Search

Antimicrobial ɑ-Fe2O3 nanoparticles were synthesized using hydrothermal method (HS) at 150°C for 12 h. FeCl3 and urea were used to have ɑ-Fe2O3 nanostructures with the help of appropriate amount of surfactants to control the morphology. Stable colloidal suspensions were prepared using synthesized nanoparticles and then 3-D metallic filters were coated using electrophoretic deposition (EPD) under definite voltage and time. It was shown that the obtained particles were effective to eliminate S. Aureus Bacterias.

Türkiye?nin ve dünyanın önemli halk sağlığı problemlerinden birisi olan leishmaniasis, dünya genelinde 98 ülkede yaygın olarak görülmekte olup, 350 milyon insan bu hastalığın tehdidi altında bulunmaktadır. Dünyada 12 milyon kişinin leishmaniasis ile enfekte olduğu ve her yıl bunlara 2 milyon yeni olgunun (1.5 milyon KL, 500.000 VL) eklendiği tahmin edilmektedir. Türkiye?de ise yaklaşık 20 milyon kişi bu enfeksiyona yakalanma riski altındadır. Hastalığın tedavisinde kullanılan ilaçlar oldukça toksik olup, son yıllarda hastalık etkenlerinde kullanılan ilaçlara, vektörlerinde ise insektisitlere karşı direnç geliştiği, ayrıca küresel iklim değişikliği ile hastalığın giderek yaygınlaştığı bilinmektedir. Bununla birlikte çeşitli çalışmalar yapılmasına rağmen, şimdiye kadar Leishmania?ya karşı etkin bir aşı geliştirilmesi mümkün olmamıştır. Günümüze kadar Leishmaniasis?e karşı aşı geliştirilmesinde farklı yaklaşımlar denenmiştir. Bu yaklaşımlardan biri de zayıflatılmış canlı aşılardır. Ancak şimdiye kadar elde edilen zayıflatılmış aşılar da diğer aşı yaklaşımları gibi yeterli etkinlik gösterememiştir. Bunun esas nedenlerinden birisi, parazitlerin uzun süreli kültür ortamında avirulent hale getirilmesi sırasında parazitlerin önemli immunojen moleküllerinin (LPG ve gp63 gibi) giderek azalması veya bu moleküllere ait genlerden sorumlu bölgelerin susturulmasıdır. Buna göre de, etkinliği yüksek olan zayıflatılmış canlı aşıların elde edilebilmesi için bu dezavantajları barındırmayan yeni yaklaşımların geliştirilmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Aynı zamanda polielektrolitlerin in vivo koşullarda immun cevabı artırdığı, özellikle xixPoliakrilik asit (PAA) ve Polioksidonyum (POX)?un yüksek adjuvant etkisi olduğu bilinmektedir. Ancak, adjuvant özelliği olan polielektrolitlerin canlı Leishmania parazit molekülleri ile etkileşimi sonucunda in vitro (makrofaj hücre kültüründe) ve in vivokoşularda oluşacak immun yanıt ve enfektiflik konusunda hiçbir çalışma bulunmamaktadır. Buna göre de, bu tez çalışmasının amacı ilk kez olarak immünostümülan özelliği olan pozitif ve negatif yüklü polielektrolitlere (PAA ve POX) maruz kalan VL etkeni L.infantum promastigotlarının in vitro makrofaj kültürlerindeki enfektifliklerinin ve oluşturdukları hücre yanıtlarının, in vivo olarak ise parazite karşı oluşan hümoral ve hücresel immün yanıtın incelenmesi sonucunda leishmaniasise karşı attenüe aşı modelinin oluşturulmasında yeni bir yaklaşımın geliştirilmesi olmuştur. Kullanılan Yöntemler: Hedefe ulaşmak için çalışmalarda Giemsa boyama ile enfektiflik tayini, Griess Reaktifi ile Nitrik Oksit Tayini, MTT ile hücre canlılık belirleme yöntemi ve morfolojik incelemeler için taramalı elektron mikroskobu kullanılmıştır. İn vivoçalışmalarda ise, fare serumundaki total IgG miktarı ve sitokin (IL-2, IL-4, IL-10 ve IFN-?) miktarları ELISA yöntemi kullanılarak, karaciğer ve dalaktaki parazit yükü LDU birimi olarak, periton makrofajlardaki % enfektiflik düşüşü ise giemsa boyama ile hesaplanmıştır. Ayrıca fare periferik kanındaki parazit varlığı giemsa boyama ve mikro kültür yöntemi (MKY) ile, gecikmiş tip aşırı duyarlılık ise DTH testi ile belirlenmiştir. Veriler, SPSS version 19.0 for Windows programı ile belirlenmiş ve p < 0,05 değeri istatistiki olarak anlamlı kabul edilmiştir.Sonuçlar: In vitro makrofaj kültürü incelendiğinde, polimere maruz kalmış parazitlerin enfektifliğini kaybetmiş olmasına rağmen, makrofajların NO üretimini indüklediği gösterilmiştir. İn vivo fare modellerinde ise PAA?ya maruz kalmış parazitlerle enfekte olmuş fare gruplarında IgG antikor seviyesinin kontrole göre anlamlı olarak arttığı belirlenmiştir. Kontrole göre parazit yükündeki azalma yüzdeleri ise PAA?ya maruz kalan parazitler ile enfekte olmuş farelerin dalakları için 84,27±2,98, karaciğerleri için 89,75±2,12 olduğu belirlenmiştir. POX?a maruz kalan parazitlerle enfekte olmuş farelerin dalakları için 76,92±1,88 ve karaciğerleri için ise 80,02±3,11 oranında parazit yükünde düşüş olduğu tespit edilmiştir (p < 0,05). Özellikle PAA?ya maruz kalan promastigotların immün sistemi Th1 tip hücre proliferasyonu yönünde uyararak, L.infantum enfeksiyonlarında koruyucu rolü olan IFN?? sitokinlerinin üretimini indüklediği ve kontrole göre 7 kat artış olduğu saptanmıştır (p

Leishmaniasis, enfekte kum sineklerinin (Phlebotomus) kan emme esnasında memeli konaklara bulaştırdıkları hücre içi Leishmania protozoonlarının oluşturduğu bir hastalık grubudur. Hastalığın Visseral (VL), Kütanöz (KL) ve Mukokütanöz (MKL) olmak üzere 3 klinik formu mevcuttur. Dünyada her yıl 1,0-1,5 milyon kişi KL'e, 500.000 kişi ise VL'e yakalanmaktadır. Ayrıca son yıllarda hastalığın etkenlerinde kullanılan antileishmanial ilaçlara, vektörlerinde ise insektisitlere karşı dirençliliğin gelişmesi ve küresel ısınmanın dünya üzerindeki etkisini arttırması nedeniyle hastalığın dünyada giderek yayılması beklenmektedir. Leishmaniasis aynı zamanda Türkiye'nin de ciddi halk sağlığı problemlerinden biri olup Ege, Akdeniz, Orta Anadolu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde görülmektedir. Hastalığın visseral formu tedavi edilmediğinde ölüme neden olmaktadır. Hastalığın tanısında çeşitli yöntemler (mikroskobik, kültür, moleküler ve serolojik) kullanılmaktadır. Bu yöntemler içerisinde parazite özel antijenleri hedefleyen monoklonal antikorların temel alındığı serolojik teknikler, yüksek duyarlılıkları ve spesifiklikleri ile leishmaniasis tanısının koyulabilmesi adına büyük bir avantaj sağlamaktadır. Ancak leishmaniasis'in tanısında kullanılmak üzere geliştirilen serolojik tanı kitleri genellikle yurt dışından ithal edilmekte ve bu da ülke ekonomisine fazladan bir külfet oluşturmaktadır. Ülkemizde ise konu ile ilgili yeterince çalışma bulunmamaktadır. Şu ana kadar yapılan tek çalışmada KL'e (Leishmania tropica) karşı monoklonal antikor geliştirme çalışması yapılmıştır. Ancak literatürden de bilindiği gibi KL için serolojik yöntemlerin duyarlılığı yüksek değildir. Diğer yandan ülkemizde, erken teşhisine daha çok ihtiyaç duyulan ve zamanında tanısı konulup tedavi edilmediğinde ölümcül olduğu bilinen VL'e karşı monoklonal antikor geliştirilmesine yönelik ülkemizde yapılan hiçbir çalışma bulunmamaktadır. Ayrıca hibridoma teknolojisinde kullanılan sürecin tamamen in vitro hale getirilmesinde sorunların yaşandığı da bilinmektedir. Buna göre de bu tez çalışmasının amacı; ilk kez olarak ülkemizde VL'nin tanısında kullanılan