Search

OBJECTIVE Post-operative radiotherapy (PORT) in non-small cell lung cancer (NSCLC), especially after complete resection, has long been an unresolved dilemma and debated among therapeutic disciplines. We aimed to evaluate the effects of different radiotherapy volumes and techniques on local-regional recurrence patterns and PORT results in patients with NSCLC. METHODS The results of 389 patients who underwent surgery and received PORT at 11 centers were analyzed retrospectively. The surgical margin was positive or closes in 100 (26%) patients. The PORT dose was a median of 50 Gy (36-60 Gy). Intensity-modulated RT methods were used in 68 (17.5%) patients. RESULTS The first recurrence of the patients who developed relapse, local recurrence was found in 77 (19.8%) patients, distant recurrence was found in 95 (24%) patients, and both recurrences was found in 30 (8%) patients. The median time to locoregional relapse was 14 months (1.84-59.7 months). Local-regional recurrence was not significantly higher in patients with positive surgical margins than in negative pa-tients (39% vs. 29%, p=0.1), but the dose administered to these patients was also higher. Mediastinal recurrence occurred in 28 (19%) patients who did not receive radiotherapy to the mediastinum; 25 of these recurrences (89%) were just near or outside the field. Cardiac events became 7% in all groups and did not change according to chosen mediastinal radiotherapy volume. CONCLUSION A clear description of the PORT volumes according to the localization of the primary tumor and the involved lymph nodes would be beneficial in terms of establishing the recurrence/toxicity balance better.

Amaç: Ocak 2017’ de akciğer kanserinin tümör, nod ve metastaz(TNM) evreleme sınıflamasının 8. versiyonu yayımlanmıştır. Bu araştırmada evreIII küçük hücreli dışı akciğer kanseri (KHDAK) tanısıyla küratifkemoradyoterapi (KRT) uygulanan hastalarda 7. ve 8. evreleme sistemininetkilerini karşılaştırmak ve gruplar arasındaki sağkalım farkını incelemek amaçlanmıştır.Gereçve Yöntemler: Ocak 2010 ve Ocak 2017tarihleri arasında KHDAK tanısıyla başvuran hastalardan klinik evre III kabuledilerek küratif KRT uygulanan hasta verileri geriye dönük incelendi. 8.versiyona göre olan T-evre ve TNM evre değişimleri kaydedildi. Eski ve yeni T-evre,N-evre ve TNM evre kategorilerine göre sağkalım analizleri yapıldı.Bulgular: Toplam 112 evre III KHDAK’li hastanın değerlendirildiği çalışmada33 hastanın (%30) T-evresinde değişme saptanırken, 47 (%42) hastanın TNM evresinde değişiklik olmuştur. İleri yaş,takip sırasında uzak organ metastazı gelişmesi, TNM evresi ve N-evresi sağkalımıetkileyen bağımsız prognostik faktörler olarak bulunmuştur.Sonuç: Sekizinci TNM evreleme sınıflamasına göre tümörboyutu alt gruplara bölünerek T-evresinin yeniden sınıflandırılması lokal ilerievre KHDAK’li hastalarda sağkalımı etkileyen bir parametre olarakbulunmamıştır. Evre IIIa ve IIIc hastalar arasında anlamlı, evre IIIa ve IIIbhastalar arasında anlamlılığa yakın bir sağkalım farkı bulunmasına rağmen evreIIIb ve IIIc hastalar arasında anlamlı sağkalım farkı bulunamamıştır. N3hastalığa sahip olmak tek başına sağ kalımı öngörecek bağımsız prognostik birfaktör olarak saptanmıştır., Aim: The eighth tumour, node and metastasis (TNM) staging system for lungcancer was published in January 2017. To compare the newly released 8thversionof TNM staging system with 7th version of TNM staging system instage III non-small cell lung cancer patients (NSCLC) treated with curativechemo-radiotherapy (CRT) and to evaluate the survival differences between thegroups were the aims of this study.Material and Methods: Between January 2010 and January 2017, stage III NSCLCpatients who were treated with curative CRT were identified retrospectively.Changes in T-stage and TNM-stage were according to 8thstaging systemwere recorded. Survival analysis were performed by using T-stage, N-stage andTNM stage in each staging system, respectively.Results: One hundred and twelve patients were included in this study. Of these 33patients (30%) showed change in T-stage, whereas 47 patients (42%) had changein TNM stage. Advanced age, distant organ metastasis during follow-up, TNM stageand N-stage progression was found as independent prognostic factors affectingsurvival. Conclusion: According to 8th TNM staging system, subdivision of T-stage by tumour size did not affect the survival parametersin locally advanced NSCLC patients. On the other hand, we found significantsurvival difference between stage IIIa and IIIc. In regards of survival, althoughthere was a significant difference between patients with IIIa and IIIc, andalmost significance between patients with IIIa and IIIb, there was no significancebetween stage IIIb and IIIc patients. Having N3 nodal disease was found to bean independent prognostic factor of survival.

