Search

In recent years, it has been suggested that theeducation should be restructured in line with the requirements of the economyboth national and international level and in order to do this, regulations are made at the global level underthe leadership of international organizations. The history of education’s rolein economy by functioning in the training of qualified workforce necessary forthe production goes back to the industrial revolution. There is a parallelismbetween the function expected from education with the acceleration ofindustrialization in the nineteenth century and the function expected fromeducation to provide changing workforce qualities with the development oftechnology in recent years. Today, however, this function has a more centralizedposition and the educational policies shaped entirely by the economy are beingaccelerated. While existing change is defined as a requirement of developingtechnology, it is pointed out that providing these qualities by education isimportant because new technologies require new qualifications. It is arguedthat a new industrial revolution has been experienced, defined by the conceptssuch as smart factories, internet of things, cyber-physical systems. With thisrevolution, it is claimed that on the one hand, the nature of work, the qualityof the workforce, the organization of production will change on the other handeducation must be transformed into this axis. This study first examines thehistorical development of technology and production organizations, and then itdiscusses the changes in labour qualities in parallel with the experiencedchanges by a historical approach around the concepts of skill and employment.Finally, it deals with the reconstruction of education in the context ofprevious discussions and evaluates the changes in the functions of education onthe basis of knowledge economy and lifelong learning conceptualizations. Thus,it analyses the relationship between developing technologies, changing labourqualities and education historically and theoretically., Son yıllarda gerek ulusal gerekseuluslararası alanda eğitimin ekonominin gereksinimleri doğrultusunda yenidenyapılandırılması gerektiği öne sürülmekte ve bunu yerine getirmek içinuluslararası örgütlerin öncülüğünde küresel boyutta düzenlemeler yapılmaktadır.Üretim için gerekli nitelikli işgücünün yetiştirilmesinde işlev görerekeğitimin ekonomide rol oynamasının tarihi Sanayi Devrimi’ne kadar uzanır. 19.yüzyılda sanayileşmenin hızlanmasıyla birlikte eğitimden beklenen işlev ile sonyıllarda teknolojinin gelişmesiyle birlikte değişen işgücü niteliklerinisağlamak üzere eğitimden beklenen işlev arasında bir paralellik söz konusudur.Ancak, günümüzde bu işlev daha merkezi bir konumda bulunmakta, eğitimintamamıyla ekonomiye göre şekillenmesine yönelik politikalara küresel düzeydehız verilmektedir. Yaşanan değişim gelişen teknolojinin bir gereği olaraktanımlanırken, yeni teknolojilerin yeni nitelikler gerektirmesi dolayısıylaeğitimin bu nitelikleri sağlamasının önemine işaret edilmektedir. Akıllıfabrikalar, nesnelerin interneti, siber fiziksel sistemler gibi kavramlarlatanımlanan yeni bir endüstri devriminin yaşandığı öne sürülmektedir. Budevrimle bir yandan işin, işgücü niteliklerinin, üretim örgütlenmesinindeğişeceği, diğer yandan eğitimin bu eksende dönüşmesi gerektiği iddiaedilmektedir. Bu çalışmada öncelikle teknolojinin ve üretim örgütlenmelerinintarihsel gelişimi ana hatlarıyla ele alınacak, sonrasında ise yaşanan değişimeparalel işgücü niteliklerinde ortaya çıkan değişimler vasıf ve istihdamkavramları etrafında tarihsel bir yaklaşımla tartışmaya açılacaktır. Sonolarak, eğitimin yeniden yapılanması yapılan tartışmalar bağlamında elealınarak eğitime yüklenen işlevdeki değişimler bilgi ekonomisi ve yaşam boyuöğrenme kavramsallaştırmaları ekseninde değerlendirilecektir. Böylece gelişenteknolojiler, değişen işgücü niteliği ve eğitim arasındaki ilişkiler tarihselve kuramsal olarak çözümlenmeye çalışılacaktır.