L. infantum antijenlerine karşı monoklonal antikorun üretilmesi ve L. infantum antijenlerine karşı monoklonal antikorun üretilmesi için hibridoma teknolojisinde kullanılan sürecin in vitro hale getirilmesi ile mevcut yöntemin optimize edilmesi olmuştur. Tez çalışması kapsamında, Hücre Kültürü ve Doku Mühendisliği Laboratuvarı'nda hücre kültürü, ELISA, western blot, hibridoma, saflaştırma tekniklerine dayalı çeşitli yöntemler kullanıldı. Deneylerde L. infantum tüm parazit antijenleri 6-8 haftalık BALB/c farelere Freund adjuvanı ile birlikte enjekte edildi. Yüksek antikor yanıtı veren fareler ile füzyon çalışmaları gerçekleştirildi. Füzyon deneylerinde immünize farelerden izole edilen ve B lenfosit kaynağı olan dalak hücreleri, fare myeloma hücreleri (P3-X63-Ag8.653) ile polietilen glikol (MW 4000) varlığında birleştirildi. Füzyon sonrası hibridoma hücrelerinin gelişimini desteklemek amacıyla fare periton makrofajlarının yanı sıra, J774 fare monosit makrofaj hücre hattı metaboliti de kullanıldı. Deney sonuçlarına göre, incelenen 456 kuyunun 233'unda hibridoma hücrelerinin oluştuğu tespit edildi. ELISA testi ile incelenen 233 kuyunun 46'sında pozitiflik görüldü. Çapraz reaksiyon testlerinde en yüksek absorbans alınan 3 kuyunun kültürü büyük çapta üretildi. Sınırlayıcı sulandırımlar sonucu elde edilen 1C3 kuyusundaki hibridoma hücre hattının ürettiği monoklonal antikorlar western blot yöntemi ile 15kDa ağırlığında olan L. infantum antijenine karşı spesifik olduğu saptandı. Çalışmanın son aşamasında elde edilen süpernatant dializ ve protein G afinite kromatografi yöntemleri ile saflaştırıldı ve böylece L. infantumun 15 kDa antijenine karşı spesifik olan monoklonal antikor elde edildi.Sonuç olarak bu çalışmada, ilk kez olarak ülkemizde L. infantum'a karşı monoklonal antikor üreten hücre hattı elde edildi ve kriyoprezervasyonu gerçekleştirilerek kriyobankı oluşturuldu. Ayrıca leishmaniasise karşı hibridoma teknolojisinde kullanılan sürecin in vitro hale getirilmesi için ilk kez olarak fare periton makrofajları yerine J774 metabolitlerinin kullanılmasının uygun olabileceği gösterildi ve hibridoma teknolojisinde kullanılan sürecin tamamen in vitro hale getirilmesi amacıyla mevcut yöntem optimize edildi. Bu tez kapsamında elde edilen sonuçlar, ülkemizin ciddi halk sağlığı problemlerinden birisi olan VL'nin tanısında monoklonal antikorlara dayalı yerli tanı kitlerinin geliştirilmesine yol açacaktır. Ayrıca bu hastalığa karşı üretilen monoklonal antikorların ileride farklı enzimatik, kemilüminesan ve manyetik ajanlarla konjuge edilmesi sonucunda çeşitli tanı sistemlerinde (Western Blot (WB), Enzim bağlı immunosorbent test (ELISA), İndirekt floresan Antikor testi (IFAT),İmmünokromatografik test (ICT) gibi) kullanılabileceğini göstermesi açısından oldukça önemli olacağı düşünülmektedir. Leishmaniasis is a parasitic disease which is transmitted to mammalian hosts by the bites of sand flies (phlebotomus) with infected intracellular Leishmania protozoon during bloodsucking. Different Leishmania species cause to the various important forms of the disease such as; visceral (VL), cutaneous (CL) and mucocutaneous (MCL) leishmaniasis depending on the parasite types and the host factors. In every year 1-1,5 million people suffer from Cutaneous Leishmaniasis (CL) and 500.000 people from visceral leishmaniasis (VL) all around the world. Furthermore impact area of the disease is expected to extend over the world as a result of developing resistance to