 düzeyleri ölçüldü. İskemi sonucu, incelenen tüm biyokimyasal parametrelerin serum düzeylerinde kontrollere göre artış saptandı (p,50). İskemi-reperfüzyon hasarı sonucunda kan-sinir bariyeri hasarı ve aksonal dejenerasyon ortaya çıkmaktadır. İskemi sonucunda biyokimyasal parametreler bozulmakta ve reperfuzyon süresine bağlı olarak da bu hasar bir süre devam etmektedir. Bu model çerçevesinde elde edilen bulgular, periferik sinirlerde çeşitli nedenlerle ortaya çıkabilecek I/R durumlarında lipid peroksidleri, nitrik oksit, adezyon molekülleri ve sitokinlerin düzeylerinin etkilendiğini, birbirleri ile etkileştiğini ve bu moleküllerin hasarın oluşumu ve/veya onarım sürecine katılmakta olduklarını göstermektedir. Aktivin, TGF B, ve fibronektinin iyi planlanmış deneysel çalışmalarda periferik sinir hasarlarında tedavi amacıyla kullanılması ve olası verimli sonuçların elde edilmesi durumunda klinik kullanımlarının tartışmaya açılabilmesi yararlı olacaktır. Anahtar Kelimeler: İskemi reperfuzyon hasarı, periferik sinir, nitrik oksit, adezyon molekülü, sitokin. ABSTRACT The Roles of Nitric Oxide, Adhesion Molecules and Cytokines in an Experimental Peripheral Nerve Ischemia-Reperfusion Model Although the neuropathology of ischemic nerve fiber degeneration is relatively well known, its pathogenesis is poorly understood. One of the presumed mechanisms is the breakdown of blood-nerve barrier, causing the oxidative stress and lipid peroxidation. The ischemic cell injury causes inflammation so the migration of the leukocyte to the tissues increases. And this effect of the leukocyte results with the expression of adhesion molecules. One of these adhesion molecules, fibronectin, is important in peripheral nerve healing specially. On the other hand, local growth factors called as cytokines, that have neuroprotective effects on inflammation and repair, participates the process by undefined mechanisms. In this study, we evaluated the effect of ischemia and reperfusion on the sciatic nerve of the rat and investigated the biochemical evidence of blood-nerve barrier distruption, oxidative stress and lipid peroxidation. Also, the probable effects of the adhesion molecules and cytokines are examined. The distal portion and trifurcation of the sciatic nerve was rendered ischemic by clamping the femoral vessels for three hours and followed by varying duration of reperfusion. And than, some biochemical analyses have done by using the serum samples of the rats. For detecting the oxidative stress nitrite-nitrate, which are the methabolic end products of nitric oxide and for lipid peroxidation malondialdehyde measurements have done. Adhesive molecules as fibronectin and cytokines as Activin A, transforming growth factor pi and 02 levels were measured. Ischemia resulted in an increase in all the biochemical parameters comparing with the control serum levels (p0,50). These data indicate that, severe ischemia of the peripheral nerve results with the functional impairment, and distruption of blood-nerve barrier, in ischemia-reperfusion injury. The ischemia causes some important changes in biochemical parameters, and the nerve injury continues for a while according to the reperfusion time. As a result of this model, ischemia-reperfusion injury of peripheral nerve caused by several reasons, effects on the levels of nitric oxide, lipid peroxides, adhesion molecules and cytokins. Also these data indicates that all these molecules interact with each other and take part in the process during the injury or/and repair of the peripheral nerve. Activin A, transforming growth factor pi and pî, fibroriectin can be used in the treatment of ischemia-reperfusion injuries in some well performed experimental studies. And following several studies on this model, these molecules can take part in clinical use as therapeutic agents. Key Words: Ischemia reperfusion injury, peripheral nerve, nitric oxide, adhesion molecule, cytokine. 86