19. yüzyıl ilerleme düşüncesi üzerine yükselen kalkınma söylem ve pratikleri, “azgelişmiş toplumlar”ın gerekli müdahalelerle geliş(tiril)erek belirlenmiş hedeflere ulaşabilmeleri anlayışına dayanır. Neredeyse tüm toplum kesimleri tarafından “ortak yarar” sağladığı gerekçesiyle kabul gören kalkınma hedefleri ise, sermaye birikim dinamikleri çerçevesinde değişen ekonomik ve toplumsal koşullara göre şekillenmektedir. İkinci Dünya Savaşı sonrası dönemde büyük oranda ekonomik büyüme ile özdeşleştirilen kalkınma, neo-liberal politikaların yükselişe geçtiği 1990’lı yıllarda terkedilen bir kavram gibi görünse de yeniden kabul edilebilir bir içeriğe kavuşturulmuştur. Son yıllarda kalkınma, “sürdürülebilirlik” ve “insani gelişme” kavramlarıyla birlikte anılmakta ve eğitimle ilişkisi bu eksende kurulmaktadır. Kalkınmaya yüklenen anlam tarihsel dönemlere göre değişimler göstermekle birlikte, kalkınma ve eğitim arasında her dönemde güçlü bir bağ kurulmuş, gelişmekte olan bir ülkenin modern bir toplum yapısına kavuşmasında ve ekonomik olarak kalkınmasında eğitim temel bir mekanizma olarak düşünülmüştür. Türkiye’de de, cumhuriyetin kuruluşundan beri eğitim ve kalkınma arasında çok sıkı bir ilişki kurulmuş ve modernleşme sürecinde eğitimin önemli bir işlev gördüğü vurgulanmıştır. Eğitime yüklenen işlev ve eğitimden beklentiler tanımlanan kalkınma hedeflerine göre değişirken, eğitim ve kalkınma ilişkisi de yeniden biçimlenmiştir. Bu çalışmanın amacı, kalkınmanın anlam, hedef ve stratejilerinde yaşanan değişim ekseninde eğitim ve kalkınma ilişkisine dair bir çözümleme yapmaktır. Bu amaç doğrultusunda öncelikle teoride ve pratikte kalkınma yaklaşımı üzerinde durularak tarihsel süreçte geçirdiği değişimlere odaklanılmış, sonrasında ise değişen kalkınma söylem ve pratiklerinden hareketle eğitim-kalkınma ilişkisi tartışmaya açılarak kalkınmada eğitime yüklenen işlev eleştirel bir çözümlemeye tabi tutulmuştur. Böylece sorgulanmaksızın ortak yararı ifade eden bir kavram olarak kullanılan kalkınma ve bu süreçte önemli bir işlev gördüğü düşünülen eğitim ilişkisinin nasıl biçimlendiği ve dönemsel olarak nasıl değiştiği kuramsal ve tarihsel bir analizle ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Son olarak Türkiye’nin kalkınma hedef ve stratejilerini tanımlayan temel metinler olarak kabul edebileceğimiz kalkınma planları bağlamında eğitim ve kalkınma ilişkisinin gelişimi, tarihsel süreçte geçirdiği dönüşümler yapılan tartışmalar ekseninde değerlendirilmiştir.