antileishmanial drugs in parasites and to insecticides in vectors, also by virtue of global warming. Therewithal leishmaniasis is one of the serious public health problems that occurs prevalently in Aegean, Mediterranean, Middle Anatolian and Southeast Anatolian regions of Turkey. Untreated VL form of the disease ends up with deaths. A variety of techniques (microscopic, culture, molecular and serological) are used in the diagnosis of the disease. Among these techniques, monoclonal antibody based serological techniques provide a great advantage with high sensitivity and specificity for diagnosis that is special to the parasite antigens. However, diagnostic kits used in the diagnosis of leishmaniasis are generally imported products and make a great expense to the economy of the country. The studies about the issue to overcome these kinds of problems are inadequate in our country. Up to now, only one medical specialization thesis has been completed about this issue and in that study monoclonal antibody has been produced against Leishmania tropica which is a factor of Cutaneous Leishmaniasis. However as it is known in literature serological techniques are not sensitive techniques for diagnosis of CL. On the other hand, in our country there is no study about development of monoclonal antibody against VL which is known as fatal if doesn?t diagnose in time and to be treated. Furthermore, it is known that there are some problems in hybridoma techniques for providing in vitro whole processes. According to this, the aim of this thesis study as a first time in our country is to produce monoclonal antibody against L. infantum antigen which was used in the diagnosis of VL and to optimize the present method by optimizing the hybridoma technology process into in vitro stage. Within the scope of the thesis, in Cell Culture and Tissue Engineering Laboratory, cell culture, ELISA, western blot, hybridoma and purification techniques were used. In the experiments; L. infantum whole parasite antigens were injected to 6-8 week old BalB/c mice with adjuvant. Then the fusion studies were started with the mice which gave response of high antibody. In the fusion experiments the spleen cells which are the source of B lymphocyte were fused with the mouse myeloma cells (P3-X63-Ag8.653) in the existence of polyethylene glycol (MV 4000). After the fusion, in order to support hybridoma cells besides mouse peritoneal macrophages, J774 mouse monocyte-macrophage cell line metabolite was also used. According to the experimental results, it was detected that hybridoma cells were formed in examined 233 of 456 wells. It was seen that the 46 of 233 wells were positive according to ELISA test. The culture of three wells which showed the highest absorbance in cross-reaction tests, was largely produced. The monoclonal antibodies, the products of 1C3 hybridoma cell line which was obtained as a result of limiting dilutions. It was detected that the antibodies which were examined with western blot method, are specific to the L. infantum antigen which weights 15kda. At the end-stage of the study, supernatant which are obtained from culture were purified with dialysis and protein G affinity chromatography methods, so the monoclonal antibody which is specific to 15 kDa antigen of L. infantum was obtained.As a result of this study for the first time in Turkey monoclonal antibody producing hybridoma cell line have been obtained against L. infantum and cryopreserved in