Kliniğimizde tedavi edilen olgu serisini retrospektif olarak inceleyerek 5 yıllık sağkalım sonuçlarını ve sağkalımı etkileyen prognostik parametreleri saptamaktır. Meme kanseri tanısıyla başvuran ve kliniğimizin rutin meme prosedürüne göre küratif olarak tedavi olmuş olgu verileri incelenmiştir. Tüm olgular üç boyutlu konformal RT tekniği ile göğüs duvarı veya meme dokusuna karşılıklı paralel tanjansiyel alanlar kullanılarak günlük 2 Gy fraksiyon dozuyla haftada 5 gün olacak şekilde tedavi edilmiştir. Rejyonel lenf nodu bölgesinin tedavi edilmesi gereken durumlarda ise supraklavikuler fossa ışınlaması da tedaviye eklenmiştir. Olgulara sıklıkla antrasiklin bazlı kemoterapi rejimleri uygulanmış olup, östrojen reseptörü pozitif olan olgular hormon tedavisi, Her-2 reseptör pozitif olgular da trastuzumab tedavisi almıştır. Çalışmanın birincil sonlanım noktaları genel sağkalım (GS) ve hastalıksız sağkalım (HS) idi. İkincil sonlanım noktası ise sağkalım süreleri üzerine etkili olan prognostik faktörleri saptamak idi. Tüm istatistiksel analizler SPSS (Statistical Package for Social Sciences) 13 versiyonu kullanılarak yapılmıştır. 11.02.2010- 01.05.2016 tarihleri arasında kliniğimize başvuran toplam 559 meme kanseri olgusu değerlendirilmiştir. 2 ve 5 yıllık GS oranları sırasıyla %97 ve %84; 2 ve 5 yıllık HS oranları sırasıyla %97 ve %71 olarak bulunmuştur. Çok değişkenli analizlerde, 70 yaş, triple (-) olmak, T3-4 evre hastalığa sahip olmak, N2-3 nodal evre hastalığa sahip olmak ve metastaz yada lokal- bölgesel nüks olması GS’ yi olumsuz etkileyen bağımsız prognostik faktörler olarak bulunurken; N2-3 nodal hastalığa sahip olmak ve triple (-) olmak HS’ yi olumsuz etkileyen faktörler olarak saptanmıştır. Meme kanseri dünya genelinde kadınlar arasında görülen en sık kanser türü olup insidansı artmasına rağmen hastalığa bağlı mortalite oranları zamanla düşmeye başlamıştır. Güncel tedavi modaliteleri ışığında prognostik faktörlerin bilinmesi hem en doğru tedavi modalitesinin seçilmesi hem de uygulanan tedavi modalitesine alınacak yanıtın öngörülebilmesi açısından önemlidir., To evaluate the five year survival outcomes of breast cancer patients treated at our department and to assess the prognostic factors that affect survival parameters. All patients underwent our department’s routine procedure for breast cancer. All patients received RT to the breast or chest wall using 3D conformal technique with 2 Gy fraction doses, five days a week with two opposite tangential fields. If necessary, ipsilateral supraclavicular fossa field was added to the treatment field . Anthracycline -based chemotherapy was primarily used, patients with estrogen receptor- positive disease received hormonal therapy and patients with Her- 2 receptor -positive disease received trastuzumab. The primary end points of this study were to evaluate the overall survival (OS) and the disease-free survival (DFS) of the patients. The secondary end points of this study were to assess the prognostic factors that affect the survival outcomes. Statistical analysis were carried out using SPSS Statistic program version 13. Between 11.02.2010 and 01.05.2016, 559 patients with breast cancer who had been irradiated postoperatively were included in this retrospective study. 2 and 5 year OS rates were 97% and 84%; 2 and 5 year DFS rates were 97% and 71%, respectively. According to multivariate analysis, 70 year, to have triple (-) hormonal status, to have T3-4 disease, to have N2-3 nodal stage and to have locoregional recurrence or distant metastasis were the independent prognostic factors that affect OS. Also, to have N2-3 nodal stage and to have triple (-) hormonal status were independent prognostic factors that affect DFS. Breast cancer is the most common cancer among women. Its incidence has been increasing but mortality has been decreasing in the last 10-15 years . In the light of current treatment modalities, to know the prognostic factors that affect survival outcomes is very important for both choosing the most appropriate treatment modality and the prediciton of treatment response.

Amaç: postoperatif kemoradyoterapi ile tedavi edilen mide kanserli hastalarda,PTEN(phosphatase and tensin homolog), EGFR(epidermal growth factor),HER-2(human EGFreceptor2) ve IGF-1R(insülin like growth factor 1receptor)'ın prognostik önemini belirlemek.Materyal ve Metod: Ocak 2010- Ekim 2013 tarihleri arasında hastane kayıtlarınaulaşılabilen 69 mide kanserli hasta retrospektif olarak incelendi. Parafin emdirilmiş tümör örnekleriniiçeren preperatlar, immünohistokimyasal olarak PTEN, EGFR, HER-2 ve IGF-1R için boyandı. İstatistikianaliz için SPSS versiyon 16 istatistik programı kullanıldı. P değeri