This paper aims to analyze how standardized examinations function as a teacher performance indicator and the performance evaluation system in education through the teachers’ opinions. For this aim, qualitative research approach was used and in-depth interviews were conducted with twenty-one teachers using a semi-structured interview. Teachers' opinions can be classified around two main themes: The first of these is the function of standardized exams as a performance indicator and the other is about the performance evaluation system in education. According to this research, standardized exams in education result in the classification of schools and teachers based on the exam results functioning as a performance indicator. A large part of teachers mentioned that they didn’t support the performance evaluation system and this system would undermine the solidarity between teachers and create loss of rights. Theteachersthatsupporttheperformanceevaluationsystemwiththerhetoric of “separating working and nonworking” are worried about it will not be an equity-based system, Bu çalışmanın amacı, öğrencilerin girdiği merkezi sınavların öğretmen performansının bir göstergesi olarak nasıl işlev gördüğünü ortaya koymak ve öğretmen görüşlerinden hareketle eğitimde performans değerlendirmeye dair bir analiz yapmaktır. Bu amaç doğrultusunda nitel araştırma yöntemi kullanılmış ve yarı yapılandırılmış görüşme formu rehberliğinde yirmi bir öğretmenle derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Öğretmenlerin görüşleri iki ana tema etrafında sınıflandırılmıştır: Bunlardan ilki, resmi olarak tanımlanmasa da merkezi sınavların performans göstergesi olarak işlevi, diğeri ise yapılan çalışmalar sonrası uygulanması düşünülen eğitimde performans değerlendirme modeline ilişkindir. Araştırma sonuçlarına göre eğitimde uygulanan merkezi sınavlar performans göstergesi olarak işlev görmekte, okul ve öğretmenlerin sınav sonuçlarına göre sınıflandırılmasına ve okullarda rekabete yol açmaktadır. Öğretmenlerin büyük bir bölümü performans değerlendirme sistemini desteklemezken, yeni sistemin dayanışmayı zedeleyeceğini ve hak kayıpları yaratacağını dile getirmişlerdir. “Çalışan ve çalışmayan ayrışsın” söylemi üstünden performans değerlendirme modelini destekleyen öğretmenler ise hakkaniyete dayalı bir sistem oluşturulamayacağı kaygısı taşımaktadır.

Bu çalışmada, Türkiye'de öğretmen emeğinin tarihsel süreçte geçirdiği dönüşümün, öğretmenlerin kendi deneyimlerinden yola çıkılarak toplumsal değişim süreciyle ilişkili bir biçimde ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Araştırmada, Türkiye'de çeşitli dönemlerde (tarihlerde) görev yapmış ve yapmakta olan öğretmenlerin çalışma ve yaşam koşullarına dair anlatılarından, eğitime ve mesleklerine yükledikleri anlamlardan ve emek süreçlerindeki değişimle birlikte kendi rollerine ilişkin kavrayışlarından yola çıkarak öğretmen emeğinde yaşanan dönüşüm süreci çözümlenmeye çalışılmıştır. Bu bağlamda, öğretmen emeğinin dönüşümü, yapısal koşulların öğretmen emeğinde yarattığı etkiler olarak değil, değişen yapısal koşullarla birlikte etkin özneler olarak öğretmenlerin işlerindeki dönüşümü nasıl yaşadığı, nasıl anlamlandırdığı ve sürece nasıl müdahil olduğunu anlamaya ve açıklamaya yönelik bir çerçeveden analiz edilmiştir. Araştırma konusu nitel araştırma yaklaşımına uygun olarak yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak gerçekleştirilen görüşmelerden elde edilen veriler temelinde betimlenmiştir. Öğretmenlerin yaşam öykülerine, çalışma koşullarına, emek süreçlerine, örgütlülüklerine, eğitime ve öğretmenliğe yükledikleri anlamlara dair anlatılarını elde etmek amacıyla 40 öğretmenle derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Araştırma, Türkiye'de 1950'li yıllardan günümüze öğretmenlerin çalışma ve yaşam koşullarında, eğitime ve mesleklerine yükledikleri anlamlarda ve emek süreçlerindeki değişimle birlikte kendi rollerine ilişkin kavrayışlarında önemli değişimler olduğunu ortaya koymuştur. Merkezi sınavlar, kılavuz kitaplar, yeni yönetim paradigması, gelişen teknoloji dolayısıyla öğretmen emeği üzerinde artan denetim, öğretmenlerin emek süreci üzerindeki göreli denetimini ve dolayısıyla özerkliğini ortadan kaldırırken, karar alma süreçlerinin daha fazla dışına çıkmalarına yol açmaktadır. Eğitim hizmetlerinin metalaşması öğretmenin emek sürecinin, diğer okul bileşenleri ve toplumla kurduğu ilişkinin değişmesine neden olurken, mesleğine ve eğitime yüklediği anlamı da dönüştürmektedir. Öğretmenlerin toplumsal değişimde önemli bir rolü olduğuna ilişkin söylem devam etse de, yapılan görüşmeler öğretmenlerin mesleki ve toplumsal rollerinin giderek değiştiğini göstermektedir. This research aims to analyse the historical transformation of teacher's labour in Turkey