cryobank. Additionally, in order to render whole in vitro processes of hybridoma technology, hybridomas were firstly supported with J774 macrophages cell line metabolites and in vitro current processes of hybridoma technique was optimized. Furthermore we showed that J774 metabolites provide the appropriate supporting environment. Obtained results within this thesis can lead to development of diagnostic kits to VL that is one of the important public health problems of Turkey. Furthermore the obtained monoclonal antibodies in this study is important in terms of showing that they can be also used in various diagnosis systems (such as; Western blot (WB), Enzyme Linked Immune Sorbent Assay (ELISA), Immune Fluorescein Assay (IFAT)and Immuno chromatographic test ICT)) by conjugating with enzymatic, chemiluminescence and magnetic agents. 102

Günümüzde adipoz doku kaynaklı mezenkimal kök hücreler (AD-MKH) ile ilgili çalışmalara olan ilgi hızla artmaktadır. Bunun nedeni adipoz dokunun kemik iliği (Kİ), periferik kan (PK) ve kordon kanı (KK) ile kıyaslandığında daha fazla mezenkimal kök hücre (MKH) içermesidir. Adipoz doku MKH'lerinin uzun süreli kültürü mevcut olan zorluklardan dolayı dünyanın sayılı laboratuarlarında yapılmaktadır. Ülkemizde ise bu konu ile ilgili çalışmalar oldukça sınırlıdır.Buna göre de bu çalışmanın amacı farklı vericilerin adipoz dokusundan MKH izolasyonunu, in vitro kültürde adaptasyonunu, uzun süreli kültürünün yapılmasını ve kriyoprezervasyonunu incelemek olmuştur.Çalışmamızda farklı vericilerin lipoasipirat örnekleri kullanıldı. Deneylerde MKH izolasyonu (kolajenaz tip II ile muamele, basit santrifügasyon ile ayırma), hemasitometre ile hücre sayımı, Tripan mavisi ile hücre canlılık tayini, flow sitometrik immünfenotipleme (CD90 ve CD34), histokimyasal analiz (Oil Red O ve Alizarin Red S), klasik kültür, mikrokültür (MKM) ve kriyoprezervasyon yöntemleri kullanılmıştır.İzole edilen ve uzun süreli kültürü yapılan hücrelerin MKH olmasını belirlemek amacı ile yapılan morfolojik, immüfenotipik (CD90+ %95,98 ve CD34- %98,94), histokimyevi (adipojenik ve osteojenik farklılaştırma) incelemeler elde edilen hücrelerin MKH olduğunu göstermiştir.Çalışmamızda ilk kez olarak MKH'lerin farklı besiyerlerinde (%10 FBS içeren DMEM, IMDM ve DMEM/F12) kültürünün yapılması karşılaştırılarak incelendiğinde % 10 FBS içeren DMEM besiyerinin MKH'ler için en uygun kültür ortamı olduğu ve kültürü zor yapılan veya az sayıda MKH içeren örneklerin kültürünün yapılmasında mikrokültür yönteminin uygulanmasının, MKH'lerin kriyoprezervasyonunda ise hücre sayısının önemli olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca MKH'lerin elde edilen uzun süreli kültürü laboratuarımızda polimerlerin toksisitesinin ve enfeksiyon-kök hücre etkileşiminin incelenmesinde uygulanmıştır.Sonuç olarak bu çalışmada elde edilen yeni bilgiler ışığında farklı donörlerden elde edilen MKH'lerin devamlı kültürü ve kriyoprezervasyonu optimize edilmiştir. Ayrıca bu çalışmada elde edilen sonuçlar, TÜBİTAK tarafından yayınlanan 2003-2023 Teknoloji Öngörü Çalışmasında, Türkiye'de kök hücre teknolojilerinin geliştirilmesi ve kök hücrelerin özellikle rejeneratif tıp uygulamalarında kullanılabilir hale gelmesi gerekliliği talebine de uygun olarak yapılmıştır. Recent studies about adipose tissue derived stem cells (AD-MSCs) have more concern than usual. Reason of this is that adipose tissue includes more MSCs when compared to bone marrow (BM), peripheric blood (PB) and