in association with the historical change process based on the own experiences of teachers. In this research, the change process in teacher's labour is analyzed based on the teachers' narratives relating to their work experiences and life conditions, the meanings they attribute to education and their work, their comprehensions relating to their roles together with the changing labour process of teaching. In this context, the transformation of teacher's labour is analyzed in a framework for understanding and explaining how the teachers live the change in their work, how they give meaning to this process and how they get involved in it, not as the effects that the structural conditions creates on teacher's labour. The subject of the research is described on the basis of the data obtained from the interviews by using a semi-structured interview form that is accordant with the qualitative research approach. In-depth interviews are conducted with 40 teachers in order to obtain the narratives of them relating to their life stories, working conditions, labor processes, organizations and the meanings they attribute to education and teaching. The research shows that there've been important changes in teachers' work experiences and life conditions, the meanings they attribute to education and teaching, their comprehensions relating to their roles with the change in their labour process since 1950 in Turkey. While the increasing control is eliminating the teachers' relative control on their labour process and also their autonomy because of the standard exams, guide books, new management paradigm, developing technology, it also results in their moving to get out of the decision-making processes. The commodification of educational services transforms the meaning the teachers attribute to education and his/her work, as it causes changing of labour process of teaching, his/ her relations with the other components of school and society. Despite ongoing discourse that teachers play an important role in social change, the interviews show that teachers' professional and social roles are increasingly changing. 518

Bu çalışmada, üniversite öğrencilerinin kişisel tarihlerinden yola çıkarak, onların kayıtlı oldukları yükseköğretim programlarına ve dolayısıyla mesleklere ulaşmalarını sağlayan toplumsal sürecin betimlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada, eğitimde yaşanan toplumsal eşitsizlikler, genel toplumsal mekanizmaların geçerli olduğu bir ortamda, bireyin yaşadığı bir gerçeklik olarak ele alınmıştır. Konu nitel araştırma yöntemi kullanılarak, yarı yapılandırılmış görüşme tekniği ile toplanan veriler temelinde, yaşam öyküsel olarak betimlenmiştir. Farklı toplumsal kesimlerden gelen ve farklı yükseköğretim programlarında öğrenim gören öğrencilerin farklılaşan veya kesişen deneyimlerine ulaşmak amacıyla 21 üniversite öğrencisiyle görüşmeler yapılmıştır.Araştırma bulgularına göre, farklı toplumsal kesimlerden gelen öğrenciler sahip oldukları toplumsal, ekonomik ve kültürel özellikler ve yaşadıkları deneyimlerle farklı eğitim rotalarında ilerlemektedirler. Orta-üst sosyoekonomik düzeyden gelen öğrencilerin, ailelerinden aldıkları ekonomik ve kültürel mirasla, özgüven duygusuna ve yüksek ideallere sahip oldukları görülmüştür. Alt sosyoekonomik düzeyden gelen öğrenciler ise, ailelerinden miras aldıkları gelecek korkusu ve özgüven eksikliğiyle, ?iş garantisi olan? ve ?kolay girilebilen? mesleklere yönelmişlerdir. In this study, it has been aimed the description of social process that provides reaching the higher education programmes where they are registered and occupations through personel histories of the students. In the research, social inequalities in education are handled as a reality an individual lives in which general social mechanisms are valid. The subject was described as biographical on the basis of datas collected with semi-structured interview technique by using qualitative method. Interviews were made with 21 students coming from different social groups and studying at different university programmes to reach the differentiated and intersected experiences of them.According to research findings, students coming from different social roots go forward in the different educational trajectories with their social, economical and cultural charasteristics and experiences they live. It was seen that the students from middle-upper socioeconomic backgrounds had self-confidence and high ideals with economic and cultural heritage they had received from their families. On the other hand, the students from low socioeconomic backgrounds had gone towards the occupations which are ?job quaranteed? and can be entered easily, with future fear and lack of self-confidence they inherited from their families. 132