umbilical cord blood (UCB). The studies of AD-MSCs are performing in a few laboratories around the world because of difficulties in their long term culture. Meanwhile these studies are also so limited in our country.Accordingly, the reason of that study is checking isolation, adaptation as in vitro culture, process a long term culture and cryopreservation of MSCs in the adipose tissue?s from different task donors.In our study, we used sample of different donors? lipoasipirate. In experiments, MSCs isolation (treat as collagenase type II, separation with simple centrifugation), cell counting with hematocytometer, cell activity designation with Tripan blue, flow cytometric immunphenotyping (CD90 and CD34), histochemical analysis (Oil Red O and Alizarin Red S), classic culture method, micro culture method (MCM) and cryopreservation method were processed.Morphological, immuphenotypic (CD90+ 95,98% and CD34- 98,97%), histochemical (Oil Red O and Alizarin Red S stainning for adipojenic and osteojenic differentiation) studies were maintained to make the insulated and long term cultured cells as MSCs. Then all of the cells has obtained as MSCs in these experiments.For the first time, in the experiments, we found that the optimum culture environment for AD-MSCs is DMEM media including 10 % FBS when we compared with DMEM, IMDM and DMEM/F12 media. Also, we demonstrated that MC method is so important for adaptation of cells to long term culture as a first step and number of the cells are so important in cryopreservation of AD-MSCs. Besides, the long term culture that obtained from MSC was used in determination of polymers? toxicity and infection-stem cell interaction experiments in our laboratory.As a result, according to the knowledge from this experiments, we optimized long-term culture and cryopreservation of adipose derived stem cells from different donors. Additionally, obtained results from this project have been prepared dependent on the request of ?Improvement of stem cells technologies and to convert the stem cells as useful cells for regenerative clinic experiments? in ?Study of Technological Predictions? which published on ?2003-2023? by TUBITAK. 131

Leishmaniasis Dünyanın ve Türkiye'nin ciddi halk sağlığı problemlerinden biridir. Hastalığın tedavisinde kullanılan ilaçlar yetersiz olmakla birlikte pahalı ve toksiktir. Aşı geliştirilmesi için çeşitli yöntemler denenmesine rağmen şimdiye kadar etkin bir aşı geliştirilememiştir. Son yıllarda polielektrolitlerin, hücre ve biyomakromoleküllerle in vitro ve in vivo etkileşimi üzerine yapılan çalışmalar giderek artmaktadır. Özellikle in vivo yapılan bazı çalışmalarda polielektrolitlerin immun cevabı artırdığı ve adjuvant etkisinin olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmada ilk kez olarak Poliakrilik asitin (PAA) farklı molekül ağırlıklarının in vitro kültür ortamında Leishmania promastigotları ile konak hücre (makrofaj) arasındaki etkileşimine etkisi incelenmiştir. Deneylerde Visseral leishmaniasis (VL) etkeni olan L.infantum'un promastigot kültürü (MONI/EP126), J774 makrofaj konak hücre kültürü kullanılmıştır. PAA'nın ise, molekül ağırlığı 30,000 ve 100,000 olan farklı konsantrasyonları incelenmiştir.PAA'nın hücreler üzerine etkisi flow sitometri (apoptotik- nekrotik) , MTT ve tripan mavisi (hücre canlılığı ve IC50) , mikroskobik (hücre sayımı, % enfektiflik ve morfoloji) gibi çeşitli yöntemler incelendi. Veriler, SPSS version 16.0 for Windows programı ile yapıldı ve p